tutaj - Kujawsko-Pomorskie Archiwum

szansą dla logistyki i turystyki
KUJAWSKO-POMORSKIE
www.mdwe70.pl
www.mdwe70.pl
MIĘDZYNARODOWA DROGA WODNA E70
SPIS TREŚCI
© Copyright
Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego; ul. Okopowa 21/27, 80-810 Gdańsk
Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego; Plac Teatralny 2, 87-100 Toruń
Urząd Marszałkowski Województwa Warmińsko-Mazurskiego; ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn
Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego; Al. Niepodległości 18, 61-713 Poznań
Urząd Marszałkowski Województwa Lubuskiego; ul. Podgórna 7, 65-057 Zielona Góra
Tytuł: MIĘDZYNARODOWA DROGA WODNA E70 szansą dla logistyki i turystyki
Wydawca: Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego; ul. Okopowa 21/27, 80-810 Gdańsk
Autorstwo koncepcji wydawnictwa: landbrand, www.landbrand.pl
Redakcja tekstów: zespół landbrand w składzie: Hubert Gonera, Grzegorz Niklas
Autorzy zdjęć: P. Pasieczny, M. Szelest, M. Opitz, H. Gonera, D. Paciorek
Projekt i opracowanie graficzne wydawnictwa: landbrand, Piotr Pasieczny
W wydawnictwie wykorzystano treści zawarte w następujących publikacjach:
„Rewitalizacja planowanego polskiego odcinka Międzynarodowej Drogi Wodnej E70 (Odra, Warta, Noteć, Brda, Wisła, Nogat, Kanał Jagielloński, Szkarpawa, Zalew Wiślany)”,
red. M. Czasnojć, „REDAN” Sp. z o.o., Szczecin 2010.
„Analiza Popytu na przewozy ładunków i pasażerów drogą wodną E70 (dla przedsięwzięcia pn. „Rewitalizacja śródlądowej drogi wodnej relacji zachód- wschód obejmującej drogi wodne:
Odra, Warta, Noteć, Kanał Bydgoski, Brda, Wisła, Nogat, Szkarpawa oraz Zalew Wiślany (planowana droga wodna E70 na terenie Polski”)”, K. Wojewódzka-Król, R. Rolbiecki, A. GusPuszczewicz, Sopot 2011.
„Analiza Społeczno-Ekonomiczna dla przedsięwzięcia pn. Rewitalizacja śródlądowej drogi wodnej relacji zachód- wschód obejmującej drogi wodne: Odra, Warta, Noteć, Kanał Bydgoski, Brda,
Wisła, Nogat, Szkarpawa oraz Zalew Wiślany (planowana droga wodna E70 na terenie Polski)”, VECTUM – Analizy Transportowe s.c. I. Kotowska, M. Mańkowska, M. Pluciński, SzczecinGdańsk 2011.
Gdańsk, Olsztyn, Bydgoszcz, Toruń, Poznań, Zielona Góra, Gorzów Wielkopolski 2011
Partnerstwo na rzecz MDW E70
4
Wizja, misja i cele programu rewitalizacji MDW E70
5
Mapa przebiegu MDW E70 na terenie Województwa Kujawsko-Pomorskiego
6
Przebieg MDW E70 w Polsce i Europie
9
Potencjał gospodarczy MDW E70
11
Transport przyszłości
13
Ekologia
14
Ekonomia
15
Potencjał rozwoju śródlądowych dróg wodnych
18
Miejsce śródlądowych dróg wodnych i MDW E70
w nowych modelach transportu zintegrowanego
19
Najbardziej malownicza droga w kraju
21
Nowe inwestycje
22
PARTNERSTWO NA RZECZ MDW E70
4
Możliwość ożywienia żeglugi śródlądowej na ciekach będących częścią MDW E70 na terenie
Polski ma istotne znaczenie dla rozwoju społeczno-ekonomicznego regionów położonych
wzdłuż tej drogi. Silne przekonanie o słuszności działań na rzecz rozwoju śródlądowych dróg
wodnych w Polsce zaowocowało ponadregionalną współpracą, której efektem było
podpisanie przez Marszałków Województw: Lubuskiego, Kujawsko-Pomorskiego,
Pomorskiego, Warmińsko-Mazurskiego i Wielkopolskiego dokumentów deklarujących
solidarną współpracę w zakresie rozwoju wzdłuż drogi wodnej E70.
Dokumentami tymi są: Deklaracja Współpracy w sprawie rozwoju wzdłuż Międzynarodowej
Drogi Wodnej E70 na obszarze Polski z 2006 r., Memorandum Sygnatariuszy deklaracji w
sprawie rozwoju wzdłuż Międzynarodowej Drogi Wodnej E70 na obszarze Polski z 2007 r.,
List Intencyjny w sprawie wstępnego ustalenia zasad współpracy w zakresie opracowania
projektu programu dostosowania polskiego odcinka Międzynarodowej Drogi Wodnej E70 do
parametrów II klasy technicznej oraz opracowania wstępnego studium wykonalności
programu z 2008 r.
Milowym krokiem ku realizacji zapisów ww. dokumentów było podjęcie przez Sejmiki
Województw: Lubuskiego, Wielkopolskiego, Kujawsko-Pomorskiego i WarmińskoMazurskiego uchwał w sprawie powierzenia Województwu Pomorskiemu realizacji zadania
polegającego na opracowaniu „Koncepcji programowo-przestrzennej rewitalizacji
śródlądowej drogi wodnej relacji wschód-zachód obejmującej drogi wodne: Odra, Warta,
Noteć, Kanał Bydgoski, Wisła, Nogat, Szkarpawa oraz Zalew Wiślany (planowana droga
wodna E70 na terenie Polski)”.
W latach 2006 - 2010 (na mocy wymienionych wyżej porozumień) wykonano szereg prac
przygotowawczych dla działań remontowo-inwestycyjnych w obszarze polskiego odcinka
MDW E70. Opracowano m.in. strategię programową wraz z analizą środowiskową i
programem funkcjonalno-przestrzennym, zorganizowano też liczne seminaria i konferencje
tematyczne. Z uwagi na aktualny stan prawny dalsze działania wymagają jednak ścisłej i
efektywnej współpracy z Rządem RP.
W październiku 2010 r. przekazano więc stronie rządowej Memorandum w tej sprawie wraz z
opracowanymi dokumentami. W 2011 r. kontynuowano działania promujące polski odcinek
drogi E70, a także wykonano kolejne opracowania uzasadniające konieczność
zagospodarowania tej drogi.
W połowie 2011 r. marszałkowie w/w pięciu województw podpisali deklarację programową w
sprawie planu działań na rzecz rozwoju MDW E70 w latach 2012-2014, które to działania
mają doprowadzić w przyszłości do powstania na terenie Polski wydajnej, przyjaznej
środowisku i włączonej w europejski system sieci śródlądowych dróg wodnych.
WIZJA, MISJA I CELE PROGRAMU REWITALIZACJI MDW E70
Wizja programu:
„Zrównoważony rozwój regionów położnych wzdłuż planowanego polskiego odcinka
Międzynarodowej Drogi Wodnej E70 (Odra – Warta – Noteć – Kanał Bydgoski – Brda – Wisła
– Nogat – Kanał Jagielloński – Zalew Wiślany) poprzez rozwój różnych form żeglugi
śródlądowej i pozostałych form aktywności gospodarczej związanych z dostępem do
śródlądowych dróg wodnych”.
Misja programu:
„Dążenie do zrównoważonego rozwoju drogi wodnej zarówno w aspekcie transportowym,
jak i turystycznym, przy zachowaniu zasadniczych walorów środowiskowych rzek i kanałów
ją tworzących, poprzez współdziałania zainteresowanych jednostek samorządu
terytorialnego, organów administracji rządowej oraz organizacji pozarządowych, i przy
współpracy z zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi”.
Cele programu:
- Stymulowanie rozwoju gospodarki turystycznej
- Przywrócenie żeglugi turystycznej we wszystkich rodzajach jako czynnika aktywizacji
gospodarczej regionów w strefie oddziaływania MDW E70
- Przywrócenie żeglugi towarowej jako czynnika aktywizacji gospodarczej regionów w strefie
oddziaływania MDW E70
- Poprawa jakości i organizacji przestrzeni obszarów przywodnych w strefie oddziaływania
MDW E70
- Rozbudowa systemu portów i przystani niwelujących negatywny wpływ ruchu
turystycznego i żeglugi towarowej na stan środowiska naturalnego
- Tworzenie narzędzi wspierających rozwój kooperacji podmiotów gospodarczych,
organizacji pozarządowych oraz jednostek samorządu terytorialnego na rzecz wykorzystania
zasobów gospodarczych, przyrodniczych i kulturowych regionów
- Doprowadzenie do zmian legislacyjnych w systemie prawnym porządkujących i
ułatwiających korzystanie z śródlądowych dróg wodnych
- Utworzenie systemu monitoringu, nadzoru oraz zintegrowanego zarządzania zasobami
środowiska naturalnego ekosystemów wód śródlądowych i obszarów przyległych.
5
MIĘDZYNARODOWA DROGA WODNA E70
1
Śluza Nakło Zachód.
NA TERENIE WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO
NOWE
2
14
3
13
ŚWIECIE
Wisła
GRUDZIĄDZ
4
Nakło nad Notecią, przystań.
Nakło nad Notecią.
Miejsce połączenia
Kanału Bydgoskiego
z rzeką Noteć.
Kanał Bydgoski.
Miejscowość Gorzeń.
Bydgoszcz.
Tor regatowy.
Ujście Brdy do Wisły.
8
Bydgoszcz.
Śluza Czersko Polskie.
9
Fordon.
Most na Wiśle.
10
Wisła w okolicach Mariampolu
i Ostromecka.
11
CHEŁMNO
6
NAKŁO
NAD NOTECIĄ
Noteć
1
12
Kanał BYDGOSZCZ
Bydgoski Brd 10 11
a
4
5
2
3
7
6
7
SZUBIN
8
CHEŁMŻA
9
SOLEC
KUJAWSKI
Wis
ła
5
Długi prosty odcinek
Kanału Bydgoskiego
w okolicach miejscowości
Łochowice.
6
Bydgoszcz.
Wyspa Młyńska nocą.
7
Bydgoszcz.
Opera Nova nocą.
TORUŃ
Wisła w okolicy Trzęsacza.
12
Nowy most na Wiśle.
Autostrada A1.
Dorposz Chełmiński.
13
Grudziądz.
Most drogowy.
14
PRZEBIEG MDW E70
PARAMETRY ŻEGLUGOWE MDW E70 W POLSCE I EUROPIE
Bydgoszcz. Tor regatowy. Ujście Brdy do Wisły.
Województwo Kujawsko-Pomorskie.
8
PRZEBIEG MDW E70
Nakło nad Notecią, przystań. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Międzynarodowa Droga Wodna E70 łączy
Europę Zachodnią przez berliński węzeł
dróg wodnych śródlądowych i przez
północną Polskę z rejonem Kaliningradu i
dalej z sys-temem drogi wodnej Niemna.
Na terenie Polski prowadzi od kanału Odra
– Havela do śluzy Hohensaaten dolnym
odcinkiem Odry przez Kostrzyn nad Odrą
(na tym odcinku pokrywa się z drogą
wodną
E30), następnie drogą wodną Warty i
Noteci do Kanału Bydgoskiego, rzeką Brdą
i odcinkiem dolnej Wisły (na tym odcinku
pokrywa się z drogą wodną E40) przez
Nogat na Zalew Wiślany i do Kaliningradu,
dalej Pregołą i Dejmą do Kłajpedy.
Bydgoszcz. Opera Nova nocą. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Kanał Bydgoski. Miejscowość Gorzeń. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Według EUROPEJSKIEGO POROZUMIENIA O GŁÓWNYCH ŚRÓDLĄDOWYCH DROGACH
WODNYCH MIĘDZYNARODOWEGO ZNACZENIA (KONWENCJA AGN) drogi wodne zaliczane do
tras międzynarodowych powinny mieć parametry odpowiadające przynajmniej IV klasie
(minimalne wymiary statku 80 m długości i 9,5 m szerokości). Nowo wybudowane odcinki
powinny odpowiadać przynajmniej klasie Vb, a odcinki modernizowane – klasie Va. Na obszarze
Europy Zachodniej w większości Międzynarodowa Droga Wodna E70 spełnia wymogi umowy
AGN. Aczkolwiek na terenie Niemiec modernizacji wymagają następujące odcinki:
- Mittellandkanal (przebudowa do wymogów klasy Vb)
- Kanał Łaba – Havela (przebudowa do wymogów klasy Vb)
- Droga wodna dolnej Haveli (Untere-Havel Wasserweg) z Plauen do Szprewy (podniesienie
parametrów do wymogów klasy Vb
- Drogi wodne Berlina (podniesienie parametrów do wymogów klasy IV i wyższej)
- Kanał Odra-Havela (podniesienie parametrów do wymogów klasy Va).
Na terenie Holandii wąskim gardłem jest odcinek z Zuid-Willemsvaart do Veghel, który wymaga
poprawy parametrów do wymogów klasy IV (projekt w trakcie realizacji). Pozostałe strategiczne
wąskie gardła drogi wodnej E70 na terenie Holandii obejmują:
- rzekę IJssel z Arnhem do Zutphen – przewiduje się poprawę parametrów do wymogów klasy Va
- Kanał Twente – planowane jest podniesienie parametrów do wymogów klasy Va (projekt w
trakcie realizacji) oraz poprawę parametrów śluz na kanale Eefde.
Z kolei droga wodna E70 na obszarze Polski niestety na żadnym z odcinków nie spełnia
parametrów umowy AGN. Obecnie MDW E70 można zaliczyć do II klasy, poza odcinkiem Noteci
od ujścia rzeki Drawy do połączenia z Kanałem Bydgoskim, gdzie spełnione są jedynie parametry
klasy Ib. E70 jest skanalizowana przy pomocy 28 stopni wodnych, z których jeden – śluza
Czersko Polskie w Bydgoszczy – jest nowym stopniem oddanym do użytku w 1999 roku.
Pozostałe 27 śluz to w większości niezelektryfikowane obiekty zbudowane na przełomie XIX i XX
w. Szerokość szlaku wodnego waha się od 16 m do 25 m, minimalne promienie łuków wynoszą
200 m –250 m, a minimalne prześwity pod mostami to 3,5 m–4 m. Gwarantowana głębokość tej
trasy wynosi 1,2 m–1,5 m, a graniczna dozwolona prędkość statków 8 km/h.
Większość modernizacji brakujących odcinków drogi wodnej E70 na terenie krajów Europy
Zachodniej została rozpoczęta, dla pozostałych określono dokładnie termin ich rozpoczęcia.
Modernizacja drogi E70 na terenie Polski jest dopiero w fazie planowania.
9
WOJEWÓDZTWA NA TRASIE MDW E70
10
POTENCJAŁ GOSPODARCZY MDW E70
LUBUSKIE
WIELKOPOLSKIE
KUJAWSKO-POMORSKIE
POMORSKIE
WARMIŃSKO-MAZURSKIE
Etap MDW E70 w województwie
lubuskim obejmuje łącznie 123
km, z czego 70 km to odcinek
rzeki Warty, 47 km to Noteć, a
pozostałe 6 km Odra.
Najważniejsze miasta leżące na
tym obszarze to: Kostrzyn nad
Odrą (leżący od ujścia Warty do
Odry, aż do piątego km tego
etapu), Gorzów Wielkopolski
(leżący na 54-60 km Warty),
Santok (70 km) oraz Drezdenko
(192 km). Odcinek od ujścia rzeki
Warty do jej 29 km to obszar
Parku Narodowego Ujście Warty,
wraz z przylegającym parkiem
krajobrazowym. Na 70 km rzeki
Warty, w pobliżu Santoka,
znajduje się Rezerwat Santockie
Zakole. Także w tym miejscu do
Warty wpada Noteć.
Wielkopolski etap MDW E70
r o z p o c z y n a
s i ę
dwukilometrowym odcinkiem
rzeki Noteć, na jej 177-179 km,
będącym granicą pomiędzy
województwami lubuskim i
wielkopolskim. Etap wielkopolski
to w sumie 121 km odcinek
Noteci, meandrującej przez
następujące miejscowości: Krzyż,
leżący na 175 km tej rzeki, Wieluń
(162 km), Czarnków (132-134
km) oraz Ujście (105-107 km).
Granica pomiędzy
województwem wielkopolskim, a
kujawsko-pomorskim znajduje
się na 58 km Noteci.
Trasa MDW E70 w województwie
kujawsko-pomorskim to łącznie
145 km cieków wodnych. Rozpoczyna się na 58 km Noteci i prowadzi przez jej dziewiętnastokilometrowy odcinek. Następnie
obejmuje 24,5 km Kanału Bydgoskiego, 14,5 km Brdy i 87 km
Wisły. Płynący w kierunku
wschodnim napotkają na następujące miasta: Nakło nad
Notecią (40 km Noteci), Bydgoszcz (będącą centralnym punktem Bydgoskiego Węzła Wodnego i leżącą nad trzema ciekami:
Kanałem Bydgoskim, Brdą i
Wisłą) oraz Grudziądz (832-836
km Wisły). Od Brdy-ujścia, aż do
859 km Wisły, rozciąga się Zespół
Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego.
Pomorski szlak MDW E70 to
182,5 km tras r zecznych,
obejmujących główne koryto
Wisły wraz z jej odnogami:
Nogatem i Szkarpawą, a także
Zalew Wiślany. Na 886 km Wisły
rozpoczyna się jej pierwsza
odnoga, czyli Nogat, który na 1524 km przepływa przez Malbork, a
następnie na 38 km wyznacza
granicę pomiędzy woj.
pomorskim i warmińskomazurskim. Na 931 km trafiamy
na kolejną odnogę Wisły –
Szkarpawę, wpływającą po 25 km
do Zalewu Wiślanego, nad którym
leżą Kąty Rybackie, Krynica
Morska oraz Piaski. Odcinek
Wisły od 932 km to Przekop
Wisły, uchodzący na 941 km do
Zatoki Gdańskiej.
Trasy MDW E70 leżące na terenie
woj. warmińsko-mazurskiego
obejmują dwudziestoczterokilometrowy odcinek Nogatu (od
jego 38 km do ujścia do Zalewu
Wiślanego), rzekę Elbląg
(przepływającą przez miasto
Elbląg) wraz z Zatoką Elbląską o
łącznej długości 20 km, oraz
Zalew Wiślany z leżącymi nad nim
Tolkmickiem, Fromborkiem,
Kadynami oraz Nową Pasłęką. W
miejscu ujścia Nogatu do Zalewu
Wiślanego znajduje się Rezerwat
Ujście Nogatu, natomiast na
obszar ze Zatoki Elbląskiej
znajduje się ornitologiczny
Rezerwat Zatoka Elbląska.
2
LUBUSKIE
Dzięki dużemu zalesieniu
szczególne miejsce w gospodarce
regionu zajmuje pr zemysł
dr zewny, chemiczny,
elektroniczny i celulozowopapierniczy. Dobrze rozwija się
także produkcja artykułów
spożywczych i napojów oraz
branża budowlana. Bliskość
granicy z Niemcami sprawia, że
wiele firm eksportuje swoje
wyroby za granicę. Większość
produkowanych na tym terenie
towarów oraz dostępnych
surowców naturalnych można
transportować drogą wodną
śródlądową (Odra, Warta, Noteć,
Berliński Węzeł Wodny).
Województwo wytwarza 2,26%
PKB Polski – 30 358 mln PLN.
WIELKOPOLSKIE
Do najbardziej rozwiniętych gałęzi
gospodarki województwa należy
handel, przemysł spożywczy,
motoryzacyjny, farmaceutyczny,
odzieżowy i chemiczny. Ponadto
ważną rolę odgrywa produkcja
pojazdów mechanicznych,
maszyn i mebli, produktów
włókienniczych oraz rolnictwo i
ogrodnictwo. Ze względu na
bogate złoża węgla brunatnego w
okręgu konińskim, znaczącą
pozycję zajmuje górnictwo,
hutnictwo i energetyka. Wielkość
produktu krajowego brutto
wytwarzanego w województwie
wielkopolski wynosi 127 361 mln
PLN, co stanowi 9,5% PKB
Polski.
KUJAWSKO-POMORSKIE
Potencjał gospodarczy
województwa skupia się wokół
ośrodków miejskich, takich jak:
Bydgoszcz, Toruń, Włocławek,
Grudziądz czy Inowrocław. Duże
znaczenie ma tutaj przemysł
c h e m i c z n y, s p o ż y w c z y,
p a p i e r n i c z y, d r z e w n y,
elektroniczny, maszynowy oraz
wydobycie soli. Dzięki
sprzyjającym glebom, wysoko
rozwinięte jest także rolnictwo.
Istotne znaczenie w rozwoju
gospodarczym regionu ma także
sektor usług – zwłaszcza
turystycznych. Większość
produkowanych tu towarów
można transportować żeglugą
śródlądową. Województwo
kujawsko-pomorskie wytwarza
4,6% PKB Polski (61 721 mln
PLN).
POMORSKIE
Najlepiej rozwijającymi się
gałęziami gospodarki w
województwie pomorskim są
przemysł stoczniowy, rafineryjny,
maszynowy, spożywczy i usługi
portowe. Porty w Gdańsku i Gdyni
stanowią ważny węzeł
k o m u n i k a c y j n y. Tr a n s p o r t
śródlądowy może być tu
wykor zystany w relacjach
dowozowo-odwozowych – z
portu gdańskiego, wybrane grupy
ładunków można wysyłać
rzekami w głąb kraju, a produkty
eksportowe wytwar zane w
sąsiedztwie E70 można
dostarczać w ten sposób do
portu. Udział pomorskiego w PKB
Polski wynosi 5,67% (76 243 mln
PLN).
2
WARMIŃSKO-MAZURSKIE
W województwie dominuje
przede wszystkim przemysł
spożywczy i drzewny, jest to
również jeden z największych
ośrodków przemysłu
oponiarskiego. Duże znaczenie
ma także przemysł meblarski,
materiałów budowlanych i
środków transportu. Większość
produkowanych na tym terenie
towarów można transportować
drogami śródlądowymi, a przy
wykorzystaniu możliwości jakie
stwarza port morski w Elblągu,
możliwe jest przeniesienie na
rzeki części ruchu tranzytowego
w układzie wschód-zachód.
Wartość produkcji w
województwie wynosi 37 076 mln
PLN, co stanowi 2,76% PKB
Polski.
11
TRANSPORT PRZYSZŁOŚCI
Fordon. Most na Wiśle. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Popularność transportu samochodowego osłabiła jego główny atut, jakim była szybkość dostaw. Rosnąca kongestia nie
tylko wydłużyła czas transportu kołowego, ale znacząco wpłynęła na zwiększenie jego kosztów. Dodatkowymi skutkami
zaistniałej sytuacji jest degradacja środowiska naturalnego oraz infrastruktury drogowej. Poszukiwanie alternatywnych
środków transportu to efekt nie tylko oszczędności, ale również konieczności wypełnienia limitów emisji CO2 nałożonych
na kraje UE.
12
13
Grudziądz. Most drogowy. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Pięć województw położonych w północno-zachodniej Polsce znalazło sposób na problemy związane z tranzytem.
Rozwiązanie przyniosła sama natura. Przez tereny województw: lubuskiego, wielkopolskiego, kujawsko-pomorskiego,
pomorskiego i warmińsko-mazurskiego biegnie planowana na terenie Polski Międzynarodowa Droga Wodna E70.
Porozumienie województw zakłada wspólne działanie na rzecz rewitalizacji polskiego odcinka MDW E70, a więc realizację
szeregu inwestycji umożliwiających swobodną żeglugę śródlądową.
Inland Navigation Flanders podaje, że 1350 tonowa barka zużywa do 7 razy mniej paliwa niż samochód ciężarowy.
Jeden statek rzeczny może zastąpić kilkaset samochodów, co znacznie obniża czas przeładunku. Różnice w
energochłonności, emisji zanieczyszczeń powietrza, terenochłonności, zagrożeniu bezpieczeństwa, czy w kosztach
zewnętrznych są nawet kilkudziesięciokrotne!
Transport śródlądowy można wykorzystać m.in. do przewozu: materiałów budowlanych, surowców energetycznych,
ładunków wielkogabarytowych, wyrobów z metali, kontenerów, ładunków spaletyzowanych, śmieci, papieru,
samochodów i maszyn. Użeglugowienie MDW E70 pozwoli skomunikować rynki wzdłuż polskiego odcinka trasy, a dzięki
połączeniu z dużymi portami morskimi wschodniego wybrzeża, umożliwi również komunikację z rynkami zamorskimi.
Lokalni producenci zyskają nowy, ekologiczny i bardziej ekonomiczny sposób transportu dla swoich produktów, a miasta
– alternatywną drogę zaopatrzenia. Spełniając wszystkie kryteria zrównoważonego rozwoju – ekonomiczną efektywność,
ekologiczną racjonalność oraz społeczną zasadność, żegluga śródlądowa jawi się jako transport przyszłości.
Śluza Nakło Zachód. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Bydgoszcz. Śluza Czersko Polskie. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
EKOLOGIA
EKONOMIA
Transport, obok energetyki, jest jednym z sektorów gospodarki najbardziej odpowiedzialnych za emisję dwutlenku
węgla. W krajach UE-27 na transport przypada ponad 23% emisji wszystkich działów gospodarki narodowej.
Ponadto w latach 1990 – 2005 jedynie w odniesieniu do działu transportu zaobserwowano wzrost emisji CO2. O ile
łącznie emisja dwutlenku węgla w krajach Unii Europejskiej obniżyła się w latach 1990–2007 o 4,8%, w przemyśle o
42,9%, to w transporcie emisja zwiększyła się o 25,9%. Uznając potrzebę redukcji emisji gazów cieplarnianych w
Strategii Europa 2020 jako jeden z celów przyjęto redukcję emisji dwutlenku węgla w 2020 r. o 20% w porównaniu z
poziomem emisji w 1990 r.
14
Dlatego też powstrzymanie negatywnych zmian klimatycznych w dużym stopniu zależeć będzie od skuteczności
działań w zakresie zmniejszenia emisji CO2 w transporcie. W dokumencie „Plan utworzenia jednolitego
europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu
transportu” stwierdzono, że w sektorze transportu niezbędne jest do 2050 r. ograniczenie emisji CO2 o co najmniej
60% w porównaniu z 1990 r. Osiągnięcie tego celu związane jest z optymalizacją łańcuchów logistycznych, m.in.
poprzez wykorzystanie w większym zakresie bardziej energooszczędnych gałęzi transportu. Potrzeba kształtowania
zmian przewozowych na korzyść mniej uciążliwych dla środowiska gałęzi transportu oznacza w efekcie wzrost
zapotrzebowania na przewozy transportem wodnym śródlądowym.
Śródlądowy transport wodny, charakteryzujący się takimi zaletami, jak: mała energochłonność, mniejszy udział w
emisji zanieczyszczeń i niewielki poziom hałasu, jest postrzegany jako ważny kapitał UE, który wciąż nie jest
dostatecznie wykorzystany.
Spadek bezrobocia związany z powstaniem ww. miejsc pracy wpłynie na
nowe transfery finansowe m.in. do ZUS, budżetu centralnego oraz
budżetów samorządów różnych szczebli. Ich wielkość w skali roku
oszacowano na
96 – 125 mln zł (183 – 241 mln zł rocznie po rozwoju funkcji logistycznej i
przemysłowej).
Analiza wskazuje także na oszczędności związane z brakiem konieczności
wypłacania zasiłków dla bezrobotnych, którzy znajdą pracę w działalności
portowej lub turystycznej oraz działalnościach z nimi powiązanymi lub
przez nie wzbudzonymi. Oszczędności te mogą osiągnąć poziom
38,5 – 50,5 mln zł rocznie (74 – 97 mln zł rocznie po rozwinięciu się
zaawansowanych usług logistycznych i działalności przemysłowej).
Użeglownienie polskiego odcinka MDW E70 pociągnie za sobą również
powstanie licznych korzyści niemierzalnych, wśród których do
najważniejszych należy zaliczyć:
z w i ę k s z e n i e s p ó j n o ś c i s p o ł e c z n o – g o s p o d a rc z e j
z poszanowaniem idei
zrównoważonego rozwoju
rozszerzenie oferty usługowej ośrodków gospodarczych
wzrost atrakcyjności turystycznej i inwestycyjnej
poszczególnych regionów.
Z przeprowadzonej Analizy społeczno-ekonomicznej wynika, że po
osiągnięciu pełnej prognozowanej zdolności przewozowej ładunków i
obsługi pasażerów, rewitalizacja MDW E70 może przynieść następujące
wymierne
korzyści społeczno-ekonomiczne w ujęciu rocznym:
- 24 mln zł lub 70 mln zł z tytułu zmniejszenia kosztów zewnętrznych
transportu w zależności od przyjętej metody
- 6,4 mln zł z tytułu opłat za korzystanie z infrastruktury MDW E70 przez
jednostki towarowe i statki pasażerskie
- 15 mln zł z tytułu zmniejszenia kosztów transportu – korzyści gestorów
ładunków
- 48,6 mln zł z tytułu przeładunków w portach śródlądowych
- 5 mln zł z tytułu opłat za korzystanie z portów i przystani pasażerskich
- 69 mln zł z tytułu wydatków turystów (uwzględniając tzw. mnożnik
turystyczny – ponad 237 mln zł).
Wskazane korzyści nie są jedynymi korzyściami mierzalnymi, które
zostaną wygenerowane w związku z rewitalizacją polskiego odcinka MDW
E70. Mierzalny, choć niewartościowy charakter mają korzyści wynikające
z powstania nowych miejsc pracy, których wielkość oszacowano na:
- 1,5 tys. miejsc pracy, jako bezpośrednie zatrudnienie związane z
aktywizacją funkcji obsługi ładunków oraz pasażerów (żeglugi
pasażerskiej i żeglarstwa);
- 3,5 – 5 tys. miejsc pracy jako tzw. zatrudnienie pośrednio związane z
rozwojem obsługi ładunków i pasażerów w portach i przystaniach
polskiego odcinka MDW E70 oraz zatrudnienie wzbudzone przez te
działalności;
- 4,5 – 6 tys. miejsc pracy powstałych w późniejszym okresie, w
następstwie rozwoju na terenach portowych i w ich sąsiedztwie
zaawansowanych usług logistycznych oraz funkcji przemysłowej, a także
miejsc pracy pośrednio związanych z rozwojem usług logistycznych i
przemysłowych, oraz przez nie wzbudzonych.
15
16
17
Bydgoszcz. Wyspa Młyńska nocą. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Nowy most na Wiśle. Autostrada A1. Dorposz Chełmiński. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
MIEJSCE ŚRÓDLĄDOWYCH DRÓG WODNYCH I MDW E70
POTENCJAŁ ROZWOJU ŚRÓDLĄDOWYCH DRÓG WODNYCH
Drogi wodne to historycznie najstarsze arterie komunikacyjne w
Europie. Od stuleci transportuje się nimi kruszywa, surowce
energetyczne, ładunki płynne oraz artykuły rolne. Tradycyjne rodzaje
ładunków szczególnie predestynowane do transportu śródlądowymi
drogami wodnymi to m.in.: piasek i żwir, ładunki płynne, węgiel i rudy,
ładunki suche, artykuły rolne czy wyroby metalowe.
Jednak w ostatnich latach wachlarz transportowego wykorzystania
śródlądowych dróg wodnych poszerzył się znacznie wskutek
dopasowania ich możliwości do spedycji kontenerowej (obsługa
portów morskich) oraz coraz częstszego zapotrzebowania na
transporty wielkogabarytowe (transformatory, turbiny, silosy, bojlery,
części samolotów, lokomotywy, helikoptery itp.), które z wielką
łatwością i w sposób mało uciążliwy mogą być transportowane
rzekami i kanałami.
18
Znaczny wzrost popytu na przewozy samochodów i maszyn
rolniczych, przy narastającej kongestii na drogach i dużym zagrożeniu
bezpieczeństwa, jest przesłanką do wykorzystania w tym celu żeglugi
śródlądowej. Z dróg wodnych korzystają m.in. firmy BMW, Mercedes,
Ford, Suzuki, Mitsubishi i Renault (600 samochodów tej marki
dziennie jest przewożonych drogą wodną z regionu Paryża do innych
miejsc we Francji). W Wielkiej Brytanii statkami morsko-rzecznymi
przewozi się 650 000 samochodów rocznie (24 statki tygodniowo).
Obsługa portów morskich jest w krajach UE podstawową sferą
zastosowania żeglugi śródlądowej. Wynika ona z licznych korzyści,
jakie niesie połączenie żeglugi morskiej ze śródlądową: wysoka
wydajność prac przeładunkowych i związane z tym korzyści w postaci
wzrostu przepustowości portu oraz zdolności przewozowej statków
morskich, możliwość przeładunku poza portem, na redzie, itp. Ranga
portów morskich w Europie wręcz związana jest z możliwością
powiązań drogami wodnymi z zapleczem. Porty, które nie mają
łączności z europejską siecią dróg wodnych, jak na przykład porty
francuskie, uważane są za drugorzędne, pomimo znakomitych
pozostałych warunków – położenia i zagospodarowania.
Istotnym atutem wodnego transportu śródlądowego jest ładowność i
masowość floty rzecznej, pozwalająca na sprawną obsługę nawet
największych statków morskich. Jeden duży statek rzeczny lub zestaw
pchany zastąpić może nawet kilkaset samochodów ciężarowych. W
efekcie udział śródlądowego transportu wodnego w obsłudze portów
morskich jest znaczny i np. w Rotterdamie wynosi prawie 80%.
Aktualne tendencje rozwoju transportu w Europie zmierzają w
kierunku sprzyjającym zwiększaniu roli transportu wodnego
śródlądowego w nowej sferze zastosowania – w obsłudze obrotów
kontenerowych portów morskich.
W porównaniu z 1990 r., w 2007 r. przeładunki kontenerowe
największego w Europie portu kontenerowego w Rotterdamie wzrosły
niemal 3-krotnie, a w Hamburgu 5-krotnie. Gwałtowny rozwój
obrotów kontenerowych portów morskich oraz wzrost wielkości
kontenerowców komorowych przyczyniły się do znacznych zmian w
pozycji transportu wodnego śródlądowego na zapleczu portów
morskich. Śródlądowy transport rzeczny odgrywa też coraz większą
rolę w obsłudze metropolii, zarówno pod względem zaopatrzenia
hipermarketów w różnorodne towary, jak i w wywozie odpadów
komunalnych.
Lokalizacja centrów logistycznych w portach rzecznych
spowodowała, że wiele dużych europejskich hipermarketów, takich
jak Carrefour, Auchan czy IKEA przerzuca znaczną część swojego
zaopatrzenia na drogi wodne śródlądowe, znacznie redukując emisję
CO2 (dzięki szerokiemu wykorzystaniu tego typu transportu IKEA
zmniejszyła emisję CO2 o 70%).
Unia Europejska generuje rocznie 2,3 mld ton śmieci, z czego obecnie
60% przewożonych jest samochodami. Myśląc o perspektywicznym
rozwiązaniu tego problemu takie miasta, jak: Bruksela, Lille, Liege,
Londyn, Paryż czy Haga próbują zwiększyć przewozy tego ładunku
drogą wodną, zmniejszając tym samym kongestię w miastach oraz
koszty transportu i emisję CO2. W Holandii, w rejonie Amsterdamu
przewóz 140 000 ton śmieci na składowisko w Alkmaar pozwala zdjąć
z dróg 5 500 samochodów ciężarowych rocznie. W Wielkiej Brytanii
barki przewożące śmieci zastępują 100 000 samochodów
ciężarowych rocznie.
W NOWYCH MODELACH TRANSPORTU ZINTEGROWANEGO
Współczesna koncepcja zrównoważonego rozwoju transportu w Unii Europejskiej zakłada, że trzeba zabiegać o nawet niewielkie
zmiany w strukturze gałęziowej przewozów w trosce o przyszłe efekty.
Każdy sposób zmniejszenia zagrożenia bezpieczeństwa na drogach wskutek ich odciążenia, każda możliwość zmniejszenia kongestii,
czy emisji zanieczyszczeń powinna być wykorzystana. Oznacza to celowość rozwoju przyjaznej dla środowiska żeglugi wszędzie
tam, gdzie może to zmniejszyć problemy współczesnego transportu.
Poniżej najważniejsze tendencje przemawiające za rozwojem śródlądowych dróg wodnych:
- Popyt na usługi transportowe w Unii Europejskiej i w Polsce wzrasta bardziej dynamicznie niż PKB.
- Coraz większą rolę w organizacji procesu logistycznego odgrywają porty morskie, w tym zwłaszcza obroty kontenerowe, co wiąże
się z procesem globalizacji.
- Struktura transportu europejskiego z chaotycznej zmienia się w kierunku uporządkowanej, w której kluczową rolę odgrywają
porty morskie i terminale intermodalne. Istotnym łącznikiem zaś jest transport śródlądowy.
19
TERMINAL
TERMINAL
TERMINAL
PORT MORSKI
TERMINAL
PORT MORSKI
TERMINAL
TERMINAL
AKTUALNA, CHAOTYCZNIE ROZWIJAJĄCA SIĘ
STRUKTURA TRANSPORTU EUROPEJSKIEGO
MODEL PRZYSZŁOŚCIOWEJ,
TERMINALOWEJ OBSŁUGI PORTÓW MORSKICH
PRZYSZŁY, KONTYNENTALNY TRANSPORT TERMINALOWY
MDW E70 może przejąć gros transportu towarowego prowadzonego przez Polskę w tranzycie wschód-zachód drogami kołowymi
oraz od morskich portów kontenerowych w Gdyni i Gdańsku do centrów logistycznych zlokalizowanych w głębi kraju.
Warto przypomnieć, że jeden samochód ciężarowy niszczy nawierzchnie dróg, tak jak ponad 160 000 samochodów osobowych.
Jedna barka może przejąć towary od kilkudziesięciu, a nawet kilkuset samochodów ciężarowych. Łatwo sobie wyobrazić, jak
wymierną korzyść przyniesie przekierowanie choćby niewielkiego procentu transportu ciężkiego z dróg kołowych na wodne.
NAJBARDZIEJ MALOWNICZA DROGA W KRAJU
Polacy są coraz bardziej mobilni i chcą wypoczywać aktywnie. Jeżeli urlopowe
rozrywki można połączyć z edukacją, tym lepiej. Nowy model wypoczynku,
określany mianem „3xE” (ang. entertainment, excitement, education), a więc
preferujący aktywność ruchową, przygody i zabawę w połą-czeniu z elementami
poznawczymi i edukacyjnymi, ma coraz więcej zwolenników. W ten scenariusz
znakomicie wpisuje się żegluga śródlądowa.
Nakło nad Notecią.
Miejsce połączenia kanału Bydgoskiego z rzeką Noteć.
Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Pięć województw położonych w północno-zachodniej Polsce odkryło gotowy
produkt turystyczny. Przez tereny województw lubuskiego, wielkopolskiego,
kujawsko-pomorskiego, pomorskiego i warmińsko-mazurskiego biegnie
planowana na terenie Polski Międzynarodowa Droga Wodna E70, dziś praktycznie
zapomniana. Porozumienie województw zakłada wspólne działanie na rzecz
rewitalizacji polskiego odcinka MDW E70, a więc realizację szeregu inwestycji
umożliwiających swobodną żeglugę śródlądową.
20
MDW E70 łączy Europę Zachodnią, przez berliński węzeł śródlądowych dróg
wodnych i północną Polskę, z rejonem Kaliningradu i z systemem drogi wodnej
Niemna (Pregołą i Dejmą do Kłajpedy). Polski odcinek biegnie od kanału OdraHavela do śluzy Hohensaten, następnie przez Odrę do Kostrzyna, gdzie łączy się z
MDW E30 i drogą wodną Odra-Wisła. Szlak prowadzi 294 km Wartą, Notecią,
Kanałem Bydgoskim i Brdą, aż do styku z Wisłą (i MDW E40) w Bydgoskim Węźle
Wodnym. Następnie droga biegnie 114 km Wisłą, Nogatem i Zalewem Wiślanym
do granicy z Rosją. Obejmuje sieć portów, przeładowni i stoczni, a także przystani
turystycznych i pasażerskich.
Wisła w okolicy Trzęsacza.
Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Walory krajoznawcze terenów sąsiadujących z MDW E70, jak również w dużym
stopniu zabytkowy charakter rozwiązań hydrotechnicznych: kanałów
żeglugowych, śluz, pochylni – wszystko to sprawia, że podróż drogą wodną E70
będzie niezapomnianą przygodą dla całej rodziny.
Wisła w okolicy Mariampolu i Ostromecka.
Województwo Kujawsko-Pomorskie.
Długi prosty odcinek Kanału Bydgoskiego w okolicach miejscowości Łochowice. Województwo Kujawsko-Pomorskie.
21
NOWE INWESTYCJE NA TRASIE MDW E70
22
Przystań wodna w Świerkocinie
Województwo Lubuskie
Rzeka Warta – km 28,5
W Świerkocinie w Gminie Witnica
planuje się budowę przystani
wodnej z polem kempingowym, w
skład której wchodzić będzie
m.in.: nabrzeże postojowe i
zatoka cumownicza z pomostem
pływającym, punkt informacji
turystycznej, mała gastronomia,
miejsce biwakowo-rekreacyjne
oraz parking dla samochodów
o s o b o w y c h i a u t o b u s ó w.
Wo d n i a c y b ę d ą m i e l i d o
dyspozycji również slip do
wodowania jachtów, dostęp do
węzła sanitarnego oraz przyłącze
wodne i energetyczne. Inwestycja
ma zostać zrealizowana przy
wykorzystaniu środków unijnych,
które mają zostać pozyskane z
Lubuskiego Regionalnego
Programu Operacyjnego w
ramach działania 5.1 - Rozwój i
modernizacja regionalnej
infrastruktury turystycznej i
kulturowej.
Bulwar nad Wartą w Gorzowie
Wielkopolskim
Województwo Lubuskie
Rzeka Warta – km 57
Pięknie odnowiony w 2006 roku
nadwarciański bulwar stał się
wizytówką miasta i jest obecnie
jednym z najchętniej
odwiedzanych miejsc w
Gorzowie. Promenada
zaprojektowana w formie
trzypoziomowego nabrzeża,
obejmuje przystań dla statków
spacerowych, tarasy widokowe
oraz ciąg spacerowy z letnimi
ogródkami piwnymi. Kompleks
otoczony jest zielenią, a zejścia
między poziomami
przystosowane zostały dla osób
niepełnosprawnych. Na
zachodnim krańcu bulwaru
ustawiono scenę, na której
odbywają się miejskie koncerty i
wydarzenia kulturalne. W sezonie
letnim w weekendy można tu
wejść na pokład zabytkowego
lodołamacza „Kuna” i odbyć nim
rejs po Warcie.
Przystań w Czarnkowie
Województwo Wielkopolskie
Rzeka Noteć – km 132 Drogi
Wodnej Wisła-Odra
Na terenie otwartej w lipcu 2011
roku nowoczesnej przystani w
Czarnkowie znajduje się pełne
zaplecze sanitarne, pomosty
pływające w basenie portowym, a
także wypożyczalnia kajaków.
Dodatkowo, turyści będą mieli do
dyspozycji stojaki na rowery, slip
do wodowania łodzi i jachtów oraz
parkingi. Całość jest wyposażona
w system monitoringu
zapewniający bezpieczeństwo
wypoczywającym. Budowa
przystani służącej żeglarzom,
k a j a k a r z o m o r a z
motorowodniakom możliwa była
dzięki współpracy Czarnkowa ze
Związkiem Gmin i Miast
Nadnoteckich. Projekt
realizowany był w ramach
Wielkopolskiego Regionalnego
Programu Operacyjnego na lata
2007-2013, pod nazwą
„Aktywizacja Wielkiej Pętli
Wielkopolski – etap I budowa
przystani wodnych na rzece
Noteć – przystań w Czarnkowie”.
NOWE INWESTYCJE NA TRASIE MDW E70
Przystań „Yndzel” w Drawsku
Województwo Wielkopolskie
Rzeka Noteć – km 175 Drogi
Wodnej Wisła-Odra
Otwarty wraz z czarnkowską
przystanią, nowoczesny obiekt w
Drawsku pozwala na swobodne
cumowanie jachtów, wodowanie
lub wciąganie na brzeg
mniejszych jednostek, ładowanie
akumulatorów i tankowanie
paliwa oraz bezpieczne
pozbywanie się ścieków i śmieci.
Do użytku odwiedzających są
również sanitariaty, boisko,
wypożyczalnia sprzętu wodnego
oraz parking. Dla komfortu i
bezpieczeństwa turystów na
terenie mariny zainstalowano
monitoring i odpowiednie
oświetlenie. Podobnie jak
przystań w Czarnkowie, marina w
Drawsku została dofinansowana z
RPO Województwa
Wielkopolskiego, w ramach
projektu „Aktywizacja Wielkiej
Pętli Wielkopolskiej – etap I
budowa przystani wodnych na
rzece Noteć - przystań w
Drawsku”.
Przystań w Nakle nad Notecią
Województwo KujawskoPomorskie
Rzeka Noteć – km 40 Drogi
Wodnej Wisła-Odra
W ramach I etapu tej inwestycji
powstał między innymi basen
portowy o powierzchni 10 tysięcy
m , pomosty pływające mogące
przyjąć 30 jednostek różnej
wielkości, slip do wodowania
jachtów o nośności 5 ton oraz
dalby cumownicze dla większych
statków. Wodniacy mają dostęp
do pełnego węzła sanitarnego,
energii elektrycznej i do wody. W
kolejnym etapie powstanie
między innymi punkt
informacyjny, wypożyczalnia
sprzętu wodnego, sala
konferencyjno-dydaktyczna na 35
osób, warsztat szkutniczy oraz
hangar na sprzęt wodny. Wokół
budynku i basenu znajdować się
będzie boisko do siatkówki, plac
zabaw dla dzieci, monitorowane
pole namiotowe wraz z miejscem
do grillowania i rekreacji oraz
parking. Inwestycja realizowana
jest w ramach Regionalnego
Programu Operacyjnego
Województwa KujawskoPomorskiego.
2
Przystań na Wyspie Młyńskiej
w Bydgoszczy
Województwo KujawskoPomorskie
Rzeka Brda – km 12 Drogi Wodnej
Wisła-Odra
Nowoczesna marina, która
powstaje przy zabytkowych
młynach Rothera w środkowej
części Wyspy Młyńskiej zostanie
oddana do użytku w 2012 roku.
Przystań, oprócz podstawowego
zaplecza, wyposażona będzie w
część hotelową i gastronomiczną,
salę edukacyjną oraz centrum
odnowy biologicznej.
Architektura budynku nawiązuje
do funkcji, jaką będzie on pełnił –
bryła o urozmaiconym kształcie i
płynnych brzegach przypomina
falę. Rewitalizacja terenów
sportowych na terenie Wyspy
Młyńskiej finansowana jest z
Regionalnego Programu
Operacyjnego Województwa
Kujawsko-Pomorskiego na lata
2007-2013, wartość projektu
wynosi około 19,5 mln zł, z czego
prawie 6 mln zł to środki unijne.
Przystań „Park Północny”
w Malborku
Województwo Pomorskie
Rzeka Nogat – km 19,4
Nowoczesna przystań w
Malborku będzie mogła
jednorazowo gościć 24 jachty. W
ramach projektu wykonane
zostało między innymi nowe
nabrzeże, pomosty pływające
wraz z trapami i odnogami
cumowniczymi oraz pochylnia do
slipowania jachtów. Powstały też
dwa budynki – sanitarny i
bosmanat oraz przyłącza
instalacyjne wody, ścieków i
energii elektrycznej. Dla komfortu
i bezpieczeństwa turystów
korzystających z przystani cały
teren ogrodzono, oświetlono i
wyposażono
w monitoring. Zadanie wykonano
w ramach projektu „Pętla
Żuławska – rozwój turystyki
wodnej. Etap I”.
Przystań w Błotniku
Województwo Pomorskie
Rzeka Martwa Wisła – km 935
Wisły
Zlokalizowana w starej odnodze
ujściowej Wisły przystań jest
jedną z kluczowych inwestycji
projektu „Pętli Żuławskiej”. Jej
dogodne położenie –
bezpośrednio w sąsiedztwie śluzy
Przegalina – pozwoli wodniakom i
żeglarzom na komfortowy pobyt
w trakcie rejsu po Wiśle i
okolicznych akwenach. Przystań
będzie dysponowała 40
miejscami postojowymi różnej
wielkości
i zostanie wyposażona we
wszelkie niezbędne udogodnienia
– m.in. slip, sanitariaty i parking.
Przystań jachtowa
w Nowej Pasłęce
Województwo WarmińskoMazurskie
Ujście rzeki Pasłęki do Zalewu
Wiślanego
W Gminie Braniewo w
miejscowości Nowa Pasłęka
powstaje przystań żeglarska z
prawdziwego zdarzenia. W
ramach prac
w projekcie
zaprojektowano umocnienie
brzegu na długości 172 m i
budowę 32 pomostów
jachtowych. Planuje się budowę
drogi dojazdowej do przystani
oraz parking na 22 miejsca
postojowe, a także budowę linii
elektroenergetycznych,
wodociągu i kanalizacji
sanitarnej. Inwestycja obejmuje
również budowę mostu
zwodzonego przez kanał portowy
przy ujściu do Pasłęki.
Przedsięwzięcie realizowane jest
w ramach projektu
„Pętla
Żuławska – rozwój turystyki
wodnej. Etap I”.
Bulwar Zygmunta Augusta
w Elblągu
Województwo WarmińskoMazurskie
Rzeka Elbląg – km 4,7
Inwestycja mająca na celu
rewitalizację Bulwaru Zygmunta
Augusta kosztować będzie ponad
32 mln zł i obejmie modernizację
nabrzeża oraz budowę dwóch
mostów zwodzonych w miejsce
istniejących kładek. Dzięki tej
przebudowie wyeliminowane
zostaną ograniczenia
wysokościowe dla jednostek
wpływających do miasta i
płynących na Zalew Wiślany czy
Pojezierze Iławskie. Nabrzeże
przy reprezentacyjnym bulwarze
Elbląga będzie przystosowane do
obsługi jachtów
i statków pasażerskich o długości
do 100 m i zanurzeniu do 2,5 m.
Dzięki prowadzonej równolegle
przebudowie portu żeglarskiego
przy ulicy Radomskiej już na
wiosnę 2012 roku Elbląg stanie
się wyjątkowo pr zyjaznym
miastem dla miłośników turystyki
wodnej.
2
23