Ćwiczenie 5 Analiza funkcji elementów sterujących

Politechnika Białostocka
Wydział Elektryczny
Systemy Telekomutacji
Ćwiczenie 5
Analiza funkcji elementów
sterujących
Opracowali:
dr inż. Krzysztof Konopko, mgr inż. Grzegorz Kraszewski
BIAŁYSTOK 2006
1 Wprowadzenie
Wszystkie moduły dołączone do cyfrowego pola komutacyjnego centrali S12 mają
jednakową konstrukcję blokową. Składają się z układu funkcyjnego, który zajmuje
się spełnianiem funkcji modułu, oraz zespołu sterującego TCE (Terminal Control
Element). O ile budowa modułu funkcyjnego zależy od tego, jaką ma spełniać
funkcję, o tyle zespoły sterujące w różnych modułach mają taką samą postać. TCE
jest mikrokomputerem składającym się z procesora z pamięcią główną, gdzie
umieszcza się wykonywane programy, oraz z interfejsu terminalowego (TI,
Terminal Interface), łączącego mikrokomputer z polem komutacyjnym. Połączenie
z polem składa się z czterech 16-bitowych łączy PCM: dwóch wyjść do pola i
dwóch wejść z pola. Łącza używane do połączenia TI z polem komutacyjnym jak
również te łączące TI z mikrokomputerem oraz elementy pola komutacyjnego
między sobą różnią się od liniowego standardu PCM 30/32 (używanego w łączach
międzycentralowych) tym, że są 16-bitowe (a nie 8-bitowe), w związku z tym mają
przepustowość 4 Mbit/s zamiast 2 Mbit/s.
Zespół TCE zapewnia komunikację między procesorami systemu i dopasowuje
standardy transmisyjne łączy do standardów transmisyjnych pola komutacyjnego,
które nawet dla łączy cyfrowych są różne. Oprócz tego TCE odpowiada za przetwarzanie sygnalizacji pozapasmowej.
Dzięki temu, że elementy sterujące TCE są standardowe, można dodawać nowe
typy modułów lub modyfikować istniejące bez oddziaływania na pole komutacyjne
i inne dołączone do niego moduły.
W zależności od tego, jakim modułem steruje TCE, rozróźniamy następujące typy
TCE:
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
●
TRM-A-CE
TRM-C-CE
SVCCE-A
PTF-CE
TTCE
PLCE
PBCE
DFCE
ADCE
CTCE
ELC-LTCE
ELC-DTCE
PSM
ASCE-A-S
ATCE-A-S
DTCE-A-S
ELC-DTCEA
ELC-CCCE
TCE przydziału łączy międzycentralowych,
TCE koordynacji łączy międzycentralowych,
TCE zespołów obsługi (DTMF i mostków konferencyjnych),
TCE oprogramowania PTF/MPTMON (monitor systemu),
TCE testowania łączy międzycentralowych,
TCE urządzeń peryferyjnych i ładowania oprogramowania,
TCE urządzeń peryferyjnych i kopiowania plików,
TCE obrony systemu przed uszkodzeniami,
TCE urządzeń peryferyjnych i administracji systemem,
TCE zegara i generacji sygnałów tonowych,
TCE zakończenia łącza abonenckiego,
TCE zakończenia łącza międzycentralowego,
TCE komutacji pakietów,
TCE abonenta analogowego (architektura uproszczona),
TCE analogowego łącza międzycentralowego (arch. upr.),
TCE cyfrowego łącza międzycentralowego (arch. uproszczona),
TCE cyfrowego łącza międzycentralowego,
TCE sterownika sygnalizacji Nr 7,
●
●
●
●
●
●
E-ISCB
SVCCE-C
E-ITCE
E-RIM-MD
E-OSM-CE
E-ADCE
TCE abonenta ISDN,
TCE zespołu obsługi,
TCE łącz międzycentralowych ISDN,
TCE styku zdalnego,
TCE modułu nadzoru operatorskiego,
TCE centrum obsługi sieci telefonicznej.
Dodatkowo w systemie występują mikrokomputery sterujące niezwiązane z żadnymi modułami (pomocnicze zespoły sterujące Auxiliary Control Elements). Jedynym
ich powiązaniem ze sprzętem centralowym jest dołączenie do pola komutacyjnego
poprzez standardowy interfejs terminalowy TI. Nie sterują one żadnym modułem,
wykonują jednak pomocnicze funkcje sterujące:
● SXSACE
Pojedynczy systemowy komputer pomocniczy,
● DXSACE
Podwójny systemowy komputer pomocniczy,
● SPARE-ACE Zapasowy komputer pomocniczy
Jak widać ACE dzielą się na ACE systemowe, które pełnią w systemie różne
pomocnicze i wspomagające funkcjem oraz ACE zapasowe, które w danym
momencie nic nie robią i stanowią tak zwaną „zimną rezerwę”. W przypadku
uszkodzenia dowolnego ACE w parze komputerów systemowych, następuje
zastąpienie go przez zapasowy, który przejmuje funkcję rezerwowego pary po
załadowaniu go oprogramowaniem i aktualnymi danymi.
2 Cel i zakres ćwiczenia
Wszystkie dane w systemie S12 ze względu na ich dużą ilość, oraz potrzebę
korzystania z nich przez różne komputery CE, są zgrupowane w jedną strukturę
bazy danych. Struktura ta jest bazą relacyjną i złożoną z tzw. tupli (rekordów) oraz
domen (pól). Programy mają dostęp do danych poprzez operacje odczytu,
modyfikacji, tworzenia lub kasowania wartości domen przypisanych określonej
tupli w danej relacji (tablicy). Każda tupla zawiera domenę lub domeny kluczowe,
których wartości służą do indeksowania tupli. Przykładowo relacja R_OLCOS
(Originating Line Class of Service – klasa obsługi linii wywołującej) posiada dwa
indeksy (domeny kluczowe): D_PROC i D_TN.
W ćwiczeniu studenci analizują strukturę relacyjnej bazy danych centrali
telefonicznej S12. W szczególności analizowane są relacje związane z rozkładem
elementów sterujących poszczególnymi modułami centrali, oraz relacje opisujące
hierarchiczne zależności pomiędzy blokami bezpieczeństwa SBL.
3 Metodyka badań
3.1 Komendy stosowane w ćwiczeniu
3.1.1 DISPLAY-TUPLE
Pozwala na wyświetlenie tupli (rekordu) z relacji (tablicy) przechowywanej w
pamięci komputera sterującego lub na dysku twardym.
DISPLAY-TUPLE:REL=”nazwa_relacji”,QUAL=kryterium,OPT=opcja;
Gdzie:
● REL – nazwa relacji w postaci "R_nazwa",
● QUAL – kryterium wyświetlania rekordów. Podajemy trzy parametry
rozdzielone znakami „&”. Pierwszy z nich to nazwa domeny (pola) w postaci
"D_nazwa", drugi to określony warunek:
● EQ – wartość pola równa podanej,
● NE – wartość pola różna od podanej,
● LE – wartość pola mniejsza od podanej,
● LEEQ – wartość pola mniejsza lub równa podanej,
● GR – wartość pola większa od podanej,
● GREQ – wartość pola większa lub równa podanej.
Trzeci parametr to wartość pola, podana w cudzysłowach.
● OPT – opcje czytania
● INSEQ – czytanie sekwencyjne, każda kolejna komenda powoduje
wyświetlenie następnego rekordu,
● INORDER – czytanie w porządku określonym przez pierwsze pole
kluczowe tablicy.
3.1.2 COUNT-TUPLE
Komenda służy do policzenia ilości rekordów (tupli) w tablicy (relacji).
COUNT-TUPLE:REL=”nazwa_relacji”,QUAL=kryterium;
Gdzie:
● REL – nazwa relacji w postaci "R_nazwa",
● QUAL – kryterium zliczania, patrz opis komendy DISPLAY-TUPLE powyżej.
3.2 Przebieg ćwiczenia
● Odczytaj z tablicy (relacji) "R_CEF_MNEM" z parametrem OPT=INSEQ
wszystkie zdefiniowane w centrali funkcje (typy) elementów sterujących.
● Sprawdź w tablicy (relacji) "R_CE_CLASS" ilość komputerów sterujących w
centrali. Użyj kryterium takiego, że wartość pola "D_CE_FUNC" jest równa
kolejnym typom wykrytym w poprzednim punkcie.
● Z tablicy (relacji) "R_SBLLHIT" odczytaj ilość bloków bezpieczeństwa SBL
podległych komputerom sterującym określonym w pierwszym punkcie ćwiczenia. Użyj kryterium z polem "D_CE_TYP".
4 Sprawozdanie z ćwiczenia
Sprawozdanie powinno zawierać opis przebiegu ćwiczenia laboratoryjnego, w tym:
wykaz realizowanych komend operatorskich,
przykładowe raporty generowane przez centralę,
funkcje i liczbę elementów sterujących, oraz liczbę zależnych od nich bloków
SBL.
– wnioski z przeprowadzonych badań.
–
–
–
5 Wymagania BHP
W trakcie realizacji programu ćwiczenia należy przestrzegać zasad omówionych
we wstępie do ćwiczeń, zawartych w „Regulaminie porządkowym w laboratorium”
oraz w „Instrukcji obsługi urządzeń elektronicznych znajdujących się w laboratorium z uwzględnieniem przepisów BHP”. Regulamin i instrukcja są dostępne w
pomieszczeniu laboratoryjnym w widocznym miejscu.
6 Literatura
1. A. Jajszczyk "Wstęp do telekomunikacji", WNT, Warszawa 1998.
2. S. Haykin "Systemy telekomunikacyjne", WKŁ, Warszawa 1998.
3. "System 12 Digital Exchange", Electrical Communication vol. 59 No. 1/2 1985.