2015.01.14_załącznik nr 6 _tom II

Transkrypt

Załącznik Nr 6
do Uchwały Nr .......................
Rady Gminy Zawoja
z dnia .....................................
ujednolicony tekst zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy Zawoja
WÓJT GMINY ZAWOJA
ZMIANA STUDIUM UWARUNKOWAŃ
I KIERUNKÓW
ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
GMINY ZAWOJA
TOM II
KIERUNKI ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
EGZEMPLARZ WYŁOŻONY DO PUBLICZNEGO WGLĄDU
w dniach od 29 stycznia 2015r. do 18 lutego 2015r.
OPRACOWAŁA:
ASTA– PLAN
PRACOWNIA URBANISTYCZNO - ARCHITEKTONICZNA
KIEROWNIK PRACOWNI
mgr inż. arch. Anna Staniewicz /uprawnienia nr 999/89/
KRAKÓW, styczeń 2015r.
Spis treści
I. WSTĘP....................................................................................................................... 4
1. INFORMACJE WPROWADZAJĄCE ...................................................................... 4
1.a. INFORMACJE WPROWADZAJĄCE ................................................................... 4
II. KIERUNKI ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO .................................... 5
1. KIERUNKI ZMIAN W STRUKTURZE PRZESTRZENNEJ GMINY ORAZ
W PRZEZNACZENIU TERENU................................................................................... 5
1.1. Ustalenia ogólne – kryteria i przyjęty podział na obszary funkcjonalno - przestrzenne ....5
1.2. Kierunki rozwoju i przekształceń struktury przestrzennej................................................... 9
2. KIERUNKI I WSKAŹNIKI DOTYCZĄCE ZAGOSPODAROWANIA
ORAZ UŻYTKOWANIA TERENÓW..........................................................................22
2.1. MIESZKALNICTWO ............................................................................................................. 23
2.1.1. Ogólne kierunki rozwoju................................................................................................... 23
2.1.2. Parametry i wskaźniki urbanistyczne................................................................................ 24
2.2. USŁUGI ................................................................................................................................ 26
2.2.2. Parametry i wskaźniki urbanistyczne................................................................................ 27
2.3. TERENY PRODUKCYJNO-USŁUGOWE.............................................................................. 28
2.3.2. Parametry i wskaźniki urbanistyczne zabudowy produkcyjnej........................................... 29
2.4. ZIELEŃ ................................................................................................................................. 29
2.5. WODY POWIERZCHNIOWE ................................................................................................ 30
2.6. TERENY WYŁĄCZONE SPOD ZABUDOWY ........................................................................ 30
3. OBSZARY ORAZ ZASADY OCHRONY ŚRODOWISKA I JEGO ZASOBÓW,
OCHRONY PRZYRODY, KRAJOBRAZU KULTUROWEGO ....................................31
4. OBSZARY I ZASADY OCHRONY DZIEDZICTWA KULTUROWEGO
ORAZ DÓBR KULTURY WSPÓŁCZESNEJ..............................................................43
5. KIERUNKI ROZWOJU KOMUNIKACJI I INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ ..44
5.1. Komunikacja ........................................................................................................................ 44
5.2. Gospodarka wodno – ściekowa.......................................................................................... 45
5.2.1 Zaopatrzenie w wodę..................................................................................................... 45
5.2.2 Odprowadzenie ścieków ................................................................................................ 49
5.3 Elektroenergetyka, gazownictwo, ciepłownictwo, telekomunikacja. ................................ 53
5.3.1 Elektroenergetyka.......................................................................................................... 53
5.3.2 Gazownictwo .................................................................................................................... 54
5.3.3 Ciepłownictwo................................................................................................................... 54
5.3.4 Telekomunikacja............................................................................................................... 55
5.3.5 Składowanie odpadów ...................................................................................................... 55
6. OBSZARY, NA KTÓRYCH ROZMIESZCZONE BĘDĄ INWESTYCJE CELU
PUBLICZNEGO O ZNACZENIU LOKALNYM ...........................................................56
PUBLICZNEGO O ZNACZENIU PONADLOKALNYM ..............................................56
8. OBSZARY, DLA KTÓRYCH OBOWIĄZKOWE JEST SPORZĄDZENIE
MIEJSCOWEGO PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO ..............56
8.1 Obszary wymagające scaleń i podziału nieruchomości ..................................................... 57
2
8.2 Obszary rozmieszczenia wielkopowierzchniowych obiektów handlowych ....................... 57
8.3. Obszary dokumentowanych złóż kruszywa naturalnego................................................... 57
8.4. Obszary przestrzeni publicznej........................................................................................... 57
8.5. Obszary nie wyłączone z produkcji rolnej i leśnej ............................................................. 57
8.6. Obszary parków kulturowych.............................................................................................. 57
9. OBSZARY, DLA KTÓRYCH GMINA ZAMIERZA SPORZĄDZIĆ MIEJSCOWY
PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO .............................................57
9.1. Dopuszczalny zakres zmian przy opracowaniu planów miejscowych nie wywołujących
naruszania zasad ustalonych w studium........................................................................................... 59
10. KIERUNKI I ZASADY KSZTAŁTOWANIA ROLNICZEJ I LEŚNEJ
PRZESTRZENI PRODUKCYJNEJ.............................................................................61
11. OBSZARY NARAŻONE NA NIEBEZPIECZEŃSTWO POWODZI I OSUWANIA
SIĘ MAS ZIEMNYCH..................................................................................................63
11.1. Obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi.......................................................... 63
11.2. Obszary narażone na niebezpieczeństwo osuwania się mas ziemnych ......................... 63
12. OBSZARY LUB OBIEKTY, DLA KTÓRYCH WYZNACZA SIĘ W ZŁOŻU
KOPALINY FILAR OCHRONNY ................................................................................65
13. OBSZARY POMNIKÓW ZAGŁADY I ICH STREF OCHRONNYCH ....................65
14. OBSZARY WYMAGAJĄCE PRZEKSZTAŁCEŃ LUB REHABILITACJI.............65
14.1. Obszary wymagające przekształceń ................................................................................. 65
14.2. Obszary wymagające rehabilitacji .................................................................................... 65
15. GRANICE TERENÓW ZAMKNIĘTYCH I ICH STREF OCHRONNYCH .............65
16. INNE OBSZARY PROBLEMOWE ......................................................................66
16.a. OBSZARY FUNKCJONALNE O ZNACZENIU LOKALNYM ..…………….…...66
3
I. WSTĘP
1. INFORMACJE WPROWADZAJĄCE
Elaborat zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy Zawoja składa się z:
□ części tekstowej obejmującej
tom I zatytułowany Diagnoza stanu istniejącego - Uwarunkowania
i możliwości rozwoju;
tom II zatytułowany Kierunki zagospodarowania przestrzennego;
□ części graficznej obejmującej
rysunek nr 1 zmiany studium zatytułowany - Uwarunkowania i możliwości
rozwoju;
rysunek nr 2 zmiany studium zatytułowany - Kierunki zagospodarowania
przestrzennego;
rysunek poglądowy nr 3 zatytułowany - Schemat kierunków rozwoju
infrastruktury technicznej
W tomie I zawarto wyniki z przeprowadzonych analiz dotyczących:
• dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu,
• stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony,
• stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości
i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody
i krajobrazu kulturowego,
• stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
• warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia,
• zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia,
• potrzeb i możliwości rozwoju gminy,
• stanu prawnego gruntów,
• występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych,
• występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych,
• występowania udokumentowanych złóż kopalin oraz zasobów wód podziemnych,
• występowania terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów
odrębnych,
• stanu systemu komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia
uporządkowania gospodarki wodno ściekowej, energetycznej oraz gospodarki
odpadami,
• wnioski mieszkańców i osób zainteresowanych zmianą przeznaczenia terenów.
Zebrane informacje stanowiły podstawę dla określenia i sformułowania zasad
i kierunków rozwoju zagospodarowania przestrzennego gminy, które zostały zawarte
w niniejszym tomie.
1.a. INFORMACJE WPROWADZAJĄCE
Elaborat zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy Zawoja zaktualizowany do potrzeb niniejszej zmiany studium
składa się z:
□ Części tekstowej obejmującej:
Załącznik nr 1 do Uchwały, stanowiący Tekst zmiany studium;
Załącznik nr 5 do Uchwały, stanowiący Tom I – „Diagnoza stanu istniejącego
- Uwarunkowania i możliwości rozwoju”, w formie ujednoliconej
z wyróżnieniem zmian studium;
Załącznik nr 6 do uchwały, stanowiący Tom II – „Kierunki zagospodarowania
przestrzennego”, w formie ujednoliconej z wyróżnieniem zmian studium;
□ Części graficznej składającej:
Załączniki nr 2a, 2b do Uchwały, stanowiące zmiany Rysunku nr 1
zatytułowanego „Uwarunkowania i możliwości rozwoju”,
Załączniki nr 3a, 3b do Uchwały, stanowiące zmiany Rysunku nr 2
zatytułowanego „Kierunki zagospodarowania przestrzennego”,
Załącznik nr 7 do Uchwały, stanowiący rysunek zatytułowany
„Uwarunkowania
i możliwości
rozwoju”,
w
formie
ujednoliconej
z wyróżnieniem zmian studium,
Załącznik nr 8 do Uchwały, stanowiący rysunek zatytułowany „Kierunki
zagospodarowania przestrzennego”, w formie ujednoliconej z wyróżnieniem
zmian studium.
II. KIERUNKI ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
1.
KIERUNKI ZMIAN W STRUKTURZE PRZESTRZENNEJ GMINY ORAZ
W PRZEZNACZENIU TERENU
1.1 Ustalenia ogólne – kryteria i przyjęty podział na obszary funkcjonalno przestrzenne.
Podstawowe cele rozwoju gminy:
• Rozwój gospodarczy gminy przy wykorzystaniu sprzyjających warunków
i szans jakie stwarza:
o położenie gminy - może być potencjałem rozwojowym pod warunkiem
zrównoważonego wykorzystania możliwości płynących z niezdegradowanego
i czystego środowiska naturalnego,
o potencjał przyrodniczo – krajobrazowy ,
o wolna siła robocza, ludzie z inicjatywą, pasją, pomysłem,
o istniejący potencjał - obiekty rekreacyjne i sportowe, placówki oświatowe,
opiekuńcze i kulturalne,
o zasoby kulturowe,
o kultywowanie i propagowanie tradycji ludowej,
5
o zalążki agroturystyki.
Na terenie gminy Zawoja znajdują się cenne ekologicznie obszary z wyjątkowymi zasobami w postaci Babiogórskiego Parku Narodowego i jego otuliny, rezerwatu przyrody na
Policy im. Z. Klemensiewicza, terenów Natura 2000. Gmina posiada specyficzny mikroklimat charakteryzujący się dużym nasłonecznieniem i małą ilością opadów w ciągu roku.
Do szans rozwojowych, stworzonych przez uwarunkowania zewnętrzne, można zaliczyć:
o położenie w pobliżu tras tranzytowych i dogodne połączenia komunikacyjne
o współpracę z ościennymi gminami w podejmowaniu realizacji wspólnych
zadań,
o nawiązanie kontaktów z gminami bliźniaczymi w Unii Europejskiej,
o wypracowanie i konsekwentną realizację strategii gminy
Rozwój ten wiąże się z:
− intensyfikacją wykorzystania istniejących terenów budowlanych, w tym terenów
zabudowy mieszkaniowej i usługowej,
− wyznaczeniem nowych terenów dla zainwestowania (m.in. mieszkaniowego,
usługowego, produkcyjno - usługowego i rekreacyjno - sportowego) oraz
wykorzystanie istniejących terenów w obszarach już posiadających dogodną
dostępność komunikacyjną i możliwości wyposażenia w sieci i urządzenia
infrastruktury technicznej,
− wykorzystaniem na cele inwestycyjne terenów zdegradowanych i posiadających
niską przydatność rolniczą,
− wspieraniem rozwoju lokalnej przedsiębiorczości,
− aktywną i efektywną promocję gospodarczą zachęcającą podmioty gospodarcze
do inwestowania oraz prowadzenia działalności gospodarczej na terenie gminy.
− polepszenie obsługi komunikacyjnej terenów zainwestowanych,
− udostępnienie komunikacyjne nowych terenów do zainwestowania,
− pełne wyposażenie terenów zabudowy w sieci i urządzenia infrastruktury
technicznej.
• podniesienie standardu i jakości życia mieszkańców, które wiąże się z:
− prowadzeniem racjonalnej polityki lokalizacyjnej, wskazującej tereny możliwe do
zagospodarowania na cele mieszkaniowe i cele związane z obsługą
mieszkalnictwa,
− modernizacją istniejących zasobów mieszkaniowych,
− modernizacją istniejących terenów rekreacji i sportu realizowaną na podstawie
programów renowacji,
− zapewnieniem warunków dla realizacji programu usług publicznych i sprzyjaniu
inicjatywom tworzenia usług komercyjnych związanych z obsługą ludności,
− rozwiązaniem problemu gospodarki ściekowej oraz poprawą funkcjonowania
innych elementów infrastruktury technicznej,
− polepszeniem obsługi komunikacyjnej terenów zainwestowanych jednocześnie
poprawą dostępności komunikacyjnej obszaru gminy,
− wprowadzeniem terenów zieleni urządzonej,
− eliminacją barier urbanistycznych i architektonicznych dla osób niepełnosprawnych.
6
• ochrona środowiska naturalnego, wiążąca się z utrzymaniem obecnych wartości
dla przyszłych pokoleń i odpowiednim gospodarowaniem zasobami środowiska
oraz jej zrównoważony rozwój.
• ochrona wartości kulturowych związana z występującymi na obszarze gminy
zespołami i obiektami zabytkowymi, wiążąca się z utrzymaniem tych wartości dla
przyszłych pokoleń, zapewniająca atrakcyjności gminy .
• wzrost atrakcyjności turystycznej, który wiąże się z:
− rozwojem infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej,
− opieką nad dziedzictwem kulturowym poprzez utrzymanie tych wartości dla
przyszłych pokoleń, zapewniając atrakcyjność obszaru gminy,
− utrzymaniem lub w miarę możliwości poprawą warunków ochrony środowiska
naturalnego, takim gospodarowaniem zasobami środowiska, które zapewni
utrzymanie atrakcyjności gminy oraz jej zrównoważony rozwój,
− stworzeniem spójnego systemu promocji i informacji turystycznej.
Szczegółowe analizy stanu istniejącego i uwarunkowań rozwoju dokonane w tomie I
zmiany studium zatytułowanym Diagnoza stanu istniejącego - Uwarunkowania
i możliwości rozwoju, wykazały zróżnicowane predyspozycje i możliwości rozwoju gminy
w poszczególnych jej częściach.
Analizy stanu zagospodarowania i zainwestowania terenu gminy, ruchu budowlanego, a przede wszystkim analiza wniosków złożonych przez mieszkańców do projektu
zmiany studium wykazała jednoznacznie preferencje i oczekiwania mieszkańców,
dotyczące przekwalifikowaniem terenów rolnych na mieszkaniowe.
Podstawowymi kryteriami decydującym o ustaleniu nowych lub kontynuacji obecnych
kierunków rozwoju dla poszczególnych obszarów przyjęto :
• stan zainwestowania i rodzaj użytkowania terenu;
• uwarunkowania i walory przyrodnicze i kulturowe;
• występujące tendencje i predyspozycje obszaru;
• stopień dostępności terenu;
• wnioski mieszkańców i osób zainteresowanych zmianą przeznaczenia terenów.
Przyjęcie powyższych ustaleń pozwoliło na sformułowanie ogólnych kryteriów rozwoju
istniejących i proponowanych funkcji na określonych terenach:
o jako kryteria dla rozwoju osadnictwa (obejmującego tereny mieszkalnictwa, usług
publicznych i komercyjnych, produkcji, tartaków, składów i magazynów,
komunikacji i inne związane z zainwestowaniem kubaturowym) przyjęto :
− stopień zainwestowania różnorodnymi formami użytkowania (nawiązanie do
stanu istniejącego zabudowy);
− rezerwy terenowe ustalone w planach dla rozwoju zainwestowania
kubaturowego (przesądzenia obowiązującego prawa miejscowego);
− położenie w stosunku do istniejącego układu dróg oraz komunikacji masowej
(dostępność terenu);
− ekonomiczne aspekty możliwości uzbrojenia terenu.
o jako kryteria dla utrzymania lub ograniczenia rolniczego charakteru użytkowania
przyjęto :
− stan istniejący użytkowania;
7
− małe predyspozycje terenu dla utrwalania działalności rolniczej; w tym
ograniczona przydatność rolnicza terenu z uwagi na wielkość kompleksów
rolnych oraz konfigurację terenu i inne warunki fizjograficzne niesprzyjające
prowadzeniu gospodarstw rolniczych;
− ustalenie terenów do zalesień, ujęte w dokumentach planistycznych oraz
wynikające z uwarunkowań przyrodniczych,
o jako kryteria rozwoju terenów leśnych przyjęto :
− predyspozycje przyrodnicze np. korytarze ekologiczne, uwarunkowania
przyrodnicze, przewietrzanie,
− ustalenie terenów do zalesień, potrzeba zwiększania lesistości gminy ,
− małe predyspozycje terenu dla innego niż leśny użytkowania, w tym rolnictwa;
− obecny sposób użytkowania i predyspozycje dla przyszłego użytkowania
terenów bezpośrednio sąsiadujących.
o jako kryteria dla rozwoju funkcji wypoczynkowej, o znaczeniu lokalnym
i ponadlokalnym w terenach nie zainwestowanych przyjęto :
− walory widokowe i zasoby przyrodnicze poszczególnych części obszaru
gminy;
− możliwości rozwoju ruchu turystycznego;
− możliwość lokalizacji w bezpośrednim lub nieodległym sąsiedztwie urządzeń
i obiektów obsługi turystycznej (parkingi, obiekty obsługi turystyki),
Kompleksy funkcjonalno – przyrodnicze
Analiza zasobów przyrodniczych na obszarze gminy, analiza stanu środowiska
(stanu zanieczyszczenia), zmian antropologicznych i ocena predyspozycji przyrodniczych była podstawą podziału terenu gminy w opracowaniu ekofizjograficznym na
obszary przyrodniczo-funkcjonalne:
I – Obszary wskazane do pełnienia funkcji przyrodniczych,
II – Obszary terenów otwartych z enklawami zabudowy zagrodowej,
III – Obszary wskazane do rozwoju zabudowy.
Obszary te waloryzują przestrzeń i stanowią podstawę dla ustalenia kierunków
rozwoju i przekształceń struktury przestrzennej gminy. Obszary wskazują na najbardziej
pożądany, podstawowy sposób zagospodarowania.
W tomie I, zatytułowanym Diagnoza stanu istniejącego - Uwarunkowania i możliwości
rozwoju, szczegółowo określono zasięg, możliwości realizacji funkcji i ograniczeń
w poszczególnych obszarach przyrodniczo-funkcjonalnych.
W wymienionych wyżej obszarach wyróżniono tereny, w których zagospodarowanie
uwarunkowane jest dodatkowymi czynnikami. Są to obszary, w których obowiązują
ograniczenia wynikające z przepisów odrębnych z dziedziny ochrony środowiska,
ochrony dóbr kultury oraz istniejącego użytkowania, w tym komunikacji (np. strefy
techniczne), a także strefy specjalne (np. sanitarne). Sposób ich zagospodarowania
determinują dodatkowe czynniki i dla obszarów tych obowiązują dodatkowe zasady
zagospodarowania.
8
1.2. Kierunki rozwoju i przekształceń struktury przestrzennej
Dokonana pełna diagnoza uwarunkowań, ustalenie predyspozycji rozwojowych i
określenie podstawowych celów rozwoju gminy pozwoliło na określenie głównych
kierunków rozwoju i wydzielenie w obszarze gminy trzech podstawowych stref:
I
II
III
urbanizacji,
terenów rolnych i otwartych,
terenów lasów i zalesień.
Na rysunku studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego ustalono
zasięgi wyżej wymienionych stref i oznaczono je rzymskimi cyframi: I , II i III.
STREFA URBANIZACJI (I) – obejmuje istniejące i potencjalne tereny zabudowy
mieszkaniowej, usługowej, produkcyjnej oraz innego rodzaju zainwestowana wraz z
terenami komunikacji i urządzeń infrastruktury technicznej. Tereny te posiadają dogodne
warunki obsługi komunikacyjnej. Strefa ta obejmuje również istniejące tereny użytkowane
rolniczo, enklawy zadrzewień oraz zieleń naturalną, niejednokrotnie pełniącą ważne funkcje
ekologiczne; w tym fragmenty korytarzy ekologicznych.
Podstawowym kierunkiem działań w strefie urbanizacji jest utrzymanie, kontynuacja, porządkowanie i rozwój funkcji mieszkaniowej, usługowej oraz działalności produkcyjnej i gospodarczej przy zachowaniu zasad ochrony środowiska przyrodniczego i kulturowego.
Podstawowym kierunkiem działań w w.w. strefie jest również utrzymanie i realizacja systemu
zieleni, tworzonego na bazie istniejących zasobów przyrodniczych poprzez porządkowanie
istniejących terenów zieleni, jej powiększanie oraz wykształcanie wyraźnego systemu.
Dokładny zasięg strefy urbanizacji ustalono na rysunku studium zatytułowanym Kierunki
zagospodarowania przestrzennego. Strefę oznaczono cyfrą rzymską „I.”
W strefie urbanizacji wyznaczono tereny do utrzymania, porządkowania, kontynuacji i rozwoju:
− funkcji mieszkaniowej - w zróżnicowanych formach: zabudowy o przeważającej funkcji
mieszkaniowej jednorodzinnej, zabudowy wiejskiej oraz zabudowy mieszkaniowej z
usługami;
− funkcji usługowej, w zróżnicowanych formach;
− funkcji produkcyjnej i wytwórczej, w zróżnicowanych formach,
− funkcji sportu, turystyki i rekreacji, w zróżnicowanych formach,
− funkcji związanej z produkcją rolniczą obejmującą tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych;,
− komunikacji - obejmujące drogi i ulice, place, parkingi oraz tereny urządzeń
komunikacji i inne związane z obsługą komunikacji;
− infrastruktury technicznej – obejmujące tereny urządzeń i obiektów infrastruktury wodnokanalizacyjnej, energetycznej, gazowniczej, telekomunikacyjnej i ciepłowniczej;
9
− zieleni- w zróżnicowanych formach, w tym cmentarze, enklawy zieleni łęgowej i
naturalnej oraz tereny wód powierzchniowych wraz z ich naturalną obudową
biologiczną.
W strefie urbanizacji wydzielono obszar koncentracji ważnej funkcji rozwoju gminy, którym
jest – teren koncentracji zabudowy usługowej, centrum wsi Zawoja i centrum wsi Skawica.
Na rysunku studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego teren
koncentracji zabudowy usługowej został oznaczony ukośnym, czerwonym szrafem. Tereny
te winny pełnić funkcję gminnego centrum usługowego, atrakcyjną przestrzeń publiczną
stanowiącą wizytówkę gminy, koncentrujące obiekty i urządzenia usługowe o charakterze
publicznym i komercyjnym.
Ze względu na szczególne cechy funkcjonalno-przestrzenne, zasoby kulturowe w strefie
urbanizacji w ramach wydzielonych terenów usługowych winny powstawać inne obszary,
pełniące funkcje przestrzeni publicznych, w tym: place, ciągi komunikacyjne oraz tereny
koncentracji usług publicznych i usług turystyczno – rekreacyjnych. Zasięg tych obszarów
winien zostać określony na etapie opracowania planów miejscowych.
Tereny przeznaczone dla funkcji mieszkaniowej, obejmują istniejącą zabudowę
o przeważającej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej, zagrodowej i zabudowę mieszaną mieszkaniowo-usługową i tereny bezpośrednio do nich przylegające oraz nowe enklawy
terenu predysponowane dla rozwoju tej funkcji. Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna
może być realizowana jako obiekty wolnostojące, bliźniacze, grupowe i szeregowe. W
częściach gminy posiadających zabudowę letniskową terenami rozwoju funkcji
mieszkaniowej objęto również istniejącą zabudowę letniskową oraz działki sąsiednie
predysponowane dla rozwoju tego rodzaju użytkowania.
Podstawowym kierunkiem działań w terenach przeznaczonych dla rozwoju funkcji
mieszkaniowej jest utrzymanie, porządkowanie, kontynuacja, uzupełnianie i rozwój zabudowy mieszkaniowej w różnych formach wraz z pełną infrastrukturą techniczną i komunikacyjną, obejmującą dojazdy, zespoły garażowe i parkingi.
Przeznaczeniem dopuszczalnym, w tych terenach jest możliwość realizacji obiektów
i urządzeń usług o charakterze komercyjnym i publicznym oraz możliwość realizacji obiektów
i urządzeń drobnej działalności rzemieślniczej i gospodarczej nie wywołującej negatywnego
oddziaływania na zlokalizowaną w sąsiedztwie zabudowę mieszkaniową.
Przeznaczeniem uzupełniającym w terenach rozwoju funkcji mieszkaniowej jest zieleń,
realizowana poprzez utrzymanie, kontynuację i powiększanie istniejących terenów zieleni
stanowiącej ważny element powiązań przyrodniczych terenów mieszkaniowych z obszarami sąsiednimi.
W terenach zabudowy mieszkaniowej zaleca się intensywne wykorzystanie terenów,
zwłaszcza w obszarach dobrze wyposażonych w infrastrukturę techniczną i komunikacyjną.
Istniejąca prowadzona w terenach zabudowy mieszkaniowej działalność produkcyjna lub
usługowa stwarzająca uciążliwości dla mieszkańców winna być z tych terenów eliminowana
lub zastępowana inną, nieuciążliwą lub prowadzona w taki sposób aby nie była uciążliwa dla
mieszkańców (w tym poprzez zastosowanie rozwiązań technicznych ograniczających
uciążliwości hałasowe, zapachowe i inne).
10
Zasięg terenów przeznaczonych dla rozwoju funkcji mieszkaniowej został określony na bazie
istniejącego zainwestowania, obowiązujących przesądzeń planistycznych i złożonych
wniosków oraz zgodnie z predyspozycjami terenu do zabudowy.
Tereny przeznaczone dla rozwoju funkcji mieszkaniowej, obejmują tereny zabudowy o
przeważającej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej wyznaczone na bazie istniejącej
zwartej zabudowy jednorodzinnej (niejednokrotnie powstałej z zabudowy zagrodowej),
istniejącej zabudowy zagrodowej oraz zabudowy mieszkaniowej wraz z usługami,
istniejących enklaw zabudowy letniskowej oraz tereny do chwili obecnej nie
zabudowane, ale predysponowane dla rozwoju zabudowy mieszkaniowej, w tym tereny
wyznaczone dla zabudowy w obowiązującym planie miejscowym.
Na rysunku studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego tereny
zabudowy o przeważającej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczono kolorem
brązowym i symbolem M.
Istniejącą zabudowę mieszkaniową położoną w terenie M pozostawia się do utrzymania,
porządkowania i kontynuacji.
W terenach zabudowy o przeważającej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej M dopuszcza
się możliwość realizacji różnorodnej zabudowy usługowej realizowanej w obiektach
mieszkaniowych lub jako obiekty wolnostojące. Mogą to być obiekty usługowe o charakterze
komercyjnym i publicznym; w tym usług związanych z obsługą ruchu turystycznego poprzez
możliwość realizacji pensjonatów, hoteli, obiektów usług agroturystycznych i budynków
letniskowych. W terenach posiadających szczególne walory przyrodnicze i krajobrazowe,
dopuszcza się możliwość realizacji zabudowy pod warunkiem pozostawienia w tych
obszarach znacznie zwiększonego udziału zieleni (terenu biologicznie czynnego np 70%)
celem harmonijnego wkomponowania nowej zabudowy w krajobraz.
W ramach terenów M istnieje również możliwość realizacji pojedynczych obiektów zabudowy
wielorodzinnej obejmującej np. zabudowę zbiorową, ale zamierzenia te muszą zostać
szczegółowo ustalone przy opracowaniu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego.
W terenach zabudowy o przeważającej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej dopuszcza się
również możliwość realizacji obiektów związanych z prowadzeniem działalności
gospodarczej, rzemieślniczej i wytwórczej pod warunkiem braku uciążliwości prowadzonej
działalności dla mieszkańców, należy przez to rozumieć taki rodzaj działalności, która
nie wywołuje uciążliwości dla otoczenia, to jest nie powoduje przekraczania standardów
jakości ustalonych dla środowiska, określonych w przepisach odrębnych, a zwłaszcza
hałasu, wibracji, zanieczyszczeń powietrza, w tym substancji zapachowych.
W terenach zabudowy o przeważającej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej istniejącą
zabudowę zgrodową wraz z gospodarstwami hodowlanymi pozostawia się do utrzymania,
dopuszcza się również możliwość realizacji nowej zabudowy zagrodowej oraz prowadzenia
produkcji hodowlanej, ale pod warunkami określonymi szczegółowo na etapie
opracowywania planu miejscowego. Jednym z tych warunków, winno być określenie
dopuszczalnej wielkości DJP dla produkcji hodowlanej, zaleca się nie większą niż 10 DJP.
Ponadto dopuszcza się możliwość realizacji obiektów i urządzeń obsługi produkcji w
gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych, leśnych i rybackich.
- W strefie urbanizacji wyznacza się tereny zabudowy letniskowej obejmujące tereny
istniejącej zabudowy letniskowej, przeznaczone do utrzymania, porządkowania i
kontynuacji oraz nowe tereny predysponowane dla zabudowy letniskowej. Na rysunku
11
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego tereny zabudowy
letniskowej, oznaczono kolorem pomarańczowym i symbolem ML. Podstawowym
kierunkiem działań w tych terenach jest utrzymanie i poprawa standardu istniejących
obiektów letniskowych oraz ich poszerzenie i wyznaczenie nowych terenów dla tej
zabudowy. W terenach tych dopuszcza się możliwość realizacji zabudowy
mieszkaniowej jednorodzinnej w obiektach wolnostojących oraz pensjonatów, w
terenach tych wprowadza się zakaz realizacji wolnostojących obiektów usługowych
wyjątek mogą stanowić budynki obsługi ruchu turystycznego oraz obiekty usług sportu,
turystyki i rekreacji.
- Tereny zabudowy mieszkaniowej i usług - obejmują istniejącą zabudową mieszkaniową
w zróżnicowanej formie oraz zabudowę usługową oraz tereny predysponowane dla rozwoju
zabudowy mieszkaniowej i usługowej. Istniejącą zabudowę mieszkaniową i usługową,
pozostawia się do utrzymania, porządkowania i kontynuacji, na rysunku studium
zatytułowanym Kierunki
zagospodarowania przestrzennego tereny zabudowy
mieszkaniowej i usług pokazano za pomocą koloru bladoczerwonego i oznaczono
symbolami MU. W terenach zabudowy mieszkaniowej i usług dopuszcza się możliwość
realizacji zabudowy jednorodzinnej realizowanej w obiektach wolnostojących, bliźniaczych,
grupowych i szeregowych bez funkcji usługowej oraz dopuszcza się możliwość realizacji
zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, ale zamierzenie to musi zostać szczegółowo
ustalone przy opracowaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W
terenach MU dopuszcza się również możliwość realizacji obiektów o wyłącznej funkcji
usługowej. Szczegółowe ustalenia dotyczące rodzaju programu usługowego (o charakterze
komercyjnym lub publicznym) oraz proporcji wielkości i dominacji funkcji usługowej
i mieszkaniowej dla poszczególnych obszarów określi miejscowy plan. W terenach zabudowy
o przeważającej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej dopuszcza się również możliwość
realizacji obiektów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, rzemieślniczej i
wytwórczej pod warunkiem braku uciążliwości prowadzonej działalności dla
mieszkańców, należy przez to rozumieć taki rodzaj działalności, która nie wywołuje
uciążliwości dla otoczenia, to jest nie powoduje przekraczania standardów jakości
ustalonych dla środowiska, określonych w przepisach odrębnych, a zwłaszcza hałasu,
wibracji, zanieczyszczeń powietrza, w tym substancji zapachowych.
- Tereny zabudowy usługowej obejmują tereny ustalone w studium dla zabudowy
usługowej. Są to istniejące tereny usług o charakterze publicznym (szkoły, przedszkola,
biblioteki, ośrodki zdrowia, obiekty sportowe, budynki OSP, kościoły i inne obiekty
użyteczności publicznej), tereny usług o charakterze komercyjnym (obiekty handlowe,
rzemieślnicze, gastronomiczne, pensjonaty, hotele i inne obiekty usługowe o podobnym
charakterze) oraz nowe tereny predysponowane dla rozwoju tej funkcji, zazwyczaj są one
położone w bezpośrednim sąsiedztwie istniejących terenów usługowych, zwartych terenów
mieszkaniowych i przylegają do terenów komunikacji.
Podstawowym kierunkiem działań w terenach zabudowy usługowej jest utrzymanie,
poprawa standardu i rozbudowa istniejących obiektów usługowych, ich lepsze wykorzystanie, skoncentrowanie i realizacja nowych obiektów i urządzeń wraz z pełną infrastrukturą
techniczną i komunikacyjną obejmującą dojazdy i zaplecza parkingowe.
Zasięg terenów przeznaczonych dla zabudowy usługowej został określony na bazie
istniejącego zainwestowania, obowiązujących przesądzeń planistycznych i złożonych wniosków oraz zgodnie z predyspozycjami terenu do zabudowy usługowej.
12
Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego istniejące tereny
zabudowy usługowej pozostawionej do kontynuacji oraz wyznaczone w studium tereny
zabudowy usługowej, oznaczono kolorem czerwonym i symbolem U.
Przeznaczeniem dopuszczalnym w terenach zabudowy usługowej jest mieszkalnictwo oraz
ograniczona, nie obniżająca standardów środowiska działalność gospodarcza, w tym
produkcyjna. Użytkowaniem uzupełniającym w terenach zabudowy usługowej jest zieleń
urządzona, która winna stanowić ważny element systemu zieleni.
Studium nie wyznacza terenów usługowych dla lokalizacji wielkopowierzchniowych
obiektów handlowych w obszarze gminy Zawoja.
- Tereny produkcyjno-usługowe obejmują przede wszystkim tereny istniejących obiektów
produkcyjnych i składów, tartaków wraz z terenami bezpośrednio do nich przylegającymi
oraz nowe tereny predysponowane dla rozwoju funkcji produkcyjno-usługowej. Na rysunku
Studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego istniejące tereny
produkcyjno-usługowe przeznaczone do utrzymania, porządkowania, rozbudowy i
kontynuacji oraz nowe tereny produkcyjno - usługowe oznaczono kolorem fioletowym i
symbolem PU.
Zasięg istniejących i potencjalnych terenów o tych funkcjach został określony na bazie
istniejącego zainwestowania, obowiązujących przesądzeń planistycznych i złożonych wniosków oraz zgodnie z wyznaczonymi w opracowaniu ekofizjograficznym kompleksami osadniczymi do zabudowy.
Podstawowym kierunkiem działań w terenach przeznaczonych dla rozwoju funkcji produkcyjno-usługowej jest skoncentrowanie, intensywne wykorzystanie istniejących zasobów oraz wytworzenie nowych atrakcyjnych obszarów dla lokalizacji obiektów i urządzeń
produkcyjnych i usługowych (w tym hurtowni, składów i magazynów itp.) wraz z pełną
infrastrukturą techniczną i komunikacyjną.
Przeznaczeniem dopuszczalnym w terenach produkcyjno-usługowych jest mieszkalnictwo
dla właścicieli i dozoru. Użytkowaniem uzupełniającym w terenach zabudowy usługowej jest
zieleń urządzona, która winna stanowić ważny element kontynuacji systemu zieleni.
W strefie urbanizacji wyznacza się tereny rekreacji, sportu i turystyki. Na rysunku studium
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego istniejące tereny rekreacji, sportu
i turystyki oraz wyznaczone nowe tereny realizacji usług rekreacji i sportu oznaczono kolorem
jasnozielonym i symbolem UT. Podstawowym kierunkiem działań w tych terenach jest
utrzymanie istniejących i realizacja nowych zespołów obiektów i urządzeń sportu w zieleni,
(obejmujących: hale sportowe, sale gimnastyczne, kręgielnie, korty, pływalnie, lodowiska,
boiska, itp. wraz z zapleczem i parkingami) oraz obiekty i urządzenia obsługi ruchu
turystycznego w zieleni typu: zajazd, pensjonat, hotel, schronisko młodzieżowe itp. wraz z
zapleczem oraz parkingami.
Przeznaczeniem uzupełniającym jest zabudowa letniskowa, mieszkaniowa dla obsługi i
dozoru oraz inna usługowa związana z prowadzoną działalnością podstawową.
- Wyznaczone w strefie urbanizacji tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych,
hodowlanych, ogrodniczych obejmują istniejące obiekty i urządzenia, przeznaczone do
utrzymania, kontynuacji i rozwoju. Na rysunku studium zatytułowanym Kierunki
zagospodarowania przestrzennego tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych,
hodowlanych, ogrodniczych, oznaczono kolorem żółtym i symbolem RU.
13
Podstawowym kierunkiem działań w tych terenach jest prowadzenie różnego rodzaju działalności służącej obsłudze produkcji rolniczej, leśnej, hodowlanej, ogrodniczej i rybackiej.
Przeznaczeniem dopuszczalnym w tych terenach jest mieszkalnictwo dla obsługi i dozoru.
Przeznaczeniem uzupełniającym w tych terenach mogą być inne usługi (np. handlu,
gastronomii ) związane z rolnictwem.
- Studium wyznacza tereny komunikacji. Na rysunku studium zatytułowanym Kierunki
zagospodarowania przestrzennego istniejące tereny dróg i ulic, oznaczono ciągłymi czarnymi
liniami o różnych szerokościach w zależności od kategorii drogi. Ciągłą, czarną linią, wrysowano istniejące drogi – wojewódzką, powiatowe oraz gminne pełniące ważne funkcje
powiązań lokalnych. Przerywaną, czarną linią, wrysowano projektowane trasy dróg gminnych,
koniecznych do realizacji, zapewniających prawidłową obsługę komunikacyjną istniejących i
wyznaczonych terenów budowlanych; ich przebieg winien być doprecyzowany na etapie
opracowania planu miejscowego. Ponadto w obszarze gminy Zawoja dopuszcza się
możliwość prowadzenia dróg tj: realizacji dróg nie ustalonych na rysunku studium oraz
możliwość zmiany ich przebiegu na etapie opracowania planu miejscowego pod
warunkiem utrzymania określonej zasady obsługi terenu - tj zapewnienia ustalonej
dostępności komunikacyjnej.
Istniejące place, parkingi oraz stacje paliw wraz z zapleczem parkingowym i usługowym
oznaczono kolorem ciemnoszarym i symbolem KS. W ramach terenów obsługi komunikacji
oznaczonych symbolem KS dopuszcza się możliwość realizacji garaży, nowych stacji paliw i
innych obiektów związanych z obsługą ruch kołowego, w tym obiekty i urządzenia usług o
charakterze komercyjnym (gastronomia, handel).
Dopełnieniem układu komunikacyjnego gminy są, zaznaczone na rysunkach studium, szlaki
turystyczne piesze oraz szlaki turystyki rowerowej. Szlaki te uwidoczniono na rysunku studium
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego, ich przebieg ma charakter
informacyjny. W rozdziale 5 niniejszego opracowania określono szczegółowo kierunki rozwoju
komunikacji w obszarze gminy.
- Terenami infrastruktury technicznej objęto w studium tereny istniejących urządzeń i
obiektów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, energetycznej, gazowniczej, telekomunikacyjnej i ciepłowniczej. Na rysunku studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania
przestrzennego wydzielono istniejące tereny infrastruktury technicznej do utrzymania, kontynuacji
i rozbudowy oraz wyznaczono w studium potencjalne, nowe tereny infrastruktury technicznej.
Oznaczono je kolorem szarym, i są to: tereny zaopatrzenia w wodę (oznaczone symbolem W),
tereny kanalizacji (oznaczone symbolem K), tereny elektroenergetyki (oznaczone symbolem E).
W całym obszarze gminy Zawoja dopuszcza się możliwość prowadzenia sieci i urządzeń
infrastruktury technicznej. Dopuszcza się również możliwość lokalizacji masztów np. telefonii
komórkowej (stacji bazowych), stacji przekaźnikowych, meteorologicznych itp. nie
wydzielonych na rysunku studium, możliwość i warunki ich realizacji winna zostać określone
w planie miejscowym. W rozdziale 5 niniejszego opracowania określono szczegółowo
kierunki rozwoju infrastruktury technicznej w obszarze gminy.
Studium w strefie urbanizacji ustala tereny zieleni do utrzymania, porządkowania i
poszerzania. Wyznaczone tereny zieleni obejmują tereny upraw polowych, łąk i obszary
istniejącej zieleni nie urządzonej wraz systemem komunikacji pieszej i rowerowej do
uporządkowania, tereny zieleni naturalnej i tereny istniejących cmentarzy (wraz z
poszerzeniami ustalonymi w obowiązującym planie miejscowym), tereny zieleni łąkowej i
łęgowej oraz enklawy lasów i zadrzewień. Na rysunku zatytułowanym Kierunki
zagospodarowania przestrzennego w strefie urbanizacji tereny zieleni obejmujące tereny
14
upraw polowych, łąk i obszary istniejącej zieleni nie urządzonej oznaczono kolorem żółtym
oraz symbolem – ZN. Wyznaczone tereny zieleni ZN tworzą system, będący rusztem
systemu funkcjonalno-przestrzennego strefy urbanizacji, tereny te pozostawia się do
utrzymania, porządkowania i uzupełnienia różnorodnymi innymi formami zieleni.
Tereny zieleni ZN obejmują ciągi zieleni łęgowej i obudowy biologicznej cieków tworzą
system zieleni niezbędny dla ochrony bioróżnorodności środowiska przyrodniczego
i umożliwienia lokalnej komunikacji przyrodniczej; podlegają ochronie, ich szerokość jest
uzależniona od ukształtowania i rzeźby terenu lub pokrycia roślinnością. Zaleca się, w
sytuacji opracowania planu miejscowego w terenach tych wprowadzenie całkowitego zakazu
zabudowy, przy czym tereny objęte zakazem winny zostać precyzyjnie określone –
uszczegółowione na rysunku planu. Tereny zieleni ZN obejmujące ciągi zieleni łęgowej i
obudowy biologicznej cieków stanowiące elementy korytarzy ekologicznych, na rysunku
Studium zostały oznaczone pionowymi zielonymi paskami. Wyznaczony przebieg korytarzy
ekologicznych w strefie urbanizacji określa zasadę połączeń z terenami zieleni nie urządzonej
i lasami położonymi poza strefą urbanizacji. Korytarze ekologiczne podlegają ochronie, a ich
ewentualna korekta tj zmiana przebiegu może zostać dopuszczona na etapie opracowania
miejscowego planu, po przeprowadzeniu analizy świadczącej, że dokonana korekta
przebiegu korytarza nie spowoduje negatywnych skutków dla środowiska przyrodniczego.
Uzupełnienie systemu zieleni ZN w strefie urbanizacji stanowią dwa, wydzielone na rysunku
studium, tereny zieleni naturalnej, obejmujące teren położony w sąsiedztwie kościoła w
centrum Zawoi otraz otoczenie pomnika w Zawoi Widły. Tereny zieleni naturalnej oznaczono
symbolem ZU. Podstawowym działaniem w tych terenach jest utrzymanie, porządkowanie i
uzupełnienie obecnego użytkowania.
Studium utrzymuje tereny cmentarzy (ustalone w planie) wraz z zapleczem komunikacyjnym
(parkingowym). Podstawowym działaniem w tych terenach jest utrzymanie, porządkowanie i
ewentualne poszerzenie terenów tego użytkowania. Na rysunku Studium tereny cmentarzy
zostały oznaczone kolorem zielonym i symbolem ZC.
Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego wyznaczono tereny
wód powierzchniowych oznaczono je kolorem niebieskim. Utrzymuje się dotychczasowy
sposób użytkowania tych terenów. Studium utrzymuje również tereny wód powierzchniowych
nie oznaczone na rysunku studium.
Wszystkim ciekom otwartym należy zapewnić swobodny przepływ oraz niezbędną naturalną
obudowę biologiczną, w której obowiązuje zakaz zabudowy. Na etapie
opracowania planów miejscowych winna zostać szczegółowo określona odległość nowego
zagospodarowania od wód, w tym zabudowy np. poprzez określenie odległości od górnej
krawędzi koryta cieku. Proponuje się, przy uwzględnieniu miejscowych uwarunkowań,
odsunięcie lokalizacji nowych budynków o około 15m.
W obszarze strefy dopuszcza się realizację zbiorników wodnych, stawów, oczek wodnych i
związanej z nimi infrastruktury (typu śluzy, przepływy, mostki). W strefie I utrzymuje się
nieliczne tereny budowlane w terenach osuwiskowych (czynnych i potencjalnych), w których
dopuszczone jest zainwestowanie kubaturowe na mocy obowiązującego planu, podkreśla się
jednakże, że możliwość lokalizacji w tych terenach jest uwarunkowana wcześniejszym
przeprowadzeniem badań geologicznych świadczących o bezpieczeństwie ich realizacji.
STREFA TERENÓW ROLNYCH I OTWARTYCH (II) – obejmuje swym zasięgiem
tereny zieleni, w tym enklawy istniejących lasów i zadrzewień, tereny przylegające do lasów
15
predysponowane do zalesień, wody powierzchniowe wraz z ich strefami hydrogenicznymi,
stanowiącymi ich naturalne otoczenie, tereny łąk i upraw polowych, zadrzewienia śródpolne,
tereny zieleni nie urządzonej oraz tereny zieleni częściowo urządzonej, w której znajdują się
obiekty rekreacji, sportu i turystyki (tereny narciarskie, tereny sportu i rekreacji, tereny
cmentarzy oraz tereny infrastruktury technicznej i komunikacyjnej. Wyznaczona w studium
strefa terenów rolnych i otwartych obejmuje obszary terenów otwartych z enklawami
istniejącej zabudowy siedliskowej i letniskowej wraz z terenami do nich przylegającymi
predysponowanymi dla rozwoju tych funkcji.
Dokładny zasięg strefy terenów rolnych i otwartych pokazano na rysunku studium
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego i oznaczono symbolem II.
Podstawowym kierunkiem działań w tej strefie jest utrzymanie przyrodniczego charakteru
terenu i kontynuacja dotychczasowego użytkowania wraz z zabudową siedliskową przy
jednoczesnym umożliwieniu wykorzystania terenów dla sportu, turystyki i rekreacji.
Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego w ramach strefy
terenów rolnych i otwartych wyznaczono tereny o przyrodniczym charakterze celem
kontynuacji dotychczasowego użytkowania:
• tereny upraw polowych, łąk i zieleni nie urządzonej oznaczając je kolorem żółtym oraz
symbolem ZR,
• tereny lasów i oznaczono je kolorem ciemnozielonym oraz symbolem ZL,
• tereny zalesień, wyznaczone na bazie obowiązujących przesądzeń planistycznych i
oznaczono kolorem zielonym o ton jaśniejszym niż tereny lasów oraz symbolem ZL1,
• tereny wód powierzchniowych i oznaczono je kolorem niebieskim.
W strefie II wyznaczono na bazie istniejącego zainwestowania i aktualnych dokumentów
planistycznych:
- tereny istniejącej zabudowy siedliskowej obejmujące istniejące tereny zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej i usługowej pozostawionej do utrzymania i kontynuacji z
dopuszczeniem rozszerzenia w ramach terenów ustalonych i określonych na rysunku
zmiany studium. Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania
przestrzennego tereny te oznaczono kolorem jasnobrązowym i symbolem M1,
tereny rozwoju zabudowy siedliskowej, obejmują tereny przylegające do terenów
istniejącej zabudowy siedliskowej oraz tereny zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej
- ustalone w obowiązującym planie i poszerzone o tereny sąsiednie. Na rysunku
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego tereny te zostały
oznaczone pionowymi brązowymi pasami i symbolem ZR/M1. W terenach tych
dopuszcza się możliwość realizacji obiektów agroturystycznych, letniskowych i
pensjonatowych , usług związanych z obsługą ruchu turystycznego (w tym schronisk )
oraz podstawowych usług o charakterze komercyjnym i publicznym.
- tereny zabudowy usługowej, na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania
przestrzennego oznaczono je kolorem czerwonym i symbolem U - obejmują one
istniejące tereny usług o charakterze publicznym i komercyjnym. Podstawowym
kierunkiem działań w terenach zabudowy usługowej jest utrzymanie, poprawa
standardu i rozbudowa istniejących obiektów usługowych i mieszkaniowo-usługowych,
ich lepsze wykorzystanie, skoncentrowanie i realizacja nowych obiektów i urządzeń
wraz z pełną infrastrukturą techniczną i komunikacyjną obejmującą dojazdy i zaplecza
16
-
-
-
-
parkingowe. Przeznaczeniem uzupełniającym w terenach zabudowy usługowej jest
zieleń urządzona. Przeznaczenie dopuszczalne w terenach zabudowy usługowej może
stanowić zabudowa mieszkaniowa dla właściciela i nadzoru.
tereny rozwoju zabudowy letniskowej obejmują tereny istniejącej zabudowy
letniskowej, tereny zabudowy letniskowej ustalone w obowiązującym planie i
poszerzone o tereny sąsiednie. Na rysunku zatytułowanym Kierunki
zagospodarowania przestrzennego tereny przeznaczone do utrzymania,
porządkowania i kontynuacji oraz nowe tereny predysponowane dla zabudowy
letniskowej w ramach rozwoju funkcji turystyki i rekreacji, oznaczono poziomymi,
pomarańczowymi pasami i symbolem ZR/ML. Podstawowym kierunkiem działań w
tych terenach jest utrzymanie i poprawa standardu istniejących obiektów
letniskowych oraz ich poszerzenie i wyznaczenie nowych terenów dla tej
zabudowy. W terenach tych dopuszcza się możliwość realizacji zabudowy
rezydencjonalnej, mieszkaniowej jednorodzinnej w obiektach wolnostojących oraz
pensjonatów, w terenach tych wprowadza się zakaz realizacji wolnostojących
obiektów usługowych wyjątek mogą stanowić budynki obsługi ruchu turystycznego
oraz obiekty usług sportu, turystyki i rekreacji.
tereny przeznaczone dla funkcji produkcyjno - usługowej obejmują przede wszystkim
nieliczne tereny istniejących obiektów produkcyjnych i składów, tartaków wraz z
terenami bezpośrednio do nich przylegającymi. Na rysunku Studium zatytułowanym
Kierunki zagospodarowania przestrzennego istniejące tereny produkcyjno-usługowe
przeznaczone do utrzymania, porządkowania, rozbudowy i kontynuacji oznaczono
kolorem fioletowym i symbolem PU. Użytkowaniem uzupełniającym w tych terenach
jest zieleń urządzona oraz funkcja usługowa wspomagająca funkcję podstawowa.
teren obejmujący istniejący obszar klasztoru Karmelitów Bosych (poniżej Magurki i
Przysłowia) - obszar usług o charakterze kultu religijnego, obejmującego klasztor
(wraz z obiektami mieszkalnictwa zbiorowego dla księży), stacje Drogi Krzyżowej,
miejsca kontemplacji, modlitwy i odpoczynku, oznaczony kolorem czerwonym i
symbolem UK. Podstawowym kierunkiem działań jest utrzymanie, poprawa standardu
i rozbudowa istniejących obiektów, ich lepsze wykorzystanie, skoncentrowanie i
realizacja nowych obiektów i urządzeń wraz z pełną infrastrukturą techniczną i
komunikacyjną obejmującą dojazdy i zaplecza parkingowe. Przeznaczeniem
dopuszczalnym winna stać się zieleń urządzona, stanowiąca ważny element systemu
powiązań zieleni towarzyszącej z kompleksem leśnym.
tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych,
oznaczone kolorem żółtym i symbolem RU - obejmują istniejące obiekty i
urządzenia, przeznaczone do utrzymania, kontynuacji i rozwoju. Podstawowym
kierunkiem działań w tych terenach jest prowadzenie różnego rodzaju działalności
służącej obsłudze produkcji rolniczej, leśnej, hodowlanej i rybackiej, zaś
przeznaczeniem dopuszczalnym w tych terenach jest mieszkalnictwo dla obsługi i
dozoru. Przeznaczeniem uzupełniającym w tych terenach mogą być inne usługi
związane z obsługą rolnictwa. Tereny rozwoju tej funkcji - obsługi produkcji w
gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych zostały na rysunku Studium
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego, oznaczone żółtymi
pionowymi pasami na zielonym tle i symbolem ZR/RU. Podstawowym kierunkiem
działań w tych terenach jest prowadzenie różnego rodzaju działalności służącej
obsłudze produkcji rolniczej, leśnej, hodowlanej. Ogrodniczej i rybackiej.
17
-
Przeznaczeniem dopuszczalnym w tych terenach jest mieszkalnictwo dla obsługi i dozoru. Przeznaczeniem uzupełniającym w tych terenach mogą być inne usługi (np.
handlu, gastronomii ) związane z rolnictwem.
tereny usług sportu i rekreacji, obejmują tereny istniejącej zabudowy usług sportu i
rekreacji, tereny o tej funkcji ustalone w obowiązującym planie i poszerzone o tereny
sąsiednie predysponowane do rozwoju usług sportu i rekreacji. Na rysunku Studium
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego tereny te oznaczono
kolorem zielonym oraz symbolem UTS. Podstawowym kierunkiem działań w terenach
tych jest przeznaczenie gruntów pod zespoły obiektów (np. schroniska, pensjonaty,
bacówki, karczmy budynki obsługi ruchu turystycznego itp.) i urządzeń obejmujących np
wyciągi narciarskie, kolejki, stacje, trasy zjazdowe, trasy biegowe i rekreacyjne, boiska,
obiekty sportowe, korty tenisowe, tereny mini golfa itp wraz z niezbędnym zapleczem
socjalno – gospodarczym, administracyjnym i komunikacyjnym. W ramach tych
terenów dopuszcza się wprowadzenie usług wspomagających funkcję podstawową,
jednak zakres ten musi być szczegółowo określony na etapie sporządzania planu
miejscowego, w tym dopuszcza się możliwość realizacji zabudowy mieszkaniowej dla
obsługi i dozoru. Tereny rozwoju tej funkcji - zostały na rysunku Studium
zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego, oznaczone symbolem
ZR/UTS na żółtym tle oraz na ciemnozielonym tle symbolem ZL/UTS.
Wyznaczone tereny usług sportu i rekreacji oraz rozwoju tych usług, winne stanowić
bazę i zaplecze dla wyznaczonych poza ich granicami terenów koncentracji urządzeń
sportu i rekreacji.
Wyznaczone w studium tereny koncentracji urządzeń sportu i rekreacji, oznaczone na
rysunku Studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego
ukośnym niebieskim szrafem, obejmują tereny ze względu na położenie,
ukształtowanie terenu i walory krajobrazowe predysponowane dla lokalizacji
urządzeń sportów i rekreacji np tras narciarskich zjazdowych, biegowych, wyciągów,
tras saneczkowych, rowerowych, biegowych, wspinaczkowych oraz sportów
nadwodnych i wypoczynku np. plaż.
Zasięg oraz możliwość dopuszczenia realizacji innych urządzeń i obiektów niezbędnych
dla prawidłowego funkcjonowania wyznaczonych terenów koncentracji musi zostać
szczegółowo określony na etapie sporządzania planu miejscowego.
W całym obszarze strefy terenów rolnych i otwartych dopuszcza się możliwość
realizacji tras turystycznych, narciarskich i sportowych łączących tereny koncentracji
urządzeń sportu i rekreacji z innymi terenami zabudowy, w tym szczególnie z terenami
usług sportu i rekreacji (UTS, ZR/UTS i ZL/UTS). Ponadto, na etapie sporządzania
planu miejscowego w obszarze strefy terenów rolnych i otwartych dopuszcza się
możliwość realizacji schronisk turystycznych nie wyznaczonych na rysunku studium w
sytuacji gdy lokalizacja ta nie będzie naruszała istotnych elementów środowiska
naturalnego, w tym krajobrazu.
- tereny komunikacji na rysunku studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania
przestrzennego istniejące tereny dróg, oznaczono ciągłymi czarnymi liniami o różnych
szerokościach w zależności od kategorii drogi. Ciągłą, czarną linią, wrysowano istniejące
drogi – wojewódzką, powiatowe oraz gminne pełniące ważne funkcje powiązań lokalnych.
Przerywaną, czarną linią, wrysowano projektowane trasy dróg gminnych koniecznych do
realizacji, zapewniających prawidłową obsługę komunikacyjną istniejących i wyzna-
18
czonych terenów budowlanych. W strefie terenów rolnych i otwartych dopuszcza się
możliwość prowadzenia dróg tj: realizacji dróg nie ustalonych na rysunku studium
oraz możliwość zmiany ich przebiegu pod warunkiem utrzymania określonej
zasady obsługi terenu - tj zapewnienia ustalonej dostępności komunikacyjnej.
Dopełnieniem układu komunikacyjnego są, zaznaczone na rysunkach studium, szlaki
turystyczne piesze oraz szlaki turystyki rowerowej, ich przebieg ma charakter
informacyjny. W całym obszarze gminy ustala się możliwość wytyczenia i
przeprowadzenie szlaków turystycznych, rowerowych, ciągów pieszych, tras
historycznych, kulturowych i innych (także wzdłuż szlaków komunikacyjnych), nie
wyznaczonych na rysunku studium. Ponadto w strefie terenów rolnych i otwartych
w sąsiedztwie dróg (wyznaczonych i nie wyznaczonych na rysunku studium)
dopuszcza się możliwość realizacji parkingów oraz innych urządzeń obsługi
komunikacji.
W rozdziale 5 niniejszego opracowania określono szczegółowo kierunki rozwoju
komunikacji w obszarze gminy.
- tereny cmentarzy Studium utrzymuje tereny cmentarzy (w loklaizacjach ustalonych w
planie) wraz z zapleczem komunikacyjnym (parkingowym). Na rysunku Studium
tereny cmentarzy zostały oznaczone kolorem zielonym i symbolem ZC.
- tereny infrastruktury technicznej oznaczono kolorem szarym i symbolem K – kanalizacja,
tereny telekomunikacji (oznaczone symbolem T), obszar lokalizacji wiatraku
prądotwórczego (oznaczone niebieskim trójkątem) – urządzenia i sieci pozostawia się
do utrzymania, kontynuacji, wymiany i rozbudowy. W strefie terenów rolnych i otwartych,
bez wydzielenia na rysunku studium, dopuszcza się możliwość lokalizacji obiektów i
urządzeń infrastruktury technicznej na warunkach i zgodnie z przepisami odrębnymi.
W rozdziale 5 niniejszego opracowania określono szczegółowo kierunki rozwoju
infrastruktury technicznej w obszarze gminy.
W obszarze strefy II dopuszcza się możliwość zalesień na warunkach i zgodnie z przepisami
odrębnymi.
Ponadto w strefie terenów rolnych i otwartych, bez wydzielenia na rysunku studium,
dopuszcza się możliwość lokalizacji nowych inwestycji dla prowadzenia produkcji
hodowlanej obejmującej gospodarstwa z działalnością produkcyjną ponad 10DJP .
Doprecyzowanie lokalizacji takich gospodarstw winno zaistnieć na etapie opracowania
planów miejscowych.
Ciągi zieleni łęgowej i obudowy biologicznej cieków stanowiące elementy powiązań
ekologicznych, położone w terenach zieleni nie urządzonej, podlegają ochronie, ich szerokość
jest uzależniona od ukształtowania i rzeźby terenu lub pokrycia roślinnością). Zaleca się, w
sytuacji opracowania planu miejscowego w terenach tych wprowadzenie całkowitego zakazu
zabudowy, przy czym tereny objęte zakazem winie zostać precyzyjnie określone na rysunku
planu.
Tereny zieleni nie urządzonej obejmujące ciągi zieleni łęgowej i obudowy biologicznej cieków
(oznaczone na rysunku studium) tworzą systemu zieleni niezbędny dla ochrony
bioróżnorodności środowiska przyrodniczego i umożliwienia lokalnej komunikacji przyrodniczej.
Wyznaczony przebieg korytarzy ekologicznych w strefie II określa zasadę połączeń terenów
zieleni nie urządzonej z lasami położonymi w strefie III i terenami zieleni naturalnej w strefie
urbanizacji. Korytarze ekologiczne podlegają ochronie, a ich ewentualna korekta tj zmiana
przebiegu może zostać dopuszczona na etapie opracowania miejscowego planu, po
przeprowadzeniu analizy świadczącej, że dokonana korekta przebiegu korytarza nie
19
spowoduje negatywnych skutków dla środowiska przyrodniczego. W ramach tych terenów
zaleca się wprowadzenie zakazu nowej zabudowy, przy czym tereny objęte zakazem winny
zostać precyzyjnie określone na rysunku planu.
Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego tereny wód
powierzchniowych oznaczono kolorem niebieskim. Utrzymuje się dotychczasowy
sposób przeznaczenia tych terenów. Wszystkim ciekom otwartym należy zapewnić swobodny przepływ oraz niezbędną naturalną obudowę biologiczną, w której obowiązuje
zakaz zabudowy. Na etapie opracowania planów miejscowych winna zostać
szczegółowo określona odległość nowego zagospodarowania od wód , w tym zabudowy
np. poprzez określenie odległości od górnej krawędzi koryta cieku. Proponuje się, przy
uwzględnieniu miejscowych uwarunkowań, odsunięcie lokalizacji nowych budynków o
około 15m.
W strefie dopuszcza się realizację zbiorników wodnych, stawów, oczek wodnych i
związanej z nimi infrastruktury (typu śluzy, przepływy, mostki).
W strefie II w terenach o szczególnych walorach krajobrazowych, wskazuje się tereny,
w których istnieje możliwość lokalizacji punktów widokowych i ciągów widokowych bez
możliwości realizacji innych funkcji, zaś zagospodarowanie terenu wspomagane może być
jedynie małą architekturą (proponowane miejsca lokalizacji wskazano na rysunku studium
oznaczając je graficznie pomarańczowym symbolem).
W strefie II utrzymuje się nieliczne tereny budowlane w terenach osuwiskowych (czynnych i
potencjalnych), w których dopuszczone jest zainwestowanie kubaturowe na mocy
obowiązującego planu, podkreśla się jednakże, że możliwość lokalizacji w tych terenach jest
uwarunkowana wcześniejszym przeprowadzeniem badań geologicznych świadczących o
bezpieczeństwie ich realizacji.
STREFA TERENÓW LASÓW I ZALESIEŃ (III) - obejmuje swym zasięgiem tereny lasów
oraz tereny zieleni nie urządzonej, szczątkowych użytków rolnych położonych w ich
bezpośrednim sąsiedztwie, terenów przeznaczonych w znacznej części (na podstawie
obowiązujących przesądzeń planistycznych) do zalesienia lub predysponowane do
zalesienia. W obszar strefy obejmuje teren Babiogórskiego Parku Narodowego wraz z
otuliną, rezerwat przyrody na Policy im. Z. Klemensiewicza, obszary Natury 2000 i ochrony
siedlisk.
Podstawowym kierunkiem działań w strefie terenów lasów i zalesień jest utrzymanie i kontynuacja jego przyrodniczego charakteru i istniejącego leśnego użytkowania, wspomagane
zalesieniami nowych powierzchni.
Tereny lasów występujące przede wszystkim w postaci dużych, zwartych obszarów,
wspomagane mniejszymi enklawami lasów i zadrzewień stanowią tereny węzłowe i
połączone korytarzami ekologicznymi, tworzą cały system terenów przyrodniczo czynnych.
Zasięg strefy terenów lasów i zalesień pokazano na rysunku studium zatytułowanym
Kierunki zagospodarowania przestrzennego i oznaczono symbolem III.
W strefie III obowiązuje zakaz realizacji nowej zabudowy, wyjątek stanowić mogą obiekty
związane z gospodarką leśną na terenie lasów i zalesień, a w terenach prawnie chronionych, jakim są: obszar Babiogórskiego Parku Narodowego, rezerwatu przyrody na Policy
im. Z. Klemensiewicza oraz obszary Natura 2000 - ewentualna realizacja inwestycji w tym
związanych z ochroną przyrody, musi być zgodna z projektem planu ochrony BPN i oparta
na przepisach odrębnych. Studium utrzymuje ścieżki edukacyjne Babiogórskiego Parku
Narodowego, czyli specjalne szlaki turystyczne, których celem jest umożliwienie
20
poznania unikalnej przyrody regionu Babiej Góry, kultury miejscowej ludności oraz
lokalnej architektury (ich realizacja musi być zgodna z założeniami projektu planu ochrony
BPN i przepisami odrębnymi).
Ponadto, zgodnie z ustaleniami zmiany studium, wyjątek od zakazu realizacji nowej
zabudowy stanowić mogą wydzielone na rysunku zmiany studium zatytułowanym „Kierunki
zagospodarowania przestrzennego” tereny istniejące zabudowy mieszkaniowej oraz tereny
rozwoju zabudowy mieszkaniowej.
Terenami istniejącej zabudowy mieszkaniowej objęto niewielki obszar oznaczony na
rysunku zmiany studium kolorem brązowym i symbolem M2. Podstawowym kierunkiem
działań na tym terenie jest utrzymanie, kontynuacja i ewentualny rozwój funkcji
mieszkaniowej. Terenami rozwoju zabudowy mieszkaniowej objęto działki do chwili
obecnej nie zabudowane, ale położone w sąsiedztwie istniejącej zabudowy lub w
niewielkiej od niej odległości, które oznaczono na rysunku zmiany studium pionowymi
brązowymi pasami i symbolem ZR/M2. Podstawowym kierunkiem działań na tych
terenach jest realizacja nowej zabudowy mieszkaniowej zgodnie z ustalonymi
parametrami i wskaźnikami. W trenach istniejącej zabudowy mieszkaniowej oraz w
terenach rozwoju zabudowy mieszkaniowej dopuszcza się możliwość realizacji usług
związanych z obsługą ruchu turystycznego stanowiących część budynków
mieszkalnych.
Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego tereny istniejących
lasów, oznaczono kolorem ciemnozielonym i symbolem ZL. Tereny zalesień wyznaczone
obowiązującymi planami oznaczono kolorem zielonym i symbolem ZL1. Tereny
z możliwością zalesień wyznaczono w terenach zieleni nie urządzonej i oznaczono
pionowymi zielonymi pasami na jasnożółtym tle.
Tereny zieleni nie urządzonej oznaczone symbolem ZR i kolorem jasnożółtym bez
pionowego zielonego szrafu obejmują tereny leśnych polan. W obszarach objętych ochroną
prawną (np Babiogórskiego Parku Narodowego) na terenach zieleni nie urządzonej - leśne
polany - obowiązuje całkowity zakaz zalesiania.
Tereny wód powierzchniowych oznaczono kolorem niebieskim.
W strefie III w terenach o szczególnych walorach krajobrazowych, wskazuje się tereny,
w których istnieje możliwość lokalizacji punktów widokowych i ciągów widokowych bez
możliwości realizacji innych funkcji, zaś zagospodarowanie terenu wspomagane może być
jedynie małą architekturą (proponowane miejsca lokalizacji wskazano na rysunku studium
oznaczając je graficznie symbolem).
Istniejące tereny dróg w strefie terenów lasów i zalesień, oznaczono ciągłymi czarnymi liniami
o różnych szerokościach w zależności od kategorii drogi. Ponadto ustala się możliwość
realizacji nowych dróg nie wydzielonych na rysunku studium, a także dopuszcza się korektę
przebiegu dróg ustalonych na rysunku studium pod warunkiem utrzymania określonej zasady
obsługi komunikacyjnej terenu. Podobnie dopuszcza się możliwość realizacji sieci i urządzeń
infrastruktury technicznej w sytuacji konieczności i braku możliwości innej ich lokalizacji.
Każda z tych inwestycji musi być realizowana na zasadach określonych w przepisach
odrębnych.
21
Ponadto we wszystkich strefach wyznaczonych w obszarze gminy Zawoja (urbanizacji,
terenów rolnych i otwartych oraz terenów lasów i zalesień) dopuszcza się na zasadach
określonych w przepisach odrębnych:
- możliwość prowadzenia sieci infrastruktury technicznej oraz lokalizacji związanych z
nimi urządzeń – nie wydzielonych na rysunku studium,
- możliwość realizacji nowych dróg nie wydzielonych na rysunku studium,
(dopuszczając korektę lub likwidację przebiegu dróg ustalonych na rysunku studium
pod warunkiem utrzymania określonej zasady obsługi komunikacyjnej terenu).
- możliwość wytyczenia i przeprowadzenie szlaków turystycznych, rowerowych, ciągów
pieszych, tras historycznych, kulturowych i innych (także wzdłuż szlaków
komunikacyjnych), nie wyznaczonych na rysunku studium.
Możliwość i sposób zagospodarowania poszczególnych terenów warunkuje ich położenie
nie tylko w ustalonych w niniejszym studium strefach : urbanizacji (I.), terenów rolnych i otwartych
(II.) i terenów lasów i zalesień (III.); ale także w ustalonych obszarach i strefach specjalnych,
w których obowiązują dodatkowe ograniczenia i zasady sposobu ich zagospodarowania, które
zostały określone w dalszych rozdziałach niniejszego opracowania (np. w strefach sanitarnych,
technicznych od sieci i urządzeń infrastruktury technicznej, w obszarze szczególnego zagrożenia
powodzią, ochrony konserwatorskiej i innych).
Zagospodarowanie w obszarach i strefach specjalnych musi być zgodne z przepisami odrębnymi
i zgodnie z nimi zostało określone w poszczególnych tematycznych rozdziałach niniejszego
opracowania.
2. KIERUNKI I WSKAŹNIKI DOTYCZĄCE ZAGOSPODAROWANIA
ORAZ UŻYTKOWANIA TERENÓW
Podstawowy kierunek rozwoju przestrzennego gminy Zawoja oparty jest na utrzymaniu
i rozbudowie obecnego układu funkcjonalno-przestrzennego gminy.
Rozwój gospodarczy, podniesienie standardu i jakości życia mieszkańców oraz wzrost atrakcyjności gminy dla mieszkańców i turystów stanowią główny cel działania.
Podstawowe kierunki prowadzenia polityki przestrzennej gminy Zawoja określono w niniejszym dokumencie poprzez wyznaczenie w obszarze gminy trzech podstawowych stref:
• urbanizacji,
• terenów rolnych i otwartych,
• terenów lasów i zalesień.
w których to strefach ustalono podstawowe kierunki rozwoju poszczególnych terenów.
Dla wyznaczonych terenów o ustalonym podstawowym kierunku rozwoju zostały określone
zasady ich zagospodarowania między innymi poprzez określenie parametrów i wskaźników
urbanistycznych.
Generalną zasadą zagospodarowania poszczególnych obszarów gminy, przyjętą w studium dla zapewnienia jej harmonijnego rozwoju, jest wykorzystanie istniejących zasobów
przyrodniczych, kulturowych oraz materialnych, poprzez ich utrzymanie, porządkowanie
i rozwój. Na bazie istniejącego zagospodarowania ustalono docelowy model funkcjonalnoprzestrzenny rozwoju gminy. Rusztem całego modelu jest układ komunikacyjny, którego
rozbudowa została oparta na istniejącym układzie drogowym. Realizacja nowej zabudowy
winna następować w zwartych zespołach w nawiązaniu do istniejącego zainwestowania z
pełnym wykorzystaniem założonej infrastruktury technicznej i komunikacyjnej. Należy dążyć
22
do utrzymania ustalonych w studium terenów wolnych od zainwestowania kubaturowego dla
umożliwienia migracji zwierząt, poprzez respektowanie wyznaczonych na rysunku studium
ciągów korytarzy ekologicznych oraz terenów wolnych od zainwestowania.
Ustala się konieczność zachowania zieleni wzdłuż cieków wodnych.
Ustala się pełną ochronę istniejących obiektów i zespołów zabytkowych, w tym także obiektów i zespołów nie ujętych w rejestrze zbytków, a stanowiących istotne wartości kulturowe
o znaczeniu lokalnym i regionalnym, zawartych w gminnej ewidencji obiektów zabytkowych.
Ustala się konieczność spełnienia warunków braku uciążliwości wprowadzanego programu
usługowego, produkcyjnego i wytwórczego dla mieszkańców.
Zasięgi terenów rozwojowych zróżnicowano w dostosowaniu do uwarunkowań lokalnych,
związanych z cennymi zasobami środowiska przyrodniczego i kulturowego.
Ukształtowaną w latach poprzednich zabudowę o różnym sposobie użytkowania (mieszkaniowym, usługowym, wytwórczym lub mieszanym) w dobrym stanie technicznym
pozostawia się do utrzymania – adaptacji, rozbudowy, przebudowy lub zmiany sposobu
użytkowania zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi.
Wszelkie działania inwestycyjne w obrębie: zabytkowych zespołów i układów urbanistycznych, pojedynczych obiektów i elementów wpisanych do rejestru zabytków, gminnej
ewidencji zabytków oraz w obrębie stanowisk archeologicznych wymagają postępowania zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi.
Gmina Zawoja – obok rozwojowych terenów o głównej funkcji mieszkaniowej staje się
miejscem koncentracji funkcji, które stanowić mogą motor działania i siłę napędową rozwoju
gminy. Są to tereny:
o rekreacji, sportu i turystyki (UT) w strefie urbanizacji oraz w strefie terenów rolnych i
otwartych - tereny usług sportu i rekreacji (UTS) oraz tereny koncentracji urządzeń sportu i
rekreacji (oznaczone ukośnym niebieskimi szrafem),
o zabudowy usługowej w strefie terenów rolnych i otwartych oraz w strefie urbanizacji
tereny koncentracji funkcji usługowej (oznaczonej ukośnym czerwonym szrafem).
2.1.
MIESZKALNICTWO
2.1.1. Ogólne kierunki rozwoju
Jedną z podstawowych funkcji na terenie gminy jest mieszkalnictwo.
Ogólne kierunki rozwoju:
• powiększanie terenów zabudowy mieszkaniowej kosztem terenów rolnych oraz
zieleni nie urządzonej,
• lokalizacja zabudowy mieszkaniowej na terenach dogodnych pod względem
fizjograficznym, uwzględniając nasłonecznienie, poziom wód gruntowych, strefy
zagrożenia osuwiskami, przewietrzanie,
• dążenie do rozwoju przede wszystkim zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej
w sołectwach gminy,
• sytuowanie zabudowy mieszkaniowej poza strefami uciążliwości komunikacyjnych i produkcyjnych (hałas, zanieczyszczenia),
• sukcesywne przekształcanie terenów zabudowy zagrodowej w silnie zurbanizowanych obszarach na tereny zabudowy jednorodzinnej,
23
•
sukcesywny i połączony rozwój układu komunikacyjnego oraz sieci i urządzeń
infrastruktury technicznej wraz z powiększaniem terenów mieszkaniowych.
Ze względów: przestrzennych, (w tym szeroko rozumianego ładu przestrzennego), technicznych, ekonomicznych i dostępności komunikacyjnej; niekorzystne jest
rozpraszanie zabudowy, wykorzystującej dla pojedynczej zabudowy tereny bardzo
oddalone od uformowanej jednostki osadniczej. Dlatego też należy uznać iż wyznaczone w niniejszy studium tereny zabudowy mieszkaniowej stanowią docelowy ich
zasięg. Nowe tereny zabudowy należy konsumować etapami, systematycznie,
wykorzystując poszczególne ich części w miarę potrzeb i możliwości ich wyposażania w
sieci i urządzenia infrastruktury technicznej i komunikacyjnej. Nowa zabudowa powinna
się skupiać wokół istniejących układów przestrzennych poprzez sukcesywną ich
rozszerzanie. Ekspansja i powstawanie nowych enklaw zabudowy powinno pozostawać
pod ścisłą kontrolą np. poprzez prowadzenie konsekwentnej polityki w zakresie
kolejności opracowywania planów miejscowych, bądź etapowania, polegającego na
wykorzystywaniu częściowym (po fragmencie) obszaru urbanizacji określonego
w studium. Istniejące tereny zabudowy, w większości ekstensywnie wykorzystane
należy porządkować i uzupełniać nowymi budynkami.
2.1.2. Parametry i wskaźniki urbanistyczne
W celu uzyskania właściwych efektów przestrzennych, w tym – utrzymania ładu
przestrzennego, przy realizacji nowego zagospodarowania, określono poniżej, ramowe
wielkości parametrów i wskaźników urbanistycznych, które winne być szczegółowo
doprecyzowane na etapie opracowania planu miejscowego.
Sformułowanie – „zabudowa” obejmuje wszystkie formy zainwestowania kubaturowego:
zabudowę: mieszkaniową, (w tym zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zagrodową,
rezydencjonalną), usługową, produkcyjną, oraz wszelkie inne łączone formy, np.
mieszkaniowo-usługową.
Parametry i wskaźniki dla zabudowy mieszkaniowej w tym jednorodzinnej:
Tereny zabudowy mieszkaniowej zostały podzielone w zależności od położenia w obszarze gminy
na:
− tereny zabudowy mieszkaniowej o przeważającej funkcji zabudowy jednorodzinnej (M) położone w strefie urbanizacji - obejmują one istniejącą zabudowę
jednorodzinną, rezydencjonalną, zagrodową, mieszkaniowo – usługową,
pojedyncze obiekty zabudowy wielorodzinnej i istniejące enklawy zabudowy
letniskowej wraz z terenami sąsiadującymi i predysponowanymi dla lokalizacji
nowej zabudowy mieszkaniowej;
− tereny zabudowy mieszkaniowej o przeważającej funkcji zabudowy siedliskowej
(M1) położone w strefie terenów rolnych i otwartych - obejmujące zabudowę
zagrodową, zabudowę jednorodzinną, zabudowę rezydencjonalną oraz enklawy
zabudowy letniskowej wraz z terenami sąsiadującymi i predysponowanymi dla
nowej zabudowy mieszkaniowej - siedliskowej.
− tereny rozwoju zabudowy mieszkaniowej o przeważającej funkcji zabudowy
siedliskowej (ZR/M1) położone w strefie terenów rolnych i otwartych - obejmujące
24
zabudowę zagrodową, zabudowę jednorodzinną, zabudowę rezydencjonalną
oraz enklawy zabudowy letniskowej wraz z terenami sąsiadującymi
i predysponowanymi dla nowej zabudowy mieszkaniowej – siedliskowej.
− tereny istniejącej zabudowy mieszkaniowej (M2) położone w strefie terenów
lasów i zalesień - obejmujące istniejącą zabudowę mieszkaniową.
− tereny rozwoju zabudowy mieszkaniowej (RZ/M2) położone w strefie terenów
lasów i zalesień - obejmujące zabudowę mieszkaniową w formie zabudowy
jednorodzinnej wolnostojącej, zabudowy rezydencjonalnej lub zagrodowej.
Zabudowa mieszkaniowa obejmuje: zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zabudowę
mieszkaniowo – usługową, zagrodową, pojedyncze obiekty zabudowy wielorodzinnej
oraz zabudowę letniskową. Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna może być
realizowana w systemie: wolnostojącym, bliźniaczym, rezydencjonalnym.
W celu uzyskania właściwych efektów przestrzennych, określono poniżej, ramowe
doprecyzowane na etapie opracowania planów miejscowych:
• teren biologicznie czynny:
- dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (M) nie może być mniejszy niż
30% powierzchni terenu inwestycji,
- dla zabudowy siedliskowej (M1 i ZR/M1) wskaźnik ten nie może być mniejszy niż 40%
powierzchni terenu inwestycji.
- dla zabudowy letniskowej (ML) nie może być mniejszy niż 50% powierzchni terenu
inwestycji,
- dla zabudowy rezydencjonalnej wskaźnik ten nie może być mniejszy niż 60%
powierzchni terenu inwestycji;
- dla zabudowy mieszkaniowej (M2 i ZR/M2) wskaźnik ten nie może być
mniejszy niż 50% powierzchni terenu inwestycji.
W terenach zabudowy mieszkaniowej położonych w strefie urbanizacji objętych systemu
powiązań przyrodniczych – korytarzem ekologicznym (oznaczonym na rysunku studium zielonymi, pionowymi pasami na brązowym tle) teren biologicznie czynny
winien kształtować się na poziomie minimum 50%.
• minimalna powierzchnia nowowydzielanej działki:
- dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej nie może być mniejsza niż 800 m2,
- dla zabudowy siedliskowej (M1 i ZR/M1) nie może być mniejsza niż 1000 m2.
- dla zabudowy letniskowej (ML) nie może być mniejsza niż 800 m2.
- dla zabudowy rezydencjonalnej nie może być mniejsza niż 3000 m2
- dla zabudowy mieszkaniowej (M2 i ZR/M2) nie może być mniejsza niż 1000m2
• wysokość budynku zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej:
- położonego na terenie wsi gminny powinna wynosić maksymalnie 9m,
- dla zabudowy letniskowej powinna wynosić maksymalnie 7m.
- dla zabudowy rezydencjonalnej powinna wynosić maksymalnie 12m.
• wskaźnik miejsc parkingowych dla zabudowy mieszkaniowej wynosi minimum 1
miejsce parkingowe na 1 mieszkanie. W sytuacjach istniejącego zwartego zainwestowania np. w centrum gminy dopuszcza się zmniejszenie powyższego wskaźnika na
etapie opracowania miejscowego planu.
25
Parametry i wskaźniki dla zabudowy mieszkaniowej i usług
doprecyzowane na etapie opracowania planów miejscowych.
W terenach zabudowy mieszkaniowo - usługowej zaleca się utrzymanie aby :
• teren biologicznie czynny: nie powinien być mniejszy niż 30% terenu inwestycji.
• min. powierzchnia nowowydzielanej działki nie może być mniejsza niż 1200 m2,
• wysokości budynków (liczonych zgodnie z przepisami odrębnymi) zabudowy
mieszkaniowo-usługowej (część mieszkaniowa i usługowa zlokalizowana w
jednym budynku) : maksymalnie 10 m.
Dla istniejącej zabudowy mieszkaniowej w sytuacji jej rozbudowy i przekształceń,
wielkości ustalonych powyżej wskaźników mogą być indywidualnie korygowane na
etapie opracowywania miejscowego planu.
2.2. USŁUGI
Funkcja usługowa związana jest z kilkoma płaszczyznami rozwoju: obsługą
mieszkańców gminy i regionu (handel detaliczny, kultura, oświata, sport i rekreacja,
opieka zdrowotna), obsługą podmiotów gospodarczych (handel hurtowy, obsługa
komunikacji, obsługa biznesowa, usługi kongresowe) oraz obsługą ruchu turystycznego
(kultura, gastronomia, obsługa turystyczna, rekreacja).
Ogólne kierunki rozwoju:
• rozwój jakościowy usług, odnoszący się do wzrostu różnorodności i standardu,
• wzmacnianie rangi i funkcji gminy poprzez rozwój usług dla ludności,
• zapewnienie obiektom usługowym wystarczającej liczby miejsc parkingowych,
• zapewnienie obiektom istniejącej bazy obsługi turystycznej i rekreacji, możliwości
rozwoju i koncentracji usług, poprzez rozwój jakościowy usług, wyrażający się
podniesieniem standardu w drodze rewaloryzacji, rozbudowy i ewentualnej
rozbudowy, w miarę istniejących możliwości przestrzennych;
• dostosowanie obiektów usługowych i przestrzeni wokół nich dla potrzeb osób
niepełnosprawnych,
• kształtowanie zabudowy usługowej tak, aby tworzyła ulice, place i pasaże,
• wprowadzanie zieleni urządzonej jako funkcji towarzyszącej usługom,
W gminie Zawoja w okresie docelowym przyjmuje się, zgodnie ze stanem istniejącym,
3 -stopniową hierarchię obsługi mieszkańców:
poziom ponadpodstawowy - powiatowy,
poziom podstawowy - gminny,
poziom elementarny - lub niepełny elementarny - wiejski.
Historycznie ukształtowany system obsługi jest pochodną ilościowego i rzeczowego
wyposażenia poszczególnych ośrodków usługowych w gminie tj:
- gminnego centrum administracyjno – usługowego poziomu podstawowego,
- ośrodków wspomagających centrum gminne, usytuowanych w Zawoi Wilcznej i w
Skawicy,
26
-
wiejskich ośrodków obsługi poziomu elementarnego lub niepełnego
elementarnego zlokalizowanych w Skawicy – Suchej Górze oraz w sołectwach
Zawoi,- Przysłopiu Gołyni, Wilcznej, Wełczy, Mosornym oraz Centrum.
Ośrodkiem obsługi poziomu powiatowego- ponadpodstawowego dla gminy Zawoja jest
centrum administracyjno – usługowe funkcjonujące w Suchej Beskidzkiej.
Rozwój usług publicznych gminy Zawoja będzie zależał od wielu czynników, między
innymi od:
- konieczności poprawy dostępności mieszkańców do obiektów podstawowych usług
publicznych, głównie w terenach peryferyjnych,
- potrzeby podniesienia standardu obsługi ludności zgodnie z postępem
cywilizacyjnym i dostosowaniem się do wymogów europejskich,
- zmian zachodzących w strukturze demograficznej ludności gminy, w tym zmian
ilości przyszłych użytkowników obiektów usług publicznych, przede wszystkim
placówek szkolnych i opieki społecznej.
Ze względów: przestrzennych, komunikacyjnych, technicznych i ekonomicznych; należy
dbać o utrzymanie zasady koncentracji i nie rozpraszania zabudowy usługowej, dlatego
też w terenach usługowych ustalonych w niniejszym studium, nowa zabudowa powinna
być skupiona, winna wykorzystywać istniejące pozytywne zasoby np. charakterystyczny
układ przestrzennych, tradycyjną zabudowę, dostępność komunikacyjną, istniejące
zasoby kulturowe i przyrodnicze. Należy umożliwić sukcesywny rozwój obiektów i urządzeń poprzez prowadzenie konsekwentnej polityki w zakresie kolejności opracowywania
planów miejscowych dla tych terenów, bądź ich etapowania, polegającego na wykorzystywaniu częściowym (po fragmencie) obszarów rezerwowanych dla koncentracji usług .
Funkcja usługowa stanowi uzupełnienie i dopełnienie w terenach o innym przeznaczeniu
przede wszystkim zabudowy mieszkaniowej realizowanej w różnej formie (np.
jednorodzinnej, zagrodowej i innej) i zabudowy produkcyjnej, składowej, a także jest
nieodłącznym uzupełnieniem terenów rekreacji , sportu i turystyki w ramach strefy I.
2.2.2. Parametry i wskaźniki urbanistyczne
wielkości parametrów i wskaźników urbanistycznych, które winne być doprecyzowane
na etapie opracowania planu miejscowego.
W terenach zabudowy usługowej zaleca się utrzymanie :
- terenu biologicznie czynnego w centrum gminy (centrum Zawoi, centrum
Skawicy) na poziomie 20% powierzchni terenu inwestycji. W sytuacjach istniejącego, zwartego zainwestowania dopuszcza się wskaźnik 0% terenu biologicznie
czynnego.
Teren biologicznie czynny w obszarach usług włączonych do systemu powiązań
przyrodniczych winien kształtować się na poziomie 50% powierzchni terenu
inwestycji.
- terenu biologicznie czynnego na poziomie 30% powierzchni terenu inwestycji.
Dla terenów rekreacji, sportu i turystyki UT w ramach strefy urbanizacji określa się
minimalny teren biologicznie czynny nie mniejszy niż 40% terenu inwestycji.
27
Dla terenów usług sportu, turystyki i rekreacji w ramach strefy terenów rolnych i otwartych –
minimalny teren biologicznie czynny nie powinien być mniejszy niż 60% terenu inwestycji.
Wysokość budynków zabudowy usługowej w zróżnicowanych formach winna kształtować się
następująco:
- na terenie wsi gminnych w strefie urbanizacji (I.) - maksymalnie 14m;
- na terenie wsi gminnych w strefie terenów rolnych i otwartych (II.) maksymalnie 10m;
- dopuszczalna wysokość obiektów sakralnych lub innych pełniących funkcje
publiczne (typu strażnica, wieża widokowa, obiekty straży pożarnej, obiekty
kościelne, klasztor) winna zostać ustalona na etapie opracowania planu
miejscowego.
W kształtowaniu wysokościowym nowych i przebudowywanych budynków należy kierować
się zasadą „dopasowywania” do sąsiedztwa, co nie wyklucza możliwości miejscowego
wprowadzania obiektów wyższych w celu realizacji dominanty lub zróżnicowania
kompozycji przestrzennej (ich wysokość winna zostać precyzyjnie określona w planie
miejscowym).
Wskaźnik ilości miejsc parkingowych winien kształtować się następująco:
- minimum 1 miejsce parkingowe na 10 zatrudnionych, lub
- minimum 1 miejsce parkingowe na 30m2 powierzchni użytkowej usługowej,
Należy dążyć do kompleksowego dostosowania przestrzeni i obiektów dla potrzeb osób
niepełnosprawnych.
Czynnikiem podnoszącym atrakcyjność terenów usługowych są: wysokie walory
architektoniczne obiektów, udział terenów zieleni, organizacja wewnętrznej komunikacji
pieszej, wprowadzanie małej architektury. Wymaga się, aby obiekty usługowe posiadały
reprezentacyjne wejścia lub elewacje od strony przestrzeni publicznych.
2.3.
TERENY PRODUKCYJNO-USŁUGOWE
Przemysł i produkcja występują w niewielkim zakresie w obszarze gminy Zawoja.
Przedsiębiorczość w dużej mierze skupia się na prowadzeniu małych zakładów
handlowych i usługowych oraz niewielkich firm przetwórczych i zakładów
rzemieślniczych, ponadto funkcjonują jedynie drobne zakłady usługowe i tartaki.
Zakłada się dalszy ich rozwój, podtrzymuje się możliwość rozwoju funkcji produkcyjnej
na terenach ustalonych w obowiązujących planach miejscowych oraz ustala się nowe
tereny rozwoju tego typu działalności.
Funkcją uzupełniającą w terenach produkcyjnych winny być usługi. Dodatkowo Studium
wskazuje konieczność otoczenia tych terenów systemem zieleni o charakterze
izolacyjnym.
Dążąc do rozwoju gospodarczego gminy powinno się stworzyć atrakcyjną ofertę dla
inwestorów. Dotyczy to w szczególności:
• sporządzenia zestawień nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży,
dzierżawy, wynajmu, leasingu na cele produkcyjne,
• wyznaczenia terenów pod inwestycje produkcyjne różnych kategorii i dla różnego
typu inwestorów,
28
•
•
opracowywania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dla
obszarów inwestycyjnych,
uzbrajania terenów w infrastrukturę techniczną i dogodną komunikację.
2.3.2. Parametry i wskaźniki urbanistyczne zabudowy produkcyjnej
wielkości wskaźników urbanistycznych, które winne być doprecyzowane na etapie
opracowania planu miejscowego.
Dla terenów o funkcji produkcyjnej zaleca się następujące parametry i wskaźniki:
teren biologicznie czynny nie może być mniejszy niż 20% powierzchni inwestycji,
• wskaźnik miejsc parkingowych:
- minimum 1 miejsce parkingowe na 10 zatrudnionych, lub
- minimum 1 miejsce parkingowe na 30m2 powierzchni użytkowej przemysłowej.
Dla zabudowy produkcyjnej nie ustala się parametrów ani wskaźników wysokościowych przyjmując względy technologiczne.
2.4. ZIELEŃ
Generalną zasadą ustaloną w Studium dotyczącą terenów zieleni jest pozostawienie jej do
utrzymania, porządkowania i uzupełnienia. Wraz z ustalonymi korytarzami ekologicznymi
(oznaczonymi pionowymi zielonymi paskami) tereny zieleni tworzą system, będący rusztem
ustalonego systemu funkcjonalno-przestrznnego gminy.
Zieleń spełnia wiele funkcji i wpływa na poprawę warunków życia mieszkańców.
Najważniejsze kierunki polityki przestrzennej obejmują:
• stworzenie systemu przyrodniczego – na bazie istniejących zasobów – uwzględniającego różne formy zieleni (lasy, łąki, grupy zadrzewień, itp),
• zwiększenie udziału zieleni leśnej w ogólnej powierzchni gminy,
• ochrona terenów korytarzy ekologicznych – naturalnej otuliny biologicznej rzek,
potoków i cieków wodnych,
• wytworzenie ciągu korytarzy ekologicznych połączonych w system zieleni
łączącego różne formy zieleni, a także obszary usług sportu, rekreacji i turystyki,
których funkcją uzupełniającą jest zieleń.
Lasy i zalesienia
Istniejące lasy i zadrzewienia pozostawia się do utrzymania. Podlegają one ochronie nie
tylko jako istotny czynnik kształtujący lokalne warunki klimatyczne oraz stanowiący
naturalną ostoję flory i fauny. Formy przyrody szczegółowo opisane w rozdziale 3, jak:
Babiogórski Park Narodowy z otuliną, Rezerwat Przyrody na Policy im. Zenona
Klemensiewicza, obszary Natura 2000 są chronione na podstawie obowiązującej
ustawy o ochronie przyrody.
W terenach lasów obowiązuje zakaz zabudowy.
Proponuje się zwiększenie udziału lasów i zadrzewień w ogólnej powierzchni gminy.
W sąsiedztwie terenów leśnych, w strefie ekotonowej na granicy ekosystemu leśnego i
nieleśnego, zaleca się zachowanie terenów zieleni nieurządzonej w pasie o szerokości
29
równej lub większej wysokości drzewostanu. Szczegółowy zasięg strefy ekotonowej
zostanie określony na etapie sporządzania planów miejscowych.
Zieleń nie urządzona
Tereny zieleni nie urządzonej podlegają ochronie, ze szczególnym uwzględnieniem
terenów zieleni położonych w bezpośrednie sąsiedztwie cieków wodnych. Na etapie
opracowania planów miejscowych winna zostać szczegółowo określona możliwość
zagospodarowania tych terenów np na cele rolnicze (w tym zalesienia i zadrzewienia)
rekreacyjne i inne.
Cmentarze
W niniejszym studium utrzymano lokalizacje istniejących cmentarzy wraz z
poszerzeniami terenowymi (częściowo na bazie przesądzeń ustalonych w
obowiązujących planach miejscowych).
Cmentarze powinny mieć dogodne połączenia komunikacyjne, zarówno dla ruchu
indywidualnego jak i zbiorowego. Powinien także posiadać odpowiednią liczbę miejsc
parkingowych, zlokalizowanych w bliskim sąsiedztwie (minimum 20).
Ustala się możliwość powiększenia terenów cmentarzy przy opracowywaniu
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego pod warunkiem zachowania
przepisów odrębnych.
Zgodnie z przepisami odrębnymi strefy sanitarne obejmują obszary położone wokół
cmentarzy o zasięgu 50m i 150m od ich granic.
Obok terenów cmentarzy dopuszcza się realizację nowych obiektów i urządzeń
związanych z podstawową funkcją terenu (usługi handlu, zakłady kamieniarskie,
pogrzebowe, kaplice).
Ustala się konieczność wyposażeni terenów cmentarzy w podstawową infrastrukturę
techniczną.
2.5.
WODY POWIERZCHNIOWE
Najważniejszym kierunkiem działań w zakresie wód powierzchniowych to ich
ochrona przed nieprawidłową eksploatacją i zanieczyszczeniem.
Wskazane jest pozostawianie w bezpośrednim sąsiedztwie wód powierzchniowych
terenów zieleni nie urządzonej, stanowiącej naturalną ich otulinę biologiczną .
2.6. TERENY WYŁĄCZONE SPOD ZABUDOWY
Studium ustala, iż wyłączone spod zabudowy są:
o obszary szczególnego zagrożenia powodzią;
o tereny osuwiskowe
o tereny komunikacji (za wyjątkiem obiektów służących komunikacji),
o tereny strefy lasów i zalesień (za wyjątkiem obiektów służących gospodarce leśnej
oraz za wyjątkiem inwestycji turystyki sportu i rekreacji jak: wyciągi i stacje narciarskie,
wyciągi krzesełkowe, turystyczne szlaki rowerowe i piesze, wraz z niezbędnym
30
zapleczem sanitarno-gospodarczym, itp., w terenie poza obszarem Babiogórskiego
Parku Narodowego, rezerwatu „Na Policy” oraz obszarami Natura 2000 ),
Ponadto wyłączone spod zabudowy są w znacznej części tereny strefy II terenów rolnych
i otwartych, położone poza wskazanymi w niniejszym studium terenami zabudowy
z możliwością ich poszerzenia (w granicach ustalonej tolerancji) oraz za wyjątkami
(dopuszczeniami) określonymi w niniejszym dokumencie.
3. OBSZARY ORAZ ZASADY OCHRONY ŚRODOWISKA I JEGO ZASOBÓW,
OCHRONY PRZYRODY, KRAJOBRAZU KULTUROWEGO
1. Formułując generalne ustalenia dotyczące ochrony środowiska w obszarze gminy
przyjmuje się ograniczenia i uwarunkowania wynikające z polityki regionalnej
szczegółowo określone w rozdziale dotyczącym uwarunkowań rozwoju.
2. W zakresie respektowania obowiązujących norm czystości powietrza, wód i gleb
oraz norm dopuszczalnego hałasu ustalenia polityki ochrony środowiska (nawiązując do
powszechnie obowiązujących aktów prawnych) określają następujące warunki
dotyczące obszaru całej gminy:
• likwidację uciążliwości (doprowadzenie do powszechnie obowiązujących norm)
w obiektach istniejących, stanowiących zagrożenie dla środowiska poprzez
wszelkie inne możliwości montaż urządzeń i instalacji skutecznie je
neutralizujących,
• dalszy rozwój gospodarczy gminy, w tym w zakresie zaopatrzenia obiektów
w ciepło w oparciu o paliwa czyste ekologicznie wykorzystywane w źródłach
ciepła.
• sukcesywne wyposażanie terenów budowlanych w systemy kanalizacyjne.
3. Pod kątem ochrony powietrza atmosferycznego podstawowym zagrożeniem na
analizowanym obszarze jest tzw. niska emisja. Zjawisko to związane jest z
indywidualnym ogrzewaniem budynków przy użyciu paliw kopalnych i występuje na
terenie Gminy, pomimo dostępności do sieci gazowej. Opisane zagrożenie wpływać
może również pośrednio na stan gleb poprzez suchą oraz mokrą depozycję
zanieczyszczeń z atmosfery.
Polityka państwa w zakresie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniami charakteryzuje się:
• promowaniem zasady ograniczania zanieczyszczeń u źródła, poprzez zmiany
nośników energii, stosowanie czystszych surowców, technologii, instalowanie
urządzeń redukujących emisję zanieczyszczeń, oraz minimalizację zużycia energii
i surowców;
• wprowadzaniem norm produktowych;
Działania gminy w zakresie ochrony i poprawy jakości powietrza atmosferycznego to:
zmiana nośników energii grzewczej tj. przejście z ogrzewania węglowego na olejowe
i gazowe; wspieranie rozwoju systemu wykorzystania energii odnawialnej,
Ponadto działaniami gminy winny być:
• współpraca w organami ochrony środowiska przy identyfikacji obszarów
o przekroczonych dopuszczalnych poziomach stężeń zanieczyszczeń,
• poprawa systemu transportu w gminie poprzez modernizację lub przebudowę
tras, budowę obwodnic, modernizację systemów transportu zbiorowego,
31
•
•
zapewnienie środków finansowo – technicznych na stopniową likwidację niskiej
emisji,
współpraca z zakładami przemysłowymi idąca w kierunku minimalizacji emisji do
powietrza.
4. Brak dobrze uregulowanej gospodarki ściekowej na terenie Gminy stanowi
podstawowe wewnętrzne zagrożenie środowiska.
Skutkami szkodliwych oddziaływań mogą być dla wód powierzchniowych i podziemnych
ich zanieczyszczenie i pogorszenie się ich jakości.
Największym, potencjalnym źródłem zanieczyszczenia wód gruntowych w obrębie
zagród wiejskich na terenie Gminy Zawoja są miejsca gromadzenia odchodów oraz
odpadów gospodarskich. Do wód na terenie Gminy mogą przedostawać się również
substancje ropopochodne, na skutek spływu wód opadowych z nawierzchni dróg.
Osiągnięcie poprawy czystości wód na terenie gminy jest uwarunkowane w głównej
mierze likwidacją zrzutów ścieków nie oczyszczonych poprzez pełne skanalizowanie
gminy, budowę lokalnych oczyszczalni ścieków, oraz poprzez uszczelnienie płyt do składowania obornika w zagrodach i przy obiektach hodowlanych. Przedsięwzięcia związane z ujęciem ścieków i ich oczyszczaniem wymagają koordynacji i współdziałania.
5. Jednym z głównych zagrożeń dla gleb na obszarze gminy stanowią procesy erozyjne.
Największe przekształcenia gleb powodują zmywy powierzchniowe i erozja, na skutek
których następuje redukowanie miąższości poziomu próchniczego w glebach.
Szczególne zagrożenie erozją występuje na terenach pozbawionych trwałej pokrywy
roślinnej w granicach terenów gruntów ornych. Racjonalne użytkowanie gruntów
rolniczych powinno zapewniać ochronę gleby przed erozją, niszczeniem mechanicznym
oraz zanieczyszczeniami substancjami szkodliwymi. Obok zabiegów ochronno –
pielęgnacyjnych gruntów rolnych tj. stosowanie poprzeczno - stokowego układu pól i
działek, właściwych metod uprawy ze szczególnym uwzględnieniem płodozmianu,
wprowadzanie zadrzewień śródpolnych ma szczególne znaczenie dla utrzymania
produkcyjności gleby i zachowanie równowagi biologicznej w środowisku. Zadrzewienia
śródpolne wpływają przede wszystkim na kształtowanie warunków mikroklimatycznych
(zmniejszanie siły wiatru, temperatury, wzrost wilgotności powietrza) a co za tym idzie
wpływają korzystnie na bilans wodny gleby
6. Stan czystości powietrza w gminie jest stosunkowo dobry. Na obszarze gminy
Zawoja oraz w jej sąsiedztwie nie ma większych emitorów zanieczyszczeń powietrza.
Głównym źródłem zanieczyszczeń, kształtującym stan sanitarny powietrza są przede
wszystkim gospodarstwa domowe wykorzystujące do ogrzewania budynków węgiel lub
koks oraz transport drogowy – tak więc zanieczyszczenia pochodzące ze źródeł
lokalnych i zewnętrznych powodują przekroczenia dopuszczalnych stężeń
zanieczyszczeń powietrza jedynie w zakresie pyłu zawieszonego. W obrębie den
dolinnych mogą jednak występować niekorzystne warunki aerosanitarne, ze względu na
zaleganie inwersyjnych warstw powietrza, powodujących kumulację zanieczyszczeń.
Głównym kierunkiem ograniczenia emisji zanieczyszczeń jest modernizacja systemów
grzewczych (w tym instalacja nowoczesnych, wysokosprawnych kotłów grzewczych oraz
wykorzystanie nośników energii minimalizujących emisję zanieczyszczeń powietrza).
32
Dla ograniczenia uciążliwości dróg komunikacyjnych przebiegających przez teren gminy
Zawoja przejawiających się wzmożonym hałasem oraz zanieczyszczeniami spalin
uznaje się za zasadne:
• modernizację dróg,
• wprowadzanie nasadzeń zieleni izolacyjnej wysokiej i niskiej (ograniczającej
skutki zanieczyszczeń gazami spalin oraz hałas) oraz montowanie ekranów
akustycznych (szczególnie w obszarach przebiegu w sąsiedztwie zabudowy);
• zapewnienie bezpośredniej migracji zwierząt.
Konsekwencją przeobrażeń w gospodarce jest utrzymujący się wzrost zagrożenia
akustycznego dla środowiska.
7. Gmina Zawoja nie należy do obszarów zasobnych w występowanie surowców
mineralnych – nie posiada udokumentowanych złóż surowców. Na terenie gminy brak
jest udokumentowanych i zarejestrowanych złóż kopalin.
8. Na terenie gminy występują następujące formy ochrony przyrody na podstawie
obowiązującej ustawy o ochronie przyrody: Babiogórski Park Narodowy z otuliną,
Rezerwat Przyrody na Policy im. Zenona Klemensiewicza, obszary Natura 2000 oraz
pomniki przyrody. Ponadto znaczna część występujących na tym terenie gatunków flory
i fauny podlega prawnej ochronie gatunkowej.
W niniejszym Studium proponuje się dodatkowo do objęcia ochroną następujące
obiekty:
- jaskinia Oblica (Skawica),
- wodospad na potoku Mosorne (Zawoja – Mosorne),.
- odsłonięcie warstw hieroglifowych na potoku Marków (Zawoja – Wilczna),
- wodospad ześlizgowy na potoku Jaworzyna (Zawoja Górna),
- odsłonięcie warstw skalnych w nieczynnym kamieniołomie (Zawoja –Mosorne),
Babiogórski Park Narodowy
Babiogórski Park Narodowy (BgPN) ustanowiony został w styczniu 1955 roku
rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 października 1954 roku. Głównym celem
ochrony przyrody Parku jest zachowanie różnorodności i bogactwa przyrodniczego,
zapewnienie naturalnego przebiegu procesów przyrodniczych lub utrzymywanie albo
przywracanie do właściwego stanu składników przyrody w zakresie przyrody
nieożywionej, ekosystemów leśnych, lądowych ekosystemów nieleśnych, ekosystemów
wodnych, gatunków roślin, grzybów i ich siedlisk, gatunków zwierząt i ich siedlisk,
siedlisk przyrodniczych, krajobrazu oraz wartości kulturowych.
Na obszarze Babiogórskiego Parku Narodowego, liczącym 3392ha powierzchni, w celu
zachowania dziedzictwa przyrodniczego stosuje się trzy rodzaje ochrony: ścisłą, czynną
i krajobrazową. Ochroną ścisłą objęta jest blisko 1/3 Parku, czyli 1124,51ha. W skład
obszaru ochrony ścisłej wchodzą: piętro halne, piętro kosodrzewiny, górnoreglowy bór
świerkowy oraz fragmenty lasów regla dolnego. Istota ochrony ścisłej polega na
zaniechaniu na tych obszarach jakiejkolwiek działalności człowieka, bowiem celem tego
typu ochrony jest zachowanie w stanie naturalnym nie tylko ekosystemów, ale także
zachodzących w nich procesów (np. naturalnych odnowień, rozkładu leżącego w dnie
lasu drewna). Powierzchnie Parku objęte ochroną ścisłą udostępniane są jedynie
w celach naukowych.
Największą powierzchnię Parku zajmują obszary poddawane ochronie czynnej (nieco
33
ponad 2 tys. ha). Obejmują one drzewostany porastające regiel dolny, które w wyniku
dawnej gospodarki człowieka zostały w znacznym stopniu przekształcone.
W przeważającej części są to drzewostany świerkowe wymagające pewnej przebudowy.
Na terenach objętych ochroną czynną prowadzi się więc działania zmierzające do
przywrócenia lasom właściwego składu gatunkowego i odpowiedniej struktury.
Obszary ochrony krajobrazowej zajmują niespełna 200ha. Zostały nią objęte tereny
niestanowiące własności skarbu państwa oraz obszary znajdujące się poza zwartym
kompleksem Parku. Są to miejsca służące zintensyfikowanym działaniom edukacyjnym,
obsłudze ruchu turystycznego, czy też komunikacji (drogi, parkingi). Do grupy tej należą
też niezwykle cenne przyrodniczo polany, a także Mała Babia Góra. Na terenach
ochrony krajobrazowej, z uwagi na stosunki własnościowe gruntów obowiązuje
prowadzenie zrównoważonego użytkowania lasów i polan. Bardzo istotne w tej strefie
jest zachowanie wszystkich istniejących zbiorowisk nieleśnych i walorów
krajobrazowych.
Minister Środowiska Zarządzeniem nr 98 z dnia 29 grudnia 2009 roku określił zadania
ochronne dla BgPN. Zadania ochronne obejmują:
1 identyfikację i ocenę istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i
zewnętrznych, oraz sposoby eliminacji lub ograniczania tych zagrożeń i ich
skutków,
2 opis sposobów ochrony czynnej ekosystemów, z podaniem rodzaju rozmiaru i
lokalizacji poszczególnych zadań,
3 opis sposobów czynnej ochrony gatunków roślin i zwierząt,
4 wskazanie obszarów objętych ochroną ścisłą, czynna oraz krajobrazową,
5 ustalenie miejsc udostępnionych w celach naukowych, edukacyjnych,
kulturowych i turystycznych, z podaniem sposobów ich udostępniania, oraz
maksymalnej liczby osób mogących przebywać jednocześnie w tych miejscach.
Babiogórski Park Narodowy, realizuje zadania związane z ochroną przyrody w oparciu
o plan ochrony Parku. Dyrektor Parku przygotowuje projekt planu, który obejmuje
przyrodnicze i społeczne uwarunkowania działań, identyfikację ewentualnych zagrożeń
i ich skutków, określenie obszarów ochrony ścisłej, czynnej i krajobrazowej oraz działań
ochronnych na tych terenach, określenie obszarów udostępnianych dla celów
naukowych, edukacyjnych i turystycznych, a także ustalenia z zakresu planowania
przestrzennego
do
studiów
uwarunkowań
i kierunków
zagospodarowania
przestrzennego gmin. Minister Środowiska, w drodze Rozporządzenia ustanawia Plan
Ochrony (na okres 20 lat), tym samym orzekając o jego zgodności z założonymi celami
ochrony przyrody. W przypadku braku aktualnego Planu Ochrony park narodowy działa
o oparciu o roczne zadania ochronne.
W roku 2007 w Babiogórskim Parku Narodowym przystąpiono do prac nad kolejnym
projektem planu ochrony na lata 2011-2030. Zawierać on będzie, podobnie jak
i poprzednie, program działań w ekosystemach leśnych i nieleśnych, zasady ochrony
przyrody nieożywionej i dziedzictwa kulturowego, a także edukacji oraz udostępniania
do celów naukowych i turystycznych.
Unikatowe walory przyrodnicze, długa historia ochrony Babiej Góry oraz prowadzone,
intensywnie badania naukowe stanowiły atuty, dzięki którym w 1977 roku Babiogórski
park Narodowy uzyskał status Rezerwatu Biosfery. W 2001 roku opracowana została
nowa koncepcja funkcjonowania rezerwatu, która została zaakceptowana przez
Międzynarodową Radę Koordynacyjną Programu MAB („Man and Biosphere”)
34
UNESCO. Obszar rezerwatu pokrywa się obecnie z granicami otuliny i BgPN, a w
obszarze rezerwatu wprowadzono strefowanie dostosowane do realizacji jego funkcji
(strefa centralna, buforowa, przejściowa). Strefa centralna obejmuje tereny ochrony
ścisłej BgPN: Kopułę Szczytową (część A) oraz Knieję Czatożańską (część B),
posiadające największą wartość przyrodniczą ze względu na ciągłość procesów
przyrodniczych zachodzących bez ingerencji człowieka oraz niezwykłe bogactwo
gatunków roślin i zwierząt. Strefa buforowa obejmuje pozostałą część BgPN poddaną
ochronie częściowej i krajobrazowej.
Strefa przejściowa pokrywa się z otuliną BgPN; na obszarze gminy Zawoja obejmuje
ona kompleksy leśne będące w zarządzie administracji Lasów Państwowych.
Grzbiet i północne stoki Babiej Góry oraz reglowe biotopy Jałowca i Policy zostały
zaliczone jako ostoje przyrody CORINE. Program badawczy CORINE powstał w celu
zbudowania ogólnoeuropejskiej bazy danych o stanie środowiska przyrodniczego.
Finansowany i koordynowany jest przez Unię Europejską. Jednym z trzech działów
programu CORINE jest program CORINE biotopes – powołany dla inwentaryzacji
terenów stanowiących ostoje europejskiego dziedzictwa przyrodniczego. Wytypowane
miejsca jako ostoja przyrody musi reprezentować zagrożony w skali europejskiej
gatunek lub siedlisko.
Babia Góra wraz z Pasmem Policy należy także do krajowej sieci ekologicznej
ECONET, stanowiąc fragment obszaru węzłowego o znaczeniu międzynarodowym
Beskid Żywiecki (40M). Istotą tej sieci jest połączenie najlepiej zachowanych i
stosunkowo jeszcze bogatych ekosystemów (o dużej różnorodności gatunkowej,
siedliskowej, bogactwie form krajobrazowych) korytarzami ekologicznymi.
Obszary Natura 2000
W południowej części gminy znajdują się obszary Europejskiej Sieci Ekologicznej
Natura 2000: Babia Góra – PLB120011, Babia Góra - PLH 120001, Pasmo Policy - PLB
120006 oraz Na Policy” PLH120012 wraz z proponowanym poszerzeniem Specjalnego
Obszaru Ochrony Siedlisk „Na Policy” PLH120012.
Obszar Babia Góra – PLB 120011 (Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków - OSO)
leży w obrębie Rezerwatu Biosfery "Babia Góra". Występuje tutaj co najmniej 16
gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 3 gatunki z Polskiej Czerwonej
Księgi (PCK). Gniazduje powyżej 1% populacji krajowej C3, C6; drozd obrożny (> 0,5%
populacji krajowej), płochacz halny (10%-20% populacji krajowej, CK), sóweczka (23,5% populacji krajowej, CK); w stosunkowo wysokim zagęszczeniu (C7) występują:
cietrzew (CK), dzięcioł białogrzbiety (CK) i jarząbek. Obszar ważny dla zachowania
bioróżnorodności. Ostoja odznacza się bogatą florą (ok. 924 gat. roślin naczyniowych), a
wśród niej występuje wiele gatunków rzadkich i zagrożonych oraz prawnie chronionych.
Najcenniejszymi roślinami są okrzyn jeleni Laserpitium archangelica, który na Babiej
Górze ma swoje jedyne stanowisko w Polsce i rogownica alpejska Cerastium alpinum
ssp. babiogorense, takson endemiczny dla Babiej Góry.
Obszar Babia Góra – PLH 120001 (Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk - SOO)
leży w obrębie Babiogórskiego Parku Narodowego. Obszar ten jest ważny dla
zachowania bioróżnorodności. Stwierdzono tu występowanie 18 typów siedlisk z
Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Wśród nich szczególnie cenne zbiorowiska
leśne i muraw wysokogórskich (jedyne miejsca występowania podtypu 6170-4).
Znajduje się tu także jedno z 2 stanowisk zarośli kosodrzewiny na terenie Beskidów.
35
Ostoja odznacza się bogatą florą (ok. 925 gat. roślin naczyniowych), a wśród niej
występuje wiele gatunków rzadkich i zagrożonych oraz prawnie chronionych.
Najcenniejszymi roślinami naczyniowymi są: okrzyn jeleni Laserpitium archangelica,
który na Babiej Górze ma swoje jedyne stanowisko w Polsce i rogownica alpejska
Cerastium alpinum ssp. babiogorense, takson endemiczny dla Babiej Góry. Jest to także
jedno z 4 stanowisk w Polsce tojadu morawskiego i jeden z 4 rejonów występowania
tocji karpackiej. Ponadto jest to jedno z 3 miejsc występowania w Polsce karpackiego
endemitu - darniówki tatrzańskiej i jedno z 3 miejsc występowania sichrawy karpackiej (i
jedyne potwierdzone w ostatnich latach). Z terenu ostoi podano już ok. 2500 gatunków
bezkręgowców. Bogata jest koleopterofauna (ok. 1500 udokumentowanych gatunków) z
kilkunastoma gatunkami prawnie chronionymi, w tym biegaczem urozmaiconym
Carabus variolosus. Interesujące gatunki zanotowano też wśród skąposzczetów
Oligocheta (np. dżdżownica subalpejska) i niesporczaków Tardigrada ( np. Echiniscus
lapponicus). W masywie Babiej Góry występowała ongiś nadobnica alpejska - gatunek
priorytetowy z Załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG; zachowały się jej siedliska,
więc jest możliwa restytucja. Stałym elementem fauny Babiej Góry jest ryś (w ostatnich
latach regularnie obserwowane są 2 samice z młodymi i 1 dorosły samiec). Obszar ma
również duże znaczenie dla ochrony ptaków.
Obszar Na Policy – PLH 120012 (Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk - SOO)
obejmuje min. rezerwat przyrody im. Zenona Klemensiewicza. Występuje tu stosunkowo
dobrze wykształcone i zachowane zbiorowisko górnoreglowego boru - rodzaju siedliska
z Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG, pokrywającego ok. 95% powierzchni ostoi.
Spotyka się tu często pojedyncze osobniki dużych drapieżników - 3 gatunki z Załącznika
II Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Znajdują się tu też stanowiska gatunków roślin
naczyniowych chronionych prawnie oraz zagrożonych w Polsce. Obszar ma również
duże znaczenie dla ochrony ptaków. Planowane jest poszerzenie Obszaru Na Policy
PLH 120012 w ramach kompleksów leśnych położonych na północnych stokach pasma
Policy, zgodnie z wytycznymi Komisji Europejskiej oraz zaleceniem Generalnego
Dyrektora Ochrony Środowiska.
Obszar ten - w poszerzonych granicach - powinien być potraktowany w całości jako
specjalny obszar ochrony siedlisk i powinien być uwzględniony w sposobie
zagospodarowania obszaru.
W wyniku prac terenowych Wojewódzki Zespół Specjalistyczny zaproponował w 2008r.
powiększenie granic obszaru Natura 2000 PLH 120012 Na Policy w celu zapewnienia
właściwej ochrony gatunkowi sichrawy karpackiej. Za rozszerzeniem granic przemawiało
również pozostawienie poza jego granicami cennych przyrodniczo siedlisk związanych z
potokami i obszarami źródliskowymi, które są siedliskiem występowania tojadu
morawskiego. Jednak w wyniku uwag zgłoszonych podczas procesu konsultacji
społecznych oraz opiniowania przez gminy, na liście przesłanej do Komisji Europejskiej
w 2009r. znalazła się propozycja o zmniejszonych granicach niż pierwotnie
zaproponował Wojewódzki Zespół Specjalistyczny, co nie zostało zaakceptowane przez
Komisję Europejską.
Obszar Pasmo Policy – PLB 120006 (Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków - OSO)
obejmuje szczytowe i podszczytowe fragmenty pasma Policy na wysokości od 819 m
n.p.m. do 1367 m n. p. m. Na terenie gminy Zawoja są to północne stoki pasma Policy
opadające w kierunku dolin Skawicy Górnej i Skawicy Sołtysiej. Ochroną objęto 5
36
gatunków ptaków wymienionych w Załączniku I Dyrektywy Rady 79/409/EWG (jarząbek,
dzięcioł czarny, dzięcioł trójpalczasty, cietrzew i głuszec).
Podstawę prawną sieci Natura 2000 stanowią dwa akty prawne: Dyrektywa
Ptasia (Dyrektywa Rady 79/409/EWG z 2.IV.1979 roku) oraz Dyrektywa Siedliskowa
(Dyrektywa Rady 92/43/EWG z 21.V.1992 roku). Zgodnie z nimi każdy kraj członkowski
Unii Europejskiej ma obowiązek utworzyć na swoim obszarze tereny chroniące
najcenniejsze i najrzadsze elementy przyrody (w tym także siedliska) charakterystyczne
dla regionów biogeograficznych. Dyrektywy unijne muszą być przestrzegane przez kraje
członkowskie, bowiem w przeciwnym wypadku zostaną nałożone na nie sankcje
finansowe. Celem tzw. Dyrektywy Ptasiej jest ochrona gatunków ptaków, regulowanie
ich liczebności i racjonalne gospodarowanie nimi (dyrektywa zawiera zasady
dopuszczalnego ich wykorzystania). Elementem tego dokumentu jest także lista
gatunków ptaków rzadkich czy zagrożonych wyginięciem. Dyrektywa zwana Siedliskową
zawiera z kolei zasady ochrony siedlisk przyrodniczych zagrożonych zanikiem lub
mającym bardzo niewielki zasięg lub też będących "modelowymi" przykładami typowymi
dla europejskich regionów biogeograficznych. Podaje także listę gatunków roślin
i zwierząt (z wyjątkiem ptaków) oraz ich siedlisk. Przepisy unijne pozostawiły
poszczególnym państwom członkowskim dowolność w konstruowaniu przepisów
w sprawie obszarów Natura 2000, nakładając na nie jedynie obowiązek nadzorowania
i monitorowania stanu ochrony siedlisk i gatunków zgodnych z wymienionymi
w Dyrektywach. Ustawa o ochronie przyrody z 16 kwietnia 2004 roku nakłada na
Ministra Środowiska obowiązek nadzorowania funkcjonowania obszarów Natura 2000.
Zgodnie z przepisami zostały wytyczone Obszary Specjalnej Ochrony Ptaków (w skrócie
OSO) oraz Specjalne Obszary Ochrony Siedlisk (w skrócie SOO).
Zgodnie z załącznikiem do Dyrektywy Ptasiej na Babiej Górze stwierdzono
występowanie, co najmniej 16 gatunków ptaków o szczególnej randze. Gniazduje tu do
20% całej polskiej populacji płochacza halnego (Prunella collaris). Na Babiej Górze
stosunkowo licznie gniazduje także sóweczka (Glaucidium passrinum). Na uwagę
zasługują również jarząbki (Bonasa banasia), cietrzewie (Tetrao terix) i głuszce (Tetrao
urogallus).
Zgodne z Dyrektywą Siedliskową, zbiorowiska roślinne zajmują 88% powierzchni
obszaru (18 siedlisk). Najokazalej prezentują się buczyny i bory górnoreglowe. Obszar
ma także ogromne znaczenie dla ochrony zarośli kosodrzewiny. Spośród zbiorowisk
nieleśnych zgodnie z listą siedlisk priorytetowych Babią Górę wyróżnia stosunkowo duży
udział muraw acydofilnych z sitem skuciną i kostrzewą niską (Junco trifidi-Festucetum
airoidis). Babia Góra została uznana za istotną ostoję dwóch gatunków roślin
naczyniowych: tojadu mocnego morawskiego (Aconitum firmum ssp.moravicum) i tocji
karpackiej (Tozzia carpatica). Pierwszy z gatunków spotykany jest w wyższych
położeniach (kosodrzewina i regiel górny), gdzie jako azonalny towarzyszy źródliskom
potoków i miejscom szczególnie wilgotnym. Podobne wymagania siedliskowe ma tocja
karpacka, która jest składnikiem ziołorośli i runa olszynek.
Z uwagi na występowanie 7 gatunków zwierząt istotnych wg załącznika do
Dyrektywy Siedliskowej obszar Babiej Góry podnosi swoją rangę. Ma tu bowiem jedno
z trzech w Polsce miejsc występowania darniówka tatrzańska (Microtus tatricus) endemit karpacki występujący w górnoreglowych borach świerkowych, zaroślach
jarzębiny i w ziołoroślach. Inny endemit, z grupy chrząszczy, sichrawa karpacka
(Pseudogaurotina excellens) pojawia się także w borach iglastych z jodłą i świerkiem,
37
a także w ziołoroślach z wiciokrzewem czarnym (Lonicera nigra). Wśród płazów uwagę
zwrócono na kumaka górskiego (Bombina bombina) oraz traszki: karpacką (Triturus
montandoni)i grzebieniastą (T. cristatus). Z dużych ssaków obecnych na Babiej Górze
istotne z punktu widzenia Dyrektywy uznane zostały niedźwiedź (Ursus arctos), ryś
(Lynx lynx) i wilk (Canis lapus).
Rezerwaty przyrody
Grzbiet i północne stoki Policy w przedziale wysokości 1200-1369 m n.p.m. objęte są
ochroną rezerwatową. W 1972 roku Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu
Drzewnego (MP 1972, 36/202) utworzono Rezerwat przyrody na Policy im. Zenona
Klemensiewicza. Jest to rezerwat leśny, częściowo obejmujący tereny Lasów
Państwowych. Celem ochrony jest zachowanie górnoreglowego boru świerkowego.
Teren rezerwatu obejmuje przede wszystkim dobrze zachowany bór górnoreglowy –
naturalny drzewostan świerkowy w wieku średnio 140-200 lat (miejscami młodszy,
miejscami w wieku powyżej 200lat). W części wschodniej występuje niewielki fragment
sztucznego pochodzenia. W przyszczytowych partiach występują fragmenty zarośli
kosówkowych; rośnie tu pojedynczo i kępowo kosodrzewina i sporadycznie limba.
Ekosystemy objęte ochroną rezerwatową są szczególnie wrażliwe na niekorzystne
efekty nadmiernej eksploatacji drzewostanów w niższych partiach.
W obszarze rezerwatu występują liczne stanowiska roślin chronionych, m.in.
podlegających ochronie całkowitej – wawrzynek wilcze łyko, widłak wroniec, tojad
mocny; podlegających ochronie częściowej – goryczka trojeściowa, ciemiężyca zielona
oraz roślin rzadkich – zarzyczka górska i jałowiec halny.
Pomniki przyrody
Na obszarze gminy indywidualną ochroną prawną w formie pomników przyrody, na
podstawie wpisu do rejestru, objęte są następujące pojedyncze drzewa i grupy drzew:
1Nr rej. 177 – 2 dęby o obwodach 240 i 312 cm znajdujące się na skarpach szosy
Maków – Zawoja Widły (własność Skarbu Państwa),
2Nr rej. 180 – dąb o obw. 230 cm i wys. 16m znajdujący się w Zawoi-Budzonie, w
odległości ok. 100m po prawej stronie szosy Maków – Zawoja Widły (własność
Otylia Makoś),
3Nr rej. 181 – wiąz o obw. 277 cm i wys. 15m znajdujący się w Zawoi, po prawej
stronie szosy Maków – Zawoja (własność Aleksandra Spyrka),
4Nr rej. 199 – kępa drzew naturalnego pochodzenia w tym: jodły o obw. 270, 255,
192, 190, 172, 163, 155 cm; buki o obw. 115 i 110 cm w wieku 120-250 lat,
stanowiąca pozostałość Puszczy Karpackiej, znajdująca się pośród drzewostanu
sztucznego jodłowo-bukowego na stromym stoku na wys. 850 m n.p.m. w oddz.
146 (własność Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Sucha Beskidzka),
5Nr rej. 203 – 3 buki wyrastające z jednej szyi korzeniowej o obw. 192, 179 i 163
cm, znajdujące się w Zawoi Policzne 259 (właściciel Edward Chowaniak),
6Nr rej. 206 – dąb o obw. 260 cm znajdujący się w Zawoi Wełcza, przy drodze
koło leśniczówki Wełcza na wys. 570 m n.p.m. (własność Skarbu Państwa w
zarządzie Nadleśnictwa Sucha Beskidzka),
38
7Nr rej. 209 – dąb o obw. 315 cm i wys. 18m w wieku ok. 200 lat znajdujący się w
Zawoi Wełcza, w ogrodzie leśniczówki Wełcza na wys. 580 m n.p.m. (własność
Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Sucha Beskidzka),
8Nr rej. 211 – lipa o obw. 295 cm i wys. 19m znajdująca się w Zawoi Marszałki
49, przy domu mieszkalnym na wys. 470 m n.p.m. (własność Józef Tomczak),
9Nr rej. 212 – 2 lipy o obw. 235 i 290 cm i wys. 19 m znajdujące się w Zawoi
Centrum 916 „U Sule”, przy domu mieszkalnym na wys. 540 m n.p.m. (własność
Agata Marek),
10Nr rej. 213 – jawor o obw. 270 cm i wys. 22 m znajdujący się w Zawoi I 620,
przy domu mieszkalnym na wys. 640 m n.p.m. (własność Władysław Borowy),
11Nr rej. 214 – modrzew europejski o obw. 210 cm i wys. 26 m znajdujący się w
Zawoi Centrum, za ogrodzeniem cmentarza przy szosie na wys. 520 m n.p.m.
(własność Urząd Gminy),
12Nr rej. 215 – lipa o obw. 370 cm i wys. 20 m znajdująca się w Zawoi Wełcza
423, przy domu mieszkalnym na wys. 680 m n.p.m. (własność Anna Pluta),
13Nr rej. 217 – lipy (kępa) o obw. 250, 240, 330, 135, 95 i 285 cm w wieku ok.
200 lat, znajdujące się w Zawoi Policzne, w otoczeniu kaplicy, przy drodze z
Zawoi na Przełęcz Krowiarki, na wys. 710 m n.p.m. (własność Parafia Kościoła
Rzymskokatolickiego w Zawoi),
14Nr rej. 227 wiąz górski o obw. 370 cm znajdujący się w Zawoi Wilczna 188,
przy domu mieszkalnym na wys. 630 m n.p.m. (własność Rozalia Hujda),
15Nr rej. 228 – buk o obwodzie 390 cm, znajdujący się w Zawoi Wilczna w
drzewostanie mieszanym, niedaleko pól uprawnych właściciela na wys. 700 m
n.p.m. (własność Franciszek Kawulak),
16Nr rej. 270 – lipa o obw. 240 cm, znajdująca się w Zawoi Policzne, na miedzy
koło brzegu zagajnika świerkowego, wśród gruntów wymienionych właścicieli
(własność Edward Chowaniak, Bolesław Kobiela, Stefania Kobiela).
Dla wszystkich drzew objętych ochroną pomnikową obowiązuje zakaz ścinania i
wykopywania drzew, obcinania i obłamywania gałęzi, wycinania znaków i napisów oraz
jakiegokolwiek uszkadzania drzew, a także niszczenia gleby i przeznaczania jej na
składowiska, budowle itp., w promieniu 5m od drzewa.
Ochrona gatunkowa roślin i zwierząt
Znaczna część spośród występujących w masywie Babiej Góry i na przyległych
terenach Karpat gatunków flory i fauny podlega prawnej ochronie gatunkowej. Do roślin
podlegających ścisłej ochronie prawnej należą m. in.: skrzyp olbrzymi Equisetum
telmateia, wildlicz alpejski Diphasiastrum alpinum, wroniec widlasty Huperzia selago,
widłak jałowcowaty Lycopodium annotinum, widłak goździsty Lycopodium clavatum,
paprotka zwyczajna Polypodium vulgare, paprotnik kolczysty Polystichum aculeatum,
paprotnik Brauna Polystichum braunii, paprotnik ostry Polystichum lonchitis, podrzeń
żebrowiec Blechnum spicant, kosodrzewina Pinus mugo, zawilec narcyzowy Anemone
narcissiflora, tojad mocny Aconitum firmum, tojad dzióbaty Aconitum variegatum,
goździk okazały Dianthus speciosus, wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum, bluszcz
pospolity Hedera helix, goryczka trojeściowa Gentiana asclepiadea, goryczka
kropkowana Gentiana punctata, gnidosz Hacqueta Pedicularis hacquetii, rojnik górski
39
Sempervivum montanum, niebielistka trwała Swertia perennis, omieg górski Doronicum
austriacum, dziewięćsił bezłodygowy Carlina acaulis, ciemiężyca zielona Veratrum
lobelianum, szafran spiski Crocus scepusiensis, ozorka zielona Coeloglossum viride,
kukułka Fuchsa Dactylorhiza fuchsii i szerokolistna D. majalis, kruszczyki szerokolistny
Epipactis helleborine i błotny E. palustris, gółka długoostrogowa Gymnadenia conopsea,
gołek białawy Leucorchis albida, gnieźnik leśny Neottia nidus-avis, storczyca kulista
Traunsteinera globosa, storczyk męski Orchis mascula, wyblin jednolistny Malaxis
monophyllos, listera jajowata Listera ovata, listera sercowata Listera cordata, parzydło
leśne Aruncus sylvestris, podkolan biały Platanthera biforia.
Ponadto reprezentowane są zagrożone gatunki roślin ujęte w Polskiej Czerwonej
Księdze Roślin. Są to krytycznie zagrożone (kategoria zagrożenia - CR): rogownica
alpejska Cerastium alpinum, występująca wyłącznie na Babiej Górze oraz okrzyn jeleni
Laserpitium archangelica, symbol Babiogórskiego Parku Narodowego, a poza Babią
Górą rosnący tylko na izolowanym stanowisku w Beskidzie Śląskim. Dwa pozostałe
gatunki tzn. gnidosz Hacqueta Pedicularis hacquetii i tojad mocny morawski Aconitum
firmum subsp. moravicum uznane zostały za narażone (kategoria zagrożenia - VU).
•
•
•
•
Do zwierząt podlegających ścisłej ochronie prawnej należy zaliczyć:
Płazy: salamandra plamista Salamandra salamandra, traszka (grzebieniasta Triturus
cristatus, zwyczajna Triturus vulgaris, karpacka Triturus montandoni, górska Triturus
alpestris), kumak górski Bombina variegata, ropucha (szara Bufo bufo, zielona Bufo
viridis), żaby wodna Rana esculenta, jeziorkowa R. lessonae i trawna. R. temporaria,
rzekotka drzewna Hyla arborea, grzebiuszka ziemna Pelobates fuscus.
Gady: zaskroniec zwyczajny Natrix natrix, jaszczurka (żyworodna Lacerta vivipara,
zwinka Lacerta agilis), padalec zwyczajny Anguis fragilis, gniewosz plamisty Coronella
austriaca, żmija zygzakowata Vipera berus.
Ptaki: większość występujących gatunków, m.in. dzięcioły (czarny Dryocopus martius,
zielony Picus viridis, pstry duży Dendrocopos major, białogrzbiety Dendrocopos
leucotos, krętogłów Jynx torquilla), bocian biały Ciconia ciconia, derkacz Crex crex,
puszczyk Strix aluco, sóweczka Glaucidium passerinum, skowronek Alauda arvensis,
jaskółka Dymówka Hirundo rustica, Oknówka Delichon urbica, drozdy, mysikrólik
Regulus regulus, wilga Oriolus oriolus, zięba Fringilla coelebs, czyż Carduelis spinus,
krzyżodzioby, szczygieł Carduelis carduelis, kulczyk Serinus serinus, trznadel Emberiza
citrinella, głuszec Tetrao urogallus, cietrzew Tetrao tetrix, kukułka Cuculus canorus,
jemiołuszka Bombycilla garrulus, pustułka Falco tinnunculus, kowalik Sitta europaea,
szpak Sturnus vulgaris, kos Turdus merula, rudzik Erithacus rubecula, pliszki, pluszcz
Cinclus cinclus, sikorki, myszołów zwyczajny Buteo buteo, orzeł przedni Aquila
chrysaetos.
Ssaki: niedźwiedź brunatny Ursus arctos, wilk Canis lupus, nietoperze (gacek wielkouch
Plecotus auritus, nocek Natterera Myotis nattereri, nocek wąsatek Myotis mystacinus,
nocek rudy M. daubentonii, mroczek posrebrzany Vespertilio murinus, mroczek
pozłocisty Eptesicus nilssonii, mroczek późny Eptesicus serotinus oraz borowiec wielki
Nyctalus noctula), jeż wschodni Erinaceus concolor, kret Talpa europaea, rzęsorek
rzeczek Neomys fodiens, zębiełek karliczek Crocidura suaveolens, ryjówka (aksamitna
Sorex araneus, górska Sorex alpinus, malutka Sorex minutus), smużka Sicista betulina,
żołędnica Eliomys quercinus, koszatka Dryomys nitedula, popielica Glis glis i orzesznica
40
Muscardinus avellanarius, wiewiórka Sciurus vulgaris, wydra Lutra Lutra, gronostaj
Mustela erminea.
9. Rzeka Skawica wraz z dopływami stwarza zagrożenie powodziowe dla gminy Zawoja.
W opracowaniu pt „Studium określające granice obszarów bezpośredniego zagrożenia
powodzią dla terenów nieobwałowanych w zlewni Skawy”, stanowiące I etap ochrony
przeciwpowodziowej, wykonanym przez Dyrektora RZGW w Krakowie, zostały
określone granice zalewu wodami rzek: Skawicy, Skawicy Górnej, Skawicy Sołtysiej,
Jastrzębca, Rotni i Wełczówki o prawdopodobieństwie przewyższenia Q=50%, 20%,
10%, 5%, 3,33%, 1%, 0,2%. Na rysunku Studium zaznaczono granice obszarów
szczególnego zagrożenia powodzią Q 1% oraz zasięg zalewu wodą Q0,2%.. Ze
względu na głęboko wcięte koryta rzek, wody te generalnie nie stwarzają zagrożenia
powodziowego dla obszarów zabudowy położonych w sąsiedztwie wymienionych rzek.
Ochrona przeciwpowodziowa winna więc opierać się w głównej mierze na ograniczaniu
i braku możliwości wznoszenia nowych obiektów budowlanych w terenach zagrożonych.
Powyższe zagadnienia, dotyczące ochrony przed powodzią, zgodnie z obowiązującymi
zakazami, nakazami, ograniczeniami i dopuszczeniami wynikającymi z przepisów
odrębnych winny być szczegółowo analizowane a następnie ustalone na etapie
opracowania planów miejscowych.
Ponadto na etapie opracowania planów miejscowych wino zostać szczegółowo określona odległość nowej zabudowy na terenach przyległych do wód powierzchniowych.
10. Na obszarze gminy występują zagrożenia związane z występowaniem terenów
osuwiskowych lub terenów potencjalnie zagrożonych osuwiskami (patrz rozdział 11) .
11. W celu zapewnienia bezpieczeństwa przed pożarem, w dostosowaniu do wymagań
określonych w przepisach odrębnych, należy zapewnić na etapie zapisów planu
miejscowego konieczność wyposażenia terenów w sieć hydrantów zewnętrznych
zapewniających odpowiednią ilość wody do gaszenia oraz drogi pożarowe zapewniające
dojazd jednostek ratowniczych do obiektów.
12.Strefy ochronne ujęć wody.
Na obszarze gminy Zawoja obowiązują ograniczenia w użytkowaniu części terenów
objętych ochroną z uwagi na istniejące ujęcia wody pitnej, dla których ustalone zostały
strefy ochrony bezpośredniej oraz pośredniej (zewnętrzny teren pośredniej strefy,
wewnętrzny teren pośredniej strefy), a mianowicie:
Obowiązuje ochrona ujęć wodnych w strefach ochrony bezpośredniej ustanowionych
na podstawie prawomocnych decyzji wydanych przez Starostwo Powiatowe w Suchej
Beskidzkiej, a mianowicie;
- Dla ujęcia „Zawoja-Czatoża zlokalizowanego na działce nr. 18430/44 w Zawoji –
strefa bezpośrednia obejmująca wielobok o nieregularnym kształcie wynoszącym od
ujęcia w górę – 10 mb, poniżej ujęcia 5,0 mb, po prawej i lewej stronie ujęcia po 7,5
mb, zgodnie z decyzją nr. WS-6223/Z/6/2001/RP z dnia 12.02.2001 r;
- Dla ujęcia zlokalizowanego na działce nr.9708 w Zawoji – strefa o wymiarach 30 x 29
x 42 x 22 mb zbliżona do prostokąta ustalona decyzją nr. WS-6223/Z/9/2/2002/JG z
dnia 4.XI.2002 r.
41
- Dla ujęcia zlokalizowanego na działce nr. 5560/46 w Zawoji – strefa obejmująca
kwadrat o boku 8 mb, ustalona decyzją nr. WS.JG.6223/8/1/05 z dnia 21.02.2005 r.
Na mocy wymienionych wyżej decyzji – w strefach ochrony bezpośredniej ujęcia wody
(teren w granicach ogrodzenia działki) obowiązują następujące zakazy, nakazy i
ograniczenia;
- ogrodzenie terenu i odpowiednie oznakowanie (tablice informacyjne o strefie
ochrony bezpośrednie oraz zakazie wstępu osobom nieupoważnionym)
- zagospodarowanie terenu zielenią;
- realizacja systemu odprowadzenia wód deszczowych zapewniającego ochronę przed
ich przedostaniem się do urządzeń do poboru wody;
- ograniczenie do niezbędnych potrzeb przebywanie osób nie zatrudnionych stale przy
urządzeniach służących do poboru wody;
- zakaz użytkowania gruntów na inne cele niż związane z eksploatacją ujęcia wody;
- odprowadzenie w systemie szczelnym ścieków sanitarnych poza granice strefy.
- Ustalony został teren ochrony pośredniej zewnętrznej dla ujęcia wodnego
zlokalizowanego na działce nr. 18430/44 w Zawoi (Czatoża) – decyzją nr. WS6223/Z/6/2001/RP z dnia 12.02.2001 r. – obejmujący obszar zlewni w górnym biegu
potoku Jałowiec, na którym obowiązuje zakaz:
- wprowadzania nieoczyszczonych ścieków do wód powierzchniowych i do ziemi;
- lokalizowania wysypisk i wylewisk odpadów komunalnych;
- urządzania obozowisk;
- przechowywania i składowania odpadów promieniotwórczych;
- rolniczego wykorzystania ścieków;
- używanie chemicznych środków ochrony roślin;
- intensywnego chowu ryb i ich dokarmiania.
Część obszaru gminy w Skawicy wchodzi w zakres stref ochrony pośredniej ujęcia wody
na potoku Skawica w Białce (poza granicami gminy – dla Fabryki Osłon Białkowych)
ustanowionych decyzją Starosty Powiatowego w Suchej Beskidzkiej nr. WS-6223/16/00
z dnia 9.06.2000 r, na mocy której: „… dla wewnętrznego terenu strefy ochrony
pośredniej obejmującego odcinek potoku Skawicy do 7.944 km jego biegu tj. część jego
zlewni od granicy gminy w górę rzeki do punktu położonego bezpośrednio poniżej ujścia
Suchogórskiego Potoku (Skawiczanki) oraz dla zewnętrznego terenu strefy ochrony
pośredniej obejmującego zlewnię morfologiczną potoku Skawica powyżej ujęcia do
punktu położonego bezpośrednio poniżej ujścia Suchogórskiego Potoku (Skawiczanki),
ustala się:
- zakaz wprowadzania nieoczyszczonych ścieków do ziemi i wód powierzchniowych;
- zakaz lokalizowania cmentarzy i grzebania zwierząt;
- zakaz budowy obiektów stwarzających szczególne zagrożenie dla środowiska
wodnego ;
- zakaz mycia samochodów;
- zakaz używania chemicznych środków ochrony roślin z wyjątkiem przypadków
koniecznych związanych z chorobami lub szkodnikami roślin ( każdorazowe użycie
należy odpowiednio wcześniej zgłosić użytkownikowi ujęcia i uzgodnić z inspekcją
sanitarną, bez prawa do odszkodowania;
- zakaz rolniczego wykorzystywania ścieków”.
42
Ponadto ochroną wód podziemnych objęty został obszar GZWP poprzez zakaz
lokalizacji inwestycji i prowadzenia działań mogących zanieczyścić wody podziemne, w
tym:
- składania odpadów bezpośrednio na gruncie;
- inwestycji związanych z magazynowaniem odpadów;
- wprowadzenie nieoczyszczonych ścieków do środowiska;
- hodowli zwierząt w systemie bezściółkowym.
13. Szereg z prezentowanych wyżej ograniczeń wynikających z polityki ochrony
środowiska ujęto w zapisie strefowej polityki przestrzennej określając warunki
zagospodarowania w części tekstowej, natomiast ich zasięg określono na rysunku
zmiany studium.
4. OBSZARY I ZASADY OCHRONY DZIEDZICTWA KULTUROWEGO ORAZ DÓBR
KULTURY WSPÓŁCZESNEJ
1. Występujące na obszarze gminy Zawoja zespoły i obiekty zabytkowe, stanowiska
archeologiczne świadczące o tradycji osadnictwa w tym rejonie, szczegółowo opisane w
tomie I Diagnoza stanu istniejącego - uwarunkowania i możliwości rozwoju, stanowią
wartości kulturowe rangi regionalnej i podlegają ochronie.
2. Generalne ustalenia polityki w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego
oraz dóbr kultury współczesnej dotyczą w szczególności:
•
objęcia stałą ochroną wszystkich zespołów zabytkowych oraz pojedynczych
obiektów i elementów zabytkowych, które z racji posiadanej rangi historycznej
i wartości winne być zachowane dla następnych pokoleń,
• zachowania ich naturalnego otoczenia, tj. zarówno układów i założeń
urbanistycznych, jak i zieleni towarzyszącej (w tym szczególnie zespołów
parkowych),
• objęcia stałą ochroną miejsc upamiętniających ważne wydarzenia historyczne,
• właściwego wykorzystania obiektów zabytkowych w dostosowaniu do aktualnych
potrzeb w sposób nie kolidujący z ich charakterem i stanowiący zagrożenia dla
konstrukcji i substancji kulturowej,
• przestrzegania zasad ochrony stanowisk archeologicznych zgodnie z ustalonymi
przepisami odrębnymi stanowiącymi uwarunkowania dla inwestowania w rejonie
ich występowania,
• opracowania dokumentacji historycznych dla poszczególnych zespołów i obiektów zabytkowych jako podstawy dla kreowania nowej, przebudowywanej i dostosowywanej do współczesnych wymogów istniejącej zabudowy,
• uzupełniania i korygowania gminnej ewidencji obiektów zabytkowych i innych
dokumentacji historycznych,
Wszelkie działania inwestycyjne w obrębie zespołów zabytkowych oraz pojedynczych
obiektów i elementów wpisanych do rejestru zabytków, gminnej ewidencji zabytków,
oraz w obrębie stanowisk archeologicznych wymagają postępowania zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi.
43
Na rysunku studium zatytułowanym Uwarunkowania i możliwości rozwoju zaznaczono
granice stref konserwatorskich, strefy krajobrazu kulturowego i ochrony ekspozycji
wyznaczonych w obowiązujących planach miejscowych.
Niniejsza zmiana studium nie podtrzymuje tych ustaleń i rysunek studium, zatytułowany
Kierunki zagospodarowania przestrzennego, nie zawiera dawnych stref konserwatorskich, krajobrazu kulturowego i ochrony ekspozycji. Natomiast w trakcie
opracowywania kolejnych edycji planów miejscowych, miejsca te - oznaczone na
planszy Uwarunkowania …. - należy analizować i uwzględniać, poddając weryfikacji ich
zasięg oraz należy określić nakazy, zakazy oraz rygory ich zagospodarowywana w
zależności od indywidualnej sytuacji.
3.
Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego województwa mało
polskiego wyznacza się w studium lokalizację proponowanego parku kulturowego
w miejscowości Zawoja, w celu ochrony krajobrazu kulturowego oraz zachowania
wyróżniających się krajobrazowo terenów z zabytkami nieruchomymi. Gmina nie podjęła
inicjatywy utworzenia parku kulturowego na jej terenie.
5. KIERUNKI ROZWOJU KOMUNIKACJI I INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ
5.1. Komunikacja
Główne cele polityki komunikacyjnej koncentrują się na:
zapewnieniu mieszkańcom gminy dogodnej dostępności do celów ich podróży i do
ich miejsc zamieszkania i pracy w akceptowanych standardach podróżowania;
eliminacji bądź łagodzeniu uciążliwości funkcjonalnych i środowiskowych
powstających w wyniku rozbudowy tego układu;
powstaniu sieci tras rowerowych;
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego utrzymuje
zasady aktualnego modelu urbanistycznego i modelu sieci transportowej, a zatem
utrzymuje się istniejący podstawowy układ drogowy w zakresie powiązań wewnętrznych
i tranzytowych.
Studium zakłada utrzymanie istniejących przebiegów dróg przy założeniu ich gruntownej
modernizacji.
Podstawową sieć drogowo-uliczną, w zakresie zewnętrznych powiązań lokalnych,
stanowić będą:
• Droga wojewódzka nr 957 (Białka - Zawoja - Jabłonka - Czarny Dunajec - Nowy
Targ – o długości 68,3km), która jest ważnym elementem regionalnego systemu
transportowego Podhala. Stanowi ona ważne połączenie komunikacyjne dróg
prowadzących do przejść granicznych oraz atrakcyjnych terenów turystycznych
zlokalizowanych na południu regionu. Dzięki modernizacji drogi nastąpi poprawa
dostępności do stref aktywności turystycznej. Poprawie ulegnie również dojazd
do Babiogórskiego Parku Narodowego.
W planie województwa małopolskiego (oraz w Wieloletnim Planie Inwestycyjnym
Woj. Małopolskiego na lata 2007-2013) przewidziana jest modernizacja tej drogi docelowo klasa techniczna - klasy G.
Ponadto:
• droga powiatowa K1694 Jeleśnia – Koszarawa – Zawoja - droga klasy G,
44
• droga powiatowa K1690 Maków - Grzechynia – Zawoja,- droga klasy G,
• droga powiatowa K1691 Skawica – Warty - Juszczyn - droga klasy G,
• droga powiatowa K1692 Zawoja Podpolice – Sucha Góra - droga klasy Z,
• droga powiatowa K1695 Zawoja –Przysłop - Stryszawa - droga klasy G,
• droga powiatowa K1693 Zawoja – Markowa - droga klasy Z.
Główna oś komunikacyjna gminy – to droga wojewódzka nr 957 - prowadzi obok ruchu
wewnętrznego i źródłowo-docelowego także częściowo ruch tranzytowy.
Drogi układu uzupełniającego gminne, dojazdowe i wewnętrzne - w wielu przypadkach
nie posiadające zadowalających parametrów technicznych i jakości nawierzchni winny
być sukcesywnie modernizowane, w oparciu o parametry normatywne.
Główne potrzeby w zakresie układu komunikacyjnego gminy
• modernizacja układu podstawowego (wraz z realizacją w miejscach kolizyjnych
nowych odcinków),
• rozbudowa i modernizacja układu uzupełniającego (odcinki dróg i ulic, przeprawy
mostowe),
• poprawa bezpieczeństwa na sieci drogowej gminy (organizacja ruchu na
skrzyżowaniach, chodniki i przejścia dla pieszych, pobocza, ścieżki rowerowe),
• zapewniających dla terenów o określonym użytkowaniu dojście i dojazd od drogi
publicznej,
poprawę standardu podróżowania zbiorową komunikacją autobusową i mikrobusową
w zakresie optymalizacji ilości i rozkładu kursów, jakości taboru oraz budowy zatok
i wiat przystankowych.
W kolejnych edycjach planów miejscowych należy: dokonać oceny uciążliwości ruchu
drogi wojewódzkiej, odsunąć linię planowanej zabudowy od krawędzi jezdni (min 20m),
odciążyć miejsca istniejącej ścisłej zabudowy w bliskim sąsiedztwie drogi równoległymi
połączeniami drogowymi o charakterze lokalnym z możliwością włączenia do drogi
wojewódzkiej z uwzględnieniem przepisów odrębnych.
Dla obszarów położonych w bezpośrednim sąsiedztwie drogi wojewódzkiej nr 957,
należy umożliwić prawidłowe rozwiązanie obsługi komunikacyjnej nowych terenów
budowlanych położonych po obu stronach drogi, w powiązaniu z lokalnym układem dróg
dojazdowych i wewnętrznych oraz ze wskazaniem miejsca ich podłączenia do drogi
krajowej. Rozwiązania komunikacyjne muszą spełniać wymogi przepisów odrębnych.
5.2.
Gospodarka wodno – ściekowa
5.2.1 Zaopatrzenie w wodę
Głównym źródłem wody pitnej dla mieszkańców gminy Zawoja będą nadal zasoby wód
potoków będących dopływami potoku Skawica, oraz wody podziemne poziomu
czwartorzędowego, rzadziej fliszowego na zasobach których oparte zostały istniejące i
projektowane wodociągi komunalne i lokalne i zagrodowe obsługujące mieszkańców gminy.
Głównym zadaniem na najbliższe lata będzie utrzymanie, modernizacja oraz dalsza
rozbudowa istniejących systemów wodociągowych, realizacja nowych wodociągów
lokalnych, podniesienie stopnia niezawodności obsługi wodociągów zbiorczych, miedzy
innymi poprzez włączenie w system nowych ujęć wody, budowę zbiorników
wyrównawczych oraz znaczną rozbudowę sieci wodociągowej.
45
Prognoza bilansu zapotrzebowania wody. – sporządzona została przy zastosowaniu
scalonego wskaźnika średniego, dobowego zapotrzebowania wody przypadającego na
jednego mieszkańca, zakładając docelowo osiągnięcie pełnego standardu wyposażenia
tj. w zlew kuchenny, spłukiwany ustęp, oraz urządzenia kąpielowe z lokalnym źródłem
ciepłej wody, z podłączeniem budynku do kanalizacji.
Wskaźnik scalony przyjęty został w oparciu o szczegółowy bilans zużycia wody
sporządzony przez Firmę „Biotech- Projekt” Pracownia Projektowo-Techniczna inż.
Jerzego Mykietyńskiego z Suchej Beskidzkiej – w projekcie technicznym pt.: „budowa
sieci kanalizacji sanitarnej w miejscowości Skawica” – etap I w ramach projektu:
„System wodno-kanalizacyjny dorzecza Górnej Skawy – Świnna Poręba” –
uwzględniający zapotrzebowanie wody na cele bytowo-gospodarcze mieszkańców,
zakłady użyteczności publicznej, ruch turystyczny, zakłady gastronomiczne, itp.,
określający wielkość Qśr dob.= 1416,965 m3/dobę, co przy przyjętej liczbie
mieszkańców wynoszącej 9257 mk, daje jednostkowy wskaźnik scalony
średniodobowego zapotrzebowania wody dla wsi gminy Zawoja, w wielkości
qj = 153,04 l/mk/dobę
Bilans sporządzono przy założeniu objęcia siecią wodociągową – 100% mieszkańców
dla wariantu rozwoju wynikającego z prognozy demograficznej, przyjętej docelowo dla
2035 roku, ale bez uwzględnienia tzw. chłonności wyznaczonych terenów budowlanych,
aktualnie wolnych od zabudowy a których wielkości przekraczają 170% terenów
aktualnie zainwestowanych w Zawoji, oraz aż 370% w Skawicy.
Dodatkowo, szacunkowo uwzględniono zapotrzebowanie wody dla nowych terenów
usługowych „U”, oraz produkcyjno-usługowych „PU”, wyznaczonych w studium
przyjmując wskaźnik jak dla rzemiosła, zaplecza rolniczego, składów i magazynów, tj w
wielkości qj = 15 m3/dobę /ha, wg. „ Wytycznych do programowania wody ścieków w
miejskich jednostkach osadniczych” byłego MAGT i OŚ z 1978 r. ( z zastosowaniem
wskaźnika zmniejszającego 0,5 dla terenów „U”) – jako wielkości znaczących w bilansie
wody dla tych terenów.
Wg prognozy demograficznej przyjęto dla roku 2035 - 9700 mieszkańców łącznie dla
gminy Zawoja.
Współczynnik nierównomierności dobowej przyjęto w wielkości Nd=1,5, a godzinowej Nh= 2,0.
PROGNOZA BILANSU ZAPOTRZEBOWANIA WODY dla GMINY ZAWOJA
okres docelowy - rok 2035
TABELA NR 1
L.p.
UŻYTKOWNIK
1
1
2
JEDN.
ILOŚĆ
JEDN.
3
4
mk
7080
ha
ha
Q max.dob.
WSKAŻN
JEDNOST.
ZUŻYCIA
[l/dobę/jedn.]
5
Qśr.dob.
Nd
[ m 3/ dobę]
Q max/godz.
m3 /dobę
m3 / h
Nh
m3 / h
l/s
6
7
8
9
10
11
12
153,04
1083,5
1,5
1625,28
67,72
2,0
135,44
37,62
52,79
7500
395,9
1,15
455,31
18,97
2,0
37,94
10,54
19,09
15000
286,35
1,15
329,3
13,72
2,0
27,44
7,62
-
-
1765,75
-
2409,89
100,41
-
200,82
55,78
ZAWOJA
- mieszkalnictwo
- nowe tereny
usługowe „U”
- nowe tereny prod.usług „PU”
RAZEM „1”
WSKAŻN
Q max.dob.
Q max/godz.
46
L.p.
UŻYTKOWNIK
1
2
2
JEDN.
ILOŚĆ
JEDN.
3
4
mk
2620
ha
4,78
ha
3,79
JEDNOST.
Qśr.dob.
[ m 3/ dobę]
Nd
m3 /dobę
m3 / h
Nh
m3 / h
l/s
6
7
8
9
10
11
12
153,04
400,96
1,5
601,45
25,06
2,0
50,12
13,92
7500
35,85
1,15
41,23
1,72
2,0
3,43
0,95
56,85
1,15
65,38
2,72
2,0
5,45
1,51
493,66
-
708,06
29,50
-
59,00
16,38
-
3117,95
129,91
-
259,82
72,16
ZUŻYCIA
[l/dobę/jedn.]
5
SKAWICA
- mieszkalnictwo
- nowe tereny
usługowe „U”
- nowe tereny prod.usług „PU”
RAZEM „2”
OGÓŁEM
-
15000
-
2259,41
Polityka w zakresie rozwoju systemów zaopatrzenia w wodę
Prognoza bilansu zapotrzebowania wody dla gminy Zawoja, sporządzona dla wariantu
rozwoju opartego na prognozie demograficznej lecz z uwzględnieniem
Szacunkowego zapotrzebowania wody dla nowych terenów usługowych i usługowoprodukcyjnych, wskazuje na docelowe (2035 rok) zapotrzebowanie wody w wielkości:
Qśr dob = 1765 m3/dobę =
73,5 m3/h
3
Q max dob = 2410 m /dobę = 100 m3/h
przy czym zapotrzebowanie bez uwzględnienia w/w terenów wynosi:
Qśr dob = 1083 m3/dobę =
45,12 m3/h
Q max dob = 1625 m3/dobę =
67,7 m3/h
dla wsi Skawica:
Qśr dob
= 494 m3/dobę ÷ 400 m3/dobę, tj
=
20,5 ÷ 16,7 m3/h
Q max dob = 708 ÷ 601,45 m3/dobę tj.:
=
29,5 ÷ 25,0 m3/h
Zatem docelowe łączne zapotrzebowanie wody przez gminę szacuje się w
wielkości:
Qśr dob = 1483 ÷ 2259 m3/dobę tj.;
=
61,8 ÷ 94 m3/h
Q max dob = 2226,45 ÷ 3118 m3/dobę
=
92,8 ÷ 130 m3/h
Wielkość dopuszczalnego poboru wody z ujęć aktualnie obsługujących
wodociągi komunalne w Zawoji - „Czatoża”, „Widły”, „Wełcza” oraz „Centrum”
wynosi: 6,75 m3/h + 12,0 m3/h + 1,09 m3/h + 3,5 m3/h = 23,34 m3/h tj. 560 m3/dobę.
- Podstawą zaopatrzenia w wodę wsi gminy Zawoja będą nadal główne wodociągi
gminne: „Zawoja – Centrum”, „Zawoja- Cztoża”, „Zawoja-Widły” i „Zawoja – Wełcza”
docelowo połączone ze sobą, lecz wymagające znacznej rozbudowy sieci
rozprowadzającej, oraz włączenia dodatkowych ujęć wody dla zbilansowania
docelowego zapotrzebowania, a także niewielkie wodociągi lokalne zagrodowozbiorowe zaopatrujące od kilku do kilkunastu gospodarstw domowych, ośrodki
wypoczynkowe itp., oraz wodociągi indywidualne, zagrodowe.
- Główny nacisk w rozwoju w zakresie zaopatrzenia w wodę winien być
skierowany w kierunku szukania dodatkowych źródeł wody dla docelowego
zbilansowania potrzeb oraz znacznej rozbudowy sieci rozprowadzającej dla
dla wsi Zawoja ;
47
zaopatrzenia w wodę wyznaczonych terenów zabudowy mieszkaniowej,
potencjalnego rozwoju usług, rzemiosła, drobnej wytwórczości, turystyki, rekreacji i
sportu, a także podniesienia stopnia niezawodności obsługi.
Główne kierunki rozwoju systemów to:
- adaptacja, modernizacja i rozbudowa wodociągu gminnego „Zawoja – Czatoża”
opartego na ujęciu wód potoku Jałowiec, oraz ujęciu głębinowym studnią na terenie
SUW wraz z docelową realizacją nowych ujęć wody w zależności od potrzeb;
znaczną rozbudowę sieci rozprowadzającej (szczególnie na terenach intensywnego
zainwestowania) wraz z realizacją zbiorników wyrównawczych ( miedzy innymi w
rejonie przysiółka Mosorne-Rębańska, Wełcza-Barany lub innych wynikających z
przeliczenia całości sieci wodociągowej);
- adaptacja, modernizacja wodociągów „Zawoja-Widły” i „Zawoja-Wełcza”,
opartych na zasobach ujęć wodociągu „Zawoja-Czatoża”, ze znaczną rozbudową
sieci wodociągu „Wełcza” w kierunku zachodnim, wzdłuż potoku Wełczówka lub
realizacją wodociągu lokalnego w oparciu o ujęcia wód potoku Korycina, Sikorówka
lub Wełczówka;
- modernizacja i rozbudowa wodociągu „Zawoja-Centrum” bazującego na ujęciu
wód potoku Jastrzębiec oraz ujęciu dodatkowym studnią głębinową wraz z realizacją
nowego ujęcia infiltracyjnego na potoku Jastrzębiec, budową nowej stacji
uzdatniania wody (SUW) i zbiornika wyrównawczego; docelowo – połączenia z
siecią wodociągu „Zawoja-Czatoza”, oraz dalszą rozbudową sieci wodociągowej
celem objęcia zasięgiem obsługi wsi Skawica, oraz ewentualnym włączeniem
dodatkowego ujęcia wody na potoku Rotnia (we wschodniej części Skawicy);
- budowę wodociągów lokalnych dla Przysłopia-Bubiaki, oraz rejonu Suchej Góry,
Trybałówki z Koczurową i innych przysiółków oddalonych od sieci wodociągu
zbiorczego, w oparciu o wody źródeł naturalnych lub pobliskich potoków, ze
zbiornikami wyrównawczymi i krótkimi odcinkami dosyłowej sieci wodociągowej.
- wyznaczenie stref ochrony wokół projektowanych ujęć wody;
Dyspozycje w zakresie rozwoju systemów:
- W zakresie źródeł wody - przystosowanie wodociągów gminnych pracujących
na terenie gminy do wzajemnej współpracy jako jednego wodociągu grupowego
zasilanego wielostronnie, bazującego na eksploatacji istniejących i przewidzianych
do realizacji nowych ujęć w wielkości regulowanej w zależności od potrzeb;
- Przyjęte w dotychczasowych planach zagospodarowania przestrzennego
kierunki rozbudowy wodociągów są nadal aktualne, poszerzone zostały jedynie
zasięgi ich obsługi z dostosowaniem do prognozowanego rozwoju;
- Wodociągi wymagać będą modernizacji, rozbudowy oraz stałej konserwacji
urządzeń i sieci celem zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu ,
modernizacji istniejących stacji uzdatniania wody oraz budowy nowych, dla poprawy
jakości wody pitnej;
- Zadaniem podstawowym warunkującym rozwój gminy jest podjęcie działań w
kierunku ochrony zasobów wód przed ich nadmierną eksploatacją, ze szczególnym
uwzględnieniem ochrony przed urbanizacją górnych, źródliskowych części potoków
dotychczas jeszcze nie zabudowanych (potok Markowy, Rybny, Jaworzyna, Rotnia,
a także Wełczówka, Sikorówka, Korycina i inne) jako jedynych, potencjalnych źródeł
zaopatrzenia w wodę mieszkańców gminy Zawoja.
48
5.2.2 Odprowadzenie ścieków
Zgodnie ze strategią ochrony środowiska i przyjętą długoterminową polityką ochrony
środowiska w dorzeczu Górnej Skawy – głównym celem gminy jest przywrócenie
wysokiej jakości wód powierzchniowych, rewitalizacja pierwszego poziomu
wodonośnego do jakości umożliwiającej jego wykorzystanie jako lokalnego źródła
wody pitnej – c0 wymaga wyposażenia terenów zabudowanych i przeznaczonych
pod zabudowę – w zbiorcze sieci kanalizacyjne zakończone oczyszczalnią ścieków
komunalnych.
Prognoza bilansu ścieków.
Prognozę bilansu ścieków z terenu gminy Zawoja sporządzono przyjmując dla
okresu docelowego (2035 roku) – wielkość średniego odpływu ścieków
komunalnych w wielkości 90% zapotrzebowania wody (Qd śr), oraz współczynnik
dobowej nierównomierności odpływu Nd = 1,3, i godzinowego współczynnika
nierównomierności odpływu ścieków Nh = 1,6 .
Odpływ ścieków z projektowanych terenów usługowych i usługowoprodukcyjnych przyjęto w wielkości 70% prognozowanego zapotrzebowania wody,
wyliczonego w tabeli nr.1
Zatem docelowe ilości ścieków sanitarnych szacowana jest w wielkości
Q śr dob
= 975 m3/dobę ÷ 1450 m3/dobę
dla wsi Zawoja ;
Q max dob = 1270 m3/dobę ÷ 1890 m3/dobę
÷ 125 m3h
Q max godz = 84,5 m3/h
dla wsi Skawica:
Q śr dob
= 360 m3/dobę ÷ 425 m3/dobę
Q max dob = 468 m3/dobę ÷ 552 m3/dobę
Q max godz = 31,2 m3/h
÷
36,8 m3h
Wielkości powyższe uwzględniają dodatkowo ścieki z wyznaczonych terenów
usługowych i usługowo-produkcyjnych.
Łączna ilość ścieków prognozowana z całego obszaru gminy, przy objęciu
kanalizacją 100% wyznaczonych terenów „U” i „PU” (wielkość wyższa) szacowana
jest:
Q śr dob.
= 1335 m3/dobę ÷ 1875 m3/dobę
Q max dob
= 1740 m3/dobę ÷ 2440 m3/dobę
Polityka w zakresie rozwoju systemów kanalizacji.
- Podstawowym celem polityki w zakresie gospodarki ściekowej – jest ograniczenie
zanieczyszczenia wód powierzchniowych płynących przez obszar gminy, a także
ochrona wód podziemnych zalegających na obszarze gminy, ze szczególnym
uwzględnieniem obszaru GZWP nr.445 Babia Góra (zbiornik warstw Magura);
- Sukcesywne objęcie siecią kanalizacji sanitarnej całego obszaru gminy, stanowi
główny warunek zahamowania degradacji środowiska, tym samym poprawy jakości
życia mieszkańców i stworzenia warunków dla rozwoju turystyki i agroturystyki.
- W związku z realizacja zbiornika w Świnnej Porębie, z przeznaczeniem głównie do
poboru wody do picia – realizowany jest projekt: „System wodno-kanalizacyjny
dorzecza Górnej Skawy – Świnna Poreba” w ramach którego, przewiduje się budowę
kolektora sanitarnego wzdłuż potoku Skawica, docelowo odprowadzającego ścieki z
Zawoji oraz Skawicy do planowanej oczyszczalni ścieków.
49
Kierunki rozwoju systemów kanalizacji.
Z uwagi na konieczność pilnego uporządkowania gospodarki ściekowej na obszarze
gminy Zawoja, podstawowym zadaniem na tym obszarze jest:
- modernizacja i rozbudowa istniejącego systemu kanalizacji „Zawoja-Widły”
zakończonego oczyszczalnią ścieków składającą się z dwóch ciągów „Bioblok Wsm
– 2 x 400 m3/dobę, z poszerzeniem zasięgu obsługi na Markową, Czatożę, Składy,
Policzne;
- realizacja systemu kanalizacji zbiorczej zakończonej oczyszczalnią „ZawojaSkawica” o przepustowości Q = 1500 m3/dobę obsługującą tereny zurbanizowane na
wschód od oczyszczalni „Zawoja-Widły”, głównie w dolinie potoku Wełczówka i
Skawica;
- likwidacja oczyszczalni „Zawoja-Centrum”;
- realizacja przysiółkowych lokalnych systemów kanalizacyjnych, zakończonych
lokalnymi oczyszczalniami dla enklaw zabudowy oddalonych od drogi wojewódzkiej,
usytuowanych głównie w źródłowych partiach dopływów potoku Skawica;
- realizacja indywidualnych oczyszczalni przydomowych dla pojedynczej zabudowy
rozproszonej po obszarze gminy;
docelowo brany jest także pod uwagę wariant odprowadzenia ścieków
sanitarnych do oczyszczalni zlokalizowanej poza granicami gminy, z
równoczesną likwidacją dotychczasowych oczyszczalni ścieków..
Dyspozycje w zakresie rozwoju systemów kanalizacji na terenie gminy Zawoja.
- Systemem obowiązującym na terenie gminy jest kanalizacja rozdzielcza, z
realizacja wyłącznie kanalizacji sanitarnej;
- Kanalizacją deszczową objęte zostaną jedynie drogi publiczne w rejonach
zurbanizowanych, oraz tereny utwardzone przy obiektach przemysłowych,
usługowych o charakterze komercyjnym, bazy, parkingi, z których ścieki opadowe
przed odprowadzeniem ich do odbiornika zostaną oczyszczone na urządzeniach
oczyszczających (piaskowniki, separatory);
- Dla zainwestowania w dolinie potoku Cztożanka i Jaworzyna objąć należy
adaptacją, modernizacją i rozbudową istniejący system kanalizacji zbiorczej
„Zawoja-Widły”, wraz z modernizacją oczyszczalni ścieków, remontem kanalizacji
istniejącej i rozbudową kanalizacji na przysiółki: Markowa, Czatoża, Składy,
Policzne;
- Zadaniem pierwszoplanowym dla pozostałego obszaru jest realizacja systemu
kanalizacji zbiorczej, obejmującej tereny zurbanizowane na wschód od oczyszczalni
„Zawoja-Widły” z głównym kanałem sanitarnym ř 400 mm wzdłuż prawego brzegu
potoku Skawica, docelowo odbierającym i transportującym ścieki sanitarne z Zawoji
i Skawicy do projektowanej oczyszczalni ścieków zlokalizowanej w Skawicy, w
sąsiedztwie granicy gminy.
Kanalizacja głównie w systemie grawitacyjnym z kilkoma pompowniami krótkimi
odcinkami kanalizacji tłocznej z siecią kanałów bocznych między innymi kanałem
lewobrzeżnym wzdłuż potoku Wełczówka; drugim lewobrzeżnym dla obsługi
siedlisk: Mylne Młaki – Pięciakowa – Franule – Kąkolowa ; prawobrzeżnym - dla
obsługi Mosornego – Rębaniska – Księża Polana; wzdłuż potoku Skawiczanka oraz
szeregu krótkich bocznych kanałów obsługujących zainwestowanie w dolinie
Skawicy.
50
- Docelowa likwidacja
oczyszczalni „Zawoja-Centrum” z równoczesnym
włączeniem systemu kanalizacji „Zawoja-Centrum” do systemu głównego „ZawojaSkawica”.
- Realizacja lokalnych „przysiółkowych systemów kanalizacji dla enklaw
zabudowy oddalonych od głównych rejonów zurbanizowanych (objętych systemem
zbiorczej kanalizacji), zakończonych lokalnymi oczyszczalniami, z odprowadzeniem
ścieków oczyszczonych do najbliższego odbiornika;
- Dla enklaw zabudowy letniskowej i mieszkaniowej rozproszonej zlokalizowanej
w obszarze źródliskowym potoków – obowiązuje realizacja lokalnego systemu
kanalizacji sanitarnej z własną, lokalną oczyszczalnią ścieków;
- W granicach obszaru GZWP oraz strefach pośrednich ujęć wody (zlewnia
powyżej ujęcia wody) dopuszcza się dla pojedynczej zabudowy mieszkaniowej
stosowanie wyłącznie szczelnych zbiorników bezodpływowych z okresowym
opróżnianiem i wywozem ścieków przez specjalistyczne jednostki do oczyszczalni
ścieków;
- Wprowadzone w studium tereny rozwojowe znajdują się w zasięgu
projektowanych systemów kanalizacyjnych, wymagają jednakże wydłużenia
projektowanych kanałów;
- Uruchomienie nowych terenów usługowych czy usługowo-produkcyjnych
uwarunkowane jest wcześniejszym ich skanalizowaniem, dopuszcza się na okres do
czasu realizacji kanalizacji zbiorczej – realizację indywidualnych, wysokosprawnych
oczyszczalni ścieków;
- Uporządkowaniu, utrzymaniu naturalnego charakteru i bieżącej konserwacji
winny podlegać wszystkie istniejące potoki i rowy stanowiące podstawowy element
odwodnienia obszaru gminy.
Obszary ograniczonego zainwestowania – strefy ochronne ujęć wody.
Na obszarze gminy Zawoja obowiązują ograniczenia w użytkowaniu części terenów
objętych ochroną z uwagi na istniejące ujęcia wody pitnej, dla których ustalone zostały
strefy ochrony bezpośredniej oraz pośredniej (zewnętrzny teren pośredniej strefy,
wewnętrzny teren pośredniej strefy), a mianowicie:
Obowiązuje ochrona ujęć wodnych w strefach ochrony bezpośredniej ustanowionych na
podstawie prawomocnych decyzji wydanych przez Starostwo Powiatowe w Suchej
Beskidzkiej, a mianowicie;
- Dla ujęcia „Zawoja-Czatoża zlokalizowanego na działce nr. 18430/44 w Zawoji –
strefa bezpośrednia obejmująca wielobok o nieregularnym kształcie wynoszącym od
ujęcia w górę – 10 mb, poniżej ujęcia 5,0 mb, po prawej i lewej stronie ujęcia po 7,5
mb, zgodnie z decyzją nr. WS-6223/Z/6/2001/RP z dnia 12.02.2001 r;
- Dla ujęcia zlokalizowanego na działce nr.9708 w Zawoji – strefa o wymiarach 30 x
29 x 42 x 22 mb zbliżona do prostokąta ustalona decyzją nr. WS6223/Z/9/2/2002/JG z dnia 4.XI.2002 r.
- Dla ujęcia zlokalizowanego na działce nr. 5560/46 w Zawoji – strefa obejmująca
kwadrat o boku 8 mb, ustalona decyzją nr. WS.JG.6223/8/1/05 z dnia 21.02.2005 r.
Na mocy wymienionych wyżej decyzji – w strefach ochrony bezpośredniej ujęcia
wody (teren w granicach ogrodzenia działki) obowiązują następujące zakazy,
nakazy i ograniczenia;
51
- ogrodzenie terenu i odpowiednie oznakowanie (tablice informacyjne o strefie
ochrony bezpośrednie oraz zakazie wstępu osobom nieupoważnionym)
- zagospodarowanie terenu zielenią;
- realizacja systemu odprowadzenia wód deszczowych zapewniającego ochronę
przed ich przedostaniem się do urządzeń do poboru wody;
- ograniczenie do niezbędnych potrzeb przebywanie osób nie zatrudnionych stale
przy urządzeniach służących do poboru wody;
- zakaz użytkowania gruntów na inne cele niż związane z eksploatacją ujęcia wody;
- odprowadzenie w systemie szczelnym ścieków sanitarnych poza granice strefy.
- Ustalony został teren ochrony pośredniej zewnętrznej dla ujęcia wodnego
zlokalizowanego na działce nr. 18430/44 w Zawoji (Czatoża) – decyzją nr. WS6223/Z/6/2001/RP z dnia 12.02.2001 r. – obejmujący obszar zlewni w górnym biegu
potoku Jałowiec, na którym obowiązuje zakaz:
- wprowadzania nieoczyszczonych ścieków do wód powierzchniowych i do ziemi;
- lokalizowania wysypisk i wylewisk odpadów komunalnych;
- urządzania obozowisk;
- używanie chemicznych środków ochrony roślin;
- intensywnego chowu ryb i ich dokarmiania.
Część obszaru gminy w Skawicy wchodzi w zakres stref ochrony pośredniej ujęcia wody
na potoku Skawica w Białce (poza granicami gminy – dla Fabryki Osłon Białkowych)
ustanowionych decyzją Starosty Powiatowego w Suchej Beskidzkiej nr. WS-6223/16/00
z dnia 9.06.2000 r, na mocy której: „… dla wewnętrznego terenu strefy ochrony
pośredniej obejmującego odcinek potoku Skawicy do 7.944 km jego biegu tj. część jego
zlewni od granicy gminy w górę rzeki do punktu położonego bezpośrednio poniżej ujścia
Suchogórskiego Potoku (Skawiczanki) oraz dla zewnętrznego terenu strefy ochrony
pośredniej obejmującego zlewnię morfologiczną potoku Skawica powyżej ujęcia do
punktu położonego bezpośrednio poniżej ujścia Suchogórskiego Potoku (Skawiczanki),
ustala się:
- zakaz wprowadzania nieoczyszczonych ścieków do ziemi i wód powierzchniowych;
- zakaz lokalizowania cmentarzy i grzebania zwierząt;
- zakaz budowy obiektów stwarzających szczególne zagrożenie dla środowiska
wodnego ;
- zakaz mycia samochodów;
- zakaz używania chemicznych środków ochrony roślin z wyjątkiem przypadków
koniecznych związanych z chorobami lub szkodnikami roślin ( każdorazowe użycie
należy odpowiednio wcześniej zgłosić użytkownikowi ujęcia i uzgodnić z inspekcją
sanitarną, bez prawa do odszkodowania;
- zakaz rolniczego wykorzystywania ścieków”.
Ponadto ochroną wód podziemnych objęty został obszar GZWP poprzez zakaz
lokalizacji inwestycji i prowadzenia działań mogących zanieczyścić wody podziemne, w
tym:
- składania odpadów bezpośrednio na gruncie;
- inwestycji związanych z magazynowaniem odpadów;
- wprowadzenie nieoczyszczonych ścieków do środowiska;
52
- hodowli zwierząt w systemie bezściółkowym.
5.3
ELEKTROENERGETYKA, GAZOWNICTWO, CIEPŁOWNICTWO,
TELEKOMUNIKACJA.
5.3.1 Elektroenergetyka
Przez obszar gminy nie przebiegają napowietrzne linie elektroenergetyczne
najwyższych i wysokich napięć.
Odbiorcy są zasilani w energię elektryczną poprzez sieć rozdzielczą średniego napięcia
15 kV poprzez stacje transformatorowe SN/nN. Sieć średniego napięcia zasilana jest ze
stacji 110/SN zlokalizowanych poza obszarem gminy: GPZ 110/15 kV Sucha oraz GPZ
110/15 kV Białka. Na obszarze gminy funkcjonuje sieć elektroenergetyczna głównie w
wykonaniu napowietrznym. Stacje transformatorowe są przeważnie wykonane jako
napowietrzne - słupowe, wyposażone w transformatory o mocach od 40 do 400 kVA.
Nieliczne stacje są wykonane jako wnętrzowe. Obecnie na obszarze gminy pracuje 68
stacji transformatorowych o łącznej mocy zainstalowanych transformatorów 7,3 MVA.
Sieć rozdzielcza średniego i niskiego napięcia oraz stacje transformatorowe są w
eksploatacji ENION Grupa Tauron, Oddział w Bielsku Białej, Beskidzka Energetyka.
Zapotrzebowanie na energię elektryczną w 2009 r. oszacowano na 6,9 MVA.
Zapotrzebowanie na energię elektryczną w 2009 r.
miejscowość
ilość
ilość mieszkań
mieszkańców
Mk
szt.
Skawica
2152
676
Zawoja
6970
2189
Razem
9122
2865
zapotrzebowanie
energię
kW
1622
5254
6876
na
Prognozę bilansu zapotrzebowania na energię elektryczną sporządzono przy
zastosowaniu scalonego wskaźnika jednostkowego zapotrzebowania energii na cele
komunalno-bytowe, przypadającego na jedno mieszkanie. Do obliczeń przyjęto
następujące parametry:
- zapotrzebowanie energii elektrycznej na cele komunalno-bytowe-7 kW/mieszkanie
- współczynnik nierównoczesności
0,4
Prognoza bilansu zapotrzebowania na energię elektryczną w 2035 r
miejscowość
ilość
zapotrzebowanie
na
mieszkańców
ilość mieszkań energię w kW
Mk
szt.
max
min
Skawica
2290
818
2289
2060
Zawoja
7410
2647
7413
6672
Razem
9700
3465
9702
8732
Prognoza bilansu zapotrzebowania na energię elektryczną wskazuje na docelowe
zapotrzebowanie w wielkości 8,7 – 9,7 MVA.
Planowane kierunki działań:
53
•
•
•
utrzymanie, modernizacja i rozbudowa sieci elektroenergetycznych średniego i
niskiego napięcia
rozbudowa sieci elektroenergetycznych średniego i niskiego napięcia w nowych
terenach przeznaczonych do zabudowy kubaturowej.
Budowa i lokalizacja nowych urządzeń elektroenergetycznych średniego i niskiego
napięcia, dla zapewnienia dostawy energii elektrycznej dla planowanych inwestycji,
będzie wynikać z bilansu potrzeb odbiorców.
5.3.2 Gazownictwo
Na terenie Gminy Zawoja brak jest urządzeń i sieci gazowych. Najbliższe gazociągi to
gazociągi średniego ciśnienia relacji Sucha Beskidzka – Maków Podhalański oraz
Maków Podhalański – Białka. Realizacja systemu gazowego na obszarze Gminy Zawoja
wymaga budowy inwestycji źródłowych zaopatrzenia gminy w gaz. Planuje się
doprowadzenie gazociągu z miejscowości Białka w Gminie Maków Podhalański do stacji
redukcyjno-pomiarowej zlokalizowanej na terenie o przeznaczeniu produkcyjno –
usługowym w miejscowości Zawoja. W zależności od zapotrzebowania na gaz będzie to
gazociąg średniego lub wysokiego ciśnienia. Zaopatrzenie w gaz odbiorców w
poszczególnych wsiach planuje się w oparciu o sieć gazową rozdzielczą średniego
ciśnienia.
Obszar gminy Zawoja w zakresie sieci gazowej średniego ciśnienia znajduje się w
rejonie obsługi należącym do Górnośląskiej Spółki Gazownictwa Sp. z o.o. z siedzibą w
Zabrzu.
Prognozę bilansu zapotrzebowania na gaz sporządzono przy zastosowaniu scalonego
wskaźnika jednostkowego zapotrzebowania gazu na cele komunalno-bytowe,
przypadającego na jednego mieszkańca. Przyjęto, że docelowo sieć gazowa zasilać
będzie 80% gospodarstw domowych, przy wyposażeniu mieszkań w kuchenki gazowe
oraz gazowe podgrzewacze ciepłej wody. Przyjęto, że 30% mieszkań ogrzewanych
będzie gazem. Do obliczeń przyjęto następujące parametry:
• zapotrzebowanie gazu na cele komunalno-bytowe - 0,04Nm3/h/mieszkańca,
• zapotrzebowanie ciepła do ogrzewania
- 70 W/m2 p.u.
Prognoza bilansu zapotrzebowania na gaz wskazuje na docelowe zapotrzebowanie w
wielkości:
cele komunalno-bytowe
310 Nm3/h
ogrzewanie
742 Nm3/h
razem
1052 Nm3/h
Zapotrzebowanie na gaz ziemny w 2035 r.
miejscowość
Skawica
Zawoja
Razem
ilość
ilość
zapotrzebowanie gazu
mieszkańców
mieszkań kom.-byt.
ogrzewanie
razem
Mk
szt.
Nm3/h
Nm3/h
Nm3/h
2290
818
73
175
248
7410
2647
237
567
804
9700
3465
310
742
1052
5.3.3 Ciepłownictwo
Na terenie gminy funkcjonują lokalne i indywidualne źródła ciepła opalane paliwem
stałym, drewnem lub olejem opałowym. Istniejące źródła ciepła zapewniają
54
zaspokojenie potrzeb. W nowych terenach przeznaczonych do zabudowy kubaturowej
planuje się lokalne i indywidualne źródła ciepła.
• utrzymanie i modernizacja istniejących źródeł ciepła,
ze względu na ochronę powietrza atmosferycznego należy w źródłach ciepła
wykorzystywać paliwa czyste ekologicznie, z zastosowaniem technologii
zapewniających minimalne wskaźniki emisji gazów i pyłów do powietrza lub
alternatywne źródła energii,
• zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii.
5.3.4 Telekomunikacja
Na obszarze objętym planem istnieje infrastruktura telekomunikacyjna, która zaspokaja
zapotrzebowanie na usługi telekomunikacyjne. Obszar częściowo objęty jest zasięgiem
obsługi telefonii bezprzewodowej.
•
utrzymanie, modernizacja i rozbudowa infrastruktury telekomunikacyjnej,
rozbudowa infrastruktury telekomunikacyjnej w nowych terenach przeznaczonych do
zabudowy kubaturowej, zapewnienie powszechnego dostępu do szerokopasmowego
internetu.
Na terenie gminy dopuszcza się lokalizację inwestycji celu publicznego z zakresu
łączności publicznej, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
5.3.5 Składowanie odpadów
Wyciąg z Planu Gospodarki Odpadami dla Gminy Zawoja.
Zgodnie z Planem Gospodarki Odpadami dla Gminy Zawoja na terenie gminy nie wyznacza
się terenu składowiska odpadów.
Gospodarka odpadami na terenie gminy Zawoja powinna być prowadzona w sposób
nawiązujący do podstawowych zasad polityki ekologicznej państwa w zakresie zbierania,
gromadzenia oraz unieszkodliwiania odpadów. Przy opracowywaniu planu działań w sferze
gospodarki odpadami komunalnymi na terenie gminy Zawoja należy uwzględnić założenia
zawarte w PGO dla powiatu suskiego. Docelowym rozwiązaniem jest skupienie gmin wokół
Zakładów Zagospodarowania Odpadów (ZZO). Dla powiatu suskiego Zakład Zagospodarowania Odpadów to Rejonowe Składowisko i Sortownia Odpadów Komunalnych w
Suchej Beskidzkiej, wokół której skupione są gminy wchodzące w skład Związku Gmin
Dorzecza Górnej Skawy. Gmina Zawoja należy do Związku.
Wskazuje się działania zmierzające do zapobiegania powstawania odpadów lub ograniczania
ilości oraz ich negatywnego oddziaływania na środowisko, a są to przede wszystkim zbiórka,
odzysk i unieszkodliwianie odpadów. Dalszy rozwój zintegrowanego systemu gospodarki
odpadami, rozwój selektywnej zbiórki odpadów komunalnych, kontynuacja działań w kierunku
podwyższania świadomości społecznej obywateli w zakresie gospodarowania odpadami,
intensyfikacja odzysku i unieszkodliwiania odpadów opakowaniowych, z tworzyw sztucznych,
wielkogabarytowych, budowlanych i niebezpiecznych, kontynuacja działań w zakresie
likwidacji „dzikich wysypisk”.
55
6.
OBSZARY, NA KTÓRYCH ROZMIESZCZONE BĘDĄ INWESTYCJE CELU
PUBLICZNEGO O ZNACZENIU LOKALNYM
Inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym, przewidziane do realizacji
w gminie Zawoja, rozmieszczone są na terenie całej gminy. W miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego należy wyznaczyć obszary, na których będą
realizowane działania służące następującym celom publicznym :
• budowa nowych i modernizacja istniejących dróg publicznych oraz urządzeń
transportu publicznego,
• budowa nowych i modernizacja istniejących systemów infrastruktury technicznej,
w tym ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania
płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń
niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, urządzeń służących do
zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania
i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich
składowania,
• budowa nowych i modernizacja istniejących obiektów i urządzeń służących
ochronie środowiska, zbiorników i innych urządzeń wodnych służących
zaopatrzeniu w wodę, regulacji przepływów i ochronie przed powodzią, a także
regulacja i utrzymywanie wód oraz urządzeń melioracji wodnych, będących
własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego,
• ochrona i rewaloryzacja nieruchomości stanowiących zabytki w rozumieniu
przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,
• budowa nowych i modernizacja istniejących pomieszczeń dla urzędów organów władzy,
administracji, szkół publicznych, a także publicznych: obiektów ochrony zdrowia,
przedszkoli, domów opieki społecznej i placówek opiekuńczo-wychowawczych,
• budowa nowych i modernizacja istniejących obiektów oraz urządzeń niezbędnych
na potrzeby obronności państwa i ochrony granicy państwowej, a także do
zapewnienia bezpieczeństwa publicznego,
• zakładanie i utrzymywanie cmentarzy.
PUBLICZNEGO O ZNACZENIU PONADLOKALNYM
Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Małopolskiego przyjęty
przez Sejmik Województwa Małopolskiego Uchwała nr XV/174/03 z dnia 22 grudnia
2003r. nie zawiera inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym obejmującej
teren gminy Zawoja.
8. OBSZARY, DLA KTÓRYCH OBOWIĄZKOWE JEST SPORZĄDZENIE
MIEJSCOWEGO PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
Obowiązująca ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustala obowiązek sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w sytuacji
jeśli wymagają tego przepisy odrębne.
56
8.1 Obszary wymagające scaleń i podziału nieruchomości
Na terenie gminy Zawoja nie określa się obszarów wymagających przeprowadzenia
scaleń i podziału nieruchomości; w przypadku ich podjęcia z inicjatywy właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, należy je dokonywać na zasadach i na warunkach
określonych w przepisach odrębnych.
8.2 Obszary rozmieszczenia wielkopowierzchniowych obiektów handlowych
Gmina posiada obowiązek sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego dla terenów lokalizacji wielkopowierzchniowych obiektów handlowych.
Studium nie wyznacza terenów dla lokalizacji nowych wielkopowierzchniowych
obiektów handlowych.
8.3. Obszary dokumentowanych złóż kruszywa naturalnego
Przepisem nakładającym na gminę obowiązek opracowania miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego jest ustawa Prawo geologiczne i górnicze.
Na terenie gminy Zawoja nie występują udokumentowane złoża surowców.
8.4. Obszary przestrzeni publicznej
Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obszarem
przestrzeni publicznej jest obszar o szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb
mieszkańców, poprawy jakości ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów
społecznych ze względu na jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne,
określony w studium.
W strefie urbanizacji wskazuje się obszary, które należy traktować jako przestrzenie
publiczne, obejmujące swym zasięgiem istniejące place, układy komunikacyjne, tereny
koncentracji usług oznaczone na rysunku zmiany studium zatytułowanym Kierunki
zagospodarowania przestrzennego.
8.5. Obszary nie wyłączone z produkcji rolnej i leśnej
Zgodnie z ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych, na terenie gminy
obowiązek sporządzenia planu dotyczy terenów rolnych i leśnych, dla
w niniejszym studium wskazano inny kierunek zagospodarowania niż rolny
a które dotychczas nie uzyskały zgody na zmianę przeznaczenia gruntów
nierolnicze i nieleśne.
Zawoja,
których
i leśny,
na cele
8.6. Obszary parków kulturowych
Zgodnie z ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami dla obszarów, na
których utworzono park kulturowy, sporządza się obowiązkowo miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego. Gmina nie podjęła inicjatywy utworzenia parku
kulturowego na jej terenie.
9. OBSZARY, DLA KTÓRYCH GMINA ZAMIERZA SPORZĄDZIĆ MIEJSCOWY
PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
Obowiązujące na terenie gminy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego
stanowią podstawę do wydawania pozwoleń na budowę, jednakże nie zamyka to
57
możliwości ich aktualizacji w związku z koniecznością dostosowania ich do oczekiwań
mieszkańców oraz przesłanek formalno – prawnych związanych ze zmieniającymi się
przepisami ustaw i rozporządzeń. Opracowywane zmiany planów mogą dotyczyć
dowolnej ich części, zarówno zmiany przeznaczenia terenów jak i korekt zapisów
ustaleń planów. Obligatoryjnie w celu przekwalifikowania terenów rolnych i leśnych na
cele nie rolne i nieleśne konieczne jest sporządzenia planu miejscowego.
Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oprócz obligacji ustawowej
powinny być opracowane:
dla obszarów, w których występuje potrzeba rezerwowania terenów pod nowe inwestycje publiczne jak: drogi, uzbrojenie, usługi publiczne, przestrzenie publiczne;
dla obszarów wymagających przekształceń, uporządkowania i rewitalizacji;
dla obszarów cennych ze względu na uwarunkowania przyrodnicze, w tym
wymagające ochrony;
dla obszarów cennych ze względu na uwarunkowania kulturowe;
dla zalesień;
dla powiększenia terenów przeznaczonych pod budownictwo;
dla terenów, gdzie ze względu na nagromadzenie konfliktów, interesów lub zagrożenia – istnieje potrzeba, poprzez prawo miejscowe, określenia zasad
realizacji gospodarowania przestrzennego.
W obszarze gminy Zawoja ustala się konieczność opracowania planów:
dla terenów strefy urbanizacji i terenów rozwoju w strefie terenów rolnych i otwartych wyznaczone w tych strefach obszary dla zainwestowania obejmują w większości
istniejące tereny zagospodarowane gminy wskazane do utrzymania, kontynuacji i
przekształceń oraz grunty predysponowane dla rozwoju, wyselekcjonowane
zgodnie z uwarunkowaniami i wskazane przez mieszkańców we wnioskach o ich
włączenie do terenów budowlanych. Ze względu na znaczną powierzchnię strefy
urbanizacji, podobny stan zainwestowania i potrzebę porządkowania, nie ustala
się kolejności realizacji planów, ani nie precyzuje się granic opracowania
poszczególnych ich części, ustala się jedynie wiodącą funkcję dla poszczególnych
terenów (mieszkaniową, usługową, produkcyjno - usługową itp.). Dopuszcza się
możliwość podziału na części obszarów do objęcia planami (wewnątrz stref) w
zależności od potrzeb.
Nie ustala się minimalnej powierzchni terenu objętego planem.
Docelowo cały obszar w strefie urbanizacji powinien być objęty planami miejscowymi.
Dotychczasowy rozwój przestrzenny spowodował, że obszary mieszkaniowe znalazły
się niejednokrotnie wewnątrz obszarów rolnych, bez dogodnej obsługi komunikacyjnej
oraz wyposażenia w urządzenia i sieci infrastruktury technicznej. Sytuacja ta wymaga
działań porządkujących na etapie opracowania planów miejscowych.
dla zalesień – wyznaczone w studium w celu poprawy stanu środowiska przyrodniczego (np jako forma rekultywacji w przypadku obszarów zdegradowanych).
dla obszarów położonych w bezpośrednim sąsiedztwie drogi wojewódzkiej
nr 957, należy umożliwić prawidłowe rozwiązanie obsługi komunikacyjnej nowych
terenów budowlanych położonych po obu stronach drogi, w powiązaniu
z lokalnym układem dróg dojazdowych i wewnętrznych oraz ze wskazaniem
miejsca ich podłączenia do drogi wojewódzkiej. Rozwiązania komunikacyjne
muszą spełniać wymogi przepisów odrębnych.
58
Przy wyznaczaniu obszarów przewidzianych do objęcia planami miejscowymi oraz
w trakcie ich opracowania należy kierować się:
- w terenach o funkcjach mieszkaniowych - zaspokojeniem potrzeb mieszkańców i inwestorów wyrażonych we wnioskach, zapewnieniem ładu przestrzennego, poprzez porządkowanie istniejącego zagospodarowania i podnoszenie standardów wyposażenia w infrastrukturę techniczną, komunikacyjną i społeczną oraz stwarzaniem warunków dla komfortowego życia,
w tym wprowadzaniem tylko takiego użytkowania uzupełniającego i dopuszczalnego, które nie będzie uciążliwe dla funkcji mieszkaniowej;
- w terenach o funkcjach usługowych - zaspokojeniem potrzeb mieszkańców
i inwestorów w pełny zakres usług o charakterze publicznym i komercyjnym,
stworzenie przejrzystej dostępności komunikacyjnej (samochodowej,
rowerowej i pieszej) do usług, zapewnieniem ładu przestrzennego poprzez
tworzenie ich koncentracji ;
- w terenach o funkcji produkcyjnej – zasadą intensywnego wykorzystania
istniejących terenów produkcyjnych, wyprowadzeniem z istniejących terenów
produkcyjnych funkcji kolidujących (np. mieszkaniowej); potrzebą wytwarzania
nowych atrakcyjnych obszarów dla lokalizacji obiektów i urządzeń działalności
gospodarczej,
produkcyjnej,
przetwórczej,
składowej,
tartaków
z zapewnianiem w nich ładu przestrzennego poprzez ich koncentrację i dobrą
dostępność komunikacyjną oraz poprzez tworzenie systemu zieleni
izolacyjnej, oddzielającej tereny przemysłowe od innych obszarów, w tym
szczególnie mieszkaniowych.
- w terenach o funkcjach usługowych związanych ze rekreacją, sportem
i wypoczynkiem - zaspokojeniem potrzeb mieszkańców i turystów, w celu
stworzenia atrakcyjnych ośrodków wypoczynku, na bazie istniejących, szczególnie
cennych zasobów przyrodniczych i krajobrazowych, które jako priorytet należy
chronić przed dewastacją. Tereny te wymagają wyposażenia w infrastrukturę
techniczną i komunikacyjną, w tym rowerową i pieszą.
Ponadto na etapie sporządzania planów miejscowych należy dokładnie określić zasięg
terenów posiadających szczególne walory krajobrazowe i widokowe, dla których
to kolejne edycje planów określą szczegółowe zasady zagospodarowanie przestrzeni,
których priorytetem będzie maksymalne zachowanie wartości zasobów przyrodniczych,
estetycznych i widokowych .
9.1. Dopuszczalny zakres zmian przy opracowaniu planów miejscowych nie
wywołujących naruszania zasad ustalonych w studium
Ustawa z dnia 27 marca 2003r.o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U.
z 2003r. Nr80, poz.717 z późniejszymi zmianami) nakłada obowiązek przestrzegania
zasady nie naruszania ustaleń planu ze studium.
Dla zachowania poprawności formalno-prawnej przy opracowywaniu projektu planu
konieczne jest określenie w studium jak należy interpretować jego ustalenia, aby nie
naruszyć tych zasad.
W związku z obligatoryjnym wymogiem opracowania rysunku studium na mapie
topograficznej, a rysunku miejscowego planu na mapie zasadniczej; dopuszcza się
59
tolerancję przy ustalaniu zasięgu poszczególnych stref, obszarów i terenów w planie
a wyznaczonych na rysunku studium.
Korekta zasięgu poszczególnych stref i terenów może być dokonywana pod warunkiem
zachowania zasad zrównoważonego rozwoju, określonego w niniejszym studium, a w
szczególności w oparciu o zasadę:
•
kontynuacji funkcji podstawowej określonej na rysunku studium;
•
integralności zagospodarowania oraz infrastruktury technicznej i drogowej,
•
konieczności realizacji inwestycji celu publicznego;
•
nie rozpraszania zabudowy
•
tworzenia zwartych zespołów zabudowy;
•
nienaruszalności zasobów kulturowych;
•
nienaruszalności cennych elementów systemu przyrodniczego.
Należy uznać, że miejscowy plan nie narusza ustaleń studium w sytuacji poszerzenia
lub zawężenia zasięgu ustalonej strefy (w tym urbanizacji, terenów rolnych i otwartych,
terenów lasów i zalesień) lub terenów budowlanych; w tym: zabudowy mieszkaniowej
oznaczonych symbolami M, M1, ML, ZR/M1, ZR/ML, zabudowy mieszkaniowej i usług
MU, produkcyjno-usługowych PU, usługowych U,UTS, ZR/UTS, ZL/UTS , RU, UT, UK i
innych, o działki lub ich części bezpośrednio do nich przylegające (to jest posiadające
wspólną granicę ewidencyjną). Rozszerzenie, to nie może być większe niż 50m. (liczone
od osi linii ustalonej na rysunku studium). Tolerancja ta dotyczy także zasięgu terenów
koncentracji usług i terenów koncentracji urządzeń sportu i rekreacji .
Tolerancja nie dotyczy zasięgu stref ustalonych przepisami odrębnymi (np. sanitarnych,
technicznych itp) oraz obszarów objętych ochroną konserwatorską, przyrody, nie
dotyczy również obszarów szczególnego zagrożenia powodzią oraz terenów osuwisk.
Przedstawione na rysunku studium przebiegi sieci infrastruktury technicznej oraz
lokalizacje związanych z nimi urządzeń - są orientacyjne, niemniej obrazują zasadę
obsługi terenu w media. Warunkiem nie naruszania ustaleń studium jest utrzymanie
określonej zasady ich przebiegu i lokalizacji urządzeń z nimi związanych, co oznacza,
że przebiegi i lokalizacje mogą być zmieniane, lecz nie mogą być sprzeczne z ustaloną
w studium zasadą obsługi terenu w zakresie infrastruktury technicznej określoną w
rozdziale 5 niniejszego tomu.
Przedstawione na rysunku studium przebiegi tras komunikacyjnych określają zasadę
obsługi terenu. Szczegółowy ich przebieg oraz ich zajętość terenową określi plan
miejscowy. Warunkiem nie narusza ustaleń studium jest utrzymanie określonej zasady
ich przebiegu. Należy przez to rozumieć, że w opracowanym miejscowym planie istnieje
możliwość realizacji dróg publicznych nie ustalonych na rysunku studium oraz
dopuszcza się możliwość zmiany ich przebiegu lub zaniechanie realizacji drogi ustalonej
na rysunku studium - pod warunkiem utrzymania określonej zasady obsługi terenu (tj
zapewnienia ustalonej dostępności komunikacyjnej).
Przedstawiony na rysunku studium zasięg zainwestowania w ramach poszczególnych stref i terenów określa docelowy kierunek zagospodarowania, który będzie
realizowany w dalekim horyzoncie czasowym np do 2030 roku. Dlatego, należy uznać,
że miejscowy plan nie narusza ustaleń studium w sytuacji częściowego konsumowania
ustaleń studium, pod warunkiem, że pozostanie pełna możliwość realizacji
przeznaczenia - w sposób zgodny z ustalonym w studium - dla nie skonsumowanej
części.
60
Opracowany miejscowy plan nie narusza zasady zgodności jego ustaleń
z niniejszym studium w sytuacji umieszczenia w nim zaktualizowanych dokumentów
typu: ewidencja obiektów zabytkowych w obszarze gminy, rejestru zabytków, spisu
obiektów objętych ochroną przyrody, terenów zamkniętych, terenów zalewowych,
obszarów szczególnego zagrożenia powodzią, terenów osuwiskowych lub zagrożonych
osuwaniem się mas ziemnych, zadań Planu Gospodarki Odpadami i tym podobnych.
Należy uznać, że miejscowy plan nie narusza ustaleń studium w sytuacji, gdy
zawierać on będzie aktualne na dzień jego sporządzania (w tym wypadku inne niż
w niniejszym dokumencie studium) dane dotyczące np. zasięgu obszaru ochrony lub
oddziaływania.
przedstawione w studium strefy techniczne od sieci i urządzeń infrastruktury w planie
zostaną uaktualnione na podstawie przepisów odrębnych lub w związku ze zmianą ich
przebiegu, lokalizacji urządzeń lub ich likwidacją.
ustalone w studium parametry i wskaźniki urbanistyczne zostaną w planie miejscowym
zmienione (zawyżone lub zaniżone) nie więcej jednak niż o 30%. Zastosowanie
zawyżonych lub zaniżonych parametrów i wskaźników urbanistycznych musi być
uzasadnione np. szczególnymi uwarunkowaniami wynikającymi z istniejącego
zainwestowania, konfiguracją terenu, realizacją celu publicznego itp.
Uznaje się, że przywoływane w tekście ustaleń Studium obowiązujące miejscowe
plany zagospodarowania przestrzennego to plany obowiązujące na dzień wejścia
w życie niniejszego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy Zawoja.
Uznaje się, że na planszy zatytułowanej Kierunki… kolor obrazuje podstawowy
kierunek rozwoju poszczególnych terenów, oznaczenie literowe umieszczone na
większych enklawach i obszarach uzupełnia ten zapis.
10. KIERUNKI I ZASADY KSZTAŁTOWANIA ROLNICZEJ I LEŚNEJ PRZESTRZENI
PRODUKCYJNEJ
1. Dla realizowania celów związanych ze zwiększeniem efektywności wykorzystania
rolniczej przestrzeni produkcyjnej niezbędne jest:
• zorganizowanie rynku rolnego,
• szersze wprowadzanie nowych form gospodarowania jak agroturystyka czy
proekologiczny sposób produkcji (dotyczy szczególnie cennych obszarów
przyrodniczo – krajobrazowych i jest związane z działaniami zachowawczymi),
• opracowanie programu przeciwdziałania erozji gleb oraz rekultywację terenów
zdegradowanych,
• regulacja stosunków wodnych (uwzględnienie w dokumentach planistycznych
zasięgu terenów zmeliorowanych celu zabezpieczenia urządzeń melioracyjnych
przed dewastacją),
• transformacja użytków rolnych.
• prowadzenie konsekwentnej polityki rolnej dla stworzenia właściwych warunków
ekonomicznych związanych z osiągnięciem opłacalności gospodarowania
rolniczego,
61
2. Polityka przestrzenna w odniesieniu do rolniczej przestrzeni produkcyjnej
i leśnictwa winna obejmować działania wspierające cele poprzez lokalne instrumenty
prawne (np. plany miejscowe, uchwały należące do kompetencji gminy) oraz sprzyjać
podejmowanym inicjatywom gospodarczym lokalnego społeczeństwa.
3. Kierunkami działań dążącymi do racjonalnego wykorzystania gleb oraz
zapewnienia im właściwej ochrony są:
• zaktualizowanie i poszerzenie tematyki map glebowo-rolniczych,
• zapobieganie zanieczyszczeniu gleb środkami ochrony roślin; przeciwdziałanie
degradacji chemicznej poprzez ochronę powietrza i wód powierzchniowych,
• prowadzenie
właściwej
struktury
zagospodarowania
przestrzennego
(zagospodarowywanie gruntów o niskiej przydatności rolniczej);
• dostosowanie do naturalnego biologicznego potencjału gleb kierunków
i intensywności produkcji;
• podnoszenie jakości i struktury gleb poprzez wykorzystanie kompostu;
• ochrona i wprowadzenie zadrzewień i zakrzewień śródpolnych i przydrożnych
spełniających rolę przeciwerozyjną;
• kształtowanie struktury upraw przeciwdziałającej erozji i pogarszaniu się jakości
gleb oraz przeciwdziałanie zakwaszaniu;
• upowszechnienie zasad dobrej praktyki rolniczej;
• regulacja stosunków wodnych na gruntach nadmiernie wilgotnych,
• intensyfikacja działań dla propagowania zachęt i zasad dla rozwoju rolnictwa
proekologicznego.
• zrekultywowanie gleb zdegradowanych w kierunku leśnym i rekreacyjno –
wypoczynkowym,
• właściwe kształtowanie ekosystemów rolnych z wykorzystaniem otaczających je
systemów naturalnych i ich zdolności do autoregulacji,
4. Istniejące na terenie gminy obszary leśne wymuszają podjęcie zdecydowanych
działań ochronnych istniejących zasobów w celu zachowania ich funkcji (przyrodniczej,
społecznej i gospodarczej). Zadania ekologiczne prowadzące do realizacji tego kierunku
działania to:
• formy przyrody szczegółowo opisane w pkt 3, jak: Babiogórski Park Narodowy z
otuliną, Rezerwat Przyrody na Policy im. Zenona Klemensiewicza, obszary
Natura 2000 są chronione na podstawie obowiązującej ustawy o ochronie
przyrody.
• prowadzenie stałego monitoringu środowiska leśnego w celu przeciwdziałania
stanom niepożądanym (choroby, szkodniki);
• opracowanie i wdrożenie gminnego planu zwiększenia lesistości;
• prowadzenie zalesiania równolegle z działaniami prowadzącymi do zróżnicowania struktury gatunkowej lasów i poprawy struktury wiekowej drzewostanów;
• zalesianie leżących odłogiem oraz słabych bonitacyjnie użytków rolnych;
• stworzenie systemu zachęcającego rolników do zalesiania nieużytków będących
ich własnością;
• szkolenie prywatnych właścicieli lasów na temat prawidłowych zasad gospodarki
leśnej;
62
•
•
•
zwiększenie nadzoru nad lasami nie stanowiącymi własności Skarbu Państwa;
wprowadzenia takiej organizacji ruchu turystycznego i urządzeń turystycznych
w lasach, aby turystyka i rekreacja nie kolidowały w spełnianiu przez lasy funkcji
ekologicznych, produkcyjnych i poprodukcyjnych;
ustalanie na etapie opracowania projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego nieprzekraczalnej linii zabudowy od terenu lasu dla
zapewnienia bezpiecznej odległości budynków od granicy lasu.
11. OBSZARY NARAŻONE NA NIEBEZPIECZEŃSTWO POWODZI I OSUWANIA SIĘ
MAS ZIEMNYCH
11.1. Obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi
Rzeka Skawica wraz z dopływami stwarza zagrożenie powodziowe dla gminy Zawoja.
W opracowaniu „Studium określające granice obszarów bezpośredniego zagrożenia
powodzią dla terenów nieobwałowanych w zlewni Skawy”, stanowiącym I etap studium
ochrony przeciwpowodziowej, wykonanym przez Dyrektora RZGW w Krakowie, zostały
określone granice zalewu wodami rzek: Skawicy, Skawicy Górnej, Skawicy Sołtysiej,
Jastrzębca, Rotni i Wełczówki o prawdopodobieństwie przewyższenia Q=50%, 20%,
10%, 5%, 3,33%, 1%, 0,2%. Na rysunku Studium zaznaczono granice obszarów
szczególnego zagrożenia powodzią Q 1% oraz zasięg zalewu wodą Q0,2%. Ze względu
na głęboko wcięte koryta rzek, wody te generalnie nie stwarzają zagrożenia
powodziowego dla obszarów zabudowy położonych w sąsiedztwie wymienionych rzek.
Rozwiązanie problemu środkami planistycznymi dotyczy:
• ograniczenia i wyłączenia z zabudowy terenów zagrożonych,
• zabezpieczenia zabudowy istniejącej przy ograniczeniu jej uzupełniania
w terenach zagrożonych,
• podaniu informacji o zagrożeniu w obszarze strefy zagrożenia powodziowego.
Zabezpieczenie terenu środkami technicznymi (obwałowania, przepusty odpowiedniej
wielkości w przebiegu dróg itp.), wiąże się z wykonaniem opracowań specjalistycznych
przy udziale samorządów innych gmin i instytucji państwowych odpowiedzialnych za
ochronę przed powodzią oraz wiąże się z odpowiednimi środkami finansowymi przy
możliwości wykorzystania funduszy pomocowych.
Powyższe zagadnienia, dotyczące ochrony przed powodzią, zgodnie z obowiązującymi
zakazami, nakazami, ograniczeniami i dopuszczeniami wynikającymi z przepisów
odrębnych winny być szczegółowo analizowane a następnie ustalone na etapie
opracowania planów miejscowych.
11.2. Obszary narażone na niebezpieczeństwo osuwania się mas ziemnych
Na terenie gminy Zawoja występują różne typy osuwisk. Charakter osuwisk na obszarze
opracowania jest bardzo zróżnicowany, zależy m. in. od budowy geologicznej i
położenia morfologicznego. Pierwszy typ osuwisk występuje jedynie w wysokich
partiach masywu Babiej Góry, gdzie osuwaniu ulegają wielkie pakiety piaskowca
magurskiego tworząc niezwykle interesującą i malowniczą morfologię grzbietu. Drugi typ
osuwisk rozwija się w dolnych częściach stoków, gdzie zalegają grube pokrywy
63
gruzowe, gruzowo-gliniaste i gliniaste. Pokrywy stokowe osuwają się raczej na
niewielkie odległości; dłuższe osuwiska zwietrzelinowe występują jedynie w miejscach
podcięć erozyjnych, szczególnie przez wezbrane, powodziowe wody potoków. Osuwiska
pozostają aktywne również po zejściu mas ziemnych; zarówno stok jak i przesunięte
masy zwietrzelinowe pozostają przez długi czas niestabilne stanowiąc zagrożenie
potomnymi ruchami osuwiskowymi. Zabezpieczeniem terenów osuwiskowych jest np.
wkraczanie lasu, który w dużym stopniu stabilizuje grunt oraz czas pozwalający na
samoistne ustabilizowanie się podłoża. Warunkiem koniecznym jest brak czynników
zewnętrznych powodujących ponowne uruchamianie osuwisk, do których należy przede
wszystkim erozja boczna potoków oraz działalność człowieka (np. budowę dróg,
ścieżek, zabudowa i niwelacja terenu).
Na terenie gminy Zawoja, zgodnie z opracowaniem „Studium określające granice
obszarów bezpośredniego zagrożenia powodzią dla terenów nieobwałowanych w zlewni
Skawy”, stanowiącym I etap studium ochrony przeciwpowodziowej, wykonanym przez
Dyrektora RZGW w Krakowie, zostały oznaczone obszary osuwiskowe, przeniesione z
materiałów będących w posiadaniu urzędów gmin i starostw. Ponadto w wyniku
uzyskanych informacji ze Starostwa Powiatowego w Suchej Beskidzkiej oraz z Urzędu
Gminy Zawoja, uzupełniono rysunek Studium o nowe lokalizacje obszarów
osuwiskowych.
Ze względu na pojawienie się nowych obszarów osuwiskowych w 2010 roku i
związanych z tym zagrożeń dla istniejącej zabudowy oraz sieci i urządzeń infrastruktury
technicznej, należy zweryfikować obecne informacje opracowując szczegółową
inwentaryzację osuwisk dla terenu gminy Zawoja.
Wg Wykazu gmin przewidzianych do opracowania Mapy osuwisk i terenów zagrożonych
ruchami masowymi na obszarze Karpat zamieszczonego na stronie SOPO Systemu
Osłony Przeciwosuwiskowej Państwowego Instytutu Geologicznego, gmina Zawoja
przewidziana jest do realizacji w 2011 roku. Zgodnie ze stanem na dzień rozpoczęcia
ponownego wyłożenia projektu do publicznego wglądu 24 lutego 2012 roku, na stronie
SOPO brak informacji nt. osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi na
obszarze gminy Zawoja. W sytuacji uzyskania map osuwisk i terenów zagrożonych
ruchami masowymi, materiały te winne stanowić materiał podstawowy przy
opracowywaniu zmiany planu miejscowego dla jednoznacznego ustalenia przydatność
terenu dla zabudowy.
Rozwiązanie problemu środkami planistycznymi dotyczy:
• wyłączenia lub ograniczenia zabudowy terenów osuwiskowych,
• zabezpieczenia zabudowy istniejącej przy ograniczeniu jej uzupełniania
w terenach zagrożonych ruchami masowymi.
Korzystną formą przeciwdziałania osuwaniu się mas ziemnych jest zalesianie.
Tereny osuwiskowe, zagrożone ruchami masowymi i predysponowane do powstawania
osuwisk, wykazane na rysunku studium, naniesiono z udostępnionych materiałów
będących rozpoznaniem ogólnym, dlatego dopuszcza się możliwość realizacji zamierzeń
inwestycyjnych, w tym budowlanych, na tych terenach po przeprowadzeniu szczegółowych
– miejscowych badań geologicznych świadczących o możliwości bezpiecznego
lokalizowania obiektów.
Powyższe zagadnienia, dotyczące osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi,
zgodnie z obowiązującymi zakazami, nakazami, ograniczeniami i dopuszczeniami
64
wynikającymi z przepisów odrębnych winny być szczegółowo analizowane a następnie
ustalone na etapie opracowania planów miejscowych.
12. OBSZARY LUB OBIEKTY, DLA KTÓRYCH WYZNACZA SIĘ W ZŁOŻU
KOPALINY FILAR OCHRONNY
Na terenie gminy Zawoja nie występują obszary ani obiekty, dla których wyznacza
się w złożu kopaliny filar ochronny.
13. OBSZARY POMNIKÓW ZAGŁADY I ICH STREF OCHRONNYCH
Na terenie gminy Zawoja nie występują obszary pomników zagłady i ich stref
ochronnych.
14. OBSZARY WYMAGAJĄCE PRZEKSZTAŁCEŃ LUB REHABILITACJI
14.1. Obszary wymagające przekształceń
W ukształtowanych obszarach zabudowy podstawowymi kierunkami działań będą:
• modernizacja zabudowy, w tym poprzez poprawę wyposażenia w infrastrukturę
techniczną, szczególnie w zakresie gospodarki wodno-ściekowej,
• uzupełnienia zabudowy, w tym poprawa jakości tworzonej architektury w kierunku
ograniczenia jej bezstylowości degradującej historyczne otoczenie i krajobraz,
• poprawa stanu technicznego dróg,
• tworzenie
zorganizowanych
form
rozwoju
zabudowy
rekreacyjnej,
zapewniających właściwą ochronę walorów przyrodniczo-krajobrazowych.
• poprawa stanu technicznego obiektów, poprzez remonty i przebudowy,
14.2. Obszary wymagające rehabilitacji
Jako obszary wymagające rehabilitacji i przekształceń pod kątem porządkowania
i realizacji nowej zabudowy, uznaje się w pierwszej kolejności:
• tereny bezpośrednio przylegające do terenów dróg – kierunek uporządkowanie
i realizacja zieleni o charakterze izolacyjnym,
Jako obszary wymagające szczególnego sposobu rehabilitacji, przekształceń
i ochrony ustala się:
• obszary koncentracji obiektów zabytkowych jakie występują na terenie gminy;
• obszary tradycyjnej zabudowy wraz zespołami parkowymi w poszczególnych
miejscowościach, w celu podtrzymania lokalnych wartości, typowych dla terenów
wiejskich, obiektów w postaci całych zagród, założeń parkowych, domów
mieszkalnych, które podtrzymują tożsamość miejsca, krajobrazu kulturowego
na tych terenach.
• obszary cenne przyrodniczo wymagające wzmocnienia i ochrony wartości
przyrodniczo-kulturowych oraz promocji turystyki i rekreacji,
15.
GRANICE TERENÓW ZAMKNIĘTYCH I ICH STREF OCHRONNYCH
Na terenie gminy Zawoja brak terenów zamkniętych. Gospodarowanie terenami
zamkniętymi regulują przepisy odrębne.
65
16.
INNE OBSZARY PROBLEMOWE
Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obszarem
problemowym jest obszar szczególnego zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej
lub występowania konfliktów przestrzennych wskazany w planie zagospodarowania
przestrzennego województwa lub określony w innym dokumencie strategicznym.
W zmianie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy Zawoja nie ustalono obszarów problemowych.
16.a. OBSZARY FUNKCJONALNE O ZNACZENIU LOKALNYM
Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez obszar
funkcjonalny należy rozumieć obszar szczególnego zjawiska z zakresu gospodarki
przestrzennej lub występowania konfliktów przestrzennych, stanowiący zwarty układ
przestrzenny składający się z funkcjonalnie powiązanych terenów, charakteryzujących
się wspólnymi uwarunkowaniami i przewidywanymi jednolitymi celami rozwoju.
W niniejszej zmianie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy Zawoja nie ustalono obszarów funkcjonalnych o znaczeniu
lokalnym.
66

2015.01.14_załącznik nr 6 _tom II

Transkrypt

Podobne dokumenty

Koncepcja projektu miejscowego planu zagospodarowania gm

U/MW Oznaczenia

miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenów w

DO WÓJTA GMINY RYBCZEWICE WNIOSEK o ustalenie warunków

742 000,00 PLN - Kamienica Nieruchomości

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu