Warszawa, dnia 2 lutego 2006 r. Andrzej Krajewski [..] Wojewódzki
Transkrypt
Warszawa, dnia 2 lutego 2006 r. Andrzej Krajewski [..] Wojewódzki
Warszawa, dnia 2 lutego 2006 r. Andrzej Krajewski [..] Wojewódzki Sąd Administracyjny ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa za pośrednictwem Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Al. Jana Pawła II 70 00-175 Warszawa SKARGA na decyzję administracyjną Na podstawie art. 3 § 2 pkt 1) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. nr 112, poz. 1198) ("Ustawa o Dostępie do Informacji Publicznej") składam skargę na decyzję nr P-1-DADR03320-34/SIZR-PKB/05 z dnia 30 grudnia 2005 r. wydaną przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ("Prezes ARiMR"). Powyższej decyzji zarzucam naruszenie prawa materialnego, tj. art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także naruszenie przepisów proceduralnych, tj. art. 7, art. 8 i art. 11 ustawy z dnia 18 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) ("KPA"). Wobec powyższego żądam uchylenia decyzji w całości. UZASADNIENIE 1. Dnia 31 sierpnia 2005 r. zwróciłem się do Prezesa ARiMR z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej w zakresie danych dotyczących odbiorców dotacji rolniczych, tj.: - ich nazwisk i adresów, zarówno osób fizycznych jak i prawnych; - otrzymanej sumy dotacji; - identyfikacji obszaru rolnego (wielkość, położenie), za który otrzymali dotację. 2. Wniosek został złożony na podstawie art. 61 ust. 1 Konstytucji oraz art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej. Wnioskując o udostępnieniu informacji o dotacjach miałem w szczególności na myśli "płatności" w rozumieniu art. 3 pkt. 9 z dnia 18 1 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz.U. z 2004 r., nr 10, poz. 73) ("Ustawa o Krajowym Systemie Ewidencji"), tj. pomoc finansową dla producentów rolnych, przetwórców i organizacji producentów udzielaną w całości lub w części ze środków Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. W toku postępowania organ nie wyrażał wątpliwości co do znaczenia terminu „dotacja”. 3. Powołałem się także na art. 1 i art. 3 ust. 1 Dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG ("Dyrektywa"), która gwarantuje dostęp do informacji, o ile jest ona w posiadaniu władzy publicznej. Dyrektywa została implementowana ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska. (Dz. U. z dnia 20 czerwca 2001 r.). Moim zdaniem jest sprawą ewidentną, że dotacje pochodzące z europejskich programów wspierania rolnictwa muszą być traktowane jako programy lub działania wpływające lub mogące wpływać na stan środowiska naturalnego, zgodnie z definicją tego wpływu w art. 2 ust. 1 pkt. c) w związku z art. 2 ust. 1 pkt. a) Dyrektywy. Wyżej wymienionym przepisom Dyrektywy można przypisać skutek bezpośredni wobec ich bezwarunkowego, jasnego sformułowania oraz upływu terminu na implementację przez Polskę jej przepisów. Zgodnie z orzeczeniem unijnego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Verbond van Nederlandse Ondernemingen v Inspecteur der Invoerrechten en Accijnzen, implementacja dyrektywy nie pozbawia prawa do powołania się na jej bezpośrednie skuteczne przepisy. Organ państwowy, w tym sąd, może więc zbadać na ile właściwa była ta implementacja, a w razie sprzeczności pominąć regulację krajową.1 4. Decyzją z dnia 28 września 2005 r. (nr DADR-03320-34/SIZR-RR/05) Prezes ARiMR oddalił mój wniosek w całości. Powołał się przy tym na art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz.U. z 2004 r., nr 10, poz. 73) ("Ustawa o Krajowym Systemie Ewidencji"). Prezes ARiMR wywiódł, iż powyższy przepis wprowadza szczególną zasadę udostępniania informacji publicznej w zgodzie z art. 1 ust. 2 Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej. Organ zatem zakwalifikował dane, o które wnosiłem, jako informację publiczną. Uznał jednak, że przepis szczególny zabrania ujawniać je podmiotom innym niż organy statystyki publicznej, a w formie zbiorczej innym organom administracji publicznej prowadzącym systemy informacyjne. 5. Od powyższej decyzji Prezesa ARiMR wniosłem dnia 13 października 2005 r. tożsame co do zakresu żądania, ale błędnie skierowane odwołanie do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, przekazane mu za pośrednictwem Prezesa ARiMR pismem z dnia 24 października 2005 r. (nr P-1789-DADR-03320-34/SIZR-TS/05).Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, z przekroczeniem ustawowo przewidzianego terminu, postanowieniem z dnia 13 grudnia 2005 r. (nr PB-pb-0573/05 [rp-564]) przekazał odwołanie Prezesowi ARiMR celem rozpatrzenia go w jako wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zgodnie z art. 17 ust. 2 Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej. 6. Prezes ARiMR decyzją z dnia 30 grudnia 2005 r. (nr P-1-DADR-03320-34/SIZR-PKB/05) ponownie odmówił mi dostępu do żądanych informacji. Nie odmawiając ponownie żadnej z danych, o które wnosiłem statusu informacji publicznej, organ ocenił je wszystkie jako „dobra osobiste”, które jako „związane ze sferą życia prywatnego podlegają szczególnej Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 1 lutego 1977 r. w sprawie C-51/76 Verbond van Nederlandse Ondernemingen v Inspecteur der Invoerrechten en Accijnzen, źródło: http://europa.eu.int/eurlex/lex/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:61976J0051:EN:HTML 1 2 ochronie na mocy art. 5 ust. 2 Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej”. Ponadto organ ponownie wskazał na kolizję normy generalnej i szczególnej w zakresie zasad dostępu do informacji. 7. Prawo do informacji gwarantowane jest przez art. 61 ust. 1 Konstytucji. Jawność informacji publicznej stanowi zasadę, a wszelkie wyjątki powinny być interpretowane zawężająco. Jak wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 lipca 2003 r. (II SA 837/03), „Ogólną zasadą wynikającą z art. 61 Konstytucji, jest dostęp do informacji. Wszelkie wyjątki od tej zasady powinny być formułowane w sposób wyraźny, a wątpliwości powinny przemawiać na rzecz dostępu”. 8. Od dnia 1 stycznia 2002 r. generalne znaczenie w zakresie regulawania dostępu do informacji ma Ustawa o Dostępie do Informacji Publicznej. „Generalne”, bo w art. 1 ust. 2 Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej „dopuszcza się” wprowadzenie w ustawach odrębnych innych zasad i trybów dostępu do informacji publicznej. 9. Art. 61 ust. 3 Konstytucji rygorystycznie wskazuje na możliwe ograniczenia dostępu do informacji. Informacja, o którą wnioskowałem, nie jest chroniona żadną przesłanką z zakresu wymienionego w tym przepisie. W szczególności nie znajdują tu zastosowania przepisy ustaw odnoszące się do prywatności osób fizycznych i podmiotów gospodarczych. Wnioskowałem bowiem o informacje dotyczące wprawdzie sfery prywatności, których gestorem są podmioty publiczne co do zasady decydujące o jawności (dostępności) tych informacji, ale które jednocześnie na podstawie przepisów Konstytucji i Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej zakwalifikowane zostały jako informacje publiczne jawne, a więc dostępne dla każdego. 10. Rozumowanie, jakim się kierowałem wnosząc o udostępnienie informacji zostało zastosowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w sprawie, w której redaktor naczelny lokalnej gazety zażądał zindywidualizowanych informacji podatkowych, tj. informacji o podmiotach, wobec których zastosowano ulgi podatkowe oraz o kwotach ulg. W wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. (II SA/Lu 507/02), NSA wywiódł uprawnienie do uzyskania powyższych danych. Twórczo do tego orzeczenia NSA odniosło się Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu w decyzji z 12 września 2002 r. (SKO 4541/3/02). Zgodnie z powyższą decyzją: „Tak interpretując zakres tajemnicy skarbowej, z zestawienia ostatnio przytoczonego przepisu oraz art. 293 § 2 pkt 2 i art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a pierwszy tiret, można wyprowadzić wniosek, że bez naruszenia tajemnicy skarbowej wolno udostępnić wynikające z decyzji podatkowych (aktów administracyjnych) dane o stosowanych ulgach podatkowych, ze wskazaniem (nazwaniem) podatników i kwot. Ograniczenie dostępu do takiej (podatkowej) informacji publicznej polegałoby na ochronie indywidualnych danych o podatniku. W warunkach rozpatrywanej sprawy oznaczałoby to odmowę podania uzasadnienia podjętych decyzji, jeśli motywem tych uzasadnień są (a przecież w świetle obowiązujących przepisów - powinny być) owe indywidualne dane o podatniku”. 11. Jak z powyższego wynika, ochrona prywatności czy też danych osobowych nie znajduje zastosowania w odniesieniu do zakresu informacji, o którą wnoszę. W tym kontekście, pamiętając o zasadzie bezpośredniego stosowania Konstytucji (art. 8 ust. 2 Konstytucji), przy rozpatrywaniu art. 5 ust. 3 Ustawy o Krajowym Systemie Ewidencji należy stwierdzić, że nie ma przeszkód do ujawnienia danych identyfikujących podmioty otrzymujące dotacje oraz kwot tych dotacji. Pierwszorzędne znaczenie ma tu Konstytucja, a następnie Ustawa o Dostępie do Informacji Publicznej. Powyższa ustawa, pomimo posiadania statusu „zwykłej” ustawy ma jednak zasadnicze znaczenie dla interpretacji innych przepisów. 3 12. Co więcej, uważam że nawet wspominane orzeczenia NSA i SKO we Wrocławiu są zbyt restrykcyjne. Moim zdaniem informacje o uzasadnieniu przyznania pomocy publicznej także stanowią jawną informację publiczną. W tym przypadku chodziłoby o informację o obszarze geograficznym, z którym pomoc publiczna jest związana, oraz o jego położeniu. Jest to nieodzowne, aby móc w pełni korzystać z informacji o kwotach i ich odbiorcach. Tylko posiadając informacje o przyczynach, dla których władza publiczna zdecydowała się działać w określony sposób, można stwierdzić czy takie działanie było uzasadnione. Jest to również informacja o działaniu władzy publicznej. 13. Dane o obszarze gruntów należących do odbiorców dotacji mogą być zakwalifikowane jako dane osobowe. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tj. Dz.U. z 2002 r., nr 101, poz. 926 z późn. zm.) ("Ustawa o Ochronie Danych Osobowych") dane osobowe definiuje się jako „wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej”. Jednakże ochrona danych osobowych nie jest absolutna (podobnie jak zasada jawności informacji publicznej), a ich ujawnianie w określonych okolicznościach jest dopuszczalne. Przepisy Ustawy o Ochronie Danych Osobowych, po pierwsze, uznają dobro publiczne jako samodzielną podstawę ujawnienia danych osobowych. Po drugie, „otwierają się” na inne ustawy w inny sposób regulujące dostęp do danych osobowych, w tym Ustawę o Dostępie do Informacji Publicznej. Tak samo zatem jak w przypadku Ordynacji Podatkowej, tak i przepisy Ustawy o Krajowym Systemie Ewidencji można interpretować w taki sposób, aby nie pozostawały w kolizji z Ustawą o Dostępie do Informacji Publicznej - poprzez poszerzenie zakres informacji publicznej o uzasadnienie działania władzy publicznej. Nie ma bowiemu wątpliwości co do tego, że dostęp do informacji publicznej jest dobrem publicznym i ma służyć nie tylko wnioskodawcy. 14. Mój wniosek skierowany do Prezesa ARiMR należy rozpatrywać jako sposób sprawowania pożądanej kontroli władzy publicznej przez społeczeństwo, szczególnie w tak ważnej dziedzinie jak dysponowanie środkami publicznymi. Sprawiedliwe, zgodne z prawem dysponowanie dotacjami ma ogromne znaczenie dla gospodarki narodowej i znacznej liczby osób, nie tylko potencjalnych odbiorców. Dowodem tego był stopień zainteresowania społeczeństwa tymi materiami podczas procesu przystępowania do Unii Europejskiej. Szczególnie istotne dla interesu publicznego jest więc, tak samo jak w powoływanych sprawach, które trafiały do NSA lub SKO, ujawnienie działalności państwa i jej weryfikacja. Z drugiej strony, tak daleko posunięta jawność daje władzy szansę na wyjaśnienie społeczeństwu swoich działań i uniknięcie nadszarpnięcia legitymizacji, w razie braku zrozumienia sposobu postępowania. Żądania zawarte w niniejszym wniosku nie wykraczają poza ten cel. 15. Kwestia udostępnienia informacji publicznej o dotacjach rolnych jest przedmiotem szczególnego zainteresowania w Unii Europejskiej. W wielu państwach takie informacje zostały publicznie udostępnione. Zważywszy, że dotacje rolne finansowane są ze środków Unii Europejskiej, istotne znaczenie przy udostępnianiu tych informacji mają wskazówki instytucji UE. Warto zwrócić uwagę, że dnia 9 listopada 2005 r. Komisja Europejska ogłosiła Inicjatywę w sprawie Przejrzystości (Transparency Initiative), która m.in. postuluje zwiększenie dostępu do informacji o projektach oraz końcowych odbiorcach pomocy finansowanej ze środków UE. 16. Warto wskazać, iż problem odmowy dostępu do informaji publicznej dotyczącej dotacji rolniczych finansowanych ze środków Wspólnej Polityki Rolnej (Common Agricultural Policy) był już rozważany w wielu państwach. W Danii, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Holandii, Słowenii oraz Hiszpanii uznano już, że interes publiczny powinien wymagać udostępnienia 4 tego typu informacji. Szczególnie ilustrujące jest w tym względzie uzasadnienie decyzji Słoweńskiego Rzecznika Dostępu do Infomacji Publicznej. Stwierdził on w szczególności, iż wniosek o udostępnienie takich informacji jest wnioskiem składanym w interesie publicznym z następujących względów: "- poprzez udostępnienie wnioskowanych danych zostanie zapewniona przejrzystość nad wydatkami oraz zarządzaniem publicznymi pieniędzmi oraz ochrona przed nadużyciami; - obywatele oraz podatnicy posiadają prawo do dowiedzenia się jak środki publiczne, powierzone ich rządowi, są wydawane, - ponieważ w każdym konkretnym przypadku dotacja związana jest z prowadzeniem określonej działalności rolniczej, nie można mówić o dotacjach dla rolnika jako jednostki, ale jako o pomocy dla rolników, będących osobami prywatnymi, którzy muszą wykorzystać uzyskane fundusze na rozwój swojej własnej działalności rolniczej. To oznacza, że fundusze nie zostały przyznane w celu rozwiązania problemów społecznych, ale jedynie jako środki na uczestnictwo w rynku produktów rolnicznych, w którym aspekt społeczny nie jest priorytetem.2" 17. Organ w obu decyzjach słusznie zakwalifikował żądane dane jako informację publiczną. W drugiej decyzji niekonsekwentnie powołał się jednak na art. 5 ust. 2 Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej. Niekonsekwentnie, bowiem analizując dopuszczalność ujawnienia danych na zasadach Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej – wbrew twierdzeniu o ich „wydrążeniu” przepisem szczególnym – zastosował jej normy bez (ujawnionego w uzasadnieniu) odniesienia do pozostałych przepisów ustawy oraz argumentów, które podniosłem we wniosku. Organ w szczególności nie wyjaśnił stopnia i przyczyn koniecznego „ograniczenia”, o jakim mowa w art. 5 ust. 1 Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej i faktycznie wyłączył prawo dostępu do informacji publicznej w interesującym mnie zakresie. Wnioskowałem zaś o dane konieczne i istotne dla realizacji prawa z art. 61 ust. 1 Konstytucji, które jak wyżej i we wniosku przekonywałem, powinny być jawne zgodnie z Ustawą o Dostępie do Informacji Publicznej oraz Ustawą o Ochronie Danych Osobowych. 18. Prezes ARiMR zastosował tymczasem zasady interpretacyjne tylko w takim zakresie, w jakim prowadzą one do nieujawnienia żądanych informacji, a tym samym do nieuwzględnienia wniosku. Prezes ARiMR nie ustosunkował się do rozległej argumentacji za możliwością pogodzenia przepisów w/w ustaw, w szczególności w świetle normy konstytucyjnej gwarantującej dostęp do informacji. Prezes ARiMR w swoich decyzjach poprzestał na automatycznym zestawieniu norm dwóch ustaw. Wobec równorzędnej ich pozycji w hierarchii aktów prawnych zestawienie takie pełni raczej funkcję fasadową. Następnie wybiórczo i stronniczo Prezes ARiMR powołał się na jeden przepis Ustawy o Dostępie do Informacji Publicznej, interpretując go „na niekorzyść wolności”, w oderwaniu od całokształtu regulacji. W odniesieniu do praw i wolności jednostki, zastosowanie powinna znaleźć całkowicie inna zasada - "w razie wątpliwości na rzecz wolności" (in dubio pro libertate). 19. Prezes ARiMR wydając decyzję naruszył Konstytucję, a także zasadę przekonywania i pogłębiania zaufania stron, zawarte odpowiednio w art. 11 i 8 KPA. Dokonując rozstrzygnięcia sprzecznego z Konstytucją, jak również nie rozważając w ogóle argumentów wynikających z przepisów Dyrektywy, naruszył zaś zasadę praworządności wyrażoną w art. 7 KPA. 2 http://www.dostopdoinformacij.si/index.php?id=375 5 20. Interpretacja art. 5 ust. 3 Ustawy o Krajowym Systemie Ewidencji przyjęta przez Prezesa ARiMR jest niedopuszczalna. Przyjęcie, że wspomniany przepis zawiera jednak normę zastosowaną przez organ, prowadzi wprost do uznania jej za niekonstytucyjną, a więc nieważną. 21. Wobec powyższego wnoszę o uchylenie decyzji w całości. ______________________________ Andrzej Krajewski Wykaz załączników: 1. Wniosek Andrzeja Krajewskiego o udostępnienie informacji publicznej z dnia 31 sierpnia 2005 r. 2. Decyzja odmowna Marka Jańca, zastepcy Prezesa ARiMR z dnia 28 września 2005 r. 3. Odwołanie Andrzeja Krajewskiego do Ministra Rolnictwa z dnia 13 października 2005 r. 4. Pismo Anny Andrychowicz, zastępcy dyrektora Departamentu Analiz ARiMR z dnia 25 października 2005 r. 5. Postanowienie Krzysztofa Jurgiela, Ministra Ronictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 grudnia 2005 r. 6. Decyzja Elżbiety Kaufman-Szuszko, p.o. Prezesa ARiMR z dnia 30 grudnia 2005 r. 6