tutaj - UpYourLevel

Materiały dla kursantów
Solidna podłoga zamiast szklanego sufitu.
Co z tymi talentami w piłce nożnej?
KONFERENCJA „ROZBIĆ SZKLANY SUFIT”
Koło Naukowe Prawa Sportowego przy Uniwersytecie Jagiellońskim, Małopolski Związek Piłki
Nożnej oraz Stowarzyszenie Trenerów Piłki Nożnej zorganizowały ostatnio ciekawą
konferencję „Rozbić szklany sufit” (gratulujemy pomysłu, a także zgromadzenia w jednym
miejscu tak dużej ilości prelegentów oraz uczestników!).
Głównym celem konferencji była próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego jest tak, że: „Młodzi
piłkarze napotykają na swojej drodze na wiele przeszkód poważnie utrudniających albo wręcz
uniemożliwiających przebicie się do piłki seniorskiej, rozwój kariery i osiągniecie sukcesu.
Jedynie nielicznym udaje się pokonać te ograniczenia. Inni przegrywają rywalizację z
obcokrajowcami, którzy odbierają im miejsca w drużynach seniorskich i szansę na
dynamiczny rozwój w najważniejszym dla każdego piłkarza okresie kariery.” (źródło:
www.konferencja2014.pl)
Dyskusja toczyła się w ramach trzech modułów: prawo, szkolenie, zarządzanie.
Takie wieloaspektowe spojrzenie na problem również stanowi o wartości konferencji. Cieszę
się, że w końcu zaczynamy rozmawiać na takie tematy, nie tylko z perspektywy trenerskiej,
ale też prawnej i organizacyjnej.
Jedno jest bowiem pewne: sytuacja wymaga poprawy, bo chyba każdemu z osób
interesujących się piłką nożną w Polsce marzy się, żeby piłka w naszym kraju była na jak
najwyższym poziomie!
„SZKLANY SUFIT” VS. „SOLIDNA PODŁOGA”
Moim zdaniem jednak, co też powiedziałem, jako prelegent, podczas konferencji, że nie ma
żadnego „szklanego sufitu”.
Brakuje nam natomiast SOLIDNEJ PODŁOGI, którą byłby sprawny system identyfikacji i
rozwoju talentów sportowych, zapewniający kompetentnych młodych zawodników,
reprezentujących najwyższy poziom sportowy, którzy automatycznie będą przechodzili do
piłki seniorskiej.
Jak według mnie powinien wyglądać taki system?
Materiały dla kursantów
– nauczyciele, rodzice, trenerzy zachęcające do tego, żeby jak najwięcej dzieci chciało
uprawiać piłkę nożną (na podwórkach, w szkołach, klubach, podczas otwartych turniejów);
– zapewnianie tym dzieciom jak najwięcej możliwości rozwoju sportowego, zapewnienia
zabawy przez udział w aktywności fizycznej oraz kształtowania w nich wszystkich
pozytywnych cech, które są związane ze sportem, a które mogą być przydatne w życiu;
– zapewnienie mechanizmów identyfikowania najbardziej uzdolnionych zawodników oraz
monitorowania ich rozwoju, niezależnie od tego, czy grają w małych czy dużych klubach, w
mieście czy na wsi;
– przekształcenie już istniejących akademii piłkarskich, stworzonych przy klubach
ekstraklasowych, szkół mistrzostwa sportowego, czy kilku innych centralnych ośrodków
szkolenia w miejsca, gdzie w pewnym momencie (13-15 rok życia, może później) będą trafiać
tylko najlepsi (wyłonieni na zasadach selekcji kierowanej, a nie naturalnej czy intuicyjnej)
zawodnicy z całej Polski;
– zapewnienie współpracy pomiędzy tymi podmiotami, a wszystkimi innymi, żeby to
przekazywanie było rzeczywiście możliwe i żeby każda strona wykazywała wolę ku niemu;
– zapewnienie mechanizmów selekcji najlepszych trenerów (w oparciu o przejrzyste i
obiektywne kryteria) do pracy w ww. miejscach, ale też monitorowanie efektów ich pracy,
żeby w każdym momencie z najlepszymi młodymi zawodnikami pracowali najlepsi trenerzy i
jeżeli ktoś przestaje się wywiązywać ze swojej, zostaje zastąpiony przez kogoś innego;
wymusi to zdrową konkurencję oraz dodatkowo zmotywuje trenerów do dawania z siebie
maksimum swoich możliwości;
– zapewnienie mechanizmów, dzięki którym trenerzy ekstraklasowi i reprezentacyjni
(pracujący z seniorami) będą chcieli i mogli wybierać do swoich zespołów najlepszych
kandydatów z powyższych miejsc, przy pełnym przekonaniu, że rzeczywiście są oni najlepsi.
JAK MOŻEMY WPŁYNĄĆ NA POPRAWĘ SYTUACJI
Z różnych powodów jeszcze przez długi czas nie powstanie w Polsce zorganizowany system,
taki jak chociażby w Niemczech, gdzie wszyscy ze sobą współpracują, zapewniając tym
samym jego powodzenie.
To, co jednak każdy z nas może i powinien zrobić, to:
– określić swoje miejsce (obecne albo to, do którego dążymy) w procesach kształtowania
zdrowego, a także sprawnego społeczeństwa i/lub wyszukiwania i rozwijania tych
zawodników, którzy w przyszłości, jako zawodowcy, wpłyną na wyższy poziom sportowy
naszej ligi i reprezentacji
– zdać sobie sprawę, jaka jest nasza rola w tym systemie,
Materiały dla kursantów
– stale podnosić swoje kompetencje w jednym i/lub w drugim zakresie;
– przez cały czas, starać się zwracać uwagę na jak najwyższą jakość tego, co robi.
KURS ONLINE „TALENT SPORTOWY – IDENTYFIKACJA I ROZWÓJ” JAKO MOJA „CEGIEŁKA”
W BUDOWANIU SOLIDNEJ PODŁOGI
Żeby to nie był tylko kolejny głos w dyskusji, ale konkretne rozwiązanie, zachęcam wszystkich
trenerów do skorzystania z multimedialnego i interaktywnego kursu online „Talent sportowy
– identyfikacja i rozwój”. Pracowałem nad nim kilka ostatnich miesięcy, ale przede wszystkim
jest on efektem kilkuletnich analiz i przemyśleń.
Główne przesłanie kursu polega na tym, żeby pomóc trenerom, pracującym z dziećmi i
młodzieżą, uzupełnić swoje kompetencje w obszarze pracy z uzdolnionymi zawodnikami
(niezależnie od tego, czy mamy w zespole jedną taką osobę, czy kilka) oraz uzmysłowić, jaką
rolę pełni trener na poszczególnych etapach rozwoju tych zawodników.
Poniżej przedstawiam założenia, o które oparty jest kurs, co powinno pomóc podjąć
ostateczną decyzję lub rozwiać ewentualne wątpliwości. Każdy z Was ma bowiem swoją
koncepcję/wizję pracy z dziećmi i młodzieżą, określony stosunek do różnych koncepcji i
wiedzę na ten temat. Nie ze wszystkim każdy musi się zgadzać! W kursie nie znajdziecie
żadnych środków czy metod treningowych. Te sobie znajdziecie w internecie, na kursach,
studiach – wedle uznania. Nie jest to też żaden rewolucyjny sposób na podnoszenie poziomu
sportowego polskich zawodników. Jest w nim jednak sporo informacji praktycznych,
skonfrontowanych z praktykami, ale też osadzonych w analizie tego, co mówi na temat,
teoria oraz doświadczenia praktyczne.
ZAŁOŻENIA KURSU
1. Talent (czy też uzdolnienia, potencjał, dar etc. – to tylko nazwa) traktuję jako pewien
układ
dyspozycji
(motorycznych,
osobowościowych,
psychospołecznych,
umysłowych), który u każdego dziecka jest INNY!
2. Identyfikacja to nie to samo co selekcja! Identyfikacja jest procesem (nie można
jednorazowo stwierdzić, czy ktoś ma uzdolnienia, czy nie oraz w jaki sposób się one
rozwiną). Dlatego Niemcy wśród dzieci w wieku 11-14 dokonują IDENTYFIKACJI
(3letnia obserwacja, testy), a dopiero po tym okresie dokonywana jest SELEKCJA i
wtedy najlepsi spośród nich zostają wchłonięci przez „system” (który w każdym kraju
wygląda inaczej) – akademie, szkoły mistrzostwa sportowego, centralne ośrodki –
znowu, forma nieważna, ważne, że tutaj muszą już pozostać najlepsi).
3. Identyfikacja talentu, zwłaszcza ta we wcześniejszych latach, nie oznacza, że dane
dziecko ma być odseparowane od grupy! Natomiast każdorazowo trener (ale też
władze klubu, związku) muszą wiedzieć, które dzieci się wyróżniają.
4. Nie powinno się analizować, czy ciężka praca (trening) jest ważniejsza niż posiadanie
„talentu”, czy może jest na odwrót, ponieważ te pojęcia się nie wykluczają, a wręcz,
Materiały dla kursantów
muszą iść ze sobą w parze! Znajdźmy osoby z dużym lub bardzo dużym potencjałem i
poddajmy je ciężkiej pracy. Trening czyni mistrza!
5. U dzieci, od najmłodszych lat, powinno się kształtować „kulturę zwyciężania”, która
bynajmniej nie oznacza, żeby za wszelką cenę wśród niższych kategorii wiekowych
dążyć do zwycięstwa! Chodzi o samoświadomość młodych ludzi, że jeśli w przyszłości
mają być świetnymi graczami, to muszą się rozwijać, ciężko pracować i stawiać sobie
poprzeczkę coraz wyżej, bo najważniejszy jest wynik nie „tu i teraz”, ale gdy będą
seniorami!
6. Motywowanie dzieci i młodzieży do tego, żeby chciało im się uprawiać sport (co jest
coraz trudniejsze), ale też do tego, żeby chcieli się rozwijać sportowo i stale podnosić
swoje kompetencje w tym zakresie wydaje się być jednym z większych wyzwań
stojących przed trenerami! Zwłaszcza w odniesieniu do tych zawodników, z których
gołym okiem widać, że mogą być w przyszłości gwiazdami sportu.
7. Talent zawsze jest podstawą do nabywania umiejętności gry – najpierw
indywidualnej, później grupowej i na końcu zespołowej.
Oczywiście nie jesteśmy w stanie określić na pewno, że z młodego zawodnika będzie w
przyszłości zawodowiec lub nie – o talencie bowiem możemy mówić jedynie jako o pewnym
potencjale na przyszłość. Istnieje zbyt dużo czynników zewnętrznych i wewnętrznych, które
mają na to wpływ. Jednak poprzez zorganizowane i świadome działanie możemy zwiększyć
swoje szanse, żeby nie stracić tych, którzy mają na to szanse oraz żeby maksymalnie
rozwinąć potencjał tych, którzy go posiadają.
Warto na koniec dodać, że wszystkie powyższe elementy, związane z uzdolnionymi
bynajmniej nie oznaczają, że trener powinien zapominać o pozostałych zawodnikach! Wręcz
przeciwnie. Dopóki nie jesteś trenerem pracującym na etapie pracy z wyselekcjonowanymi
zawodnikami, Twoim zadaniem jest głównie to, żeby umożliwiać dzieciom i młodzieży
zabawę w sport i, jak to się ładnie określa, kształtowanie zdrowego i sprawnego
społeczeństwa. Chodzi tylko o to, żebyś był przygotowany na to, że możesz mieć czasem w
grupie kogoś, kto w przyszłości będzie prawdziwą gwiazdą i wtedy musisz zrobić wszystko,
żeby mu w tym pomóc!
Pozdrawiam
Łukasz Panfil, menedżer UpYourLevel