Tabela 1

KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 1. Metryka przedmiotu programowego- cele i efekty kształcenia
PED.3.5./5.3
POZIOM KSZTAŁCENIA
POZIOM VI/ STUDIA I STOPNIA
NR PRZEDMIOTU W PROGRAMIE
PROFIL KSZTAŁCENIA
ogólnoakademicki
Forma studiów
stacjonarne/ niestacjonarne
TYP PRZEDMIOTU
(obligatoryjny, fakultatywny)
KIERUNEK
PEDAGOGIKA
WSKAZANY SEMESTR KSZTAŁCENIA
MODUŁ
KSZTAŁCENIE SPECJALNOŚCIOWE
W ZAKRESIE PEDAGOGIKI
RESOCJALIZACJI/ PREWENCJI
KRYMINALNEJ
CAŁKOWITA LICZBA PKT ECTS
JĘZYK WYKŁADOWY
POLSKI
ANGIELSKI
FORMA OSTATECZNEGO
ROZLICZENIA PRZEDMIOTU
NAZWA PRZEDMIOTU W JĘZYKU
POLSKIM
PODSTAWY KRYMINOLOGII Z ELEMENTAMI WIKTYMOLOGII
NAZWA PRZEDMIOTU W JĘZYKU
ANGIELSKIM
FOUNDATIONS OF CRIMINOLOGY AND VICTIMOLOGY
CELE KSZTAŁCENIA W ZAKRESIE
PRZEDMIOTU
Ogólny: wyposażenie w umiejętności sytuowania fenomenu przestępczości oraz przeciwdziałania jej w różnych koncepcjach modelu
społeczeństwa oraz założeniach deterministycznych i indeterministycznych.
1. zapoznanie z podstawowymi pojęciami z zakresu kryminologii i wiktymologii;
2. uświadomienie wieloczynnikowych uwarunkowań zachowań przestępczych oraz kierunków zapobiegania;
3. ukazanie psychospołecznych następstw pokrzywdzenia w wyniku przestępstwa
(kształcenie ogólne, specjalność
Profilaktyka społeczna, itp.)
4.
WYMAGANIA WSTĘPNE
W ZAKRESIE:
FAKULTATYWNY DLA KIERUNKU
OBLIGATIORYJNY DLA SPECJALNOŚCI
IV
3
Zaliczenie pisemne z oceną
kształtowanie pożądanych postaw zorientowanych na przeciwdziałanie negatywnej stygmatyzacji społecznej.
WIEDZY
Posiada wiedzę na temat
klasycznych teorii socjologicznych
EFEKTY KSZTAŁCENIA W ZAKRESIE PRZEDMIOTU
STUDENT/ ABSOLWENT:
1. Definiuje podstawowe pojęcia i nurty w kryminologii i wiktymologii
UMIEJĘTNOŚCI
KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH
Posługuje się terminologią pojęciową
socjologii i psychologii.
Dokonuje samooceny własnej wiedzy o
procesach regulowania stosunków człowieka z
otoczeniem społecznym
W ODNIESIENIU DO OBSZAROWYCH
EK
W ODNIESIENIU
DO
KIERUNKOWYCH
EK
H1A_W02; H1A_W003
K_W01
ODNIESIENIE DO
FORM ZAJĘĆ
W
X
ĆW/K/W
inne
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
2. Prezentuje teorie kryminologiczne
H1A_W005; S1A_W005;
K_W04
X
zapobiegania
S1A_U02; S1A_U01; S1A_U06; H1A_U04;
S1P_U02
K_U02
X
X
4. Wyjaśnia wieloczynnikowe uwarunkowania zachowań przestępczych
H1A_U04; H1A_U06; S1A_U03; S1A_U08
K_U03
X
X
5. Interpretuje psychospołeczne następstwa wiktymizacji w wyniku
przestępstwa
H1A_U01; H1A_U06; H1A_U11; H1A_U12;
K_U06
3. Różnicuje kulturowo-społeczne uwarunkowania
przestępczości i reakcji na przestępczość
X
Tabela 2. Walidacja i weryfikacja efektów kształcenia
EFEKTY KSZTAŁCENIA- student
Formy
prezentacji EK
Poziomy osiągnięcia EK i odpowiadające im oceny
ndst (2)
dst (3)
db (4)
bdb (5)
Poprawnie rozpoznaje
przedmiot badań oraz
wylicza podstawowe
pojęć z zakresu
kryminologii i wiktymologii,
jednak popełnia błędy
w ich opisie. Poprawnie
wymienia nurty
w kryminologii bez
precyzyjnego opisu
założeń każdego z nich.
Robi błędy podczas
rozpoznawania
klasyfikacji, genezy
i założeń wybranych teorii
kryminologicznych
Poprawnie
rozpoznaje przedmiot
badań oraz wylicza
podstawowe pojęcia
z zakresu kryminologii
i wiktymologii.
Nieprecyzyjnie je
opisuje. Poprawnie
wymienia oraz
opisuje nurty w
kryminologii.
Poprawnie
rozpoznaje
klasyfikacje, genezę
i założenia
najważniejszych teorii
kryminologicznych
Prawidłowo rozpoznaje
przedmiot badań oraz
wylicza wszystkie pojęcia
z zakresu kryminologii
i wiktymologii.
Prawidłowo wymienia
oraz wyczerpująco
opisuje nurty w
kryminologii.
Wąsko i powierzchownie
różnicuje kulturowo –
społeczne
uwarunkowania strategii
działań
zapobiegawczych
i sformalizowanych oraz
niesformalizowanych
reakcji na przestępczość
Poprawnie róznicuje
kulturowo –
społeczne
uwarunkowania
strategii działań
zapobiegawczych
i sformalizowanych
oraz
niesformalizowanych
reakcji na
przestępczość
Prawidłowo
i z odwołaniem do
konkretnych teorii
socjologicznych
i psychologicznych
różnicuje kulturowo –
społeczne
uwarunkowania strategii
działań
zapobiegawczych
i sformalizowanych oraz
niesformalizowanych
reakcji na przestępczość
1. Definiuje podstawowe pojęcia i nurty
w kryminologii i wiktymologii
Pisemne,
zadanie testowe
(test
wielokrotnego
wyboru)
Błędnie rozpoznaje
przedmiot badań oraz nie
wylicza podstawowych
pojęć z zakresu kryminologii
i wiktymologii oraz nie
opisuje ich. Błędnie
wymienia oraz opisuje nurty
w kryminologii.
2. Prezentuje teorie kryminologiczne
Pisemne,
zadanie testowe
(test
wielokrotnego
wyboru)
Błędnie rozpoznaje
klasyfikacje, genezę
i założenia podstawowych
teorii kryminologicznych
3. Różnicuje kulturowo-społeczne
uwarunkowania zapobiegania
przestępczości i reakcji na przestępczość
Pisemne,
zadanie testowe
(test
wielokrotnego
wyboru)
Nie uwzględnił czynników
kulturowo – społecznych
w różnicowaniu
determinantów
zapobiegania
przestępczości i relokacji na
przestępczość
Prawidłowo rozpoznaje
klasyfikacje, genezę
i założenia
poszczególnych teorii
kryminologicznych
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
4. Wyjaśnia wieloczynnikowe uwarunkowania
zachowań przestępczych
Pisemne,
zadanie testowe
(test
wielokrotnego
wyboru)
Niepoprawnie dobiera
teorie kryminologiczne
podczas analizowania
przyczyn przestępczości
Poprawnie operuje
teoriami
kryminologicznymi
dotyczącymi przyczyn
przestępczości, popełnia
błędy w analizie
niektórych koncepcji
i interpretacji
Poprawnie operuje
teoriami
kryminologicznymi
dotyczącymi
przyczyn
przestępczości,
dokonuje analizy i
interpretacji przyczyn
przestępczości
sięgając po elementy
niektórych koncepcji
Poprawnie operuje
teoriami
kryminologicznymi
dotyczącymi przyczyn
przestępczości,
dokonuje wyczerpującej
analizy i interpretacji
przyczyn przestępczości
sięgając po elementy
najbardziej
adekwatnych koncepcji
5. Interpretuje psychospołeczne następstwa
wiktymizacji w wyniku przestępstwa
Praca
problemowa
(typu: Opisz,
wyjaśnij, podaj
argumenty…)
Błędnie klasyfikuje typy ofiar
oraz nie wymienia ich
wszystkich, a także
niewłaściwie wiąże procesy
wiktymizacyjne z
określonymi stanowiskami
teoretycznymi
Poprawnie klasyfikuje oraz
wymienia typologie ofiar.
Wymienia objawy
i konsekwencje
wiktymizacji, lecz nie dość
poprawnie wiąże je
z określonymi
stanowiskami
teoretycznymi
Poprawnie klasyfikuje
oraz wymienia
wszystkie typy ofiar,
a także wiąże objawy
i konsekwencje
wiktymizacji
z niektórymi
stanowiskami
teoretycznymi
Prawidłowo klasyfikuje
i rozpoznaje typy ofiar,
a także w sposób
właściwy wiąże objawy
i konsekwencje
wiktymizacji ze
stanowiskami
teoretycznymi
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 3 A. Treści kształcenia według form zajęć i liczby godzin dla studiów stacjonarnych
LICZBA GODZIN WG FORM ZAJĘĆ
Treści kształcenia według formy zajęć i liczby godzin w kontakcie z prowadzącym
WYKŁAD
ĆWICZENIA
Rys historyczny kryminologii jako dyscypliny naukowej. Kryminologia jako dziedzina wiedzy i jej relacje z innymi
dyscyplinami. Przedmiot badań kryminologicznych (przestępca, przestępstwo, ofiara, kontrola społeczna,
przestępczość). Działy kryminologii.
Nurty w kryminologii.
2
Teorie kryminologiczne – charakterystyka wybranych (założenia kierunku biopsychologicznego
i socjologicznego, kryminologia antynaturalistyczna (wybrane koncepcje).
Struktura i dynamika współczesnej przestępczości na świecie i w Polsce. Przestępczość ujawniona
i nieujawniona.
Specyfika przestępczości kobiet.
6
Przestępstwa z użyciem przemocy – charakterystyka.
1
2
Przestępczość o podłożu narkotykowym.
1
2
2
2
4
Środki masowego przekazu a przestępczość.
3
Zapobieganie przestępczości. Zagadnienia kontroli społecznej (rodzaje kontroli społecznej i jej narzędzia,
profilaktyka społeczna a konfliktowa koncepcja społeczeństwa; kompensacyjny charakter reakcji
prawnokarnej. Problematyka abolicjonizmu).
Wprowadzenie do wiktymologii: pojęcie ofiary, typologie ofiar, pojęcie wiktymizacji pierwotnej i wtórnej,
mechanizm stawania się ofiarą (teoria kozła ofiarnego) podatność wiktymizacyjna ofiar przemocy, pomiar
wiktymizacji.
Patologiczne reakcje w sytuacji pokrzywdzenia i w następstwie krzywdzenia (m. in. Syndrom Sztokholmski,
wyuczona bezradność, cykliczność przemocy, psychologiczna pułapka).
Problematyka strachu przed przestępczością.
2
5
1
5
3
4
ŁĄCZNIE GODZIN WG FORM ZAJĘĆ
15
RAZEM GODZIN ZAJĘĆ
45
30
WARSZTAT
INNE
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 3 B. Treści kształcenia według form zajęć i liczby godzin dla studiów niestacjonarnych
LICZBA GODZIN WG FORM ZAJĘĆ
Treści kształcenia według formy zajęć i liczby godzin w kontakcie z prowadzącym
Rys historyczny kryminologii jako dyscypliny naukowej. Kryminologia jako dziedzina wiedzy i jej relacje z innymi
dyscyplinami. Przedmiot badań kryminologicznych (przestępca, przestępstwo, ofiara, kontrola społeczna,
przestępczość). Działy kryminologii.
Nurty w kryminologii.
Teorie kryminologiczne – charakterystyka wybranych (założenia kierunku biopsychologicznego
i socjologicznego, kryminologia antynaturalistyczna (wybrane koncepcje).
Struktura i dynamika współczesnej przestępczości na świecie i w Polsce. Przestępczość ujawniona
i nieujawniona.
Specyfika przestępczości kobiet.
Przestępstwa z użyciem przemocy – charakterystyka.
Przestępczość o podłożu narkotykowym.
Środki masowego przekazu a przestępczość.
Zapobieganie przestępczości. Zagadnienia kontroli społecznej (rodzaje kontroli społecznej i jej narzędzia,
profilaktyka społeczna a konfliktowa koncepcja społeczeństwa; kompensacyjny charakter reakcji
prawnokarnej. Problematyka abolicjonizmu).
Wprowadzenie do wiktymologii: pojęcie ofiary, typologie ofiar, pojęcie wiktymizacji pierwotnej i wtórnej,
mechanizm stawania się ofiarą (teoria kozła ofiarnego) podatność wiktymizacyjna ofiar przemocy, pomiar
wiktymizacji
Patologiczne reakcje w sytuacji pokrzywdzenia i w następstwie krzywdzenia (m. in. Syndrom Sztokholmski,
wyuczona bezradność, cykliczność przemocy, psychologiczna pułapka).
Problematyka strachu przed przestępczością.
ŁĄCZNIE GODZIN WG FORM ZAJĘĆ
RAZEM GODZIN ZAJĘĆ
WYKŁAD
ĆWICZENIA
1
1
4
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
8
16
8
WARSZTAT
INNE
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 4. Końcowa walidacja efektów kształcenia
METODA KOŃCOWEJ OCENY EFEKTÓW KSZTAŁCENIA DLA FORM ZAJĘĆ
WYKŁAD
ĆWICZENIA
Zaliczenie z oceną (pisemne
zadanie testowe)
Zaliczenie z oceną (praca
problemowa)
WARSZTAT
INNE
-
-
Tabela 5 A. Nakład pracy studenta- rozliczenie punktów ECTS dla przedmiotu dla studiów stacjonarnych
FORMA AKTYWNOŚCI STUDENTA
LICZBA GODZIN
ODPOWIADAJĄCA JEJ LICZNA PUKTÓW
ECTS
(szacowana dla EK; obliczamy dzieląc
liczbę godzin przez 25)
Liczba godzin wykładów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
15
0,6
Liczba godzin ćwiczeń w kontakcie z prowadzącym zajęcia
30
1,2
Liczba godzin warsztatów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
-
-
Liczba godzin innych zajęć (laboratorium, konwersatorium, prezentacja
projektu, itp.)) w kontakcie z prowadzącym zajęcia
-
-
Samodzielne czytanie wskazanej literatury
15
0,6
Przygotowanie do zajęć (wykonywanie zlecanych zadań)
5
0,2
Przygotowane do egzaminu
10
0,4
-
-
Łączna liczba godzin/ łączna liczba punktów ECTS
75
3
W tym godzin/ punktów za udział w zajęciach w bezpośrednim kontakcie
z prowadzącym
45
1,8
Inny nakład pracy (np. przygotowanie projektu)
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 5 B. Nakład pracy studenta- rozliczenie punktów ECTS dla przedmiotu dla studiów niestacjonarnych
FORMA AKTYWNOŚCI STUDENTA
LICZBA GODZIN
ODPOWIADAJĄCA JEJ LICZNA PUKTÓW
ECTS
(szacowana dla EK; obliczamy dzieląc
liczbę godzin przez 25)
Liczba godzin wykładów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
8
0,3
Liczba godzin ćwiczeń w kontakcie z prowadzącym zajęcia
8
0,3
Samodzielne czytanie wskazanej literatury
35
1,4
Przygotowanie do zajęć (wykonywanie zlecanych zadań)
34
1,4
Przygotowane do egzaminu
10
0,4
Łączna liczba godzin/ łączna liczba punktów ECTS
75
3
W tym godzin/ punktów za udział w zajęciach w bezpośrednim kontakcie
z prowadzącym
16
0,6
Liczba godzin warsztatów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
Liczba godzin innych zajęć (laboratorium, konwersatorium, prezentacja
projektu, itp.)) w kontakcie z prowadzącym zajęcia
Inny nakład pracy (np. przygotowanie projektu)
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 6. Wykaz literatury źródłowej
Zalecana literatura
obowiązkowa
uzupełniająca
1. Błachut J., Gaberle A., Krajewski K. (2004), Kryminologia,
Gdańsk.
2. Hołyst B. (2007), Wiktymologia, Warszawa.
3. Pospiszyl I. (2003), Ofiary chroniczne. Przypadek czy
konieczność, Warszawa.
4. Szczepanik R. (2008), Struktura i dynamika przestępczości
kobiet, [w:] M. Konopczyński, B. M. Nowak (red.),
Resocjalizacja. Ciągłość i zmiana, Warszawa.
1. Majchrzyk Z. (2009), Kiedy kobieta zabija, Warszawa.
2. Pieniążek A., Stefaniuk M. (2005), Socjologia prawa,
Zakamycze.
3. Pfeifer Ch, Windzie M, Kleiman M. (2007), Media, zło
i społeczeństwo. Wykorzystywanie mediów i ich wpływ na
postrzeganie przestępczości i postawy wobec polityki
karnej, „Kryminologia” tom XXVIII.
4. Pospiszyl I., Szczepanik R. (red.) (2007), Zachowania
dewiacyjne dziewcząt i kobiet, Łódź.
5. Siemaszko A. (1993), Granice tolerancji. O teoriach
zachowań dewiacyjnych, Warszawa.
Tabela 7. Dane osób odpowiedzialnych za prowadzenie zajęć oraz walidację założonych efektów kształcenia
Prowadzący
Autor programu dla przedmiotu
Kierownik przedmiotu- rozliczenie końcowe
Prowadząca/ cy wykład
Prowadząca/ cy ćwiczenia
Prowadząca/ cy warsztat
Prowadząca/ cy inne formy zajęć
tytuł/ stopień naukowy/ zawodowy,
imię i nazwisko
dr Renata Szczepanik
dr Renata Szczepanik
dr Renata Szczepanik
dr Renata Szczepanik
adres e-mail
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 8. Rekomendowane metody dydaktyczne 1
Metoda/y
(wybrane na podst. grup wg F. Szloska2)
wykład informacyjny, prelekcja, odczyt
wykład problemowy, konwersatoryjny
wykład
X
ćwiczenia
Forma zajęć
konwersatorium
warsztat
laboratorium, inne
X
pogadanka, objaśnienie lub wyjaśnienie
X
klasyczna metoda problemowa
metoda przypadków/ sytuacyjna
inscenizacja
gry dydaktyczne
symulacyjne/ decyzyjne
dyskusja dydaktyczna
burza mózgów, metoda okrągłego stołu
X
panelowa
metaplan
film, ekspozycja, prezentacja multimedialna
z wykorzystaniem komputera
z wykorzystaniem podręcznika (prac z tekstem)
X
X
X
ćwiczenia przedmiotowe/ laboratoryjne
ćwiczenia produkcyjne
metoda projektów
Inne, jakie?
Ostatecznie zastosowana metoda dydaktyczna winna korespondować z wynikami diagnozy potrzeb i możliwości edukacyjnych grupy studentów, dokonanej przez Prowadzących
zajęcia
2 Franciszek Szlosek (1995), Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, TIE, Radom
1