Przedszkolaczek nr.2 - Dobrkow.szkolnastrona.pl

Transkrypt

Przedszkole
przy ZS w Dobrkowie
Gazetka przedszkolna nr.2
Rok szkolny 2009/2010
listopad/grudzień
Niech te Święta tak wspaniałe będą całe jakby z bajek,
niechaj gwiazdka z nieba leci, niech aniołek tuli dzieci.
Biały puch niech z góry spada, niechaj piesek w nocy gada.”
Takich właśnie Świąt BoŜego Narodzenia
Ŝyczymy wszystkim czytelnikom naszego pisemka.
W tym numerze:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Wydarzenia z naszego przedszkola
Tematyka listopada i grudnia
Nasze wiersze i piosenki
Nasze prace
Idą święta- zimowy alfabet świąteczny
Watro przeczytać- strona dla rodzica
Kącik logopedyczny
Kilka rad – jak radzić sobie ze
zdrowiem malucha jesienią i zimą.
śyczenia urodzinowe
Strona dla malucha
Poczytaj mi mamo
Wydarzenia z naszego przedszkola
•
Od początku listopada dzieci przedszkolne mogą uczestniczyć w odpłatnych
zajęciach dodatkowych z języka angielskiego. Zajęcia odbywają się w poniedziałki
i środy. Prowadzi je pani Agata Buss.
•
2.XI dzieci 5-6 letnie wraz w wychowawczynią panią Alicją Psioda odwiedziły
cmentarz w Dobrkowie. ZłoŜyły kwiaty i zapaliły znicze na grobie Ŝołnierzy.
•
Na przełomie października i listopada dzieci starsze rozmawiały na zajęciach na
temat: Dlaczego naleŜy jeść owoce a następnie wykonały sałatkę owocową.
Najpierw umyliśmy ręce, włoŜyliśmy fartuszki i zajęliśmy miejsca pracy. KaŜdy z
nas za pomocą plastikowego noŜyka miał do pokrojenia jakieś owoce. Następnie
wymieszaliśmy naszą sałatkę i nakryliśmy stoły. Po umyciu rąk przystąpiliśmy do
degustacji sałatki owocowej.
SAŁATKA OWOCOWA
JULKA I MIKOŁAJ
MATEUSZ I DAWID
GABRYSIA I OSKAR
MARTYNKA I KINGA
NAKRYWAMY DO STOŁU
DEGUSTACJA
•
Dnia 6. XI. odbyło się zebranie z rodzicami na którym omówiono wyniki wstępnej
obserwacji dzieci, poinformowano o zajęciach dodatkowych i opłacie a takŜe
poruszono sprawę remontu sali przedszkolnej oraz bieŜących opłat. Zachęcamy
rodziców do uczestnictwa w zebraniach
•
17. XI. odbyły się w naszym przedszkolu zajęcia pokazowe prowadzone przez
Fundację Wspierania Inicjatyw Ekologicznych. Tematem zajęć była segregacja
odpadów. Dzieci wysłuchały Bajki pt” Bajka o Śmiecioludkach” Wypowiadały się
na temat segregacji odpadów. Dowiedziały się jak je segregować i do jakich
pojemników wrzucać odpady.
ZAJĘCIA POKAZOWE NA TEMAT SEGREGACJI SMIECI
•
26. XI. 2008. w przedszkolu odbyła się zabawa andrzejkowa na która zaprosiły
dzieci dwie wróŜki☺
.
NIEBIESKOOKA WRÓśKA ALICJA
ZIELONOOKA WRÓZKA JOANNA
Dzieci wróŜyły z wosku, z butów, ciągnęły losy, następnie poczęstowały się
czarodziejskim sokiem i ciasteczkiem a po chwili odpoczynku bawiły się i tańczyły.
WRÓśYMY Z WOSKU
JAK BĘDZIE MIAŁ NA IMIĘ MÓJ KOLEGA LUB KOLEśANKA
KTÓRY BUT PIERWSZY PRZEKROCZY PRÓG
A TERAZ KRÓTKI ODPOCZYNEK-- pijemy zaczarowany sok wróŜek i jemy magiczne
ciasteczko
I CZAS NA TANCE
•
Dnia 3.XII.2009 maluszki poŜegnały panią Romualdę Papiernik (pani Romka
opiekowała się maluszkami od początku września), która zastępowała panią
Agnieszkę Bieniasz przebywającą na urlopie macierzyński. Pani Agnieszka wróciła
do nas 4 XII.
•
Aleksandra Stoś uczęszczająca do grupy starszaków otrzymała wyróŜnienie w
konkursie plastycznym pt” Mój przyjaciel Miś w bajkach i bajeczkach”
organizowanym przez Publiczne Przedszkole w Pilźnie.
Oto nasza wyróŜniona
•
7 XII w przedszkolu odwiedził nas Święty Mikołaj który przyjechał do nas w tym
roku nie saniami a samochodem i obdarował dzieci prezentami.
TEMATYKA LISTOPADA I GRUDNIA
3-4 latki:
1. Jesienne drzewa.
2. Kiedy niebo płacze.
3. Przygotowywanie się
zwierząt do zimy.
4. Ubieramy się cieplej.
5. Czy musimy się nudzić.
6.Pada śnieg.
7. Ubieramy choinkę.
5-6 latki:
1. A deszcz pada i pada
2. Nasi domowi ulubieńcy.
3. Na jesienny smutny czas.
4. Urządzenia elektryczne.
5. Święta tuŜ tuŜ.
NASZE WIERSZE I PIOSENKI
3-4 latki
LISTOPAD
JESIENIĄ
1.Jesienią, jesienią
Sady się rumienią.
Czerwone jabłuszka
Pomiędzy zielenią
2.Czerwone jabłuszka
Złociste gruszeczki
Świecą się jak gwiazdy
Pomiędzy listeczki
SZYSZKOWY DZIADEK
Raz szyszkowy dziadek
przyszedł do laleczki
Posłuchaj laleczko
dziadkowej bajeczki.
Opowiem ci o tym
jak się wilczek uczył,
jak jeŜyk liskowi
nowe futro uszył.
Jak tańczyła sowa,
jak miś ul zbudował
i gdzie wiewióreczka
swe orzeszki chowa.
GRUDZIEŃ
MIKOŁAJ
Święty Mikołaj czapkę ma czerwoną,
Zniszczone kalosze, brodę ośnieŜoną
Niesie wielki worek, prezentów wspaniałych
Chce by wszystkie dzieci dziś się uśmiechały
MIKOŁAJ SIĘ ZBLIśA
1.Mikołaj się zbliŜa, dzieci się radują
Do sali się spieszą i tak wyśpiewują.
Ref. Prawdą jest , prawdą jest,
Ŝe Święty Mikołaj dobry jest./bis/
2. Przywiezie nam ciastek i słodkich
jabłuszek,
Do nas się uśmiechnie ten miły
staruszek.
Ŝe Święty Mikołaj dobry jest./bis/
3. My Cię Mikołaju serdecznie witamy
A gdy przyjdziesz do nas, pięknie
powitamy.
Ŝe Święty Mikołaj dobry jest./bis
5-6 latki
LISTOPAD
GRUDZIEŃ
KATAR
Katar złapał mały Zdziś,
Więc chusteczkę przyniósł dziś
Wczoraj zmoczył sobie nogi,
Więc go katar złapał srogi.
Kicha, prycha, wdycha , sapie
tak go mocno w gardle drapie.
Kręci w nosie, łezki płyną
Lecz zasłania się chuściną.
Bo wie nawet małe dziecko,
gdy masz katar – chodź z chusteczką
JESIENNY KUJAWIACZEK
1.
Jesienny kujawiaczek
na skakance z wiatru skacze.
Płaszczyk ma w tęczowych kropkach,
daj mu uśmiech gdy go spotkasz.
Ref.:
Kujawiak, kujawiaczek, la la la la la la,
kujawiak, kujawiaczek. mmmmmmm
2.
z rudych liści ma kubraczek,
czasem gwiŜdŜe, czasem dzwoni,
bukiet wrzosów trzyma w dłoni.
Ref.:
Kujawiak, kujawiaczek, la la la la la la,
kujawiak, kujawiaczek. mmmmmmm
3.
czasem w deszczu cicho płacze,
nieraz śmieje się do słońca
i orzechy z drzewa strąca.
Ref.:
Kujawiak, Kujawiaczek, la la la la la la,
Kujawiak, Kujawiaczek, mmmmmmm
ORSZAK MIKOŁAJOWY
Polem srebrzystym, polem zimowym,
wędruje orszak mikołajowy.
Najpierw Aniołki idą parami.
Niosą koszyczki.
Z czym? Z prezentami!
Potem Mikołaj powaŜnie kroczy,
wśród zmarszczek błyszczą
niebieskie oczy.
Mikołaj takŜe ma paczek mnóstwo,
a lód na rzece świeci jak lustro.
Za Mikołajem w śnieŜnej zamieci
idą choinki.
Dokąd? Do dzieci!
Wędruje orszak dalej i dalej…
A dzieci w domach nie śpią dziś wcale!
IDZIE MIKOŁAJ
Za oknami zimno, za oknami mróz
Pod balkonem stoi Mikołaja wóz
Kiedy przyjdzie tu (2x)
Kiedy prezent mi przyniesie ?
Ref.: Człap, człap, człap, człap idzie juŜ
Święty Mikołaj jest tuŜ, tuŜ
La, la,..............................
Święty Mikołaj coś kaŜdemu da.
Do kaŜdego dziecka chciałby nocą przyjść,
Więc kto umie pisać niech napisze list
Niech zapyta go kiedy przyjdzie tu
Kiedy prezent mi przyniesie.
Ref.:
Człap,
człap.........................
3-4latki
Mateusz Stoś
3-lata
Zuzia Jarosz
4-lata
Klaudia Krawiec
4-lata
5-6latki
Kinga Bryg
6 lat
Mateusz Kawalec
5 lat
Kuba Wójcik
5 lat
Ola Stoś
6 lat
IDĄ ŚWIETA
ZIMOWY ALFABET ŚWIĄTECZNY
Od łacińskiego "adwentus", czyli nadejście. Cztery tygodnie przygotowujące do uroczystej rocznicy narodzin
Jezusa Chrystusa. Jest to czas oczyszczenia, wyciszenia, ale teŜ radości.
Święta BoŜego Narodzenia rozpoczyna je wieczór wigilijny, a kończy dzień Trzech Króli, czyli 6 stycznia.
Tradycja boŜonarodzeniowego drzewka pochodzi z terytorium Niemiec z około 700 roku n.e., według tradycji
postrzegana jest jako „rajskie drzewko” W Europie zwyczaj jej ubierania rozpowszechnił się w XIX wieku.
Dawniej dekorowano wigilijne drzewko jabłkami (symbole zdrowia), orzechami, szyszkami, suszonymi owocami
i kolorowymi ozdobami z papieru i słomek. Dziś przyozdabiamy choinkę kolorowymi bombkami błyszczącymi
łańcuchami i elektrycznymi lampkami. Gwiazda zdobiąca czubek drzewka to pamiątka po Gwieździe
Betlejemskiej. Świeczki mają ogrzewać odwiedzające nas w tym czasie duchy przodków. Łańcuchy przypominają
węŜa-kusiciela
Tradycyjne dania postne to barszcz z uszkami, kapusta z grzybami, kluski z makiem i z miodem, pierogi z
nadzieniem z kapusty i grzybów, ryby, kompot z suszonych owoców, kutia. Powinno być ich 12, czyli tyle, ile jest
miesięcy w roku lub tyle, ilu było apostołów KaŜda potrawa teŜ ma znaczenie symboliczne. Mak zapewnia
obfitość, miód - przychylność sił nadprzyrodzonych. Ryby symbolizują wiarę. Uznaniem cieszy się karp, który
jest symbolem siły fizycznej, wytrwałości i pomaga doŜyć sędziwego wieku.
Według Biblii doprowadziła mędrców ze wschodu do króla Heroda, a potem do stajenki betlejemskiej. To ona
obwieściła światu narodziny Jezusa Chrystusa. Gdy pojawia się na niebie, daje nam znak, Ŝe czas zasiąść do
uroczystej wieczerzy.
W noc sylwestrową z niecierpliwością czekamy, aŜ zegary wybiją północ, wtedy moŜemy złoŜyć najbliŜszym
Ŝyczenia noworoczne. W Polsce ludzie składają sobie Ŝyczenia "Do siego roku". Znaczy to tyle samo, co "do
następnego, dobrego, szczęśliwego Nowego Roku
Zawieszona nad wigilijnym stołem przynosi szczęście. Dawniej wizyta kawalera w święta traktowana była jako
deklaracja małŜeństwa, zwłaszcza, gdy stanął pod jemiołą i próbował zerwać z niej jabłko. JeŜeli dziewczyna nie
protestowała, oznaczało, Ŝe odwzajemnia uczucia chłopca.
Kartki pocztowe z Ŝyczeniami świątecznymi i noworocznymi wysyłamy do naszych krewnych i znajomych w
okresie przedświątecznym. Autorem tego pomysłu był Anglik John Horsley, który w 1846 roku zaprojektował
pierwszą taką kartkę.
Radosne pieśni o narodzeniu Pańskim. Odmianą kolęd są pastorałki. Pierwszym ich autorem był podobno św.
Franciszek.. Wspólne śpiewanie umacnia więzi, umila rodzinne spotkania, przynosi wiele radości i ciepła.
Chodzenie po kolędzie to zwyczaj obchodzenia domów przez kolędników ze śpiewaniem kolęd i pastorałek, z
przedstawieniami związanymi z ewangeliczną i ludową tradycją BoŜego Narodzenia.
Święty, któremu poświęcony jest dzień 6 grudnia. Dziś kojarzymy go najczęściej ze zwyczajem obdarowywania
dzieci prezentami. Mikołaj przynosi tylko drobne podarki, przewaŜnie słodycze. Wkłada je pod poduszki lub do
bucików czy skarpet Grzecznym dzieciom Mikołaj wręcza prezenty, niegrzeczne obdarowuje rózgą z gałązek
brzozy.
Nazwa pochodzi z łacińskiego "oblatum", co oznacza dar ofiarny. Zwyczaj dzielenia się opłatkiem wprowadził
Kościół na pamiątkę ostatniej wieczerzy. Dzieląc się opłatkiem składamy sobie Ŝyczenia wszelkiego dobra,
zapominamy o urazach, wybaczamy winy. Taki zwyczaj zachował się juŜ tylko w Polsce.
Uroczysta msza odprawiana na zakończenie Wigilii o północy.. Nazwę tej mszy tradycja polska wiąŜe z tym, Ŝe
to pasterze byli pierwszymi, którzy oddali pokłon narodzonemu Dzieciątku.
W dawnych wiekach istniał zwyczaj obdarowywania dzieci w wieczór wigilijny słodyczami, orzechami i innymi
owocami. W połowie XIX w. niemieccy mieszczanie zaczęli ku uciesze dzieci
wykładać pod choinkę prezenty - niespodzianki, które miał przynosić Św. Mikołaj.
Msze ku czci Najświętszej Maryi Panny, odprawiane w Kościele Katolickim juŜ w XIII w. We mszy roratnej
uczestniczyły przede wszystkim dzieci i ich matki. Najmłodsi przynosili ze sobą świece albo specjalne lampki,
przygotowane przez ojców. Wnoszone do kościoła światło interpretowano jako oczekiwanie całego świata na
Zbawiciela
Sianko kładzione jest pod wigilijny obrus na pamiątkę narodzenia Pana Jezusa i złoŜenia go w Ŝłóbku na sianku.
W tradycji ludowej dawało okazję do wróŜb: kto wyciągnął długie źdźbło miał gwarantowane powodzenie, kto
zaś krótkie, ten nie mógł liczyć na łaskawość fortuny. Źdźbło zielone wróŜyło wielką miłość, Ŝółte staropanieństwo.
.
Ostatni dzień roku i wszystkie nocne, szaleńcze zabawy, maskarady i uczty nazywamy Sylwestrem.
Pierwszą zbudował Franciszek z AsyŜu, który na leśnej polanie ustawił figury Marii, Józefa, Dzieciątka i
pasterzy. Towarzyszyły im Ŝywe zwierzęta. Szopki, przedstawiające sceny z narodzin Chrystusa, stopniowo
wzbogacano nowymi postaciami, potem wprowadzono ruchome figury. W Polsce pierwsze szopki pojawiły się
pod koniec XIII w.
To dzień kończący tradycyjne obchody BoŜego Narodzenia. W tym dniu w kościołach święci się mirrę, kadzidło i
złoto, a takŜe kredę. Upamiętnia to dary złoŜone małemu Jezusowi przez Mędrców ze wschodu.
Nazwa "wigilia" pochodzi od łacińskiego słowa "vigiliare", oznaczającego czuwanie. Do uroczystej wieczerzy
zasiadamy, kiedy na niebie pojawi się pierwsza gwiazda. Kto na niebie ją ujrzy, powinien szybko wypowiedzieć
swoje Ŝyczenia. Ta gwiazda ma magiczną moc ich spełniania.
Wigilijny stół nakryty jest śnieŜnobiałym obrusem. Zgodnie z prastarym polskim zwyczajem na stole stoi
dodatkowy talerz. To nakrycie jest przeznaczone dla niespodziewanego, zbłąkanego gościa. Kiedyś wierzono, Ŝe
jest to miejsce dla dusz osób zmarłych, które odwiedzają swych bliskich w wigilijną noc. Jest teŜ wyrazem
pamięci o bliskich, którzy nie mogą spędzić świąt z rodziną.
W wigilijny wieczór zwierzęta teŜ dostają specjalny, barwiony opłatek. O północy mówią ludzkim głosem za to, Ŝe były przy narodzinach Jezusa
Źródło: Biblioteka w szkole
KĄCIK DLA RODZICA
Warto przeczytać
Charakterystyka właściwości mowy dziecka w wieku
przedszkolnym:
Mowa nie jest umiejętnością wrodzoną, dziecko przyswaja sobie ją od najbliŜszego otoczenia
drogą naśladownictwa. Wielokrotnie powtarzane przez rodziców nazwy przedmiotów, znajdujących
się w otoczeniu dziecka, zostawiają słuchowe ślady w jego mózgu. Dziecko usłyszawszy potem daną
nazwę -potrafi sobie wyobrazić przedmiot, do którego ona się odnosi, czyli potrafi zrozumieć
znaczenie wyrazu, a z czasem potrafi równieŜ nazwać przedmiot. Rozwój mowy postępuje równolegle z
rozwojem motoryki narządów artykulacyjnych. Mowa wytwarza się dzięki skoordynowanej aktywności
muskulatury języka, warg, gardła itp. Do rozwoju i koordynacji poszczególnych części aparatu
artykulacyjnego potrzebny jest czas i aktywne ćwiczenia .
Rozwój mowy dziecka trwa kilka lat i w jego przebiegu wyodrębniają się pewne okresy, których
czas trwania u dziecka normalnie rozwijającego się moŜna w przybliŜeniu określić w sposób
następujący:
- okres melodii (0-1 r. Ŝ.),
- okres wyrazu (1-2 r. Ŝ.),
- okres zdania (2-3 r. Ŝ.),
- okres swoistej mowy dziecięcej (3-7 r. Ŝ.).
W wychowaniu przedszkolnym szczególnie waŜne są dwa ostatnie okresy, dlatego zostaną one
omówione szczegółowo.
Okres zdania (od 2 do 3 roku Ŝycia).
Dziecko zaczyna rozumieć mowę rodziców, dotyczącą członków rodziny, interesujących je
przedmiotów lub aktualnych wydarzeń. Pierwsze zdania są dwuwyrazowe i wyłącznie twierdzące.
Dosyć szybko pojawiają się proste zdania pytające i rozkazujące. Z części mowy najczęściej uŜywane
są rzeczowniki, będące nazwami konkretnych przedmiotów, występujących w otoczeniu dziecka, np.
pokarmów, napojów, zwierząt, części ciała, części ubrania. Czasowniki oznaczające czynności
fizjologiczne, ruch, pozycje, uŜywane są początkowo w formie bezokolicznika, ale wkrótce pojawiają
się w czasie teraźniejszym, przeszłym i przyszłym, aczkolwiek nie zawsze poprawnie. Mowa dziecka
staje się zrozumiała i to nie tylko dla osób z najbliŜszego otoczenia. Najwięcej nowych słów dziecko
przyswaja sobie w 2-3 roku Ŝycia. Okres ten jest przełomowy w rozwoju mowy, gdyŜ dziecko
przyswaja sobie wtedy podstawy systemu leksykalnego i morfologicznego języka, jakim mówi jego
otoczenie, a dalsze lata przynoszą jego doskonalenie.
W tym okresie dziecko powinno juŜ wypowiadać głoski: p, b, m, f, w, k, g, ch, t, d, n, l, ś, ź, ć, dź, ń
oraz zmiękczone : pi, bi, mi, ki, gi. Pod koniec tego okresu mogą pojawiać się juŜ głoski : s, z, c, dz a
nawet : sz, Ŝ, cz, dŜ. Wymienione głoski nie zawsze są pełnowartościowe, a czasem bywają
zastępowane innymi łatwiejszymi głoskami, wskutek małej sprawności narządów artykulacyjnych.
Okres swoistej mowy dziecięcej (od 3-7 roku Ŝycia).
Dziecko 3-letnie potrafi porozumieć się z otoczeniem, mowa jego jest juŜ w pewnym stopniu
ukształtowana. Nie znaczy to jednak, Ŝe jest pozbawiona błędów i Ŝe jej rozwój nie odbywa się w
dalszym ciągu. Dziecko zaczyna odróŜniać dźwięki s, z, c, dz od ich miękkich odpowiedników. Pod
koniec czwartego roku Ŝycia pojawia się głoska r, wcześniej dziecko pomijało ją lub zastępowało inną.
Około 4-5 roku Ŝycia pojawiają się głoski sz, Ŝ, cz, dŜ, choć mogą być jeszcze wymawiane jak s, z, c,
dz. Mowa dziecka daleka jest od doskonałości. Wyrazy są poskracane, głoski poprzestawiane, grupy
spółgłoskowe - uproszczone. Występują zlepki wyrazów i nowotwory językowe. Tak więc dziecko 3letnie powinno juŜ wymawiać wszystkie samogłoski, tak ustne, jak i nosowe :
a, o, e, u, i, y, ą, ę, chociaŜ w mowie jego mogą występować odstępstwa, np. zamiana samogłosek:
a=o, e=a, i=y. Jest to związane z nie wykształconą sprawnością narządów artykulacyjnych. Powinny
występować równieŜ spółgłoski twarde i zmiękczone: m, mi, b, bi, p, pi, f, fi, w, wi, ś, ć, ź, dź, ń, k, g,
ki, gi, ch, t, d, n, l, li, j, ł. W wieku tym pojawiają się głoski : s, z, c, dz, a nawet sz, Ŝ, cz, dŜ.
Ogólnie biorąc, mowę dziecka 3-letniego cechuje zmiękczanie głosek s, z, c, dz, sz, Ŝ, cz, dŜ, które
często są wymawiane jako ś, ź, ć, dź, r moŜe być wymawiane jak j lub l, zamiast f występuje ch i
odwrotnie.
Wymowa dziecka 4- letniego róŜni się pod względem dźwiękowym. Utrwalają się takie głoski jak: s, z,
c, dz. Dziecko nie powinno juŜ wymawiać ich jak : ś, ć, dź, ź. Pojawia się głoska r, choć jej
opóźnienie nie powinno jeszcze niepokoić. Głoski sz, Ŝ, cz, dź dziecko jeszcze zamienia na s, z, c, dz lub
ś, ź, ć, dź.
Mowa dziecka 5-letniego jest juŜ w zasadzie zrozumiała. Głoski sz, Ŝ, cz, dŜ, które pojawiały się w
czwartym roku Ŝycia, zaczynają się ustalać. Dziecko potrafi je poprawnie powtórzyć, choć w mowie
potocznej mogą jeszcze być wymawiane jak s, z, c, dz. Głoska r powinna być wymawiana, ale często
pojawia się dopiero w tym okresie.
Mowa dzieci 6 - letnich powinna juŜ być opanowana pod względem dźwiękowym.
Mówienie jest sprawnością, której trzeba się uczyć, tak jak wszelkich innych sprawności. Jest to
moŜliwe dzięki sukcesywnemu dojrzewaniu róŜnych organów mowy. Po urodzeniu Ŝaden z tych
organów nie jest jeszcze gotowy do swych czynności. Mowa wytwarza się dzięki skoordynowanej
aktywności muskulatury języka, warg, gardła, podniebienia, krtani i płuc. Przedstawiony wyŜej rozwój
mowy postępuje równolegle z rozwojem motoryki narządów artykulacyjnych. Dziecko ćwiczy narządy
artykulacyjne poprzez czynności ssania, połykania , Ŝucia. W ten sposób język przygotowuje się do
wymowy głosek. Najtrudniejsze głoski sz, Ŝ, cz, dŜ oraz r wymagają dodatkowych precyzyjnych
ruchów, np. uniesienie języka, ruchy wibracyjne. Prawidłowa artykulacja głosek warunkuje rozwój
mowy dziecka. Do rozwoju i koordynacji poszczególnych części wchodzących w skład
skomplikowanego narządu mowy potrzebny jest pewien okres i aktywne ćwiczenia.
Rozwój mowy nie u wszystkich dzieci przebiega jednakowo: u jednych szybciej, i te dzieci zaczynają
mówić wcześniej, u innych zaś wolniej, co przejawia się późniejszymi początkami mowy i wolniejszym
przyswajaniem sobie wymowy pewnych głosek. RóŜna moŜe być kolejność pojawiania się
poszczególnych głosek w trakcie rozwoju mowy. Stopień rozwoju mowy w danym momencie zaleŜy od
róŜnych czynników. Do najwaŜniejszych naleŜą psychofizyczny rozwój dziecka oraz wpływ środowiska.
Literatura:
G. Demel : Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. WSiP, Warszawa 1996.
Przygotowała: A Psioda
ZABAWA LOGOPEDYCZNA
PIECZEMY CIASTO
Wkładamy do miski:
Jajka – wysuwamy i cofamy język,
Cukier - wysuwamy i cofamy język,
Ucieramy – oblizujemy szeroko otwarte usta,
Wkładamy masło - wysuwamy i cofamy język,
Następnie dosypujemy mąkę – wysuwamy i cofamy język,
Dodajemy jeszcze rodzynki - wysuwamy i chowamy język,
Kosztujemy, czy wszystko dodaliśmy – mlaskanie,
I oblizujemy łyŜkę – podnosimy język do nosa i opuszczamy na brodę,
Przekładamy ciasto do tortownicy - wysuwamy i chowamy język,
Ciasto w piecu rośnie – praca policzków, nadymanie,
Wyciągamy ciasto z pieca - wysuwamy i chowamy język,
Ale ono jest bardzo gorące – dmuchamy,
Kosztujemy – poruszamy buzią, Ŝucie,
Zostały nam okruszki na ustach – oblizujemy wargi,
W kącikach ust – język na boki,
Na zębach - oblizujemy zęby,
Bardzo nam smakowało to ciasto – cmokamy.
Konik
Jedzie konik pod górkę – kląskamy językiem, miarowo powoli.
ZjeŜdŜa razem z doroŜką z górki – szybkie kląskanie.
Mija go po drodze samochód – brrr, wargi drŜą, naśladujemy pojazd.
Konik jedzie dalej – miarowe kląskanie.
Zatrzymuje się na posiłek –naśladujemy Ŝucie siana.
Zadowolony konik parska – wargi drŜą a między nimi drga wsunięty język.
Konik wraca do domu.
Kilka rad jak radzić sobie ze zdrowiem dzieci
jesienią i zimą
Pierwsze
miesiące
w
przedszkolu
na
ogół
niekorzystnie
wpływają
na zdrowie maluchów. Jesienią i zimą zakatarzone częściej przebywają w domu niŜ w przedszkolu.
Czasem nie wiadomo, czym bardziej się martwić: chorobą dziecka czy kolejnym zwolnieniem
lekarskim.
Lekarze uwaŜają, Ŝe duŜy wpływ na pogorszenie się zdrowia najmłodszych przedszkolaków ma
zmiana środowiska. W przedszkolu dzieci stykają się z nowymi zarazkami. W gromadzie zaś
choroby przenoszą się bardzo łatwo - wystarczy, aby jedno dziecko kichało lub kasłało,
a następnego dnia choruje juŜ kilkoro innych. Często do przedszkola dzieci są zbyt ciepło
ubierane, a przecieŜ więcej biegają, łatwo się pocą i szybko przeziębiają.
Warto pamiętać, Ŝeby codziennie :
ubierać dziecko „na cebulkę”, czyli warstwowo, aby mogło zdjąć sweterek, gdy będzie mu
gorąco;
dobierać ubranka, które dziecko moŜe bez trudu zdejmować i zakładać( np. bluzeczki wkładane
przez głowę, spodnie na gumkę, kapcie wsuwane lub na rzepy);
przygotować dziecku bieliznę na zmianę, Ŝeby w razie „mokrej wpadki” nie chodziło w
wilgotnych majteczkach;
W przedszkolach dzieci zapadają równieŜ na wiele chorób zakaźnych naraŜone są na częste
anginy, grypy, zapalenia oskrzeli, a takŜe na tak zwane choroby wieku dziecięcego, np. świnkę,
szkarlatynę, róŜyczkę czy ospę. By chronić dzieci przed groŜącymi im chorobami naleŜy
równieŜ zadbać o właściwe odŜywianie i tryb Ŝycia dzieci:
codzienny jadłospis przedszkolaka musi zawierać warzywa i owoce; między posiłkami dziecko
powinno chrupać jabłka, a nie chipsy;
dziecko nie powinno przebywać w zadymionych pomieszczeniach ani w towarzystwie osób,
które palą papierosy;
dziecko musi być wyspane, tzn. kłaść się do łóŜka o stałej, wczesnej porze i wypoczywać w
ciągu dnia;
jeśli dziecko jest zdrowe powinno - niezaleŜnie od pogody- przynajmniej godzinę dziennie
spędzać na świeŜym powietrzu.
śYCZENIA
W miesiącu listopadzie i grudniu
urodziny obchodzą
W grupie 3-4 latków:
14.11 – Adrian Kos
28.11 – Oliwier Sarad
21.12 – Jagoda Gąsior
W grupie 5- 6 latków:
2.11- Klaudia Sierkowska
STRONA DLA MALUCHA
Słowniczek grzecznego przedszkolaka
Cześć- powitanie lub poŜegnanie, którego uŜywamy tylko wobec kolegów i koleŜanek.
Daj – słowo niezbyt grzeczne, reagujemy na nie z niechęcią.
Do wiedzenia – słowa na poŜegnanie wraz z obietnica ponownego spotkania.
Dobranoc – Ŝyczenie dobrej nocy i dobrych snów.
Dobry wieczór – powitanie wieczorne.
Dzień dobry – słowa, których uŜywamy na powitanie, Ŝycząc jednocześnie dobrego dnia.
Dziękuję – tym słowem wyraŜamy wdzięczność za prezent lub za przyjemność.
Proszę – to słowo otwiera wszystkie serca, kiedy o coś grzecznie prosimy na ogół nam się
nie odmawia.
Przepraszam – tego słowa uŜywamy kiedy chcemy przejść obok innych, chcemy coś
zobaczyć albo kiedy zrobiliśmy coś złego.
Witaj – uroczyste słowo powitania
śegnaj – tym słowem Ŝegnamy kogoś z kim nieprędko się spotkamy
Sprawdź co wiesz o Świętym Mikołaju
Czy Mikołaj nosi?
a) czerwone buty
b) sandały ze skóry
c) pantofle
Gdzie mieszka Mikołaj?
a) w Mikołajkach
b) w Chinach
c) w Laponii
Czym jeździ Mikołaj?
a) polonezem
b) tirem
c) saniami
Kto pomaga Mikołajowi?
a) skrzaty
b) krasnale
c) elfy
Jakie są ulubione kolory Mikołaja?
a) czarny z zielonym
b) biały z czerwonym
c) niebieski z białym
POCZYTAJ MI MAMO
Mały srebrzystowłosy anioł
Mały anioł o srebrnych włosach miał kłopoty. Był tak niegrzeczny, Ŝe Święty Piotr wezwał go do siebie.
- - Coś mi się zdaje, Ŝe nie rozumiesz, Ŝe u nas w Niebie kaŜdy ma coś do roboty, zwłaszcza teraz, w święta.
KaŜdy z nas musi uszczęśliwić kogoś na Ziemi.
- Święty Piotr spojrzał surowo i dodał: „ Jednak ty byłeś tak leniwy, Ŝe nie moŜesz u nas zostać. Leć na Ziemię i
spraw, Ŝeby ktoś był szczęśliwy. Dopiero wtedy będziesz mógł wrócić do Nieba".
I oto mały anioł znalazł się za bramą niebios. Zastanawiał się, co właściwie ma począć. Sfrunął na
Ziemię, gdzie wszystko było pokryte puszystym śniegiem. Aniołkowi było bardzo zimno w cieniutkiej koszulce.
Pierwszą istotą, jaką napotkał, był zając, który grzecznie powiedział: „Dzień dobry!"
Mały anioł chciał właśnie odpowiedzieć, gdy wtem usłyszał dźwięk dzwonka u sań. To był Święty Mikołaj jadący
swoimi saniami. Kiedy Święty Mikołaj dostrzegł małego anioła, zatrzymał sanie i zapytał:
- „Co ty tu robisz na Ziemi? "
Anioł spuścił ze wstydu głowę i przyznał się, Ŝe był w niebie niegrzeczny i leniwy.
- No to chodź ze mną, pomoŜesz mi dzisiaj w nocy.
No i Święty Mikołaj zabrał małego anioła do sań i pojechali. Jechali dość długo, aŜ sanie raptownie zatrzymały
się. Święty Mikołaj opróŜnił swój worek, w którym były choinkowe ozdoby, i anielskie włosy.
MoŜe zechciałbyś mi pomóc przy ubieraniu choinek? - zapytał Święty Mikołaj?
Och, chętnie - odpowiedział radośnie mały anioł.
- Cieszę się - powiedział Święty Mikołaj.
No i Święty Mikołaj i aniołek razem ubierali drzewka, zawiesili teŜ na nich małe prezenty. Wkrótce Święty
Mikołaj ruszył w dalszą drogę, aby przywieźć większe prezenty, obiecał teŜ małemu aniołowi, Ŝe go zabierze po
powrocie. Wtedy aniołek odkrył, Ŝe jedno maleńkie drzewko nie zostało jeszcze przystrojone. Co robić? Nagle
wpadł na wspaniały pomysł! Miał przecieŜ złote gwiazdki na swojej koszulce! Pozrywał je i zawiesił na
gałęziach drzewka. Co by tu jeszcze dołoŜyć? AleŜ oczywiście! Pasemka swoich cudownych srebrzystych
włosów! Ustroił nimi drzewko - a kiedy juŜ skończył, wyglądało naprawdę pięknie. Nawet zwierzęta wyszły z
lasu, by je podziwiać!
Święty Mikołaj wrócił, a gdy zobaczył, czego dokonał mały anioł, bardzo go chwalił. Teraz musimy
wszystkie drzewka zawieźć do wioski powiedział Mikołaj. MoŜe znajdzie się tam ktoś, kto weźmie twoją choinkę.
Potem Święty Mikołaj wraz z małym aniołem wsiedli do sań i ruszyli przez zaśnieŜone pola. W oddali pojawiły
się migocące światła domów. Święty Mikołaj wjechał saniami do wsi i rozdawał prezenty. Anioł pomagał mu jak
umiał najlepiej. Przyszła wreszcie kolej i na choinkę tak pięknie przyozdobioną jego własnymi srebrnymi
włosami i gwiazdkami z jego koszulki. Wziął drzewko i zaniósł je do domku, gdzie mieszkało troje dzieci. Dzieci
właśnie pomagały mamie myć
naczynia, kiedy anioł cichutko, na paluszkach wślizgnął się do domu, postawił choinkę i połoŜył pod nią
prezenty. Wymknął się z domu, podfrunął pod okno i zajrzał do środka. Widział, jak dzieci wyszły z kuchni,
zobaczyły choinkę, a potem uszczęśliwione radośnie śpiewały i tańczyły wokół drzewka. Krzyczały: „ Jaka
piękna!” i „Kto ją nam przyniósł? ” Anioł uśmiechnął się — był szczęśliwy. Pośpieszył do Świętego Mikołaja. Czy mogę cię dokądś zawieźć - zapytał Święty Mikołaj. - Tak, bardzo proszę - odpowiedział aniołek. - Zawieź
mnie, proszę, do lasu, tam gdzie cię spotkałem. Muszę wracać do Nieba.- Dobrze - powiedział Święty Mikołaj. Bardzo dziękuję ci za pomoc. Postaram się, aby Święty Piotr dowiedział się o tym.- Bardzo dziękuję! Do
widzenia! - zawołał mały anioł i znikł w ciemnościach nocy. Kiedy mały anioł wrócił do Nieba, Święty Piotr
oczekiwał go w bramie. Popatrzył srogo i powiedział z wyrzutem: „Co ty z siebie zrobiłeś? Spójrz na swoje
włosy! A gdzie podziały się twoje złote gwiazdki? " Gdy mu aniołek opowiedział, co stało się z jego włosami i
złotymi gwiazdkami, Święty Piotr bardzo się ucieszył. Był tak uradowany postępkiem małego anioła, Ŝe
podarował mu nowe złote gwiazdki. Starsze anioły przyszyły mu je do koszulki. A srebrne włosy wkrótce przecieŜ
odrosną!
Fragment ksiązki „ Wesołe Boze Narodzenie”

Przedszkolaczek nr.2 - Dobrkow.szkolnastrona.pl

Transkrypt

Podobne dokumenty