Zobacz - Instytut Historyczny

OPIS PRZEDMIOTU/MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
1.
Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim
2.
Wykład tematyczny: Metodologia historii sztuki wobec praktyki badań
historycznych
Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim
3.
Jednostka prowadząca przedmiot
4.
Instytut Historyczny
Kod przedmiotu/modułu
5.
22-HI-S1WykTem
Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
6.
Fakultatywny
Kierunek studiów
7.
HISTORIA
Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie)
8.
II stopień
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
9.
II rok
Semestr (zimowy lub letni)
Semestr zimowy
10. Forma zajęć i liczba godzin
Wykład, 30 h
11. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
Dywan, Tomasz, dr
12. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji
społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów
Bez wymagań wstępnych
13. Cele przedmiotu
Zajęcia mają na celu rozszerzenie wiedzy i umiejętności studentów w zakresie
uzyskiwania, nie związanych z klasycznymi badaniami historycznymi informacji,
na podstawie analizy i interpretacji materialnych śladów działalności dawnych
społeczeństw (zabytków, dzieł sztuki, materiałów ikonograficznych itp.) z różnych
epok historycznych (od XV w.). Zajęcia winny ukazać słuchaczom możliwości
badawcze na pograniczu historii, historii sztuki i nauk o kulturze.
14. Zakładane efekty kształcenia
Symbole kierunkowych
efektów kształcenia, np.:
K_W01*, K_U05, K_K03
1
WIEDZA
Posiada pogłębioną, rozszerzoną i uporządkowaną wiedzę z zakresu historii
prowadzącą do specjalizacji w obrębie badań nad zabytkami kultury materialnej.
Ma pogłębioną wiedzę o metodach badawczych historii sztuki.
Opanował na poziomie rozszerzonym terminologię nauk historycznych, jak też
podstawową terminologię nauk o sztuce.
Zna zagadnienia historii powszechnej na poziomie zaawansowanym w zakresie
kilku epok historycznych w szczególności dotyczącej historii sztuki i kultury.
Zna i rozumie diachroniczną strukturę przeszłości.
Ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej nauk
historycznych, zwłaszcza w zakresie historii sztuki
Posiada pogłębioną wiedzę pozwalającą na przeprowadzenie krytyki, analizy i
interpretacji źródeł w postaci zabytków kultury materialnej i ikonografii w
badaniach historycznych.
Ma pogłębioną wiedzę o źródłach informacji pozyskiwanych w wyniku analizy i
interpretacji zróżnicowanych form zabytków. Rozumie przydatność pozyskanych
informacji w badaniach historycznych.
Definiuje miejsce historii wśród innych nauk, rozumie cele prowadzenia badań
historycznych. Rozumie i objaśnia pozycję i znaczenie nauk historycznych w
obszarze nauk humanistycznych i nauk o sztuce
Rozumie powiązania interdyscyplinarne historii i historii sztuki. Rozumie
zastosowania metod i narzędzi badawczych historii sztuki w pracy historyka
UMIEJĘTNOŚCI
Samodzielnie zdobywa i pogłębia wiedzę oraz doskonali umiejętności badawcze
w sposób uporządkowany i systematyczny, wykorzystując nowoczesne techniki
pozyskiwania, klasyfikowania i analizowania informacji.
Potrafi scharakteryzować i ocenić wzajemne relacje różnych kierunków badań
historycznych takich jak klasyczna metodologia historii, historia kultury oraz
historia sztuki
Formułuje tematy badawcze; stosuje metody i techniki badań w zakresie
wybranych problemów badawczych na pograniczu historii i historii sztuki
Posługuje się teoriami i paradygmatami badawczymi dla opracowania wybranych
zagadnień i projektów z użyciem metod badawczych historii sztuki
Stosuje świadomie w mowie i w piśmie terminologię fachową właściwą dla nauk
historycznych i nauk o sztuce, zarówno w pracy badawczej, jak i w popularyzacji
nauk historycznych.
Analizuje, interpretuje i wykorzystuje dla potrzeb własnych badań materialne
pozostałości ludzkiej działalności
Potrafi przeprowadzić pogłębioną krytykę źródeł historycznych w postaci
zabytków kultury materialnej
Systematyzuje informacje dotyczące nauk historycznych i nauk o sztuce,
wykorzystując bibliografie, katalogi zabytków, leksykony terminologiczne,
materiały inwentaryzacyjne i bazy danych
Analizuje, interpretuje i prezentuje zebrane informacje w przejrzystej,
usystematyzowanej i przemyślanej formie
Wykorzystując zdobyte kompetencje i doświadczenia badawcze formułuje w
sposób krytyczny i uzasadnia własne opinie dotyczące ważnych zagadnień z
poszczególnych epok historycznych
Komunikuje się w języku ojczystym z zastosowaniem profesjonalnej terminologii
właściwej dla nauk historycznych i nauk o sztuce
Określa i ocenia krytycznie stan swojej wiedzy fachowej.
Korzysta z technologii informacyjnej, multimediów i zasobów Internetu. Potrafi
oceniać i opracowywać uzyskane tą drogą informacje
KOMPETENCJE PERSONALNE I SPOŁECZNE
2
K_W01
K_W02
K_W03
K_W05
K_W08
K_W10
K_W12
K_W13
K_W14
K_W15
K_U01
K_U02
K_U03
K_U04
K_U05
K_U06
K_U09
K_U08
K_U10
K_U13
K_U17
K_U20
K_U21
Dostrzega i formułuje problemy etyczne związane z pracą historyką i
popularyzacją wiedzy historycznej.
Docenia rolę nauk historycznych i nauk o sztuce tożsamości na poziomie
lokalnym, regionalnym i narodowym
Ma świadomość zakresu swojej wiedzy historycznej i umiejętności
warsztatowych i rozumie potrzebę dalszego, ciągłego rozwoju kompetencji w
zakresie historii sztuki.
Docenia i szanuje tradycje oraz dziedzictwo historyczne i kulturowe Polski,
swojego regionu i Europy. Aktywnie włącza się w ich promocję.
Rozwija swoje zainteresowania fachowe, społeczne i kulturalne
K_K01
K_K02
K_K03
K_K04
K_K06
15. Treści programowe
- Historia sztuki wśród nauk historycznych i nauk o sztuce, kształtowanie się jej
metod badawczych.
- analiza formalo-genetyczna jako główna metoda badawcza w historii sztuki,
omówienie jej zastosowania na konkretnych zabytkach z poszczególnych epok
historycznych.
- włączanie wyników badań analizy formalno-genetycznej do badań
historycznych.
- paradygmat tzw. kontrreformacji w historiografii i teoria sztuki sakralnej,
omówienie problematyki na konkretnych przykładach.
- znaczenie ideowe danych form w zakresie architektury, rzeźby, malarstwa i
elementów dekoracyjnych z różnych epok historycznych.
16. Zalecana literatura (podręczniki)
- J. Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980.
- E. Panofsky, Studia z historii sztuki, wyd. J. Białostocki, Warszawa 1971.
- P. Krasny, Visibilia signa ad pietatem excitantes. Teoria sztuki sakralnej,
Kraków 2010.
17. Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób
sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia:
wykład:
Zaliczenie uzależnione od frekwencji oraz przedłożenia eseju, w którym grupy (2 3 osobowe) będą starały się rozwiązać problem badawczy w oparciu o metody
badawcze historii sztuki
18. Język wykładowy
Polski
19. Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Godziny zajęć (wg planu studiów) z
nauczycielem:
- wykład:
Średnia liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
30
Praca własna studenta:
- czytanie wskazanej literatury:
- opracowanie eseju problemowego na zadany
temat:
10
20
Suma godzin
60
Liczba punktów ECTS
2
3
*objaśnienie symboli:
K (przed podkreśleniem) - kierunkowe efekty kształcenia
W - kategoria wiedzy
U - kategoria umiejętności
K (po podkreśleniu) - kategoria kompetencji społecznych
01, 02, 03 i kolejne - numer efektu kształcenia
4