Kochana pogrążona w smutku Rodzino czas nie zaleczy ran, które

POŻEGNANIE
Droga pogrążona w smutku Rodzino.
Czas nie zaleczy ran, które powstały. One pozostają, bo śmierć
Adasia jest też trochę śmiercią Nas samych, coś w Nas umiera.
Żyjemy, ale nie jesteśmy już tacy sami.
To nieodżałowana strata dla wszystkich, którzy Cię znali i kochali. Nie znajdujemy
słów, by wyrazić smutek i ogromną pustkę, jaką odczuwamy. Adam pozostanie w
naszej pamięci i sercu jako sympatyczny uczeń, świetny kolega, ale przede
wszystkim wartościowy młody człowiek. Zapamiętamy Go jako wspaniałego i
lubianego ucznia. Głęboko wierzymy, że tam, dokąd odszedł, spotka ukojenie
duszy, a pamięć o nim żyć będzie wiecznie w naszych sercach.
Drogi Adasiu
Żegnam Cię w imieniu nauczycieli, uczniów i pracowników Zespołu Szkół
Budowlanych w Gdyni. Dla wielu z nas, także i dla mnie, dzisiejsze pożegnanie jest
bardzo bolesnym doświadczeniem. Uczestniczymy w pogrzebie ucznia, który był na
początku swojej drogi życiowej. Znamy przecież inne prawa - prawa życia. To nas
winni żegnać uczniowie, to dzieci powinny żegnać swoich rodziców. Dzisiaj jest
odwrotnie.
Adam, w tym roku skończył 21 lat. Był uczniem, Technikum Budowlanego w Gdyni.
We wrześniu złożył deklarację o egzaminie zawodowym, do którego miał przstąpić
za kilka miesięcy. Ten dokument wypełniony jego ręką uświadamia tragiczną prawdę
! Adam już żadnego ziemskiego egzaminu nie będzie zdawał. Przed nim ten jedyny,
ostateczny - przed Bogiem
Kochany Adasiu
Zbyt krótką drogę zaplanował dla Ciebie los. Pozostaniesz w naszej pamięci
radosny, sympatyczny, roześmiany, bo byłeś lubiany przez całą społeczność
szkolną. Pozostaniesz w naszej pamięci już na wieki młody -20-letni.
Nauczyciele zapamiętają twoją chłopięcą twarz, dziesiątki pytań, które zadawałeś
nam na lekcjach i przerwach. Nie minął jeszcze rok, kiedy bawiliśmy się wspólnie na
balu studniówkowym. Przed naszymi oczyma stoisz właśnie taki: w odświętnym
garniturze, podchodziłeś do każdego z uśmiechem, aż do rana ciesząc się
atmosferą wspaniałej zabawy.
Wszyscy łączymy się w bólu z Rodzicami.
Spoczywaj w pokoju.
Dyrekcja, pracownicy i uczniowie
Zespołu Szkół Budowlanych
05 grudnia 2014 roku