Roraty 2013 - Dominikanie.pl

Roraty A.D. 2013 19 XII 2013
Z Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego
Dlaczego Jezus przyjmuje od Jana „chrzest nawrócenia dla odpuszczenia
grzechów” (Łk 3, 3)?
Aby dać początek swemu życiu publicznemu i uprzedzić „chrzest” swojej
krwawej śmierci: On, który jest „Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata”
(J 1, 29), sam będąc bez grzechu, pozwala zaliczyć się do grzeszników. Ojciec
ogłasza: „Ten jest mój Syn umiłowany” (Mt 3, 17) i Duch przychodzi „spocząć”
na Nim. Chrzest Jezusa jest figurą naszego chrztu.
Z Katechizmu Kościoła Katolickiego
Chrzest Jezusa
535. Na początku publicznego życia Jezus przyjmuje chrzest od Jana w Jordanie.
Jan „głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów” (Łk 3, 3). Tłum
grzeszników – celnicy i żołnierze, faryzeusze i saduceusze oraz nierządnice –
przychodzi, aby być ochrzczonym przez niego. „Wtedy przyszedł Jezus”. Jan
Chrzciciel waha się, Jezus nalega: przyjmuje chrzest. Wówczas Duch Święty
w postaci gołębicy zstępuje na Jezusa, a głos z nieba ogłasza: „Ten jest mój Syn
umiłowany” (Mt 3, 13-17). Jest to objawienie się, „Epifania” Jezusa jako Mesjasza Izraela i Syna
Bożego.
536. Chrzest Jezusa jest z Jego strony przyjęciem i zapoczątkowaniem Jego posłania Cierpiącego Sługi.
Jezus pozwala zaliczyć się do grzeszników. Jest już „Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata”
(J 1, 29); uprzedza już „chrzest” swojej krwawej śmierci; przychodzi już „wypełnić wszystko,
co sprawiedliwe” (Mt 3, 15), to znaczy poddaje się całkowicie woli swego Ojca. Jezus z miłości
przyjmuje ten chrzest śmierci na odpuszczenie grzechów. Na to przyjęcie odpowiada głos Ojca, który
upodobał sobie w Synu. Duch którego Jezus posiada w pełni od chwili swego poczęcia, przychodzi
„spocząć” na Nim (J 1, 32-33). Jezus będzie Jego źródłem dla całej ludzkości. Przy Jego chrzcie
„otworzyły... się niebiosa” (Mt 3, 16), które zamknął grzech Adama; wody zostają uświęcone przez
zstąpienie Jezusa i Ducha – jest to zapowiedź nowego stworzenia.
537. Przez chrzest chrześcijanin zostaje sakramentalnie upodobniony do Chrystusa, który w swoim
chrzcie uprzedza swoją śmierć i swoje zmartwychwstanie; powinien on wejść w tę tajemnicę
pokornego uniżenia się i skruchy, zstąpić do wody z Jezusem, aby wyjść z niej razem z Nim, odrodzić
się z wody i Ducha, aby w Synu stać się umiłowanym synem Ojca i „wkroczyć w nowe życie” (Rz 6, 4):
„Mamy pogrzebać się z Chrystusem przez chrzest, by z Nim zmartwychwstać; zstąpmy z Nim, abyśmy
z Nim zostali wyniesieni; wznieśmy się z Nim w górę, abyśmy z Nim dostąpili chwały” (św. Grzegorz
z Nazjanzu).
„Wszystko, co dokonało się w Chrystusie, pozwala nam poznać, że po Jego kąpieli w wodzie Duch
Święty z nieba unosi się nad nami, a przybrani przez głos Ojca, stajemy się synami Bożymi” (św. Hilary
z Poitiers).
Dominikanie Warszawa-Służew | www.sluzew.dominikanie.pl/roraty_2013/
1