Esej o wolności „ Czym jest wolność? Niezależnością, swobodą czy

Wiktor Dąbrowski- klasa III Gimnazjum
Esej o wolności
„ Czym jest wolność? Niezależnością, swobodą czy samodzielnością?”
Dla wielu Europejczyków, w tym również Polaków, jest przyzwyczajeniem, czymś
oczywistym i niedocenionym. Nie interesują się jej historią, czy pochodzeniem, a wiedza na ten
temat rozwija horyzonty patriotyzmu. Patriotyzm natomiast łączy się pośrednio z pojęciem
odpowiedzialności za ojczyznę, co można nieco łatwiej wyjaśnić, choć ma równie wielorakie
znaczenie. Zgodnie z definicją encyklopedyczną odpowiedzialność jest koniecznością
i obowiązkiem moralnym (oraz prawnym) odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia wszelkich ich
konsekwencji. Wolność zaś jest czymś, czego ludzie się obawiają, gdyż wiąże się z nią przymus
niezależności, samodzielności i konieczności ponoszenia odpowiedzialności za własne czyny.
Według mnie wolność jest odpowiedzialnością i nie uwalnia od odpowiedzialności.
W latach 80 zginęło bardzo wielu strajkujących Polaków, którzy walczyli dla przyszłych
pokoleń. Było to podstawą do działań „Solidarności”, która od 6 lutego do 5 kwietnia starała się,
aby rząd Polski powrócił do legalnego działania. Tadeusz Mazowiecki pytany, po co był Okrągły
Stół, odparł: „Żeby stworzyć przestrzeń wolności”, a ona jest zaraźliwa. Zainteresowania
społeczeństwa obradami Okrągłego Stołu były umiarkowane, ponieważ aż 70 procent narodu
pogrążone było w apatii, czego powodami były: pustka w sklepach oraz niewiara w polepszenie
sytuacji społeczno - gospodarczej, a relacje z oficjalnych stacji telewizyjnych nie pomagały
w przekonaniu o przełomowym znaczeniu Okrągłego Stołu. Jacek Kuroń wspominał:
„ To był po prostu dramat – jak, nie mając pieniędzy, logistycznego zaplecza i organizacyjnych
struktur, można w dwa miesiące zorganizować, przeprowadzić i wygrać kampanię wyborczą
w 40-milionowym kraju, w którym od 40 lat nie odbyły się normalne wybory? Nie można!
Zwłaszcza, że druga strona miała i pieniądze, i zaplecze, i nieźle działające struktury”.
Kierowanie kampanią wyborczą Solidarność powierzyła Komitetowi Obywatelskiemu, który
w zaledwie jedną noc niesamowicie zaangażował się w kampanię. W kraju powstało kilkaset
lokalnych Komitetów Obywatelskich i do pracy kilkanaście godzin na dobę stanęło tysiące
wolontariuszy, którzy na ogromną skalę zaangażowali się w promocję Solidarności, czyli roznosili
ulotki, plakaty i zachęcali przechodniów do wyborów.
29 grudnia 1989 roku nastąpił formalny koniec epoki PRL. Sejm dokonał zmian
w konstytucji, które formalnie zakończyły jej istnienie. Zmieniono nazwę państwa
na Rzeczpospolita Polska określana jako demokratyczne państwo prawa, w którym władza
zwierzchnicza należy do narodu, sprawowana jest przez przedstawicieli wybranych do Sejmu,
Senatu i samorządu terytorialnego. Z konstytucji wykreślono artykuły o przewodniczej roli PZPR
i sojuszu ze Związkiem Radzieckim, a orzeł w godle znów miał koroną. Walki strajkujących były
fundamentem do późniejszych sukcesów Solidarności. Ta zaś wywalczyła dla Polski formalną
wolność. Dla kilku zmian w konstytucji wiele osób straciło życie.
Za to, jaką szlachetnością się wykazali, powinni być pamiętani przez młode pokolenia.
I tutaj rodzi się pytanie, czy generacja Y ma skąd czerpać wzór. Owszem - z patriotyzmu
odkupicieli niezależnej Polski, ale czy jest jakiś młody współczesny autorytet? Oczywiście, że takmyśląc o współczesnym autorytecie, mam na myśli dziedzica bezcennych wartości
po rewolucjonistach. Kiedyś podczas wolontariatu w przedszkolu zapytał mnie pewien maluch,
dlaczego nie ma prawdziwych Super bohaterów. Odpowiedziałem, że są - tylko, troszkę inni.
Jeśli ktoś się wykazuje szlachetnością, oddaniem dla ojczyzny, dla dobra innych, jest wzorem
do naśladowania, to można go nazwać super bohaterem. Czy więc są młodzi bohaterowie?
Wystarczy w internecie poszukać najpopularniejszych zespołów muzyki rap. Wiele z nich śpiewa
piosenki upamiętniające ofiary II wojny światowej czy wiosennej i letniej fali strajków 1988 r.
Sporo z tych utworów ma bardzo dużo wyświetleń, co świadczy o zainteresowaniu odbiorców, czyli
głównie nastolatków, historią Polski. Jeżeli ktoś pamięta, jest patriotą, a patriota to bohater
państwowy, bo wyraża miłość do ojczyzny. Młody bohater pracuje dla zachowania polskości, czyli
dziedzictwa narodowego, rozwoju naszego niepodległego państwa, uczy się, aby w przyszłości
przejąć pałeczkę po politykach w rządzie, aby kontynuować ich pracę.
Ja w związku z tymi przemyśleniami chciałbym zaproponować trochę inne ujęcie, czyli
przenieść tę sytuacje na poziom polityczny. Czy nie byłoby łatwiej, gdyby wszystkie partie były
jednomyślne. Uważam, że świadczyłoby to o chęci zmiany Polski na najlepszy z możliwych
sposobów, bo patriotyzm nie cechuje się racją, tylko chęcią posiadania racji w sprawach Polski,
a jak wiadomo, ludzie mają różne poglądy, obywatele podczas wyborów wybierają, jaką drogą ich
kraj ma podążać przez następne 4 lata. Należy zauważyć, że wszystkie znane partie pragną
zapewnić obywatelom godne życie i poprawę jego warunków, czyli lepszej sytuacji ekonomicznej,
lepszej obrony państwa, zarówno dyplomatycznej jak i militarnej, poprawy systemu edukacji, aby
pokazać, że gdy świat idzie do przodu, to Polska podąża za nim, z podwojoną prędkością.
No właśnie... . Nie od dzisiaj wiadomo, że Polska bardzo dużo przeszła – czasy
komunizmu zubożyły jej zasoby. Obecnie jednak szybko się pnie, aby dorównać reszcie Europy,
a wstąpienie do NATO poprawiło bezpieczeństwo.
Po tak wielu doświadczeniach Polacy powinni pamiętać, że tylko wspólne budowanie
silnego i rozwiniętego państwa, kochanego przez swych obywateli dostrzegających potrzebę
solidarności i współdziałania da szansę utrzymać wolność.