75-lecie Szkoły „Bo gdzie skarb twój, tam i serce twoje.” (Mt 6,21)

75-lecie Szkoły
„Bo gdzie skarb twój, tam i serce twoje.”
(Mt 6,21)
Redakcja
Agnieszka Łąka
Teresa Wojciechowska
Longina Nadolna
Wanda Dławichowska
Bożena Kowalewska
Krystyna Mazurek
Opracowanie graficzne
Mariusz Koszuta
Redakcja techniczna
Wiesława Koszuta
Fotografie
Krzysztof Filipiak
Mariusz Koszuta
Bogdan Krysiński
Tomasz Ojrowski
Archiwum Szkoły
ISBN 978-83-917380-7-8
© Copyright by Zespół Szkół Gminnych Nr 3
im. Fryderyka Chopina
w Milanówku
Wydanie I
Milanówek 2009
Wydawca
Agencja Wydawniczo-Handlowa „Bożena”
05-822 Milanówek
ul. Przyszłości 16
tel./fax 022 755 81 11
e-mail: [email protected]
www.awhb.pl
2
Widok szkoły „z lotu ptaka”
Spis treści
Z dziejów Milanówka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Szkoła w latach 1933 – 1948 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Szkoła w latach 1948 – 1965 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .10
Szkoła w latach 1965 – 1999 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .16
Szkoła po wprowadzeniu reformy oświaty w 1999 . . . . . . . . .20
Osiągnięcia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .23
Absolwenci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .26
Dyrektorzy Szkoły Podstawowej nr 3
i Zespołu Szkół Gminnych nr 3 w latach 1933 – 2009 . . . . . . .28
Nauczyciele Szkoły Podstawowej nr 3
i Zespołu Szkół Gminnych nr 3 w latach 1933 – 2009 . . . . . .30
Pracownicy niepedagogiczni Szkoły Podstawowej nr 3
i Zespołu Szkół Gminnych nr 3 w latach 1933 – 2009 . . . . . . .34
Akt erekcyjny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .35
Pismo do Kuratorium w sprawie nadania imienia szkole . . . . .36
Pismo z Kuratorium o nadaniu szkole
imienia Fryderyka Chopina . . . . . . . . . . . . . . . . . . .37
Hymn szkoły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .38
Złota Księga Honorowych Obywateli Szkoły . . . . . . . . . . .39
Z życia szkoły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .40
3
Z dziejów Milanówka
Milanówek, znana podstołeczna miejscowość – letnisko, położony jest
Willa „Waleria”
przy ul. Spacerowej 20
– jedna z pierwszych
wybudowanych przed
I wojną światową,
dawna własność wielkiego
polskiego aktora i komika
Rufina Morozowicza,
muzeum z pracownią
wspaniałego polskiego
rzeźbiarza Jana
Szczepkowskiego oraz
szczególne miejsce walki
Polski Podziemnej
4
w lesistej okolicy, w odległości 25 km od Warszawy.
Już pod koniec XIX wieku,
folwark Milanówek, posiadający
swoją wieloletnią historię, pełnił
wiodącą rolę wśród folwarków
w tej części Mazowsza.
Ta podwarszawska miejscowość o znakomitych warunkach
klimatycznych, stała się w początkach XX stulecia atrakcyjnym letniskiem, głównie dla
mieszkańców Warszawy. Przełomowym momentem dla Milanówka było otwarcie w 1901 r.
przystanku, Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, ułatwiającego warszawiakom przyjazdy na
wypoczynki sobotnio-niedzielne. Położenie blisko stolicy oraz walory
przyrodnicze Milanówka zachęcały ich do bardziej stabilnego łączenia się z tą miejscowością. Masowo zaczęto budować obiekty letniskowe, przybywało też wielu nowych mieszkańców, którzy decydowali się
na stałe zamieszkanie. Poza warszawiakami, osiedlała się również ludność z różnych stron Polski. Następuje burzliwy rozwój Milanówka,
który w niedługim czasie z małej wioski staje się dużą miejscowością
o walorach wypoczynkowych, turystycznych i ekologicznych. Gwałtownie rośnie liczba mieszkańców. Wraz z rozwojem miejscowości wzrasta
zapotrzebowanie na obiekty handlowe i rzemieślnicze.
Na jakie atrakcje i rozrywki mogli liczyć letnicy przybywający do Milanówka w połowie lat trzydziestych? Miejscowość dysponowała niemałą infrastrukturą wypoczynkowo-rozrywkową. Zadbane alejki parkowe,
tereny rekreacyjne dla tych, którzy lubią czynny wypoczynek. Liczne
imprezy sportowe, zwłaszcza będące specjalnością letniska zawody tenisowe, rozgrywane na miejscowych kortach ziemnych, tuż przy Teatrze
Letnim (do dzisiaj korty te funkcjonują). Spragnieni kąpieli słonecznych i wodnych udawali się na jedną z dwu plaż.
Dla pokrzepienia można było
udać się do jednej z restauracji
S. Parkota i F. Witkowskiego, które
organizowały również zabawy, dansingi itp.
Właściwy rozwój Milanówka datuje się od roku 1919, tj. od chwili
wyodrębnienia letniska w oddzielną jednostkę administracyjną. Od
tego bowiem czasu część Milanówka położona po prawej stronie toru
kolejowego (licząc od Warszawy)
należała do gminy Grodzisk, a położona po lewej stronie toru do gminy
Helenów.
Pod koniec I dekady XX w. Milanówek został wyodrębniony z gminy Grodzisk Maz. i stał się samodzielną gminą „Milanówek - Letnisko”.
Szybki rozwój gminy spowodował uruchomienie różnych obiektów
służb publicznych. Powstają placówki oświatowe, lekarze otwierają gabinety itp.
Pierwsza z nich powstała już
na początku ub. stulecia w 1905 r.
Była to prywatna szkoła powszechna, utrzymywana przez mieszkańców, którą władze rosyjskie
po dwóch latach zamknęły. W latach 1908 – 1914 działała jako prywatna szkoła ludowa. W latach
1914 – 1917 szkoła była nieczynna.
W 1918 r. otwarto Publiczną Szkołę Powszechną, która mieściła się
w wynajętych pomieszczeniach
prywatnego domu.
W roku 1933 z inicjatywy Towarzystwa Gimnazjum powstała
prywatna Szkoła Powszechna. Była to trzecia szkoła podstawowa w Milanówku, obecny Zespół Szkół Gminnych nr 3.
Wraz ze wzrostem liczby ludności Milanówka w połowie lat pięćdziesiątych pojawiła się potrzeba wybudowania nowej szkoły podstawowej.
W tym czasie istniejące szkoły z dużym trudem rozwiązywały trudności,
dzieci uczęszczały na lekcje w systemie zmianowym, nastąpiło także całkowite zużycie techniczne budynku Szkoły Podstawowej nr 3, który nie nadawał się już do remontu. Nową szkołę przy ul. Żabie Oczko 1 oddano do użytku
w 1965 r. W 1974 r. nadano jej imię Fryderyka Chopina.
Willa „Matulinek”;
zabytkowy zespół
architektury willowej
w Milanówku należy do
najcenniejszych w Polsce
Korty tenisowe
Milanowskiego
Towarzystwa Letniczego
przed II wojną światową
należały
do najpopularniejszych
w Polsce
5
Willa „Zacisze”
przy ul. Słowackiego 3,
dawna własność
jednego z największych
polskich śpiewaków
operowych Stanisława
Gruszczyńskiego.
Po wojnie willa służyła
przez wiele lat jako jeden
z budynków Szkoły
Podstawowej nr 3
Szkoła wynajmuje sale
na różnego typu zajęcia
edukacyjne i sportowe
oraz zajęcia wykładowe
dla słuchaczy
Uniwersytetu Trzeciego
Wieku prowadzone w
budynku Zespołu Szkół
Gminnych nr 3
w Milanówku
6
W połowie lat sześćdziesiątych nie
zaspokoiło to jednak lokalowych potrzeb szkolnictwa – większość klas była
przepełniona. W roku szkolnym
1966/67 liczba uczniów szkół podstawowych ponownie przekroczyła
granicę 2000 dzieci, które uczyły się
w 60 oddziałach. Pracowało wówczas w tych placówkach 105 nauczycieli. Miasto przeznaczyło na cele
oświatowe blisko połowę środków
budżetowych, a i tak nie wystarczyło ich na wszystkie inwestycje. Jedną
z nich było podpiwniczenie Szkoły
Podstawowej nr 3 z przeznaczeniem
na szatnie.
Porównując obecny budynek z pierwszymi pomieszczeniami tej
szkoły, uświadamiamy sobie, jak wiele w okresie powojennym zrobiono
w Milanówku w celu stworzenia odpowiedniej bazy lokalowej dla miejscowej oświaty. Mało jest miast tej rangi co Milanówek, tj. liczących około
15 tys. mieszkańców, które mogłyby się poszczycić tym, że w ciągu kilkunastu lat powojennych wybudowały wysiłkiem społecznym pięć szkół.
Obecnie do Zespołu Szkół Gminnych nr 3 – Szkoły Tysiąclecia
uczęszcza ok. 500 uczniów. Poza zajęciami obowiązkowymi organizowane są w szkole zajęcia nadobowiązkowe. Działa kółko plastyczne,
sekcja sportowa (specjalność łyżwiarstwo szybkie, którym kieruje trener
i dyrektor Krzysztof Filipiak), drużyna żeglarsko-harcerska. Wzrost kosztów utrzymania powoduje, że podejmuje się różnego rodzaju działalność
dochodową. Szkoła wynajmuje sale
na różnego typu zajęcia edukacyjne
i sportowe oraz jest współorganizatorem słynnych „Kabaretonów” Pawła
Dłużewskiego. Wśród absolwentów
szkoły jest wiele osób aktywnie pracujących na rzecz miasta.
Dużą aktywność przejawia samorząd szkolny, który organizuje wieczornice, zabawy, wycieczki, rajdy
i konkursy. Dumą szkoły jest biblioteka (ponad 14 tys. woluminów)
i czytelnia z bogatym księgozbiorem
podręcznym.
Szkoła w latach 1933 – 1948
Powstanie szkoły datuje się na rok 1933, kiedy to tworzyły się sześcio-
klasowe szkoły powszechne. Swoją działalność rozpoczęła pod nazwą Powszechna Szkoła Towarzystwa Gimnazjum. Stanowiła ona podbudowę
gimnazjum i z tego względu nie posiadała klasy siódmej. Miała jednak
pełne prawa szkoły powszechnej.
W początkowej fazie rozwoju, ze względu na
małą liczbę uczniów, zajmowała niewielki lokal przy ul. Spacerowej 1. Pierwszą kierowniczką,
a zarazem nauczycielką matematyki była pani Zofia
Fiedorowicz. Pozostała kadra pedagogiczna to panie: Janina Suchońska, Irena Wojtczak-Nadrowska
i Zofia Necka. Po dwóch latach, w roku 1935 Zarząd
Towarzystwa przeniósł szkołę do willi „Kresy” przy
ul. Słowackiego 6.
Ze względu na wzrastającą liczbę uczniów zwiększono grono nauczycieli. Doszły panie: Stanisława
Dziubecka-Badowska, Irena Chmielnicka (później
Steuermark) i Natalia Białobrzeska.
Choć formalnie dyrektorką szkoły była p. Zofia Fiedorowicz, to w praktyce dla najmłodszych klas najważniejszą osobą była p. Janina Suchońska. Ponadto p. Irena Wojtczak-Nadrowska
i p. Zofia Necka. Pani Suchońska pełniła również
funkcję katechetki.
W zakresie nauczania realizowano program sześcioklasowych szkół powszechnych. Uczniowie po
ukończeniu szkoły mieli prawo wstępu do pierwszej
klasy gimnazjum. W pierwszych latach nauki przeciętna liczba uczniów w klasach wynosiła 15 – 20 osób. Zwierzchnią władzą pierwszej instancji w tym czasie był Inspektor Szkolny w Grodzisku
Maz. Placówka wizytowana była regularnie w każdym roku. Wszystkie
wizytacje wypadały zadowalająco. Pomimo niesprzyjających warunków, zwłaszcza zimą – problemy z ogrzewaniem, program był w pełni
realizowany, a kompetentni nauczyciele mieli bardzo życzliwy stosunek
Willa „Bożenka”
przy ul. Spacerowej 3
Willa „Kresy”
przy ul. Słowackiego 6,
w początkowym okresie
istnienia szkoły służyła
jako jeden z budynków
szkolnych
7
Pamiątkowe zdjęcie
grona pedagogicznego
z uczniami szkoły
w 1939 r.
Jedna ze stron
zachowanej kroniki
szkolnej
8
do uczniów. Na bieżąco utrzymywali kontakt z rodzicami i pomagali uczniom znajdującym się
w trudnej sytuacji.
Do roku 1965 nauka odbywała
się w czterech budynkach: w willi „Bożenka” przy ul. Spacerowej,
gdzie mieści się obecnie Integracyjna Społeczna Szkoła Podstawowa;
w willi „Zacisze” przy ul. Słowackiego 3, wtedy własność znanego śpiewaka Stanisława Gruszczyńskiego,
a obecnie aktorki Krystyny Jandy;
w budynku prywatnym „Sosnowica” przy ul. Wielki Kąt i w willi „Kresy”
przy ul. Słowackiego 6.
Lata wojny i okupacji to niezwykle trudny czas dla funkcjonowania
placówki. Budynek szkolny przy ul. Spacerowej 1 kilkakrotnie zajmowany był przez wojska niemieckie. Po pewnym czasie przejęły go władze
polskie i zamieniły na stałe na szpital PCK. W związku z tym przez cały
okres okupacji nauka odbywała się w mieszkaniach prywatnych. Warunki
były trudne, ale zarówno młodzież jak i nauczyciele wykazywali wiele
zapału i samozaparcia. Pomimo intensywnych zabiegów zabezpieczania przez personel szkoły, częściowemu zniszczeniu uległ sprzęt (ławki,
krzesła itp.) i pomoce dydaktyczne. Okupant świadomie zniszczył dość
dobrze zaopatrzoną bibliotekę szkolną.
W roku 1940 niemieckie władze szkolne zezwoliły na wprowadzenie
klasy siódmej. Realizowała ona jednak program pierwszej klasy gimnazjum, uzupełniając w ten sposób braki spowodowane niemieckim zakazem prowadzenia gimnazjum. W roku 1941 powstała klasa ósma i realizowała program drugiej klasy gimnazjum.
Pod osłoną szkoły powszechnej przez cały czas
wojny prowadzone były tajne komplety gimnazjalne. W ten sposób funkcjonowała szkoła powszechna i pełne gimnazjum. Kierowniczką nadal pozostawała p. Zofia Fiedorowicz. Ponieważ
władze okupacyjne niechętnie widziały szkoły
prywatne, placówkę zamykano dwukrotnie. Tylko dzięki usilnym staraniom kierowniczki udało
się przywrócić jej funkcjonowanie i utrzymać
przez całą okupację bez żadnych przerw.
Nauczyciele milanowskich szkół, w tym prywatnej szkoły Towarzystwa Gimnazjum, włączyli się do walki z okupantem. Obok różnych form zaangażowania wielu pedagogów
i młodzieży w konspirację wojskową i polityczną, frontem walki było również tajne nauczanie. Dążąc do przekształcenia narodu
w tanią, niewykształconą siłę roboczą, okupant
uderzył w inteligencję, naukę, oświatę, kultu-
rę. Już w 1939 r. wydano rozporządzenie
o zamknięciu wyższych uczelni oraz szkół
średnich. W szkołach powszechnych
znacznie ograniczono program nauczania.
W Milanówku, tak jak w całym powiecie
błońskim, naukę rozpoczęto w listopadzie
1939 r. Choć uczęszczanie do szkoły nie
było obowiązkowe, wielu rodziców wykazywało się dużą życzliwością i pomocą
w stosunku do nauczycieli. Udostępniali własne mieszkania na tajne komplety.
Naukę w szkole wznowiono, opierając się
na przedwojennych programach i podręcznikach. Władze okupacyjne skreśliły
z programu nauczania historię, geografię
i literaturę polską oraz nakazały władzom
szkolnym przekazanie podręczników i pomocy naukowych z tych przedmiotów.
Kierownictwo szkół starało się ominąć
to zarządzenie i przekazywało tylko stare i zużyte podręczniki, mapy i wypisy,
a nowe podręczniki i książki z biblioteki
ukrywało w domach rodziców. W oficjalnych tygodniowych planach zajęć pomijano
te przedmioty, ucząc ich na tajnych kompletach. Opał na ogrzanie budynków organizowali rodzice.
W roku szkolnym 1939/40 nauczanie skreślonych przedmiotów nadal nie
miało zorganizowanej formy. Dopiero latem 1940 r. nawiązano kontakt z kierownictwem Tajnej Organizacji Nauczycielskiej, od której nauczyciele otrzymali wytyczne do pracy pedagogicznej i organizacyjnej.
Stworzono zakonspirowaną sieć tajnego nauczania. Powstała Powiatowa Komisja Oświaty i Kultury. Na czele Gminnej Komisji Oświaty
i Kultury w Milanówku stanął Wacław Wdowiak. Nauczanie przybierało
różne formy, w organizację tajnej pracy włączyli się czynnie nauczyciele
naszej „Trójki”.
W roku 1945 szkoła ponownie zajmowała budynek przy ul. Spacerowej 1.
Po zakończeniu wojny rozpoczęła działalność jako siedmioklasowa szkoła prywatna. Praca była bardzo utrudniona ze względu na brak odpowiedniego lokalu, niezbędnego sprzętu szkolnego i środków dydaktycznych.
Z pomocą przyszło wtedy Koło Rodziców, zakupując wyposażenie klas.
Szkoła w dalszym ciągu funkcjonowała jako placówka prywatna.
Ponieważ liczba uczniów stale wzrastała, kierownictwo wystąpiło z wnioskiem o jej upaństwowienie. Po parokrotnych wizytacjach, władze zwierzchnie uznały poziom szkoły za zadowalający. Projekt kierownictwa szkoły poparła Gminna Rada Narodowa
w Milanówku, zobowiązując się odpowiednią uchwałą do przejęcia ciężaru
utrzymania placówki i włączenia jej do budżetu Samorządu Gminnego.
Rozporządzeniem władz szkolnych z dnia 1 września 1948 r. szkoła
została upaństwowiona. Liczyła wówczas 294 uczniów.
W początkach swojego
istnienia szkoła
powszechna była
prywatna;
koszt miesięcznego
kształcenia ucznia
zachował się na afiszu
(ze zbiorów Marii
Smoleń)
9
Grono pedagogiczne
i absolwenci z roku
szkolnego 1950/51
(z archiwum Andrzeja
Pettyna)
10
Szkoła w latach 1948 – 1965
Rok
szkolny 1948/49 to przełomowy moment w dziejach szkoły.
Na mocy rozporządzenia władz oświatowych została ona upaństwowiona
i oznaczona numerem 3. Swoim rejonem objęła zachodnią część Milanówka.
Stanowisko kierownika nadal pełniła pani Zofia Fiedorowicz. W roku
1950 Kierownikiem Szkoły został pan Stefan Lesiecki.
Rok szkolny 1951/52 rozpoczął się pod znakiem nowego socjalistycznego stylu pracy. W sierpniu na pierwszym posiedzeniu Rady Pedagogicznej ułożono ogólnoszkolny plan wychowawczy i dydaktyczny. Następnie
wychowawcy opracowali takie plany dla poszczególnych klas.
W szkole uczyło się 284 uczniów. Klasy nie były już tak liczne jak
w latach ubiegłych, największa liczyła 47 osób.
W połowie września zainicjowano dożywianie uczniów. Objęto nim
147 dzieci. Wydział Oświaty opłacał w 100% śniadania dla 25 dzieci
i w 50% dla dziesięciorga. Staraniem Kierownika Szkoły i Komitetu Rodzicielskiego szkoła otrzymała dodatkowy lokal przy ul. Słowackiego 6.
Umieszczono w nim klasy IV i II od godz. 8.00, a po skończeniu zajęć przez kl. II lekcje rozpoczynała klasa pierwsza. Reszta klas, gabinet
kierownika i sekretariat pozostawały w budynku przy ul. Spacerowej 1.
Od tego roku opiekę nad szkołą objął Instytut Jedwabniczy w Milanówku, organizując Komitet Opiekuńczy, który podjął współpracę z Komitetem Rodzicielskim. Wspólne działania zaowocowały zakupieniem ławek
do klasy w nowym budynku oraz wielu pomocy dydaktycznych i książek
do szkolnej biblioteki.
Lata pięćdziesiąte to okres nasilonej ideologii socjalistycznej. W zakładach pracy tworzyły się komórki partyjne, kolektywy, które przepracowywały materiał ideologiczny. W naszej szkole grono nauczycielskie zbierało się systematycznie trzy razy w miesiącu. W maju wszyscy nauczyciele
przystąpili do egzaminu ideologicznego. Troje z nich zdało go na ocenę
bardzo dobrą.
W czerwcu 1952 r. wprowadzono egzamin końcowy. Uczniowie
siódmych klas przystępowali do
sprawdzianu z języka polskiego,
matematyki i nauki o konstytucji.
W następnym roku szkolnym egzamin rozszerzono o geografię dla klas
siódmych oraz język polski, matematykę i biologię dla klas szóstych.
Ponieważ rok szkolny 1952/53
rozpoczął się pod hasłem pogłębiania wychowania w duchu socjalizmu i kształtowania światopoglądu
naukowego, Komitet Rodzicielski przy współpracy z kierownictwem
szkoły zorganizował szereg odczytów dla uczniów. Pedagogizacja ta miała
na celu uświadomienie i nadanie odpowiedniego kierunku wychowaniu
domowemu. Jednocześnie zachęcano młodzież do aktywnego udziału
w życiu społecznym.
Pod koniec roku szkolnego egzamin promocyjny zdawali już uczniowie klas IV – VII. Uczniowie klas IV i V z języka polskiego i matematyki,
klasy VI z języka polskiego, matematyki, biologii i geografii, a klasy VII
z języka polskiego, matematyki, nauki o konstytucji, historii i biologii.
Egzaminy wykazywały dobre przygotowanie uczniów. Zniesiono je
w roku 1957. W czerwcu uczniowie na zakończenie roku otrzymali świadectwa z ocenami uzyskanymi tylko w wyniku klasyfikacji końcowej.
Rok 1954 to początek wyżu demograficznego. Do klas pierwszych
zapisano ponad sześćdziesięcioro dzieci. Dlatego władze oświatowe
zgodziły się na utworzenie dwóch
równorzędnych klas pierwszych
i skierowały do pracy nową nauczycielkę p. Janinę Jeznacką.
Ze względu na rozbudowę Warszawy i wyprowadzenie się do
niej mieszkańców Milanówka,
zmniejszyła się liczba uczniów
i pod koniec roku wynosiła już tylko 250 osób. W lipcu na terenie naszej szkoły po raz pierwszy zorganizowano półkolonie dla uczniów
wszystkich milanowskich podstawówek. Zgłosiło się dziewięćdziesięcioro dzieci. Kierownictwo objął
p. Stefan Lesiecki, a wychowawstwo trzech grup panie: Michalina Kondracka, Stanisława Dziubecka
i Halina Lesiecka.
W następnych latach stale zwiększała się liczba uczniów, dlatego sukcesywnie tworzono po dwie klasy równoległe tak, że w dniu rozpoczęcia
roku szkolnego 1960/61 Szkoła Podstawowa nr 3 liczyła 14 oddziałów.
Wobec zaistniałej sytuacji 1 października 1960 r. szkoła otrzymała trzeci lokal (a czwarty w dotychczasowej historii) przy ul. Wielki Kąt 1.
Grono pedagogiczne
z uczniami szkoły;
Pierwszy z lewej Stefan
Lesiecki, trzecia z lewej
Irena Steuermark,
1961 – 1963
Kierownik szkoły
Stefan Lesiecki
z uczniami
– rok szkolny 1959/60
11
Budynek szkolny
przy ul. Spacerowej 1
12
W związku z objęciem nowego budynku uczniowie zyskali upragnioną
od dawna salę gimnastyczną. Oprócz tego umieszczono tam dwie klasy,
bibliotekę, świetlicę i stołówkę. Jedno z pomieszczeń przeznaczono na gabinet lekarski, o który już od dawna starało się kierownictwo szkoły przy
gorącym poparciu Rady Rodziców. Działania te zakończyły się sukcesem
i na początku roku 1958 Wydział
Zdrowia w Pruszkowie przyznał
½ etatu pomocy medycznej. Nowym budynkiem i związaną z tym
poprawą warunków lokalowych
szkoła nie cieszyła się długo. 28 listopada 1957 r. do budynku wprowadził się tzw. „dziki lokator” i zajął
w sposób podstępny trzy pokoje
z kuchnią. Mimo interwencji ze
strony kierownika szkoły, pomieszczeń tych nie zwrócono do końca
roku szkolnego. Zmusiło to Stefana
Lesieckiego do podjęcia decyzji o likwidacji stołówki i świetlicy.
W roku 1958 wprowadzono do planu nauczania, jako nadobowiązkową – religię, w wymiarze 2 godz. tygodniowo. Należy również wspomnieć, że w tych latach (aż do roku szkolnego 1977/78) rok szkolny dzielił się na 4 okresy.
W II połowie lat pięćdziesiątych w całym kraju ruszyła kampania pod hasłem „Tysiąc szkół na tysiąclecie Państwa Polskiego”.
Podjął je również Kierownik Szkoły i przedstawiciele Komitetu
Rodzicielskiego. Na jednym z ogólnych zebrań rodziców i Komitetu Rodzicielskiego, przy udziale kierownictwa szkoły i wszystkich nauczycieli,
w dniu 7 grudnia 1958 r. podjęto uchwałę o konieczności budowy nowego, większego lokalu dla Szkoły Podstawowej nr 3. Przewodniczącym Komitetu Rodzicielskiego był wtedy pan Adam Mickiewicz.
Jednocześnie podjęto decyzję o założeniu własnego, niezależnego od
Liceum Ogólnokształcącego, Komitetu Społecznego Budowy Szkoły
nr 3. Spowodowane to było faktem, iż przy wspólnym działaniu na czoło
wysuwały się interesy liceum, sprawa „Trójki” schodziła na dalszy plan.
A nauka i nauczanie w szkole były coraz trudniejsze. Wciąż wzrastająca liczba uczniów, zajęcia w trzech wymagających remontu budynkach, nauka na
dwie zmiany. Nic więc dziwnego, że projekt wzbudził ogólny entuzjazm.
Przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego wystąpił z apelem o dobrowolne składki. Jako pierwsza z instytucji wzbogaciła konto Fabryka
Jedwabiu Naturalnego. Szkoła rozpoczęła organizację balów sylwestrowych i karnawałowych, z których dochód przeznaczano na rzecz budowy. Zabawy odbywały się w świetlicy Fabryki Narzędzi Chirurgicznych
i Dentystycznych w Milanówku. Apel o dobrowolne datki spotkał się
z przychylnym przyjęciem wśród mieszkańców Milanówka. W tej sytuacji Komitet Budowy Szkoły wystąpił do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej z wnioskiem o przydział placu pod budowę, co warunkowało
włączenie budowy szkoły do planu inwestycyjnego.
W skład Komitetu Społecznego Budowy Szkoły weszli: kierownik
Stefan Lesiecki, Jerzy Simborowski, Anna Zglińska, Leon Bałdyga,
dr Halina Rybicka.
Pierwszym miejscem, jakie władze powiatowe chciały przydzielić szkole, był plac obok fabryki naczyń aluminiowych. Jednakże ani kierownik, ani
Komitet Rodzicielski nie wyrazili zgody, bo po pierwsze szkoła nie mogła
stanąć obok fabryki, a po drugie teren był zbyt mały. Jako najwłaściwszy
wskazano plac użytkowany przez Zgromadzenie Sióstr Urszulanek przy
ul. Mickiewicza. Na to nie wyraziły zgody władze powiatowe. Pertraktacje
trwały nadal i na zebraniu Komitetu Rodzicielskiego w dniu 15 czerwca
1959 r. przewodniczący prezydium Adam Mickiewicz powiadomił zebranych, że przydzielono plac przy ul. Żabie Oczko 1, należący do Uniwersytetu Warszawskiego. Było to zwycięstwo na I etapie. Przewodniczący poinformował również, że zostały do załatwienia sprawy urzędowe związane
z przekazaniem przez Uniwersytet placu Miejskiej Radzie Narodowej
w Milanówku. Odczytał również zebranym pismo rektora UW do Prezydium MRN w Milanówku, w którym rektor pozytywnie ustosunkował
się do sprawy. Obecny na posiedzeniu przedstawiciel Komisji Oświaty
i Kultury Miejskiej Rady Narodowej, gratulując sukcesu, poinformował,
że z budżetu MRN wyasygnowano 20 000 zł na budowę szkoły. Jednocześnie przestrzegał przed zbytnim entuzjazmem i poradził, aby liczyć na
swoje siły. Zobowiązał się dopilnować formalnego przejęcia placu przez
Miejską Radę Narodową.
Ze względu na piętrzące się trudności rozwiązano istniejący Komitet
Społeczny Budowy Szkoły nr 3, a utworzono Miejski Komitet Budowy
Szkoły nr 3, w skład którego weszli dotychczasowi członkowie Społecznego Komitetu i przedstawiciele władz miasta.
Dnia 24 września 1959 r. na zebraniu Prezydium Komitetu Rodzicielskiego p. Stefan Lesiecki przedstawił sprawozdanie o stanie wykonanych
prac. W okresie lipiec – wrzesień przeprowadzono wiercenia oraz pomiary
warstwowe gruntu, które w efekcie
wykorzystano przy sporządzeniu
planu koniecznego do zatwierdzenia budowy szkoły. Następnym poczynionym krokiem było uzyskanie
zgody na podłączenie budynku do istniejącej sieci elektrycznej oraz wystosowanie pisma z prośbą o przydzielenie siatki i słupków do ogrodzenia
placu. Pomiary terenu i wód gruntowych zakończono we wrześniu i już
15 października gotowa była pełna
dokumentacja. Jednocześnie rozpoczęto prace nad pozyskaniem projektu budynku.
Dodatkową motywacją do szybkich działań było zarysowanie się ściany w budynku szkoły przy ul. Wielki Kąt i nakaz zawieszenia zajęć.
W tym czasie zastępcą Kierownika Szkoły zostaje p. Irena Steuermark.
Na posiedzeniu Komitetu Rodzicielskiego w dniu 27 maja 1960 r.
przewodniczący Tadeusz Simborowski oznajmił, iż wybrany został projekt inż. Iskierki uzgodniony z Zarządem Budowy Szkół w Pruszkowie.
Był to typowy projekt jedenastoizbowej szkoły. Po oficjalnym zatwierdzeniu został on zaadaptowany do potrzeb milanowskiej szkoły.
Willa „Sosnowica”
przy ul. Wielki Kąt 1
pełniła funkcję budynku
szkolnego do 1965 r.
13
Wmurowanie kamienia
węgielnego pod budynek
„Tysiąclatki”
14
Następne miesiące przyniosły wiele problemów związanych z budową
szkoły. Pomimo dużego zaangażowania kierownika i członków Komitetu
Budowy, prace postępowały bardzo wolno. Dodatkowe opóźnienia spowodowały reorganizację Zarządu Inwestycji Szkolnych.
29 marca 1961 r. to bardzo bolesny dzień dla „Trójki”. Tego dnia zmarł
w pełni sił twórczych kierownik Stefan Lesiecki. Ciężko chory nie zważał
na zdrowie. Do końca trwał na posterunku swojej szkoły. Po jego śmierci,
aż do końca roku 1962 funkcję kierownika pełniła Irena Steuermark.
W 1962 r. kierownikiem szkoły na następne dziesięciolecie został Jan
Ciaś, który przejął obowiązki kierownika związane z budową, a jego zastępcami były panie: najpierw Zdzisława Rusinowicz, potem Janina Trenerowska. Zmarły kierownik nie doczekał radosnego momentu, kiedy
przewodniczący Simborowski poinformował, iż Zarząd Budowy Szkół
w Pruszkowie zatwierdził projekt inż. Iskierki i wstawił do planu na
rok 1962 budowę gmachu dla Szkoły Podstawowej nr 3 w Milanówku.
W związku z tym można było rozpocząć opracowanie dokumentacji zagospodarowania terenu. Ustalono również, że przygotowanie terenu pod
budowę szkoły odbywać się będzie w ramach prac społecznych.
Niestety, 9 listopada 1961 r. Jerzy Simborowski poinformował, że budowa szkoły została przesunięta w planach na rok 1963. Komitet miał dołożyć
wszelkich starań, aby termin przyspieszyć. Cała dokumentacja była już gotowa.
Trwały przygotowania do budowy, a pod koniec czerwca „Trójka” odzyskała zajęte wcześniej 3 pomieszczenia w budynku przy
ul. Wielki Kąt. Postanowiono urządzić tam pracownię robót ręcznych
i świetlicę. Były one gotowe w dniu rozpoczęcia roku szkolnego.
26 kwietnia 1963 r. odbyło się zebranie Komitetu Rodzicielskiego
przy licznym udziale grona pedagogicznego, na którym kierownik Jan
Ciaś poinformował o postępie prac przy budowie szkoły. Jedyna trudność powstała przy lokalizacji szatni. Projekt przewidywał je przy klasach,
co nie było korzystne. Kierownictwo starało się o umieszczenie ich
w piwnicy. Projekt ten został po
pewnym czasie zatwierdzony. Na
połowę maja przewidziane zostało
wmurowanie kamienia węgielnego i aktu erekcyjnego. Ostatecznie uroczystości te odbyły się dnia
20 lipca 1963 r. Budowa szkoły
ruszyła pełną parą, a tymczasem
rozpoczął się kolejny rok szkolny.
Ze względu na dużą liczbę uczniów
i słabe warunki lokalowe (małe klasy) po raz pierwszy w historii szkoły
utworzono trzy równoległe klasy
trzecie i czwarte.
W roku szkolnym 1962/63 nastąpiły zmiany w rozkładach materiału
dla klas I – IV (w tych latach nauczanie początkowe obejmowało klasy
I – IV, a nie tak jak teraz I – III).
Rok szkolny 1965/66 rozpoczęto uroczyście przed gmachem nowej
szkoły. Jednakże oficjalne przejęcie budynku nastąpiło dopiero w grudniu. Spowodowane było to trudnościami z wyposażeniem klas. Wszyscy
uczniowie i wielu rodziców zaangażowało się z chęcią w porządkowanie
i zagospodarowanie nowej szkoły.
Uczeń
Samorządu Szkolnego
Nowy budynek
„Tysiąclatki”
15
Szkoła w latach 1965 – 1999
Kiedy opadły emocje związane z oddaniem do użytku nowego budyn-
Odznaka
Wzorowy Uczeń
16
ku, pojawiła się kwestia patrona szkoły. W grudniu 1965 r. Rada Pedagogiczna, Kuratorium i władze terenowe wysunęły kandydaturę Zygmunta
Nawickiego, zasłużonego pedagoga, założyciela Związku Nauczycielstwa
Polskiego, związanego z terenem powiatu grodziskiego. Pomimo początkowego poparcia, projekt ten upadł i do 1974 r. szkoła pozostawała bez
patrona.
Nadal trwały prace wykończeniowe na terenie szkoły, jednocześnie
Kierownik, przy współudziale Komitetu Rodzicielskiego, podjął kroki
w celu przygotowania boiska sportowego na tyłach szkoły. Siłą napędową
prac przy budowie tego obiektu był nauczyciel wychowania fizycznego
p. Ignacy Wałęza. Swoją postawą zachęcił młodzież do czynnej pracy.
W budowę boiska i wybiegu przed szkołą włączyli się żołnierze z pobliskiej jednostki wojskowej, którzy wszystkie prace wykonali w czynie
społecznym.
16 września 1967 r. odbyło się oficjalne przekazanie szkole obu tych
obiektów. Na uroczystość tę zaproszono przedstawicieli redakcji Trybuny
Mazowieckiej, radio i telewizję.
W roku 1966 cała Polska obchodziła 1000-lecie istnienia państwa.
Na terenie powiatu grodziskiego odbyło się wiele uroczystości. Nasza szkoła przygotowała 12 żywych obrazów przedstawiających kolejne
dzieje Polski. Obrazy zostały zaprojektowane przez nauczycieli, którzy
wspaniale przygotowali młodzież
do występu. Rodzice czynnie
pomogli w uszyciu kostiumów
i stworzeniu dekoracji.
Ze względu na oddanie do użytku nowych bloków mieszkalnych,
znacznie zwiększyła się liczba
uczniów i oddziałów szkolnych.
W roku szkolnym 1966/67
decyzją Ministerstwa Oświaty
i Wychowania przedłużono obowiązkową naukę w szkole podstawowej do ośmiu lat. Wobec tego,
we wrześniu szkoła liczyła 20 oddziałów – ok. 600 uczniów.
W roku szkolnym 1968/69 w ,,Trójce” uczyło się już 703 uczniów.
Pomimo że budynek był duży i przestronny, szkoła była przepełniona
i nauka musiała odbywać się na dwie zmiany. W związku z utworzeniem
dodatkowych oddziałów, do szkoły napłynęli nowi nauczyciele. Kadrę
pedagogiczną zasiliło 12 nauczycieli: Jan Białkowski, Katarzyna Jeske,
Antoni Góralczyk, Paweł Kaczor, Zbigniew Mrówczyński, Barbara Nowak, Franciszek Rolanowski, Tadeusz Powązka, Jadwiga Siezieniewska,
Henryk Wiśniewski, Bożena Sedkiewicz, Janina Trenerowska.
We wrześniu 1971 r. nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku kierownika szkoły. Przez pewien czas funkcję tę pełniła pani Zdzisława Adamska
– nauczycielka przyrody. Przy 18 oddziałach i 559 uczniach w szkole było
zatrudnionych 27 nauczycieli.
W sierpniu 1972 r. dyrektorem (zmiana nazwy stanowiska
z kierownika na dyrektora) szkoły został pan Stanisław Soliwoda. W tym
samym czasie zmienił się Opiekun Szkoły, którym została Fabryka Cukierków przy ul. Spacerowej.
Z inicjatywy nowego dyrektora na terenie przyszkolnym powstało Miasteczko Ruchu Drogowego. Projekt obiektu wykonali
w czynie społecznym inżynierowie: Andrzej Jaworski i Stanisław Chudzik. Znowu, jak przy
poprzednich okazjach, do pracy
społecznej włączyły się dzieci, ich
rodzice i nauczyciele. Od tamtej
pory, co roku, aż do chwili obecnej na terenie miasteczka młodzież
uczy się ruchu drogowego i w Dniu Dziecka zdaje egzamin na kartę rowerową, a od kilku lat również motorowerową.
Na początku roku 1973 powróciła sprawa patrona szkoły. Dyrekcja
rozpisała plebiscyt. Z wielu propozycji wybrano postać Fryderyka Chopina. Dlaczego właśnie Chopin?
Jednym z nauczycieli,
którzy w szczególny
sposób kształtowali
postawy patriotyczne,
był Ignacy Wałęza –
tutaj opowiada harcerzom
o okolicznościach
przekroczenia rzeki
Bzury przez polskich
żołnierzy
w Sochaczewie podczas
wojny obronnej w 1939 r.
Uroczystość nadania
Szkole Podstawowej
nr 3 imienia Fryderyka
Chopina
17
Klasa Joanny Skiby
w roku szkolnym
1972/73 – zdjęcie
grupowe w sali fizyki
Każdy mieszkaniec Milanówka wie, że urna z sercem wielkiego kompozytora, wyniesiona ze spalonego w czasie Powstania Warszawskiego
Kościoła Św. Krzyża, 9 września 1944 r. trafiła do Milanówka i przez blisko rok przechowywana była na plebanii kościoła św. Jadwigi.
Pamięć o tym wydarzeniu była i jest w naszym mieście ciągle żywa.
Przy plebanii kościoła znajduje się popiersie, a obok wejścia tablica upamiętniająca ten fakt.
Może właśnie dlatego czujemy do Chopina takie przywiązanie. Opiekowaliśmy się w końcu sercem najznamienitszego polskiego kompozytora i pianisty o międzynarodowej sławie, który szczególnie ukochał mazowiecką ziemię.
Dyrektor Szkoły, Przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego Józef
Krawczyk i Prezes Ogniska ZNP Zdzisława Szmidel skierowali w imieniu całej społeczności do Kuratorium Okręgu Szkolnego w Warszawie
pismo w sprawie nadania szkole imienia Fryderyka Chopina.
Kiedy w październiku 1973 r. nadeszła z Kuratorium odpowiedź zatwierdzająca patrona, ruszyły przygotowania do uroczystości. Zbierano
fundusze na nowy sztandar, młodzież pod kierunkiem nauczycieli przygotowywała część artystyczną. Nauczycielka języka polskiego p. Janina
Trenerowska ułożyła słowa hymnu szkolnego, do którego muzykę skomponował nauczyciel śpiewu p. Tadeusz Powązka.
Tarcze
Szkoły Podstawowej
Przewodniczący
Komitetu Rodzicielskiego
Józef Krawczyk,
w obecności Dyrektora
Stanisława Soliwody,
wręcza nagrodę
z okazji święta szkoły
nauczycielce nauczania
początkowego Jadwidze
Siezieniewskiej (1975 r.)
18
Uroczystość zaplanowano na 1 czerwca 1974 r., ale ze względu na
ogrom prac przygotowawczych przełożono ją na 8 czerwca.
Dyrekcja szkoły nawiązała kontakt z Filharmonią Narodową, co zaowocowało na długie lata (również w tej chwili po reaktywowaniu szkoły podstawowej) cyklem comiesięcznych koncertów dla uczniów. Przez wiele lat współpracowano również
z Towarzystwem im. F. Chopina, które ufundowało szkole wiele cennych
pamiątek oraz darmowy wstęp raz do roku do Muzeum Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli. Młodzież nawiązała korespondencję z kapitanem
statku m/s ,,Chopin”, Jerzym Zakensem. Otrzymała w odpowiedzi list
z portu Hsinkang w Chinach pełen ciepłych słów, opisujący życie na statku.
W 1975 r. Komitet Rodzicielski
postanowił, że w rocznicę urodzin
F. Chopina 22 lutego każdego roku
nadawać będzie ludziom zasłużonym dla Szkoły tytuł Honorowego Obywatela Szkoły. Pierwszym
z nich został były kierownik p. Jan
Ciaś za wybitny wkład pracy na
jej rzecz. W następnym roku tytuł
ten otrzymał wspaniały nauczyciel
– patriota p. Ignacy Wałęza.
Tarcza dyżurnego
Szczep Związku
Harcerstwa Polskiego nr 5
przy Szkole Podstawowej
nr 3 w 1981 r. otrzymuje
sztandar oraz nadaje
mu imię patrona szkoły
Fryderyka Chopina;
Na fotografii (od lewej):
na akordeonie gra
T. Powązka,
w mundurze
K. Majewska,
następna w mundurze
E. Przeździecka
Popiersie F. Chopina
w zbiorach szkoły
19
Szkoła po wprowadzeniu
reformy oświaty
Na podstawie Uchwały nr 42/IX/99 Rady Miasta Milanówka z dnia
Wyróżnienie
ucznia szkoły
Przysięga uczniów
na Sztandar Szkoły
Podstawowej nr 3
im. Fryderyka Chopina
20
9 marca 1999 r. powstało z dniem 1 września 1999 r. Publiczne
Gimnazjum w Milanówku przy ulicy Żabie Oczko 1. Rok szkolny 1999/2000 to pierwszy rok reformy oświaty. Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu podzieliło cały proces edukacji na nowe etapy.
W zakresie szkolnictwa podstawowego utworzono 6-klasową szkołę podstawową i 3-letnie gimnazjum. Już na początku 1999 r., kiedy wiadomo
było, że reforma nieuchronnie wejdzie w życie we wrześniu, we wszystkich milanowskich szkołach i w całym mieście rozgorzały dyskusje na temat nowych struktur. Ponieważ MENiS pozostawiło pewną dowolność,
co do formalnej organizacji szkolnictwa w danym okręgu organom nadzorującym, przez długi czas nie było wiadomo, jak będzie dalej funkcjonować szkoła.
W Milanówku są trzy szkoły podstawowe, ale „Trójka” posiada najlepszą
bazę lokalową. Od początku zatem było
wiadomo, że w tej szkole będzie gimnazjum. Trudno jednak było przewidzieć dalsze losy szkoły podstawowej.
Nauczyciele nauczania początkowego
(przekształconego na nauczanie zintegrowane) obawiali się utraty pracy.
Ostatecznie kl.,,0” przeniesiono do
przedszkola przy ul. Fiderkiewicza,
kl. I – III do Szkoły Podstawowej nr 1
i Szkoły Podstawowej nr 2. Po raz pierwszy od 1933 r. Szkoła Podstawowa nr 3 nie
przyjęła pierwszoklasistów.
Decyzją Rady Miasta Milanówka dyrektorem Publicznego Gimnazjum został pan Krzysztof Filipiak, który nadal pełnił funkcję dyrektora
Szkoły Podstawowej nr 3. W budynku przy ul. Żabie Oczko 1 funkcjonowała „wygasająca podstawówka” z klasami IV – VI (przez pierwszy rok
jeszcze klasy ósme) oraz jedyne w mieście gimnazjum publiczne.
W tym czasie powstały nowe pracownie przedmiotowe: językowa,
biologiczna, historyczna, chemiczna,
geograficzna. Intensywnie rozwijało się zaplecze sportowe – wybudowana została nowoczesna siłownia,
a dzięki staraniom władz miasta i dyrektora szkoły przy gimnazjum rozpoczęła się w roku 2000 budowa Miejskiej
Hali Sportowej. Dnia 1 września 2002 r.
w czasie uroczystego rozpoczęcia roku
szkolnego została oddana do użytku.
Jest to obiekt o wymiarach
19 x 36 m, wykonany wg projektu nagrodzonego w konkursie UKFiT. Wpisał się on na stałe w pejzaż Milanówka
i jednocześnie rozwiązał problem zajęć
wychowania fizycznego.
We wrześniu 2002 r. nastąpiła
kolejna zmiana w organizacji szkolnictwa. Władze miejskie utworzyły
w Milanówku dwa zespoły szkół –
Zespół Szkół Gminnych nr 1 przy
ul. Królewskiej, gdzie od 2002 r. funkcjonuje gimnazjum i Zespół Szkół
Gminnych nr 3 przy ul. Żabie Oczko 1,
w skład którego wchodzi reaktywowana szkoła podstawowa i dotychczasowe gimnazjum. Dyrektorem Zespołu
pozostaje p. Krzysztof Filipiak.
30 kwietnia 2003 r. odbyła się uroczystość nadania nowego sztandaru Zespołowi Szkół Gminnych nr 3
im. Fryderyka Chopina. Długo i starannie przygotowywaliśmy się do
tej uroczystości. Rozpoczęła się ona
uroczystą Mszą św. w tutejszym kościele, w czasie której sztandar został
poświęcony, a w hali sportowej odbyło się oficjalne jego przekazanie. Zaproszeni goście wbijali pamiątkowe
gwoździe w drzewce sztandaru, po
czym młodzież złożyła uroczyste ślubowanie.
Na zakończenie części oficjalnej młodzież szkolna zaprezentowała wspaniały program artystyczny
poświęcony Patronowi pt. ,,Rodem
Warszawianin, sercem Polak, a talentem Świata Obywatel”.
Przecięcie wstęgi podczas uroczystego otwarcia Miejskiej Hali
Sportowej nr 1 przy ZSG nr 3; Od lewej: burmistrz Miasta
Jerzy Wysocki, Marian Sypniewski (olimpijczyk florecista),
Erwina Ryś-Ferens (panczenistka, medalistka Mistrzostw
Europy i Świata, olimpijka), dyrektor ZSG nr 3
Krzysztof Filipiak, przewodn. Rady Miasta Wojciech Wlazło,
Wojewoda Mazowiecki Leszek Mizieliński
Jeden z wielu już meczów koszykarskich rozegranych
w nowej hali sportowej
Poświęcenie przez proboszcza Zbigniewa Szysza nowego
sztandaru podczas uroczystej Mszy św. w asyście Matek
Chrzestnych: Longiny Nadolnej i Wandy Dławichowskiej
21
Kładka łącząca m.in.
osiedle Jedwabnik ze szkołą
Program artystyczny
z okazji 70-lecia Szkoły
– dyryguje Elżbieta
Dąbrowska
Następnie zaproszeni goście
przeszli do sali gimnastycznej, gdzie
mogli obejrzeć fotograficzną historię szkoły.
Uroczystość zgromadziła wielu
wspaniałych gości: władze powiatowe, miejskie, przedstawicieli Kuratorium Oświaty i Wychowania,
a przede wszystkim byłych dyrektorów i nauczycieli. Były łzy wzruszenia, wspomnienia i ... żal, że nikt nie
spisał historii naszej ,,Trójki”.
Rok szkolny 2003/2004 to szczególny rok, bowiem szkoła obchodziła 70-lecie istnienia. Rozpoczęło
je oddanie do użytku dnia 1 września kładki nad torami PKP łączącej
ulice Żabie Oczko i Brzozową. Wybudowanie jej było spełnieniem postulatów Komitetu Rodzicielskiego
oraz Towarzystwa Miłośników Milanówka.
Uroczystości Jubileuszowe odbyły się 30 kwietnia 2004 r. i zgromadziły władze oświatowe, przedstawicieli samorządów terytorialnych
oraz emerytowanych dyrektorów
i nauczycieli.
Kolejnym ważnym w historii
„ Jubilatki” wydarzeniem było oddanie do użytku dnia 6 października
2007 r. nowoczesnego, wielofunkcyjnego boiska. Obiekt o długości
158 m o syntetycznej nawierzchni
i 60-metrowej tartanowej bieżni zakończonej skocznią w dal dedykowany jest całej „trójkowej” społeczności. Boisko zostało poświęcone
przez proboszcza parafii Matki Boskiej Bolesnej, księdza Krzysztofa
Wojno.
Otwarcie nowego boiska
sportowego „Trójki”
– przemawia
burmistrz Miasta Jerzy Wysocki
22
Osiągnięcia
Co roku nasi uczniowie biorą udział w licz­nych olimpiadach przedmio-
towych. W ciągu ostatnich kilkunastu lat mieliśmy laureatów z języka polskiego, matematyki i chemii. W konkursach recytatorskich i plastycznych
na szczeblu powiatowym młodzież zajmuje czołowe miejsca, zdobywając
liczne nagrody i wyróżnienia. Absolwenci naszej szkoły na egzaminach
gimnazjalnych, zarówno z przed­miotów humanistycznych jak i matematyczno-przyrodniczych osiągają wyniki powyżej średniej wojewódzkiej.
Na przestrzeni kilkudziesięciu lat „Trójka” może poszczycić się wieloma laureatami ogólnopolskich olimpiad przedmiotowych oraz licznych
konkursów powiatowych i lokalnych. Ponieważ nie sposób wymienić tutaj wszystkich, przedstawiamy zwycięzców z ostatnich pięciu lat.
W konkursach kuratoryjnych i ponadprogramowych ogólnopolskich
olimpiadach przedmiotowych najlepiej radzili sobie:
gimnazjum:
matematyka – trzecie miejsce w Polsce, Mateusz Rataj i Rafał Zwierzchowski, uczniowie trzeciej klasy; w klasach drugich najlepsza była
Agnieszka Stecko, w pierwszych Wiktoria Baranowska.
język polski – Mateusz Rataj.
język angielski – Przemysław Bornsztajn, kiedy był uczniem klasy
pierwszej gimnazjum, zdobył trzecią notę w Polsce. Dziś, jako trzecioklasista, jest na pierwszym miejscu w kraju. Dobre lokaty zdobyli również Michał Szepke ( kl. III ) i Magdalena Wojciechowska ( kl. I ).
ogólnopolski konkurs historyczny – Tomasz Jakubiak, uczeń
klasy II, zajął czwarte miejsce.
Uczniowie, którzy w bieżącym roku szkolnym zakwalifikowali się do
II etapu konkursów kuratoryjnych: z języka polskiego – Magdalena Klimczok oraz z historii Michał Walczak, Michał Pavlous
i Patrycja.
26 lutego br. odbył się II Powiatowy Konkurs Ortograficzny O złote
pióro Starosty Grodziskiego... no i... mamy to pióro! Zdobyła je
uczennica trzeciej klasy gimnazjum, Agata Wiatrowska.
Prymus w nauce
23
szkoła podstawowa
Luiza Złotkowska
– medalistka Mistrzostw
Polski
Sławomir Chmura
– wielokrotny medalista
Mistrzostw Polski
24
W roku szkolnym 2006/2007 najlepsza wśród ówczesnych piątoklasistów
w zmaganiach z języka polskiego okazała się Zuzanna Tyszka, zaraz za nią Rafał Chryciuk, dziś jeszcze uczeń klasy szóstej. Zuzia
Tyszka zdobyła także trzecie miejsce w Polsce w konkursie z języka
angielskiego.
Zuzanna Tyszka i Jakub Skura, wtedy z klasy piątej, zdobyli szóste
miejsce wśród rówieśników w całej Polsce w konkursie matematycznym.
Równie ważną dziedziną w szkole jest sport, w którym nasi uczniowie zdobywają wiele medali, osiągali i nadal osiągają doskonałe wyniki,
zajmując wysokie miejsca w zawodach powiatowych w lekkiej
atletyce, biegach przełajowych,
piłce ręcznej, nożnej, na szczeblu wojewódzkim – w piłce siatkowej, a na arenie ogólnopolskiej – w łyżwiarstwie szybkim.
W ciągu ostatnich 25 lat zdobyli: 7 tytułów Mistrza Polski Seniorów, 9 tytułów Wicemistrza
Polski i 6 brązowych medali
w Mistrzostwach Polski Seniorów, 56 medali w Mistrzostwach
Polski Juniorów, 15 medali
w Mistrzostwach Polski Młodzików, jeden srebrny i trzy brązowe medale Mistrzostw Europy Dzieci. Ponadto łyżwiarze reprezentowali
Polskę na Mistrzostwach Świata Seniorów, Juniorów, Neoseniorów i na
Uniwersjadach. Najwybitniejsi medaliści mistrzostw Polski i Europy:
Stefan Warachowski, Rafał
Grabkowski,
Robert
Rasztawicki, Hubert Donat, Arkadiusz Perzyński,
Artur Niedziński, Marta
i Monika Skonieczne, Kamil
Majewski, Marzena Szczepanik, Małgorzata Okrasiak,
Luiza Złotkowska (ze względu
na studia na AWF w Krakowie
obecnie reprezentuje barwy AZS
Zakopane) i najbardziej utytułowany wychowanek naszej szkoły
Sławomir Chmura – zawodnik
Kadry Olimpijskiej, który w minionym sezonie łyżwiarskim 2008/2009 zdobył trzy tytuły Mistrza Polski,
startował z powodzeniem w Pucharach Świata na Mistrzostwach Świata,
na dystansach: na 5 km był czternasty, a na 10 km zajął dwunaste miejsce.
Ponadto na Uniwersjadzie w Chinach, na 5 km był czwarty i wywalczył
złoty medal w sztafecie.
Sport propagowany jest także
w czasie fe­rii zimowych i wakacji.
W tych okresach organizowane są
na terenie szkoły zajęcia sportowe
(w hali piłka koszykowa, siatkowa, nożna, a zimą lodowisko) pod
hasłem „Zima w mieście” i „Lato
w mieście”.
Drugie miejsce
w Mistrzostwach
Młodzików drużynowo
zajęli M. Majewski,
M. Szczepanik,
E. Mazurkiewicz
(2003 r.)
Na terenie boiska wielofunkcyjnego
przy ZSG nr 3, w okresie zimowym
udostępniane jest lodowisko
Trening na lodowisku w Inzell w Niemczech;
Na planie K. Majewski, M. Rymowski, P. Perzyński, M. Wiśniewska
25
Absolwenci
Do tej pory gimnazjum opuściło siedem roczników gimnazjalistów,
łącznie 954 uczniów. Nowością dla uczniów i nauczycieli był egzamin
gimnazjalny na koniec nauki w gimnazjum. Uzyskane wyniki egzaminów wykazały dobry poziom przy­gotowania uczniów naszej szkoły.
Z wynikiem 90% punktów i więcej ukończyli nasze gimnazjum
uczniowie:
2001/2002
1.Magdalena Kazimierczuk
2.Edyta Wilewska
3.Magdalena Pawluczuk
4.Anna Stankiewicz
5.Tomasz Nikiel
92 p
92 p
91 p
91 p
90 p
2002/2003
1.Beata Czerwińska
2.Elżbieta Niemczyk
3.Rafał Tomczyk
4. Agata Kazimierczuk
5.Weronika Lewoń
6.Katarzyna Krystek
97 p
94 p
92 p
91 p
91 p
90 p
Szczególnym osiągnięciem naszego ucznia Macieja Giedyka jest uzyskanie tytułu laureata w Konkursie Chemicznym dla uczniów gimnazjum
(2003/04), organizowanym przez Kuratorium Oświaty w Warszawie.
26
2003/2004
1.Maciej Giedyka
2.Olgierd Leonowicz
3.Aneta Szczepańska
4.Halina Krzymowska
5.Anna Marciniak
6.Joanna Rydzewska
96 p
96 p
95 p
93 p
93 p
90 p
2004/2005
1. Agata Motyka
2.Krzysztof Skorupiński
95 p
95 p
2005/2006
1.Piotr Fastyn
90 p
2006/2007
1.Patryk Kocielnik
95 p
(maksymalna ilość punktów 50 z testu matematyczno-przyrodniczego)
2.Dorota Dziarczykowska 92 p
3.Mateusz Rataj
92 p
4.Łukasz Kamiński
91 p
5.Michał Szymański
91 p
Zajęcia w jednej z klas
nauczania początkowego
prowadzone przez
Dorotę Gołębiowską
2007/2008
1.Adam Banaszczyk
94 p
(maksymalna ilość punktów 50 z testu matematyczno-przyrodniczego)
2.Bartłomiej Karczewski
94 p
3.Agnieszka Stecko
93 p
4.Tomasz Tempczyk
90 p
W roku szkolnym 2007/2008 sprawdzian pisał pierwszy rocznik szkoły podstawowej po wprowadzeniu reformy. Najlepsi uczniowie, którzy
uzyskali ze sprawdzianu powyżej 90% punktów (maksymalna ilość punktów 40):
1.Zuzanna Tyszka
39 p
2.Tomasz Boczek
38 p
3.Justyna Boniecka
38 p
4.Jakub Skura
37 p
27
Dyrektorzy
Szkoły Podstawowej nr 3
i Zespołu Szkół Gminnych nr 3
w latach 1933 – 2009
Zofia Fiedorowicz
1933 – 1950
Jan Ciaś
1963 – 1972
28
Stefan Lesiecki
1950 – 1961
Stanisław Soliwoda
1972 – 1980
Irena Steuermark
1961 – 1963
Rajmund Zaleski
1980 – 1984
Halina Wywiałek
1984 – 1986
Włodzimierz Czajkowski
1986 – 1987
Joanna Skiba
1987 – 1988
Jadwiga Ciarka
1988 – 1989
Krystyna Kotyńska
1989 – 1997
Krzysztof Filipiak
1997 –
W związku z oddelegowaniem na dwa lata
dyr. Krzysztofa Filipiaka
na stanowisko wicestarosty powiatu grodziskiego,
burmistrz Miasta Milanówka Jerzy Wysocki powierzył w roku szkolnym
2004/2005 obowiązki p.o.
dyrektora Teresie Wojciechowskiej, a w roku
szkolnym
2005/2006
Renacie KossakowskiejKierejewskiej.
Teresa Wojciechowska
2004 – 2005
Renata
Kossakowska-Kierejewska
2005 – 2006
29
Spotkanie grona
pedagogicznego
w 50. rocznicę istnienia
szkoły, 1983 r.
Nauczyciele Szkoły Podstawowej nr 3
i Zespołu Szkół Gminnych nr 3
w latach 1933 – 2009
Lidia Abramczyk
Ireneusz Adamczyk
Zdzisława Adamska-Rusinowicz
Dorota Banasiak
Agnieszka Bednarczyk
Elżbieta Bednarek-Dąbrowska
Eliza Bednarczyk-Ring
Janusz Białkowski
Natalia Białobrzeska-Markieta
Irena Bodowska
Aneta Bogdzio
Kinga Bogucka
Urszula Brudzińska
Elżbieta Bułajewska
s. Krystyna Bukowska
Bożena Centkiewicz
Izabela Chojnicka
Jerzy Chmielak
Jadwiga Ciarka
Halina Ciaś
Jan Ciaś
Justyna Ciborowska
Cichońska
Małgorzata Cichecka
30
s. Anna Ciesielska
Karolina Ciesielska
Hanna Czajkowska
Włodzimierz Czajkowski
Jolanta Czudor-Kolarczyk
Barbara Dąbrowska
Katarzyna Dławichowska
Magdalena Dobosz
Anna Dobrowolska
Izabela Dmochowska
Alicja Domasik
Marta Domecka
Katarzyna Drzewiecka
Mirosława Duchnowska-Wasek
Magdalena Duwel
Grażyna Dwojak
Maria Jolanta Dziarczykowska
Agnieszka Dziewanowska
Stanisława Dziubecka-Badowska
Stanisław Fiedorowicz
Zofia Fiedorowicz
Maria Filemonowicz
Krzysztof Filipiak
Karina Frejlich
Dorota Gawryś
Maria Gembicka
Ryszard Gens
Jolanta Głowacka
Gmoch
Anna Godlewska
Stefan Gołąbek
Dorota Gołębiowska
Wanda Gontarczyk
s. Iwona Gryglik
Agnieszka Gzik
Katarzyna Hajn
Jolanta Hamerszmit
Agata Hutnik
Maria Inkielman
Monika Jaworska-Olejniczak
Barbara Jasińska
Katarzyna Jeske
Janina Jeznacka
Alina Jędrzejczak
Barbara Borowy-John
Romuald Jurkiewicz
Zbigniew Jurkowski
Wanda Kamińska
Łucja Kania
Beata Kaniewska
Halina Karamon
Anna Karolak
Józef Karpiński
Barbara Kasińska
Danuta Kasprzak
Anna Kierejewska
Hanna Kluczuk
Evans Klutsey
s. Bożena Kolczyńska
Wioletta Kołek
Barbara Kołkiewicz
Michalina Kondracka
Justyna Kuflewicz-Biernacka
Anna Korczak-Fok
Renata Kossakowska-Kierejewska
Krystyna Kotyńska
Agnieszka Kowalewska
Joanna Kowalik
Jadwiga Kowalik
Ewa Kowalska
Magdalena Krysowska
Zofia Krzyżanowska
Zbigniew Kubek
Anna Kućmierz
Anna Kuldanek
Waldemar Langa
Grażyna Laska
Stefan Lesiecki
Krystyna Lissowska
Katarzyna Luto
Leszek Łabęcki
Agnieszka Łąka
Magdalena Ługowska-Zdun
Beata Łyszkowska
s. Urszula Maciejewska
Krystyna Majewska
Jadwiga Majchrzak
Magdalena Marchwiak
Halina Markiewicz
Jadwiga Masztalerek
Agnieszka Matus-Tondera
Marta Mielniczuk-Motrenko
Joanna Mierzanowska
Krystyna Mikos
Maria Mikulska
Włodzimierz Mońka
Wanda Moroz
Anna Mrozik
Zbigniew Mrówczyński
Tomasz Murzyn
Irena Nadrowska
Zofia Necka
Beata Niemira
Artur Niedziński
Monika Neuman-Kochańska
Jacek Obłękowski
Jacek Obrębski
Grzegorz Ojrzyński
31
Katarzyna Olender
Jerzy Osiecki
Bożena Osińska
Janina Osipowa
Alicja Piasecka
Małgorzata Paduch
Iwona Pelczar
Ewa Piechota
Anna Piekarska
Monika Pierzycka
Joanna Piliszek
Danuta Piórkowska
Danuta Piwkowska
Polakowska
Tadeusz Powązka
Andrzej Prymaczek
Elżbieta Przeździecka
Eleonora Puczyłowska
Krystyna Pura
Lech Rakowski
Franciszek Rolanowski
Marianna Rolnik
Ewa Ronisz
Janina Rosa
Krystyna Rybicka
Stanisław Rygielski
Stanisław Rzewuski
Elżbieta Sakowska
Agnieszka Samuś
Jolanta Sarnowska
Jadwiga Siezieniewska
Joanna Skiba
Krystyna Soban
Zofia Soczewka
Wiesława Sprengel
Piotr Stalkoper
Włodzimierz Starościak
Joanna Starzyńska
Joanna Staszkiewicz
Stanisław Soliwoda
ks. Zbigniew Stefaniak
Ewa Sternicka
32
Katarzyna Stokowska
Irena Steuermark
Janina Suchońska
Grażyna Szatyn
Monika Szmagaj
Zdzisława Szmidel
ks. Zbigniew Szysz
s. Małgorzata Ślęzak
Barbara Ślusarczyk
Barbara Świebocka
Maria Świerżewska
Janina Trenerowska
s. Joanna Truta
Agnieszka Trzcińska
Eliza Tuszyńska
Anna Uggla
Zofia Uniejewska
Marek Wasilewski
Ignacy Wałęza
Irena Wałęza
Pelagia Werkowicz
s. Elżbieta Wesołowska
Jadwiga Wiśniewska
Henryk Wiśniewski
Marianna Witebska
Maria Witecka
Teresa M. Wojciechowska
Anna Wojciechowska
Teresa Wojciechowska
Danuta Wojtczak
Irena Wojtczak-Nadrowska
Monika Wrońska
Anna Wylezińska
Halina Wywiałek
Maria Zaleska
Rajmund Zaleski
Iwona Zalewska
Bożena Zakrzewska
Kalina Zarychta
s. Beata Zawiślak
Katarzyna Zielińska
Magda Żmijewska
Stefania Żurakowska
Grono pedagogiczne wraz z pracownikami niepedagogicznymi w 2009 r. (niepełny skład)
W I rzędzie od lewej siedzą: Anna Karolak, wicedyrektor Teresa Wojciechowska, Natalia Mankiewicz,
Dorota Gawryś, Joanna Kazikowska, dyrektor Krzysztof Filipiak, Romualda Jurkiewicz,
Mirosława Duchnowska-Wasek, Aneta Bogdzio, Marta Domecka,
W II rzędzie od lewej siedzą: Mariola Bartosik, Marlena Frąckiewicz, Monika Pierzycka, Małgorzata
Paduch, Jadwiga Masztalerek, Jadwiga Wiśniewska, Wanda Dławichowska, Anna Piekarska, Małgorzata
Dubielecka, Grażyna Mendygrał
Stoją od lewej: Elżbieta Bułajewska, Joanna Staszkiewicz, wicedyrektor Renata Kossakowska-Kierejewska,
s. Anna Ciesielska, Magdalena Krysowska, Ewa Krystyniak, Elżbieta Dąbrowska, (schowana) Mirosława
Busiło, Marta Mielniczuk-Motrenko, Agnieszka Łąka, Katarzyna Drzewiecka, Karolina Ciesielska,
Monika Jaworska-Olejniczak, Magdalena Ługowska-Zdun, Elżbieta Szczęsna, Dorota Gołębiowska,
Barbara John, Ewa Kowalska, Marek Sokołowski, Wiesława Faścianelli
Brakuje na zdjęciu
grono pedagogiczne: Magdalena Dobosz, Anna Kućmierz, Artur Niedziński, Jacek Obłękowski, Ewa
Piechota, Krystyna Pura, Jolanta Sarnowska, Włodzimierz Starościak, Katarzyna Stokowska, Teresa
Wojciechowska (biblioteka), Iwona Zalewska
pracownicy niepedagogiczni: Krystyna Beta, Jolanta Czudor-Kolarczyk, Lidia Dąbrowska, Stanisława
Maciaszek, Maciej Niedziński, Agnieszka Okrasiak, Bogusława Ostrowska, Jan Ostrowski, Helena Rybicka
33
Pracownicy niepedagogiczni
Szkoły Podstawowej nr 3
i Zespołu Szkół Gminnych nr 3
w latach 1933 – 2009
Pracownicy Administracji i Obsługi
Wiesława Barańska
Zofia Batory
Marta Beta
Lidia Dąbrowska
Małgorzata Dubielecka
Wiesława Faścianelli
Michalina Gałązka
Zdzisław Gatner
Wacława Jakubow
Elżbieta Jurewicz
Krystyna Kaczmarczyk
Zofia Karasiewicz
Wanda Kłosińska
Ewa Krystyniak
Leon Kurach
Barbara Leszczyńska
Liśniewska
Bogusława Majek
Krystyna Maślankiewicz
Stanisława Maciaszek
Grażyna Mendygrał
Grażyna Nadolna
Bogusława Ostrowska
Pałuba
Barbara Pawlak
Teresa Pyra
Radziak
Helena Rybicka
Zofia Sierańska
Janina Skoczylas
Józef Skoczylas
Elżbieta Strzeszyńska
Marek Sokołowski
Elżbieta Szczęsna
Elżbieta Szlaga
Andrzej Świdlicki
Zofia Teodorczyk
Bożena Węgrzynowicz
Teresa Wiśniewska
Danuta Zawadka
Anna Zglińska
Pracownicy Służby Zdrowia
Katarzyna Bielińska
Mirosława Busiłło
Jadwiga Chońska
Helena Kapuściak
dr Barbara Kaszycka
Emilia Janczewska
Wanda Kaczorowska
Osoby,
które nie zostały
wymienione,
przepraszamy
i dziękujemy za Ich
wkład w działalność
naszej placówki.
34
Danuta Piskadło
Jerzy Piwoński
Halina Markiewicz
Halina Rybicka
Zdzisław Sadowski
Zdzisław Sankiewicz
Jadwiga Wieprzkowicz
Pracownicy Hali Sportowej od 2002 r.
Grzegorz Lawendowski
Grzegorz Michalak
Maciej Niedziński
Agnieszka Okrasiak
Akt erekcyjny
Akt erekcyjny
wraz z podpisami
35
Pismo do Kuratorium
w sprawie nadania imienia szkole
36
Pismo z Kuratorium o nadaniu szkole
imienia Fryderyka Chopina
37
Hymn Szkoły
Hej, bratnia wiaro podajmy ręce
A z nich ułóżmy wielki kwiat
Fryderyk szczęściem naszych serc jest
A pamięć o Nim żyje wśród nas
Uczmy się wszyscy, by dom budować
Który będziemy Polską zwać
By rósł, potężniał, pamięć zachował
Fryderyk Chopin żyje wśród nas
Kompozytorze, człowieku wielki
Jakże Cię uczcić mamy dziś
Dobrą nauką i słowem pięknym
O sprawiedliwą i piękną rzecz
A kiedy wszystko będzie zrobione
Pójdziemy w pochód przez miasta, hen
A biały orzeł wysoko wzleci
I upamiętni ten wielki dzień
Muzyka:
Tadeusz Powązka
38
Słowa:
Janina Trenerowska
Złota Księga
Honorowych Obywateli Szkoły
Złota Księga
Honorowych Obywateli
Szkoły Podstawowej nr 3
im. Fryderyka Chopina
w Milanówku – okładka
i strona tytułowa
39
Z życia szkoły
Zajęcia w świetlicy
prowadzi Agnieszka Łąka
Artysta sceny polskiej Paweł Dłużewski,
organizator Kabaretonu Milanowskiego,
podczas występu w „Trójce”
Zajęcia z informatyki
Zajęcia z wychowania fizycznego
prowadzi Jacek Obłękowski
Bezpieczna szkoła – monitoring wizyjny
Lekcję muzyki prowadzi Elżbieta Dąbrowska
40