pobierz program - balet rosyjski balet rosyjski

pobierz program - balet rosyjski balet rosyjski

Występy
Teatru Baletowego
Choreografii
Klasycznej
Rosyjski Państwowy
Teatr Baletu "La Classique"
Sztuka tworzona przez artystów teatru,
założonego przez Elika Mielikowa w 1990 r.
(w zeszłym roku Teatr obchodził swoje 25-lecie),
jest dobrze znana wielbicielom baletu na całym
świecie. To jedyny moskiewski teatr zajmujący się
baletem klasycznym. Zespół teatru stale odbywa
trasy koncertowe, gdyż jego głównym celem jest
popularyzacja rosyjskiego baletu klasycznego
poza granicami Rosji.
Cechą charakterystyczną teatru „La Classique” są
unikatowe kostiumy i dekoracje, wykonywane
w pojedynczych egzemplarzach. Elik Mielikow,
dyplomowany malarz, jako jeden z pierwszych
najbardziej znanych teatrów – Wielkiego,
Moskiewskiego Teatru Baletu pod kierownictwem
Wiktora Smirnowa-Gołowanowa, Królewskiego
Baletu Danii, Teatru Baletu Bostonu.
Poza Włochami (Rzym, Mediolan, Florencja)
baletowe, należące do kanonu światowej
klasyki – przede wszystkim nieśmiertelne dzieła
Czajkowskiego.
Teatr jest doskonale znany wielbicielom baletu
w takich krajach jak Włochy, Egipt, Maroko,
Hiszpania, Chiny, Austria, Norwegia, Tajwan,
Nowa Zelandia, Australia, Wielka Brytania, gdzie
niejednokrotnie występował w ramach tras
koncertowych, które w tych krajach zebrały pełne
zachwytu recenzje prasowe.
Baletowym „La Classique” gościnnie wystąpili
tacy artyści, jak: Zasłużeni Artyści Rosji Natalia
Somowa i Gieorgij Smilewskij; Zasłużona
Artystka Ukrainy Natalia Macak; laureatka
międzynarodowych konkursów, wyróżniona
tytułem kawalera orderu Diagiliewa – Jarosława
Araptanowa, a także sławni soliści paryskiej
Główni soliści teatru
Główni soliści teatru
Jekaterina Szaliapina
Siergiej Kupcow
W 2000 r. ukończyła państwową Szkołę
Baletową w Ułan Ude. W latach 1999-2002
była solistką Akademickiego Teatru Opery
i Baletu w Ułan Ude; w 2002 r. została
laureatką konkursu „Arabesk” w Permie,
a w 2003 r. zdobyła nagrodę w tym konkursie.
W latach 2002-2006 była solistką baletu
w Rosyjskim Narodowym Teatrze Baletu
W. Moisiejewa i J. Amosowa. Od 2007 r.
– teatr Baletu Choreografii Klasycznej
E. Mielikowa. Repertuar: „Jezioro łabędzie”
W 2001 r. rozpoczął naukę w Szkole
Baletowej im. A.W. Sieliezniowa w Ałmaty.
Będąc studentem, został laureatem
pierwszego międzynarodowego konkursu
szkół wyższych.
– pas-de-troix; „Śpiąca królewna” – Aurora,
księżniczka Florina; „Dziadek do orzechów” –
Klara; „Don Kichot” – przyjaciółki; „Coppélia”
–Swanhilda; „Giselle” – Giselle pas-de-deux
I akt; „Kopciuszek” – Kopciuszek; „Romeo
i Julia”„ – Julia. Występy: Wielka Brytania,
Australia, Nowa Zelandia, Niemcy, RPA,
Gabon, Chiny, USA, Brazylia, Włochy i inne
kraje.
W 2009 r. rozpoczął pracę w teatrze „Russkij
Balet” pod kierownictwem W. Gordiejewa.
Od 2011 r. pracuje w teatrze „Russkij
Kłasiczeskij Balet” pod kierownictwem
O. Usaczewej. W 2012 r. został laureatem
XVII
Międzynarodowego
Konkursu
Artystów Baletu „Arabesk” w Permie.
W swoim repertuarze posiada role takie
jak Książę z baletu „Dziadek do orzechów”,
pas-de-deux z baletu „Giselle”, pas-detrois z baletu „Jezioro łabędzie”, Basilio
z baletu „Don Kichot”, Książę z baletu
„Kopciuszek”, Franz z baletu „Coppélia”,
książę Desire z baletu „Śpiąca królewna”.
W składzie grupy z powodzeniem
występował w Szwajcarii, Włoszech,
Wielkiej Brytanii, Austrii, nowej Zelandii,
Meksyku i w Niemczech.
Od 2015 r. jest artystą baletu Teatru
Muzycznego im. K.S. Stanisławskiego
i W. I. Niemirowicza-Danczenki.
Zdobywca złotego medalu podczas
międzynarodowego konkursu w Hongkongu w 2015 r.
Anastazja Czumakowa
Nadieżda Iwanowa
W 1998 r. z wyróżnieniem ukończyła
Permską Szkołę Baletową. Następnie
została przyjęta do zespołu Czelabińskiego
Teatru Opery i Baletu. Od 2001 do 2002 r.
pracowała na podstawie kontraktu w grupie
baletowej Opery w Kairze. W 2002 r. została
zaproszona do objęcia wiodącej pozycji
w Krasnojarskim Teatrze Opery i Baletu.
Od 2006 r. pracuje w zespole Teatru Baletu
Choreografii Klasycznej.
Ukończyła z wyróżnieniem Permską
Państwową Szkołę Baletową (w klasie
L. Ułanowej) w 1999 r. Od 1999 do 2003 r.
była solistką baletu Teatru Akademickiego
Opery i Baletu w Jekaterynburgu.
Od 2008 r. – primabalerina Litewskiego
Teatru Opery i Baletu.
Konkursy: Nagroda „Za talent do bycia
usłyszaną” w Międzynarodowym Konkursie
Młodych Artystów Baletu, Kazań 2001 r.
1. nagroda w kategorii (Duet) w Ogólnorosyjskim Konkursie Młodych Artystów Baletu,
Krasnodar 2004 r.
2009 – Laureatka nagrody „Švyturiai” w kategorii „Najlepsza balerina roku”. Laureatka
prestiżowej nagrody „Złotego Krzyża Sceny”.
Repertuar: „Jezioro łabędzie” – Odetta,
Odylia; „Don Kichot” – Kitri; „Giselle” – Giselle;
„Dziadek do orzechów” – Klara; „Bajadera”
– Nikija, „Coppélia” – Swanhilda, „Śpiąca
królewna” – Aurora; „Tysiąc i jedna noc” –
Szecherezada; „Carmen” – Micaëla.
Występy: Nowa Zelandia, Indie, Chiny,
Emiraty Arabskie, Włochy, Hiszpania,
Australia, Wielka Brytania.
Od 2003 do 2006 r. była solistką Rosyjskiego
Teatru Narodowego. Od czerwca 2006 r.
pracuje jako wiodąca solistka Teatru Baletu
Cho-reografii Klasycznej.
Jest laureatką Konkursu Międzynarodowego „Prix de Lausanne”, Szwajcaria 1998.
Zdobyła nagrodę w konkursie „Nadzieja
Rosji”.
Nagroda specjalna IV Międzynarodowego
Konkursu imienia A. Waganowej – „Vaganova
Prix”, Petersburg.
3. miejsce w konkursie (nagroda publiczności,
nagroda N. Ananiashvili) konkursu międzynarodowego, Perm.
2. miejsce w ramach Pierwszego Międzynarodowego Konkursu, Kazań.
Główni soliści teatru
Kierownictwo teatru
Dimitrij Smirnow
Ukończył Uniwersytet Moskiewski w 1993 r.
Pracował – „Boloszoj baliet – studium
Grigorowicza”, „Renesans-balet”, Teatr RKB
„Moskwa”. Repertuar – główne partie
w baletach „Jezioro łabędzie”, „Dziadek
do orzechów”, „Romeo i Julia”, „Postój
kawalerii”, „Paquita”, „Chopiniana”, „Giselle”,
„Gioconda”, „Śpiąca królewna”, „Kopciuszek”,
„Bajadera”.
Oksana Usaczowa
Od 2002 r. główny solista Teatru Baletu
Choreografii Klasycznej.
Główny baletmistrz Teatru Choreografii
Klasycznej.
Występy: Niemcy, USA, Japonia, Tajwan,
Austria, Szwajcaria, Hiszpania, Wielka
Brytania, Francja.
Oksana urodziła się w Moskwie i od
dzieciństwa interesowała się tańcem
i muzyką klasyczną. Do szkoły Teatru Bolszoj
(obecnie MGAH – Moskiewska Państwowa
Akademia Choreografii) Oksana wstąpiła
przypadkowo – za radą pewnej baletnicy,
która spostrzegła jej zdolności taneczne.
Ukończyła
Moskiewski
Uniwersytet
Choreografii w 1988 r.
Aleksandr Tarasow
Elik Mielikow
W 2000 r. rozpoczął naukę w jednej
z najsławniejszych uczelni w kraju – Szkole
Baletowej w Permie, którą z powodzeniem
ukończył w 2007 r.
Dyrektor artystyczny Teatru Baletowego
Choreografii Klasycznej
W tym samym roku rozpoczęła się jego
kariera zawodowa solisty w Teatrze „Russkij
Balet” pod kierownictwem W. Gordiejewa.
Od września 2010 r. A. Tarasow pracuje
w gronie głównych solistów zespołu
Teatru Baletu Choreografii Klasycznej.
W minionych sezonach młody obiecujący
tancerz odniósł sukces podczas występów
Teatru w Wielkiej Brytanii, Włoszech, Francji,
wykonując główne partie w baletach
„Dziadek do orzechów”, „Coppélia”, „Śpiąca
królewna”, „Jezioro łabędzie”, „Giselle”
i „Kopciuszek”.
Elik Mielikow – dyplomowany malarz,
członek Międzynarodowego Zrzeszania
Malarzy. Jako jeden z pierwszych
w nowej Rosji zakładał pracownie teatralne,
w których tworzono kostiumy, obuwie
i dekoracje dla najsłynniejszych teatrów,
wśród których znalazły się rosyjski
Teatr Bolszoj, Moskiewski Teatr Baletu
pod kierownictwem W. W. SmirnowaGołowanowa (Moscow City Ballet), Królewski
Teatr Danii, Teatr baletu w Bostonie (USA).
W 1990 r. Elik Mielikow założył Teatr Baletu
Choreografii Klasycznej przy Moskoncercie,
który z powodzeniem występuje na
Była solistką teatru „Kremliewskij Baliet”
i Teatru Baletu Choreografii Klasycznej pod
kierownictwem E. Mielikowa. Wykonywała
główne partie i partie solowe w baletach
„Jezioro łabędzie”, „Śpiąca królewna”,
„Dziadek do orzechów”, „Don Kichot”,
„Giselle”, „Kopciuszek”, „Noc Walpurgii”,
„Carmen Suite” i innych. Tańczyła na scenach
Wielkiej Brytanii, Irlandii, Włoch, w Hiszpanii,
Portugalii, Japonii i Tajwanu.
świecie i jest dobrze znany moskiewskiej
publiczności dzięki corocznemu udziałowi
grupy w „Letnich Sezonach Baletowych”,
a także całemu światu, ponieważ głównym
zadaniem zespołu jest popularyzacja
Rosyjskiego Baletu Klasycznego za granicą.
Przy bezpośrednim udziale Elika Mielikowa
w
sezonie
jesień-zima
2016-2017
planowane jest otwarcie Akademii Teatru
Baletowego
Choreografi
Klasycznej
w takich miastach jak Novara, Padwa,
Turyn,
Bolonia,
a
także
Moskwa
i Kaliningrad, gdzie będą się odbywały
warsztaty z udziałem gwiazd teatru, a zajęcia
prowadzone będą przez artystów baletu
z wykorzystaniem unikatowej metodyki.
Dziadek do orzechów
DZIADEK DO ORZECHÓW
Muzyka P.I. Czajkowskiego
Choreografia M. Petipa
Redakcja W. Kowtun
Postaci i wykonawcy:
Stahlbaum
A. Szalin
Jego żona
M. Siemionowa
Klara, ich córka
J. Szaliapina
Fred, brat Klary
N. Sidorowa
Drosselmeyer W. Pachomow
Książę S. Kupcow
Dziadek do orzechów J. Rykunowa
Król Myszy S. Skworcow
Kolombina M. Siomina
Harlekin M. Wasiliew
Para Śnieżynek J. Ancupowa
I. Illariononowa
Hiszpański taniec A. Płochich
I. Tiablikowa
Wschodni taniec W. Pachomow
I. Nazmutdinowa
Chiński taniec R. Soingoszew
K. Chabibulina
Rosyjski taniec Francuski taniec J. Ancupowa
J. Rudienko
D. Smirnow
N. Illarionowa
W scenach zbiorowych występują
artyści Teatru Baletowego Choreografii Klasycznej.
Scena I
W sylwestrowy wieczór w domu
Stahlbaumów zbierają się goście.
Wśród nich jest Drosselmeyer,
ojciec chrzestny Klary i Freda
– dzieci Stahlbaumów, który
przygotował dla nich cudny
podarunek – zabawnego dziadka
do orzechów.
Dzieci z niecierpliwością czekają
na moment, kiedy wreszcie
zobaczą choinkę i świąteczne
podarunki. Wyczekiwana chwila
w końcu nadchodzi: przed oczyma
wszystkich ukazuje się piękna
choinka.
Następnie, nieoczekiwanie pojawia
się nierozpoznany przez dzieci
Drosselmeyer w stroju czarodzieja.
Zdolność nieznanego gościa do
ożywiania zabawek zachwyca
dzieci, ale jak wszystko, co
tajemnicze, mimowolnie wywołuje
w nich strach. Aby go rozwiać,
Drosselmeyer zdejmuje maskę
i dzieci rozpoznają swojego
ulubionego chrzestnego.
Klara
chce
się
pobawić
cudownymi, ożywionymi lalkami,
ale już je zabrano. Na pocieszenie
Drosselmeyer
daje
Klarze
dziadka do orzechów, śmieszny
człowieczek bardzo jej się podoba.
Brat Klary Fred, hultaj i żartowniś, przypadkowo psuje zabawkę.
Klara łagodnie pociesza swojego
okaleczonego ulubieńca i delikatnie
go kołysze. Fred z przyjaciółmi
zakładają maski myszy i drażnią
smutną Klarę. Z sąsiedniego pokoju
wracają goście, tańczą Ostatni
taniec (Grossvater), po czym
wszyscy wychodzą.
DZIADEK DO ORZECHÓW
Noc. Pokój, w którym stoi
choinka, jest oświetlony przez
światło księżyca. Wydaje się
on tajemniczy, pełen czarów.
Przezwyciężając strach, Klara
przychodzi
tu
odwiedzić
„chorego” Dziadka do orzechów.
Obejmuje go i kołysze.
W tym momencie pojawia się
Drosselmeyer, który tym razem
już nie jest zwyczajnie dobrym
chrzestnym, lecz czarodziejem.
Wystarczy jeden jego gest,
a wszystko wokół się zmienia:
ściany rozstępują się, choinka
rośnie, a wraz z nią ożywają
i rosną zabawki.
Nagle spod podłogi wyłaniają się
myszy ze swoim Królem Myszy
na czele. Lalki są przerażone,
powstaje
zamieszanie.
To
pomysłowość i odwaga Dziadka
do orzechów uratuje wszystkich:
zbudował armię ołowianych
żołnierzyków i śmiało stoczył
bitwę z wojskiem myszy.
Jednak siły nie były równe.
Dziadek do orzechów pozostał
sam przeciwko Królowi Myszy
i całej jego świcie. Klara jest
przerażona: jej ukochanemu
grozi niebezpieczeństwo. Ale
Drosselmeyer daje jej świecę,
Klara rzuca nią w myszy, które,
wystraszone, uciekają w różne
strony.
Pole bitwy pustoszeje, tylko
Dziadek do orzechów bez ruchu
leży na podłodze. Klara razem
z lalkami spieszy mu na pomoc.
I staje się cud… Oczom Klary
ukazuje się piękny młodzieniec
– książę Dziadek do orzechów.
Książę wychodzi jej naprzeciw.
Ściany domu znikają. Klara i jej
przyjaciele nagle znajdują się pod
sklepieniem gwiaździstego nieba,
przy bajecznej choince.
Lekkie śnieżynki wirują w czarodziejskim tańcu. Klarę i Dziadka
do orzechów przyciąga do siebie
i wabi, niczym piękne marzenie,
gwiazda migająca na wierzchołku
choinki. Wsiadają do magicznej
łodzi i wędrują w górę. Lalki podążają za nimi.
Scena II
Klara i Dziadek do orzechów –
książę w czarodziejskiej łodzi
płyną przez królestwo choinek,
a wraz z nimi wędrują ich przyja-
ciele – lalki. Migająca gwiazda jest
coraz bliżej i bliżej, są już prawie
na szczycie bajkowej choinki…
Ale zakradające się z tyłu myszy
ze swym królem na czele
niespodziewanie ich atakują.
Dziadek do orzechów – książę
znów śmiało podejmuje walkę,
którą Klara i lalki ze strachem
obserwują z boku. Dziadek do
orzechów – książę pokonuje
wroga.
Wszyscy radośnie świętują zwycięstwo. Lalki tańczą. Światło
świec staje się jaśniejsze, choinka
ożywa. Złe myszy zostały pokonane! Klara i Dziadek do orzechów –
książę są szczęśliwi, gdyż zdobyli
królestwo marzeń.
Ale to wszystko tylko sen…
Minęła noc sylwestrowa i razem
z nią odeszły cudowne marzenia.
Klara, która poczuła oddech
cudownego marzenia, siedzi
w domu, przy choince, a na
jej kolanach leży Dziadek do
orzechów.
Jezioro łabędzie
JEZIORO ŁABĘDZIE
Muzyka P.I. Czajkowskiego
Choreografia M. Petipa
Osoby i wykonawcy:
Odetta A. Czumakowa
Odylia N. Iwanowa
J. Ancupowa
Książę Zygfryd D. Smirnow
A. Tarasow
Rotbart (zły geniusz) S. Skworcow
Królowa M. Siemionowa
Mentor A. Szalin
Błazen J. Rudienko
W. Krawcow
Przyjaciele Księcia Pas de Trois
S. Kupcow
A. Płochich
N. Iłłaionowa
J. Ancupowa
Małe łabędzie
J. Rykunowa
A. Gajnutdinowa
M. Kułoshvili
A. Płochich
Duże łabędzie
I. Tiablikowa
N. Kurianko
N. Iłłarionowa
J. Ancupowa
Hiszpański taniec
A. Płochich
I. Tiablikowa
Węgierski taniec
W. Pachomow
N. Kurianko
Mazurki
N. Słobodianiuk
M. Asłanow
S. Pisariew
E. Zajnulina
W scenach zbiorowych występują
artyści Teatru Baletowego Choreografii Klasycznej.
Libretto
Akt I
Scena I
Na tarasie zamku trwa zabawa
–
Książę
Zygfryd
świętuje
swoją pełnoletniość, przyjmuje
gratulacje od przyjaciół. Wesoły
błazen zabawia gości.
Służący informują o przybyciu
Władającej Księżnej – matki
Zygfryda. Podarowuje ona synowi
kuszę i przypomina: nadszedł czas
i jutro na balu powinien wybrać
sobie narzeczoną.
Zapada zmierzch. Goście się rozchodzą. Zygfryd chce zostać sam.
Męczą go niejasne przeczucia…
Zobaczywszy na niebie stado
białych łabędzi, książę udaje się
nad jezioro.
JEZIORO ŁABĘDZIE
Scena II
Jezioro wśród lasu. Łabędzie,
wychodząc na brzeg, przemieniają
się w dziewczęta i Zygfryd
opuszcza kuszę, zachwycony ich
pięknem. Królowa Łabędzi Odetta
opowiada mu, że wszystkie są
własnością złotego czarodzieja
Rotbarta i tylko siła oddanej
miłości jest w stanie zrzucić czar.
Zygfryd przyrzeka jej wieczną
miłość.
Odetta
przestrzega
młodzieńca: jeśli on nie dotrzyma
przysięgi, nikt już nie zdoła im
pomóc.
Zbliża się świt. Po jeziorze znów
pływają łabędzie. Odetta żegna
się z Zygfrydem.
Akt 2
Scena III
Bal w zamku. Przed księciem
po kolei pojawiają się piękności
z różnych krajów, ale żadna nie
przyciąga jego uwagi. Serce
Zygfryda należy już do Odetty.
Tylko ze względu na presję ze
strony matki książę jest uprzejmy
w stosunku do zaproszonych na
bal dziewcząt.
Akt 3
Scena IV
Dźwięki
fanfar
zwiastują
przybycie
nowych
gości.
W przebraniu szanowanego
rycerza pojawia się zły czarownik
Rotbart, a wraz z nim – jego córka
Odylia. Zygfryd jest zmieszany: ta
piękność jest bardzo podobna do
Odetty! Ale Odylia nie pozwala
mu się opamiętać. Czaruje,
zwodzi i pochlebia… aż do
momentu, w którym Zygfryd
się nią zainteresował i wyznał jej
miłość. Od tej chwili staje się jego
narzeczoną.
Noc. Brzeg jeziora. Odetta opowiada przyjaciółkom o przebiegłości Rotbarta i nieświadomej zdradzie Zygfryda. Pojawia
się książę, błaga o wybaczenie,
przysięga odkupić winy. Zygfryd
stacza pojedynek z Rotbartem.
Rotbart świętuje: Zygfryd złamał
przysięgę, daną Odetcie – nie ma
miłości, nie ma oddania i nic nie
jest w stanie przeciwstawić się
jego władzy.
Zygfryd przez krótką chwilę
ujrzał obraz jeziora łabędziego,
a w następnej chwili zrozumiał
cały tragizm oszustwa, którego
padł ofiarą, po czym udaje się nad
jezioro do Odetty.
Nadszedł koniec władzy złych sił
i promienie wschodzącego słońca
dają życie, miłość, szczęście…
Dyrektor artystyczny:
Główny baletmistrz-choreograf:
Choreograf i trener:
Realizacja:
Oświetlenie:
Reżyser dźwięku:
Elik Mielikow
Oksana Usaczowa
Jewgienija Nowikowa
Andriej Szalin
Siergiej Bugakow
Dimitrij Aliochin
Aleksiej Danilenko
Kostiumy:
Scenografia:
Kierownik garderoby:
Zdjęcia:
Skład i projekt:
Elik Mielikow
Jewgienij Gurienko
Anastazja Podliesnaja
Aliona Kudaszewa
Roman Szuparskij
Michał Sachonienko
Producent: Władimir Szewczenko