rewizytacja tybetańskiej księgi umarłych i doznania psychedelicznego

Rewizytacja Tybetańskiej Księgi Umarłych i Doznania
Psychedelicznego
(Revisiting the Tibetan Book of the Dead and The Psychedelic Experience)
by
dr Ralph Metzner
© Ralph Metzner
wersja ang. www.en.psilosophy.info/fssbxanwbnjebscqcaalbsgq
original text: http://www.maps.org/news-letters/v20n1/v20n1-32to33.pdf
backup source: http://www.psilosophy.info/resources/v20n1-32to33.pdf
[ tłumaczenie: cjuchu ]
Bez wątpienia najlepiej znanym tekstem w światowej literaturze religijnej, dotyczącym życia po śmierci i
procesu reinkarnacji jest Bardo Thödol, znany powszechnie jako Tybetańska Księga Umarłych. Księga ta, w
przekładzie W.Y. Evansa-Wentza, służyła jako tekst, który Leary, Alpert i ja wykorzystaliśmy jako podstawę dla
naszego przewodnika po stanach psychedelicznych, Doznanie psychedeliczne, po raz pierwszy opublikowano w
1964. Od czasu jego publikacji otrzymałem wiele listów i komentarzy odnośnie efektu, chociaż za którego
wyidealizowaną sekwencją trzech etapów wyłożonych w Bardo Thödol większość aktualnych doświadczeń
psychedelicznych nie podąża, to co ludzie docenili w naszym przewodniku to zalecenia by myśleć o doznaniu
psychedelicznym jako o okazji do psychoduchowej praktyki i nauki.
Oryginalną Bardo Thödol przypisuje się Padmasambhavie, legendarnemu adeptowi buddyzmu indyjskiego z
VIII wieku, który sprowadził Buddyzm do Tybetu. Zgodnie z naukowcem buddyjskim (i niegdysiejszym
uczestnikiem badań psychedelicznych na Harvardzie) Robertem Thurmanem, który opublikował najnowszy jej
przekład, tytuł tej pracy powinno się odczytywać dokładniej jako Wielka Księga Naturalnego Wyzwolenia
Poprzez Zrozumienie w tym co Pomiędzy. "Pomiędzy" (jako rzeczownik) jest tłumaczeniem terminu bardo
zastosowanym przez Thurmana, - nieco dziwny wybór językowy dla koncepcji, którą Evans-Wentz
przetłumaczył jako "stan pośredni". W rzeczywistości, w Bardo Thödol opisano trzy stany bardo, istniejące
między życiem a śmiercią; a istnieją trzy dodatkowe stany bardo, wspomniane w dołączonych Wersetach
Źródłowych (Root Verses), które pojawiają się między narodzinami a śmiercią - życie świadome, śnienie i
medytacja.
Tak więc, oczywistym jest, że termin bardo odnosi się do tego, co w zachodniej psychologii nazywane jest
"stanem świadomości". Jak wskazałem w mojej książce Mind Space and Time Stream, stan świadomości zawsze
określany jest podziałem czasu między dwoma punktami przejściowymi - na przykład, "sen" jest stanem między
zasypianiem a budzeniem się. Podczas gdy indyjska Vedanta rozpoznaje cztery powszechne stany przebudzenie, spanie, śnienie i medytację, buddyjskie nauki wspominają o trzech, łącząc stany snu i śnienia.
We wspomnianych powyżej Wersetach Źródłowych i innych tekstach buddystów tybetańskich, istnieją opisy
sześciu jog - praktyk na stanie się czystym i wyzwolonym w każdym (lub od każdego) z sześciu stanów bardo.
soma rights re-served
1
od 01.06.2015 na http://www.psilosophy.info/
rewizytacja tybetańskiej księgi umarłych i doznania psychedelicznego
www.psilosophy.info/fssbxanwbnjebscqcaalbsgq
W ostatnich latach, kilku tybetańskich nauczycieli-lamów objaśniało jogę snów - i nauki te zbiegają się z
zachodnimi badaniami psychologicznymi na temat wywoływania świadomego śnienia.
Bardo Thödol zajmuje się dostarczaniem wskazówek umierającej osobie na temat tego, jak odnaleźć drogę
przez trzy stany bardo, podając szczegółowe i wyraźne instrukcje, jak pomóc ludziom odrodzić się w
najkorzystniejszy sposób. Uczy ona, że wyzwolenie z samsarycznego cyklu uwarunkowanej egzystencji może
nastąpić w, lub z jakiegokolwiek stanu bardo, jeśli zrozumiemy i zapamiętamy nauki, rozpoznamy stan bardo,
w którym jesteśmy, i wybierzemy dostępną nam, najbardziej oświeconą opcję świadomości.
Nauki Bardo Thödol, w zarysie, są takie, że natychmiast po śmierci, w bardo chwili umierania, bardzo sprawni
mediatorzy, którzy są w stanie podtrzymać koncentrację jednopunktową, będą w stanie osiągnąć wyzwolenie.
Jednakże większość ludzi nie będąc w stanie się skoncentrować, dając się wciągnąć w strach i zamieszanie,
wkracza w drugą fazę, zwaną bardo doświadczania rzeczywistości, w którym istnieją wizje "pokojowych i
gniewnych bóstw". Zmarłemu przypomina się, by nie przytłoczyły go ani wizje niebiańskie ani piekielne, lecz by
pamiętał, że wszystkie one są projekcjami własnego umysłu. W wyniku braku treningu i/lub przygotowania ze
strony większości zwyczajnych ludzi, podróżnik po bardo, po wielokrotnym popadnięciu w nieświadomość,
znajduje się następnie w trzeciej fazie, bardo poszukiwania narodzin, w którym wędruje w poszukiwaniu
ponownego ukierunkowania się na zwykłą egzystencję.
Choć Bardo Thödol, jako takie, nie mówi wyraźnie o epoce prenatalnej, w naukach o pośmiertnych stanach
bardo możemy znaleźć pewne sugestywne podobieństwa do wyłaniających się obecnie wniosków z pracy
terapeutów od regresji prenatalnej i wcześniejszego życia. Moje własne rozumienie tych obszarów zostało
pogłębione przez własne uczestnictwo w takich eksploracjach, stosując samemu i z pojedynczymi osobami oraz
grupami, metody psychologiczne, szamańskie, jogiczne oraz alchemiczne, które nazywam wróżeniem. Moje
badania obejmowały czasami wzmocnienie percepcji substancjami psychedelicznymi (gdzie było to
dopuszczalne).
Praca terapeutów od regresji prenatalnej odkryła komórkowe wspomnienia poczęcia, obejmujące wpływ
postaw i oczekiwań ojca i matki w czasie poczęcia. Terapeuci od życia poprzedniego mówią obecnie o serii
doświadczeń poznawczych, które dusza przechodzi w okresie międzyżyciowym, które można sobie
przypomnieć w głębokich stanach transu. Przed tym, co doświadczane jest jako zejście w formę w chwili
poczęcia, ma miejsce spotkanie z grupą metafizycznych duchów ludzkich, zwane radą dusz, na której
podejmowana jest decyzja o wcieleniu, w zależności od intencji osoby, wyboru rodziców oraz okoliczności
inkarnacji lub odrodzenia człowieka.
Zgodnie z Bardo Thödol, w fazie odrodzenia, podróżnik w sferach pośrednich jest wielokrotnie napominany by
zapamiętał gdzie się znajduje, i że jego myśli oraz intencje głęboko wpłyną na rodzaj doznania jaki on/ona może
mieć. Zmarłemu przypomina się o sześciu możliwych światach samsary (egzystencji), w których może się
znaleźć, dryfując niesiony karmicznymi skłonnościami swego wcześniejszego życia. Zaleca się mu unikać
światów piekielnych oraz światów pretów i asurów, lecz jeśli odrodzenie jest nieuniknione, by szedł do
niebiańskich światów łagodnych duchów (dewów) lub do świata ludzkiego - uznawanych za oferujące najlepsze
możliwości do wyzwolenia.
Następnie postępuj za serią instrukcji dotyczących tego, jak "zamknąć drzwi łonowe", celem jest tutaj
opóźnienie narodzin tak długo, jak to możliwe, tak by przedłużyć swój pobyt na wyższych planach i uniknąć
wessania w niekorzystne formy narodzin przez swe skłonności karmiczne. Pierwszą metodą zamykania drzwi
łona jest zapamiętanie, że jesteś w tym bardo odrodzenia i skupienie się na intencjach pozytywnych: "jest to
czas gdy konieczna jest gorliwość i czysta miłość". Druga metoda zamykania drzwi łona jest stosowana gdy
zmarły ma wizje kopulujących mężczyzn i kobiet: on/ona myśli o nich jak o boskiej parze Ojca-Matki, i
powstrzymuje się od dołączenia do nich. Trzecia, czwarta i piąta metoda zamknięcia drzwi łona obejmuje
dalsze sposoby radzenia sobie z wizjami kopulującego mężczyzny i kobiety.
Gdy pisaliśmy Doznanie psychedeliczne, zinterpretowaliśmy te fragmenty Bardo Thödol jako nawiązujące do
halucynacji seksualnych, które nie są rzadkością w stanach psychedelicznych. W świetle moich kolejnych
doświadczeń i literatury o terapii regresji prenatalnej, uważam obecnie, że wizje kopulujących par nawiązują
do wspomnień z naszego własnego poczęcia. W stanach kierowanych hipnozą i transem psychedelicznym,
ludzie mogą sobie przypomnieć, jako dusze, wybieranie rodziców i warunków egzystencjalnych swego poczęcia
soma rights re-served
2
od 01.06.2015 na http://www.psilosophy.info/
rewizytacja tybetańskiej księgi umarłych i doznania psychedelicznego
www.psilosophy.info/fssbxanwbnjebscqcaalbsgq
i narodzenia oraz tego, w jaki sposób wybór ten dotyczy celu ich życia. Sam zrozumiałem, jak mój wybór
rodziców różnych narodowości (Niemcy i Anglia), które uwikłały się wkrótce w wojnę światową, związany był z
pracą mego życia lub misją. Znam artystów lub muzyków, którzy pamiętają wybieranie, jako dusze, poczęcia i
urodzenia w rodzinie, w której ich artystyczne inklinacje mogły być pielęgnowane.
Zgodnie z Bardo Thödol, jeśli po zastosowaniu różnych metod zapobiegania lub opóźniania odrodzenia poprzez
medytację ze świadomą intencją na światło, wciąż jest się wciąganym w łono ku narodzinom, zmarłemu podaje
się instrukcje dotyczące "wyboru łona-drzwi". Duszy zaleca się aby wybrała ludzkie narodziny w obszarze, w
którym przeważa religia, i by "będąc tak narodzoną, została obdarowana wielką zasługą, tak by była w stanie
służyć wszystkim odczuwającym istotom. Myśląc w ten sposób, nakieruj swą wolę, i wejdź w łono." Wtedy
następuje moment poczęcia, gdy dusza zstępuje z wyższej sfery, gdzie dokonała wyboru konkretnego
wcielenia, do konkretnej rodziny w konkretnym miejscu i czasie.
Podsumowując, instrukcjami dla najkorzystniejszego typu odrodzenia, są: jak najbardziej opóźnić powrót z
wypełnionych światłem i mądrością światów niebiańskich, a gdy nadchodzi ten czas, co rozpoznasz po
zobaczeniu aktów poczynania dziecka między mężczyznami i kobietami, wybrać rodzinę do narodzin, w której
prawdopodobieństwo wejścia w kontakt z naukami duchowymi jest największe. Zakończenie okresu
międzyżyciowego jest początkiem bardo odrodzenia: zostaje podjęta decyzja o reinkarnowaniu, w mieszaninie
karmicznych tendencji i świadomego wyboru, i następuje poczęcie w cielesnym ludzkim łonie. Wówczas faza
odrodzenia kończy się faktycznym narodzeniem fizycznym, dziewięć miesięcy później, gdy zaczynamy
przechodzić trzy bardo życia świadomego, śnienia i medytacji.
[ tłumaczenie: cjuchu ]
soma rights re-served
3
od 01.06.2015 na http://www.psilosophy.info/