Przykłady typowych zapisów bibliograficznych
Transkrypt
Przykłady typowych zapisów bibliograficznych
Maciej Krotofil Przykłady typowych zapisów bibliograficznych Monografia Należy zacząć od danych autora, ponieważ jednak zapisy bibliograficzne układa się alfabetycznie, jako pierwsze zapisuje się nazwisko, a następnie imię autora. Jako drugi człon zapisu występuje tytuł monografii. Jeżeli jest to praca publikowana to tytuł zapisuje się kursywą. Ostatnim członem zapisu w tym przykładzie będzie miejsce i rok wydania. Poszczególne człony oddziela się przecinkiem, a zapis kończy się kropką. Przykład: Szubański Rajmund, Polska broń pancerna 1939, Warszawa 1982. Praca zbiorowa Praca zbiorowa ma wielu autorów dlatego w tym przypadku zapis zaczyna się od tytułu pracy (ponieważ jest publikowana to kursywą). Drugim członem zapisu będą dane redaktora lub redaktorów poprzedzone skrótem red. (redakcja) lub pod red. (pod redakcją). Należy pamiętać o odpowiedniej odmianie imienia i nazwiska w zależności od zastosowanego skrótu. Ostatnim członem zapisu będzie miejsce i rok wydania pracy. Poszczególne człony oddziela się przecinkiem, a zapis kończy się kropką. Przykład: Mniejszości narodowe i wyznaniowe w siłach zbrojnych Drugiej Rzeczypospolitej 19181939, red. Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer, Toruń 2001. Artykuł w pracy zbiorowej Należy zacząć od danych autora, ponieważ jednak zapisy bibliograficzne układa się alfabetycznie, jako pierwsze zapisuje się nazwisko, a następnie imię autora. Jako drugi człon zapisu występuje tytuł artykułu. Ponieważ jest to praca publikowana to tytuł zapisuje się kursywą. Następnie wskazuje się gdzie opublikowano artykuł. Po przecinku należy zapisać małą literę w: z dwukropkiem (może lecz nie musi być w nawiasie kwadratowym – konsekwentnie). Kolejne człony zapisu będą dotyczyć pracy zbiorowej: tytuł, redaktor, miejsce i rok wydania (patrz wyżej). Ostatnim członem zapisu jest podanie stron, na których w danej pracy zbiorowej zamieszczony jest artykuł (skrót s. oznacza strony). Poszczególne człony oddziela się przecinkiem, a zapis kończy się kropką. Przykład: Krotofil Maciej, Ukraińcy w Wojsku Polskim w okresie międzywojennym, w: Mniejszości narodowe i wyznaniowe w siłach zbrojnych Drugiej Rzeczypospolitej 1918-1939, red. Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer, Toruń 2001, s. 123-152. Artykuł w czasopiśmie Należy zacząć od danych autora, ponieważ jednak zapisy bibliograficzne układa się alfabetycznie, jako pierwsze zapisuje się nazwisko, a następnie imię autora. Jako drugi człon zapisu występuje tytuł artykułu. Ponieważ jest to praca publikowana to tytuł zapisuje się kursywą. Następnie wskazuje się w jakim czasopiśmie opublikowano artykuł (uwaga: w przypadku czasopisma nie należy pisać litery w:) Kolejne człony zapisu będą dotyczyć czasopisma: tytuł w cudzysłowie (wszystkie wyrazy tytułu oprócz spójników zaczyna się wielką literą, tytuł czcionką prostą), rok, numer lub zeszyt. Uwaga: w przypadku czasopisma nie podaje się miejsca wydania. Ostatnim członem zapisu jest podanie stron, na których w danym czasopiśmie zamieszczony jest artykuł (skrót s. oznacza strony). Poszczególne człony oddziela się przecinkiem, a zapis kończy się kropką. Przykład: Oleńczak Piotr, Twierdza Modlin w powstaniu listopadowym, „Przegląd HistorycznoWojskowy” 2006, nr 2, s. 5-22. Dokument publikowany w zbiorze dokumentów Należy zacząć od tytułu dokumentu. Jeżeli dokument nie posiada tytułu należy samodzielnie, w sposób jednoznaczny, określić co to za dokument. Następnie postępuje się podobnie jak w przypadku artykułu w pracy zbiorowej czyli wskazuje się gdzie opublikowano dokument. Po przecinku należy zapisać małą literę w: z dwukropkiem (może lecz nie musi być w nawiasie kwadratowym – konsekwentnie). Kolejne człony zapisu będą dotyczyć zbioru dokumentów: tytuł, kto opracował zbiór (mogą tu wystąpić skróty oprac. - opracował, ed. – edytor, wyd. – wydał, itp.), miejsce i rok wydania zbioru. Ostatnim członem zapisu jest podanie stron, na których w danym zbiorze zamieszczony jest dokument (skrót s. oznacza strony). Poszczególne człony oddziela się przecinkiem, a zapis kończy się kropką. Przykład: Odezwa Józefa Piłsudskiego do mieszkańców Ukrainy z dnia 26 kwietnia 1920, w: Sąsiedzi wobec wojny 1920 roku. Wybór dokumentów, oprac. Janusz Cisek, Londyn 1990, s. 170171.