Zasady edycji tekstów

ZASADY EDYCJI TEKSTÓW
INTERDYSCYPLINARNEGO KOŁA DYPLOMACJI I PRAWA UW
1. Wymagania ogólne
- format pliku: MS Word (doc., docx) – pliki PDF nie będą przyjmowane
‐ czcionka: Times New Roman, 12 pt
‐ odstępy między wersami: 1,5 wiersza
- odstępy między akapitami: 0 pt
‐ marginesy: standardowe (2,5 cm z każdej strony)
‐ przypisy dolne w numeracji ciągłej
‐ tekst wyjustowany
- wcięcie nowego akapitu: 0,75 cm
- przypisy: czcionka Times New Roman 10 pt, pojedyncze odstępy między wierszami, tekst
wyjustowany, bez wcięcia
- tytuł pracy należy pogrubić, wypośrodkować i powiększyć do czcionki 16 pt, pod tytułem
umieszczamy imię i nazwisko autora,
- po artykule należy zamieścić krótkie streszczenie (nie więcej niż pół strony A4) w języku
angielskim
- do artykułu należy również załączyć krótką notatkę biograficzną o autorze, zredagowaną wg
poniższego wzoru:
Jan Kowalski – student III roku na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu
Warszawskiego, członek Interdyscyplinarnego Koła Naukowego Dyplomacji i Prawa.
Stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, uczestnik zagranicznych
konferencji naukowych (USA, Wlk. Brytania), autor kilku artykułów naukowych
poświęconych międzynarodowemu prawu karnemu. Zainteresowania badawcze:
międzynarodowe prawo karne, porównawcze prawo konstytucyjne.
2. Podstawowe zasady
‐ wyrazy, których znaczenie chcemy podkreślić: pogrubienie
‐ wyrazy i zwroty obcojęzyczne: kursywa
‐ znaki interpunkcyjne: słowo – znak interpunkcyjny – spacja
np. myślę, że…
1
‐ zestawienia typu „polsko‐francuski” piszemy używając tzw. krótkiego myślnika „‐”, bez
spacji pomiędzy wyrazami
‐ w innych przypadkach używamy tzw. długiego myślnika „–” oddzielonego spacjami
np. Myślę, że masz rację – stwierdził prof. X.
‐ nawiasy: spacja – nawias – wyrażenie – nawias – spacja
np. Prof. X (zwany też profesorem Y) przyznał mu rację.
‐ cudzysłów: spacja – cudzysłów dolny – wyrażenie –cudzysłów górny – spacja
np. Prof. X jest autorem w pewnym sensie „niekonwencjonalnego” pomysłu.
‐ znaki interpunkcyjne stawiamy po zamknięciu nawiasu lub cudzysłowu
np. Prof. X stwierdził (acz niechętnie), że jego rozmówca rzeczywiście miał rację.
np. Prof. X, broniąc zasady „integralności terytorialnej”, powoływał się na KNZ.
‐ dwa cudzysłowy: gdy w cytowanym przez nas wyrażeniu znajduje się inny cytat, oprócz
znaków „ ” używamy » « (w MS Word: wstaw ‐> symbol)
np. Prezydent Y oświadczył niedawno: „nasz kraj jest gotów zastosować »wszelkie
niezbędne środki«, by odeprzeć naszych nieprzyjaciół”.
‐ używamy spacji:
przy podawaniu jednostek redakcyjnych tekstów prawnych
np. art. 35 § 1, art. 2 pkt 4
w datach, po oznaczeniu roku
np. 1987 r., 12.02.2010 r.
3. Cytaty
‐ w tekstach w języku polskim zawsze podajemy tłumaczenia cytatów obcojęzycznych na
język polski
‐ przytaczanie wypowiedzi bądź ich fragmentów z innych źródeł:
(prosimy zwrócić uwagę na kolejność i stosowanie znaków interpunkcyjnych)
całej wypowiedzi
Prof. Y stwierdza: „Jest powszechnie wiadome, że międzynarodowe prawo kosmiczne,
którego rozwój rozpoczął się w latach 60., jest dziedziną stosunkowo nową”.
części wypowiedzi
2
Prof. Y stwierdza, że „międzynarodowe prawo kosmiczne, którego rozwój rozpoczął się
w latach 60., jest dziedziną stosunkowo nową”.
części wypowiedzi z pominięciem określonego fragmentu
Prof. Y stwierdza, że „międzynarodowe prawo kosmiczne […] jest dziedziną
stosunkowo nową”.
wypowiedzi zakończonej wykrzyknikiem lub znakiem zapytania
Prof. Y pyta: „Czy międzynarodowe prawo kosmiczne jest nową dziedziną?”.
‐ znak przypisu wstawiamy zawsze pomiędzy cudzysłowem górnym a następującym po nim
znakiem interpunkcyjnym:
morza”11. Wielkiej Brytanii?”23. granic”5,
4. Przypisy
4.1.
Zasady ogólne
‐ nie tłumaczymy tytułów artykułów, książek itp. podawanych w przypisach
‐ każdy przypis zaczynamy wielką literą i kończymy kropką
- usuwamy hiperłącza z adresów stron internetowych
Wzory przypisów (prosimy zwrócić uwagę na kursywę i znaki interpunkcyjne):
‐ odesłania ogólne
A. Zawidzka, Rynek wewnętrzny Wspólnoty Europejskiej a interes publiczny,
Warszawa 2002.
‐ monografie
S. Sawicki, Funkcje konsula. Studium prawnomiędzynarodowe, Warszawa 1992, s.
38‐40.
‐ publikacje zbiorowe
K. Karasiewicz, Konsekwencje wprowadzenia zasady wzajemnego uznawania do
dyrektywy usługowej, [w:] E. Piontek, K. Karasiewicz (red.), Quo vadis Europo?,
Warszawa 2007, s. 300.
‐ artykuły z czasopism
A. Gubrynowicz, Zmierzch Protokołu z Kioto?, "Prawo i środowisko" 2(34)/2003, s. 101.
‐ źródła elektroniczne (podajemy z datą ostatniego wejścia)
3
Karta Narodów Zjednoczonych, http://www.unic.un.org.pl/dokumenty/karta_onz.php,
9.09.2009 r.
Z. Galicki, Prawnomiędzynarodowa ochrona uchodźców a polskie prawo wewnętrzne,
http://biurose.sejm.gov.pl/teksty_pdf_94/r‐67.pdf, 15.01.2010 r.
4.2.
Tradycyjne oznaczenia
‐ jeżeli odwołujemy się w następnym przypisie ponownie do tego samego dzieła, stosujemy
zwrot Ibidem (tamże) – pisany kursywą
D. Bach‐Golecka, Demokracja w prawie międzynarodowym, Kraków 2007, s. 34‐53.
Ibidem, s. 18‐26.
‐ jeżeli odwołujemy się w następnym przypisie do innego dzieła tego samego autora,
stosujemy zwrot Idem (tenże) – pisany kursywą
W. Góralczyk, Obszary morskie i ich delimitacja, Warszawa 1993, s. 27.
Idem, Szerokość morza terytorialnego i jego delimitacja, Warszawa 1964, s. 253‐261.
‐ jeżeli w pracy cytujemy tylko jedno dzieło danego autora i powołujemy się na nie w różnych
miejscach, zamiast pełnego opisu stosujemy zwrot op. cit. (dzieło cytowane) – pisany
kursywą
M. Kenig‐Witkowska, Prawo środowiska Unii Europejskiej, Warszawa 2006, s. 171.
J. Ciechanowicz, Międzynarodowe prawo ochrony środowiska, Warszawa 1999, s. 64.
M. Kenig‐Witkowska, op. cit., s. 203.
‐ jeżeli informacje, do których się odwołujemy znajdują się w wielu miejscach cytowanego
źródła i nie zamierzamy ich szczegółowo wymieniać, stosujemy zwrot passim (wszędzie) –
pisany kursywą
T. Kamiński, Status poczty dyplomatycznej. Studium prawnomiędzynarodowe,
Warszawa 2003, passim.
‐ jeżeli w pracy cytujemy kilka dzieł tego samego autora, odwołując się do nich podajemy
tylko początkowe słowa poszczególnych pozycji – ale tak, by było możliwe ich rozróżnienie:
C. Berezowski, Międzynarodowe prawo lotnicze, Warszawa 1964, s. 77.
…
C. Berezowski, Organizacja Narodów Zjednoczonych, Lublin 1946, s. 180.
…
C. Berezowski, Międzynarodowe…, s. 68.
C. Berezowski, Organizacja…, s. 32.
4
5. Śródtytuły
1. Jeśli nie numerujemy poszczególnych części, to śródtytuł tylko pogrubiamy i
umieszczamy z takim samym wcięciem jak w pierwszej linijce tekstu.
Śródtytuł
Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst
artykułu
2. Jeśli numerujemy śródtytuły, to możemy to robić albo cyframi rzymskimi albo
arabskimi. W przypadku, gdy stosujemy dwa lub więcej poziomów numeracji należy
stosować tylko cyfry arabskie.
I. Śródtytuł
Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst
artykułu
Ale:
1. Śródtytuł
1.1.
Pierwsza część
Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst artykułu Tekst
artykułu
6. Inne zasady
- w tekście stosujemy jednolity format dat:
23 października 2010 r. – w tekście artykułu
23.10.2010 – w tekstach przypisów (np. daty dostępu do źródeł elektronicznych)
- w artykule można zamieścić zdjęcia, obrazy, grafiki, wykresy i inny sposób opracowania
danych. Wszystkie elementy graficzne muszą być zamieszczone w kolorze czarno-białym lub
odcieniach szarości. Zawsze umieszczamy podpis, w którym wskazujemy co jest
przedstawione w elemencie graficznym i skąd element graficzny:
Wpływ spraw do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w latach 1990-1997,
źródło: A. Gubrynowicz, Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości u progu XXI w.,
Warszawa 2000
Wpływ spraw do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w latach 1990-1997,
źródło: opracowanie własne, na podstawie: http://www.icj-cij.org/homepage/index.php
5