Informacje na temat Nadwarciańskiego Parku Narodowego

Informacje na temat Nadwarciańskiego Parku Narodowego
Nadwarciański Park Krajobrazowy
Nadwarciański Park Krajobrazowy powstał w 1995 na powierzchni 13.428 ha, w obrębie
czterech gmin: Pyzdry, Zagórów, Lądek i Rzgów. Jest jeden z dwóch parków krajobrazowych.
Chroni krajobraz polodowcowy z szeroką pradoliną, której dnem płynie Warta. Warta, zmieniając
często swój bieg, pozostawiła w dnie pradoliny liczne starorzecza.
Obszar Nadwarciańskiego Parku Krajobrazowego uznano za jedną z 7 najwartościowszych ostoi
ptaków wodnych i błotnych w Polsce oraz zakwalifikowano go do najcenniejszych
ornitologicznych obszarów Europy, a w 1995 r. międzynarodowa organizacja BirdLife
Internationaln nadała mu rangę ogólnoświatową - „Globaly Important Bird Areas”.
Fauna Wielką atrakcją Parku jest szczególnie bogata awifauna, wiele ptaków to gatunki lęgowe,
nie mniej liczne są też gatunki przelotne. Na terenie Parku naliczono 153 gatunki ptaków, co
stanowi 67% krajowego bogactwa gatunkowego. Oprócz czapli siwej są tu także rzadsze gatunki
czaplowatych- bąk, bączek, a także ślepowron. W okolicach Policka mieści się kolonia 40
par perkoza zausznika. Spotkać tu można również łabędzie i gęsi gęgawy, cyraneczki, czy bardzo
rzadkiego przedstawiciela kaczek łąkowych - różeniec. Przypuszcza się, że park ten jest ostatnim z
miejsc, gdzie jeszcze można zobaczyć zagrożonego w Europie całkowitym wyginięciem derkacza.
W licznych rozlewiskach Warty swoje żeremia budują bobry.
Flora Bardzo bogata jest również roślinność parku. Blisko 1070 gatunków roślin naczyniowych wśród nich 57 gatunków prawnie chronionych, w tym 40 gatunków podlegających ochronie
całkowitej. Spotkać można grzybienie białe tzw. lilie wodne, widłaki, goździki grążel żółty i wiele
innych.
Informacje na temat obszaru Natura 2000
Dolina Środkowej Warty
(powierzchnia 57.104,4 ha) Ostoja obejmuje dolinę Warty pomiędzy wsią Babin koło Uniejowa i
Dębno nad Wartą koło Nowego Miasta nad Wartą. To teren pełen łąk i pastwisk, urozmaicony
starorzeczami i łęgami. W pobliżu ujścia rzeki Prosny rosną zalewowe lasy łęgowe: jesionowowiązowe i grądy niskie.
W Kotlinie Kolskiej rzeka jest obustronnie obwałowana. Dolina Konińsko-Pyzdrska ma bardziej
naturalny charakter - jej zachodnia część, składająca się z łąk i pastwisk, zadrzewień łęgowych oraz
zarastających szuwarem starorzeczy, jest okresowo zalewana.
W tak ukształtowanym krajobrazie nietrudno spotkać ptaki związane ze środowiskami wodnobłotnymi. Swoje miejsca lęgowe mają tu m.in. perkozki, bąki, gęgawy, cyranki, płaskonosy,
kropiatki, derkacze, kszyki, krwawodzioby, rycyki i rybitwy czarne.
Charakterystyczne dla tego regionu są także: błotniak łąkowy, dudek, przepiórka, dziwonia i kulik
wielki.
W okresie ptasich wędrówki spotkać tu można jednocześnie kilkanaście tysięcy gęgaw i gęsi
zbożowych oraz białoczelnych, a kaczek nawet do 20 tysięcy.
Teren ostoi chronią parki krajobrazowe: Nadwarciański i Żerkowsko-Czeszewski oraz obszary
chronionego krajobrazu: Pyzdrski, Uniejowski, Goplańsko-Kujawski, Nadwarciański, PowidzkoWieniszewski, Szwajcaria Żerkowska, Złotogórski.
Bibliografia:
http://pl.wikipedia.org.pl
http://regionwielkopolska.pl
www.koscielec.nowoczesna gmina.pl
www.natura2000.gdos.gov.pl
„Wielkopolska nasza kraina” pod redakcją Włodzimierza Łęckiego, wydawnictwo Kurpisz, Poznań
2004