filologia - język niemiecki - karty - st. 2013-2016

Transkrypt

Załącznik do Uchwały Senatu Nr 57/000/2012
z dnia 19 czerwca 2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
filologia – język niemiecki
I stopień
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU *
A - Informacje ogólne
Bezpieczeństwo i higiena pracy
1. Przedmiot :
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
9. Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i
liczba godzin w semestrze:
10. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu
oraz prowadzących zajęcia
3. Punkty ECTS: 0
5. Język wykładowy: polski
8. Liczba godzin ogółem:
Ćwiczenia (Ćw.)
S/4
S/4
NS/4
NS/4
B - Wymagania wstępne
Brak.
C - Cele kształcenia
Wiedza
CW1: zna problematykę bezpieczeństwa i higieny pracy.
Umiejętności
CU1: potrafi reagować w sytuacjach trudnych, wymagających prawidłowego reagowania.
Kompetencje społeczne
CK1: Umiejętność komunikowania i rozwiązywania sytuacji trudnych.
D - Efekty kształcenia
EKW1
EKU1
EKK1
Wiedza
student posiada podstawy wiedzy o bezpieczeństwie i higienie pracy w instytucjach
edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych
Umiejętności
dokonuje analizy własnych działań, potrafi uczestniczyć w dyskusji o bezpieczeństwie i
higienie w pracy.
adaptuje się do nowych, zmiennych okoliczności, które mogą występować podczas
wykonywania pracy zawodowej odpowiedzialnie przygotowując się do swojej pracy.
E - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach studiów
Ćwiczenia:
Ćw.1: Istota bezpieczeństwa i higieny pracy; obowiązki i odpowiedzialność studentów w zakresie bhp,
przepisy resortowe dotyczące bhp w szkołach wyższych; ochrona przeciwpożarowa; zasady udzielania
pierwszej pomocy; tryb dochodzenia roszczeń powypadkowych.
Ćw.2: Bezpieczeństwo i higiena pracy w instytucjach edukacyjnych.
Razem liczba godzin ćwiczeń
Ogółem liczba godzin przedmiotu:
K_W05
K_U10
K_K03
S
3
Ns
3
1
1
4
4
4
4
F – Metody nauczania oraz środki dydaktyczne
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny.
Środki dydaktyczne: kodeks pracy, ustawy i rozporządzenia.
F – formująca
G - Metody oceniania
P– podsumowująca
Prowadzona na początku i w trakcie zajęć, przez nauczycieli i
studentów. Pomaga ukierunkować nauczanie do poziomu
studentów, a studentowi pomaga w uczeniu się.
Prowadzona pod koniec przedmiotu, podsumowuje
osiągnięte efekty kształcenia.
P3 – ocena podsumowująca powstała na podstawie
F2 – obserwacja.
ocen formujących.
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie bez oceny.
H - Literatura przedmiotu
Literatura obowiązkowa:
1.Kodeks pracy. Ustawa o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1998r. z późniejszymi zmianami. Rozporządzenia
Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny podlegać budynki i ich
usytuowania, z późniejszymi zmianami. Rozporządzenie Ministra Spraw wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia w
sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Rozporządzenie Ministra Nauki i
Szkolnictwa Wyższego z dnia 5 lipca 2007 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w uczelniach.
I – Informacje dodatkowe
Imię i nazwisko sporządzającego
Data sporządzenia / aktualizacji
Dane kontaktowe (e-mail, telefon)
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Dydaktyka języka niemieckiego
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu: obieralny
6. Rok studiów: II, III
7. Semestr/y: 4, 5, 6
3. Punkty ECTS: 10
5. Język wykładowy: niemiecki
S/90
Ćwiczenia (Ćw.)
S/90
NS/60
NS/60
mgr Hanna Sajkowska
Zaliczenie I roku studiów, znajomość języka niemieckiego na poziomie B1.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę z zakresu metodyki nauczania języka niemieckiego, która umożliwia nauczanie, testowanie,
ocenianie i diagnozowanie postępów i umiejętności językowych uczniów.
CW2: zna pojęcia i literaturę specjalistyczną z zakresu dydaktyki języków obcych.
Umiejętności
CU1: student posiada umiejętność zastosowania nabytej wiedzy teoretycznej z zakresu metodyki, aby zaplanować i
konstruktywnie ocenić działania dydaktyczne w ramach nauczania języka niemieckiego, na etapie przedszkola i szkoły
podstawowej.
CU2: umiejętnie operuje pojęciami z zakresu dydaktyki, aby korzystać z tekstów i czasopism fachowych oraz samodzielnie
interpretować ich treść.
CK1: student posiada poczucie odpowiedzialności roli nauczyciela i jest świadomy konieczności stałego doskonalenia
swojej wiedzy i umiejętności zawodowych.
CK2: refleksyjnie i konstruktywnie ocenia własne osiągnięcia w zakresie metodyki nauczania.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
student posiada wiedzę z metodyki nauczania języka niemieckiego w zakresie zasad, metod,
warunków przekazywania wiedzy i kształtowania umiejętności językowych oraz testowania,
oceniania i diagnozowania możliwości uczniów w wieku przedszkolnym i szkół
podstawowych,
zna zasady planowania kursu, treści programowe, podręczniki i środki dydaktyczne
stosowane do nauczania języka niemieckiego,
posiada wiedzę z zakresu metodyki i dziedzin pokrewnych, która dotyczy norm i procedur
stosowanych przy nauczaniu języka niemieckiego w przedszkolu i szkole podstawowej.
Umiejętności
potrafi planować i ocenić zajęcia z języka niemieckiego w przedszkolu i szkole podstawowej
z wykorzystaniem wiedzy z metodyki i dziedzin jej pokrewnych,
potrafi diagnozować, kontrolować i oceniać wiedzę i możliwości językowe uczniów,
operuje językiem niemieckim w celach zawodowych, w tym do prowadzenia lekcji oraz
korzystania z literatury specjalistycznej.
ocenia zakres własnej wiedzy i jest w stanie samodzielnie uzupełnić ewentualne deficyty,
pogłębiać wiedzę i zadbać o swój rozwój zawodowy,
jest świadomy odpowiedzialności związanej z wykonywaniem zawodu nauczyciela.
K_W02
K_W04
K_W10
K_W11
K_U02
K_U04
K_U03
K_K01
K_K05
Ćwiczenia
1. Nürnberger Empfehlungen – zasady nauczania języków obcych dzieci w odniesieniu do treści, celów i
warunków nauki.
2. Konwencjonalne i alternatywne metody nauczania języków obcych.
3. Możliwości zastosowania poszczególnych metod bądź ich elementów w nauczaniu języka niemieckiego
na I i II etapie edukacyjnym.
4. Cele nauczania języka niemieckiego na I i II etapie edukacyjnym.
5. Treści nauczania na I i II etapie edukacyjnym.
6. Warunki uczenia się (wystrój klasy, pomoce, rekwizyty, atmosfera na lekcji).
7. Fazy lekcji języka obcego – funkcje i treści faz.
8. Opracowanie modelu lekcji według podręcznika.
9. Gry i zabawy – funkcje, rodzaje, możliwości ich wykorzystania.
10. Nauczanie języka obcego przez sztukę – formy teatralne, lekcja z lalką.
11. Nauczanie języka obcego przez sztukę – elementy plastyki. Obrazek i rysunek w nauczaniu języków
obcych.
12. Nauczanie języka obcego przez sztukę – literatura dziecięca, wiersze, rymowanki, wyliczanki, piosenki.
13. Opracowanie modeli lekcji, ćwiczeń i zadań z wykorzystaniem treści zajęć 8-11.
14. Kryteria doboru podręcznika, analiza podręczników do nauki języka niemieckiego dla przedszkola i
klas 1-3.
15. Kryteria doboru podręcznika, analiza podręczników do nauki języka niemieckiego dla przedszkola i
klas 4-6.
16. Nauczanie wymowy (szczególne predyspozycje dzieci, techniki i ćwiczenia do nauki wymowy).
17. Opracowanie ćwiczeń wymowy i ich przeprowadzenie (symulacja sytuacji lekcyjnej).
18. Słownictwo – funkcje pamięci a nauczanie słownictwa, wykorzystanie zmysłów do semantyzacji i
zapamiętywania słownictwa, fazy pracy ze słownictwem.
19. Sposoby semantyzacji nowych jednostek leksykalnych.
20. Ćwiczenia leksykalne do poszczególnych faz pracy nad słownictwem.
21. Gramatyka w nauczaniu języków obcych a wiek ucznia. Signalgrammatik.
22. Interaktywne ćwiczenie struktur językowych. Typologia ćwiczeń gramatycznych. Ćwiczenia pisemne.
23. Funkcje tekstu w nauce języka obcego. Rodzaje tekstów i fazy pracy.
24. Praca z dialogiem – model lekcji „Arbeit mit einem einfachen Dialog“.
25. Praca z tekstem typu „Präsentationstext” konspekt lekcji.
26. Praca z tekstem narracyjnym – model lekcji „Erzählender Text“. Rola narracji w nauczaniu dzieci
młodszych.
27. Rozwój sprawności mówienia. Formy interakcji i jej sterowania na lekcji języka, sytuacje
komunikacyjne w klasie, czynniki determinujące mówienie.
28. Ćwiczenia przedkomunikacyjne w odniesieniu do aspektów produkcji językowej.
29. Dialogi jako forma mówienia – wariacja, podział na role, symulacja. Konspekt lekcji.
30. Błędy językowe i sposóby ich poprawiania.
31. Rodzaje ćwiczeń kontrolujących i rozwijających rozumienie tekstu. Wykorzystanie antycypacji i
inferencji do ćwiczeń językowych.
32. Rozwój sprawności rozumienia ze słuchu – cele i strategie słuchania, ćwiczenia i zadania stymulujące
rozwój sprawności słuchania.
33. Samodzielne opracowanie lekcji i ćwiczeń na rozumienie ze słuchu.
34. Sprawność czytania ze zrozumieniem – ćwiczenia rozwijające różne strategie czytania.
35. Samodzielne opracowanie lekcji i ćwiczeń na rozumienie tekstu czytanego.
36. Możliwości alfabetyzacji na lekcji języka niemieckiego.
37. Ćwiczenia i zadania zapewniające integrację sprawności językowych.
38. Ocenianie postępów ucznia – formy oceniania, rodzaje testów, błędy w planowaniu testów.
39. Opracowanie i ewaluacja testów językowych.
40. Portfolio językowe uczniów.
41. Formy lekcji promujące samodzielność ucznia: Stationenlernen.
42. Formy lekcji promujące samodzielność ucznia: projekt.
43. Programy nauczania języka niemieckiego w klasach 1-3 i 4-6.
44. Opracowanie planu kursu językowego w oparciu o program nauczania.
45. Wykorzystanie materiałów autentycznych i mediów do nauczania języka niemieckiego.
46. Opracowanie i prezentacja artykułu z dziedziny metodyki nauczania języka niemieckiego.
S
2
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
2
2
2
1
1
1
2
2
2
2
2
2
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
2
1
2
2
2
2
1
1
1
1
2
1
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
1
90
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
60
90
60
Metody nauczania: M2 – wykład interaktywny, wykład problemowy i konwersatoryjny, dyskusja, burza mózgów, metoda
problemowa, symulacja, mapa myśli, M5 – analiza tekstu źródłowego.
Środki dydaktyczne: teksty źródłowe, arkusze pracy, podręczniki szkolne, filmy, nagrania audio.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy, pisemny wiedzy, praktyczny
umiejętności),
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji, przygotowanie do
zajęć),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (przedstawienie projektu i jego
analiza).
P1 – egzamin (ustny i pisemny),
ocen formujących.
Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin
1.Heyd G., Deutsch lehren. Grundwissen für den Unterricht in Deutsch als Fremdsprache, Frankfurt am Main 1991.
2. Henrici G., Riemer C., Einführung in die Didaktik des Unterrichts Deutsch als Fremdsprache, Baltmannsweiler 1995.
3. Komorowska H., Metodyka nauczania języków obcych, Warszawa 2002.
4. Storch G.,Deutsch als Fremdsprache :eine Didaktik, München 1999.
5. Weigmann J., Unterrichtsmodelle für Deutsch als Fremdsprache. Ismaning 1996.
Literatura zalecana / fakultatywna:
Bausch K.-R., Christ H., Krumm H.-J. (Hrsg.) Handbuch Fremdsprachenunterricht, Tübingen 2003.
Heyd G., Aufbauwissen für den Fremdsprachenunterricht – ein Arbeitsbuch, Tübingen 1997.
Goethe – Institut, Fernstudienbriefe, München.
Czasopisma: „Deutsch als Fremdsprache“, „Zielsprache Deutsch“ „Primar“.
Podpis
Hanna Sajkowska
21.04.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Dydaktyka ogólna
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 3
S/30
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
NS/20
mgr Hanna Sajkowska
Znajomość języka niemieckiego na poziomie B1.
Wiedza
CW1: student zna teorię z zakresu planowania lekcji na I i II etapie edukacyjnym.
CW2: zna możliwości efektywnego wpływania na sukcesy uczniów w nauce.
CW3: zna formy i funkcje diagnozy, oceny i kontroli postępów w nauce.
Umiejętności
CU1: student potrafi planować lekcje w przedszkolu i szkole podstawowej.
CU2: potrafi diagnozować, oceniać i kontrolować postępy w nauce uczniów.
CU3: potrafi efektywnie stymulować proces uczenia się języka obcego.
CU4: umiejętnie operuje w języku niemieckim pojęciami z zakresu dydaktyki.
CK1: rozwija sposobność kreatywnego szukania rozwiązań zadań z zakresu dydaktyki.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
EKK1
Wiedza
student zna teorię z zakresu planowania lekcji na I i II etapie edukacyjnym,
zna techniki i środki zwiększające efektywność pracy uczniów,
zna formy i funkcje diagnozy, oceny i kontroli postępów w nauce.
Umiejętności
student potrafi planować lekcje na I i II etapie edukacyjnym,
potrafi diagnozować, oceniać i kontrolować postępy w nauce uczniów,
potrafi efektywnie stymulować proces uczenia się języka obcego,
umiejętnie operuje w języku niemieckim pojęciami z zakresu dydaktyki.
rozwija sposobność kreatywnego szukania rozwiązań zadań z zakresu dydaktyki.
K_W01
K_W10
K_W02
K_U03
K_U02
K_U02
K_U01
K_K04
Ćwiczenia
Ćw. 1. Przedmiot i funkcje dydaktyki. Dydaktyka ogólna a dydaktyki szczegółowe.
Ćw. 2. Charakterystyka ucznia w aspekcie wieku.
Ćw. 3. Motywacja do nauki języków obcych.
Ćw. 4. Treści nauczania i plany pracy dydaktycznej. Podstawa programowa dla języka obcego na I i II etapie
edukacyjnym.
Ćw. 5. Środki dydaktyczne – funkcje i klasyfikacja.
Ćw. 6. Organizacja procesu uczenia się i pracy ucznia.
Ćw. 7. Formy organizacji pracy uczniów i możliwości ich stosowania w różnych grupach wiekowych.
Ćw. 8. Praca z klasą szkolną – style kierowania, procesy społeczne, utrzymanie dyscypliny, integracja klasy.
Ćw. 9. Lekcja jako podstawowa forma kształcenia: struktura lekcji, typy lekcji i ich charakterystyka, rodzaje
S
2
2
2
2
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
1
1
1
toków lekcyjnych.
Ćw. 10. Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (charakterystyka ich funkcjonowania oraz
sposoby niepowodzenia w nauce szkolnej – rodzaje, przyczyny i pokonywanie niepowodzeń w nauce.
Ćw. 11. Praca z uczniem zdolnym.
Ćw. 12. Diagnoza, kontrola i ocena wyników kształcenia – wewnątrzszkolny system oceniania, sprawdziany
i egzaminy zewnętrzne.
Ćw. 13. Ocenianie osiągnięć szkolnych uczniów. Formy i metody sprawdzania, funkcje oceny szkolnej.
Ćw. 14. Rola nauczyciela w różnych grupach wiekowych.
Ćw. 15. Użycie języka w komunikacji z uczniami – przekazywanie wiedzy, rodzaje i sposoby zadawania
pytań. Sposoby zwiększania aktywności komunikacyjnej uczniów.
2
1
2
2
1
1
2
2
2
1
1
1
30
20
30
20
Metody nauczania: M5 – analiza tekstu źródłowego, M2 – dyskusja, symulacja, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: tekst, karty pracy, prezentacja, film, nagranie audio, podręczniki i poradniki dla nauczycieli, programy
nauczania.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian (pisemne sprawdzenia wiedzy),
F3 – praca pisemna,
F4 – wypowiedź/wystąpienie (pokaz prezentacji multimedialnej
połączony z wygłoszeniem referatu),
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć, udział w
dyskusji).
ocen formujących, uzyskanych w semestrze.
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie z oceną
1. Heyd G., Deutsch lehren, Frankfurt am Main 1990.
2. Henrici G. Riemer C. (Hrsg.), Einführung in die Didaktik des Unterrichts, 1996.
4. Komorowska H. Metodyka nauczania języków obcych, Warszawa 2001.
5. Maier W., Fremdsprachen in der Grundschule, Berlin, München 1991.
1. Bausch K.-R., Christ, H., Krumm, H.-J., Handbuch Fremdsprachenunterricht, Tübingen, Basel: 1995.
2. Desselmann G., Didaktik des Fremdsprachenunterrichts, Leipzig 1986.
3. Siek - Piskozub T., Gry i zabawy w nauczaniu języków obcych. Warszawa 1994.
4. Szulc A., Słownik dydaktyki języków obcych, Warszawa, 1994.
5. Storch G., Deutsch als Fremdsprache :eine Didaktik, München, 1999.
Podpis
Hanna Sajkowska
20.04.2012
hsajkowska@gmail .com
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Emisja głosu z ergonomią
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 4, 5
3. Punkty ECTS: 4
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
S/30
NS/20
NS/20
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę dotyczącą budowy aparatu głosowego, zjawisk fizjologicznych związanych z tworzeniem
głosu, jego emisją, zaburzeniami, odbiorem i higieną.
CW2: posiada wiedzę dotyczącą opanowania umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia,
rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania.
CW3: posiada wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć teoretycznych oraz metod badawczych z zakresu fonetyki, akustyki i
logopedii związanych z głosem i mową dźwiękową.
Umiejętności
CU1: posiada umiejętność prawidłowego tworzenia i operowania głosem oraz jego ustawienia.
CU2: posiada umiejętność rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania, w tym ćwiczeń
fonacyjnych, artykulacyjnych i dykcyjnych.
CU3: potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i umiejętności dotyczące tworzenia głosu oraz przewidywania skutków
podejmowanych działań.
CK1: ma wykształconą wrażliwość na problemy emisyjne swoje oraz innych; jest świadomy odpowiedzialności za postawę
społeczną i projektowanie działań zawodowych.
CK2: jest świadomy konieczności ciągłego doskonalenia zawodowego i rozwoju osobistego w realizacji działań
pedagogicznych, z zakresu emisji głosu i ergonomii.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
Wiedza
student posiada wiedzę dotyczącą budowy i funkcjonowania narządu głosu,
posiada wiedzę umożliwiającą rozpoznawanie i usuwanie zaburzeń aparatu głosotwórczego;
posiada wiedzę umożliwiającą dobór odpowiednich metod usprawniania i tłumaczenia
celowości ich zastosowania,
zna podstawowe pojęcia i słownictwo dotyczące emisji głosu.
Umiejętności
posiada umiejętność prawidłowego tworzenia oraz operowania głosem,
posiada umiejętność diagnozowania i rozwiązywania problemów emisyjnych,
umiejętnie wykorzystuje techniki ćwiczeń, pozwalających na samodzielne doskonalenie
warsztatu, posiada umiejętność opanowania stresu podczas publicznych występów oraz
potrafi reagować odpowiednio do okoliczności towarzyszących, takich jak akustyka,
wymagania publiczności.
jest wrażliwy na problemy emisyjne swoje oraz innych; ma poczucie odpowiedzialności za
K_W07
K_W05
K_W02
K_U17
K_U17
K_U14
K_K05
postawę społeczną i projektowanie działań zawodowych,
EKK2
jest przekonany o potrzebie ciągłego doskonalenia się zawodowego i rozwoju osobistego w
realizacji działań pedagogicznych z zakresu emisji głosu i ergonomii; jest chętny do
integracji z innymi osobami w ramach różnych zadań, projektów i przedsięwzięć
kulturalnych.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie w problematykę. Budowa i funkcjonowanie narządu mowy. Omówienie kryteriów
zaliczenia przedmiotu. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
Ćw. 2. Ciało jako instrument. Prawidłowa postawa ciała jako podstawa prawidłowej emisji.
Ćw. 3. Ćwiczenia oddechowe aktywujące przepony. Ćwiczenia relaksacyjne.
Ćw. 4. Głos, rodzaje. Średnica głosu. Mowa a śpiew, podstawowe zasady i wskazania dla mowy zawodowej
i śpiewu. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
Ćw. 5. Aparaty czynnościowe instrumentu głosu Aparat rezonacyjno-artykulacyjny. Dykcja, środki wyrazu
oraz opracowanie tekstu. Ćwiczenia przygotowujące aparat rezonacyjno-artykulacyjny do prawidłowej
pracy.
Ćw. 6. Aparat otwarcia. Aparat rytmiczno-emocjonalny. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
Ćw. 7. „Technika otwarcia gardła”. Higiena i choroby narządu głosu.
Ćw. 8. Autoprezentacja. Omówienie i podsumowanie semestru.
K_K01
K_K02
K_K03
S
4
Ns
3
4
4
4
3
3
3
4
3
4
4
2
30
2
2
1
20
30
20
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, M2 – wykład konwersatoryjny.
Środki dydaktyczne: pianino, odtwarzacz CD.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusjach),
F1 – sprawdzian (praktyczny umiejętności).
P5 – wystąpienie (prezentacja ćwiczeń).
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie z oceną.
1. J. Gałęska-Tritt, Dzieci lubią śpiewać, a my razem z nimi! Mały poradnik metodyczny dla wychowawców i
rodziców. Wydawnictwo: MILA Poznań 2007
2. B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, podręcznik do nauki emisji głosu, wydawnictwo: UNIVERSITAS,
Kraków 2006
1. J. Gałęska-Tritt, Śpiewam solo i w zespole, psychofizjologia śpiewu dla każdego
Poznań 2009
2. Łastik A. – Poznaj swój głos..., (Audio Book) wydawnictwo: Studio Emka
3. Toczyska B. – Głośno i wyraźnie (9 lekcji dobrego mówienia) Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2007
4. Toczyska B. – Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańskie Wydawnictwo Oswiatowe, Gdańsk 2007
5. Toczyska B. – Łamańce z dedykacją (logopedia dla logopedów, nauczycieli, młodzieży szkół srednich, studentów
szkół artystycznych) wydawnictwo: Podkowa, Gdańsk 2006
6. Wojtynski J. Cz. –Emisja glosu, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1970
7. Zielińska H. – Kształcenie głosu, Wydawnictwo Muzyczne Polihymnia, Lublin 2002
31.05.12
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Fonetyka praktyczna języka niemieckiego
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
liczba godzin w semestrze
3. Punkty ECTS: 4
5. Język wykładowy: j. niemiecki
S/60
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
NS/40
NS/40
Paweł Mecner
Znajomość fonetyki języka niemieckiego z zakresu szkoły średniej.
Wiedza
CW1: student zna cechy dystynktywne fonemów i niemiecką intonację zdaniową.
Umiejętności
CU1: student umiejętnie wykonuje ćwiczenia z fonetyki języka niemieckiego.
CK1: docenia odmienność kulturową związaną z wariantowością języka.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
Wiedza
posiada uporządkowaną wiedzę ogólną obejmującą terminologię językoznawczą
ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z zakresu fonologii i fonetyki
ma uporządkowaną wiedzę o jednostkach językowych i kategoriach gramatycznych języka
docelowego, ich funkcjach i normach umożliwiających odpowiednie użycie języka
Umiejętności
potrafi wykorzystać język swojej specjalności jako narzędzie rozumienia, ekspresji i
komunikacji, w tym ze specjalistami w zakresie dyscyplin filologicznych
potrafi wykorzystać język swojej specjalności do rozwoju kompetencji lingwistycznych –
własnych i innych osób; umie korzystać ze słowników, gramatyk, tezaurusów, TI i innych
pomocy w celach samokształceniowych i do rozwiązywania problemów zawodowych
potrafi wykorzystać wiedzę o teoriach przyswajania języków do uczenia się i nauczania
języka obcego
wykazuje bezstronność w podejściu do różnorodności językowej; docenia różnorodność
kultur; jest otwarty na odmienność kulturową
Ćwiczenia
Ćw. 1. Praktyczna prezentacja dystynktywności.
Ćw. 2. Alofony spółgłoskowe języka niemieckiego.
Ćw. 3. Spółgłoskowe różnice alofoniczne niemiecko-polskie.
Ćw. 4. Odmianki fonemów zwarto-wybuchowych.
Ćw. 5. Odmianki fonemów szczelinowych.
Ćw. 6. Odmianki fonemów nosowych.
Ćw. 7. Upodobnienia spółgłoskowe.
Ćw. 8. Sylaby.
Ćw. 9. Zasady akcentuacji zdaniowej.
Ćw. 10. Podział zdania na jednostki rytmiczne.
K_W03
K_W04
K_W14
K_U01
K_U02
K_U03
K_K06
S
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
Ns
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
Ćw. 11. Podstawowe typy melodii zdaniowej w zastosowaniu do różnych typów zdań.
10
60
60
10
40
40
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
P– podsumowująca
F – formująca
F1 – sprawdziany,
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć).
ocen formujących.
1.
2.
3.
Morciniec, N., Prędota S., (1973) Fonetyka kontrastywna języka niemieckiego. Wrocław.
Morciniec, N. (1979) Zarys niemieckiej intonacji zdaniowej z ćwiczeniami. Wrocław.
Morciniec, N. (1990) Das Lautsystem des Deutschen und des Polnischen. Heidelberg.
1. HESS, W. (2005): Grundlagen der Phonetik. Einführung: Grundlagen der akustischen Phonetik. Im Internet unter:
http://www.ikp.uni-bonn.de/dt/lehre/materialien/grundl_phon/gph_1b.pdf (03. 05. 2006).
Podpis
Paweł Mecner
24.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Gramatyka kontrastywna
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I, II
7. Semestr/y: 2, 3, 4
3. Punkty ECTS: 6
8. Liczba godzin ogółem: S/50
Ćwiczenia (Ćw.)
S/50
NS/30
NS/30
Beata Mikołajczyk
Podstawy gramatyki języka polskiego oraz języka niemieckiego. Student zna części mowy i części zdania z morfologii i
składni języka polskiego i niemieckiego; potrafi dokonać analizy logicznej i gramatycznej zdania polskiego i niemieckiego.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę propedeutyczną obejmującą podstawowe zagadnienia metodologiczne
związane ze studiami porównawczymi nad językami naturalnymi, ze szczególnym uwzględnieniem
genezy i specyfiki badań konfrontatywnych; posiada usystematyzowaną wiedzę teoretyczną o
wszystkich ważniejszych kontrastach i podobieństwach pomiędzy językiem niemieckim i polskim w
obrębie fonetyki i fonologii, morfologii, składni oraz dominujących struktur słowotwórczych, jak
również wybranych zagadnień z zakresu leksykologii i frazeologii.
Umiejętności
CU1: student posiada umiejętność zastosowań wiedzy o systemowych podobieństwach i różnicach
pomiędzy obu językami w dziedzinie nauki o tłumaczeniach, praktyce nauczania języka niemieckiego i
polskiego jako języków obcych; rozumie różnice kulturowe (przez pryzmat języka) pomiędzy
rodzimymi użytkownikami języka niemieckiego i polskiego; potrafi rozpoznawać problematykę różnic i
podobieństw pomiędzy językami w innych dyscyplinach lingwistycznych: lingwistyce tekstu,
pragmatyce lingwistycznej, socjolingwistyce; myśli w kategoriach dobrze pojętej interdyscyplinarności
badań naukowych (poprawność metodologiczna).
CK1: rozumie potrzebę ciągłego samokształcenia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
Wiedza
student ma wiedzę interdyscyplinarną, umożliwiającą wykorzystanie znajomości języka w
różnych dziedzinach życia, w tym zawodowego,
student zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu współczesnego językoznawstwa,
student rozumie znaczenie językoznawstwa i ma wiedzę o specyficznych zastosowaniach
nauki o języku, w tym zastosowaniach praktycznych takich jak nauczanie języka czy
tłumaczenia.
Umiejętności
student potrafi wykorzystać język swojej specjalności jako narzędzie rozumienia, ekspresji i
komunikacji, w tym ze specjalistami w zakresie dyscyplin filologicznych,
student potrafi wykorzystać język swojej specjalności do rozwoju kompetencji
lingwistycznych – własnych i innych osób; umie korzystać ze słowników, gramatyk,
K_W05
K_W06
K_W07
K_U01
K_U02
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
tezaurusów, TI i innych pomocy w celach samokształceniowych i do rozwiązywania
problemów zawodowych,
student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i wykorzystywać informacje
pochodzące z różnych źródeł w języku polskim i obcym ,
student potrafi współdziałać w grupie, przyjmując w niej różne role,
student potrafi wyznaczać sobie i innym krótkoterminowe cele uczeniowe, dobrać i
zastosować strategie odpowiednio do charakteru przyswajanej wiedzy czy umiejętności.
student zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i przyswojonych umiejętności, rozumie
potrzebę ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego zna zakres posiadanej przez
siebie wiedzy i przyswojonych umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i
doskonalenia zawodowego.
K_U04
K_K02
K_K04
K_K01
Ćwiczenia
1. Charakteryzowanie różnych rodzajów gramatyk.
2. Budowa elementów językowych – wyodrębnianie cech charakterystycznych.
3. Klasyfikowanie części mowy w języku polskim i niemieckim.
4. Charakteryzowanie czasowników niemieckich i polskich.
5. Rozpoznawanie kategorii czasownika w. j. niemieckim i polskim.
6. Zastosowanie czasów w j. niemieckim i polskim.
7. Tranzytywność – w j. niemieckim i polskim.
8. Mowa zależna – wyrażanie dystansu odnośnie treści w j. niemieckim i polskim.
9. Fraza nominalna – budowanie elementów wokół ramy nominalnej w j. niemieckim i polskim.
10. Zastępowanie i uzupełnianie fraz nominalnych w j. niemieckim i polskim.
11. Charakteryzowanie części mowy nieodmiennych w j. niemieckim i polskim.
12. Wyodrębnianie części zdania w j. niemieckim i polskim.
13. Wyodrębnianie przydawek w j. niemieckim i polskim.
14. Relacje między zdaniami współrzędnymi w j. niemieckim i polskim.
15. Wykresy podrzędności zdań złożonych w j. niemieckim i polskim.
S
4
4
4
4
4
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
50
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
30
50
30
Metody nauczania: M5 – analiza tekstów autentycznych w odniesieniu do omawianych kategorii, M2 – dyskusja.
Środki dydaktyczne: brak.
F – formująca
F1 – sprawdziany (ustny i pisemny),
zajęć).
P– podsumowująca
P1 – egzamin (test pisemny).
1. Bzdęga, Andrzej Z.(1976): Linguistische Uebersetzungsanalyse, w: „Kwartalnik Neofilologiczny” 23, s. 283-293.
2. Bzdęga, Andrzej Z. (1986): Schwerpunkte und Perspektiven synchronen Sprachvergleichs, w: „Kwartalnik
Neofilologiczny” 33, s. 301-306.
3. Engel, Ulrich et al. (1999): Deutsch-polnische kontrastive Grammatik (2 Bde.). Heidelberg: Julius Groos Verlag.
4. Nagórko, Alicja (2006): Zarys gramatyki polskiej (ze słowotwórstwem), Warszawa: PWN.
5. Rein, Kurt (1983): Einfuehrung in die kontrastive Linguistik, Darmstadt.
6. Sternemann, Reinhard (Hg.) (1983): Einfuehrung in die konfrontative Linguistik, Leipzig: VEB Verlag Enzyklopaedie.
7. Zabrocki, Ludwik (1970): Grundfragen der konfrontativen Grammatik, w: Moser, Hugo et al. (eds.): Probleme der
kontrastiven Grammatik. Düsseldorf (=Sprache der Gegenwart. Schriften des IdS, Bd. 8), s. 31-51.
1. Gramatyka współczesnego języka polskiego (1984) T. 1 Składnia red. nauk. Stanisław Urbańczyk. T. 2 Morfologia pod
redakcją Renaty Grzegorczykowej, Romana Laskowskiego, Henryka Wróbla. Warszawa PWN.
2. Vater, Heinz (1994, 2002) Einführung in die Sprachwissenschaft. München: W. Fink.
Podpis
Beata Mikołajczyk
25.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Gramatyka opisowa języka niemieckiego
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 8
5. Język wykładowy:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
j. niemiecki
S/90
S/30
S/60
NS/60
NS/20
NS/40
Paweł Mecner
Znajomość podstaw gramatyki języka polskiego. Student zna części mowy i części zdania z morfologii i składni języka
polskiego. Student potrafi dokonać analizy logicznej i gramatycznej zdania polskiego.
Wiedza
CW1: znajomość morfologii języka niemieckiego (części mowy odmienne, części mowy nieodmienne), znajomość składni
języka niemieckiego (części zdania, wiedza o zdaniach prostych i złożonych).
Umiejętności
CU1: umiejętność rozpoznania i charakterystyka niemieckich części mowy,
CU2: umiejętność analizy prostego i złożonego zdania niemieckiego.
CK1: umiejętność krytycznego myślenia i rozwiązywania problemów.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student ma uporządkowaną wiedzę z zakresu terminologii gramatycznej,
ma uporządkowaną wiedzę o strukturze morfologicznej i składniowej języka niemieckiego,
zna subsystemy gramatyczne j i kryteria wyodrębniania elementów językowych.
Umiejętności
student potrafi selekcjonować elementy językowe,
potrafi posługiwać się pojęciami i paradygmatami gramatycznymi,
potrafi analizować składniki morfologiczne i syntaktyczne, potrafi uściślać i uogólniać reguły
gramatyczne.
rozumie potrzebę stałego doskonalenia wiedzy zgodnie z jej rozwojem,
potrafi współdziałać i pracować w grupie,
stosuje kreatywność, umiejętność krytycznego myślenia i rozwiązywania problemów.
Wykład
Wyk. 1. Pojęcie gramatyki (gramatyka deskryptywna, gramatyka normatywna, gramatyka generatywna).
Wyk. 2. Podstawy morfologii (morfemy leksykalne i gramatyczne, wyrazy, kombinatoryka morfemów).
Wyk. 3. Kryteria klasyfikacji części mowy (semantyka, morfologia, dystrybucja).
Wyk. 4. Klasyfikacje czasowników w języku niemieckim.
Wyk. 5. Kategorie czasownika.
Wyk. 6. System czasów w języku niemieckim (znaczenia poszczególnych form czasowych).
Wyk. 7. Kategoria strony (Aktiv, Vorgangspassiv, Zustandspassiv, Transitivität, Passivtransformation, Agens
K_W03
K_W06
K_W07
K_U04
K_U09
K_U12
K_K01
K_K02
K_K03
S
2
2
2
2
2
2
2
Ns
2
2
2
2
2
1
1
und Patiens, Präpositionalphrase im Vorgangs und Zustandspassiv, Zustandsreflexiv, Passivparaphrasen).
Wyk. 8. Tryb w języku niemieckim (Indikativ, Konjunktiv, Imperativ; direkte und indirekte Rede).
Wyk. 9. Rzeczownik i fraza nominalna (Genus, Numerus, Kasus, Deklination des Substantivs, Determinativ,
Adjektiv als Attribut).
Wyk. 10. Zaimek w języku niemieckim (Begleitung und Ersetzung des Nomens).
Wyk. 11. Opis szczegółowy nieodmiennych części mowy (Adverb, Präposition, Konjunktor, Subjunktor,
Partikeln).
Wyk. 12. Zdanie proste w języku niemieckim.
Wyk. 13. Części zdania i przydawki.
Wyk. 14. Zdania złożone współrzędnie.
Wyk. 15. Zdania złożone podrzędnie.
Razem liczba godzin wykładów
Ćwiczenia
Ćw. 1. Charakteryzowanie różnych rodzajów gramatyk.
Ćw. 2. Budowa elementów językowych – wyodrębnianie cech charakterystycznych.
Ćw. 3. Klasyfikowanie części mowy.
Ćw. 4. Charakteryzowanie czasowników niemieckich.
Ćw. 5. Rozpoznawanie kategorii czasownika.
Ćw. 6. Zastosowanie czasów w j. niemieckim.
Ćw. 7. Tranzytywność – wyprowadzanie i uściślanie reguł.
Ćw. 8. Mowa zależna – wyrażanie dystansu odnośnie treści.
Ćw. 9. Fraza nominalna – budowanie elementów wokół ramy nominalnej.
Ćw. 10. Zastępowanie i uzupełnianie fraz nominalnych.
Ćw. 11. Charakteryzowanie części mowy nieodmiennych.
Ćw. 12. Wyodrębnianie części zdania.
Ćw. 13. Wyodrębnianie przydawek.
Ćw. 14. Relacje między zdaniami współrzędnymi.
Ćw. 15. Wykresy podrzędności zdań złożonych.
2
2
1
1
2
2
1
1
2
2
2
2
30
S
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
60
1
1
1
1
20
Ns
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
2
2
2
2
2
40
Ogółem liczba godzin przedmiotu: 90
60
Metody nauczania: M2 – wykład interaktywny, dyskusja, M5 – analiza tekstów autentycznych w odniesieniu do
omawianych kategorii.
Środki dydaktyczne: teksty do analizy, wykresy strukturalne.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny i pisemny),
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć).
P1 – egzamin (test pisemny).
1. Duden Bd. 4 (1973 und neuere Auflagen) Grammatik der deutschen Gegenwartssprache. Mannheim: BI.
2. Engel, Ulrich i in. (1999) Deutsch-polnische kontrastive Grammatik. Bd. 1-2. Heidelberg: Julius Groos.
3. Helbig, Gerhard; Buscha, Joachim (1986 und neuere Auflagen) Deutsche Grammatik. Ein Handbuch für den
Ausländerunterricht. Leipzig.
1. Dürscheid, Christa (1991) Modelle der Satzanalyse. Kölner Linguistische Arbeiten - Germanistik 26. Gabel Verlag.
2. Gramatyka współczesnego języka polskiego (1984) T. 1 Składnia red. nauk. Stanisław Urbańczyk. T. 2 Morfologia
pod redakcją Renaty Grzegorczykowej, Romana Laskowskiego, Henryka Wróbla. Warszawa PWN.
3. Vater, Heinz (1994, 20024) Einführung in die Sprachwissenschaft. München: W. Fink.
Paweł Mecner
Podpis
24.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
Historia filozofii
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
Wykład (Wyk.)
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 2
S/30
S/ 30
NS/20
NS/20
dr Magdalena Jaworska-Wołoszyn
Brak.
Wiedza
CW1: student zna najważniejsze koncepcje filozoficzne oraz wybrane zagadnienia etyczne.
Umiejętności
CU1: potrafi właściwie wykorzystać nabytą wiedzę; potrafi argumentować i prowadzić dyskusje oraz właściwie rozumieć
problemy filozoficzno-etyczne.
CK1: kształtuje wrażliwość badawczą i etyczną.
EKW1
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
Wiedza
ma uporządkowaną wiedzę na temat wybranych koncepcji filozoficznych oraz ich społecznokulturowych, historycznych, biologicznych, psychologicznych i medycznych podstaw,
Umiejętności
potrafi w sposób klarowny i spójny wypowiadać się na tematy dotyczące wybranych
zagadnień z zakresu filozofii i etyki z wykorzystaniem różnych ujęć teoretycznych,
korzystając z dorobku innych dyscyplin,
posiada umiejętność prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierając je
argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych oraz formułować wnioski
odnośnie prowadzonych dyskusji,
ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne
i przestrzegania zasad etyki zawodowej, formułuje problemy moralne i dylematy etyczne
związane z własną i cudzą pracą, poszukuje optymalnych rozwiązań,
potrafi ocenić swój poziom wiedzy i umiejętności zawodowych.
K_W03
K_U16
K_U16
K_K05
K_K01
Wykłady
S
Wyk. 1. Czym jest filozofia? (wprowadzenie pojęcia filozofia, przedstawienie gł. pojęć i kierunków 1
filozoficznych, przedstawienie podstawowych zagadnień filozoficznych; wyjaśnienie specyfiki problemów
filozoficznych, filozofia jako nauka).
Wyk. 2. Pierwsi przedstawiciele filozofii. Tales jako inicjator filozofii physis: twierdzenia przypisywane 2
Talesowi, woda jako zasada, znaczenie terminu arché; Anaksymander (ujęcie zasady jako bezkres),
Anaksymenes (arché – powietrze), Heraklit z Efezu (zmienność wszystkiego, walka i synteza przeciwieństw,
zasada pojęta jako ogień, obecność i znaczenie elementów myśli orfickiej); pitagoreizm (zasada ujęta jako
liczba, pojęcie kosmosu, pitagorejska nauka o duszy i metempsychoza, psychagogiczna idea retoryki);
Demokryt: podstawy atomizmu.
Ns
1
1
Wyk. 3. Sofiści (pogłębienie problemów moralnych w myśli greckiej; przedstawienie koncepcji akcentującej
zmysłowy wymiar natury człowieka). Filozofia Sokratesa (świadectwa o Sokratesie, stanowisko Sokratesa
wobec filozofii physis, sokratejska etyka i dialektyka).
Wyk. 4. Platon (nauka o ideach, projekcja państwa idealnego, dowody nieśmiertelności duszy, anamneza,
eschatologia i metempsychoza, podstawy platońskiej ascezy).
Wyk. 5. Arystoteles (klasyfikacja nauk, krytyka Platona, nauka o duszy, szczęście jako najwyższy cel
człowieka, podział cnót: cnoty etyczne i dianoetyczne, politologiczny aspekt myśli arystotelesowskiej).
Wyk. 6. Greckie szkoły hellenistyczne i praktyczny wymiar filozofii (stoicy, epikurejczycy, sceptycy).
Wyk. 7. Koncepcje filozoficzne św. Augustyna i św. Tomasza.
Wyk. 8. Humanizm a filozofia antyczna. Powrót filozofów starożytnych w epoce Odrodzenia. Wybrani
przedstawiciele filozofii renesansowej: C. Salutati, L. Bruni, G. Manetti, Alberti, Pico della Mirandola,
Pompanazzi, Machiavelli. Wpływ myślicieli bizantyjskich na rozwój filozofii na Zachodzie. Spór między
platonikami i arystotelikami. Znaczenie Akademii Florenckiej. Renesansowa logika, retoryka i poetyka.
Wyk. 9. Filozofia Descartesa. Kartezjusz jako ojciec nowożytności. Podstawy racjonalizmu kartezjańskiego
oraz filozofia cogito.
Wyk. 10. Przedstawiciele angielskiego empiryzmu: John Locke, George Berkeley, David Hume.
Wyk. 11. Kant (podstawy filozofii transcendentalnej, etyka: idea wolności, pojęcie dobra i zła moralnego,
znaczenie imperatywu kategorycznego i hipotetycznego). Filozofia Hegla. Koncepcja historii. Założenia
heglowskiej dialektyki
Wyk. 12. Nietzsche (przedstawienie krytyki kultury, religii i moralności, koncepcji nadczłowieka, woli mocy
i założeń etycznych).
Wyk. 13. Egzystencjalizm: Człowiek w myśli filozoficznej Sartre’a. Albert Camus (położenie człowieka,
pojęcie absurdu, bunt wobec rzeczywistości jako podstawa działania ludzkiego, poszukiwanie sensu życia).
Przedstawiciele rosyjskiego egzystencjalizmu: Bierdiajew i Szestow.
Wyk. 14. Etyka jako jeden z głównych działów filozofii. Etyka a moralność. Etyka a prawo i obyczaj. Działy
etyki.
Wyk. 15. Struktura oceny etycznej: wartości, normy. Podstawowe pojęcia etyki. Dylematy etyczne.
Wyk. 16. Etyka zawodowa (deontologia). Wartości moralne a profesjonalne – zawodowe kodeksy etyczne.
Wiedza jako wartość. Etyczne problemy zawodu nauczyciela.
2
2
2
1
2
1
2
2
2
1
1
2
2
1
2
1
2
1
1
1
2
1
2
1
2
2
2
2
30
20
30
20
Metody nauczania: M2 - wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, wykład z elementami analizy źródłowej i dyskusji.
Środki dydaktyczne: książki, sprzęt multimedialny.
F – formująca
F2 – obserwacja/aktywność podczas zajęć,
F4 – wypowiedź (dyskusja).
P– podsumowująca
P2 – kolokwium (ustne).
1.
Wł. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t.1-3.
2.
Ajdukiewicz K., Zagadnienia i kierunki filozofii. Teoria poznania. Metafizyka, Warszawa 2003.
3.
Gadacz T, Historia filozofii XX wieku. Nurty, t.1-2, Kraków 2009.
4.
MacIntyre A., Krótka historia etyki, PWN, Warszawa 1995.
5.
Vardy P., Grosch P., Etyka, Zysk i S-ka, Poznań 1995.
6.
Singer P., Etyka praktyczna, Książka i Wiedza, Warszawa 2003.
Literatura zalecana/fakultatywna:
1.
Drozdowicz Z., Główne nurty w nowożytnej filozofii francuskiej, Poznań 1991.
2.
Garin E., Filozofia Odrodzenia we Włoszech, W-a 1969.
3.
Hołówka J., Etyka w działaniu, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2001.
4.
Kuderowicz Z. (pod. red.), Filozofia współczesna, t.1-2, Warszawa 1990.
5.
6.
Lazari-Pawłowska I., Etyka: Pisma wybrane. T. 3, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1992.
Singer P., Etyka praktyczna, Książka i Wiedza, Warszawa 2003.
Podpis
16.05.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Historia i cywilizacja niemieckiego obszaru
językowego
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu: ćwiczenia
3. Punkty ECTS: 4
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1,2
Ćwiczenia (Ćw.)
język niemiecki, język polski
S/30
S/30
NS/20
NS/20
dr Małgorzata Czabańska-Rosada, dr Przemysław Słowiński, mgr
Dariusz Łężak
Brak.
Wiedza
CW1: student zna najważniejsze wydarzenia historycznych Niemiec od czasów Reformacji do współczesności; zna analogię
krajów niemieckojęzycznych we wspólnej historii Europy.
Umiejętności
CU1: potrafi powiązać historię krajów niemieckiego obszaru językowego z historią Polski; umiejętnie i rzeczowo dyskutuje
na temat wpływu krajów niemieckiego obszaru językowego na dzieje Europy
CK1: współpracuje w grupie, uczestniczy w życiu kulturalnym, rozumie potrzebę ciągłego kształcenia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKW6
EKW7
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
EKU5
Wiedza
posiada podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu filologii w systemie nauk oraz jej
specyfice przedmiotowej i metodologicznej,
zna podstawową terminologię nauk filologicznych,
posiada wiedzę interdyscyplinarną umożliwiającą mu wykorzystanie języka niemieckiego w
różnych dziedzinach życia,
zna okresy literackie studiowanego obszaru językowego oraz ich wybitnych przedstawicieli;
rozumie ciągłość i przemiany w literaturze oraz jej powiązania z przemianami w kulturze i
znaczenie w życiu społeczeństw,
zna terminologię charakterystyczną dla opisu sztuki, w tym niemieckiej,
posiada podstawową wiedzę na temat historii i kultury niemieckiego obszaru językowego,
ma podstawową wiedzę o instytucjach kultury i orientację we współczesnym życiu
kulturalnym.
Umiejętności
potrafi wykorzystać kompetencje językowe do uzyskania dostępu do materiałów w celu
zdobycia wiedzy źródłowej o historii i cywilizacji niemieckiego obszaru językowego,
potrafi uczestniczyć w dyskusji o wpływie Niemiec na dzieje Europy,
potrafi rozpoznać różne rodzaje wytworów kultury oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę
i interpretację, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie
historyczno-kulturowym,
potrafi porównać wybrane aspekty kultury polskiej i niemieckiej.
K_W01
K_W02
K_W05
K_W09
K_W12
K_W13
K_W16
K_U01
K_U05
K_U10
K_U11
K_U12
EKK1
EKK2
EKK3
EKK4
EKK5
zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i przyswojonych umiejętności, rozumie potrzebę
ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego,
potrafi współdziałać w grupie, przyjmując w niej różne role,
potrafi wyznaczać sobie i innym krótkoterminowe cele uczeniowe, dobrać i zastosować
strategie odpowiednio do charakteru przyswajanej wiedzy czy umiejętności,
uczestniczy w życiu kulturalnym, korzystając z różnych mediów i form; świadomie kształtuje
własne upodobania kulturalne,
docenia obecność różnych form sztuki w naukach filologicznych oraz wkład nauk
filologicznych w kreowanie pozytywnych relacji międzykulturowych i zachowanie
dziedzictwa Polski i innych kultur świata.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Einführung in die deutsche Geschichte / Wprowadzenie do historii Niemiec.
Ćw. 2. Reformation und Begleiterscheinungen-Bauernkrieg, Dreißigjähriger Krieg / Reformacja i zjawiska
towarzyszące – wojna chłopska w Niemczech, wojna trzydziestoletnia.
Ćw. 3. Die Hugenotten in Deutschaland / Hugenoci w Niemczech.
Ćw. 4. Zeitalter des Absolutismus/Napoleonische Zeit / Absolutyzm/Epoka Napoleońska.
Ćw. 5. Restauration und Revolution / Restauracja i rewolucja.
Ćw. 6. Reaktion und Bismarckzeit / Reakcja i epoka Bismarcka.
Ćw. 7. Wilhelminische Zeit / Epoka wilhelmińska.
Ćw. 8. Weimarer Republik/ Republika Weimarska.
Ćw. 9. Das Dritte Reich und der 2. Weltkrieg / Trzecia Rzesza i II wojna światowa.
Ćw. 10. Widerstandsbewegung in Deutschland / Opozycja w Niemczech.
Ćw. 11. Adenauerzeit, Mauerbau und Grundlagenvertrag / Era Adenauera/budowa muru berlińskiego/układ
NRD-RFN.
K_K01
K_K02
K_K04
K_K07
K_K09
S
2
2
Ns
2
2
2
3
3
3
3
3
3
3
3
1
1
2
2
2
2
2
2
2
30
20
30
20
Metody nauczania: M2 – wykład interaktywny, dyskusja dydaktyczna, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny – konwersacje, pisemny),
dyskusji),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (przedstawienie referatu,
przedstawienie i omówienie prezentacji multimedialnej).
ocen formujących, uzyskanych w semestrze,
P2 – kolokwium (test pisemny – podsumowujący
zdobytą wiedzę).
1. Müller: Schlaglichter der deutschen Geschichte.
2. Czapliński: Historia Niemiec.
3. Krasuski: Historia Rzeszy Niemieckiej 1871-1945.
Podpis
dr Małgorzata Czabańska-Rosada
12.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Historia literatury niemieckiego obszaru
językowego
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 3, 4, 5
3. Punkty ECTS: 7
Wykład (Wyk.)
S/45
Ćwiczenia (Ćw.)
S/45
NS/60
NS/30
NS/30
dr Małgorzata Czabańska-Rosada, mgr Dorota FluderKuligowska
Zaliczony I rok studiów.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedzę o epokach literackich w kontekście kulturowym, ideowym, społecznym; zna
podstawowe pojęcia i metodach analizy dzieła literackiego; rozumie specyfikę danego okresu literackiego.
Umiejętności
CU1: potrafi interpretować dzieła literackie.
Kompetencje społeczne (CK):
CK1: rozumie potrzebę bieżącego uczestnictwa w życiu kulturalnym poprzez kontakt z literaturą, teatrem, kinem.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKW6
EKW7
EKW8
EKW9
EKW10
EKU1
EKU2
Wiedza
student posiada podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu filologii w systemie nauk oraz jej
posiada uporządkowaną wiedzę ogólną obejmującą terminologię, teorie i metodologię z
zakresu dyscyplin językoznawstwa i literaturoznawstwa,
ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z wybranych zakresów językoznawstwa i
literaturoznawstwa studiowanego języka; zna główne kierunki rozwoju i najnowsze
osiągnięcia w zakresie obranej specjalności,
ma wiedzę interdyscyplinarną, umożliwiającą wykorzystanie znajomości języka w różnych
dziedzinach życia, w tym zawodowego,
posiada podstawową, uporządkowaną wiedzę na temat literaturoznawstwa, zna i rozumie
podstawowe pojęcia i metody analizy i interpretacji tekstu literackiego,
zna okresy literackie studiowanego obszaru językowego oraz ich wybitnych przedstawicieli;
znaczenie w życiu społeczeństw,
zna terminologię charakterystyczną dla opisu różnych dziedzin i systemów życia
składających się na kulturę,
ma podstawową wiedzę na temat historii i kultury krajów studiowanego obszaru językowego,
zna i rozumie historyczny kontekst kultury,
kulturalnym.
Umiejętności
potrafi wykorzystać kompetencje językowe do uzyskania bezpośredniego dostępu do
zasobów i materiałów w celu zdobycia wiedzy źródłowej o kulturze, literaturze i krajach swej
K_W01
K_W02
K_W03
K_W04
K_W05
K_W08
K_W09
K_W12
K_W13
K_W16
K_U01
K_U05
specjalności językowej,
EKU3
EKU4
EKU5
EKK1
EKK2
EKK3
EKK4
EKK5
potrafi zastosować podstawową terminologię współczesnego literaturoznawstwa do
odczytania, analizy i interpretacji tekstu literackiego,
potrafi uczestniczyć w dyskusji o języku, literaturze, historii i kulturze krajów obszaru
językowego swej specjalności, w języku swej specjalności i w języku polskim,
historyczno-kulturowym.
uczestniczy w życiu kulturalnym, korzystając z różnych mediów i form; świadomie kształtuje
własne upodobania kulturalne,
dziedzictwa Polski i innych kultur świata.
Wykłady
Wyk. 1. Wprowadzenie do typologii tekstów literackich; podstawy ich interpretacji.
Wyk. 2. Średniowiecze: kultura dworska i rycerska, literatura dworska, epos rycerski, Minnesang.
Wyk. 3. Renesans, humanizm, reformacja: literatura moralistyczna, Meistersang.
Wyk. 4. Barok: kontrreformacja, absolutyzm, klimat kulturowy baroku.
Wyk. 5. Oświecenie: racjonalizm, empiryzm, prawo naturalne, idea tolerancji oświeceniowej.
Wyk. 6. Okres Burzy i Naporu: wolność (polityczna, osobista, artystyczna), geniusz, natura, porównanie:
myśl oświecenia – idee, okres Burzy i Naporu. Klasycyzm: Klasycyzm Weimarski, pojęcie harmonii.
Wyk. 7. Romantyzm w jego trzech okresach: wczesnej (filozofia natury, idealizm), rozkwitu (ludowość,
bajka, romantyczna ironia), późnej (trywializacja).
Wyk. 8. Biedermeier i literatura Nowych Niemiec, liryka polityczna.
Wyk. 9. Realizm mieszczański.
Wyk. 10. Naturalizm.
Wyk. 11. Przełom wieków: Moderna Wiedeńska, symbolizm, impresjonizm, kontynuacja realizmu
mieszczańskiego.
Wyk. 12. Ekspresjonizm i dadaizm.
Wyk. 13. Franz Kafka i pojęcie „kafkowski”.
Wyk. 14. Nowa Rzeczowość, Bertolt Brecht, literatura emigracyjna, literatura faszystowska.
Wyk. 15. Literatura powojenna: niemiecka short story, literatura NRD.
Wyk. 17. Teatr po Brechcie: Handke, Frisch, Dürrenmatt.
Wyk. 16. Literatura po zjednoczeniu, „Ostalgia” i „Pop” – zjawiska literackie lat dziewięćdziesiątych.
Wyk. 17. Nobliści niemieckojęzyczni.
Wyk. 18. Najnowsze tendencje w literaturze.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Hildebrandslied.
Ćw. 2. Minnesang: Walther von der Vogelweide.
Ćw. 3. H. Sachs „Der fahrende Schüler im Paradies”.
Ćw. 4. S. Brant „Das Narrenschiff”.
Ćw. 5. A. Gryphius Lyrik.
Ćw. 6. I. Kant „Was ist Aufklärung“.
Ćw. 7. G. E. Lessing „Emilia Galotti“, G. E.Lessing „Nathan der Weise“ Ringparabel.
Ćw. 8. J.W. Goethe „Prometheus“, „Die Leiden des jungen Werthers“, “Faust” I.
Ćw. 9. F. Schiller „Kabale und Liebe”, F. Schiller Lyrik der Klassik.
Ćw. 10. Novalis „Heinrich von Ofterdingen“, J. v. Eichendorff „Mondnacht“, E.T.A. Hoffmann „Der
goldene Topf“.
Ćw. 11. H. Heine Lyrik.
Ćw. 12. G. Büchner „Woyzeck”.
Ćw. 13. T. Fontane „Effi Briest”.
K_U06
K_U10
K_U11
K_K01
K_K02
K_K04
K_K07
K_K09
S
2
2
2
2
2
2
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
4
1
1
1
2
2
4
4
2
2
2
2
3
45
S
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
2
2
1
1
1
1
2
30
Ns
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
2
2
2
1
1
1
Ćw. 14. G. Hauptmann „Bahnwärter Thiel”.
Ćw. 15. A. Schnitzler „Anatol”.
Ćw. 16. Impressionismus und Symbolismus: R. M. Rilke, S. George Lyrik, expressionistische Lyrik: G.
Trakl, G. Benn, G.Heym.
Ćw. 17. Bertolt Brecht „Wenn die Haifische Menschen wären”, Lyrik.
Ćw. 18. F. Kafka „Die Verwandlung”, „Der Prozess“.
Ćw. 19. W. Borchert „Draußen vor der Tür“, ausgewählte Kurzgeschichten.
Ćw. 20. F. Dürrenmatt „Der Besuch der alten Dame“.
Ćw. 21. M. Frisch „Homo Faber“.
Ćw. 22. Gedichte von der Nachkriegszeit bis heute.
Ćw. 23. E. Jelinek „Liebhaberinnen“.
2
2
2
1
1
1
2
2
2
2
2
1
2
45
2
2
2
2
2
2
2
30
90
60
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, dyskusja, M5 - analiza tekstów źródłowych.
Środki dydaktyczne: teksty źródłowe.
F – formująca
P– podsumowująca
dyskusji).
P1 – egzamin (pisemny).
Teksty źródłowe zgodnie z treściami nauczania.
Reclams Hefte zur Literaturgeschichte
Podpis
Dorota Fluder-Kuligowska
12.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język angielski
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
3. Punkty ECTS: 4
5. Język wykładowy: język angielski
S/ 60
Ćwiczenia (Ćw.,
S/ 60
lektorat)
NS/ 60
NS/ 60
dr Renata Nadobnik
zespół lektorów zgodnie z przydziałem w danym roku akademickim
Posługiwanie się językiem angielskim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym określonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
CW1: student zna i rozumie środki językowe na poziomie biegłości językowej B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu
Kształcenia Językowego.
CW2: zna i rozumie podstawową terminologię specjalistyczną w zakresie literaturoznawstwa i nauk o języku.
CW3: zna wybrane elementy socjo-kulturowe w odniesieniu do kraju/krajów nauczanego języka.
Umiejętności
CU1: student stosuje poznane środki językowe w zakresie podstawowych sprawności językowych w tym: rozumienia i
interpretacji tekstów czytanych, rozumienia i interpretacji tekstów słuchanych, pisania oraz mówienia na poziomie biegłości
językowej B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego.
CK1: rozumie potrzebę doskonalenia kompetencji językowej przez całe życie.
CK2: jest przygotowany do nawiązywania kontaktów z rodzimymi użytkownikami poznawanego języka zarówno w sferze
prywatnej, jak i zawodowej.
CK3: posiada umiejętności pracy w zespole.
CK4: reprezentuje postawę otwartości i tolerancji wobec innych kultur.
Wiedza
EKW1
student zna zakres środków językowych (leksykalnych, struktur gramatycznych oraz
znajomości zasad wymowy i ortografii) na poziomie biegłości językowej B2 zgodnie z
Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego,
student zna słownictwo odnoszące się do różnych sfer życia człowieka (prywatnej,
EKW2
publicznej, edukacyjnej, zawodowej), z uwzględnieniem podstawowej terminologii nauk o
literaturze i języku,
student zna wybrane aspekty komponentu socjo-kulturowego kraju/krajów poznawanego
EKW3
języka.
Umiejętności
student posiada umiejętności językowe zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2
EKU1
Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego, w tym w zakresie sprawności:
rozumienia i interpretacji tekstów czytanych (np. prasowych, literackich): określanie głównej
myśli tekstu i jego poszczególnych części, wyszukiwanie szczegółowych informacji,
odczytywanie intencji autora; rozumienia i interpretacji tekstów słuchanych: określanie
głównej myśli, intencji i opinii mówiących, relacji rozmówców, wyszukiwanie
szczegółowych informacji; pisania: formułowanie krótkich wypowiedzi pisemnych, w tym
notatek, ogłoszeń prasowych, tekstów poczty elektronicznej oraz dłuższych wypowiedzi (w
tym listu prywatnego, listu formalnego, opowiadania, recenzji); mówienia: wyrażanie
własnych opinii, zainteresowań, zamiarów, uczuć, upodobań, sprzeciwu, przedstawianie
odmiennego punktu widzenia, przekazywanie opinii osób trzecich, udzielanie i uzyskiwanie
informacji, relacjonowanie, negocjowanie, prowadzenie dyskusji, formułowanie dłuższej
wypowiedzi.
student rozumie potrzebę podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz uczenia się przez całe
EKK1
życie, uzupełniając, aktualizując i doskonaląc nabytą wiedzę i zdobyte umiejętności,
student jest otwarty na pracę zespołową,
EKK2
student jest gotowy do nawiązywania kontaktów z rodzimymi użytkownikami poznawanego
EKK3
języka zarówno w sferze prywatnej, jak i zawodowej.
K_W14
K_W14
K_W13
K_U02
K_U14
K_U16
K_U17
K_U19
K_K01
K_K02
K_K06
Ćwiczenia
Ćw. 1, 2, 3, 4 Człowiek i relacje międzyludzkie
Student potrafi: opisać osobę, uwzględniając dane dotyczące jej wyglądu, charakteru, zwyczajów oraz upodobań oraz uzyskiwać
informacje na ten temat od swojego rozmówcy; sformułować krótką wypowiedź ustną oraz wyrażać opinię na temat. relacji
międzyludzkich, ról społecznych, rodziny, kręgów towarzyskich; zrozumieć i interpretować informacje zawierające dane statystyczne;
napisać list prywatny; interpretować krótkie teksty literackie.
Ćw. 5, 6, 7 Styl życia
S
8
NS
8
6
6
6
6
10
10
6
6
10
10
6
6
8
8
Student potrafi: opisywać i porównywać warunki życia, wyrażając opinię; napisać list formalny zawierający skargę dotyczącą usługi
hotelarskiej/mieszkaniowej; negocjować warunki najmu; wyrażać dezaprobatę. streścić oraz zaprezentować wybrany artykuł prasowy
lub tekst literacki.
Ćw. 8, 9, 10 Edukacja
Student potrafi: wypowiadać się na temat swoich doświadczeń szkolnych, procesie uczenia się, koncepcji edukacji przez całe życie;
formułować dłuższą wypowiedź ustną dot. wybranego zagadnienia związanego z kierunkiem studiów.
Ćw. 11, 12, 13, 14, 15 Formy spędzania wolnego czasu
Student potrafi: sformułować krótką wypowiedź ustną na temat wybranych form organizacji czasu wolnego, przedstawiając swoje
preferencje; zachęcić rozmówcę do obejrzenia wybranego filmu/przeczytania wybranej książki, zarekomendować wybraną restaurację,
relacjonować zdarzenia z podróży, przedstawić wybraną atrakcję turystyczną; uzyskiwać informacje dotyczącą pobytu, przemieszczania
się i zwiedzania nowego miejsca; uczestniczyć w rozmowie, wyrażając zdziwienie i zainteresowanie; sformułować dłuższą wypowiedź
ustną na temat kształcących walorów podróżowania; napisać opowiadanie.
Ćw. 16, 17, 18 Praca
Student potrafi: opisywać obowiązki zawodowe, wymagania i warunki pracy; napisać ogłoszenie w sprawie pracy i podanie o pracę;
relacjonować wydarzenia, argumentować, a także formułować pytania, prośby, rady i polecenia; streścić oraz zaprezentować wybrany
tekst specjalistyczny.
Ćw. 19, 20 Święta / Uroczystości
Student potrafi: formułować życzenia; wyrażać podziękowanie; zredagować tekst zaproszenia i odpowiedzi na nie; wyrażać aprobatę lub
dezaprobatę; napisać list prywatny; relacjonować przebieg wybranych świąt i uroczystości w Polsce oraz wybranym kraju
anglojęzycznym.
Ćw. 21, 22 Zagrożenia współczesnego świata
Student potrafi: opisywać stan pogody, sformułować wypowiedź ustną na temat wybranych działań człowieka w zakresie ochrony
środowiska naturalnego; sformułować wypowiedź ustną na temat znaczenia wybranych wynalazków; podać instrukcję obsługi
wybranego urządzenia.
Ćw. 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30 Język / Kultura
Student potrafi: relacjonować przebieg wybranego wydarzenia kulturalnego w wybranym mieście/kraju anglojęzycznym, odtwarzać
treść wybranego utworu literackiego (np. bajki, noweli); zaprezentować biografię i dorobek wybranego poety lub pisarza
anglojęzycznego; zrozumieć i stosować podstawową terminologię z zakresu językoznawstwa oraz literaturoznawstwa w tekstach
anglojęzycznych; napisać streszczenie i recenzję wybranej sztuki teatralnej/książki/filmu.
Zakres struktur gramatycznych (w ramach realizacji wyszczególnionych powyżej treści):
Student potrafi: stosować czasy: Present Simple i Present Continuous oraz Present Perfect i Past Simple dla wyrażania przeszłości;
czasy Present Continuous i Future Simple oraz strukturę to be going to dla wyrażania przyszłości; question tags do nawiązania i
podtrzymywania rozmowy; przyimki; liczebniki; porównywać cechy/właściwości stosując stopniowanie przymiotnika; wyrazić nakaz,
zalecenie i zakaz za pomocą czasowników modalnych; formułować zdania warunkowe I typu; stosować czasy Present Perfect Simple i
Present Perfect Continuous; formy gerundialne i bezokoliczniki po czasownikach (verb patterns); różne rodzaje przysłówków,
przedimki; tworzyć pytania o podmiot i dopełnienie, opowiadać o przeszłości z użyciem wyrazu posiłkowego would, wyrażenia used to
oraz czasów Past Simple i Past Perfect, wyrażać zdolność i umiejętność z wykorzystaniem czasowników modalnych oraz budować
zdania warunkowe typu II i III; stosować wszystkie czasy przeszłe, a także unreal past; wyrażać obowiązek i przyzwolenie z
wykorzystaniem czasowników: must, can i struktury to have to w teraźniejszości, przeszłości i przyszłości, a także używając
czasowników: make, let i allow; czasowniki zakończone na -ing i -ed.
60
60
Razem liczba ćwiczeń
60
60
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia sprawności mówienia, pisania, rozumienia czytanych i słuchanych tekstów; metoda
projektu, M2 - drama, dyskusje dydaktyczne, symulacje, „burza mózgów”, M3 – pokazy prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: tablica, odtwarzacz CD, projektor, sprzęt multimedialny, telewizor, odtwarzacz DVD, gry planszowe,
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (aktywność podczas zajęć,
wykonywanie prac domowych),
F1 - sprawdziany (pisemne wiedzy i umiejętności),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (formułowanie dłuższej wypowiedzi
ustnej na wybrany temat, realizacja i przedstawienie projektu,
prezentacja wybranego tekstu specjalistycznego),
F3 – praca pisemna (formułowanie dłuższej wypowiedzi pisemnej
na wybrany temat).
P1 - egzamin (ustny).
Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin.
1. Kerr P., Jones C., Straightforward, Intermediate, Macmillan 2012.
2. Kerr P., Jones C., Straightforward, Upper - intermediate, Macmillan 2006.
1. Evans V.: FCE Use of English, Express Publishing 2001.
2. McCarthy M.: English Vocabulary in Use, Cambridge University Press 1994.
3. Murphy R.: English Grammar in Use, Cambridge University Press 1996.
Ponadto: fragmenty wybranych anglojęzycznych artykułów prasowych oraz tekstów literackich; słowniki polsko-angielskie
i angielsko-polskie.
Podpis
23.04.2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język francuski
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
liczba godzin w semestrze: 30 ćw.
3. Punkty ECTS: 4
5. Język wykładowy: język francuski
S/ 60
Ćwiczenia (Ćw.,
S/ 60
lektorat)
NS/ 60
NS/ 60
dr Renata Nadobnik
zespół lektorów zgodnie z przydziałem w danym roku akademickim
Posługiwanie się językiem francuskim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym określonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
Umiejętności
Wiedza
EKW1
EKW2
EKW3
języka.
Umiejętności
EKU1
wypowiedzi.
EKK1
EKK2
EKK3
K_W14
K_W14
K_W13
K_U02
K_U14
K_U16
K_U17
K_U19
K_K01
K_K02
K_K06
Ćwiczenia
S
8
NS
8
6
6
6
6
10
10
6
6
10
10
6
6
8
8
formułować dłuższą wypowiedź ustną dot. wybranego zagadnienia związanego z kierunkiem studiów.
Ćw. 16, 17, 18 Praca
francuskojęzycznym.
Ćw. 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30 Język / Kultura
Student potrafi: relacjonować przebieg wybranego wydarzenia kulturalnego w wybranym mieście/kraju francuskojęzycznym, odtwarzać
francuskojęzycznego; zrozumieć i stosować podstawową terminologię z zakresu językoznawstwa oraz literaturoznawstwa w tekstach
francuskojęzycznych; napisać streszczenie i recenzję wybranej sztuki teatralnej/książki/filmu.
Student potrafi: przekazywać informacje z wykorzystaniem wszystkich czasów gramatycznych, stosować zaimki, dopełnienia bliższe i
dalsze, zdania warunkowe przy wykorzystaniu trybu conditionnel présent oraz trybu subjonctif, czas futur simple dla wyrażania
czynności w przyszłości; zdania przydawkowe; opisać przedmioty za pomocą przymiotników (również w formach komparatywnych);
wyrażać przyczyny i skutki przy wykorzystaniu formy infinitif oraz trybu subjonctif, tworzyć stronę bierną, zadawać pytania
o podmiot, dopełnienie; opowiadać o przeszłości stosując zasady zgodności czasów .
60
60
60
60
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
na wybrany temat).
1. Flumian C., Labascoule J., Royer C., ROND-POINT, PUG 2004.
2. Heu E., Mabilat J.-J., Edito Méthode de français, Didier, 2006.
1. Berger D., Spicacci N., ACCORD 2, Didier 2000.
2. Loiseau Y., Merieux R., POINT PAR POINT, Didier 1998.
3. Miquel C., Vite et bien, CLE INTERNATIONAL 2010.
4. Monnerie A., La France Aux Cent Visages, Didier-Hatier 1995.
Ponadto: francuskojęzyczne teksty specjalistyczne, artykuły prasowe, słowniki polsko-francuskie i francusko-polskie.
Podpis
23.04.2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język rosyjski
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
3. Punkty ECTS: 4
5. Język wykładowy: język rosyjski
S/ 60
Ćwiczenia (Ćw.,
S/ 60
lektorat)
NS/ 60
NS/ 60
dr Renata Nadobnik, mgr Halina Uchto
Posługiwanie się językiem rosyjskim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym określonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
Umiejętności
Wiedza
EKW1
EKW2
EKW3
języka.
Umiejętności
EKU1
wypowiedzi.
EKK1
EKK2
EKK3
K_W14
K_W14
K_W13
K_U02
K_U14
K_U16
K_U17
K_U19
K_K01
K_K02
K_K06
Ćwiczenia
S
8
NS
8
6
6
6
6
10
10
6
6
10
10
6
6
8
8
formułować dłuższą wypowiedź ustną dotyczącą wybranego zagadnienia związanego z kierunkiem studiów.
Ćw. 16, 17, 18 Praca
rosyjskojęzycznym.
Ćw. 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30 Język / Kultura
Student potrafi: relacjonować przebieg wybranego wydarzenia kulturalnego w wybranym mieście/kraju rosyjskojęzycznym, odtwarzać
rosyjskojęzycznego; zrozumieć i stosować podstawową terminologię z zakresu językoznawstwa oraz literaturoznawstwa w tekstach
rosyjskojęzycznych; napisać streszczenie i recenzję wybranej sztuki teatralnej/książki/filmu.
Formy gramatyczne połączeń wyrazowych, np. у кого есть/нет; экзамен по грамматике, владеть чем, учиться где, учить что;
заниматься чем; кому нравится что, кто должен быть каким, писать кому; где что стоит, куда что поставить, какой
этаж, на каком этаже; работать/стать кем, устроиться на работу, что нужно уметь/кто должен уметь что делать;
отмечать/ праздновать что, поздравлять с чем, желать чего/кому; Formy liczebników: пять - пяти; formy liczebników
porządkowych oraz w konstrukcjach określających czas i datę, np. какое число, когда это произошло, утром, днём oraz когда?
летом, зимой. Połączenie liczebników (1,2-4, 5) z rzeczownikiem год (года, лет); Formy osobowe czasowników w czasie
teraźniejszym, przeszłym, przyszłym złożony z czasownikiem быть; czasowniki: дарить, получать, мечтать о чём; Formy
gramatyczne wybranych rzeczowników wszystkich rodzajów liczby pojedynczej i mnogiej; Rzeczowniki określające nazwy zajęć lub
zawodów. Formy gramatyczne przymiotników; Przyimki: слева/справа от, в/на, рядом с. Połączenia przyimkowe.
60
60
60
60
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
na wybrany temat).
Pado A., start.ru 2 język rosyjski dla średnio zaawansowanych, Warszawa 2006.
Тelepnev A., M. Ziomek M., Влюбиться в Россию, Wydaw. Szkolne PWN, Warszawa 2011.
1. Dziewanowska D., Грамматика без проблем. Gramatyka języka rosyjskiego z ćwiczeniami, Warszawa 2005.
2. Корчагина Е. Л., Романчук С.И., Самуйлова Н. И., Степанова Е. М., Русский язык цель и результат. Тестовый
практикум. Москва 1997.
3. Родимкина А., Райли З., Ландсман Н., Россия сегодня. Тексты и упражнения, Warszawa 2003.
4. Szczęsny A., Jak pisać po rosyjsku listy, kartki, sms-y, e-maile, ogłoszenia, Warszawa 2008.
Ponadto: rosyjskojęzyczne czasopisma, fragmenty wybranych tekstów specjalistycznych, słowniki dwujęzyczne, materiały
autentyczne (widokówki, mapa Rosji, plan metra, bilety, druki).
Podpis
23.04.2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Krajoznawstwo krajów niemieckiego obszaru
językowego
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
3. Punkty ECTS: 6
S/60
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
NS/40
NS/40
Brak wymagań wstępnych.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę na temat geografii, polityki, struktury demograficznej, społeczeństwa oraz kultury
i elementów historii krajów niemieckiego obszaru językowego – Niemiec, Austrii i Szwajcarii; zna położenie i krainy
geograficzne krajów niemieckiego obszaru językowego; posiada wiedzę na temat rodziny, mniejszości narodowych,
przesiedleńców, azylantów, struktury demograficznej i wyznaniowej tych krajów; zna najważniejsze centra gospodarcze,
biznesowe i kulturalne oraz posiada wiedzę na temat stosunków gospodarczych tych krajów z Polską;
Umiejętności
CU1: umiejętnie prezentuje najważniejsze wydarzenia kulturalne – muzea, festiwale, wielkie wystawy.
CK1: posiada zdolność do pełnienia roli pośrednika pomiędzy kulturą własna a obcą, rozumie różnice kulturowe, społeczne
polityczne, religijne i gospodarcze pomiędzy Niemcami, Austrią, Szwajcarią a Polską; lepiej rozumie żyjących tam ludzi,
ich poglądy, systemy wartości i sposoby postępowania.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKW6
EKW7
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
student posiada podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu filologii w systemie nauk oraz jej
ma wiedzęinterdyscyplinarną, umożliwiającą wykorzystanie znajomości języka w różnych
zna i rozumie historyczny kontekst kultury,
ma podstawową wiedzę na temat powiązania systemu języka ojczystego i języka swojej
specjalności oraz zna podstawowe techniki mediacji między użytkownikami tych języków,
kulturalnym.
Umiejętności
K_W01
K_W02
K_W05
K_W12
K_W13
K_W15
K_W16
K_U01
K_U05
K_U10
EKU4
EKK1
EKK2
EKK3
EKK4
EKK5
EKK6
EKK7
potrafi dokonać analizy porównawczej wybranych aspektów kultury rodzimej i kultury
języka docelowego.
potrafi współdziałać w grupie, przyjmując w niej różne role
wykazuje bezstronność w podejściu do różnorodności językowej: docenia różnorodność
kultur, jest otwarty na odmienność kulturową,
uczestniczy w życiu kulturalnym, korzystając z różnorodność mediów i form; świadomie
kształtuje własne upodobania kulturalne,
dziedzictwa Polski i innych kultur świata,
dysponuje umiejętnościami komunikacyjnymi, społecznymi, interpersonalnymi i
interkulturowymi, które predysponują go do pracy w sektorze kultury, oświaty, mediów,
biurach tłumaczy, turystyce, itp.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Położenie geograficzne, krainy geograficzne, najważniejsze zagadnienia demograficzne i struktura
społeczna Niemiec, Austrii i Szwajcarii.
Ćw. 2. System polityczny w Niemczech, Austrii i Szwajcarii – władze państwowe, parlament, partie
polityczne, wybory.
Ćw. 3. Kraje związkowe Niemiec.
Ćw. 4. Kraje związkowe Austrii.
Ćw. 5. Kantony Szwajcarii.
Ćw. 6. Życie kulturalne Niemiec, Austrii, Szwajcarii.
Ćw. 7. Najważniejsze zabytki kultury krajów niemieckiego obszaru językowego.
Ćw. 8. Osiągnięcia naukowe przedstawicieli krajów niemieckiego obszaru językowego.
Ćw. 9. Kultura stołu i kultura picia w krajach niemieckiego obszaru językowego.
Ćw. 10. Co jest typowo niemieckie a co typowo polskie. Podobieństwa, różnice, uprzedzenia.
K_U12
K_K01
K_K02
K_K04
K_K06
K_K07
K_K09
K_K10
S
6
Ns
4
8
6
20
6
2
4
6
2
3
3
60
10
4
2
2
4
2
3
3
40
60
40
Metody nauczania: M2 – klasyczna metoda problemowa, dyskusja, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: sprzęt multimedialny, projektor, mapa, wykres, prezentacje multimedialne, portfolio.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy i umiejętności; praktyczny wiedzy
i umiejętności),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (przedstawienie i omówienie
prezentacji multimedialnych w czasie 1 i 2 semestru),
dyskusji).
P1 – egzamin (pisemny test z pytaniami),
P4 – praca pisemna (projekt zaliczeniowy na zadany
temat po 1 i 2 semestrze).
1.Tatsachen über Deutschland, Societäts Verlag, Frankfurt 2002 i późniejsze.
2. Ősterreich. Tatsachen und Zahlen, Busndespressedienst, Wien 1998 i późniejsze.
3. Die Schweiz aus eigener Sicht, Scalo Verlag AG, Zürich 1998 i późniejsze.
4. Blick auf Deutschland, Kirchmeyer S., Ernst Klett Verlag, Stuttgart 2000.
5. Eine kleine Landeskunde der deutschsprachigen Länder, Bęza S., WsiP 2004.
6. Knaurus Kulturführer in Farbe Deutschland, Droemer Naur Verlag 1991.
Strony www.spiegel.de; www.stern.de , www.bundesregierung.de
Podpis
Małgorzata Czabańska-Rosada
12.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
Kultura języka polskiego
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 2
3. Punkty ECTS: 2
5. Język wykładowy: język
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
polski
S/50
S/20
S/30
NS/30
NS/10
NS/20
dr Maria Maczel
Wiedza o języku polskim na poziomie określonym w podstawie programowej szkoły ponadgimnazjalnej.
Wiedza
CW1: student zna podstawy teoretycznej z zakresu kultury języka.
CW2: zna współczesną normę języka.
Umiejętności
CU1: umiejętnie ocenia zjawiska językowe.
CU2: umiejętnie doskonali sprawność językową.
CK1: jest świadomy konieczności samodzielnego poszukiwania rozwiązań kwestii językowych.
EKW1
student zna podstawową terminologię z zakresu kultury języka polskiego,
K_W02
EKW2
posiada wiedzę o zróżnicowaniu współczesnej polszczyzny,
K_W06
EKW3
zna i rozumie role języka w kształtowaniu kultury polskiej,
K_W07
EKW4
poznaje najważniejsze zasady normatywne,
K_W06
EKW5
poznaje najważniejsze tendencje rozwojowe języka polskiego.
K_W06
EKU1
umie oceniać innowacje językowe,
K_U09
EKU2
umie rozpoznać błędy i dokonać ich korekty,
K_U09
EKU3
K_U09
EKK1
umie interpretować zjawiska współczesnej polszczyzny na poziomie fonetycznym,
morfologicznym, leksykalnym i składniowym,
doskonali umiejętność korzystania ze słowników, wydawnictw poprawnościowych i
innych źródeł wiedzy o języku.
efektywnie organizuje własną pracę i krytycznie ocenia jej stopień zaawansowania,
EKK2
rozumie potrzebę rozwijania sprawności językowej.
Umiejętności
EKU4
K_U02
K_K01, K_K04,
K_K02
K_K01
Wykłady
Wyk. 1: Język i jego rola. Język jako wartość.
Wyk. 2: Kultura języka – podstawowe terminy związane z kulturą języka.
Wyk. 3: Pojęcie sprawności językowej.
S
2
3
3
Ns
1
1
1
Wyk. 4: Zróżnicowanie współczesnej polszczyzny.
Wyk. 5: Estetyka słowa i etyka wypowiedzi. Brutalizacja języka publicznego.
Wyk. 6: Grzeczność językowa.
Wyk. 7: Współczesna polszczyzna. Charakterystyczne zjawiska, procesy, tendencje.
Ćwiczenia
Ćw. 1: Rozumienie terminu kultura języka polskiego.
Ćw. 2: Poradnictwo językowe w Polsce. Prezentacja wybranych publikacji normatywnych.
Ćw. 3: Podstawowe pojęcia teoretyczne z zakresu kultury języka (norma, uzus, system, tekst).
Ćw. 4: Świadomość językowa współczesnych Polaków. Postawy wobec języka.
Ćw. 5: Innowacje językowe, błędy językowe – ich klasyfikacja.
Ćw. 6: Kryteria poprawnościowe – ich zastosowanie.
Ćw. 7: Poprawność w zakresie wymowy.
Ćw. 8: Poprawność leksykalna. Leksyka współczesnej polszczyzny. Neologizmy słowotwórcze – ich ocena.
Ćw. 9: Zapożyczenia w języku – ich ocena.
Ćw. 10: Zjawisko mody językowej.
Ćw. 11: Frazeologia. Innowacje frazeologiczne.
Ćw. 12: Wybrane zagadnienia poprawnościowe z zakresu fleksji rzeczownika (m.in. fleksja nazw własnych)
i czasownika.
Ćw. 13: Wybrane zagadnienia dotyczące poprawności w zakresie ortografii i interpunkcji.
Ćw. 14: Poprawność w zakresie składni.
Ćw. 15: Próba opisu i oceny współczesnej polszczyzny.
3
3
3
3
20
S
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
2
2
10
Ns
1
1
1
1
2
1
1
2
2
2
2
1
2
2
2
30
1
1
1
20
50
30
Metody nauczania: M1 - wykład informacyjny, M2 – wykład konwersatoryjny, dyskusja dydaktyczna, M5 - analiza
tekstów źródłowych.
Środki dydaktyczne: materiały do analizy, fragmenty tekstów naukowych, słowniki poprawnościowe, poradniki
poprawnościowe.
F – formująca
F2 – obserwacja/aktywność (ocena przygotowania do zajęć),
F5 – ćwiczenia praktyczne.
P– podsumowująca
P2 – kolokwium (kolokwium podsumowujące
przedmiot).
1. D. Butler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, cz. I, Warszawa 1971, cz. II, Warszawa 1982.
2. Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, pod red. K. Musiołek-Kłosińskiej, Warszawa 2001.
3. A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005.
4. H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja. Słowotwórstwo. Składnia, Warszawa 2005.
5. T. Karpowicz, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, .Warszawa 2009.
5. J. Miodek, Kultura języka w teorii i praktyce, Wrocław 1983.
6. J. Miodek, O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, Wrocław 1996.
7. W. Pisarek, Słowa między ludźmi, Warszawa 1985.
8. Polszczyzna płata nam figle. Poradnik językowy dla każdego, pod red. J. Podrackiego, Warszawa 1993
oraz słowniki normatywne (m.in. Nowy słownik poprawnej polszczyzny, pod red. A. Markowskiego,
Nowy słownik ortograficzny, pod red. E. Polańskiego).
1. S. Bąba, B. Walczak, Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny, Poznań 1992.
2. M. Bugajski, Językoznawstwo normatywne, Warszawa 1993.
3. A. Cegieła, A. Markowski, Z polszczyzną za pan brat, Warszawa 1982.
5. Język Polski. Poradnik Profesora Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2003.
4. B. Klebanowska, W. Kochański, A. Markowski, O dobrej i złej polszczyźnie, Warszawa 1985.
5. Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 2001.
(oraz różne publikacje popularnonaukowe)
Podpis
14.04.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Literatura pogranicza
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 3
S/30
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
NS/20
dr Katarzyna Taborska, dr Małgorzata Czabańska-Rosada, dr
Arkadiusz Kalin
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedzę na temat zjawiska pogranicza w kontekście kulturowym, ideowym, społecznym;
zna podstawowe pojęcia i metody analizy zjawiska pogranicza; rozumie specyfikę literatury pogranicza; zna wybrane utwory
literackie, poruszające problemy tożsamości, identyfikacji, alienacji, pamięci itp.,
CW2: rozumie związki literatury z sytuacją społeczno-kulturalną i polityczną.
Umiejętności
CU1: student potrafi samodzielnie interpretować dzieło literackie oraz teksty źródłowe w kontekście pogranicza,
CU2: potrafi analizować zjawiska i procesy literackie i kulturowe przeszłości.
CK1: student rozumie potrzebę bieżącego uczestnictwa w życiu kulturalnym, poprzez kontakt z literaturą, teatrem, kinem i
w innych wydarzeniach kulturalnych,
CK2: rozumie konieczność poznania korzeni swojej tożsamości kulturowej oraz bycia świadomym i krytycznym odbiorcą
treści kulturalnych.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
zna podstawowe pojęcia i metody analizy i interpretacji tekstu literackiego,
zna najważniejsze teorie pogranicza oraz przedstawicieli zajmujących się tą tematyką;
historii oraz znaczenie w życiu społeczeństw przenikających się w obszarze pogranicza.
Umiejętności
potrafi wykorzystać kompetencje językową do uzyskania bezpośredniego dostępu i zdobycia
wiedzy źródłowej o literaturze i społecznościach regionu pogranicza,
potrafi zastosować podstawową terminologię współczesnej humanistyki do odczytania,
analizy i interpretacji tekstu literackiego oraz źródłowego w kontekście przenikania kultur w
obszarze pogranicza,
potrafi uczestniczyć w dyskusji o literaturze i zjawiskach społecznych w regionie pogranicza.
potrafi współdziałać w grupie przyjmując w niej różne role,
jest otwarty na odmienność kulturową, doceniając różnorodność kultur; jest świadomym i
krytycznym odbiorcą treści kulturalnych.
E - Treści programowe
oraz liczba godzin na poszczególnych formach studiów
K_W02
K_W08
K_W12
K_U05
K_U06
K_U10
K_K01
K_K02
K_K06
Ćwiczenia
Ćw. 1. Teoretyczna problematyka pograniczy (w kontekście koncepcji najnowszych oraz tradycji – „małe
ojczyzny”, Kresy, regionalizm, transgraniczność, postkolonializm itp.) ze szczególnym uwzględnieniem
pograniczy polsko-niemieckich (analiza artykułów naukowych, dyskusja).
Ćw. 2. Literatura pograniczy – panorama (ćwiczenia interpretacyjne).
Ćw. 3. Polska i niemiecka literatura deprywacji (Günther Grass, Marion Dönhoff, Włodzimierz Nowak,
Andrzej Chmielewski).
Ćw. 4. Problem podwójnej tożsamości pogranicza (Helga Hirsch).
Ćw. 5. Koncept ‘Heimat’ na przykładach literatury peryferyjnej.
Ćw. 6. Klasyfikacje piśmiennictwa nowego pogranicza niemiecko-polskim w latach czterdziestych XX
wieku.
Ćw. 7. Mit w literaturze pogranicza niemiecko-polskiego.
Ćw. 8. Pojęcie literackości w piśmiennictwie pogranicza niemiecko-polskiego lat czterdziestych XX wieku.
Ćw. 9. Konstrukcje i dekonstrukcje tożsamości w piśmiennictwie niemiecko-polskiego pogranicza.
Ćw. 10. Kreowanie pamięci w piśmiennictwie niemiecko-polskiego pogranicza. Neokolonizm w literaturze
pogranicza.
S
6
Ns
5
4
2
3
1
6
2
2
5
1
1
2
2
2
2
1
1
1
1
30
20
30
20
Metody nauczania: M2 – dyskusja, M5 – praca z tekstem źródłowym, analiza i interpretacja tekstów literackich,
omówienie tekstów naukowych, M1 – elementy wykładu dodatkowych zjawisk historycznoliterackich, M4 – ćwiczenia z
wykorzystaniem materiałów multimedialnych, M3 – prezentacja materiału audiowizualnego.
Środki dydaktyczne: fragmenty monografii naukowych, artykuły problemowe i syntetyzujące, teksty literackie i źródłowe,
zasoby internetowe, prezentacje multimedialne, fragmenty lub filmy w całości (adaptacje dzieł literackich, ilustracje
poruszanej problematyki i kontekstów humanistycznych, filmy dokumentalne itp.).
P– podsumowująca
F – formująca
F2 – obserwacja/aktywność (ocena przygotowania do zajęć na
podstawie zadanych materiałów; udział w dyskusji).
P2 – kolokwium (pisemne i ustne).
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Helga Hirsch „Nie mam keine buty”, WAB 2003.
Günther Grass „Idąc rakiem”, Polnord Oskar 2002.
Marion Dönhoff “Nazwy, których nikt nie wymienia”, Borussia 2009.
Włodzimierz Nowak „Obwód głowy”, Czarne 2007.
Andrzej Chmielewski „Widziałem Gomorę w Rokitnie”, Wyd. Literat 2012.
„Polsko-niemieckie miejsca pamięci/Deutsch-polnische Erinnerungsorte”, t. 1-4, red. H.H. Hahn, R.
Traba, Warszawa 2012 (wybrane artykuły).
7. Wybrane opracowania dotyczące problematyki pogranicza.
1. Wybrane artykuły i fragmenty monografii podawane na bieżąco w trakcie zajęć.
Podpis
dr Małgorzata Czabańska-Rosada; konsultacja: dr Arkadiusz Kalin; dr
Katarzyna Taborska
12.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Metajęzyk biznesu
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 4, 5, 6
3. Punkty ECTS: 10
5. Język wykładowy: niemiecki, polski
S/75
Ćwiczenia (Ćw.)
S/75
NS/50
NS/50
Brak.
Wiedza
CW1: student ma wiedzę interdyscyplinarną, umożliwiającą wykorzystanie znajomości języka studiowanego w różnych
dziedzinach życia, w tym zawodowego; opanował podstawy warsztatu tłumacza pisemnego i ustnego.
Umiejętności
CU1: student opanował język niemiecki na poziomie biegłości C1 ESOKJ; potrafi posługiwać się językiem specjalistycznym
niezbędnym do wykonywania pracy wymagającej biegłości w języku obcym,
CU2: student potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje umiejętności w teorii i praktyce sztuki tłumaczenia.
CK1: student posiada kompetencje interdyscyplinarne i interpersonalne, które predysponują go do pracy jako tłumacz.
CK2: działa w sposób autonomiczny na rzecz ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego jako tłumacz.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
Wiedza
posiada wiedzę z zakresu komunikacji interkulturowej oraz warunków, jakie muszą być
spełnione aby tłumaczenie było adekwatne,
zna pojęcie kompetencji tłumaczeniowej oraz współczesne metody i techniki.
Umiejętności
potrafi trafnie dobrać styl tłumaczenia w zależności od sytuacji oraz cech i typu
tłumaczonego tekstu,
potrafi stosować narzędzia wspomagające pracę tłumacza, potrafi korzystać z różnego
rodzaju słowników i innych pomocy.
rozumie potrzebę ciągłego rozwoju zawodowego,
ma świadomość istnienia etycznego wymiaru tłumaczenia,
Ćwiczenia
1. Ausgewählte Fachbegriffe aus dem Bereich Management.
2. Ausgewählte Fachbegriffe aus dem Bereich Marketing.
3. Typische Fax-Mitteilungen im Geschäftsverkehr, Abkürzungen, Wörter und Wendungen.
4. Typische Schreiben im Geschäftsverkehr, Wörter und Wendungen.
5. Sprache der Werbung, Werbeschreiben, wichtigere Wörter und Wendungen.
6. Wortschatz zum Wortfeld: Gesellschaften und Stellenbezeichnungen.
7. Ausgewählter Wortschatz zum Thema: Änderungen in der Firma.
8. Gratulationen und Glückwunsch im Geschäftsverkehr.
9. Präsentation eines Produktes- Wortschatz und Wendungen.
10. Geschäftsbesuch und Sitzung eines Gremiums, Wortschatz und Wendungen.
K_W03
K_W11
K_U15
K_U05
K_K01
K_K05
S
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
Ns
4
4
4
4
4
3
3
3
3
3
11.
12.
13.
14.
15.
Erstellung eines Angebotes und Angebotsanfrage, Wortschatz und Wendungen.
Wortfeld: Verhandeln.
Wortfeld: Bestellung.
Wortfeld: Vertrag.
Typische Telefongespräche in den Firmen.
5
5
5
5
5
75
3
3
3
3
3
50
75
50
Metody nauczania: M2 – dyskusja, M5 – ćwiczenia przedmiotowe, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: prezentacje multimedialne, sprzęt multimedialny.
P– podsumowująca
F – formująca
dyskusji),
F1 – sprawdzian (pisemny),
prezentacji multimedialnej).
1. I.Kienzler, Deutschsprachige Geschäftsbriefe, IVAX, 1995, Gdynia.
1. Pons, Słownik dla firm i instytucji, LektorKlett, 2004, Poznań.
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMI OTU *
1. Przedmiot
Ochrona własności intelektualnej
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 1
Ćwiczenia (ćw.)
S/5
S/5
NS/5
NS/5
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedzę z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych.
Umiejętności
CU1: posiada umiejętność samodzielnego gromadzenia i przetwarzania informacji, poszerzania wiedzy i rozwiązywania
problemów zawodowych w zakresie prawa autorskiego i praw pokrewnych.
CK1: rozumie konieczność dalszego samokształcenia w zakresie prawa autorskiego i praw pokrewnych.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKK1
EKK2
Wiedza
student ma uporządkowaną wiedzę ogólną, obejmującą terminologię, teorie i metodologie z
zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych,
ma podstawową wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych
regulacjach prawnych dotyczących twórców w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy
prawa autorskiego i praw pokrewnych,
zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych.
Umiejętności
potrafi formułować wnioski wynikające z prowadzonych dyskusji z zakresu ochrony
własności intelektualnej
potrafi określić skutki swojej działalności niezgodnej z obowiązującymi przepisami prawa
autorskiego i praw pokrewnych
ma świadomość konieczności przestrzegania zasad etyki zawodowej, w szczególności w
zakresie ochrony utworów osób trzecich regulowanych aktualnie obowiązującymi przepisami
prawa autorskiego i praw pokrewnych
Ćwiczenia
Ćw. 1 – Źródła prawa autorskiego oraz przedmiot ochrony – utwór jako rezultat twórczości autora.
Ćw. 2 – Autorskie prawa osobiste tzw. autorskie dobra osobiste. Autorskie prawa majątkowe.
Ćw. 3 – Ograniczenia treści autorskich praw majątkowych oraz regulacje szczególne. Zasada wolności
kontraktowej i jej ograniczenia.
Ćw. 4 – Ochrona praw autorskich i praw pokrewnych oraz organizacje zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi.
Ćw. 5 – Konwencje międzynarodowe, autorskie prawo wspólnotowe (dyrektywy); plagiat, piractwo
i odpowiedzialność karna.
K_W17
K_W17
K_W17
K_U10
K_K05
K_K05
S
1
1
1
Ns
1
1
1
1
1
1
1
5
5
5
5
Metody nauczania: M2 – dyskusja.
F – formująca
F1 – sprawdzian (ustny wiedzy, umiejętności),
F2 – obserwacja /aktywność.
P– podsumowująca
P2 – kolokwium.
1. J. Barta, R. Markiewicz, Prawo autorskie i prawa pokrewne Oficyna a Wolters Kluwer business, Warszawa 2008,
2. Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.)
1. J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Traple, Prawo autorski i prawa pokrewne –
komentarz, Zakamycze 2005,
2. J. Sieńczyło-Chlabicz (red.), Prawo własności intelektualnej, LexisNexis 2009,
3. R. Golat, Dobra niematerialne – kompendium prawne, Oficyna Wydawnicza Branta 2006
Podpis
19.04.2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Pedagogika ogólna
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr: 3
3. Punkty ECTS: 2
Wykład (Wyk.)
S/ 30
S/30
NS/20
NS/20
Analizuje zagadnienia składające się na przedmiot badań pedagogiki, zwłaszcza kwestie dotyczące systemu edukacji,
problemów wychowawczych szkoły, klasy szkolnej, rodziny i mediów.
Wiedza
CW1: student ma wiedzę z zakresu myśli pedagogicznej i jej źródeł oraz przemian procesów wychowawczych
zachodzących w środowiskach wychowawczych, jak i czynników wyznaczających osiągnięcia uczniów.
Umiejętności
CU1: posiada umiejętność komunikowania się ze specjalistami i osobami spoza tej grupy za pomocą różnych technik i
kanałów komunikacyjnych w zakresie problemów pedagogicznych, potrzeb i zainteresowań uczniów w celu przygotowania
do pracy zawodowej.
CK1: ma rozwinięte umiejętności gwarantujące możliwość dalszego samokształcenia zgodnie z etyką zawodową.
EKW1
EKW2
Wiedza
opisuje myśl pedagogiczną i jej źródła,
definiuje tendencje przemian procesów wychowawczych w środowiskach wychowawczych,
EKU3
wymienia czynniki wyznaczające osiągnięcia uczniów.
Umiejętności
analizuje problemy pedagogiczne, potrzeby i zainteresowania ucznia,
projektuje możliwości pomocy specjalistycznej udzielanej uczniowi za pomocą różnych
kanałów komunikacyjnych,
wyjaśnia rolę autorytetu nauczyciela w wychowaniu.
EKK1
jest zdolny do podjęcia studiów II stopnia oraz postępowania zgodnego z etyką zawodową.
EKW3
EKU1
EKU2
K_W01
K_W02
K_W05
K_U03
K_U01
K_U03
K_K05
Wykład
Wyk1: Wychowanie a rozwój. Pojęcie i funkcje wychowania. Proces wychowania, jego struktura i
dynamika. Przymus i swoboda w wychowaniu. Wychowanie jako wspomaganie rozwoju i urabianie.
Wychowanie adaptacyjne i emancypacyjne. Podmiotowość w wychowaniu. Podstawowe środowiska
wychowawcze.
Wyk2: Szkoła jako instytucja wychowawcza. Środowisko społeczne klasy i szkoły. Autokratyzm i
demokracja w szkole. Ukryty program szkoły. Postawy nauczycieli i uczniów. Praca z grupą rówieśniczą.
Tworzenie klimatu wychowawczego. Plan pracy wychowawczej. Metody wychowawcze. Trudności
wychowawcze. Błędy wychowawcze. Współpraca szkoły ze środowiskiem.
Wyk3: Zawód nauczyciela. Role zawodowe nauczyciela. Wzór osobowy. Wiedza potoczna a wiedza
naukowa nauczyciela. Dokształcanie i doskonalenie zawodowe. Wypalenie zawodowe nauczycieli –
przyczyny i profilaktyka.
Wyk4: Komunikacja i kultura języka. Procesy i bariery komunikacji. Media i ich wpływ wychowawczy.
Porozumiewanie się emocjonalne w klasie. Style komunikowania się.
Wyk5: Poznawanie uczniów. Sposoby funkcjonowania uczniów w klasie. Pozycja społeczna ucznia w
klasie. Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Trudności i niepowodzenia szkolne. Regulacje
prawne dotyczące osób z niepełnosprawnością.
Wyk6: Pojęcie normy i patologii. Zaburzenia zachowania. Zaburzenia emocjonalne. Agresja i przemoc.
Uzależnienia od komputera. Problemy zdrowotne ucznia. Niepełnosprawność fizyczna i intelektualna.
Zaburzenia w rozwoju językowym.
Wyk7: Profilaktyka w szkole. Konstruowanie programów profilaktycznych. Diagnoza i techniki
diagnostyczne w pedagogice. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Rola oceny szkolnej – kryteria
oceniania, narzędzia, trudności. Pomoc ze strony specjalistycznych instytucji.
S
6
NS
4
4
3
4
3
4
3
4
3
4
3
4
3
30
20
30
20
Metody nauczania: M2 - wykład konwersatoryjny, dyskusja dydaktyczna, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność.
P2 – kolokwium (ustne).
1. Pedagogika: podręcznik akademicki, red. nauk. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, tom I i II, Warszawa 2003.
2. J. Gajda, Media w edukacji. Wyd. 5, Kraków 2005.
3. J. Gnitecki, Zarys pedagogiki ogólnej. Wyd. 3 rozszerz. i zm., Gorzów Wlkp. 1999.
4. S. Kunowski, Podstawy współczesnej pedagogiki. Wyd. 2, Warszawa 1993.
5. H. Kwiatkowska, Pedeutologia, Warszawa 2008.
6. M. Łobocki, Teoria wychowania w zarysie. Wyd. 2, Kraków 2005.
7. Sztuka nauczania. Cz. 1 i Cz. 2, pod red. K. Konarzewskiego, PWN, Warszawa 1992.
8. Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, red. T. Pilch, Warszawa 2003-2007.
9. Czasopisma: „Edukacja i Dialog”, „Nowa Szkoła”, „Nowe w Szkole”, „Wychowanie Na Co Dzień”.
1. T. Hejnicka-Bezwińska, O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości, Bydgoszcz 2000.
2. M. Łobocki, ABC wychowania. Wyd. 2, Warszawa 2003.
3. Nauczyciel – uczeń. Między przemocą a dialogiem, red. M. Dudzikowa, Kraków 1996.
4. R. Perry, Teoria i praktyka. Proces stawania się nauczyciela, Warszawa 2000.
5. T. Pilch, T. Bauman, Zasady badań pedagogicznych: strategie ilościowe i jakościowe. Wyd. 2. popr. i rozszerz.,
Warszawa 2001.
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Pedagogika wczesnoszkolna
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
polski
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 4
9. Formy dydaktyczne prowadzenia
Wykład (Wyk.)
zajęć i liczba godzin w semestrze:
10. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących
zajęcia
S/30
S/30
NS/20
NS/20
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę teoretyczną na temat wychowania i edukacji dziecka w klasach młodszych.
Umiejętności
CU1: potrafi rozwiązywać sytuacje w zakresie organizacji pracy z dzieckiem klas młodszych w triadzie: rodzic –
nauczyciel – dziecko.
CK1: jest świadomy istoty etyki w przyszłej pracy oraz konieczności ciągłego kształcenia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
student zna pojęcia z zakresu funkcjonowania dziecka w wieku wczesnoszkolnym oraz
zna zależności między głównymi subdyscyplinami filozoficznymi,
zna założenia aksjologiczne, zasady, cele, działania, uwarunkowania, organizację
działalności dziecka w szkole, w domu oraz wśród rówieśników,
zna zagadnienia dotyczące różnych struktur życia społecznego, instytucji i organizacji
wspierających dziecko w rozwoju oraz idee i argumenty wybranych klasycznych
autorów filozoficznych.
Umiejętności
student wyszukuje, analizuje, ocenia i wykorzystuje indywidualne sposoby pracy z
dzieckiem, uzasadniając jego aktualne potrzeby,
podejmuje działania opiekuńcze, wychowawcze i dydaktyczne w wspieraniu dziecka w
jego harmonijnym rozwoju,
organizuje współpracę na różnych płaszczyznach funkcjonowania dziecka.
świadomie i odpowiedzialnie organizuje pracę, którą potrafi krytycznie ocenić,
uwzględniając etykę zawodową i pedagogiczną,
uczestniczy w ciągłym doskonaleniu i dokształcaniu zawodowym, podejmuje proste
działania badawcze.
K_W02
K_W02
K_W02
K_U04
K_U08
K_U14
K_K05
K_K03
K_K04
K_K01
Wykłady
Wyk. 1. Przedmiot i zadania pedagogiki wczesnoszkolnej.
Wyk. 2. Podstawa programowa – zmiany w organizacji wychowania i nauczania przedszkolnego i
wczesnoszkolnego.
Wyk. 3. Organizacja kształcenia w klasach I-III – filozofia kształcenia zintegrowanego.
S
3
3
Ns
2
2
3
2
Wyk. 4.Konstruktywizm i behawioryzm, jako teorie rzutujące na efekty kształcenia w klasach
początkowych.
Wyk. 5. Metody, zasady, formy organizacyjne i środki dydaktyczne w edukacji wczesnoszkolnej.
Wyk. 6. Kontrola i ocena szkolna uczniów klas młodszych.
Wyk. 7. Indywidualizacja w kształceniu – możliwości i ograniczenia.
Wyk. 8. Edukacja alternatywna.
Wyk. 9. Obszary edukacji dziecka.
Wyk. 10. Pedagogizacja rodziców w klasach młodszych.
3
2
3
3
3
3
3
3
30
2
2
2
2
2
2
20
30
20
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład problemowy, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
F – formująca
P– podsumowująca
Prowadzona na początku i w trakcie zajęć, przez nauczycieli i studentów.
Pomaga ukierunkować nauczanie do poziomu studentów, a studentowi pomaga w
uczeniu się.
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji),
F1 – sprawdzian (pisemny).
Prowadzona pod koniec
przedmiotu, podsumowuje
P2 – kolokwium (ustne),
P5 – wystąpienie/rozmowa
(przedstawienie i omówienie
projektu pedagogicznego,
Literatura obowiązkowa
1. D. Klus-Stańska, Sensy i bezsensy edukacji wczesnoszkolnej, Warszawa 2005
2. D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska, (red.), Pedagogika wczesnoszkolna -dyskursy, problemy,
rozwiązania, Warszawa 2009
3. Klus-Stańska, Konstruowanie wiedzy w szkole, Olsztyn, 2002
4. D. Klus-Stańska, Behawiorystyczne źródła myślenia o nauczaniu, czyli siedem grzechów głównych wczesnej
edukacji, [w:] Wczesna edukacja: między schematem a poszukiwaniem nowych ujęć teoretyczno-badawczych,
Gdańsk 2006,
5. E. Filipiak, Rozwijanie zdolności uczenia się. Wybrane konteksty i problemy, Bydgoszcz 2008,
6. H. Hamer, Klucz do efektywności nauczania, Warszawa 1994,
7. W. Puślecki (red.), Wspieranie rozwoju dzieci w procesie wczesnej edukacji, Wrocław 2008
Literatura zalecana/fakultatywna
1. H,R. Schaffer, Psychologia dziecka, Warszawa 2005
2. D. Wood, Jak dzieci uczą się i myślą, Kraków 2006
3. R. Więckowski, Problem indywidualizacji w nauczaniu, Ossolineum 1973.
4. L. Wygotski, Wybrane prace psychologiczne, Warszawa 1971.
5. A. Brzezińska, G. Lutomski, B. Smykowski, (red.), Dziecko wśród rówieśników i dorosłych, Poznań 1995
6. R. Michalak, Aktywizowanie ucznia w edukacji wczesnoszkolnej, Poznań 2004
7. A. Nalaskowski, Przestrzenie i miejsca szkoły, Kraków 2002
8. B.D. Gołębniak, (red.), Uczenie metodą projektów, Warszawa 2002
9. M. Suświłło, Kompetencje pedagogiczne w pracy z uczniami klas młodszych, [w:] Wybrane problemy wczesnej
edukacji, cz .II, (red.) M.Suświłło, Olsztyn 1998.
10. S.G. Paris, L. Ayres, Stawanie się refleksyjnym uczniem i nauczycielem, Warszawa 1997
11. R. Fischer, Uczymy jak się uczyć, Warszawa 1999
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Praktyczna nauka języka niemieckiegogramatyka praktyczna
3. Punkty ECTS:
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I,
7. Semestr/y: 1, 2,
II, III
3, 4, 5, 6
10. Imię i nazwisko koordynatora
przedmiotu oraz prowadzących
zajęcia
12
5. Język wykładowy: język niemiecki i polski
S/165
NS/110
Ćwiczenia (Ćw.)
ogółem
1 sem. 2 sem. 3 sem. 4 sem. 5 sem. 6 sem. mgr Dariusz Łężak
S/165
S/30
S/30
S/30
S/30
S/30
S/15
NS/110
NS/20
NS/20
NS/20
NS/20
NS/20
NS/10
Student posiada podstawową wiedzę z gramatyki języka polskiego (zna części mowy, metajęzyk,
morfologię języka polskiego).
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę o używaniu czasownika w języku niemieckim, deklinacji i składni;
rozszerza zakres wiedzy z idiomatyki, etymologii przysłów, leksyki z wybranych obszarów; zna
metajęzyk gramatyki.
Umiejętności
CU1: student potrafi stosować praktycznie posiadaną wiedzę, umiejętnie posługuje się poprawnością
językową w konwersacji i pisowni, właściwie dobiera słownictwo, świadome stosuje zwroty
idiomatyczne i przysłowia, potrafi znaleźć literaturę fachową i korzystać z niej.
CK1: student współdziała w grupie, zna zakres swojej wiedzy i umiejętności.
Wiedza
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
posiada wiedzę o koniugacji, deklinacji, składni,
zna i rozumie pojęcia z zakresu gramatyki języka niemieckiego,
ma wiedzę interdyscyplinarną, umożliwiającą wykorzystanie znajomości
języka w różnych dziedzinach życia, w tym zawodowego,
zna i rozumie funkcję języka, rolę komunikacji językowej, ma świadomość
społecznego zróżnicowania języka oraz wpływu czynników społecznych na
język,
zna terminologię charakterystyczną dla opisu różnych dziedzin i systemów
K_W07
K_W06
K_W05
K_W11
K_W12
życia.
Umiejętności
EKU1
potrafi wykorzystać wiedzę gramatyczną do rozwoju swoich umiejętności K_U02
językowych,
EKU2
K_U06
umie posługiwać się metajęzykiem i korzystać z literatury z zakresu
gramatyki niemieckiej,
potrafi wykorzystać język swojej specjalności jako narzędzie rozumienia, K_U01
ekspresji i komunikacji, w tym ze specjalistami w zakresie dyscyplin
filologicznych,
potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, wykorzystywać K_U04
informacje pochodzące z różnych źródeł w języku polskim i obcym.
EKU3
EKU4
EKK1
EKK2
zna zakres swojej wiedzy i jest świadom konieczności jej stałego doskonalenia,
potrafi pracować samodzielnie i w grupie.
K_K01
K_K02
K_K04
S
Ns
Ćwiczenia
Rok I, semestr 1
2
1
Ćw. 1. Koniugacja czasowników słabych i mocnych.
2
1
Ćw. 2. Czasowniki rozdzielnie i nierozdzielnie złożone.
2
1
Ćw. 3. Czasowniki zwrotne.
2
1
Ćw. 4. Czasowniki modalne.
2
1
Ćw. 5. Czasowniki posiłkowe używane jak modalne.
2
1
2
1
Ćw. 6. Czas Präteritum.
2
1
Ćw. 7. Czas Perfekt i Plusquamperfekt, trzy formy podstawowe czasowników.
2
1
Ćw. 8. Perfekt z czasownikiem posiłkowym haben lub/ i sein.
2
1
Ćw. 9. Rekcja czasowników.
2
2
Ćw. 10. Tryb rozkazujący.
2
2
Ćw. 11. Czasowniki przechodnie i nieprzechodnie.
2
2
Ćw. 12. Strona bierna.
2
2
Ćw. 13. Strona bierna z czasownikami modalnymi.
2
2
Ćw. 14. Tworzenie trybu przypuszczającego (Konjunktiv II).
2
1
Ćw. 15. Konjunktiv II dla wyrażenia nierealnego warunku, porównania i następstwa.
2
1
Rok I, semestr 2
2
1
Ćw. 16. Deklinacja rzeczownika z rodzajnikiem określonym.
2
1
Ćw. 17. Deklinacja rzeczownika z rodzajnikiem nieokreślonym.
2
1
Ćw. 18. Tworzenie liczby mnogiej.
2
1
Ćw. 19. Szczególne przypadki deklinacji.
2
1
Ćw. 20. Użycie rodzajnika określonego.
2
1
2
1
Ćw. 21. Użycie rodzajnika nieokreślonego i formy bez rodzajnika.
2
1
Ćw. 22. Deklinacja zaimka osobowego.
2
2
Ćw. 23. Deklinacja zaimka dzierżawczego.
2
2
Ćw. 24. Deklinacja przymiotnika z rodzajnikiem określonym.
2
2
Ćw. 25. Deklinacja przymiotnika z rodzajnikiem nieokreślonym.
2
2
Ćw. 26. Deklinacja przymiotnika bez rodzajnika.
2
2
Ćw. 27. Stopniowanie przymiotnika.
3
2
Ćw. 28. Stopniowania przymiotnika.
3
2
Ćw. 29. Rekcja czasownika.
3
2
Ćw. 30. Ćwiczenia utrwalające.
3
2
Rok II, semestr 3
Ćw. 31. Zdania okolicznikowe – szyk.
Ćw. 32. Przestawienie szyku w zdaniach okolicznikowych .
Ćw. 33. Spójniki w pozycji zerowej i pierwszej.
Ćw. 34. Zdania poboczne czasowe.
Ćw. 35. Zdania skutkowe.
Ćw. 36. Zdania przyczynowe.
Ćw. 37. Konstrukcje bezokolicznikowe i formy zastępcze.
Ćw. 38. Przyimki.
Ćw. 39. Passiv – strona bierna – kontynuacja.
Ćw. 40. Konjunktiv – tryb przypuszczający – kontynuacja.
Rok II, semestr 4
Ćw. 41. Formy zastępcze strony biernej.
Ćw. 42. Formy zastępcze trybu przypuszczającego.
Ćw. 43. Mowa zależna i niezależna.
Ćw. 44. Tworzenie form rzeczownikowych – Nominalisierung.
Ćw. 45. Tworzenie form czasownikowych – Verbalisierung.
Ćw. 46. Formy stałe – rzeczownik+czasownik.
Ćw. 47. Czasowniki modalne.
Ćw. 48. Rekcja rzeczowników.
Ćw. 49. Ćwiczenia utrwalające- zdania poboczne.
Ćw. 50. Negacja w zdaniu.
Rok III, semestr 5, 6
Ćw. 51. Meine Sommerferien.
Ćw. 52. Idiomatische Redewendungen und Sprichwörter.
Ćw. 53. Lexikalische Übungen: Beendigung eines Arbeitsverhältnisses, Kündigungsbriefe.
Ćw. 54. Störung der öffentlichen Ordnung.
Ćw. 55. Übersetzung eines Textes.
Ćw. 56. Test.
Ćw. 57. „Mit dem Panzer durch den Todesstreifen”. Arbeit am Text.
Ćw. 58. Grammatik – ausgewählte Themen.
Ćw. 59. Die alte Dönhofen. Arbeit am Text.
Ćw. 60. Der Lebenslauf eines fiktiven Deutschen. Die wichtigsten Daten aus der
Geschichte Deutschlands.
Ćw. 61. Test.
Ćw. 62. Grammatik-Nebensätze-Wiederholung und Ergänzung.
Ćw. 63. Arbeit am Text ( Spiegel Special). Diskussion. Anschließend ein Aufsatz.
Ćw. 64. Test – Nebensätze.
Ćw. 65. Globalisierung – Arbeit am Text. Diskussion.
3
3
3
3
3
3
2
2
2
2
2
2
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
165
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
110
165
110
Metody nauczania: M5 – analiza tekstów i przykładów, M2 – gry dydaktyczne, M4 – wykład
interaktywny.
Środki dydaktyczne: arkusze pracy, projektor, plansze, podręczniki do nauki gramatyki języka
niemieckiego.
F – formująca
P– podsumowująca
Prowadzona na początku i w trakcie zajęć, przez
nauczycieli i studentów. Pomaga ukierunkować
Prowadzona pod koniec przedmiotu,
podsumowuje osiągnięte efekty
nauczanie do poziomu studentów, a studentowi
pomaga w uczeniu się.
F1 – sprawdziany (ustne, pisemne),
kształcenia.
P3 – ocena podsumowująca powstała na
podstawie ocen formujących,
P2 – kolokwium (test pisemny),
P4 – praca pisemna.
Forma zaliczenia zajęć: zaliczenie z oceną
Egzamin wspólny z całego modułu praktyczna nauka języka, który obejmuje przedmioty: praktyczna nauka języka niemieckiego (PNJN) –
konwersacje, PNJN – praca z tekstem, PNJN – pisanie, PNJN – gramatyka praktyczna, po 2, 4, 6 semestrze.
7. Dreyer, Hilke , Schmitt, Richard ( 2010 ) Lehr- und Übungsbuch der deutschen Grammatik –
aktuell. Ismaning: Hueber Verlag.
8. Hering, Axel; Matussek ,Magdalena;. Perlmann-Balme ,Michaela (2001) em-Übungsgrammatik.
Ismaning: Max Hueber Verlag.
9. Duden Grammatik.
Apelt, Mary ; Apelt Hans-Peter ( 2002) Grammatik a la carte! Band 1 Frankfurt: Diesterweg.
Dreke M., Lind W. (1997) Wechselspiel – Interaktive Arbeitsblätter für die Partnerarbeit im Deutschunterricht. Berlin,
München, Langenscheidt.
Heidermann, Werner ( 1997) Grammatiktraining Grundstufe.Verlag für Deutsch , Ismaning.
Rug, Wolfgang ; Tomaszewski, Andreas (1993): Grammatik mit Sinn und Verstand. München: Klett Edition Deutsch.
Wagner, Renate (1999) Grammatiktraining Mittelstufe. Verlag für Deutsch , Ismaning.
F. Eppert, Deutsche Wortschatzübungen.
Spiegel, Spiegel Special.
K. Hall, Übungsgrammatik.
Deutsch üben.
Materiały własne prowadzącego.
Informationen zur politischen Bildung
Podpis
mgr Dariusz Łężak
20.04.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Praktyczna nauka języka niemieckiego –
konwersacje
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu: ćwiczenia
6. Rok studiów: I, II, III 7. Semestr/y: 1, 2, 3, 4,
5, 6
3. Punkty ECTS: 11
S/170
Ćwiczenia (Ćw.)
ogółem
1 sem. 2 sem. 3 sem. 4 sem. 5 sem. 6 sem. -
S/170
S/30
S/30
S/20
S/30
S/30
S/30
NS/110
NS/110
NS/20
NS/20
NS/10
NS/20
NS/20
NS/20
Wiedza
CW1: opanowanie wiedzy i słownictwa z zakresu różnych zjawisk.
Umiejętności
CU1: swobodne posługiwanie się słownictwem i wiedzą zdobytą w obszarze tematyki kursu; zdolność podejmowania
dyskusji, wygłaszania poglądów, argumentowania. Opanowanie języka na poziomie B2 według Europejskiego Systemu
Opisu Kształcenia Językowego.
CK1: student potrafi dyskutować w grupie, argumentować swoje stanowisko.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
Wiedza
zna i rozumie funkcję języka, rolę komunikacji językowej, ma świadomość społecznego
zróżnicowania języka oraz wpływu czynników społecznych na język,
ma podstawową wiedzę na temat historii i kultury krajów studiowanego obszaru
językowego, zna i rozumie historyczny kontekst kultury,
ma podstawową wiedzę o jednostkach językowych i kategoriach gramatycznych języka
docelowego, ich funkcjach i normach umożliwiających odpowiednie użycie języka.
Umiejętności
własnych i innych osób; umie korzystać ze słowników, gramatyk, tezaurusów, IT i innych
pomocy w celach samokształceniowych i do rozwiązywania problemów zawodowych,
potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i wykorzystywać informacje
pochodzące z różnych źródeł w języku polskim i obcym,
K_W05
K_W11
K_W12
K_W13
K_W14
K_U01
K_U02
K_U04
K_U10
EKU5
EKU6
EKU7
EKK1
EKK2
EKK3
posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w języku swej specjalności, K_U15
demonstrując umiejętność merytorycznego argumentowania i formułowania wniosków, z
wykorzystaniem różnych źródeł,
potrafi analizować różne modele poprawnego użycia języka docelowego i wykorzystać je do K_U17
konstruowania wypowiedzi ustnych i pisemnych,
posiada umiejętności językowe: czytania, pisania, słuchania i mówienia w zakresie K_U18
studiowanego języka zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego
Systemu Kształcenia Językowego.
K_K01
ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego
K_K02
potrafi wyznaczać sobie i innym krótkoterminowe cele uczeniowe, dobrać i zastosować strategie K_K04
odpowiednio do charakteru przyswajanej wiedzy czy umiejętności
Ćwiczenia
I rok
1. Familie und Verwandtschaft.
2. Großfamilien – eine Seltenheit.
3. Drei Generationen unter einem Dach.
4. Auseinandersetzung mit verschiedenen Familienmodellen. Wie es früher war, wie ist es heute.
5. Heirat – pro und kontra.
6. Wohnen in Deutschland.
7. In der Stadt oder auf dem Land wohnen?
8. Verplante Städte, anonyme Bürger.
9. Wohngewohnheiten und Lebensstile der Deutschen und Polen.
10. Ess- und Trinkgewohnheiten der Deutschen.
11. Die gesunde Ernährung.
12. Personenbeschreibung bzw. – Charakteristik.
13. Bildbeschreibung.
14. Mode und ihre Bedeutung für unser Leben.
15. Feste feiern in Deutschland und in Polen.
II rok
16. Im Sog des Rauschgifts: Nikotin.
17. Im Sog des Rauschgifts: Alkohol.
18. Im Sog des Rauschgifts: Drogen.
19. Deviantes Verhalten: was versteht man unter dem Begriff „Devianz“.
20. Jugendliche und Drogen – Prävention und Therapie.
21. Randgruppen und Subkulturen.
22. In den Fängen von Sekten.
23. Körperkult mit Risiko.
24. Die Nazidiktatur – Zeitzeugenberichte: Ich zielte ruhig auf die Säuglinge.
25. Die Nazidiktatur – Zeitzeugenberichte: Fröhliche Stunden neben der Gaskammer.
26. Die Nazidiktatur – Zeitzeugenberichte: Anne Franks ewige beste Freundin.
27. Die Nazidiktatur – Anne Frank, ihr Schicksal und Testament.
28. Die Nazidiktatur – Zeitzeugenberichte: Ich freute mich das erste Mal auf die Prügel.
29. Die Nazidiktatur – Zeitzeugenberichte: Wir trauten unseren Augen nicht.
30. Die Nazidiktatur – Zeitzeugenberichte: Durch Zufall überlebt.
31. Die Nazidiktatur – Zeitzeugenberichte: Wie SS-Männer zu Mördern gedrillt wurden.
32. Die Kindheit unter Hitler – Briefe an Barbara.
33. Die Kindheit unter Hitler – Tod im Römerpark.
34. Die Kindheit unter Hitler – Verschickt.
35. Die Kindheit unter Hitler – Wie Hannelore überlebt hat.
36. Die Kindheit unter Hitler – Die geraubten Kinder. Lebensborn e.V. Der Fall von Alojzy Twardecki
vel Alfred Hartmann.
37. Die Kindheit unter Hitler – Kinder von Zwangsarbeitern brechen das Schweigen.
III rok
38. Zur sozialen und gesetzlichen Situation der Ausländer, Asylanten und Gastarbeiter in Deutschland.
S
Ns
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
3
3
3
3
3
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
2
2
3
2
15
10
39. Toleranz und Intoleranz. Formen der Manifestation.
40. Filme anschauen und bewerten. Diskussion, Rezension, Meinungsaustausch.
41. Moral, Religion, Erziehung, Politik – alte Probleme der heutigen Welt.
15
15
15
170
10
10
10
110
170
110
Metody nauczania: M5 – analiza tekstów źródłowych, w tym artykułów z czasopism niemieckich, M2 – case study, burza
mózgów, dyskusja dydaktyczna, debata „za i przeciw”, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: prezentacje, portfolio, plakat, sprzęt multimedialny, prezentacja multimedialna.
P– podsumowująca
F – formująca
F2 – obserwacja/aktywność (m.in. przygotowanie do zajęć),
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy i umiejętności, pisemny wiedzy i
umiejętności).
podstawie ocen formujących, uzyskanych
w semestrze.
1. Materiały dydaktyczne prowadzącego zajęcia
1. Lista stron www służąca do zgłębienia tematów oraz zebrania i rozszerzenia słownictwa
Podpis
03.04.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Praktyczna nauka języka niemieckiego –
pisanie
1. Przedmiot
3. Punkty ECTS:
14
5. Język wykładowy: język niemiecki
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I,
7. Semestr/y: 1, 2,
II, III
3, 4, 5, 6
zajęcia
Ćwiczenia
(Ćw.)
ogółem
1 sem. 2 sem. 3 sem. 4 sem. 5 sem. 6 sem. mgr Hanna Sajkowska
S/195
S/195
S/30
S/60
S/30
S/30
S/30
S/10
NS/130
NS/130
NS/20
NS/40
NS/20
NS/20
NS/20
NS/10
Zdana matura z języka niemieckiego.
Wiedza
CW1: zna zasady pisania tekstów (list prywatny, list formalny, rozprawka, opis osoby i przedmiotu,
streszczenie, wyrażenie opinii, sprawozdanie),
CW2: zna słownictwo i struktury gramatyczne, pozwalające na wypowiedzi pisemne na zadane tematy,
CW3: wie, jakie źródła wiedzy i strategie zastosować do doskonalenia umiejętności posługiwania się
językiem
w
piśmie.
Umiejętności
CU1: umiejętnie konstruuje wypowiedzi zgodnie z konwencją własnych tekstów w zakresie tematyki
życia codziennego, aby opowiedzieć o własnych przeżyciach wyrazić i uzasadnić własną opinię,
zrozumieć i streścić teksty czytane i usłyszane,
CU2: potrafi korzystać ze słowników jedno- i dwujęzycznych, aby dobrać właściwe środki leksykalne i
stylistyczne, potrzebne do logicznego i spójnego sformułowania różnych form wypowiedzi pisemnej.
CK1: potrafi pracować w grupach i samodzielnie,
CK2: jest świadomy, jak ważna jest poprawność językowa,
CK3: jest tolerancyjny w odniesieniu do poglądów innych niż własne i wobec odmienności kulturowej.
Wiedza
EKW1
zna zasady pisania tekstów użytkowych i wypracowań,
K_W05
K_W11
EKW2
EKW3
zna zasady pisowni niemieckiej, słownictwo i struktury potrzebne do K_W12
napisania tekstów w zakresie tematyki życia codziennego, przeżyć własnych K_W14
oraz do wyrażenia i uzasadnienia własnej opinii,
dysponuje wiedzą o strategiach oraz źródłach wiedzy stosowanych podczas K_W17
pisania tekstów.
Umiejętności
EKU1
potrafi napisać zwięzły tekst na znany lub interesujący go temat; potrafi napisać K_U01
tekst użytkowy (list prywatny, list formalny, podanie), opisując swoje osobiste K_U14
doświadczenia, przeżycia i wrażenia,
K_U15
K_U17
K_U18
EKU2
potrafi korzystać z różnych źródeł informacji potrzebnych do prawidłowego
napisania tekstów.
K_U02
K_U04
K_U05
EKK1
EKK2
EKK3
potrafi pracować w zespole i samodzielnie,
K_K02
K_K04
wykonuje samodzielnie zadania w celu poprawienia swojego poziomu K_K01
K_K03
językowego,
wykazuje tolerancję w odniesieniu do poglądów innych niż własne i wobec K_K06
odmienności kulturowej.
Ćwiczenia
Rok I
1. Menschen bei Ihrer Arbeit - ćwiczenia leksykalne i strukturalne, pisanie według punktów „Mein
Traumberuf”.
2. Bildgeschichte – ćwiczenia leksykalne, ustne przygotowanie opisu w grupach i pisemny opis historyjki
obrazkowej.
3. Bildbeschreibung – ćwiczenia leksykalne, opis obrazka według podanych zwrotów.
4. Personenbeschreibung - ćwiczenia leksykalne i gramatyczne, charakterystyka osoby przedstawionej na
obrazku.
5. Was ist denn passiert? – ćwiczenia leksykalne, opis osoby na obrazku i zdarzenia jej dotyczącego, praca w
grupach, wspólna ocena wyników pracy.
6. Meine Lieblingsschauspielerin – utrwalenie i poszerzenie słownictwa potrzebnego do opisu osoby,
zbieranie informacji (internet), napisanie biografii ulubionej aktorki z użyciem zwrotów typowych dla
uzasadnienia i porównania.
7. Beschreibung eines Gegenstands – ćwiczenia leksykalne i strukturalne, opis przedmiotu .
8. Gesund leben – ćwiczenia leksykalne, czytanie i gromadzenie słownictwa potrzebnego do napisania listu
prywatnego na temat zdrowego trybu życia.
9. Feste und Feiern – ćwiczenia leksykalne, wypowiedź ustna „Feste in meiner Familie”, przypomnienie
struktury listu prywatnego, napisanie listu na temat „Wie habe ich die Weihnachten gefeiert?
10.
Bewerbungsschreiben – analiza tekstu wzorcowego, ćwiczenie struktury tekstu i słownictwa,
pisanie podania o pracę.
11.
Einladung - analiza tekstów wzorcowych , ćwiczenie struktury tekstu i słownictwa, pisanie
zaproszeń z różnych okazji.
12.
Kochrezept – HV, rekonstrukcja tekstu słuchanego, opis przygotowania potrawy z zastosowaniem
strony biernej i nowego słownictwa.
13.
Beschwerdebrief – omówienie formy i słownictwa potrzebnych do napisania zażalenia, próbne
napisanie zażalenia na podstawie wzorca (praca w parach), napisanie skargi do biura matrymonialnego.
14.
Heiraten – ćwiczenia leksykalne, opis ilustracji, dyskusja, napisanie rozprawki na temat „Heiraten,
oder nicht” lub „Der Hochzeitswahnsinn.
15.
Ein Erfahrungsbericht –czytanie ze zrozumieniem, sporządzenie notatek, opisanie
przeżytej
sytuacjii (Präteritum). Omówienie strategii potrzebnych do opisania wydarzenia.
S
Ns
4
3
4
3
4
4
3
3
4
3
4
3
4
4
3
3
4
3
4
3
4
3
4
3
4
3
4
3
4
3
16.
Über einen Unfall berichten – ćwiczenia leksykalne, opis sytuacji na podstawie obrazka (wypadek
uliczny) napisanie na podstawie punktów sprawozdania z wypadku.
17.
Mini-Projekt:Gruppenzeitung – opracowanie gazetki grupy, ustalenie tematyki, podział zadań,
pisanie notatek i artykułów, prezentacja, omówienie rezultatów i efektywności pracy.
18.
Reisen – ćwiczenia leksykalne, dyskusja, pisanie sterowane pytaniami „Eine außergewöhnliche
Reise”.
19.
Einkäufe leicht gemacht- rozumienie ze słuchu, rekonstrukcja usłyszanego tekstu, gromadzenie
słownictwa i struktur gramatycznych, opis wad i zalet nowoczesnych form zakupów.
20.
Macht Musik klüger? – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia leksykalne, analiza tekstu
wzorcowego, pisanie odpowiedzi na artykuł (Leserbrief).
21.
Fremdsprachen lernen, aber wie? – czytanie ze zrozumieniem, analiza tekstu, ćwiczenia leksykalne,
napisanie streszczenia tekstu.
22.
Wie lernt man am besten? - poszerzenie słownictwa, opisanie najefektywniejszej techniki każdego
ze studentów, poprawienie prac kolegów z grupy, omówienie technik i strategii uczenia się stosowanych
przez studentów (praca w grupach).
Rok II
23.
Menschen bei Ihrer Arbeit – ćwiczenia leksykalne i strukturalne, pisanie według punktów „Mein
Traumberuf”.
24.
Bildgeschichte – ćwiczenia leksykalne, ustne przygotowanie opisu w grupach i pisemny opis
historyjki obrazkowej.
25.
Bildbeschreibung – ćwiczenia leksykalne, opis obrazka według podanych zwrotów.
26.
Personenbeschreibung – ćwiczenia leksykalne i gramatyczne, charakterystyka osoby
przedstawionej na obrazku.
27.
Was ist denn passiert? – ćwiczenia leksykalne, opis osoby na obrazku i zdarzenia jej dotyczącego,
praca w grupach, wspólna ocena wyników pracy.
28.
Meine Lieblingsschauspielerin – utrwalenie i poszerzenie słownictwa potrzebnego do opisu osoby,
zbieranie informacji (Internet), napisanie biografii ulubionej aktorki z użyciem zwrotów typowych dla
uzasadnienia i porównania.
29.
Beschreibung eines Gegenstands – ćwiczenia leksykalne i strukturalne, opis przedmiotu.
30.
Gesund leben – ćwiczenia leksykalne, czytanie i gromadzenie słownictwa potrzebnego do napisania
listu prywatnego na temat zdrowego trybu życia.
31.
Feste und Feiern – ćwiczenia leksykalne, wypowiedź ustna „Feste in meiner Familie”,
przypomnienie struktury listu prywatnego, napisanie listu na temat „Wie habe ich die Weihnachten
gefeiert?
32.
Bewerbungsschreiben – analiza tekstu wzorcowego, ćwiczenie struktury tekstu i słownictwa,
pisanie podania o pracę.
33.
Einladung – analiza tekstów wzorcowych, ćwiczenie struktury tekstu i słownictwa, pisanie
zaproszeń z różnych okazji.
34.
Kochrezept – HV, rekonstrukcja tekstu słuchanego, opis przygotowania potrawy z zastosowaniem
strony biernej i nowego słownictwa.
35.
Beschwerdebrief – omówienie formy i słownictwa potrzebnych do napisania zażalenia, próbne
napisanie zażalenia na podstawie wzorca (praca w parach), napisanie skargi do biura matrymonialnego.
36.
Heiraten – ćwiczenia leksykalne, opis ilustracji, dyskusja, napisanie rozprawki na temat „Heiraten,
oder nicht” lub „Der Hochzeitswahnsinn”.
37.
Ein Erfahrungsbericht – czytanie ze zrozumieniem, sporządzenie notatek, opisanie przeżytej
sytuacjii (Präteritum). Omówienie strategii potrzebnych do opisania wydarzenia.
38.
Über einen Unfall berichten – ćwiczenia leksykalne, opis sytuacji na podstawie obrazka (wypadek
uliczny), napisanie na podstawie punktów sprawozdania z wypadku.
39.
Mini-projekt: Gruppenzeitung – opracowanie gazetki grupy, ustalenie tematyki, podział zadań,
pisanie notatek i artykułów, prezentacja, omówienie rezultatów i efektywności pracy.
40.
Reisen – ćwiczenia leksykalne, dyskusja, pisanie sterowane pytaniami „Eine außergewöhnliche
Reise”.
41.
Einkäufe leicht gemach – rozumienie ze słuchu, rekonstrukcja usłyszanego tekstu, gromadzenie
słownictwa i struktur gramatycznych, opis wad i zalet nowoczesnych form zakupów.
42.
Macht Musik klüger? – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia leksykalne, analiza tekstu
wzorcowego, pisanie odpowiedzi na artykuł (Leserbrief).
43.
Fremdsprachen lernen, aber wie? – czytanie ze zrozumieniem, analiza tekstu, ćwiczenia leksykalne,
4
3
4
2
4
4
2
2
4
2
5
2
5
2
3
2
3
2
3
3
2
2
3
2
3
2
5
5
2
2
3
2
3
2
3
2
3
2
3
2
3
2
3
2
3
2
2
2
2
2
2
1
2
1
2
1
2
1
napisanie streszczenia tekstu.
Wie lernt man am besten? – poszerzenie słownictwa, opisanie najefektywniejszej techniki każdego
ze studentów, poprawienie prac kolegów z grupy, omówienie technik i strategii uczenia się stosowanych
przez studentów (praca w grupach).
Rok III
45.
Pisanie tekstu apelacyjnego
a) analiza tekstu wzorcowego, omówienie formy, strategii stosowanych podczas przygotowania i pisania,
ćwiczenia leksykalne i strukturalne.
Tekst zachęcający innych do podjęcia określonego działania
– pisemna interpretacja reklamy wizualnej,
– ulotka, tekst reklamowy,
– tekst apelacyjny do określonej grupy wiekowej (młodzieży, seniorów itp.).
46. Pisanie tekstów informacyjnych
a) analiza tekstów wzorcowych , omówienie formy, ćwiczenia leksykalne i strukturalne,
b) streszczenie wykładu (HV), streszczenie tekstu specjalistycznego (LV) napisanie krótkiego wykładu z
tematyki pracy dyplomowej,
c) sprawozdanie z wydarzenia, protokół,
d) streszczenie przemówienia (HV), napisanie przemówienia.
47. Pisanie tekstów wyrażających i uzasadniających poglądy lub opinie
a) omówienie formy, ćwiczenia leksykalne i strukturalne,
b) wypowiedź na temat, wyrażenie opinii i uzasadnienie jej,
c) przedstawienie postaci ulubionego artysty i jego twórczości
d) pisanie eseju krytycznego
48. Leserbrief: wypowiedź czytelnika na aktualny temat poruszany w czasopiśmie.
49. Analiza i interpretacja tekstu literackiego:
a) omówienie formy, ćwiczenia leksykalne i strukturalne.
b) Prace na temat wybranych utworów literackich
50. Ewaluacja pracy w ciągu semestru i zaliczenie.
44.
7
6
7
6
7
6
7
7
6
6
5
195
6
130
19
5
130
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe (ćwiczenia leksykalne i strukturalne, czytanie
i analiza tekstu wzorcowego, miniprojekt), M2 – burza mózgów, mapa myśli, rozmowa sterowana,
dyskusja dydaktyczna, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: projektor, prezentacja multimedialna, odtwarzacz CD, arkusze pracy, zdjęcia i
ilustracje, podręczniki, poradniki pisania tekstów użytkowych.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian (pisemny),
F3 – prace pisemne,
F2 – obserwacja/aktywność,
F4 – wypowiedź/wystąpienie (przedstawienie i
omówienie prezentacji multimedialnej oraz projektu).
kształcenia.
P3 – ocena podsumowująca powstała a
podstawie ocen formujących, uzyskanych w
semestrze.
1. Daniels A.,Estermann Ch., Köhl-Kuhn R.., Sander I., Butler E., Tallowitz U., Mittelpunkt B2.
Deutsch als Fremdsprache für Fortgeschrittene, Stuttgart 2007.
2. Perlmann-Balme M., Schwalb S., em Brückenkurs, Ismaning 1998.
3. Perlmann-Balme M., Schwalb S., em Hauptkurs. Ismaning 2005.
4. Braun A., Dinsel S., Ende K., Unterwegs zur Vorbereitung auf die Zentrale Mittelstufenprüfung
Deutsch als Fremdsprache, Berlin 2000.
5. Filo C., Marlok Z., Pohl P., Veress B., Ruff R., Zwischen den Pausen 2 .Hörverstehen mit
Lehrerhandbuch, Ismaning 2000
6. Bachtin M., Problemy poetyki Dostojewskiego, Warszawa 1970.
1. Bahlmann C., Breindl, Eva ; Dräxler H.-D., Ende, K., Storch, G.,Unterwegs. Lehrwerk für die Mittelstufe, Berlin 2000.
2. Plauen, E.O., Vater und Sohn. Band 1 und 2. Ismaning 1994 .
3. Dreke M., Lind W., Wechselspiel – Interaktive Arbeitsblätter für die Partnerarbeit im Deutschunterricht,Berlin, München
1997.
Podpis
Hanna Sajkowska
20.04.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU
1. Przedmiot
Praktyczna nauka języka niemieckiego – praca
z tekstem
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I, II,
7. Semestr/y: 1, 2, 3, 4,
III
5, 6
3. Punkty ECTS: 16
Mgr Sławomir Szenwald
Mgr Dorota Fluder-Kuligowska
Ćwiczenia (Ćw.)
ogółem
1 sem. 2 sem. 3 sem. 4 sem. 5 sem. 6 sem. -
S/230
S/30
S/60
S/20
S/30
S/60
S/30
NS/150
NS/150
NS/20
NS/40
NS/10
NS/20
NS/40
NS/20
Brak.
Wiedza
CW1: przekazanie wiadomości z różnych obszarów życia społeczeństw krajów niemieckojęzycznych poprzez czytanie,
podkreślanie znaczenia komunikacji językowej (mówienie) i pracy nad jej doskonaleniem przez ćwiczenie.
Umiejętności
CU1: trening umiejętności korzystania ze słowników, sprawności czytania i mówienia.
CK1: trening pracy w grupie, przejmowania różnych ról, uświadomienie konieczności uczenia się przez całe życie.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
ma wiedzę interdyscyplinarną umożliwiającą wykorzystanie znajomości języka w różnych
dziedzinach życia
zróżnicowania języka oraz wpływu czynników społecznych na język
docelowego, ich funkcjach i normach umożliwiających odpowiednie użycie języka
Umiejętności
umie korzystać ze słownika, gramatyk, tezaurusów, TI i innych pomocy w celach
samokształceniowych i do rozwiązywania problemów zawodowych
pochodzące z różnych źródeł w języku polskim i obcym
zasobów i materiałów w celu zdobycia wiedzy źródłowej o kulturze, literaturze i krajach
niemieckiego obszaru językowego
ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego
posiada umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację różnych założonych celów i
potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych
K_W05
K_W11
K_W14
K_U02
K_U04
K_U05
K_K01
K_K02
K_K03
EKK4
EKK5
zadania
potrafi wyznaczyć sobie i innym krótkoterminowe cele uczeniowe, dobrać i zastosować
strategie odpowiednio do charakteru przyswajanej wiedzy czy umiejętności
wykazuje bezstronność w podejściu do różnorodności językowej; docenia różnorodność
kultur, jest otwarty na odmienność kulturową
K_K04
K_K06
Ćwiczenia
I rok
1. Was wir so lesen: Leselust – Wortschatz, Leseverstehen.
2. Wie wir lesen: Teile eines Buches, Synonyme-Antonyme, Redemittel: Inhaltswiedergabe,
Zusammenfassung.
3. Kurs: Heimat „Meine Heimat ist mein Dorf” , Redemittel: Unterschiede und Gegensatze, Wortschatz.
4. „Wenn man hier keine Zeitung hält“ Wortschatz, Leseverstehen.
5. „Im Sommer”, Redemittel, mind map, Diskussion.
6. „Neue Landjugend”, Wortschatz, Leseverstehen, Redemittel.
7. Tropicland – Diskussion.
8. Kurs: Eine richtige Großstadt, Wortschatz.
9. Leben in der Großstadt: Vorteile, Nachteile, Redemittel.
10. „Warten auf die große Stadt“ Wortschatz, Wortfamilie „Stadt“.
11. „Warten auf die große Stadt” Diskussion.
12. Kurs: Meine Frau, die bleibt z Hause.
13. Familienstand, Wortschatz,Leseverstehen.
14. Gemeinsamkeiten und Unterschiede.
15. Karriere, Kinder und ein Mann, Wortschatz.
16. Wenn die Männer zu Hause bleiben – Veränderung im Rollenverständnis.
17. Diskussion.
18. Kurs: Mein Tag, Wortschatz.
19. Am Arbeitsplatz.
20. Ein Alltagsprofil - selektives Lesen.
21. Diskussion.
22. Wiederholung.
23.Zaliczenie.
II rok
24. Kurs: Lernen „Mein Tag“ - einführendes Gespräch, Textverständnis.
25. „Mein Tag“- Inhalt, Diskussion.
26. „Kann denn Spicken Sünde sein`?“ – einführendes Gespräch, Textverständnis.
27. „Kann denn Spicken Sünde sein?“ – Inhalt, Diskussion.
28. „Studentenleben kein Zuckerschlecken“ - einführendes Gespräch, Textverständnis.
29. „Studentenleben kein Zuckerschlecken“ - Inhalt, Diskussion.
30. Sprawdzian pisemny.
31. Kurs: Erziehung, Familie, Erwachsenwerden – einführende Diskussion.
32. „Heute lasse ich mir die Haare färben“ – einführendes Gespräch, Textverständnis.
33. „Heute lasse ich mir die Haare färben“ – Inhalt, Diskussion.
34. „Gutes Benehmen erleichtert das Leben“ – einführendes Gespräch, Textverständnis.
35. „Gutes Benehmen erleichtert das Leben“ – Inhalt, Diskussion.
36. Sprawdzian pisemny.
37. Kurs: Beruf - Einführende Diskussion.
38. „Auf einmal macht es klick” – einführendes Gespräch, Textverständnis.
39. „Auf einmal macht es klick” – Inhalt, Diskussion.
40. Zaliczenie.
S
Ns
4
4
3
3
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
2
2
2
2
2
2
2
2
2
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
1
1
1
III rok
41. Abitur mit russischen Liedern - einführendes Gespräch, Textverständnis.
42. „Erziehung, Familie, Erwachsenwerden“- Inhalt, Diskussion.
43. „Ist Erziehung machbar?“ – einführendes Gespräch, Textverständnis.
44. „Kinderheirat?“ – Inhalt, Diskussion.
45. „Das erzählt Papi alles der Mami“ - einführendes Gespräch, Textverständnis.
46. „Bettruhe“ - Inhalt, Diskussion.
47. Sprawdzian pisemny. Kurs: Erziehung, Familie, Erwachsenwerden – einführende Diskussion.
48. „Seit das Kind da war“ – einführendes Gespräch, Textverständnis.
6
6
6
6
6
6
6
6
6
4
4
4
4
4
4
4
4
4
49. „Lauter Dornröschen“ – Inhalt, Diskussion.
50. „Erotischer Status“ – einführendes Gespräch, Textverständnis.
51. „Mutter und Sohn“ – Inhalt, Diskussion.
52. Sprawdzian pisemny. Kurs: Liebe, Partnerschaft- Einführende Diskussion.
53. „Keine Dame” – einführendes Gespräch, Textverständnis.
54. „Eine Liebesaffäre” – Inhalt, Diskussion.
55. Zaliczenie.
6
6
6
6
6
6
230
230
4
4
4
4
4
4
150
150
Metody nauczania: M2 – dyskusja, M5 – ćwiczenia przedmiotowe.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (pisemne),
1.
2.
Teksty źródłowe z „Land in Sicht” Textarbeit Deutsch als Fremdsprache Karl-Heinz Drochner/Dieter Föhr.
Teksty źródłowe z podręcznika „Leselandschaft” Unterrichtswerk für die Mittelstufe Günther Hasenkamp.
Podpis
2.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Podstawy translatoryki
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: III
3. Punkty ECTS: 3
5. Język wykładowy: niemiecki; polski
S/30
NS/20
Wykład (Wyk.)
S/15
NS/10
Ćwiczenia (Ćw.)
S/15
NS/10
Zaliczone przedmioty: wstęp do językoznawstwa, gramatyka opisowa języka niemieckiego, wiedza o akwizycji i nauce
języków, fonetyka praktyczna języka niemieckiego, teoretyczne podstawy uczenia się.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedzę z zakresu dyscyplin językoznawstwa, językoznawstwa stosowanego oraz
translatoryki,
CW2: ma wiedzę interdyscyplinarną, umożliwiającą wykorzystanie znajomości języka studiowanego w różnych dziedzinach
życia, w tym zawodowego; opanował podstawy warsztatu tłumacza pisemnego i ustnego.
Umiejętności
CU1: potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje umiejętności w teorii i praktyce sztuki tłumaczenia.
CK1: posiada kompetencje interdyscyplinarne i interpersonalne, które predysponują go do pracy jako tłumacz,
CK2: działa w sposób autonomiczny na rzecz ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego jako tłumacz.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
Wiedza
student zna podstawy z zakresu teorii tłumaczenia, typologię przekładu i jego lingwistyczne i
kulturowe uwarunkowania,
posiada ogólną i w pewnych zakresach szczegółową wiedzę na temat badań kontrastywnych
wykorzystywanych w tłumaczeniu,
posiada wiedzę z zakresu komunikacji interkulturowej oraz warunków, jakie muszą być
spełnione aby tłumaczenie było adekwatne,
Umiejętności
potrafi stosować pojęcia z teorii tłumaczenia w praktyce w zakresie tłumaczeń ustnych i
pisemnych,
tłumaczonego tekstu.
ma świadomość poziomu swojej wiedzy z zakresu translatoryki, rozumie potrzebę ciągłego
rozwoju zawodowego,
ma świadomość istnienia etycznego wymiaru tłumaczenia.
Wykłady
1. Translatoryka, dyscypliny pokrewne i pomocnicze.
2. Tłumaczenie jako proces i jako rezultat procesu translacji.
3. Determinanty procesu translacji.
4. Zagadnienia przetłumaczalności. Hipoteza Sapira- Whorfa.
5. Zasady analizy translatorskiej.
K_W14
K_W06
K_W11
K_U09
K_U01
K_K01
K_K05
S
1
2
2
2
2
Ns
1
1
1
1
1
6.
7.
8.
Ilościowe i jakościowe wyniki analizy translatorskiej.
Ekwiwalencja i jej typy.
Nieprzetłumaczalność w parze języków niemiecki-polski.
Ćwiczenia
1. Der Übersetzungsprozess-Beispiele.
2. Übungen zur rezeptiven Phase des Übersetzens.
3. Übungen zur Entwicklung des Verstehens.
4. Übersetzungsvorbereitende Textanalyse, Übungen zur Recherchierkompetenz.
5. Übungen zur produktiven Phase des Übersetzens.
6. Übungen zum konsekutiven Dolmetschen.
7. Übungen zum Dolmetschen.
8. Evaluierung des Übersetzens und Dolmetschens.
2
2
2
15
S
1
2
2
2
2
2
2
2
15
1
2
2
10
Ns
1
1
1
1
1
1
2
2
10
30
20
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, dyskusja, M1 – wykład informacyjny, M3 – pokaz prezentacji
multimedialnych, M5 – ćwiczenia przedmiotowe.
F – formująca
P– podsumowująca
dyskusji),
prezentacji multimedialnej),
F1 – sprawdzian (pisemny)
Handbuch Translation, 2000.
Coller, Werner: Einführung in die Übersetzungswissenschaft, 2004.
T.Tomaszkiewicz: Terminologia tłumaczenia- przekład i akceptacja, 2006.
P.Bukowski: Współczesne teorie przekładu, 2009.
Podpis
D. Fluder - Kuligowska
12.06.2012.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Praktyka
1. Przedmiot
(metodyczna – specjalizacja nauczycielska)
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II, 7. Semestr/y: 4, 5,
III
6
zajęcia
3. Punkty ECTS: 9
S/120
NS/120
Ćwiczenia praktyczne
S/120
NS/120
mgr Hanna Sajkowska
Znajomość języka niemieckiego na poziomie B2, zainteresowanie zawodem nauczyciela języka
niemieckiego.
Umiejętności
CU1: student rozwija umiejętności niezbędne w pracy nauczyciela (m.in. planowanie i prowadzenie
lekcji, ewaluacja lekcji, testowanie i ocenianie postępów ucznia, kierowanie klasą, zachowanie
dyscypliny, dobór materiałów dydaktycznych).
CU2: potrafi w praktyce zastosować teoretyczną wiedzę o uczeniu się i nauczaniu zdobytą na zajęciach
metodyki, psychologii, pedagogiki, językoznawstwa i innych przedmiotów,
CU3: potrafi oceniać własną pracę, kierować własnym rozwojem zawodowym, omawiać sprawy
zawodowe z kolegami-nauczycielami.
CK1: jest świadomy zakresu własnej wiedzy i konieczność jej pogłębiania,
CK3: rozwija umiejętność współpracy z innymi, pracy pod kierunkiem opiekunów praktyk przy
równoczesnym zachowaniu autonomii i poczucia pewności siebie w roli nauczyciela, a także
umiejętności komunikacyjne, interpersonalne i interkulturowe.
CK3: rozumie konieczność ciągłego rozwoju zawodowego oraz rozwija poczucie odpowiedzialności
zawodowej.
Umiejętności
EKU1
EKU2
student potrafi wykorzystać wiedzę językową i teoretyczną z dydaktyki i K_U01
dziedzin pokrewnych do planowania i przeprowadzania zajęć języka K_U02
niemieckiego na I i II etapie edukacyjnym,
K_U03
K_U12
K_U17
potrafi kierować procesami kształcenia i wychowania dobierając K_U04
odpowiednie do potrzeb językowych uczniów środki i
materiały K_U05
dydaktyczne, potrafi też porozumieć się z uczniami w różnych sytuacjach
stymulując ich do efektywnej pracy,
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
umie konstruktywnie ocenić własne i cudze osiągnięcia, kreatywnie
rozwiązać problemy dydaktyczne.
K_U10
K_U13
K_U14
jest świadomy zakresu posiadanej wiedzy i konieczności jej pogłębiania,
efektywnie pracuje samodzielnie i współdziała w grupie dzięki umiejętnościom
organizacyjnym, komunikacyjnym, interpersonalnym i interkulturowym,
K_K01
K_K02
K_K03
K_K04
zachowuje się zgodnie z zasadami etyki i odpowiedzialności zawodowej.
K_K05
Treści programowe zawierają szczegółowe instrukcje praktyk, dołączone do programu studiów.
120
120
Nie dotyczy.
F – formująca
P– podsumowująca
pomaga w uczeniu
F6 – zaliczenie praktyki (omówienie przez studenta
przebiegu praktyki).
kształcenia.
P6 – dokumentacja praktyki (wymagania
dotyczące dokumentacji praktyki znajdują się
w szczegółowej instrukcji praktyki).
Nie dotyczy.
Podpis
Hanna Sajkowska
20.04 2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Praktyka
1. Przedmiot
(psychologiczno-pedagogiczna – specjalizacja nauczycielska)
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 3
S/30
S/30
NS/30
NS/30
Brak.
Umiejętności
CU1: umiejętność wykorzystania zdobytej w toku studiów wiedzy merytorycznej i umiejętności zawodowych.
CK1: radzenie sobie w trudnych sytuacjach – rozwiązywanie realnych konfliktów zawodowych.
CK2: samodzielne i zespołowe wykonywanie obowiązków zawodowych.
Umiejętności
potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje
pochodzące ze źródeł tradycyjnych i multimedialnych, z wykorzystaniem wiedzy
filologicznej oraz z zakresu wybranych innych nauk humanistycznych i społecznych.
realizując zadania zawodowe, potrafi współdziałać z innymi osobami, przyjmując w grupie
różne role.
EKU1
EKK1
K_U04
K_K02
Ogółem liczba godzin praktyki
30
Nie dotyczy.
F – formująca
P– podsumowująca
studentów, a studentowi pomaga w uczeniu
F6 – zaliczenie praktyki (omówienie przez studenta przebiegu
praktyki).
P6 – dokumentacja praktyki (wymagania dotyczące
dokumentacji praktyki znajdują się w szczegółowej
instrukcji praktyki).
Nie dotyczy.
Podpis
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Praktyka
1. Przedmiot
(translatorska)
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: III
7. Semestr/y: 5, 6
3. Punkty ECTS: 9
5. Język wykładowy: niemiecki,
S/150
polski
NS/150
NS/150
mgr Hanna Sajkowska
Umiejętności
CU1: student rozwija umiejętności tłumaczenia ustnego i pisemnego tekstów ogólnych oraz łatwiejszych tekstów
specjalistycznych; właściwie dobiera narzędzia pracy w zależności od charakteru tłumaczonego tekstu; właściwie dobiera
styl językowy w celu wiernego przetłumaczenia tekstu.
CK1: student jest świadomy konieczności ciągłego dokształcania się i stałego treningu umiejętności; rozwija umiejętności
pracy samodzielnej i w grupie oraz poczucie odpowiedzialności w pracy tłumacza i świadomości interkulturowej.
Umiejętności
student posiada umiejętność tłumaczenia pisemnego i ustnego tekstów ogólnych i
niektórych specjalistycznych,
posiada umiejętność doboru właściwego stylu w celu wiernego przetłumaczenia tekstu.
student jest świadomy poziomu posiadanych umiejętności i konieczności stałego
doskonalenia zawodowego,
efektywnie pracuje samodzielnie i w grupie dzięki właściwej organizacji pracy poprzez
dobranie odpowiednich strategii,
ma poczucie odpowiedzialności za rzetelne wykonywanie obowiązków tłumacza i zdolność
empatii interkulturowej.
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
EKK3
K_U17
K_U17
K_K01
K_K02
K_K05
150
150
Nie dotyczy.
F – formująca
P– podsumowująca
studentów, a studentowi pomaga w uczeniu
P6 – dokumentacja praktyki (wymagania dotyczące
F6 – zaliczenie praktyki (omówienie przez studenta przebiegu
praktyki).
dokumentacji praktyki znajdują się w szczegółowej
instrukcji praktyki).
Nie dotyczy.
Podpis
Hanna Sajkowska
5.05.2012
[email protected]
Instytut
Humanistyczny
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
studia I stopnia
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PR ZEDMIOTU *
1. Przedmiot
Projekt kulturoznawczy euroregionalny
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 3, 4, 5, 6
3. Punkty ECTS: 8
S/120
Ćwiczenia (Ćw.)
S/120
NS/80
NS/80
dr Małgorzata Czabańska-Rosada; mgr Hanna Sajkowska; mgr Dorota
Fluder-Kuligowska;
Znajomość języka na poziomie B, zaliczenie modułu praktyczna nauka języka niemieckiego po I roku.
Wiedza
CW1: student zna region pogranicza polsko-niemieckiego z jego wielokulturowym nawarstwieniem w sferze języka,
literatury, przekazu ustnego, tradycji, obyczajowości i pamięci,
CW2: ma rozwiniętą wiedzę interdyscyplinarną, która znajdzie zastosowanie w życiu zawodowym.
Umiejętności
CU1: student potrafi samodzielnie interpretować zjawiska kulturowe oraz źródła w kontekście pogranicza,
CU2: potrafi analizować i interpretować w języku niemieckim zjawiska i procesy kulturowych przeszłości.
CK1: rozumie potrzebę bieżącego uczestnictwa w życiu kulturalnym, poprzez kontakt z literaturą, teatrem, kinem i w innych
wydarzeniach kulturalnych.
CK2: jest świadomy konieczności poznania korzeni swojej tożsamości kulturowej oraz krytycznego odbioru treści
kulturowych.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student zna pojęcia, terminy, i metody typowe dla nauk filologicznych oraz dziedzin
analizujących i interpretujących zjawiska kulturalne, w tym utwory literackie,
posiada wiedzę ogólną i interdyscyplinarną z różnych dziedzin, gwarantująca właściwe
użycie języka niemieckiego w rozmaitych sytuacjach życiowych oraz w pracy zawodowej.
Umiejętności
posiada umiejętności językowe umożliwiające zrozumienie cudzej opinii i wyrażenie
własnego zdania na temat języka, literatury i kultury niemieckiej i polskiej,
posiada umiejętność wykorzystania języka niemieckiego w celu poznania wiedzy z zakresu
literatury, historii i kultury krajów niemieckiego obszaru językowego,
posiada umiejętność wielopłaszczyznowego postrzegania elementów kultury polskiej i
niemieckiej dzięki właściwie przeprowadzonej analizie, analizie porównawczej i
interpretacji.
student ma świadomość zakresu posiadanej wiedzy i konieczności jej pogłębiania, aby
sprostać wymaganiom zawodowym,
potrafi pracować samodzielnie i w grupie dzięki właściwemu podziałowi zadań i doborowi
strategii odpowiednich do postawionych celów,
posiada kompetencje komunikacyjne oraz społeczno-kulturowe, niezbędne do właściwego
wykorzystania języka w pracy zawodowej.
K_W02
K_W12
K_W08
K_W05
K_U01
K_U10
K_U05
K_U11
K_U12
K_K01
K_K02
K_K04
K_K06
K_K10
Ćwiczenia
Ćw. 1. Dziedzictwo w sferze przekazu literackiego (z wykorzystaniem źródeł).
Ćw. 2. Dziedzictwo w architekturze (architekci, założenia architektoniczne, zabytki architektury).
Ćw. 3. Dziedzictwo w sferze języka (nazwy miejscowości, dzielnic, ulic).
Ćw. 4. Historia małej ojczyzny.
Ćw. 5. Wymiana kulturalna, naukowa i gospodarcza w regionie pogranicza.
Ćw. 6. Dyskusje, oceny, prezentacje podsumowujące.
S
20
20
20
20
20
20
120
Ns
15
10
10
15
10
20
80
120
80
Metody nauczania: M5 – analiza tekstów źródłowych i literackich, wyjazdy studyjne do miejsc związanych z historią
regionu oraz instytucji, które aktualnie prowadzą wymianę kulturową pomiędzy Polską i Niemcami (np. Collegium Polonicum,
Uniwersytet Viadrina we Frankfurcie, Schloss Trebnitz itd.), M2 – dyskusja, rozmowy ze świadkami historii, M3 – pokaz
prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: teksty źródłowe, teksty literackie, film, portfolio, sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
dyskusji),
P3 – ocena podsumowująca powstała na podstawie ocen
formujących,
P1 – egzamin ustny (prezentacja pracy nad projektem).
1. Polsko-niemieckie miejsca pamięci/Deutsch-polnische Erinnerungsorte, t. 1-4, red. H.H. Hahn, R. Traba, Warszawa 2012
(wybrane artykuły).
2. Frey, K., Schäfer, U. Knoll, M., Die Projektmethode. Der Weg zum bildenden Tun, Weinheim 2002.
3. Wicke, R.., Vom Text zum Projekt, Berlin 1997.
4. Wybrane teksty literackie oraz źródłowe dostępne w regionie pogranicza polsko-niemieckiego, wybrane materiały z
różnych dziedzin działalności gospodarczej, artystycznej, kulturalnej itp.
1. Wicke, R., Aktiv und kreativ lernen. Projektorientierte Spracharbeit im Unterricht, Ismaning 2004.
Podpis
mgr Dorota Fluder –Kuligowska, mgr Hanna Sajkowska
10.06.2012
Instytut
Humanistyczny
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
filologia – język niemiecki (specjalność nauczycielska)
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Projekt kulturoznawczy euroregionalny
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 3, 4, 5, 6
3. Punkty ECTS: 11
S/120
Ćwiczenia (Ćw.)
S/120
NS/80
NS/80
dr Małgorzata Czabańska-Rosada; mgr Hanna Sajkowska; mgr Dorota
Fluder-Kuligowska;
Znajomość języka na poziomie B, zaliczenie modułu praktyczna nauka języka niemieckiego po I roku.
Wiedza
CW1: student zna region pogranicza polsko-niemieckiego z jego wielokulturowym nawarstwieniem w sferze języka,
literatury, przekazu ustnego, tradycji, obyczajowości i pamięci,
CW2: ma rozwiniętą wiedzę interdyscyplinarną, która znajdzie zastosowanie w życiu zawodowym.
Umiejętności
CU1: student potrafi samodzielnie interpretować zjawiska kulturowe oraz źródła w kontekście pogranicza,
CU2: potrafi analizować i interpretować w języku niemieckim zjawiska i procesy kulturowych przeszłości.
CK1: rozumie potrzebę bieżącego uczestnictwa w życiu kulturalnym, poprzez kontakt z literaturą, teatrem, kinem i w innych
wydarzeniach kulturalnych.
CK2: jest świadomy konieczności poznania korzeni swojej tożsamości kulturowej oraz krytycznego odbioru treści
kulturowych.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student zna pojęcia, terminy, i metody typowe dla nauk filologicznych oraz dziedzin
analizujących i interpretujących zjawiska kulturalne, w tym utwory literackie,
posiada wiedzę ogólną i interdyscyplinarną z różnych dziedzin, gwarantująca właściwe
użycie języka niemieckiego w rozmaitych sytuacjach życiowych oraz w pracy zawodowej.
Umiejętności
posiada umiejętności językowe umożliwiające zrozumienie cudzej opinii i wyrażenie
własnego zdania na temat języka, literatury i kultury niemieckiej i polskiej,
posiada umiejętność wykorzystania języka niemieckiego w celu poznania wiedzy z zakresu
literatury, historii i kultury krajów niemieckiego obszaru językowego,
posiada umiejętność wielopłaszczyznowego postrzegania elementów kultury polskiej i
niemieckiej dzięki właściwie przeprowadzonej analizie, analizie porównawczej i
interpretacji.
student ma świadomość zakresu posiadanej wiedzy i konieczności jej pogłębiania, aby
sprostać wymaganiom zawodowym,
potrafi pracować samodzielnie i w grupie dzięki właściwemu podziałowi zadań i doborowi
strategii odpowiednich do postawionych celów,
posiada kompetencje komunikacyjne oraz społeczno-kulturowe, niezbędne do właściwego
wykorzystania języka w pracy zawodowej.
K_W02
K_W12
K_W08
K_W05
K_U01
K_U10
K_U05
K_U11
K_U12
K_K01
K_K02
K_K04
K_K06
K_K10
Ćwiczenia
Ćw. 1. Dziedzictwo w sferze przekazu literackiego (z wykorzystaniem źródeł).
Ćw. 2. Dziedzictwo w architekturze (architekci, założenia architektoniczne, zabytki architektury).
Ćw. 3. Dziedzictwo w sferze języka (nazwy miejscowości, dzielnic, ulic).
Ćw. 4. Historia małej ojczyzny.
Ćw. 5. Wymiana kulturalna, naukowa i gospodarcza w regionie pogranicza.
Ćw. 6. Dyskusje, oceny, prezentacje podsumowujące.
S
20
20
20
20
20
20
120
Ns
15
10
10
15
10
20
80
120
80
Metody nauczania: M5 – analiza tekstów źródłowych i literackich, wyjazdy studyjne do miejsc związanych z historią
regionu oraz instytucji, które aktualnie prowadzą wymianę kulturową pomiędzy Polską i Niemcami (np. Collegium Polonicum,
Uniwersytet Viadrina we Frankfurcie, Schloss Trebnitz itd.), M2 – dyskusja, rozmowy ze świadkami historii, M3 – pokaz
prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: teksty źródłowe, teksty literackie, film, portfolio, sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
dyskusji),
prezentacji multimedialnej, przedstawienie projektu i opis
dydaktyzacji treści projektu).
P3 – ocena podsumowująca powstała na podstawie ocen
formujących,
P1 – egzamin ustny (prezentacja pracy nad projektem),
egzamin pisemny (plan zajęć na podstawie wybranych
materiałów projektu).
1. Polsko-niemieckie miejsca pamięci/Deutsch-polnische Erinnerungsorte, t. 1-4, red. H.H. Hahn, R. Traba, Warszawa 2012
(wybrane artykuły).
2. Frey, K., Schäfer, U. Knoll, M., Die Projektmethode. Der Weg zum bildenden Tun, Weinheim 2002.
3. Wicke, R.., Vom Text zum Projekt, Berlin 1997.
4. Wybrane teksty literackie oraz źródłowe dostępne w regionie pogranicza polsko-niemieckiego, wybrane materiały z
różnych dziedzin działalności gospodarczej, artystycznej, kulturalnej itp.
1. Wicke, R., Aktiv und kreativ lernen. Projektorientierte Spracharbeit im Unterricht, Ismaning 2004.
Podpis
mgr Dorota Fluder –Kuligowska, mgr Hanna Sajkowska
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Psychologia rozwojowa i wychowania
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 4
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
polski
S/60
S/30
S/30
NS/40
NS/20
NS/20
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedzę w zakresie psychologii wychowawczej.
CW2: posiada podstawową wiedzę dotyczącą zaburzeń funkcjonowania psychicznego w okresie dzieciństwa i okresie
dorastania.
Umiejętności
CU1: potrafi nabywać, selekcjonować i użytkować wiedzę z zakresu psychologii rozwojowej.
CU2: potrafi zastosować nabytą wiedzę w zakresie oceny procesów psychologicznych pod kątem rozwoju.
CU3: potrafi nabywać, selekcjonować i użytkować wiedzę z zakresu psychologii wychowawczej.
CK1: współpracuje w grupie.
CK2: jest świadomy konieczności poszerzania zdobytej wiedzy przez indywidualne poszukiwania.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKW6
EKW7
EKW8
EKW9
EKW10
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
EKU5
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student zna podstawowe terminy psychologii rozwojowej i wychowawczej,
zna główne rodzaje metod badawczych używanych w psychologii rozwojowej,
zna główne teorie dotyczące rozwoju człowieka,
zna główne zagadnienia dotyczące rozwoju poznawczego,
zna składniki rozwoju emocjonalnego i osobowości,
zna cechy charakterystyczne rozwoju moralnego i religijnego,
zna niektóre zaburzenia procesów psychicznych charakterystyczne dla wieku dziecięcego i
młodzieńczego,
zna psychologiczne mechanizmy wychowania,
zna główne trudności wychowawcze i dydaktyczne,
zna główne zagadnienia z problematyki oddziaływania rodzicielskiego.
Umiejętności
operuje terminami z zakresu psychologii rozwojowej i wychowawczej,
potrafi stosować teorie rozwoju człowieka do oceny konkretnych przypadków,
rozpoznaje stadium rozwoju poznawczego dziecka,
rozróżnia zaburzenia psychiczne charakterystyczne dla wieku dziecięcego i młodzieńczego,
rozpoznaje główne trudności wychowawcze.
rozumienie podstawowych zjawisk związanych z komunikacją społeczną,
umiejętność współdziałania w grupie w przygotowaniu wspólnych opracowań naukowych,
widzi potrzebę aktualizacji wiedzy psychologicznej.
K_W02
K_W05
K_W05
K_W05
K_W05
K_W05
K_W05
K_W05
K_W05
K_W05
K_U13
K_U13
K_U13
K_U13
K_U13
K_K10
K_K02
K_K01
Wykłady
Wyk.1 Podstawowe zagadnienia metodologiczne w psychologii rozwojowej i wychowawczej.
Wyk.2 Rodzaje badań w psychologii rozwojowej.
Wyk.3 Rozwój człowieka w teorii E. Eriksona i A. Niemczyńskiego.
Wyk.4 Ujęcie rozwoju poznawczego w teorii L. Piageta.
Wyk.5 Rozwój tożsamości na przykładzie badań w teorii J. Marcii.
Wyk.6 Style wychowania rodzicielskiego.
Wyk.7 Status socjometryczny a sposoby funkcjonowania dzieci w grupach.
Wyk.8 Rozwój moralny w ujęciu L. Kohlberga i w nowszych teoriach.
Wyk.9 Pojęcie i struktura procesu wychowawczego.
Wyk.10 Kategorie wpływów wychowawczych.
Wyk.11 Psychologiczne mechanizmy wychowania.
Wyk.12 Osobowość wychowawcy.
Ćwiczenia
Ćw.1 Praktyczne aspekty metodologicznych problemów psychologii rozwojowej i wychowawczej.
Ćw.2 Podejście psychometryczne w badaniu rozwoju poznawczego.
Ćw.3 Rozwój emocjonalny.
Ćw.4 Rozwój osobowości.
Ćw.5 Rozwój społeczny.
Ćw.6 Rozwój moralny.
Ćw.7 Rozwój religijny.
Ćw.8 Zaburzenia ujawniające się w trakcie rozwoju (ADHD i autyzm).
Ćw.9 Inne zaburzenia okresu dzieciństwa (zaburzenie opozycyjno-buntownicze i zaburzenie lęku
separacyjnego).
Ćw.10 Upośledzenie umysłowe i zaburzenia uczenia się.
Ćw.11 Trudności wychowawcze i dydaktyczne.
Ćw.12 Rodzina w procesie wychowania.
Ćw.13 Problematyka dojrzałości szkolnej i sposoby jej diagnozowania.
Ćw.14 Powtórzenie materiału.
S
3
2
3
2
3
2
2
3
2
3
2
3
30
S
2
3
2
2
2
2
2
2
3
Ns
2
2
2
1
2
1
2
2
1
2
1
2
20
Ns
1
2
1
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
2
30
2
2
2
2
1
20
60
40
Metody nauczania: M4 – wykład problemowy z wykorzystaniem sprzętu multimedialnego, M5 – praca z tekstem,
przygotowanie referatu, M2 – dyskusja.
Środki dydaktyczne: prezentacje multimedialne, sprzęt multimedialny, fragmenty tekstów naukowych, testy
psychologiczne.
F – formująca
P– podsumowująca
F3 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie referatu),
F1 – sprawdzian pisemny (w trakcie ćwiczeń).
P1 – egzamin (ustny).
Trempała J. (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Podręcznik akademicki, Warszawa 2011.
Schaffer R., Psychologia dziecka, Warszawa 2005.
Strelau J., Doliński D. (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, Gdańsk 2008.
Bee H., Psychologia rozwoju człowieka. Poznań 2004.
Walesa C., Rozwój religijności człowieka, t.1. Lublin 2005.
Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S., Psychologia zaburzeń, t.1-2, Gdańsk 2003.
Kendall P.C., Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji, Gdańsk 2004.
Meyer R., Psychopatologia, Gdańsk 2003.
Plopa M., Psychologia rodziny. Kraków 2011.
Dembo M.H., Stosowana psychologia wychowawcza. Warszawa 1997.
Gurycka A., Błąd w wychowaniu. Warszawa 1990.
Oleś P., Psychologia człowieka dorosłego. Warszawa 2012.
Kaplan P.S., Educational Psychology for Tomorrow’s Teacher. St. Paul 1990.
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Retoryka i występowanie publiczne
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5, 6
3. Punkty ECTS: 4
S/30
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
NS/20
mgr Hanna Sajkowska
Zaliczony II rok studiów.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę na temat przygotowania i realizacji wystąpień publicznych
CW2: zna zasady operowania językiem, techniki i strategie stosowane podczas wystąpień publicznych.
Umiejętności
CU1: umiejętnie analizuje wzorce językowe,
CU2: umiejętnie używa języka jako narzędzia do wyrażenia swoich intencji, np. do wyrażania poglądów, argumentowania,
mediacji w komunikacji między przedstawicielami różnych kultur.
CK1: rozwija kompetencje społecznych o charakterze interkulturowym, niezbędne w życiu zawodowym.
EKW1
Wiedza
student zna zasady użycia języka w zakresie wystąpień publicznych,
K_W05
K_W11
K_W15
EKU1
zna strategie i normy stosowane w komunikacji i wystąpieniach publicznych z udziałem
przedstawicieli różnych kultur.
Umiejętności
potrafi przygotować różne formy wystąpień publicznych,
EKU2
potrafi stosować techniki i normy typowe dla komunikacji międzykulturowej,
EKU3
analizuje i wykorzystuje teksty wzorcowe jako przyczynek do własnego rozwoju
kompetencji językowej i komunikacyjnej.
student kształci umiejętności komunikacyjne i społeczne, umożliwiające odpowiednie
zachowanie się w sytuacjach o charakterze interkulturowym oraz w pracy zespołowej dla
osiągnięcia założonych celów,
kształci otwartość wobec społeczno-kulturowej różnorodności w użyciu języka i normach
zachowania się.
K_U13
K_U14
K_U17
EKW2
EKK1
EKK2
K_U01
K_K01
K_K02
K_K04
K_K10
Ćwiczenia
Ćw. 1. Historyczny zarys retoryki. Cele współczesnej retoryki, praktyczne zastosowanie wiedzy retorycznej.
Ćw. 2. Aspekty komunikacji interkulturowej.
Ćw. 3. Samoanaliza osobowości i ewaluacja testu.
Ćw. 4. Ćwiczenia koncentracji, oddychania.
Ćw. 5. Mnemotechniki. Sztuka słuchania. Modulacja głosu.
S
2
2
2
2
2
Ns
2
2
2
1
1
Ćw. 6. Mowa ciała, czynniki niewerbalne i parawerbalne komunikacji. Analiza i trening.
Ćw. 7. Przygotowanie przemówienia (cele, czas, oczekiwania publiczności). Rola i rodzaje wstępu.
Ćw. 8. Struktury i fazy przemówienia.
Ćw. 9. Argumentowanie. Figury stylistyczne. Wizualizacja. Oczekiwania słuchacza. Właściwe zakończenie.
Rodzaje manuskryptów przemówienia. Planowanie czasu. Oddychanie i techniki rozluźniające.
Ćw. 10. Trening i wygłaszanie przemówień.
Ćw. 11. Rodzaje rozmów i ich struktury. Planowanie rozmowy. Techniki prowadzenia rozmów. Cechy
dobrego słuchacza Killerphrasen. Argumentowanie w czasie rozmowy.
Ćw. 12. Trening i część praktyczna: symulacja.
Ćw. 13. Skuteczne prowadzenie sporów: organizacja, optymalne przygotowanie, strategie i formy
uczestnictwa w sporze, techniki nakłaniania, rola mediatora.
Ćw. 14. Dyskusja i ewaluacja jej przebiegu
2
2
2
2
1
1
1
1
4
2
4
1
2
1
2
2
30
1
1
20
30
20
Metody nauczania: M5 – analiza tekstów źródłowych, prezentacja i jej ewaluacja, M2 – wykład interaktywny,
dyskusja, symulacja sytuacji.
Środki dydaktyczne: teksty źródłowe, film, arkusze pracy, teksty do nauki na pamięć.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian (pisemny wiedzy),
zajęć),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (wygłoszenie mowy i ewaluacja
wystąpienia).
1. Hantschel H.-J., Krieger P., Praxishandbuch Rhetorik. Reden - Gespräche – Konferenzen,.München 2001.
2.Buhlmann R., Fearns A., Gaspardo N., Präsentieren und Verhandeln, Warszawa 2003.
1. Pszczołowski T., Umiejętność przekonywania i dyskusji, Gdańsk 2000.
2. Schnelle-Cöln T., Schnelle E., Visualisieren in der Moderation, Hamburg 2001.
Podpis
Hanna Sajkowska
20.04.2012
hsajkowska@gmail. com
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Seminarium dyplomowe (językoznawcze)
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 4, 5, 6
3. Punkty ECTS: 15
Ćwiczenia (Ćw.)
S/90
NS/90
NS/90
Paweł Mecner
Znajomość podstaw językoznawstwa ogólnego oraz gramatyki języka niemieckiego i polskiego.
Wiedza
CW1: student zna metody badań w zakresie lingwistyki współczesnej.
Umiejętności
CU1: posiada umiejętność pisania pracy z zakresu językoznawstwa.
CK1: jest świadomy powiązania zdobyczy współczesnej lingwistyki z postępem społecznym.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKW6
EKW7
EKW8
EKW9
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
Wiedza
zakresu dyscyplin językoznawstwa,
ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z wybranych zakresów językoznawstwa
studiowanego języka; zna główne kierunki rozwoju i najnowsze osiągnięcia w zakresie
obranej specjalności,
zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu współczesnego językoznawstwa
rozumie znaczenie językoznawstwa i ma wiedzę o specyficznych zastosowaniach nauki o
języku, w tym zastosowaniach praktycznych takich jak nauczanie języka czy tłumaczenia,
docelowego, ich funkcjach i normach umożliwiających odpowiednie użycie języka,
zna zasady pisania prac akademickich, stosowania cytatów, przypisów i zapisów
bibliograficznych; zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności
intelektualnej i prawa autorskiego.
Umiejętności
pochodzące z różnych źródeł w języku polskim i obcym,
posiada elementarne umiejętności badawcze, prowadzi na poziomie podstawowym pracę
badawczą pod kierunkiem opiekuna naukowego, w obrębie dyscypliny wybranej specjalizacji
dyplomowej,
potrafi zastosować podstawowe pojęcia językoznawstwa do analizy różnych typów dyskursu
K_W01
K_W02
K_W03
K_W04
K_W05
K_W06
K_W07
K_W14
K_W17
K_U02
K_U04
K_U07
K_U09
EKU5
EKK1
w studiowanym języku,
posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w języku swej specjalności,
wykorzystaniem różnych źródeł.
ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego.
K_U15
K_K01
Ćwiczenia
IV semestr (30 godz.)
1. Przegląd metod badawczych współczesnej lingwistyki.
2. Lingwistyka korpusowa.
3. Lingwistyka eksperymentalna.
4. Oceny poprawnościowe gramatyczności.
5. Struktura pracy dyplomowej.
V semestr (30 godz.)
6. Konspekt pracy dyplomowej.
7. Bibliografia, odnośniki i cytaty.
8. Klasyfikowanie, uogólnianie, wnioski, podsumowania.
9. Zasady budowy eseju argumentacyjnego.
10. Stylistyka eseju argumentacyjnego.
VI Semestr (30 godz.)
11. Wyniki badań indywidualnych.
12. Korekta tekstów.
S
Ns
5
5
5
10
5
5
5
5
10
5
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
10
20
90
10
20
90
90
90
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, dyskusja, M5 – ćwiczenia praktyczne.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (systematyczna praca, udział w
dyskusji, przygotowywanie się do kolejnego seminarium, postęp w
przygotowywaniu pracy dyplomowej).
P7 – ocena pracy dyplomowej,
P3 – ocena powstała na podstawie ocen formujących.
1. Grewendorf, Günther; Fritz Hamm; Wolfgang Sternefeld (1987, 1996) Sprachliches Wissen. Eine Einführung in moderne
Theorien der grammatischen Beschreibung. Frankfurt/Main. Suhrkamp.
2. Schlobinski, Peter (2003): Grammatikmodelle. Positionen und Perspektiven. Wiesbaden: Westdeutscher Verlag.
3. Vater, Heinz (2005): Einführung in die Sprachwissenschaft. München: Wilhelm Fink Verlag.
1. Polański, K., ed. (1993, 1999) Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Ossolineum.
2. Stalmaszczyk P. (red.), Metodologie językoznawstwa – podstawy teoretyczne, Łódź, 2006.
3. Stalmaszczyk P. (red.), Metodologie językoznawstwa – filozoficzne i empiryczne problemy w analizie języka, Łódź, 2010.
Podpis
Paweł Mecner
24.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
Filologia – język niemiecki
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Seminarium dyplomowe (literacko-kulturowe)
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu: seminarium
3. Punkty ECTS: 15
7. Semestr/y: 4, 5, 6
Ćwiczenia (Ćw.)
niemiecki
S/90
S/90
NS/90
NS/90
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę na temat produkcji tekstów naukowych.
Umiejętności
CU1: potrafi analizować i interpretować teksty naukowe, dzieła sztuki literackiej oraz adaptacje filmowe dzieła literackiego;
dokonuje syntezy i własnej oceny tych dzieł.
CU2: potrafi prowadzić kwerendy biblioteczne, sporządzić bibliografię, korzystać z wszelkich form literatury krytycznej
przedmiotu.
CU3: potrafi pisać teksty naukowe.
CK1: jest świadomy powiązania zdobyczy współczesnego literaturoznawstwa i kultury z postępem społecznym.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKW6
EKW7
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z wybranych zakresów językoznawstwa i
literaturoznawstwa studiowanego języka; zna główne kierunki rozwoju i najnowsze
osiągnięcia w zakresie obranej specjalności,
kulturalnym,
zna zasady pisania prac akademickich, stosowania cytatów, przypisów i zapisów
bibliograficznych; zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności
intelektualnej i prawa autorskiego.
Umiejętności
K_W01
K_W02
K_W04
K_W05
K_W11
K_W16
K_W17
K_U01
K_U02
K_U05
EKU4
EKU5
EKU6
EKU7
EKU8
EKU9
EKU10
EKU11
EKU12
EKK1
EKK2
EKK3
EKK4
EKK5
potrafi zastosować podstawową terminologię współczesnego literaturoznawstwa do
odczytania, analizy i interpretacji tekstu literackiego,
posiada elementarne umiejętności badawcze, prowadzi na poziomie podstawowym pracę
badawczą pod kierunkiem opiekuna naukowego, w obrębie dyscypliny wybranej specjalizacji
dyplomowej,
potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje umiejętności w zakresie wybranej
specjalizacji dyplomowej, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego,
potrafi zastosować podstawowe pojęcia językoznawstwa do analizy różnych typów dyskursu
w studiowanym języku,
potrafi rozpoznać różne wytwory kultury oraz przeprowadzić krytyczną analizę i
interpretację, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie
języka docelowego,
posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w języku swej specjalności,
wykorzystaniem różnych źródeł,
posiada umiejętność przygotowania wyczerpujących wystąpień ustnych na tematy dotyczące
zagadnień szczegółowych wybranej specjalizacji dyplomowej z wykorzystaniem
podstawowych ujęć teoretycznych i korzystając z literatury przedmiotu,
potrafi analizować różne modele poprawnego użycia języka docelowego i wykorzystać je do
konstruowania wypowiedzi ustnych i pisemnych.
posiada umiejętności organizacyjne, pozwalające na realizację różnych założonych celów i
zadania,
rozumie problematykę etyczną związaną z odpowiedzialnością za trafność przekazanej
wiedzy i znaczeń, kieruje się uczciwością i rzetelnością w sytuacjach zawodowych,
kultur, jest otwarty na odmienność kulturową.
Ćwiczenia
1. Wprowadzenie do tematyki związanej z pisaniem prac naukowych. Rola i znaczenie seminarium
dyplomowego.
2. Jak rozwiązywać problemy: fazy, naukowe metody rozwiązywania problemów, myślenie krytyczne.
3. Formułowanie tematu i tezy pracy: wybór tematu, cel i treść pracy dyplomowej.
4. Plan pracy i konspekt.
5. Literatura przedmiotu i konspekt.
6. Literatura przedmiotu i notatki – studiowanie literatury, zbieranie materiałów, poszukiwanie potrzebnej
literatury, ocena i selekcja, materiały źródłowe, sporządzanie notek bibliograficznych artykułu,
bibliografia książek, cytaty.
7. Odnośniki i przypisy – opis bibliograficzny (książka, artykuł, praca niepublikowana), odsyłacze,
porównania etc.
8. Plagiat.
9. Techniki pisania pracy naukowej.
10. Teoria dzieła literackiego.
11. Gatunki literackie.
12. Metody analizy tekstu.
13. Metody interpretacji tekstu.
14. Analiza i interpretacja filmu.
15. Historia stosunków polsko-niemieckich.
16. Specyfika kulturowa regionu pogranicza.
17. Region pogranicza – wielokulturowe miejsce pamięci.
18. Prezentacja referatów, raportów z badań, rozdziałów pracy. Dyskusja.
K_U06
K_U07
K_U08
K_U09
K_U11
K_U12
K_U15
K_U16
K_U17
K_K01
K_K02
K_K03
K_K05
K_K06
S
5
Ns
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
90
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
5
90
90
90
Metody nauczania: M5 – analiza i interpretacja tekstów, wygłoszenie referatu przez studenta, kwerenda biblioteczna,
M2 – dyskusja, M3 – prezentacja materiału audiowizualnego, pokaz prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: projektor, sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian (praktyczny umiejętności),
P7 – ocena pracy dyplomowej.
1. Esselborn-Krumbiegel Helga: Von der Idee zum Text, Paderborn 2008.
2. Karmasin Matthias, Ribing Rainer: Die Gestaltung wissenschaftlicher Arbeiten, Wien 2009.
3. Andermann Ulrich, Drees Martin, Grätz Frank: Wie verfasst man wissenschaftliche Arbeiten, Mannheim 2006.
4. Culler Jonathan: Literaturtheorie. Eine kurze Einführung, Stuttgart 2002.
5. Ingarden Roman: Szkice z filozofii literatury, Kraków 2000.
6. Allkemper Alo, Eke Norbert Otto: Literaturwissenschaft, Paderborn 2004.
7. Staiger Michael: Literaturverfilmungen im Deutschunterricht, München 2010.
Podpis
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
Technologie informacyjne
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
3. Punkty ECTS: 1
Ćwiczenia (ćw.)
S/30
S/30
NS/20
NS/20
Student zna podstawy obsługi komputera, uruchamiania programów komputerowych, wykonuje operacje na plikach i
folderach.
Wiedza
CW1: student zna rodzaje oprogramowania oraz zasady ochrony dóbr intelektualnych publikowanych w Internecie.
Umiejętności
CU1: potrafi korzystać z nowoczesnych technologii informacyjnych i ich praktycznego zastosowania.
CU2: potrafi korzystać z nowoczesnych narzędzi komunikowania się.
CK1: potrafi dokonać doboru narzędzi informatycznych z uwzględnieniem dynamiki zmian w rozwoju technologii.
EKW1
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
Wiedza
student zna rodzaje oprogramowania komputerowego i rozumie zasady ochrony dóbr
intelektualnych publikowanych w Internecie.
Umiejętności
gromadzi, analizuje, porządkuje i przetwarza informacje z wykorzystaniem narzędzi
informatycznych,
potrafi komunikować się za pomocą narzędzi informatycznych z innymi osobami w ramach
różnorodnych przedsięwzięć,
posługuje się technologiami informacyjnymi do prezentowania własnej działalności.
potrafi dobierać narzędzia informatyczne do rozwiązywania zadań z uwzględnieniem
dynamiki zmian w rozwoju technologii.
K_W17
K_U04
K_U13
K_U04
K_K04
E – Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach studiów
Ćwiczenia
Ćw. 1: Ogólna charakterystyka sprzętu. Oprogramowanie komputera. Obszary zastosowania komputera.
Metody zarządzania plikami i katalogami.
Ćw. 2: Edytorskie techniki przekazywania informacji. Tworzenie różnorodnych dokumentów
wykorzystujących poznane funkcje edytora (wprowadzanie i formatowanie tekstu, tworzenie tabel,
wykorzystanie tabulatorów, listy punktowane, wstawianie i formatowanie grafiki).
Ćw. 3: Praca z długim tekstem, tworzenie automatycznych spisów treści, wstawianie przypisów, konspekty,
sekcje, kolumny.
Ćw. 4: Podstawy pracy w arkuszu kalkulacyjnym, projektowanie formuł z wykorzystaniem funkcji
wbudowanych, graficzna prezentacja danych.
Ćw. 5: Zaawansowane funkcje arkusza kalkulacyjnego, funkcje statystyczne, wyszukujące, logiczne.
Samodzielne projektowanie arkusza.
S
2
Ns
2
4
2
4
2
4
2
4
2
Ćw. 6: Wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego do projektowania jednotabelarycznej bazy danych.
Wykorzystanie narzędzi arkusza do porządkowania, filtrowania i wyszukiwania informacji. Analiza danych.
Ćw. 7: Wyszukiwanie, gromadzenie i przetwarzanie informacji pozyskanych przez sieć Internet. Usługi w
sieciach informatycznych. Nowoczesne narzędzia i metody przekazywania informacji.
Ćw. 8: Grafika prezentacyjna. Przygotowanie prezentacji na dowolny temat związany z kierunkiem studiów
z wykorzystaniem dostępnych źródeł informacji oraz Internetu. Prezentacja przygotowanego materiału
połączona z wystąpieniem publicznym.
4
2
4
4
4
4
30
20
30
20
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, pokaz prac studenta, M1 – miniwykład.
Środki dydaktyczne: komputer, specjalistyczne oprogramowania.
F – formująca
F1 – sprawdzian (ustny wiedzy, praktyczny umiejętności),
P– podsumowująca
P2 – kolokwium (test sprawdzający: zadania do
samodzielnego rozwiązania),
P5 – wystąpienie/rozmowa (omówienie prezentacji
komputerowej).
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie z oceną.
1. Bremer A. , Sławik M., Abc użytkownika komputera, VIDEOGRAF II, 2004.
2. Kopertowska M., Przetwarzanie tekstów, PWN, Warszawa 2007.
3. Kopoertowska M., Arkusze kalkulacyjne, PWN, Warszawa 2007.
4. Kopertowska M., Grafika menedżerska i prezentacyjna, PWN, Warszawa 2007.
5. Nowakowski Z., Użytkowanie komputerów, PWN, Warszawa 2007.
6. Sikorski W., Podstawy technik informatycznych, PWN, Warszawa 2007.
7. Wojciechowski A., Usługi w sieciach informatycznych, PWN, Warszawa 2007.
1. Cummings S., Willett E., ABC Word 2002/XP PL, Helion, 2002.
2. Cummings S., Willett E., ABC Excela 2002/XP PL, Helion, 2002.
3. Kifner T., Polityka bezpieczeństwa i ochrony informacji, Helion, Gliwice 1999.
4. Opracowania metodyczne, instrukcje do ćwiczeń.
Podpis
12.04.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Teoretyczne podstawy uczenia się
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
zajęcia
3. Punkty ECTS: 2
S/30
NS/20
Ćwiczenia
S/30
NS/20
(Ćw.)
mgr Hanna Sajkowska
Student rozumie teksty słuchane i czytane w języku niemieckim na poziomie A2.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę o funkcjonowaniu pamięci, strategiach i różnych modelach uczenia się
języków obcych oraz zasadach efektywnego uczenia się języków obcych w zależności od cech
uczącego się,
CW2: zna aspekty komunikacji i strategie komunikacyjne,
CW3: zna funkcję języka w płaszczyźnie społecznej.
Umiejętności
CU1: dostrzega powiązania teorii z praktyką i potrafi zastosować pozyskaną wiedzę do własnego
rozwoju językowego,
CU2: korzysta z tekstów fachowych i operuje w języku niemieckim podstawowymi pojęciami w
zakresie teorii uczenia się języków obcych.
CK1: rozumie konieczność pogłębiania swojej wiedzy, rozwija umiejętność analitycznego i
refleksyjnego myślenia.
Wiedza
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
student posiada wiedzę teoretyczną o przebiegu, czynnikach i efektach K_W05
procesu uczenia się języków obcych,
zna aspekty komunikacji językowej i możliwości ich interpretacji,
K_W10
zna funkcje języka w płaszczyźnie społecznej.
K_W11
Umiejętności
student potrafi wykorzystać wiedzę o teoriach przyswajania języków do kształtowania
własnego procesu uczenia się języka obcego w możliwie efektywny sposób,
K_U01
K_U02
K_U03
EKU2
umie znaleźć, analizować, oceniać, selekcjonować i wykorzystać
informacje pochodzące z różnych źródeł w języku polskim i obcym do
udoskonalenia swojej kompetencji językowej.
K_U04
EKK1
EKK2
potrafi określić zasób posiadanej wiedzy i przyswojonych umiejętności i stara się
K_K01
je
poszerzyć stosując odpowiednie strategie,
potrafi, współpracując z innymi, zorganizować pracę dla osiągnięcia obranych celów.
K_K02
K_K03
K_K04
Ćwiczenia
Ćw. 1. Istota uczenia się języków obcych. Rodzaje kompetencji.
Ćw. 2. Warunki sukcesu w uczeniu się języka obcego.
Ćw. 3. Hamowanie proaktywne i retroaktywne, interferencja. Planowanie procesu uczenia się języka
obcego.
Ćw. 4. Krzywa wydajności. Zasady utrwalania materiału językowego.
Ćw. 5. Systemy pamięci.
Ćw. 6. Zadania pamięci sensorycznej i roboczej.
Ćw. 7. Przetwarzanie i przechowywanie informacji językowych.
Ćw. 8. Behawiorystyczna, kognitywistyczna i konstruktywistyczna teoria uczenia się i ich zastosowanie w
nauce języka obcego.
Ćw. 9. Rodzaje strategii i technik uczenia się i ich zastosowanie.
Ćw. 10. Uczenie się jako kompleks czynników warunkujących skuteczność akwizycji języków obcych.
(czynniki biologiczne, indywidualne cechy ucznia, cechy osobowościowe).
Ćw. 11. Wiedza deklaratywna i proceduralna.
Ćw. 12. Czynniki wpływające na rozwój języka drugiego (motywacja, kontakt z językiem, możliwość
stosowania, poprawianie błędów).
Ćw. 13. Rola monitoringu i refleksji językowej jako warunek efektywnego uczenia się.
Ćw. 14. Aspekty komunikacji. Strategie komunikacyjne.
S
2
2
2
2
2
2
2
3
Ns
1
1
1
1
1
1
1
2
2
3
2
2
2
2
2
2
2
2
30
2
1
20
30
20
Metody nauczania: M5 – analiza artykułów i tekstów z literatury fachowej, M2 – dyskusja
dydaktyczna, wykład interaktywny i problemowy, metoda przypadków, burza mózgów, mapa myśli,
M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: arkusze pracy do tekstów, plansze, filmy, projektor.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy, pisemny wiedzy),
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć,
udział w dyskusji),
omówienie prezentacji multimedialnej).
kształcenia.
podstawie ocen formujących uzyskanych w
semestrze.
Literatura obowiązkowa
1. Hoberg G. Top- Training Lern-und Arbeitsstrategien: Behalten-Verarbeiten-Anwenden, Stuttgart 1990.
2. Rampillon, U., Lernen leichter gemacht, Ismaning 1998.
3. Rohrer J., Zur Rolle des Gedachtnisses beim Sprachenlernen, Bochum 1990.
4. Vester F., Denken, Lernen, Vergessen, Stuttgart 1991.
Literatura zalecana / fakultatywna
1. Heyd G., Deutsch lehren. Grundwissen für den Unterricht in Deutsch als Fremdsprache, Frankfurt am Main 1991.
2. Storch G., Deutsch als Fremdsprache – eine Didaktik, München 1999.
3. Czasopisma „Fremdsprache Deutsch“, „Zielsprache Deutsch“.
Podpis
Hanna Sajkowska
17.04. 2012
hsajkowska@gmail . com
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Tłumaczenia ustne
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 3, 4, 5
3. Punkty ECTS: 8
S/75
Ćwiczenia (Ćw.)
S/75
NS/50
NS/50
Zaliczenie I roku studiów.
Wiedza
CW1: student ma wiedzę o zastosowaniach nauki w języku, komunikacji interkulturowej w tłumaczeniu, kompetencji
tłumaczeniowej oraz współczesnych technik tłumaczeniowych, posiada także wiedzę teoretyczną, dotyczącą warsztatu pracy
tłumacza.
Umiejętności
CU1: umiejętnie stosuje techniki tłumaczenia w zakresie tłumaczeń ustnych, praktycznie organizuje warsztat pracy, dociera
do informacji potrzebnych w procesie tłumaczenia.
CK1: jest świadomy konieczności rozwoju zawodowego poprzez ciągłe uczenie się, odpowiedzialne przygotowanie do
pracy, rozumie etyczny wymiar tłumaczenia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
rozumie znaczenie językoznawstwa i ma wiedzę o specyficznych zastosowaniach nauki o
języku, w tym zastosowaniach praktycznych takich jak tłumaczenia,
posiada wiedzę z zakresu komunikacji interkulturowej oraz warunków jakie muszą być
spełnione by tłumaczenie było adekwatne,
posiada wiedzę o specyfice komunikacji ustnej, stadiach tłumaczenia konsekutywnego,
ekwiwalencjach oraz mnemotechnikach i praktykach szybkiego notowania stosowanych
przez tłumaczy,
zna pojęcie kompetencji tłumaczeniowej oraz współczesne metody i techniki tłumaczeniowe,
posiada wiedzę o praktycznych aspektach pracy tłumacza takich jak: prawa autorskie,
tłumacz przysięgły, warsztat pracy tłumacza, maksymy konwersacyjne oraz błędy
tłumaczeniowe.
Umiejętności
potrafi stosować pojęcia z teorii tłumaczenia w praktyce w zakresie tłumaczeń ustnych,
tłumaczonego tekstu,
potrafi zorganizować warsztat pracy tłumacza oraz stosować narzędzia wspomagające pracę
tłumacza, potrafi korzystać z różnego rodzaju słowników oraz innych pomocy, w tym
narzędzi TI, w celu wyszukania informacji koniecznych do przetłumaczenia tekstu.
ma świadomość
poziomu swojej wiedzy z zakresu translatoryki i umiejętności
tłumaczeniowych; rozumie potrzebę ciągłego rozwoju zawodowego,
ma świadomość istnienia etycznego wymiaru tłumaczenia,
odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy.
K_W07
K_W03
K_W03
K_W02
K_W05
K_U17
K_U17
K_U02
K_K01
K_K05
K_K05
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie: Opinie dotyczące tłumaczenia ustnego, wymagania.
Ćw. 2. Język, klasyfikacja języków, strategie przygotowania do pracy tłumacza: czytanie, słuchanie.
Ćw. 3. Retour – ćwiczenia wzbogacające język i wiedza ogólna.
Ćw. 4. Teoria doskonalenia tłumaczenia ustnego: podstawowe zasady, materiały.
Ćw. 5. Praktyka doskonalenia tłumaczenia ustnego: czytanie tekstów związanych z daną dziedziną, przegląd
bieżących wydarzeń, efektywne przygotowanie wystąpień.
Ćw. 6. Sesja treningowa: umiejętność publicznych wystąpień.
Ćw. 7. Sesja treningowa: aktywne słuchanie/pamięć.
Ćw. 8. Tłumaczenie symultaniczne – wprowadzenie.
Ćw. 9. Tłumaczenie symultaniczne – umiejętność publicznych wystąpień, wiedza ogólna, podzielność uwagi,
przewidywanie, przeformułowanie, radzenie sobie ze stresem.
Ćw. 10. Sesja treningowa: skojarzeniowa metoda zapamiętywania.
Ćw. 11. Sesja treningowa: przeformułowanie, rejestry.
Ćw. 12. Sesja treningowa: zmiany gramatyczne.
Ćw. 13. Sesja treningowa: użycie metafory i synonimów z zachowaniem znaczenia.
Ćw. 14. Sesja treningowa: umiejętność streszczania, „pustosłowie”.
Ćw. 15. Kryteria oceny tłumaczenia.
S
2
4
4
4
4
Ns
1
3
3
3
2
10
10
2
4
8
8
1
2
4
4
4
4
8
7
75
2
2
2
2
6
5
50
75
50
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia translatorskie, analiza przeczytanych treści z literatury
przedmiotu, M2 – dyskusja.
F – formująca
P– podsumowująca
dyskusji),
F1 – sprawdziany (praktyczne umiejętności).
P2 – kolokwium ustne.
1. Adrew Gillies „Tłumaczenie ustne”.
1. H. Köhler „Reden und Interviews”
2. Kalina S. „Strategische Prozesse beim Dolmetschen: Theoretische Grundlagen, empirische Fallstudien, didaktische
Konsequezen“.
Podpis
10.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Tłumaczenia pisemne
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 6
5. Język wykładowy: niemiecki,
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
polski
NS/40
NS/40
Zaliczenie I roku studiów.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedzę teoretyczną oraz praktyczną, związaną z procesem tłumaczenia.
Umiejętności
CU1: posiada podstawową umiejętność tłumaczenia tekstów z zachowaniem ich specyfiki, posługując się odpowiednimi
pomocami.
CK1: student ma świadomość konieczności zachowania jakości i ciągłego rozwoju zawodowego.
EKU2
EKU3
Wiedza
posiada wiedzę z zakresu komunikacji interkulturowej oraz warunków jakie muszą być
spełnione by tłumaczenie było adekwatne,
zna podstawowe pojęcia z zakresu teorii tłumaczenia i typologii przekładu,
posiada wiedzę o praktycznych aspektach pracy tłumacza takich jak: prawa autorskie,
tłumacz przysięgły, warsztat pracy tłumacza, maksymy konwersacyjne oraz błędy
tłumaczeniowe.
Umiejętności
posiada umiejętność tłumaczenia tekstów z języka niemieckiego o tematyce ogólnej i
specjalistycznej,
potrafi trafnie dobrać styl tłumaczenia w zależności od tekstu,
potrafi korzystać ze słowników i wszelkich pomocy w celu wyszukania informacji.
EKK1
EKK2
EKK3
jest świadomy konieczności stosowania zasad etyki w procesie tłumaczenia,
jest odpowiedzialny i przykłada wagę do jakości swojej pracy.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie: Übersetzungen aus dem Deutschen.
Ćw. 2. Text 1. Vorsichtige Öffnung des Bankenmarktes.
Ćw. 3. Erläuterungen und Varianten.
Ćw. 4. Übersetzung.
Ćw. 5. Festigung des Wortschatzes im Kontext, Strukturen.
Ćw. 6. Text 2 Murmanns Pläne zum Sozialabbau lösen scharfen Protest Protest aus.
Ćw. 9. Festigung des Wortschatzes im Kontext, Strukturen.
K_W03
K_W02
K_W05
K_U17
K_U17
K_U02
K_K01
K_K05
K_K05
S
1
2
4
7
2
2
2
8
3
Ns
1
1
2
5
1
1
1
7
1
Ćw. 10. Text 3 Schlechte Argumente.
Ćw. 13. Festigung des Wortschatzes, Strukturen.
Ćw. 14. Text 4 Nummer acht spielt nicht mit
Ćw. 17. Festigung des Wortschatzes, Strukturen.
Ćw. 18. Podsumowanie.
Ćw. 19. Sprawdzian kontrolny.
2
2
8
4
3
3
4
1
1
1
60
60
1
1
7
2
2
2
2
1
1
1
40
40
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia translatorskie, analiza przeczytanych treści z literatury
przedmiotu, M2 – dyskusja.
F – formująca
P– podsumowująca
dyskusji),
F1 – sprawdziany (praktyczne umiejętności).
P2 – kolokwium pisemne.
1. G. Milińska „Übersetzungskurs Polnisch-Deutsch und Deutsch-Polnisch” R. Oldenbourg Verlag München Wien 1998.
Podpis
10.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Tłumaczenie tekstów fachowych
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 6
S/60
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
NS/40
NS/40
Zaliczony I rok studiów.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedzę teoretyczną oraz praktyczną związaną z procesem tłumaczenia.
Umiejętności
CU1: posiada podstawową umiejętność tłumaczenia tekstów z zachowaniem ich specyfiki, posługując się odpowiednimi
pomocami.
CK1: ma świadomość konieczności zachowania jakości i ciągłego rozwoju zawodowego.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student posiada wiedzę z zakresu komunikacji interkulturowej oraz warunków jakie muszą
być spełnione by tłumaczenie było adekwatne,
posiada podstawową wiedzę o praktycznych aspektach pracy tłumacza i jego warsztacie.
Umiejętności
posiada umiejętność tłumaczenia tekstów z języka niemieckiego o tematyce ogólnej i
specjalistycznej,
potrafi trafnie dobrać styl tłumaczenia w zależności od tekstu,
potrafi korzystać ze słowników i wszelkich pomocy w celu wyszukania informacji.
jest świadomy konieczności stosowania zasad etyki w procesie tłumaczenia,
jest odpowiedzialny i przykłada wagę do jakości swojej pracy.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie do rozumienia tekstów, rodzaje tekstów.
Ćw. 2. Korespondencja urzędowa.
Ćw. 3. Mitteilung.
Ćw. 4. Bestaetigung.
Ćw. 5. Geltendmachung.
Ćw. 6. Bescheinigung.
Ćw. 7. Beschluss (eines Gerichts).
Ćw. 8. Steuerbescheid.
Ćw. 9. Antrag.
Ćw. 10. Vertrag (Werkvertrag, Bauvertrag, Schenkungsvertrag, Kaufvertrag).
Ćw. 11. Auszuege und Zeugnisse (aus dem Geburtsregister, aus dem Todesregister, Ehefähigkeit usw.).
Ćw. 12. Urteil/ Strafbefehl.
K_W03
K_W02
K_U17
K_U17
K_U02
K_K01
K_K05
K_K05
S
12
10
2
2
2
2
2
2
2
4
6
6
Ns
8
8
1
1
1
1
1
1
1
2
5
5
Ćw. 13. Vollmacht.
Ćw. 14. Podsumowanie.
2
6
60
1
4
40
60
40
Metody nauczania: M5 – analiza tekstu źródłowego, prezentacje tłumaczonych tekstów, M2 – dyskusja.
P– podsumowująca
F – formująca
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie się do zajęć,
przedstawianie tekstów tłumaczonych w trakcie zajęć, udział w
dyskusji),
F1 – sprawdziany (pisemne).
P2 – kolokwium (pisemne).
1. Teksty źródłowe wybrane przez wykładowcę
1. Kodeks tłumacza przysięgłego.
2. G. Jäger, H. Laudel „Gekonnt formuliert. Das grosse Buch der Briefe, Reden und Verträge“, Hamburg 1992.
Podpis
10.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Wiedza o akwizycji i nauce języków
(psycholingwistyka)
3. Punkty ECTS:
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 2
zajęcia
2
Ćwiczenia
(Ćw.)
mgr Hanna Sajkowska
S/30
NS/20
S/30
NS/20
Student rozumie teksty słuchane i czytane w języku niemieckim na poziomie A2
Wiedza
CW1: student zna podstawowe teorie i pojęcia z zakresu akwizycji języka pierwszego, drugiego i
obcego.
CW2: zna fazy rozwoju językowego dziecka oraz czynniki decydujące o tym rozwoju.
Umiejętności
CU1: potrafi operować w języku niemieckim podstawowymi pojęciami w zakresie wiedzy o akwizycji
języka i wykorzystuje to do pogłębiania wiedzy w tej dziedzinie.
CU2: dostrzega zależność powstawania teorii akwizycji języka od rozwoju dziedzin pokrewnych.
CK1: potrafi krytycznie i analitycznie myśleć oraz dobierać strategię uczenia się odpowiednio do
postawionego celu.
CK2: ma świadomość złożoności języka i procesu jego akwizycji.
Wiedza
EKW1
EKW2
student zna podstawowe pojęcia i teorie akwizycji języka pierwszego oraz ich
powiązanie z innymi dziedzinami pokrewnymi (np. psychologia, socjologia,
pedagogika),
zna fazy rozwoju języka u dziecka i czynniki wpływające na ten rozwój.
K_W05
K_W10
K_W11
K_W15
Umiejętności
EKU1
potrafi dokonać analizy porównawczej w zakresie teorii akwizycji oraz dziedzin K_U01
pokrewnych i wyciągnąć wnioski,
K_U03
EKU2
potrafi wykorzystać poznane w języku polskim i niemieckim pojęcia z teorii
akwizycji do pogłębienia wiedzy w tej dziedzinie.
K_U04
EKK1
potrafi dobrać właściwe strategie do opanowania wiedzy z zakresu akwizycji.
K_K01
Ćwiczenia
Ćw. 1. Przyswajanie a uczenie się języka. Psychologiczne koncepcje rozwoju języka (behawiorystyczna,
etologiczna, poznawcza, funkcjonalistyczna).
Ćw. 2. Język w kontekście rozwoju i dojrzewania. Fazy rozwoju języka pierwszego.
Ćw. 3. Akwizycja języka pierwszego i drugiego a rozwój kognitywny i socjalny.
Ćw. 4. Sterowana i niesterowana akwizycja języka drugiego.
Ćw. 5. Koncepcja natywistyczna akwizycji języka (LAD, Gramatyka Uniwersalna).
Ćw. 6. Lateralizacja. Hipoteza wieku krytycznego.
Ćw. 7. Behawiorystyczna koncepcja akwizycji języka.
Ćw. 8. Koncepcje kognitywne.
Ćw. 9. Koncepcje interakcyjne.
Ćw. 10. Koncepcja interjęzyka.
Ćw. 11. Hipotezy S. Krashena.
Ćw. 12. Hipoteza sekwencji rozwojowych.
Ćw. 13. Modele kognitywne procesu przyswajania języka drugiego/obcego.
Ćw. 14. Dwujęzyczność u dzieci i ludzi dorosłych.
Ćw. 15. System językowy podczas procesu uczenia się. Uczący się jako twórca hipotez.
S
2
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
30
2
2
2
2
1
2
1
2
1
1
1
1
20
30
20
Metody nauczania: M5 – analiza artykułów i tekstów z literatury fachowej, M2 – dyskusja
dydaktyczna, wykład interaktywny, mapa myśli, analiza przypadków, M3 – pokaz prezentacji
multimedialnych.
Środki dydaktyczne: projektor, karty pracy, film, nagrania audio, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (sprawdzian ustny wiedzy, pisemny
wiedzy),
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji),
omówienie prezentacji multimedialnej).
kształcenia.
podstawie ocen formujących, uzyskanych w
semestrze.
1. Apeltauer E., Grundlagen des Erst- und Fremdsprachenerwerbs, Kassel 2003.
2. Klein W., () Zweitspracherwerb, Frankfurt am Main 1992.
3. Roche Jörg. , Fremdsprachenerwerb Fremdsprachendidaktik, Tübingen 2005.
4. Wode H., Einführung in die Psycholinguistik, Ismaning 1988.
1. Bausch K.-R., Christ H., Krumm H.-J., (Hrsg.) Handbuch Fremdsprachenunterricht, Tübingen 2003.
2. Butzkamm, W., Psycholinguistik des Fremdsprachenunterrichts, Tübingen1989.
3. Edmondson W., House J., Einführung in die Sprachlehrforschung, Tübingen 2000.
4. Heyd G., Deutsch lehren. Grundwissen für den Unterricht in Deutsch als Fremdsprache, Frankfurt am Main 1991.
5. Czasopisma „Fremdsprache Deutsch“, „Zielsprache Deutsch“.
Hanna Sajkowska
17. 04. 2012
Podpis
[email protected], 721143819
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Wprowadzenie do psychologii
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 2
Wykład (Wyk.)
S/30
S/30
NS/20
NS/20
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada wiedzę z zakresu psychologicznego ujęcia funkcjonowania człowieka.
Umiejętności
CU1: potrafi nabywać, selekcjonować i użytkować wiedzę z zakresu psychologii.
CU2: potrafi zastosować nabytą wiedzę w zakresie oceny procesów osobowościowych.
CK1: jest świadomy poszerzania zdobytej wiedzy przez indywidualne poszukiwania.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKW5
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student zna podstawowe terminy odzwierciedlające główne paradygmaty psychologiczne,
zna główne zagadnienia związane z problematyką inteligencji,
zna podstawowe zagadnienia dotyczące procesów emocjonalno-motywacyjnych,
zna główne rodzaje zaburzeń zdrowia psychicznego i osobowości,
ma ogólną wiedzę o związkach psychiki z innymi aspektami funkcjonowania (religijność,
uwarunkowania biologiczne).
Umiejętności
poprawnie identyfikuje paradygmat psychologiczny danego zakresu informacji,
identyfikuje składniki inteligencji,
potrafi ogólnie wyodrębnić cechy osobowości,
rozpoznaje podstawowe elementy procesów motywacyjnych.
rozumienie podstawowych zjawisk związanych z komunikacją społeczną,
umiejętność współdziałania w grupie w przygotowaniu wspólnych opracowań naukowych,
widzi potrzebę aktualizacji wiedzy psychologicznej.
K_W02
K_W05
K_W05
K_W05
K_W12
K_U13
K_U13
K_U13
K_U13
K_K10
K_K02
K_K01
Wykład
Wyk.1 Podstawowe zagadnienia metodologiczne w psychologii. Główne paradygmaty psychologiczne.
Wyk. 2. Elementy historii psychologii.
Wyk. 3. Biologiczne podstawy funkcjonowania procesów psychicznych.
Wyk. 4. Pamięć- struktura i funkcje.
Wyk. 5. Inteligencja.
Wyk. 6. Psychoanalityczna koncepcja osobowości.
Wyk. 7. Osobowość w ujęciu teorii cech.
Wyk. 8. Osobowość w ujęciu psychologii humanistycznej.
Wyk. 9. G. Kelly’ego i W.Mischela koncepcja osobowości.
S
2
2
2
2
2
2
2
2
2
Ns
2
2
2
2
2
1
1
1
1
Wyk. 10. Społeczno-poznawcze ujęcie osobowości na przykładzie teorii A. Bandury.
Wyk. 11. Podstawowe koncepcje funkcjonowania ja w osobowości.
Wyk. 12. Emocje w psychice ludzkiej. Podstawowe koncepcje.
Wyk. 13. Motywacja w osobowości i funkcjonowaniu człowieka.
Wyk. 14. Zaburzenia zdrowia psychicznego i osobowości. Podstawowe typologie i opis.
Wyk. 15. Psychologia a religijność.
2
2
2
2
2
2
30
1
1
1
1
1
1
20
Ogółem liczba godzin przedmiotu: 30
20
Metody nauczania: M2 - wykład problemowy, pytania i odpowiedzi.
F – formująca
P– podsumowująca
1. Cencini A., Manenti A., Psychologia a formacja, Kraków 2002.
2. Kosslyn S.M., Rosenberg S.M., Psychologia. Mózg, człowiek, świat, Kraków 2006.
3. Lindzey C.S., Hall G., Teorie osobowości, Warszawa 2001.
4. Pervin L., Psychologia osobowości, Gdańsk 2002.
5. Pervin L., John O., Osobowość. Teoria i badania, Kraków 2002.
6. Strelau J., Doliński D., Psychologia. Podręcznik akademicki, Gdańsk 2008.
1. Berne E., W co grają ludzie? Warszawa 2000.
2. Fedeli M., Temperamenty, charaktery, osobowości, Kraków 2003.
3. Kenrick D.T., Neuberg S.L., Cialdini R.B., Psychologia społeczna, Gdańsk 2002.
4. Myers D., Psychologia społeczna, Poznań 2003
5. Nęcka E. Inteligencja, Gdańsk 2003.
6. Maruszewski T., Psychologia poznania, Gdańsk 2001.
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogónoakademicki
1. Przedmiot
Wstęp do językoznawstwa
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
3. Punkty ECTS: 2
5. Język wykładowy: język
Wykład (Wyk.)
polski
S/30
S/30
NS/20
NS/20
Dr Maria Maczel
Podstawowe wiadomości o języku na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej.
Wiedza
CW1: student zna elementarne zagadnienia językoznawcze i terminologię; zna najważniejsze zjawiska językowe.
Umiejętności
CU1: potrafi ocenić niektóre zjawiska językowe.
CK1: jest świadomy konieczności dalszego kształcenia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKK1
Wiedza
student zna podstawową terminologię z zakresu językoznawstwa,
zna hierarchiczną budowę języka,
zna zróżnicowanie współczesnej polszczyzny i jej tendencje rozwojowe,
Umiejętności
potrafi oceniać niektóre zjawiska językowe.
zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności, zdaje sobie sprawę z potrzeby
ciągłego samokształcenia.
Wykłady
Wyk. 1. Istota języka. Znak językowy. Cechy języka naturalnego.
Wyk. 2. Funkcje języka i wypowiedzi. Akt komunikacji.
Wyk. 3. Hierarchiczna budowa języka.
Wyk. 4. Podsystem fonologiczny. Fonem. Opozycje fonologiczne.
Wyk. 5. Podsystem morfologiczny. Morfem – typy i klasyfikacje morfemów.
Wyk. 6. Słowotwórstwo a fleksja.
Wyk. 7. Podsystem składniowy. Schematy zdaniowe i ich typy.
Wyk. 8. Słownictwo jako system. Klasy funkcjonalne leksemów.
Wyk. 9. Struktura semantyczna słownictwa polisemia, homonimia i synonimia.
Wyk. 10. Frazeologia języka polskiego.
Wyk. 11. Zróżnicowanie współczesnej polszczyzny. Różne klasyfikacje odmian polszczyzny.
Wyk. 12. Zróżnicowanie regionalne, środowiskowe i stylistyczne języka.
Wyk. 13. Wybrane zagadnienia z zakresu kultury języka polskiego. Świadomość i sprawność językowa.
Wyk. 14. Przegląd i charakterystyka dyscyplin językoznawczych.
Wyk. 15. Język polski na tle innych języków.
K_W02
K_W06
K_W03
K_W07
K_U09
K_K01
S
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
30
Ns
2
2
2
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
20
30
20
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład konwersatoryjny.
P– podsumowująca
F – formująca
1. A. Furdal, Językoznawstwo otwarte, Opole 1977.
2. R. Grzegorczykowa, Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 2007.
3. E. Łuczyński, J. Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne, Gdańsk 2002.
4. A. Nagórko, Podstawy gramatyki języka polskiego, Warszawa 2010.
5. R. Przybylska, Wstęp do nauki o języku polskim, Kraków 2003.
1. Encyklopedia języka polskiego, pod red. S. Urbańczyka, Wrocław 1993.
2. H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, wyd. V, Warszawa 2001.
3. A. Markowski, Polszczyzna końca XX wieku, Warszawa 1992.
4. Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin, 2001.
Podpis
Dr Maria Maczel
25.04. 2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Wstęp do literaturoznawstwa
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
3. Punkty ECTS: 2
5. Język wykładowy: język polski
S/30 NS/20
Wykład (Wyk.)
S/30 NS/20
dr Małgorzata Czabańska-Rosada, mgr Dorota Fluder-Kuligowska
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada podstawową wiedze literaturoznawczą.
Umiejętności
CU1: potrafi omówić budowę dzieła literackiego i jego stylistykę.
CK1: zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i przyswojonych umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się
i doskonalenia zawodowego.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKK1
Wiedza
student posiada podstawową, uporządkowaną widzę na temat literaturoznawstwa, zna i
rozumie podstawowe pojęcia i metody analizy i interpretacji tekstu literackiego,
zakresu literaturoznawstwa.
Umiejętności
potrafi zastosować podstawową terminologię literaturoznawczą do odczytania, analizy i
interpretacji tekstu literackiego,
potrafi dyskutować o literaturoznawstwie.
ciągłego dokształcania się i doskonalenia zawodowego.
Wykłady
Wyk. 1. Nauka o literaturze i jej działy.
Wyk. 2. Budowa dzieła literackiego (tekst a dzieło, wielowarstwowość dzieła literackiego, struktura tekstu,
treść i forma, styl i kompozycja, formy słownej organizacji tekstu i składniki świata przedstawionego).
Wyk. 3. Stylistyka (dzieło literackie jako szczególny rodzaj wypowiedzi językowej, style funkcjonalne i styl
indywidualny, typy środków stylistycznych, stylizacja, gatunki mowy).
Wyk. 4. Genologia (rodzaje i gatunki literackie, liryka, epika, dramat, tragizm, komizm, satyra, groteska).
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy i konwersatoryjny, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych.
K_W08
K_W03
K_U06
K_U10
K_K01
S
2
4
Ns
2
2
6
4
18
30
12
20
30
20
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian (ustny wiedzy),
P2 – kolokwium (test pisemny).
1.
2.
3.
4.
5.
6.
A.Warren, R.Wellek, Teoria literatury,Warszawa 1970.
J.Krzyżanowski, Nauka o literaturze, Wrocław 1986.
H.Markiewicz, Główne problemy wiedzy o literaturze, Kraków 1976.
K.Wolny, Teoria literatury. Zarys problematyki, Rzeszów 2006
Kulturowa teoria literatury. Główne pojęcia i problemy, Red. M.P.Markowski, R.Nycz, Kraków 2006.
M.Głowiński, T.Kostkiewiczowa, A.Okopień-Sławińska, J.Sławiński, Słownik terminów literackich, Warszawa 1976.
Podpis
12.06.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopień
ogólnoakademicki
Wychowanie fizyczne
1. Przedmiot :
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
3. Punkty ECTS: 0
S/ 30
NS/0
Ćwiczenia (Ćw.)
S/ 30
NS/0
Koordynator: mgr Małgorzata Madej, zespół dydaktyczny: mgr
T. Babij, mgr B. Bukowska, mgr E. Sobolewska, mgr O.
Zamirowski.
Brak przeciwwskazań zdrowotnych.
Wiedza
CW1: student zna terminologię sportową, która będzie używana podczas zajęć.
Umiejętności
CU1: kształtuje potrzebę całożyciowej dbałości o zdrowie poprzez aktywność ruchową.
CK1: kształtuje zdolność współpracy w grupie oraz przestrzegania zasad „fair play”.
EKW1
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student zna i rozumie podstawową terminologię sportową.
Umiejętności
potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę na temat ogólnych przepisów i zasad wybranej przez
siebie dyscypliny.
potrafi wykonać poprawnie elementy techniczne wybranej dyscypliny, kierując się
wskazówkami nauczyciela.
potrafi dokonać samooceny stanu sprawności,
rozumie potrzebę całożyciowej dbałości o zdrowie poprzez aktywność fizyczną,
potrafi współpracować w grupie. Przestrzega zasad etycznego współzawodnictwa „fair
play”.
Ćwiczenia:
Ćw.1: Gry zespołowe (piłka siatkowa, piłka nożna, piłka koszykowa): gry i zabawy oswajające z elementami
techniki, nauka podstawowych elementów techniki i taktyki oraz przepisów gry; doskonalenie; gra szkolna;
gra właściwa; turniej.
Ćw.2: Fitness (aerobik, upb, callanetiks, streching, spinning, joga, zumba): teoria treningu fitness,
doskonalenie sprawności ruchowej poprzez ćwiczenia wzmacniające poszczególne partie ciała, ćwiczenia
kształtujące wytrzymałość i siłę, ćwiczenia rozciągające, ćwiczenia relaksujące. Zajęcia przy muzyce.
Ćw.3: Siłownia - teoria treningu siłowego, doskonalenie siły i wytrzymałości ruchowej poprzez ćwiczenia
wzmacniające poszczególna partie mięśniowe z pomocą maszyn ćwiczebnych, nauka obsługi
poszczególnych maszyn, zaznajomienie z zasadami BHP obowiązującymi na siłowni, nauka doboru ćwiczeń
do własnych oczekiwań, trening ogólnorozwojowy-obwodowy, trening nakierowany na poszczególne partie
mięśniowe np. mm ramion, mm klatki piersiowej, mm kończyn dolnych lub mm brzucha.
K_W02
K_U08
K_U08
K_K01
K_K01
K_K02
S
7
9
7
Ćw.4: Tenis stołowy, badminton: gry i zabawy oswajające z elementami techniki, nauka elementów techniki,
taktyki i przepisów gry, doskonalenie, gra szkolna, gra właściwa pojedyncza i deblowa, turniej
7
30
30
Metody nauczania: M3 – metoda eksponująca (pokaz różnych ćwiczeń), M1 – metoda podająca (objaśnienie), M5 –
metoda praktyczna (ćwiczenia przedmiotowe).
Środki dydaktyczne: maszyny ćwiczebne, karimaty, piłki i inne sprzęty sportowe.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć, ocena
ćwiczeń wykonywanych podczas zajęć).
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie bez oceny
1.Przepisy PZKOSZ, PZPN, PZPS, PZTS
2.Światło jogi B.K.S. Iyengar, Akademia hata-joga 1976
3.Aerobik czy fitness Elżbieta Grodzka-Kubiak, AWF Poznań 2002
4. Kulturystyka dla każdego Lucien Demeills
Podpis
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Wykład monograficzny
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: VI
liczba godzin w semestrze: wykład
(językoznawczy)
3. Punkty ECTS: 2
S/30
Wykład (Wyk.)
S/30
NS/20
NS/20
Paweł Mecner
Podstawowa wiedza o strukturze języka i kierunkach lingwistycznych.
Wiedza
CW1: student zna podstawy generatywizmu i natywizmu.
Umiejętności
CU1: potrafi modelować struktury zdaniowe.
CK1: docenia wagę językoznawstwa jako istotnego elementu rzetelnego przygotowania merytorycznego dla przyszłej pracy
zawodowej.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKK1
Wiedza
student posiada podstawową wiedzę o rozwoju lingwistyki XX wieku i o etapach rozwoju
gramatyki transformacyjno-generatywnej,
zna standardowy model gramatyki transformacyjno-generatywnej,
zna relacje interdyscyplinarne generatywizmu i podstawy natywizmu.
Umiejętności
umie przyporządkować standardowy model generatywny do zdania.
ma świadomość znaczenia badań nad gramatyką umysłu w relacji do wiedzy o ludzkim
umyśle.
Wykłady
1. Od strukturalizmu do generatywizmu.
2. „Struktury składniowe” – zwrot w lingwistyce.
3. Od lingwistyki korpusowej do modelowania.
4. Empiryzm i racjonalizm w lingwistyce.
5. Algorytm Turinga, gramatyki o skończonej liczbie stanów.
6. Struktury wyjściowe i docelowe, pojęcie transformacji.
7. Idealny użytkownik języka, pojęcie kompetencji, gramatyka uniwersalna.
8. Struktura głęboka i powierzchniowa – standardowy model GTG.
9. Gramatyka generatywna a naturalna akwizycja języka – natywizm.
10. Gramatyka generatywna a nauka o ludzkim umyśle.
K_W01
K_W07
K_W14
K_U02
K_U04
K_U09
K_K08
S
4
4
4
2
2
4
4
2
2
2
30
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
20
30
20
Metody nauczania: M2 – wykład interaktywny, dyskusja, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych.
P– podsumowująca
F – formująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji).
P4 – praca pisemna.
1. Chomsky, Noam (1965) Aspects of the Theory of Syntax. Cambridge: MIT Press. Tłum. pol. I. Jakubczak Zagadnienia
teorii składni, redakcja i wstęp K. Polański. Ossolineum 1982.
2. Fanselow, Gisbert; Sascha Felix (1987, 19933) Sprachtheorie. Eine Einführung in die Generative Grammatik. T. 1
Tübingen: Francke.
3. Grewendorf, Günther; Fritz Hamm; Wolfgang Sternefeld (1987, 1996 8) Sprachliches Wissen. Eine Einführung in
moderne Theorien der grammatischen Beschreibung. Frankfurt/Main. Suhrkamp.
1. Polański, K., ed. (19992) Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław. Ossolineum.
Podpis
Paweł Mecner
18.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Wykład monograficzny
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 6
3. Punkty ECTS: 2
Wykład (Wyk.)
S/30
(literacko-kulturowy)
NS/20
NS/20
Brak.
Wiedza
CW1: student posiada szczegółową wiedzę z zakresu zjawisk kulturowych w krajach niemieckiego obszaru językowego i
Polsce.
CW2: zna najważniejsze epoki w historii sztuki i architektury; zna najważniejsze kierunki i idee artystyczne pierwszej
połowy XX wieku.
Umiejętności
CU1: potrafi podejmować dyskusję na tematy związane ze zjawiskami artystycznymi w Polsce i krajach niemieckiego
obszaru językowego z odniesieniami do tendencji ogólnoeuropejskich; potrafi przywołać przykłady z literatury i sztuk
pięknych.
CK1: student ma świadomość odmienności i podobieństw w przebiegu rozwoju myśli artystycznej, mającej swoje
odzwierciedlenie w epokach i prądach na przestrzeni dziejów historii sztuki.
CK2: ma zdolność przyswajania i akceptowania inności, przy jednoczesnej świadomości wielokulturowości dziejów sztuki
europejskiej.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
zna i rozumie historyczny kontekst kultury.
Umiejętności
języka docelowego.
posiada umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację różnych założonych celów i
zadania,
K_W05
K_W11
K_W13
K_U11
K_U12
K_K01
K_K02
K_K03
EKK4
EKK5
kultur, jest otwarty na odmienność kulturową,
uczestniczy w życiu kulturalnym, korzystając z różnorodność mediów i form; świadomie
kształtuje własne upodobania kulturalne.
Wykład
Wyk. 1. Frühmittelalter, Karolingische Kunst, Ottonik.
Wyk. 2. Romanik.
Wyk. 3. Gotik.
Wyk. 4. Renaissance.
Wyk. 5. Barock.
Wyk. 6. Die Kunst des 19.Jahrhunderts: Klassizismus, Romantik, Biedermeier.
Wyk. 7. Die Kunst des 19.Jahrhunderts: Historismus, Realismus, Impressionismus.
Wyk. 8.Die Kunst des 19.Jahrhunderts: Symbolismus, Jugendstil.
Wyk. 9. Die Kunst des 20.Jahrhunderts: Expressionismus.
Wyk. 10. Die Kunst des 20.Jahrhunderts: Kubismus, Futurismus, Abstraktion und Konstruktivismus.
Wyk. 11. Die Kunst des 20.Jahrhunderts: Dada, Surrealismus, Neue Sachlichkeit.
K_K06
K_K07
S
2
4
4
2
2
3
3
2
4
2
2
30
30
Ns
1
2
2
1
2
2
2
2
4
1
1
20
20
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy i konwersatoryjny, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: projektor, sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja,
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy i umiejętności).
P2 – kolokwium (ustne umiejętności i wiedzy).
1. M.Cieśla, Zur Kulturkunde der Länder des deutschen Sprachraumes, Warszawa 1985.
2. C.Karolak, W.Kunicki, H.Orłowski, Dzieje kultury niemieckiej, Warszawa 2006.
Podpis
05.06.2012

filologia - język niemiecki - karty - st. 2013-2016

Transkrypt

Podobne dokumenty