postanowienie 773.13
Transkrypt
postanowienie 773.13
Sygn. akt VI K 773/13 POSTANOWIENIE Dnia 2 września 2013 roku Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu – VI Wydział Karny w następującym składzie: Przewodniczący: SSR Monika Małasiak Protokolant: prakt. Izabela Dydyń przy udziale Prokuratora delegowanego do Prokuratury Rejonowej Poznań Wilda w Poznaniu – kpt. Łukasza Jakuszewskiego oraz przy udziale oskarżyciela subsydiarnego – Stowarzyszenia Pogotowie dla Zwierząt ----------w sprawie P.W. oskarżonego o czyn z art. 35 ust. 1 i 2 i inne ustawy „o ochronie zwierząt” na podstawie art. 17 § 1 pkt. 1 k.p.k. i art. 640 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt. 1 k.p.k. postanawia: 1. umorzyć postępowanie przeciwko P.W. 2. kosztami postępowania obciążyć oskarżyciela subsydiarnego SSR Monika Małasiak Sygn. akt VI K 773/13 UZASADNIENIE W niniejszej sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 2 lipca 2011r. przedstawiciele Pogotowia dla Zwierząt G.B. i K.H. przeprowadzili interwencję na terenie posesji przy ul. (…) w (…) związaną z doniesieniami o przetrzymywaniu w złych warunkach psa. Na terenie posesji przy ul. (…) w (…) mieszka L.S. wraz z mężem W.S. oraz ich córka M.S.. Pod adresem tym zameldowany jest także P.W. (syn L.S.), ale faktycznie wraz z konkubiną i dzieckiem mieszka w (...) Pies, który znajdował się na posesji należy do rodziców i siostry P.W. Został on przez nich przygarnięty w marcu 2004r. Podczas interwencji Pogotowia dla Zwierząt P.W. był w odwiedzinach u rodziny. Gdy przedstawiciele Pogotowia dla Zwierząt poprosili od kogoś z obecnych o dowód osobisty, by jak stwierdzili potwierdzić odebranie psa, swój dowód podał P.W. W ten sposób G.B. uzyskał dane P.W. a następnie składając zawiadomienie o popełnionym przestępstwie jego wskazywał jako właściciela zwierzęcia. Sąd zważył, co następuje: Zgodnie z art. 17 § 1 pkt. 1 k.p.k. nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego już na etapie postępowania przygotowawczego tj. zeznań L.S. i W.S. oraz wyjaśnień P.W., pies którego dotyczyła interwencja nie należał do P.W. P.W. nie mieszka od kilku lat pod adresem ul. (…) w (…) i nie był odpowiedzialny za psa. Obecność P.W. podczas interwencji Pogotowia dla Zwierząt była przypadkowa (był w odwiedzinach u rodziny) i niesłusznie został uznany przez G.B. za właściciela zwierzęcia. Zaznaczyć należy, że takie ustalenia faktyczne wskazane zostały już w postanowieniu Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań Wilda z dnia 22 października 2012r. umarzającym dochodzenie przeciwko P.W., w postanowieniu Sądu Rejonowego Poznań – Sygn. akt VI K 773/13 Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 18 lutego 2013r. a następnie ponownie w postanowieniu Prokuratora z dnia 29 marca 2013r. Mimo to, bez refleksji nad tym co ustalone zostało w toku postępowania przygotowawczego, Pogotowie dla Zwierząt skierowało subsydiarny akt oskarżenia właśnie przeciwko P.W. Skoro zatem już na tym etapie sprawy wiadomym jest, że P.W. nie dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. „ O ochronie zwierząt”, koniecznym jest umorzenie przeciwko niemu postępowania jeszcze przed rozpoczęciem przewodu sądowego. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 640 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami postępowania Sąd obciążył oskarżyciela subsydiarnego. /-/SSR Monika Małasiak