"Książę Kaspian" - Lewis CS

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl
"Książę Kaspian" - Lewis C.S.
Moje powroty i droga do starego świata...
Moje powroty i droga do starego świata...
.
Dawno nie było mnie w Narni... Trudno to wyjaśnić, bo przecież w każdą
środę czytamy "Opowieści z Narni" podczas spotkań Koła Literackiego w naszej szkole. Jednak to prawda, nie
byłam od dawna w Narni...
.
.
Od kilku dni szukałam sposobu, aby uspokoić swoje myśli. Jest dopiero październik, a w pracy zamieszanie, jakby to
był co najmniej maj. Ilość obowiązków trochę mnie przytłacza, znajomi radzą, abym z czegoś zrezygnowała. Tylko z
czego? Wszystko, co robię w szkole, robię dla dzieciaków, innego sensu tej pracy nie widzę. Każda z rzeczy jest dla
nich i tak naprawdę tylko to się liczy. Nie jest ważne, że zapominam o zjedzeniu kanapki, nie ważne, że ciągle
gdzieś zostawiam książki, albo moje nieszczęsne klucze i później wściekam się, gdy ich muszę po lekcjach szukać.
Już dawno zapomniałam o tym, że znów ksero nie działa i musiałam kupić toner do domu, żeby drugi raz
wydrukować sprawdziany (pierwsza kopia zaginęła oczywiście na odcinku ksero - pokój nauczycielski, a potem
wspomniane ksero przestało w ogóle działać). I chyba również nie warto się przejmować całą sytuacją związaną z
pewną osobą, z którą w tym roku przyszło mi współpracować... A jakby tego było mało, to wczoraj miałam lekcje
obserwowaną i... to była chyba najbardziej beznadziejna lekcja w moim dotychczasowym życiu nauczycielskim. Ale
na pocieszenie dodam, że godzinę później, gdy zupełnie wyczerpana poprowadziłam ten sam temat w innej klasie
6, moja "młodsza młodzież" podziękowała mi za ciekawe zajęcia, sami ustalili termin sprawdzianu i dali... cukierka
"krówkę" na dobry początek weekendu...
.
.
.
Zatem, jak już pisałam, długi czas nie byłam w Narni. Wczoraj nagle przyszła mi do głowy natrętna myśl: "otwórz
książkę, a poczujesz się lepiej". Nie mogłam sobie znaleźć miejsca... Po wieczornej, bardzo trudnej rozmowie,
byłam zmęczona i zła na cały świat. Wróciłam do domu, wysprzątałam i wyszorowałam dokładnie pokój, zrobiłam
sobie kawę i wzięłam kąpiel. Zła na cały świat, a konkretnie na jedną osobę, postanowiłam poczytać o wojnie w
Kosowie. Ale ... myśl o Narni nie dawała mi spokoju.. Popatrzyłam na książki leżące na półce i jedna z nich była
lekko wysunięta zapraszając nieśmiało, abym ją otworzyła. "Książę Kaspian"... Narnia kolejny raz zawładnęła
czasem, minęły godziny zanim zamknęłam opowieść o Aslanie, Łucji i samej sobie. A później... włączyłam DVD i
obejrzałam Disneya-owską adaptacje. Zasnęłam w środku nocy... śniąc o Aslanie i Narni...
.
.
.
Narnia to dla mnie obraz tego, kim mogłabym być i kim chcę być. Narnia to prawda o sobie samym i o tym, czym
jest wiara w dobro. Wreszcie Narnia to mój cel. W niej wszystko jest proste: dobro jest dobrem, a zło jest złem.
Slogan? Nie... To my zaprowadziliśmy w naszym świecie "porządek" na marę człowieka, wymyśliliśmy sobie
władzę, podległych, pieniądze i debet na koncie, kredyty i ciągły wyścig szczurów. Nie widzimy już dobra, prawdy,
piękna. Nawet czasu nie mamy, żeby zobaczyć, że nie widzimy. To inni wyznaczają nam kierunek ślepego marszu
po nic. Jedynym ratunkiem pozostaje świat fikcji. A zatem tworzymy kolejne złudzenia, kupujemy, by czuć się
bogatsi, krzyczymy, żeby ugruntować swoja pozorną władzę, żebrzemy o chwilę uwagi i pozory akceptacji. A
Narnia czeka. Aslan czeka i wszystko, co może sprawić, że będziemy sobą. W Narni nie można udawać kogoś, kim
się nie jest, ona odsłania nasze prawdziwe oblicze. I kiedy brudna, zmęczona, głodna i wściekła na świat
przeniosłam się do Narni, zobaczyłam, że się kolejny raz zgubiłam w gąszczu osądów, opinii i iluzji świata
dążącego do zagłady. A potem...zaczął padać deszcz. Nie pamiętam, czy w Narni, czy za oknem, czy to łzy
spływające po policzkach. Wiem jedno - przyniósł ukojenie, umył moją umorusaną brudem świata twarz, zmył błoto
i nareszcie rozpoznałam siebie. Ostatnią rzeczą, którą pamiętam, był głos Aslana i krzyk księcia Kaspiana "za
Narnie". Już wiem, czego mi brakowało - wolności, prawdy, miłości. Kaspian wrócił na tron, dzieci do Londynu, a ja...
kolejny raz powróciłam mojej Narni...
.
.
.
Ciągle zastanawiam się, dlaczego tak łatwo zgubić Narnię? Klucze to rozumiem, książki - zdarza się, ale dlaczego
gubimy sens naszej egzystencji? Dlaczego ulegamy iluzji świata, w którym liczą się tylko pieniądze, pozycja, władza
i kłamstwa? Kaspian żyje w takim świecie stworzonym już nie przez Aslana, ale przez Telmarów. Nie zna starej
Narni, ale słyszał o niej zakazane podania i szeptem przekazywane legendy. Nosi w sobie głód prawdy i chęć
powrotu do Narni, tej prawdziwej. Idzie za głosem swego mistrza, szuka śladów dawnego świata. Świetność krainy
Aslana przeminęła, pozostały już tylko ruiny, ale i na nich można zbudować jeszcze przyszłość. Potrzeba trochę
wiary, nadziei i miłości. Na nowo trzeba stać się dzieckiem i niczym Łucja, widzieć wszędzie dobro i zawsze mieć
nadzieję.
.
.
.
Kocham Narnię i będę do niej często wracała, gdy tylko Aslan zawoła mnie po imieniu...
.
Anna M.
.
.
.
NOTKA O KSIĄŻCE
.
autor: C.S. Lewis
tytuł oryginału:Prince Caspian
.
cykl wydawniczy: Opowieści z Narni (tom 2)
wydawnictwo: Media Rodzina
data pierwszego wydania za granicą: 1951
obecne wydanie: 2008
liczba stron: 222
.
moja ocena: 6 / 6
Autor: Anna Matysiak
Artykuł pobrano ze strony eioba.pl