homilia, komentarze biblijne.

Uroczystość Najświętszego Ciała
i Krwi Chrystusa
Komentarze biblijne
N
ks. Zenon Hanas
I czytanie z Księgi Rodzaju (14,18–20)
W tekstach dzisiejszej liturgii słowa pojawia się tajemnicza postać
Melchizedeka. Pismo Święte mówi o nim trzykrotnie: w Księdze
Rodzaju, w psalmie 110 oraz w Liście do Hebrajczyków. Melchizedek był królem Szalemu, utożsamianego z Jerozolimą, zanim Dawid
zaczął w niej panować. Był też kapłanem Boga Najwyższego, którego
wyznawał także Abraham. Księga Rodzaju wspomina, że Melchizedek wyszedł na spotkanie Abrahama wracającego ze zwycięskiej
wyprawy. Jako dar przyniósł chleb i wino. W późniejszej tradycji
Kościoła te dwa dary były uważane za zapowiedź Ofiary Eucharystycznej. To, że Melchizedek pobłogosławił Abrahama, miało świadczyć, iż jest kimś ważniejszym niż Abram, gdyż zawsze ważniejszy
błogosławi mniej ważnego.
Wraz z Abrahamem prośmy o błogosławieństwo Boga Najwyższego.
Psalm responsoryjny (110(109),1–4)
Refren psalmu nawiązuje do przekonania wyrażonego w Liście do
Hebrajczyków, że Jezus Chrystus jest kapłanem według „porządku”
Melchizedeka. Z faktu, że Jezus należał do kapłańskiego „porządku”
Melchizedeka, wynikała Jego „wyższość” nad Abrahamem. Ten werset jest połączony z psalmem 110, który mówi o przyszłym Mesjaszu.
W psalmie wyraźnie się wyróżnia dwie funkcje Mesjasza: powszechne
królowanie nad światem i kapłaństwo na wzór Melchizedeka. Różni
się ono od sprawowanego przez kapłanów czy lewitów, które w Izraelu przechodziło z ojca na syna. Różnie interpretuje się sformułowanie mówiące o tym, że Mesjasz ma pić wodę ze strumienia. Najczęściej jako strumień prób i zagrożeń albo strumień Bożych łask.
W życiu Jezusa widać wypełnienie tych mesjańskich oczekiwań.
1
Rok C • Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa • Komentarze biblijne
II czytanie z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła
do Koryntian (11,23–26)
W Pierwszym Liście do Koryntian św. Paweł podaje wiele wskazań
dotyczących celebrowania Wieczerzy Pańskiej, docierały bowiem do
niego głosy, że mieszkańcy tego miasta schodzą się razem nie na lepsze, ale ku gorszemu (1 Kor 11,17). Zdarzały się wśród nich spory.
Brakowało między nimi solidarności. W tym kontekście św. Paweł
w uroczysty sposób przekazuje im to, co otrzymał od Pana. Jest to
Pawłowy opis Eucharystii, która sprawowana była we wczesnych
wspólnotach chrześcijańskich. W dalszej części tego listu św. Paweł
przestrzega swoich współbraci, aby godnie i szacunkiem przyjmowali ciało i krew Pańską. Kto bowiem spożywa i pije, nie zważając na
ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije (1 Kor 11,29).
Prośmy o dar godnego przyjęcia Chrystusa w Jego słowie i ciele.
Ewangelia według św. Łukasza (9,11b–17)
Cud rozmnożenia chleba jest opisywany w Ewangeliach w kilku
opowieściach. Św. Łukasz prezentuje swój opis w ścisłej łączności
z Eucharystią. Kilka szczegółów świadczy o tym.
Rozmnożenie chleba miało miejsce o zmierzchu, kiedy dzień począł
się chylić ku wieczorowi. To samo sformułowanie znajduje się w opowieści o uczniach wędrujących do Emaus po Zmartwychwstaniu
Jezusa, którzy rozpoznali Go przy łamaniu chleba. Dane dotyczące
liczby nakarmionych osób to jedynie informacja ukazująca, iż Jezus
jest Bożym Synem, który ma moc przekraczania ludzkich granic.
Także kosze ułomków wskazują na Boską moc Chrystusa. W Łukaszowym opisie pojawiają się cztery charakterystyczne gesty Jezusa:
wziął chleb, spojrzał w niebo i pobłogosławił, połamał i podał
uczniom. W podobny sposób w pierwotnej wspólnocie chrześcijan
sprawowano Wieczerzę Pańską.
Uczestniczymy w Eucharystii, w której splatają się różne wątki historii zbawienia: błogosławieństwo Melchizedeka, cudowne rozmnożenie chleba przez Jezusa, celebracja Wieczerzy Pańskiej w pierwszych
wspólnotach chrześcijan. W centrum tej tajemnicy pozostaje zawsze
Chrystus, który w Eucharystii staje się Chlebem życia oraz naszym
Królem i Kapłanem. Niech nakarmi nasz głód życia wiecznego.
2
Rok C • Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa • Komentarze biblijne