Historia życia i męczeństwa świętego Brunona z Kwerfurtu

Bożena Diemjaniuk
Historia życia i męczeństwa
świętego Brunona z Kwerfurtu
Pod okiem mistrza Geddona
Uczył się Brunon pilnie.
Nigdy czasu nie marnował
Na błahostki i głupie figle.
I Kolega Brunona:
Chodź z nami!
Chór Świętych:
„Nad naszym krajem słońce promienne
Głosi pochwałę świętego męża,
A krew męczeńska, którą on przelał,
Umacnia wiarę polskiego ludu.
Narrator Anioł:
Wołali koledzy.
Nie była próżna jego ofiara,
Którą zaświadczył o Bożej prawdzie,
Gdyż nasza gleba rodzi bez przerwy
Mężnych wyznawców i męczenników.
Święty Brunon:
Nie pójdę!
Jak wielki Wojciech Prusy pogańskie,
Pięciu zaś Braci lechicką puszczę,
Tak biskup Bruno śmiercią niewinną
Niegdyś uświęcił podlaską ziemię.
Niech się raduje cała Ojczyzna,
Bogu składając za niego dzięki,
A dobry pasterz niechaj prowadzi
Naród Polaków pokoju drogą.
Niech Boga Ojca z Synem i Duchem
Myśl nasza wielbi przez dzień ten cały,
A święty Bruno niechaj ochrania
Wiernych krzyżowi i Ewangelii. Amen”1.
Narrator Święty:
Rok dziewięćset siedemdziesiąty czwarty.
Germania, zamek w Kwerfurcie.
Syn Brunona i Idy
Chrzest święty właśnie przyjmuje.
Narrator Anioł:
Chłopcu na imię Brunon
Dano, jak ojcu jego,
By naśladował męstwo
Rodziciela swego.
Narrator Człowiek:
Ida i Brunon po chrześcijańsku żyli,
O wychowanie dzieci dbali.
Brunona Panu Bogu przeznaczyli,
Do szkoły w Magdeburgu wysłali.
Narrator Święty:
1
Hymn
z
Liturgii
Godzin,
podaję
za:
www.brewiarz.katolik.pl/vii_08/1207p/jutrznia.php3.
II Kolega Brunona:
Wrzucimy żaby zakonnicom!
Narrator Anioł:
Odpowiadał Brunon.
I modlił się długo w kaplicy.
Narrator Człowiek:
Ćwiczył się w sztuce wymowy,
Biegle łaciną władał,
Zgłębiał dzieła filozofów
I Słowo Boże rozważał.
Narrator Święty:
A śpiewał przy tym przepięknie!
Sam biskup słuchał śpiewu jego
W magdeburskiej katedrze
Świętego Maurycego.
Chór Świętych:
„Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał,
tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.
Twój tron niewzruszony na wieki,
Ty od wieków istniejesz, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary,
Twojemu domowi przystoi świętość,
po wszystkie dni, o Panie”2.
Narrator Anioł:
Brunon został Chrystusa kapłanem,
Otrzymał też kanonika miano.
Dostrzeżono jego zdolności,
Na dwór Ottona wysłano.
Narrator Człowiek:
2
Psalm responsoryjny (Ps 93); antyfona: Pan Bóg
króluje, pełen majestatu.
1
Tam, w cesarza kapeli,
Służył Bogu i ludziom.
Zawsze żarliwie się modlił.
I nad pismami się trudził.
Narrator Święty:
Przywdział habit zakonny
W klasztorze na Awentynie.
Święty Brunon:
Wielkiego Germanii Apostoła –
Bonifacego wezmę imię.
Narrator Anioł:
Wciąż modlił się o wybór drogi
Najprostszej do zbawienia.
Dlatego postanowił,
Że życie swe odmieni.
Narrator Człowiek:
Kiedy usłyszał wieści
O męczeństwie biskupa Wojciecha,
Zrozumiał, że też w ten sposób
Może się dostać do nieba.
Narrator Święty:
A że w pokorze swojej
Zawsze innych doceniał,
Zwrócił się do cesarza
O jego pozwolenie.
Święty Brunon:
Nie gniewaj się, Ottonie,
Ja kocham Cię jak brata,
Lecz muszę Ewangelię
Nieść pogańskiemu światu.
To są też bliźni nasi,
Za których umarł Zbawiciel.
By być z Chrystusem w niebie,
Jam gotów oddać życie.
Przyjacielu Ottonie,
Rozstańmy się w pokoju.
Zapewniam Cię, że zawsze
Będziesz w modlitwach moich.
Niech Jan wraz z Benedyktem
Idą do kraju Polan.
Ja w ciszy mej pustelni
Modlić się będę do Boga,
Gdy wreszcie paliusz dostanę,
Do Polski będę mógł przybyć.
Narrator Anioł:
Rozstali się dwaj przyjaciele.
I wkrótce umarł cesarz.
Brunon otrzymał paliusz
Od papieża Sylwestra.
Chór Świętych:
„Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego
dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy
Nie postępuje z nami według naszych grzechów
ani według win naszych nam nie odpłaca”3.
Narrator Człowiek:
A nowy władca Germanii,
Król Henryk, miał inne plany.
Henryk II:
Ciebie, księże Brunonie,
Do Węgrów posyłamy.
Zgoda, przyjmiesz święcenia,
Biskupem wnet zostaniesz.
O Polsce nie myśl tyle,
Ja walczę z Bolesławem.
Narrator Święty:
Zasmucił się młody Brunon,
Lecz wierny był królowi.
Udał się zatem na Węgry,
Dopiero potem – do Polski.
Narrator Anioł:
Władca Polan - Bolesław,
Przez wszystkich Chrobrym zwany,
Przyjął Brunona godnie
I poparł jego plany.
Narrator Człowiek:
By iść do pogan pozwolił
Za zgodą biskupa Rzymu.
3
Psalm responsoryjny (Ps 103); antyfona: Pan jest
łaskawy, pełen miłosierdzia.
2
Wiele czasu spędzili
Na modlitwie i rozmowie.
U grobu świętego Wojciecha
Przyjaźń przyrzekli sobie.
Zmartwychwstanie tłumaczy
I życie wieczne z Bogiem.
A Miłosierny Zbawca
Przejść mu pomaga przez ogień.
Narrator Święty:
Poznawał biskup Brunon
Gościnną ziemię Polan,
Spisywał żywoty świętych,
Planował misję do pogan.
Narrator Anioł:
Kiedy władca krainy,
Przez czarowników zwiedziony,
Rozkazał...
Narrator Anioł:
Opisał męczeństwo Wojciecha
I Pięciu Zakonnych Braci.
Wnet musiał Polskę opuścić,
Pożegnać polskich przyjaciół.
Narrator Człowiek:
Król Henryk znów iść do Węgrów
Rozkazał Brunonowi.
A potem Ruś, Pieczyngowie,
Ciągle zadania nowe.
Narrator Święty:
Nawet za morze, do Szwecji
Posłał Brunon kapłanów.
Święty Brunon:
Mówcie o dobrym Bogu,
Zanieście światło poganom.
Chór Świętych:
„Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki”4.
Narrator Anioł:
Rok Pański tysiąc dziewiąty.
Przepiękna polska kraina.
Dostojny biskup Brunon
Swą misję rozpoczyna.
Narrator Człowiek:
Idzie do kraju Prusów,
Pogan, co czczą bałwany.
Mówi im o Chrystusie,
O tym, że umarł za nas.
Narrator Święty:
Władca Prusów:
Biskup Brunon
Do ognia ma być wrzucony.
Święty Brunon:
Języki ognia niestraszne,
Bo Pan moim zbawieniem,
Bo Chrystus moim światłem
I moim ocaleniem.
Narrator Człowiek:
Zdumieli się Prusowie.
Prusowie:
Wielka moc twego Boga,
Który swoich wyznawców
Uchronić może od ognia.
Narrator Święty:
I w Pana uwierzyli,
Święty chrzest wnet przyjęli.
Ale byli też tacy,
Co zabić chrześcijan chcieli.
Narrator Anioł:
Gdy misjonarze Słowo Boże
W innym miejscu głosili,
Napadli ich zbrodniarze
I z okrucieństwem zabili.
Narrator Człowiek:
Kiedy książę Bolesław
Dowiedział się o tym,
Do Prusów zaraz wysłał
Swych posłów ze złotem.
Bolesław Chrobry:
Wykupcie ciała świętych
I złóżcie w mojej ziemi.
Narrator Człowiek:
Gdzie jest grób męczenników?
My, ludzie, nie wiemy.
4
Psalm responsoryjny (Ps 117/116); antyfona: Idźcie i
głoście światu Ewangelię.
3
Narrator Święty:
Wieść o śmierci Brunona
Dotarła do Germanii.
Ludzie mówili...
I Niemiec:
To święty!
II Niemiec:
Brunonie, módl się za nami!
Narrator Anioł:
Biskup także uznał
Brunona za świętego.
Odtąd możemy prosić
O wstawiennictwo jego.
III Kolega Brunona:
Święty Brunonie z Kwerfurtu!
Wszyscy:
Módl się za nami!
Wszyscy:
„Naszej Ojczyzny wierny przyjacielu,
Święty Brunonie, pasterzu i mnichu,
Twoje wspomnienie niechaj nas umacnia
W drodze ku Bogu.
Osoby:
1. Święty Brunon z Kwerfurtu - K. Ziarko
2. Chór Świętych: B. Kunda, A. E.
Grygo, A. Pieńkowska, A. Gugało, E.
Warsiewicz, A. Karpińska, K. Kunda
3. Narrator Święty – W. E. Grygo
4. Narrator Anioł – N. Sentkowska
5. Narrator Człowiek – M. Czaplińska
6. Ojciec św. Brunona – Ł. Grygo
7. Matka św. Brunona – M. Lewoń
8. I Kolega Brunona – A. Sentkowska
9. II Kolega Brunona – W. Czaplińska
10. III Kolega Brunona – K. Bielawska
11. Otton III – W. Oleksy [A. Ziarko]
12. Henryk II – M. Szczęsny
13. Bolesław Chrobry – M. Sztabiński
14. Władca Prusów – M. Wysocki
15. Towarzysze Brunona: M. Sz. Grygo, A.
Kunda
16. Prusowie:
E.
Sobolewska,
A.
Kosakowska, J. Sikora
17. I Niemiec – A. Żywalewska
18. II Niemiec – M. Warsiewicz
Razem – 27 osób
Byłeś przez Pana przerzuconym mostem
Ponad brzegami skłóconych narodów,
Aby je godzić mocą Ewangelii
Większą od granic.
Czuwaj więc teraz nad swoimi braćmi,
Którzy u ciebie szukają pomocy:
W ziemi rodzinnej i tam, gdzie przelałeś
Krew swą niewinną.
Pomóż nam, ojcze, zawsze być z Chrystusem,
Głosić Go na co dzień słowami i czynem,
Naucz wprowadzać pokój nieobłudny
Między zwaśnionych.
Chwała niech będzie Bogu w Trójcy Świętej,
Cześć i podzięka za ciebie, pasterzu,
Który męczeństwem potwierdziłeś prawdę
Dobrej Nowiny. Amen”5.
5
Hymn
z
Liturgii
Godzin,
podaję
za:
www.brewiarz.katolik.pl/vii_08/1207p/godzczyt.php3.
4