Piotr Koszmider

Nowi profesorowie
113
W całym okresie swojej działalności naukowej Piotr Dowbor uczestniczył w wielu algebraicznych konferencjach międzynarodowych, wygłaszając
podczas nich liczne referaty na temat wyników swoich badań, w tym kilkakrotnie referaty plenarne. Był zapraszany z wykładami i na pobyty badawcze
do znanych ośrodków matematycznych (m.in. Antwerpii, Bazylei, Bielefeld,
Paderborn, Mexico City, Zurychu). Współpracował z wieloma matematykami
o ugruntowanej pozycji międzynarodowej (m.in. z J. A. de la Peña, S. Kasjanem,
J. Weymanem). Był członkiem kilku zespołów badawczych realizujących projekty finansowane przez KBN, a także był kierownikiem grantu finansowanego
przez MNiSzW.
Piotr Dowbor posiada bogaty dorobek dydaktyczny. Na UMK prowadził
wykłady i seminaria z wielu obszarów dotyczących głównie szeroko rozumianej
tematyki algebraicznej oraz zastosowań algorytmicznych obliczeń symbolicznych i numerycznych w badaniach naukowych.
Oprócz dwóch doktorantów wypromował dwudziestu siedmiu magistrów
matematyki i informatyki, w tym trzech z sekcji teoretycznej (jeden z nich
uzyskał tytuł najlepszego absolwenta UMK). Bierze aktywny udział w pracach
organizacyjnych Wydziału Matematyki i Informatyki UMK, m.in. jako członek
wielu komisji Rady Wydziału.
Jest żonaty, ma czworo dzieci i troje wnuków.
Daniel Simson (Toruń)
Piotr Koszmider
Profesor Piotr Koszmider urodził się w Łodzi i tam spędził
swoje szkolne lata. W latach 1983–88 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1992 roku uzyskał
stopień doktora na uniwersytecie w Toronto na podstawie
rozprawy napisanej pod kierunkiem Franklina Talla i Williama Weissa. Następnie odbył staże podoktorskie w York
University i The Hebrew University of Jerusalem. W latach
1994–98 pracował w Auburn University i Ohio University.
© 2014 Polskie Towarzystwo Matematyczne
114
Nowi profesorowie
W latach 1998–2007 był zatrudniony w Universidade de São Paulo w Brazylii. Uczelnia ta przyznała mu habilitację na podstawie rozprawy Applications of
forcing and infinitary combinatorics in topology and Boolean algebras. Był promotorem dwóch rozpraw doktorskich obronionych w São Paulo, przy czym jeden z
tych doktoratów (Christiny Brech) był łączonym doktoratem tego uniwersytetu
i Université Paris 7 (drugim promotorem był Stevo Todorcevic).
W roku 2006 Piotr Koszmider uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk
matematycznych nadany przez Instytut Matematyczny PAN – jego polska rozprawa habilitacyjna dotyczyła przestrzeni Banacha z małą ilością operatorów.
W 2007 roku, po wielu latach spędzonych za granicą, objął stanowisko profesora
w Instytucie Matematyki Politechniki Łódzkiej, gdzie pracował do roku 2011.
Od listopada roku 2011 pracuje w IM PAN, obecnie na stanowisku profesora
zwyczajnego.
We wcześniejszym okresie swojej pracy naukowej Piotr Koszmider interesował się szerokim spektrum zagadnień z zakresu kombinatoryki nieskończonej
i algebr Boole’a oraz zastosowaniem technik teorii mnogości, m.in. forcingu
i podmodeli elementarnych, do problemów topologicznych.
Od kilkunastu lat wiodącym tematem jego badań naukowych są własności (nieośrodkowych) przestrzeni Banacha postaci C(K), funkcji ciągłych
na zwartej przestrzeni K – ich struktura izomorficzna, algebra operatorów na
takich przestrzeniach, istnienie różnego typu baz i wreszcie zastosowania do
ogólnej teorii przestrzeni Banacha. W badaniach tych kluczową rolę odgrywają
techniki teorii mnogości, a jednocześnie duża biegłość w stosowaniu metod
analizy funkcjonalnej. Ten mariaż pozwolił uzyskać cały szereg znaczących
wyników. Koszmider udowodnił na przykład, że istnieje taka przestrzeń zwarta
K, że przestrzeń Banacha C(K) nie jest izomorficzna ze swoimi hiperpłaszczyznami oraz C(K) nie jest izomorficzna z przestrzenią postaci C(L), gdzie
L jest zwartą przestrzenią zerowymiarową. Pytania o istnienie takich przykładów były stawiane od dawna – w szczególności w znanych monografiach
Semadeniego oraz Lindenstraussa i Tzafriri. Pytania te naturalnie wynikają
z izomorficznej klasyfikacji przestrzeni C(K) dla metrycznej przestrzeni K
i znanych wyników Gowersa i Maureya z lat dziewięćdziesiątych. Do nowszych
osiągnięć Koszmidera należy rozwiązanie (wraz z A. Avilesem) znanego problemu dotyczącego klasy tzw. kompaktów Radona–Nikodyma oraz interesujące
prace dotyczące algebr Banacha. Spis jego publikacji zawiera czterdzieści pięć
artykułów, a lista wizyt naukowych i wygłoszonych przez niego wykładów jest
zaiste imponująca.
Dzięki swojej bardzo bogatej karierze akademickiej i licznym kontaktom naukowym oraz znajomości kilku języków, Piotr Koszmider jest matema-
115
Nowi profesorowie
tykiem – obywatelem świata. Znawca i wielbiciel kultury i sztuki kulinarnej
Brazylii, niezmiennie pozostaje miłośnikiem swojego rodzinnego miasta Łodzi.
Grzegorz Plebanek (Wrocław)
Zbigniew Palmowski
Prof. dr hab. Zbigniew Palmowski (ur. 1969) jest specjalistą
w zakresie teorii procesów stochastycznych i teorii prawdopodobieństwa. Absolwent matematyki na UWr (1993).
Doktorat obronił na UWr w 1999 r. pod kierunkiem prof. Tomasza Rolskiego na podstawie rozprawy Oszacowania prawdopodobieństwa przepełnienia bufora w kolejkowych modelach przepływu. Habilitację uzyskał w 2007 r. też na UWr po
przedstawieniu pracy Metody martyngałowe i własności rozkładów subwykładniczych w teorii fluktuacji błądzeń losowych i procesów Lévy’ego.
Mianowanie na stanowisko profesora na Uniwersytecie Wrocławskim otrzymał
w 2009 r. Prezydent RP nadał mu tytuł profesora 12 stycznia 2012 r. Od 1993 roku
pracuje w Zakładzie Teorii Prawdopodobieństwa Instytutu Matematycznego. Na
stypendium podoktorskim był w Holandii, najpierw w EURANDOM (wrzesień
2000 – luty 2003), a potem na Uniwersytecie w Utrechcie (marzec 2004 – luty
2005 i marzec 2006 – luty 2007). Był zapraszany przez Uniwersytet Tasmański
w Australii jako profesor wizytujący (listopad–grudzień 2010 i styczeń–luty
2012). Współorganizował konferencje naukowe: Stochastic networks and related
topic w Będlewie (2007 r., 2009 r. i 2011 r.) i Queueing theory without limits:
transient and asymptotic analysis w Eurandom w Holandii (2007).
Jest autorem lub współautorem 46 recenzowanych artykułów (w zdecydowanej większości opublikowanych w czołowych czasopismach z listy filadelfijskiej). W pracy naukowej zajmuje się szeroko rozumianymi zastosowaniami
teorii procesów stochastycznych i rachunku prawdopodobieństwa. Największe
osiągnięcia prof. Palmowskiego notowane są w obszarze asymptotyk prawdopodobieństw wyjścia z ustalonego zbioru przez błądzenie losowe lub proces
Lévy’ego. Błądzenia losowe, jak i procesy Lévy’ego są podstawą do zrozumieniu
© 2014 Polskie Towarzystwo Matematyczne