Punkty akupunktury lezace na linii meridianu wg teorii tradycyjnej

Punkty akupunktury leżące na linii meridianu wg teorii tradycyjnej medycyny chińskiej łączą
powierzchnię ciała z narządami wewnętrznymi. Dla wielu osób takie połączenie kojarzy się z
fantastyczną opowieścią szytą bardzo grubymi nićmi. Na szczęście różni badacze coraz
częściej zerkają w stronę akupunktury, starając się stwierdzić dlaczego działa i czy te
wszystkie teorie mogą być prawdziwe? Czy istnieje na to jakieś bardziej medyczne
wytłumaczenie? Poza stwierdzeniem yin, yang, energii czi, które szczerze powiedziawszy dla
większości z nas są to tylko dziwne, obco brzmiące słowa.
Langevin i Yandow w swojej pracy badawczej postanowili przyjrzeć się zagadnieniu punktów
z anatomicznego aspektu, by wytłumaczyć w sposób naukowy rozmieszczenie punktów oraz
ich oddziaływanie. Wg medycyny chińskiej punkty te znajdują się na powierzchni ciała,
wytwarzając swego rodzaju sieć, czy też aktywne połączenia. W tej sieci krąży tzw. energia,
która wzbudza różne procesy, a której zahamowanie przepływu wywołuje chorobę. Zatem
nakłuwanie punktów daje możliwość wpłynięcia na jej przepływ. Ważnym aspektem
nakłuwania punktu jest manipulacja igłą, która umożliwia osiągnięcie de qi – odczuwanej
sensacji podczas nakłucia przez pacjenta i tzw. „chwycenia igły” którą odczuwa
akupunkturzysta. W jednym ze swoich badań autorzy sprawdzali to zjawisko w punktach
akupunktury i punktach kontrolnych leżących 2 cm od konkretnych punktów. Wykazali, że to
zjawisko (po angielsku nazywane „needle grasp” – przetłumaczone przeze mnie jako
„chwytanie igły”) częściej spotykane jest w punktach akupunktury, niż w miejscach w
których te punkty nie występują (średnio o 18%). Autorzy wykazali, że nie dotyczy to
kurczących się mięśni, ale otaczających tkanek miękkich, które podczas manipulacji igłą
owijają się dookoła niej. W ten sposób za pomocą igły możliwe jest przekazanie sygnału do
otaczających tkanek. Ważnym aspektem jest tutaj grubość stosowanej igły, która tutaj zwykle
ma średnicę 0,25-0,50 mm. Dzięki temu otaczające tkanki owijając się wokół igły towarzyszą
jej w rotacji do 180 stopni, następnie puszczając wytwarzają swym ruchem wir. Przy igle
której średnica przekracza 1mm, otaczające tkanki „nawijają się” jedynie do 90 stopni,
następnie puszczają i wracają na swoje miejsce, nie tworząc „wiru”. Porównując materiał, z
którego wykonana jest igła – złoto i stal nierdzewna, wykazano że w przypadku igieł złotych
takie „wiry” powstają łatwiej, gdyż ma ona bardziej nierówną powierzchnię. Autorzy
sprawdzali lokalizację punktów na ramieniu udowadniając, że punkty znajdują się w
otoczeniu tkanek miękkich, których ruch wprowadza sygnał odbierany chociażby przez układ
nerwowy, krążenia czy też immunologiczny. Tkanki te otaczają mięśnie, kości, ścięgna i
przekształcają się w bardziej wyspecjalizowane części tj. okostną, opłucną, otrzewną. Sygnał
(mechaniczny, bioelektyczny, biochemiczny) przekazywany przez tkanki miękkie może mieć
potencjalnie ogromne znaczenie, łącząc różne części ciała jak i wpływając na fizjologię, gdyż
otaczają takie struktury jak nerwy, naczynia krwionośne czy limfatyczne.
Źródło
FEATURE ARTICLE Relationship of Acupuncture Points and Meridiansto Connective
Tissue PlanesHELENE M. LANGEVIN* AND JASON A. YANDOW
THE ANATOMICAL RECORD (NEW ANAT.) 269:257–265, 2002