2014 Czuwanie modlitewne

Czuwanie modlitewne przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego
Chicago, Sobota, 7 czerwca 2014 (JOM)
Wprowadzenie o. Jerzego.
Komentarz: Zacznijmy nasze czuwanie od uwielbienia naszego Pana, wspólnym śpiewem
i modlitwą. Zachęcamy wszystkich do pełnego uczestniczenia we wspólnej modlitwie.
Modlitwa uwielbienia
MODLITWA UWIELBIENIA PODCZAS PIEŚNI „PRZYCHODZISZ PANIE MIMO DRZWI
ZAMKNIETYCH”
Niech Będzie Uwielbiony Jezus Chrystus!
Panie Jezu, chcemy uwielbiać Cię tego wieczoru w naszych sercach, w naszych myślach,
pragnieniach, w naszych sprawach, w naszych rodzinach, tu i teraz, w tej kaplicy.
W życiu nie ma przypadków, także i to, że tutaj jesteśmy, nie jest przypadkiem. Ty, Jezu
zaprosiłeś nas tutaj, abyśmy byli z Tobą tego wieczoru, abyśmy adorowali Cię, abyśmy
powierzyli Ci swoje życie, abyśmy wielbili Imię Twoje, abyśmy spotkali Ciebie w drugim
człowieku. Dziękujemy Ci Jezu, że nas tutaj zaprosiłeś i że my odpowiedzieliśmy „tak” na
Twoje zaproszenie.
Ty Panie powiedziałeś: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy obciążeni i utrudzeni
jesteście, a Ja was pokrzepię, siłę dam”. I my właśnie dzisiaj, tego wieczoru,
przychodzimy do Ciebie. My, którzy jesteśmy utrudzeni, smutni, niespokojni,
niecierpliwi, brakuje nam miłości i radości w naszym życiu. Przychodzimy z całym naszym
życiowym bagażem, który często nie jest lekki.
Pragniemy Ci Jezu to wszystko dzisiaj oddać, wszystkie nasze radości i troski. Panie ,
chcemy Cię prosić abyś Ty zatroszczył się o nas i o to wszystko z czym dzisiaj
przychodzimy.
Ty Panie, jesteś miłością. Pragniesz abyśmy uwierzyli, że kochasz każdego z nas. Bądź
uwielbiony w Twojej Wielkiej Miłości, która rozlewa się na nas i nam towarzyszy. Chwała
Ci Jezu. Rozpalaj nasze serca, rozgrzewaj je, abyśmy mogli Cię dzisiaj uwielbiać.
Pragniemy uwielbiać Cię we wszystkich naszych blokadach, które przeszkadzają nam w
pełni otworzyć się na to, by spotkać się z Tobą. Niech mocą tego uwielbienia wszystkie te
blokady i mury runą teraz. Chcemy w pełni doświadczyć Twojej miłości.
Ty Panie powiedziałeś do niewidomego „co chcesz abym ci uczynił?”. Dziś zadajesz to
pytanie nam „co chcesz abym ci uczynił?” Panie, chcemy Twojej radości, miłości, ufności.
Chcemy być z Tobą blisko, bo przy Tobie czujemy się bezpiecznie. Dlatego dotykaj nas,
–1–
daj nam Ducha Świętego, tego Ducha, którego obiecałeś, o którym mówiłeś, że będzie
Pocieszycielem, towarzyszem naszej drogi. Potrzebujemy Tego Ducha, poślij go do nas.
Chcemy Cię uwielbiać, chcemy Ci śpiewać! Jezu – Ty jesteś nasz, nasz Bóg
Wszechmogący, Wielki, Jedyny i Prawdziwy, który staje się tak bliski. Przytul nas Panie
dziś, tego wieczoru! Uwielbiamy Cię!
Jezu, Tak jak powiedziałeś kiedyś do Jaira, tak dzisiaj mówisz do nas: „Nie bój się, tylko
wierz”. Pragniesz abyśmy pozwolili Ci działać w naszym życiu, abyśmy nie liczyli na
własne siły, nie układali swojego życia po swojemu, tylko zaufali Tobie. Bo Ty chcesz
dokonywać wielkich dzieł w naszym życiu. Ale to my musimy pozwolić Ci na to, to my
musimy otworzyć się na Twoje działanie. Naucz nas Panie tego zaufania, przymnóż nam
wiary. Niech to spotkanie z Tobą Panie tego wieczoru pozwoli nam zobaczyć siłę wiary.
Bądź uwielbiony Jezu Chryste!!! Bądź błogosławiony Panie! Amen
Komentarz: Wsłuchajmy się teraz w wybrane fragmenty wypowiedzi papieża Franciszka
dotyczące mocy i działania Ducha Świętego.
Papież Franciszek o Duchu Świętym
(1). Duch Święty stanowi to, co ożywia, siłę życiowa Kościoła i każdego
chrześcijanina z osobna: jest miłością Boga, który z naszego serca czyni swoje
mieszkanie i wchodzi w komunię z nami. Jest On zawsze z nami. Jest w nas zawsze,
w naszym sercu.
(2). Mamy w sobie, w naszym sercu Ducha Świętego. Możemy Go słuchać, albo
nie. Jeśli słuchamy Ducha Świętego, to uczy On nas drogi Mądrości, obdarowuje
nas mądrością, pozwalającą nam postrzegać rzeczywistość oczyma Boga, słyszeć
uszami Boga, miłować sercem Boga, osądzać rzeczy Bożym osadem.
(3). Jest to Paraklet, „Pocieszyciel” dający męstwo do przemierzania dróg świata
niosąc Ewangelię! Duch Święty pozwala nam zobaczyć perspektywę i popycha nas
na egzystencjalne krańce, aby głosić życie Jezusa Chrystusa.
(4). „Woda żywa”, Duch Święty, dar Zmartwychwstałego, który w nas
zamieszkuje, oczyszcza nas, oświeca, odnawia, przemienia nas, bo czyni nas
uczestnikami życia samego Boga, który jest miłością. Dlatego Apostoł Paweł mówi,
że życie chrześcijanina jest ożywiane przez Ducha Świętego i przez jego owoce,
którymi są „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,
łagodność, opanowanie” (Gal 5, 22-23).
–2–
(5). To właśnie jest cenny dar, jaki Duch Święty wnosi w nasze serca: życie
samego Boga, życie prawdziwych dzieci, relacja zaufania, wolności i ufności w
miłości i miłosierdziu Boga, którego skutkiem jest także nowe spojrzenie na
innych, bliskich i dalekich, zawsze postrzeganych jako bracia i siostry w Jezusie,
których trzeba szanować i kochać. Duch Święty uczy nas spoglądać oczyma
Chrystusa, przeżywania życia tak, jak przeżywał je Chrystus, pojmowania życia tak,
jak je pojmował Chrystus. Właśnie dlatego woda żywa, którą jest Duch Święty
zaspokaja pragnienie naszego życia, ponieważ mówi nam, że jesteśmy kochani
przez Boga, jako dzieci, że możemy kochać Boga jako Jego dzieci, i za Jego łaską
możemy żyć jako dzieci Boże, tak jak Jezus.
(6). Słuchajmy Ducha Świętego, który nam mówi: Bóg cię kocha, miłuje ciebie. Czy
naprawdę kochamy prawdziwie Boga i innych jak Jezus? Czy dajemy się prowadzić
Duchowi Świętemu? Czy pozwalamy, by przemawiał On do naszego serca? A mówi
On, że Bóg jest miłością, że zawsze na nas oczekuje, że jest Ojcem, kocha nas jak
prawdziwy ojciec, kocha nas naprawdę. To właśnie mówi jedynie naszemu sercu
Duch Święty. Słuchajmy Ducha Świętego i idźmy naprzód tą drogą miłości,
miłosierdzia i przebaczenia.
(7). Duch Święty jest wiatrem, który dmie w żagiel, aby żaglowiec mógł płynąć, a
pchniecie i tchnienia wiatru to dary Ducha Świętego. Bez Jego bodźca, bez Jego
łaski nie idziemy do przodu.
(8). Duch Święty, pobudza nas by otworzyć bramy i wyjść, aby głosić i świadczyć o
dobrym życiu Ewangelii, przekazywać radość wiary, spotkania z Chrystusem.
(9). Duch Święty jest niewyczerpanym źródłem życia Bożego w nas. Człowiek
wszystkich czasów i wszystkich miejsc pragnie życia pełnego i pięknego,
sprawiedliwego i dobrego, życia, któremu nie groziłaby śmierć, ale które mogłoby
dojrzewać i rozwijać się aż do swej pełni. Człowiek jest jak wędrowiec, który
przemierzając pustynie życia pragnienie wody żywej i wytryskującej, świeżej,
zdolnej by dogłębnie zaspokoić jego głębokie pragnienie światła, miłości, piękna i
pokoju. Wszyscy odczuwamy to pragnienie! I Jezus daje nam tę wodę żywą: jest
nią Duch Święty, który pochodzi od Ojca i którego Jezus wlewa w nasze serca. „Ja
przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości” (J 10, 10) – mówi
nam Jezus.
–3–
(10). Duch Święty: otwiera nasze serce, abyśmy poznali Jezusa. Bez Niego nie
możemy poznać Jezusa. Przygotowuje On nas na spotkanie z Jezusem. Pozwala
nam iść drogą Jezusa. Duch Święty działa w nas przez cały dzień, przez całe życie,
jako świadek, który nam mówi, gdzie jest Jezus.
(11). Spróbujmy się zapytać: czy jestem otwarty na działanie Ducha Świętego, czy
proszę Go, aby obdarzył mnie światłem, uczynił mnie wrażliwszym na sprawy
Boga? Jest to modlitwa, którą powinniśmy wznosić każdego dnia. Duchu Święty
spraw, aby moje serce było bardziej otwarte na Słowo Boże, aby moje serce było
otwarte na dobro, aby moje serce było otwarte na piękno Boga każdego dnia!
Pieśń: Niech zstąpi Duch Twój
–4–
Komentarz: Teraz nastąpi prezentacja multimedialna ukazująca działanie Ducha
Świętego w Historii Zbawienia począwszy od Stworzenia Świata aż do Pięćdziesiątnicy i
po dzień dzisiejszy. Rozważajmy w skupieniu fragmenty Pisma Świętego mówiące o
Duchu Świętym.
Biblia o Duchu Świętym
(1). Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i
pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił
się nad wodami (Rdz 1, 1).
(2). Bo rozleję wody po spragnionej glebie i zdroje po wyschniętej ziemi. Przeleję
Ducha mego na twoje plemię i błogosławieństwo moje na twych potomków (Iz 44,
3).
(3). I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pańskiej (Iz 11, 2).
(4). W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak
gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn
umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Mk 1, 10-11).
(5). Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym
ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana (Łk 4, 1819).
(6). W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł:
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i
roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje
upodobanie (Łk 10, 21).
(7). Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi
świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi (Dz 1, 8).
(8). Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im
zatrzymane (J 20, 22-23).
–5–
(9). A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też
językami i prorokowali (Dz 19, 6).
(10). Kiedy was ciągać będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki
sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej
właśnie godzinie, co należy powiedzieć (Łk 12, 11-12).
(11). Chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a
wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś – nadzieję. A nadzieja
zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez
Ducha Świętego, który został nam dany (Rz 5, 5).
(12). A Bóg, dawca nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze,
abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję (Rz 15, 13).
(13). Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was
jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? (1Kor 6, 19).
(14). Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus.
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale
jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we
wszystkich (1Kor 12, 3-5).
(15). Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na
dzień odkupienia (Ef 4, 30).
(16). Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka
(2Tym 1, 14).
(17). Naucz mnie czynić Twą wolę, bo Ty jesteś moim Bogiem. Twój dobry duch
niech mnie prowadzi po równej ziemi (Ps 143, 10).
(18). Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i
Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A
oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 19-20).
Pieśń: Spocznij na nas Duchu Pana
–6–
Komentarz: Teraz pomodlimy się wspólnie Litanią do Ducha Świętego. Prosimy o
otwarcie śpiewników na stronie 427 (odczekać pół minuty zanim nastąpi modlitwa).
Pieśń: Duchu Święty przyjdź
–7–
Komentarz: W sakramencie Bierzmowania otrzymaliśmy pełnię darów Ducha Świętego.
Przypomnijmy sobie znaczenie tego wielkiego wydarzenia w naszym życiu przez
wysłuchanie krótkiej konferencji.
BIERZMOWANIE
Na czym polega wyjątkowość sakramentu bierzmowania, która zapewnia
wierzącym otrzymanie wielu różnorodnych darów Boga prowadzących i
ułatwiających wzrastanie ku pełnej dojrzałości?
Katechizm Kościoła Katolickiego naucza: „przez sakrament bierzmowania
(ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha
Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi
świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia
jej”.
Nałożenie rąk w sakramencie bierzmowania jest gestem, który od czasów
apostolskich wyraża udzielanie Ducha Świętego. Tego daru – Ducha Świętego –
udziela bierzmowanemu sam Bóg, ponieważ biskup nie działa tutaj we własnym
imieniu, lecz uobecnia działającego Chrystusa, który od Ojca posyła obiecanego
Ducha Świętego.
Poza wyciągnięciem rąk nad bierzmowanymi biskup modli się dla nich o Dary
Ducha Świętego słowami:
„Boże wszechmogący, Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który
odrodziłeś te sługi swoje przez wodę i Ducha Świętego i uwolniłeś ich od grzechu,
ześlij na nich Ducha Świętego Pocieszyciela, daj im ducha mądrości i rozumu,
ducha rady i męstwa, ducha umiejętności i pobożności, napełnij ich duchem
bojaźni Twojej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen”.
Po tej modlitwie biskup udziela sakramentu przez położenie ręki na
bierzmowanym oraz namaszczenie jego czoła krzyżmem. Przy tej czynności mówi:
Przyjmij znamię daru Ducha Świętego. Wyrazem świadomego przyjęcia tej
gotowości jest odpowiedź bierzmowanego: „Amen – niech się tak stanie”.
Znaki – namaszczenie krzyżmem oraz wypowiadane przez biskupa przy tej
czynności słowa – wskazują także na skutki otrzymanych darów Ducha Świętego.
Przez namaszczenie olejem ochrzczony otrzymuje niezniszczalny charakter, znamię
Pańskie, razem z darem Ducha Świętego, który doskonalej upodabnia go do
Chrystusa i udziela mu łaski rozszerzania wśród ludzi Dobrej Nowiny. Znak krzyża
kreślony na czole bierzmowanego wskazuje na prawdziwą przynależność do Jezusa
Chrystusa oraz ludu Bożego – Kościoła. Wszystkie te znaki przypominają też, że
„nie wystarczy nosić imię: «chrześcijanin», trzeba nim być”.
–8–
Słowa wypowiedziane kiedyś przez św. Ignacego Antiocheńskiego odnoszą się
do każdego, kto przyjął sakrament bierzmowania. Czy zastanawiamy się nad tym,
co dla mnie osobiście oznaczają słowa: „nie wystarczy nosić imię: «chrześcijanin»,
trzeba nim być”?
Jeśli sakrament bierzmowania pomaga w walce ze złem, w dawaniu
świadectwa o Chrystusie, jest umocnieniem w duchowej walce, a zarazem
przejawem dojrzałości chrześcijańskiej i przynależności do Kościoła, to
zastanówmy się, w jaki sposób świadczymy o Jezusie i prowadzimy do Niego
naszych bliźnich? Czy nie wstydzimy się znaku Krzyża świętego? W jaki sposób
możemy jeszcze publicznie wyrazić swoją przynależność do Jezusa?
Pieśń: Otwórz me oczy
Komentarz: Jarek podzieli się teraz z nami swoim osobistym doświadczeniem działania
Ducha Świętego w jego życiu.
Duch Święty w moim życiu – świadectwo Jarka Buranicz
Pieśń: Duch Święty niech jednoczy nas
–9–
Komentarz: Skutkiem działania Ducha Świętego w naszym życiu są obfite owoce, które
wymienia św. Paweł w liście do Galatów. Posłuchajmy rozważania o owocach Ducha
Świętego na podstawie fragmentów książki: „Owoce Ducha Świętego w życiu
Chrześcijanina” autorstwa Adama Edwarda Szczepanowskiego.
Owoce Ducha Świętego
Miłość
Podstawowym owocem Ducha Świętego jest miłość. Na niej opierają się wszystkie
pozostałe owoce. Jak promień białego światła, przechodząc przez pryzmat,
rozszczepia się na promienie o różnych barwach, tak owoc Ducha – miłość,
rozszczepia się w sercu człowieka na różne owoce. Miłość jest ponad wszelkimi
darami – jest najwspanialsza. Ona oczyszcza duszę z grzechów i pociąga ją do
kochania Boga i bliźniego całym sercem. Ona zmienia grzeszników w świętych,
niewolników czyni wolnymi, przeciwników przemienia w przyjaciół, pysznych czyni
pokornymi, przewrotnych łagodnymi, oziębłych żarliwymi, smutnych radosnymi.
Kochać człowieka to znaczy mieć dla niego czas, to bycie z potrzebującym,
wysłuchanie go, czasami tylko trwanie bez słów…
Radość
Radość jest pierwszym promieniem miłości. Tam gdzie panuje miłość, tam również
jest radość. Największa radość płynie z poznania kochającego Boga. Im większa
jest przepaść pomiędzy człowiekiem a Bogiem, tym ludzie są smutniejsi.
Prawdziwa radość płynie z serca, jest wyrazem wdzięczności wobec Boga za każdy
dar, który od Niego otrzymujemy. Im więcej jest w naszych sercach wdzięczności,
tym więcej też jest radości. Potrzeba zatem uczyć się żyć i radować obecną chwilą,
najdrobniejszym nawet darem. Nie trzeba zamartwiać się tym, co będzie jutro oraz
w następnych dniach, miesiącach, latach. Zbytnia troskliwość, niezdanie się na
wolę Boga, który dopuszcza nawet cierpienia dla naszego dobra, często przysłania
nam radość.
Pokój
Pokój jest dopełnieniem radości. Pokój pochodzący od Pana Boga jest balsamem
uspokajającym wnętrze człowieka. Napełnieni owym pokojem i w jego mocy
czujemy się bezpieczni wśród otaczającego nas świata pełnego różnych nieszczęść,
pokus i niepewności. Kiedy mamy Boży pokój, to stajemy się jakby głębokim
oceanem. Na powierzchni mogą szaleć burze i nawałnice, fale mogą sięgać prawie
nieba, ale głębia jest spokojna. Żyć w pokoju to także żyć w zgodzie ze wszystkimi,
– 10 –
z którymi spotykamy się na co dzień. Święty Paweł zachęca nas do tego, mówiąc:
„Jeśli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi
ludźmi!”
O Panie, uczyń z nas narzędzia Twego pokoju, abyśmy siali miłość tam, gdzie
panuje nienawiść; wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda; jedność tam, gdzie
panuje zwątpienie; nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz; światło tam, gdzie panuje
mrok; radość tam, gdzie panuje smutek. Spraw, abyśmy mogli nie tyle szukać
pociechy, co pociechę dawać; nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć; nie tyle
szukać miłości, co kochać; albowiem dając – otrzymujemy; wybaczając –
zyskujemy przebaczenie; a umierając, rodzimy się do wiecznego życia, przez Jezusa
Chrystusa, Pana naszego (św. Franciszek z Asyżu).
Cierpliwość
Cierpliwość jest cnotą miłą Bogu i jakże potrzebną do zbawienia. Cierpliwość jest
mężna, odrzuca zniecierpliwienie, panuje nad gniewem, zwyciężając go swoją
łagodnością, jest wytrwała i żaden trud nie skłoni jej, by odwracała się wstecz od
pługa. Cierpliwość zdąża zawsze naprzód, naśladując Chrystusa. Taka wielka była
cierpliwość i łagodność Chrystusa, że nie słyszano nigdy Jego głosu skargi.
Cierpliwość upodabnia się do Jezusa Ukrzyżowanego. Bóg kształtuje naszą
cierpliwość również w ucisku.
Boże, daj mi cierpliwość, bym pogodził się z tym, czego zmienić nie jestem w stanie.
Daj mi siłę, bym zmieniał to, co zmienić zmogę. I daj mi mądrość, bym odróżnił
jedno od drugiego (Reinhold Niebuhr).
Uprzejmość
Prawdziwa uprzejmość promieniuje miłością. Ona wynika z serca i jest widoczna w
całym naszym postępowaniu. Uprzejmość rozjaśnia to, co ciężkie, ciemne i czyni
życie lżejszym oraz lepszym. Uprzejmość i grzeczność powinna objawiać się w
naszym codziennym życiu. Dobre słowo, serdeczny uścisk dłoni, ustąpienie miejsca
w zatłoczonym autobusie to objawy zwykłego szacunku, który należy się każdemu
człowiekowi. Prawdziwa uprzejmość, połączona z prawdą i sprawiedliwością, czyni
życie nie tylko lepszym, lecz rozprzestrzenia się jak wonny olejek, radując swym
zapachem także innych. Uprzejmość uszlachetnia charakter człowieka, który
zdobywa szacunek nawet u niewierzących.
– 11 –
Dobroć
Być dobrym jak chleb. Gdy służymy naszym bliźnim, dajemy im siebie, tak jak sam
chleb daje się innym, niczego w zamian nie pragnąc – wtedy powstaje i rozlewa się
dobro. Dobre, serdeczne słowa posiadają moc nawracania, rozpraszają ciemne
chmury smutku i przygnębienia, otwierają dusze na przyjęcie zbawiennych rad,
uświęcają, uszczęśliwiają. Dobre słowa zdobywają serca dla Pana Boga i wlewają w
nie Boży pokój. Dobro w uczynkach czyni szczęśliwym obdarowanego, ale jeszcze
więcej radości i szczęścia daje temu, który niesie dobro. Przypomnijmy sobie, jak
wiele dobrego doznaliśmy od naszych rodziców, bliskich, znajomych, a czasami i
nieznajomych. Akt dobroci staje się zapoczątkowaniem dobra, którego nie sposób
zatrzymać tylko dla siebie.
Wierność
Wierność to owoc Ducha Świętego, który pozwala człowiekowi dotrzymywać
słowa i złożonej obietnicy. Wierność jest jak skała, na której można się oprzeć i
zawsze na niej polegać. Wierność łączy się z pilnością, poczuciem obowiązku i
odpowiedzialności. Człowiek ubogacony owocem wierności zawsze czuje się
zobowiązany wobec postanowień złożonych Bogu i ludziom. Abyśmy mogli kochać
Boga i ludzi miłością, która jest trwała i niezłomna wobec wszelkich trudów
codzienności – musimy być wierni.
Łagodność
Łagodność niesie ze sobą szczęście i pokój. Sprawdzianem łagodności jest
umiejętność zachowania spokoju w trudnych sytuacjach naszego życia, w
cierpieniu a także wobec ludzi przykrych i dokuczliwych. Nasza łagodność ma
wyrażać się w zdolności wybaczania urazów i bycia wyrozumiałym dla błędów
naszych bliźnich, nawet wtedy, gdy w zamian nie możemy się tego spodziewać od
nich. Łagodność jest pełna miłosierdzia, nie broni się, nie szuka własnych racji.
Posiada ona coś z Bożego spojrzenia na człowieka, pozwala dostrzec jego godność,
wejrzeć w głąb jego duszy, właściwie go zrozumieć. Człowiek posiadający ten dar
potrafi zawierzyć swoje życie Bogu ufając, że Bóg go zawsze dostrzeże i
sprawiedliwie osądzi.
A sługa Pana nie powinien wdawać się w kłótnie, ale ma być łagodnym względem
wszystkich, skorym do nauczania, zrównoważonym. Powinien z łagodnością
pouczać wrogo usposobionych, bo może Bóg da im kiedyś nawrócenie do poznania
prawdy (2Tym 2, 24-25).
– 12 –
Opanowanie
Postawa opanowania wynika z szacunku i miłości do Boga i drugiego człowieka i
polega na umiejętności panowania nad pragnieniami lub emocjami, które w
danym momencie nie są zgodne z wolą Bożą. Opanowanie dotyczy zarówno myśli,
mowy, jak i czynów. Opanowanie to także postawa cierpliwości. Jak trudno jest
czasami opanować się, nie wybuchnąć, kiedy w rozmowie nie zgadzamy się z
opinią drugiej osoby lub kiedy jesteśmy niesłusznie oskarżani? Opanowanie uczy
nas przeczekać trudne chwile i mimo wszystko przynosić dobre owoce.
Opanowanie jest pięknym owocem Ducha Świętego i szczególnym wyrazem naszej
miłości do Pana Boga.
Wydając owoce Ducha Świętego, stajemy się wiarygodnymi dziećmi Bożymi i
prawdziwą światłością tego świata. Wydawajmy więc dobre owoce, aby ludzie,
widząc nasze dobre uczynki oraz postawy życiowe, mogli pójść śladami Jezusa,
który nas prowadzi. Módlmy się o to gorąco i bądźmy zawsze otwarci na moc
Ducha Świętego.
Pieśń: Przyjdę do was w moim Duchu
– 13 –
Komentarz: Miłość zajmuje najwyższe miejsce pośród owoców Ducha Świętego. Hymn o
Miłości św. Pawła jest najpiękniejszym utworem mówiącym o tym co prawdziwie nadaje
sens i wartość wszystkim innym darom Ducha Świętego. Wsłuchajmy się w słowa
Apostoła Pawła.
Hymn o Miłości (1Kor 13, 1-13)
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką
wiedzę, i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie
unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się
gniewem, nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko
przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
nie jest jak proroctwa,
które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której
zabraknie.
Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy.
Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak
dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś zobaczymy twarzą w
twarz.
Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość.
– 14 –
Komentarz: Teraz nastąpi wystawienie Najświętszego Sakramentu. Trwajmy wspólnie na
modlitwie prosząc dobrego Boga, aby udzielił nam owoców Ducha Świętego. Otwórzmy
nasze serca na Jezusa, który jest teraz prawdziwie obecny wśród nas na tym ołtarzu.
Wystawienie Pana Jezusa i modlitwa o Owoce Ducha Świętego
MODLITWA PROŚBY O OWOCE DUCHA – PODCZAS PIEŚNI „DUCHU MIŁOŚCI WYLEWAJ
SIĘ NA NAS”
Miłość jest początkiem wszystkiego. Tu i teraz Jezus przemienia wodę w wino, nasze
życie w miłość.
Jeśli nasze serce będzie należeć do Tego, który jest najprawdziwszym spełnieniem,
najprawdziwszą miłością, wtedy nasze życie stanie się miłością. Dlatego Duchu Miłości
prosimy Cię wylewaj się na nas z przebitego serca Jezusa. Potrzebujemy Jezu Twojej
Miłości, aby móc kochać innych. Dotknij Panie nas, ulecz, przemień.
Prosimy Cię Jezu tego wieczoru o obfity deszcz Twoich błogosławieństw.
Duchu Święty, racz zesłać na nas tego wieczoru:
Owoc miłości, aby nasze serca były źródłem miłości dla Ciebie i innych;
Prosimy Cię - o owoc radości z życia w harmonii z Bogiem;
Prosimy Cię - o owoc pokoju, który da nam pewność, że tu i teraz jesteśmy do dyspozycji
Boga;
Prosimy Cię - o owoc cierpliwości dla cierpliwego znoszenia wszystkich doświadczeń;
Prosimy Cię - o owoc uprzejmości – który jest znakiem kultury ducha;
Prosimy Cię - o owoc dobroci abyśmy chętnie pomagali innym i tworzyli atmosferę
dobroci tam gdzie jesteśmy;
Prosimy Cię - o owoc wierności, która ceni zaufanie, jakim Bóg nas darzy;
Prosimy Cię - o owoc łagodności, abyśmy z pokorą przyjmowali wszelkie zło od bliźnich
naszych;
Prosimy Cię - o owoc opanowania abyśmy byli odpowiedzialni za nasze słowa, czyny i
postawę.
Duchu Święty, ześlij nam owoc wiary – abyśmy mocno wierzyli Słowu Bożemu.
Daj nam, owoc skromności – abyśmy się przykładnie we wszystkim zachowywali.
Daj nam w nieszczęściu – cierpliwość; w szczęściu – pokorę; w pokusach- zwycięstwo;
w smutku – pociechę; w pracy – posilenie; w tęsknocie – ochłodzenie, w bólach i
niemocy – poddanie. Prosimy Cię - Przez Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Amen
Wzywaj teraz TY Ducha Świętego, tak jak potrafisz - Mów do Niego na głos lub w ciszy
swojego serca. Proś Go o to czego potrzebujesz, czego Ci brak, czego pragniesz. Nie lękaj
się, uwierz, że On Ci to dzisiaj da, że On Ci to teraz daje. Podziękuj Mu za to.
– 15 –
Duchu Święty Przyjdź, rozpal nas, ulecz nas, miłość nam daj!
Duchu Święty Przyjdź, napełnij nas swoimi owocami, rozraduj nas, miłość nam daj!
Duchu Święty Przyjdź, utul nas, rozkochaj nas, miłość nam daj!
Komentarz: Biblia mówi o Duchu Świętym, który przychodzi nie w trzęsieniu ziemi, ani
nie w ogniu, lecz w delikatnym i łagodnym powiewie wiatru. Trwajmy na modlitwie 15
minut w ciszy i w skupieniu prosząc, by Duch Święty przemawiał bezpośrednio do
naszych serc.
Wystawienie Pana Jezusa (Adoracja w ciszy)
Komentarz: Krótka przerwa (10-15 min.) zapowiedziana przez o. Jerzego.
Krótka przerwa
Komentarz: Na rozpoczęcie Mszy świętej zaśpiewajmy Hymn do Ducha Świętego.
Hymn do Ducha Świętego na rozpoczęcie Mszy św.
– 16 –