docII MIKROSYMPOZJUM SSOGPTChem Hybryda
download 
Reklamacja Transkrypt
II MIKROSYMPOZJUM SSOGPTChem Hybryda
Książka abstraktów II MIKROSYMPOZJUM SSOGPTChem Hybryda Organizacja II Mikrosympozjum SSOGPTChem Hybryda oraz przygotowanie elektronicznej wersji książki abstraktów: Daria Malcan Adam Nowatkowski Gdańsk, 10.01.2014r. II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 1 Techniki kuchni molekularnej Adam Nowatkowski Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” Politechnika Gdańska, Wydział Chemiczny ul. G. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk [email protected] Kuchnia molekularna to od niedawna popularny w wykwintnych restauracjach nurt gastronomiczny, którego celem jest zaskoczenie konsumenta, a także przedstawienie mu nowych, wcześniej nie prezentowanych rozwiązań kulinarnych. Możliwości w kuchni klasycznej są ograniczone przez te same techniki stosowane od wielu lat przez, kucharzy, zaś molekularne potrawy projektowane są na drodze reakcji chemicznych lub fizycznych, na co dzień nie spotykanych w kuchni Techniki przygotowania nowoczesnych dań dla wielu osób są tajemnicze. Sferyfikacja, żelyfikacja, emulsyfikacjam zmiana temperatury wrzenia czy gotowanie w próżni to podstawa modernistycznej gastronomii na temat której wszelkie tajemnice zostaną rozwiane na podczas mojej prezentacji. Rys. 1. Tworzenie alginianu wapnia odpowiedzialnego za sferyfikacje : Literatura [1] E. Pijanowski, M. Dłużewski, A. Dłużewska, A. Jarczyk Ogólna technologia żywności; Wyd. Naukowo-Technologiczne (1996) 219-244 Wyd. Naukowo-Technologiczne. [2] H. This, Molecular Gastronomy – Exploring the Science of Flavor; CUP, New York, (2006) CUP. [3] P. Atkins, Chemia Fizyczna, , Warszawa (2007) PWN. II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 2 Aktywne i inteligentne opakowania do produktów spożywczych Anna Kowal Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska ul. G. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk [email protected] Opakowania tradycyjne, z którymi spotykamy się na co dzień, wykonane są z takich materiałów jak szkło, papier, metal i tworzywo sztuczne. Z założenia nie powinny oddziaływać w jakikolwiek sposób na produkty znajdujące się wewnątrz. Za sprawą tej właściwości, w opakowalnictwie określane są mianem opakowań pasywnych. Opakowania aktywne (ang. active packaging), nazywane także opakowaniami interaktywnymi (ang. interactive packaging) odchodzą od pierwotnego założenia dotyczącego minimalizacji oddziaływań opakowanie-produkt. Powodują rozszerzenie funkcji opakowań tradycyjnych poprzez zmianę warunków otoczenia towaru. Podstawowym zadaniem opakowania aktywnego jest przedłużenie trwałości, zapewnienie bezpieczeństwa oraz zachowanie jakości na odpowiednim poziomie produktów spożywczych, które w ostatecznym rozrachunku trafiają do naszych gospodarstw domowych. Opakowania inteligentne (ang. intelligent packaging) to najnowsza gałąź rozwijającego się opakowalnictwa. Określa się je także jako opakowania sprytne (ang. smart packaging). Głównym zadaniem takiego opakowania jest monitorowanie lub dostarczanie informacji o produkcie np. jakość, świeżości, bezpieczeństwie, warunkach magazynowania itp. Termin opakowanie inteligentne jest często błędnie używany do opisu opakowań aktywnych. Literatura [1] S A. Korzeiowski, Zeszyty naukowe 93- Innowacyjność w opakowalnictwie, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań 2007, s. 101-107. [2] H. Kubera, A. Korzeniowski, Tendencje rozwojowe w przemyśle opakowań dla żywności, „Przemysł spożywczy” 2000, nr 8, s. 3-5 [3] S. Zmarlicki, Postęp w dziedzinie pakowania żywności w modyfikowanej atmosferze oraz pakowania aktywnego, „Przemysł spożywczy” 2000, nr 11, s. 31-35 II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 3 DOM WSCHODZĄCEGO SŁOŃCA – PRZYSZŁOŚĆ ENERGII SŁONECZNEJ NA GLOBALNYM RYNKU ENERGETYCZNYM Artur Stępnik Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska ul. G. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk [email protected] Moc promieniowania Słońca wynosi aż 3.845 · 1026 W, co oznacza, że w ciągu każdej sekundy słońce emituje energię wystarczającą do zagotowania lodowatej wody zawartej w sześcianie o boku 971 km. Nie jest więc niczym dziwnym fakt, że od niemal x lat naukowcy z całego świata próbują jak najlepiej wykorzystać potencjał tak łatwo dostępnej energii. Obliczono, że z czysto technicznego punktu widzenia jest ona w stanie zaspokoić potrzeby energetyczne całej planety. W roku 1982 koszt energii wynosił około 27 tys. dolarów na kilowat. Dzięki sukcesywnemu rozwojowi technologii w 2006 roku kilowat energii kosztował już tylko 4 tys. Dolarów. Cena ta ma szansę być jeszcze niższa, przez co liczba instalowanych kolektorów rośnie z roku na rok. Mimo tego udział energii słonecznej nie przekroczył nawet 10% globalnego rynku energetycznego. Przewidywane jest to dopiero na rok 2050. Pomimo największego potencjału spośród znanych rodzajów energii odnawialnej energetyka słoneczna napotyka dużą ilość barier rozwojowych – barier natury ekonomicznej i finansowej, które zależnie od polityki danego kraju próbuje się niwelować poprzez atrakcyjne zwroty kosztów, czy dofinansowania do budowy kolektorów. Postęp technologiczny i odpowiednia polityka globalna mogą przyczynić się do zrównoważonego rozwoju energetyki solarnej uniezależniając nas od nieodnawialnych źródeł energii i pogarszającego się stanu środowiska, urealniając pożądany, ale wciąż utopijny obraz „Zielonej Ziemi” Literatura [1] [2] [3] [4] Timilsina G., Kuidegashvili L., “A review of Solar Energy. Markets, Economies and Policies”, Policy Research working paper, 2011, . Razykov T., Ferekides.C., Morel. D., „Photovoltaic electricity: Current status and future prospects” Solar Energy Volume 85, Issue 8, August 2011, str. 1580–1608 Zevros.A., El Ashry M., Hales.D “Renewables 2014 Global Status Report” Byrd S., Radcliff.E., Lee.S., “Solar Power & Energy Storage. Policy Factors vs. Improving Economics” Morgan Stanley Blue Paper, July 2014 II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 4 Hodowla filamentów E. coli z zastosowaniem cefaleksyny Barbara Mikulaka, Katarzyna Kryszczukb, Robert Hołystb a Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska ul. G. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk b Instytut Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk ul. Kasprzaka 44/52, 01-224 Warszawa [email protected] Organizmy prokariotyczne są coraz częściej wykorzystywane w przemyśle biotechnologicznym. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje Escherichia coli – gramujemna bakteria o długości ok. 2µm. Jest ona szeroko stosowana ze względu na najlepiej poznaną budowę, genetykę i metabolizm [1]. Mechanizmy regulacyjne E. coli zależą głównie od mobilności białek cytoplazmatycznych. Poznanie właściwości transportu białek bakterii jest więc kluczem do zrozumienia reakcji zachodzących we wnętrzu komórki. Aby jednak badania były możliwe, konieczne jest uzyskanie bakterii o większych rozmiarach. W tym celu stosuje się hodowlę z cefaleksyną [2]. Cefaleksyna jest antybiotykiem, którego działanie polega na blokowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii. Przy zastosowaniu odpowiedniego stężeniu antybiotyku obserwuje się powstawanie filamentów - są to połączone ze sobą kolejne bakterie, nie oddzielone od siebie fizyczną barierą. Tak zmodyfikowana bakteria może posłużyć nam jako organizm modelowy do dalszych badań [3]. Celem wystąpienia jest przedstawienie dokładnego mechanizmu działania cefaleksyny na komórkę bakteryjną oraz zależności wzrostu różnych szczepów E. coli od stężenia tego antybiotyku. Literatura [1] W. Bednarski, Podstawy biotechnologii przemysłowej, Warszawa, WNT, 2007 [2] M. Elowitz, M. Surette M, P. Wolf J. Bact., 1999, 181, 197-203 [3] C. Eberhardt, Journal of bacteriology, 2003, 185, 3726-3734 II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 5 Wykorzystanie elektronicznego nosa w analityce chemicznej Bartosz Szulczyńskia,b, Jacek Gębickib, Marian Kamińskib Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk b Katedra Inżynierii Chemicznej i Procesowej, Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska Politechnika Gdańska ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk a [email protected] W ostatnich latach zaobserwowano znaczący rozwój technik analitycznych opartych na sztucznych zmysłach. Wśród nich szczególną pozycję zajmuje sztuczny zmysł węchu, głównie ze względu na to, że istnieje wiele dziedzin działalności człowieka, w których ocena zapachu, źródła jego pochodzenia oraz intensywności ma bardzo istotne znaczenie. Najczęściej stosowanymi urządzeniami do pomiaru rodzaju i intensywności zapachu są klasyczne olfaktometry. W ostatnich latach pojawiły się instrumenty nazywane „elektronicznymi nosami”, które zaczynają być z powodzeniem stosowane w ocenie zapachu i jego intensywności, rozróżniania składników gazowych. Wykorzystanie e-nosa znalazło zastosowanie w pomiarach analitycznych przeprowadzanych w wielu dziedzinach nauki i przemysłu (np. medycyna, bezpieczeństwo, przemysł spożywczy, farmaceutyczny, chemiczny) [1,2]. Wśród zalet e-nosa należy wymienić przede wszystkim krótki czas oraz niewielkie koszty analizy. Ogromną zaletą tego instrumentu, w porównaniu do innych metod, jest całościowa analiza badanej próbki. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu matrycy czujników jako głównego elementu pomiarowego stosowanego w e-nosach. Sygnał otrzymywany z czujników reprezentuje całkowity skład próbki i jest sumą odpowiedzi danego czujnika na wszystkie substancje znajdujące się w jego otoczeniu. Wynika to ze słabych parametrów metrologicznych stosowanych czujników. Mimo wielu zalet istotną wadą jest wielowymiarowość uzyskiwanych danych i potrzeba ich odpowiedniej interpretacji. Powoduje to konieczność stosowania skomplikowanych aparatów matematycznostatystycznych, tworzenia baz danych oraz przeprowadzania treningu e-nosa w celu poprawnej klasyfikacji danych pomiarowych. W swojej prezentacji przedstawię budowę prototypowego elektronicznego nosa oraz możliwości jego wykorzystania w analityce chemicznej na przykładzie rozróżniania próbek perfum pod kątem ich kompozycji zapachowej. Literatura [1] Dymerski T., Gębicki J., Wiśniewska P., Sliwińska M., Wardencki W., Namieśnik J, Sensors 13 (2013) 5008. [2] Maekawa T., Suzuki K., Takada T., Kobayashi T., Egashira, M. sed sensor array, Sens. Actuators B 80 (2001) 51. II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 6 Chemia zapachu Damian Rosiak Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” [email protected] Parafrazując powiedzenie księdza Benedykta Chmielowskiego, można stwierdzić, że nos jaki jest, każdy widzi. Nos jest duszą twarzy, dodaje urody lub szpeci. Jest dobrodziejstwem albo przekleństwem. Przede wszystkim, nos to narzędzie bez którego trudno żyć. W nabłonku ludzkiego nosa zajmującym powierzchnię ok. 5 cm3, znajduje się ok. 10 mln komórek węchowych. W wyniku zetknięcia się cząsteczki substancji zapachowej z receptorem węchowym, powstaje impuls elektryczny, który zostaje przekazany do mózgu. Kora węchowa mózgu identyfikuje zapach. Jak struktura cząsteczki wpłuwa na jej zapach? Dlaczego nie wszystkie substancje dla nas pachną? Jakie teorie powstały aby wyjaśnić zjawisko powstawania zapachu ? Na te i więcej pytań udzielę odpowiedzi podczas mojej prezentacji. Rys. 2. Stereoizomery 4-(2-endo-bornyl)-2-metylocykloheksanonu posiadające zupełnie inne zapachy . Literatura [1] A. Kołodziejczyk „Naturalne związki organiczne” [2] Słownik Jęzuka Polskiego [3] www.chemiaorganiczna.com. II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 7 Aspiryna w walce z rakiem Daria Malcan Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” Politechnika Gdańska, Wydział Chemiczny ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk [email protected] Kwas acetylosalicylowy powszechnie znany jako aspiryna zażywamy często w postaci tabletek na przeziębienie. Dzięki zmniejszaniu krzepliwości krwi, ma on też swoje zastosowanie w zapobieganiu zawałom serca czy udarom, a także w zmniejszeniu ryzyka wystąpienia np. zakrzepicy żylnej u osób po operacjach [2]. Ale to nie jedyne możliwe zalety aspiryny, okazuje się, że jest ona pomocna również w walce z rakiem (głównie przewodu pokarmowego) [1,3,4]. Rys. 3. Cząsteczka aspiryny Literatura [1] J. Cuzick, M. A. Thorat, C. Bosetti, P. H. Brown, J. Burn, N. R. Cook, L. G. Ford, E. J. Jacobs, J. A. Jankowski, C. La Vecchia, M. Law, F. Meyskens, P. M. Rothwell, H. J. Senn, A. Umar, Estimates of benefits and harms of prophylactic use of aspirin in the general population, (2014). [2] http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/aspiryna-wszechstronny-lek-na-bolgoraczke-miazdzyce-i-migrene_34009.html, (2014). [3] http://www.geekweek.pl/aktualnosci/10133/jedna-tabletka-aspiryny-dziennie-ochroni-przedrakiem, (2014). [4] http://biotechnologia.pl/farmacja/doniesienia-naukowe/aspiryna-ciagle-zaskakuje,14422, (2014). II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 8 Efekt synergizmu erozji kawitacyjnej oraz korozji stali AISI 304 na przykładzie analizy podatności na korozję wżerową Karol Sulej Politechnika Gdańska Wydział Chemiczny Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” 80-233 Gdańsk, ul. Gabriela Narutowicza 11/12 [email protected] Niszczenie struktury materiału stanowi poważny problem, którego całkowite wyeliminowanie jest praktycznie niemożliwe. Do najczęstszych przyczyn degradacji należą procesy korozyjne, które zwykle mają charakter chemiczny lub elektrochemiczny i spowodowane są reakcjami zachodzącymi między powierzchnią materiału, a środowiskiem. Częstym przypadkiem jest występowanie niezależnie od siebie kilku różnych procesów powodujących degradacje. Elementy, które znajdują się w ruchu lub mają kontakt z poruszającymi się medium są dodatkowo narażane na mechaniczne - erozyjne niszczenie powierzchni. Tematem poniższej pracy jest określenie wpływu występowania kawitacji w środowisku jonów chlorkowych na proces niszczenia stali stopowej AISI 304. Wybór takiego tematu pracy pokierowany był faktem rzadkiego występowania tylko jednego rodzaju degradacji. Związane jest to bezpośrednio z agresywnością środowiska w jakim znajduje się konstrukcja, jak i z warunkami mechanicznymi takimi jak ruch czy naprężenia. Rys. 1 Śruba okrętowa uszkodzona przez erozje kawitacyjną Literatura [1] Barbara Surowska, Wybrane zagadnienia z korozji i ochrony przed korozją Lublin 2002 [2] Stefan Krakowiak Korozja wżerowa stali stopowych Politechnika Gdańska Katedra Elektrochemii, Korozji I Inżynierii Materiałowej Gdańsk 2007 [3] Jacek Ryl, Erozja Kawitacyjna Metali Katedra Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska Gdańsk, 2006 [4] C.T. Kwok, Effect of Temperature, pH and Sulphide on Cavitation Erosion of Super Duplex Stainless Steel, Elsevier Wear 211 [5] C.T. Kwok, Synergistic effect of cavitation erosion and corrosion of various engineering alloys in 3.5% NaCl solution, March 2000 II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 9 Kompleksy metali przejściowych z ligandami difosforowymi Kinga Kaniewska a, Rafał Grubba a, Jerzy Pikies a a Wydział Chemiczny, Katedra Chemii Nieorganicznej, Politechnika Gdańska, ul. G. Narutowicza 11/12 , 80-233 Gdańsk [email protected] Chemia metaloorganiczna jest swoistym rozwinięciem chemii organicznej, w której zaadoptowano rozwiązania chemii nieorganicznej - zwłaszcza chemii koordynacyjnej. W literaturze można znaleźć zadziwiającą ilość różnych typów i struktur ligandów: począwszy od monodentnych do polidentnych, z jednym (P-P, N-N) lub dwoma (P-N, P-O) centrami koordynacji, czy chirlanych lub chiralnych. Różnorodność ligandów, które mogą tworzyć metaloorganiczne kompleksy, jest krokiem milowym w rozwoju katalizy. Związki, które w swojej strukturze zawierają dwa atomy fosforu, połączone pojedynczym lub podwójnym wiązaniem, budzą zainteresowanie naukowców na całym świecie. Związane jest to z dużym potencjałem ich zastosowania w wielu syntezach organicznych. Od kilku lat przedmiotem badań wiele grup badawczych są nie tylko kompleksy difosfanowe [1], czy difosfenowe [2], ale także kompleksy metali przejściowych z takimi ligandami difosforowymi jak ligandy fosfanylofosfidowe [3] i fosfanylofosfinidenowe [4]. Rys. 1. Porównanie struktury kompleksów fosfidowych i fosfinidenowych metali przejściowych Literatura [1] K. Eichele, G.C. Ossenkamp, R.E. Wasylishen, T.S. Cameron: Inorg. Chem., 38 (1999) 639. [2] M. Yoshifuji, I. Shima, N. Inamoto: J. Am. Chem. Soc., 103 (1981) 4587. [3] W.B. Wang, P.J. Low, A.J. Carty, E. Sappa, G. Gervasio, C. Mealli, A. Ienco, E. Perez-Carreno: Inorg. Chem., 39 (2000) 998. [4] J. Pikies, E. Baum, E. Matern, J. Chojnacki, R. Grubba, A. Robaszkiewicz: Chem. Commun., (2004) 2478. II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 10 Magnetohydrodynamika w teorii i praktyce Mikołaj Żak Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda”, Politechnika Gdańska ul. Gabriela Narutowicza 11, 80-233 Gdańsk [email protected] Magnetohydrodynamika to nauka interdyscyplinarna zajmująca się ruchem płynów przewodzących prąd elektryczny w polu elektromagnetycznym. Opis tego ruchu w ogólnym przypadku jest zawarty w zestawie równań MHD, łączących w spójną całość równania Naviera-Stokesa (hydrodynamika) oraz równania Maxwella (elektrodynamika). W prostszych przypadkach można ograniczyć się jedynie do wyjaśnienia zjawiska za pomocą siły Lorentza. Teoria MHD odegrała niezwykle ważną rolę przy wyjaśnianiu zjawisk astrofizycznych tj. wysoka temperatura korony słonecznej. Obiecujące jest zastosowanie generatorów MHD do wytwarzania energi elektrycznej, które wraz z połączeniem innych technologii osiągają wysoką sprawność. Ogromną nadzieję wiąże się również z magnetohydrodynamicznym napędem łodzi podwodnych. W prezentacji przedstawiono zagadnienia związane z teorią MHD, jak również zastosowaniu tej wiedzy w praktyce. Objaśniono efekt magnetohydrodynamiczny oraz podano schematy kilku modeli pokazowych silników MHD z wewnętrznym zasilaniem [1]. Następnie pokazano jak wielki wpływ na badanie obiektów astrofizycznych, miało opracowanie teorii MHD (dyski akrecyjne, wysoka temperatura korony słonecznej) [2]. Kończąc opisano zastosowanie osiągnięć magnetohydrodynamiki w łodziach podwodnych i w nowatorskich systemach energetycznych oraz omówiono wady i zalety jakie za sobą noszą [3, 4]. Jak do tej pory magnetohydrodynamika jest wciąż mało spopularyzowaną dziedziną. Można ją jednak uważać za pełnoprawną dyscyplinę naukową - ma zaplecze teoretyczne, które pozwala na wyjaśnianie zjawisk zachodzących w naturze i adaptowanie tej wiedzy dla własnego użytku. Literatura [1] S. Bednarek: „Silniki magnetohydrodynamiczne z wewnętrznym zasilaniem – nie tylko doświadczenia pokazowe”, XI Spotkanie Ogólnopolskiego Klubu Demonstratorów Fizyki (2011). [2] H.C. Spruit: Essential magnetohydrodynamics for astrophysics, (2013). [3] Stan Zimmerman: Submarine Technology for the 21st Century, s. 103-124. [4] J. Paska: "Urządzenia bezpośredniej przemiany energii pierwotnej w elektryczną", Energetyka 626, (2006). II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 11 Woda i mąka- przepis na chleb, czy na zdrowie? Czyli o efekcie placebo. Paulina Rewers Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” [email protected] Istnieje wiele definicji placebo jak i efektu wywołanego przez takie substancje. W badaniech klinicznych placebo to substancje lub procedury, które mają na celu służyć jako kontrola. Z kolei według Stewart-Williams i Podd (2004) placebo jest to substancja lub procedura, która ma wewnętrzną siłę by wywołać pozytywny skutek. Efekt placebo określany jest jako widoczny u pacjenta efekt terapeutyczny po podaniu leku obojętnego lub dokonaniu interwencji obojętnej, związany z subiektywnym postrzeganiem objawów przez pacjenta lub jego lekarza [1, 2]. Przeciwnym pojęciem do dwóch poprzednich jest nocebo definiowane jako substancja lub działanie farmakologicznie obojętne, nie mające udowodnionego, fizjologicznego wpływu na stan zdrowia pacjenta i dane schorzenie, ale wywołujące nieprzyjemne doznania lub nasilające obecne już dolegliwości [1]. Wielu badaczy w tym Fabrizio Benedetti uważa, że placebo to nie tylko substancja a również otaczające ją bodźce czuciowe i społeczne, które mają wprowadzić pacjenta w świadomość tego, że jest on leczony. Efekt placebo został porównany do aktu farmaceutycznego. Jest wysoce skuteczny w leczeniu bólu, lęku, bezsenności, zmęczenia i depresji [3]. W swojej prezentacji postaram się przedstawić Państwu najważniejsze informacje dotyczące mechanizmu psychologicznego jak i neurobiologicznego oraz czynników wpływających na efekt placebo. Przybliżę również ciekawe badania dotyczące efektu podawania substancji placebo. [4, 5] Literatura [1] U. Stolarska, M. Kaciski; „Efekt placebo”. Przegląd Lekarski 6/2011. [2] J. Lent; „The Placebo Effect”. [3] F. Benedetti; ,,Drugs and placebos: what’s the difference?”. EMBO reports Vol 15/No 4/2014. [4] G. Cessak; „Mechanizmy odpowiedzialne za występowanie efektu placebo”. ALMANACH Vol.8 N3 2/2013 [5] J. Grabowski, L. Bidzan; „Wykładniki neurobiologiczne efektu placebo” . Psychiatria Polska 2010, tom XLIV, numer 2 II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 12 Zioła - Chemia która nikomu nie przeszkadza, a studentom dogadza Fabian Purwin Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda” Politechnika Gdańska, Wydział Chemiczny ul. G. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk [email protected] Zioła, rośliny zielarskie – rośliny zawierające substancje wpływające na metabolizm człowieka (np. olejki eteryczne) i dostarczające surowców zielarskich. Są to gatunki lecznicze, przyprawowe, a także trujące. Grupa ta obejmuje przede wszystkim jednoroczne i dwuletnie rośliny zielne, ale także drzewa, krzewy, warzywa i byliny. Zalicza się do nich także niektóre grzyby. Zioła stosowane są m.in. w ziołolecznictwie, aromaterapii i jako przyprawy. Wszyscy uważają zioła za zupełnie nieszkodliwe, pomocne rośliny, wręcz nie spotkałem się po przeprowadzeniu krótkiej ankiety wśród znajomych ze znajomością więcej jak kilku ziół, a co dopiero ich właściwości czy też składu. Postaram się ukrócić tą niewiedzę i przedstawić wszystkim, co tak na prawdę na nas działa, co jest dobre a co gorsze dla naszego organizmu. Skład chemiczny nie powinien być przecież niewiadomą, a wręcz podpowiedzią jakie zioła stosować. To zadziwiające jak pradawne receptury, miały wiele wspólnego ze współczesną chemią mimo, iż nikt nie zdawał sobie z tego sprawy. Rysunek 2. Pzykład powiązania ziół z lekami. Literatura [1] Przemysław Mastalerz, PWN, Warszawa, 1986 [2] http://www.rozanski.ch/fitoterapia1.htm [3] http://pl.herbs2000.com/ziola/1_sklad.htm II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 13 Metale ciężkie w organizmie człowieka Urszula Kozłowska Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda”, Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska, ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk [email protected] Metale ciężkie w dzisiejszych czasach obecne są prawie wszędzie. Rocznie spożywa się około tony żywności, a wraz z nią od 5 do 7 kg substancji obcych. Ogólnie ujmując, metale ciężkie to grupa metali o dużej gęstości i toksycznych właściwościach. Do najbardziej niebezpiecznych należą: arsen, kadm, rtęć i ołów. Ich źródłem środowisku są zanieczyszczenia - pyły i gazy przemysłowe, dym tytoniowy, odpady komunalne, które przedostają się do otoczenia. Szkodliwe związki chemiczne przyswajane są przez rośliny, kumulując się w ich tkankach. W ten sposób metale ciężkie zostają włączone w obieg łańcucha pokarmowego. [1] Praktycznie nie jest możliwe uzyskanie żywności całkowicie wolnej od metali ciężkich. Raz wprowadzone do środowiska krążą w nim stale. Powodują bóle i zawroty głowy, zaburzenia pamięci i kłopoty z koncentracją, działają drażniąco na błony śluzowe i górne drogi oddechowe, uszkadzając strukturę kodu genetycznego, a w konsekwencji mogą doprowadzić do powikłań nowotworowych. Skutki zatrucia nie są zwykle widoczne od razu, dają po sobie znać dopiero po pewnym czasie. [2] Literatura [1] G. W. vonLoon, S. J. Duffy, Chemia środowiska, PWN, Warszawa 2007. [2] W. Seńczuk, Toksykologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, wyd. II, Warszawa 1994. II Mikrosympozjum SSOGPTChem „Hybryda” Strona 14
