Zielonoświątkowa postteologia

Zielonoświątkowa postteologia
Czyli o najmocniejszych argumentach
neomontanistów
Rozważania chciałbym zacząć od przedstawienia definicji nowopowstałego
słowa postprawda. Na informację tą natknąłem się na stronie
internetowej zwiedzenie.blogspot.no prowadzonej przez wiernych Pismu
Świętemu braci w Chrystusie.
„Postprawda” - określa sytuację w której to nie fakty, ale ludzkie emocje
mają największe znaczenie dla życia ludzi. Prawda jako obiektywne
kryterium oceny rzeczywistości przestaje mieć znaczenie.
Wychodząc z tej definicji, możemy zdefiniwać kolejne pojęcie
„Postteologia" - określa zestaw wierzeń, w których to nie prawda Słowa Bożego, lecz ludzkie
emocje mają największe znaczenie dla życia wierzących. Pismo Święte jako obiektywne
kryterium oceny teologii przestaje mieć znaczenie.
Poniżej lista 10 najpopularniejszych postteologicznych twierdzeń neomontanistów (szeroko pojęty
ruch zielonoświątkowo-charyzmatyczny), przemawiających za obecnością w kościele cudów i znaków,
takich
samych
jakich
dokonywali
Apostołowie
w
Dziejach
Apostolskich.
.
1. Brak wyraźnych cytatów
Jak mogę wierzyć w ustanie możliwości czynienia przez ludzi wierzących cudów i znaków, skoro
Pismo nie naucza tego otwarcie i kategorycznie, a Pismo jest wystarczające (Sola Scriptura)?
.
Odpowiedź
Pismo nigdzie nie naucza kategorycznie i otwarcie, że czynienie znaków i cudów przez ludzkie ręce
będzie towarszyszyć kościołowi przez cały okres jesgo istnienia.
2. Niezłomność Królestwa Bożego
Gdy Jezus głosił Królestwo towarzyszyły mu znaki niezłomności Królestwa Niebieskiego,



Mat. 4:23 I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach, głosząc ewangelię
królestwa i uzdrawiając wszystkie choroby i wszelkie dolegliwości wśród ludzi.
Mat. 10:7 A idąc, głoście: Przybliżyło się królestwo niebieskie. (po wcześniejszym udzieleniu
mocy uzdrawianai 72 uczniom)
Łuk. 9:2 I rozesłał ich, żeby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.
Głoszenie Królestwa i uzdrowienia szły ręka w rękę. Uzdrowienia były znakami niezłomnego
Królestwa. Tak się dzieje, gdy Boża władza się pojawia. A ponieważ Królestwo Mesjasza nie opuściło
ziemi razem z Mesjaszem, znaki i cuda muszą istnieć tak długo, jak Królestwo pozostaje na ziemi. Po
odejściu Jezusa Królestwo jest dalej głoszone i ciągle głoszeniu towarzyszą znaki i cuda, Dzieje 8,
Dzieje 20, Dzieje 21, 1 Kor. 4 – Królestwo głoszone w mocy, Rzym. 17 – pokój radość sprawiedliwość
w Duchu
..
Odpowiedź
Koncepcja, że Królestwu Bożemu towarzyszą dokonywane przez ręce ludzi znaki i cuda wydaje się być
kusząca, jednak jest to błędne założenie. Znaki i cuda służyły do uwiarygadniania ludzi
wypowiadających nowe objawienie, nowy przekaz od Boga jako prawowiernych głosicieli. Cuda i
znaki potwierdzały kaznodziei i głoszone słowa jako prawdę a nie Królestwo jako stan czy też sferę
działania Chrystusa.

Dzieje 22:2 Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami,
cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was,Marek 16:20 Oni zaś poszli i
głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał ich słowa znakami, które im
towarzyszyły. Amen.
Królestwo nie zasadza się na ludzkim słowie, lecz na ewangelii Bożej, Bożym Słowie, która jest mocą
ku zbawieniu. To nie cuda i znaki są mocą, lecz przekaz ewangelii.


Mat. 24:14 A ta ewangelia królestwa będzie głoszona po całym świecie na świadectwo
wszystkim narodom. I wtedy przyjdzie koniec.
Rzym. 1:16 Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku
zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.
Ewangelia Królestwa była przeważnie głoszona bez cudów i znaków. Świadectwo Pisma jest
miażdżące.
Przykłady głoszenia ewangelii i Królestwa gdzie znaki nie towarzyszą.

















Dzieje 7 – Szczepan głosi ewangelię (bez cudów i znaków)
Dzieje 8:27-38 Filip głosi Eunuchowi, (brak cudów)
Dzieje 11:20-21 20 A niektórzy z nich, mężczyźni z Cypru i Cyreny, gdy przybyli do Antiochii,
mówili do hellenistów, głosząc Pana Jezusa. 21 I była z nimi ręka Pana, a wielka ich liczba
uwierzyła i nawróciła się do Pana. (żadnych cudów)
Dzieje 13:42-48 – Ewangelia głoszona poganom, (żadnych cudów)
Dzieje 14:21 – Kiedy głosili ewangelię temu miastu i pozyskali wielu uczniów, wrócili do Listry,
Ikonium i do Antiochii; (nie ma cudów)
Dzieje 17:2-4 – Trzy tygodnie ewangelizacji w Tesalonice (bez cudów)
Dzieje 17:17-34 – Ateny, ewangelizacja (bez cudów)
Dzieje 18:5-11 – Macedonia, rok głoszenia (bez cudów)
Dzieje 28:17-31 – Dwuletnia ewangelizacja w Rzymie, (żadnych cudów)
Dzieje 26:1-28 – Ewangelizacja Festusa i Agryppy, (żadnych cudów)
Dzieje 18:1-4 – Korynt, ewangelizacja, (żadnych cudów)
Dzieje 17:10-12 – Ewangelizacja w Berei na podstawie Pisma, (żadnych cudów)
Dzieje 16:13-16 – Ewangelizacja niewiasty, (żadnych cudów)
Dzieje 14:1 – Ewangelia głoszona bez cudów, wielu wierzy, cuda dokonują się później
Dzieje 13:15-41 – Ewangelia głoszona w Synagodze, (żadnych cudów)
Dzieje 9:29 (Saul) Z odwagą też mówił w imieniu Pana Jezusa i rozprawiał z hellenistami, a oni
usiłowali go zabić (żadnych cudów)
Dzieje 8:4 A ci, którzy się rozproszyli, szli wszędzie, głosząc słowo Boże (nic o cudach)
Znakiem przybliżenia się Królestwa Bożego będą nie cuda wykonywane przez ręce ludzi lecz znaki na
słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga oraz odrzucenie prawdy Pisma. Przybliżeniu
Królestwa towarzyszą kataklizmy i strach i zwiedzenie a nie coraz to większe cuda i uzdrowienia.


Łuk. 21:25-26...31 25 I będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga
zrozpaczonych narodów, gdy zaszumi morze i fale. 26 Ludzie będą drętwieć ze strachu w
oczekiwaniu tego, co przyjdzie na cały świat. Poruszą się bowiem moce niebios... 31 Tak i wy,
gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże.
2 Tym. 4:3 Przyjdzie bowiem czas, gdy zdrowej nauki nie zniosą, ale zgromadzą sobie
nauczycieli według swoich pożądliwości, ponieważ ich uszy świerzbią.
Dlatego też znakiem niezłomnego Królestwa na ziemi nie są cuda i znaki wykonywane przez ludzi lecz
niezmienne Słowo, Pismo Święte.





Łuk. 9:33 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
Jan 10:35 Pismo nie może być naruszone;
Psalm 119:89 Na wieki, o PANIE, twoje słowo trwa w niebie.
Psalm 119:160 Wszelki wyrok twojej sprawiedliwości trwa na wieki.
1 Piotra 1:23 Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez
słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki.
Pismo wręcz ostrzega przed cudami i znakami dokonywanymi przez ludzi, które będą w wielkiej
mierze obecne na świecie na moment przed przyjściem Chrystusa Pana

Mat. 24:24 Powstaną bowiem fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy i będą czynić wielkie
znaki i cuda, żeby zwieść, o ile można, nawet wybranych.
Ostatni odnotowany w Piśmie Świętym cud miał miejsce w 55 roku na wyspie Malta. Znaki i cuda
dokonywane przez ręce głosicieli nie służyły potwierdzeniu nadejścia Królestwa. Znaki i cuda służyły
do uwiarygodnienia głoszących nowe objawienie iż przemawiają w imieniu Boga.
Czemu zatem Pan przekazał moc niektórym uczniom? To bardzo jasne: ponieważ byli wędrownymi
kaznodziejami. Skąd ludzie mieli wiedzieć, że głoszą prawdę a nie ludzkie fantazje?
Po pierwsze, musieli patrzeć na ich postawę. I widzimy, że byli całkowicie bezinteresowni:
Łuk. 9:3 Powiedział też do nich: Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby, ani chleba, ani pieniędzy
i nie miejcie dwóch szat.
Po drugie, posiadali niesamowitą moc uzdrawiania wszystkich chorób i wyganiania demonów, jakiej
nikt inny nie miał, co uwiarygadnia ich przekaz.
Cuda nie przyprowadzały ludzi do wiary



Łuk. 16: 30-31 30 A on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych przyjdzie
do nich, będą pokutować. 31 I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to
choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą.
Jan 12:37 A choć (Jezus) tak wiele cudów uczynił wobec nich, jednak nie uwierzyli w niego;
Dzieje 8:16-21 16 A lud jednomyślnie przyjmował to, co mówił Filip, gdy go słyszeli i widzieli
cuda, które czynił. 13 Uwierzył też sam Szymon (czarnoksiężnik), a gdy się ochrzcił, trzymał
się Filipa i zdumiewał się, widząc cuda i wielkie znaki, jakie się działy. 18 A gdy Szymon
zobaczył, że Duch Święty był udzielany przez nakładanie rąk apostołów, przyniósł im
pieniądze; 19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymał Ducha
Świętego. 20 I powiedział mu Piotr: Niech zginą z tobą twoje pieniądze, bo sądziłeś, że dar
Boży można nabyć za pieniądze. 21 Nie masz w tej sprawie części ani udziału, bo twoje serce
nie jest prawe przed Bogiem.
3. Boża wola
Uzdrowienia Jezusa odzwierciedlają wolę Boga, a wolą Boga jest uzdrawianie chorych. Uzdrowienia
są rezultatem współczucia, Mat. 14:14 a ponieważ Jezus jest wczoraj i dziś taki sam na wieki, to
pragnie wczoraj, dziś, jutro i na wieki aby ludzie byli zdrowi.
Odpowiedź
Paweł chlubi się z chorób które są jego siłą. To zaprzecza twierdzeniu, że Bóg pragnie uzdrowienia
wszystkich chrześcijan. Z pewnością nie pragnął uzdrowienia Apostoła Pawła, który głosił ewangelię
w chorobie, i szczycił się z tego, ani Trofima, ani Tymoteusza.




Gal. 4:13 Wiecie przecież, że pierwszy raz głosiłem wam ewangelię w słabości ciała.
(ασθενειαν astheneian- choroba)
2 Kor. 12:10 Dlatego mam upodobanie w słabościach (ασθενειας astheneias - choroba), w
zniewagach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach ze względu na Chrystusa; gdy
bowiem jestem słaby, wtedy jestem mocny.
1 Tym. 5:23 Samej wody już nie pij, ale używaj trochę wina ze względu na twój żołądek i
częste niedomagania. (ασθενειας astheneias – choroba)
2 Tym. 4:20 Trofima zostawiłem chorego w Milecie. (ασθενουντα asthenounta – choroba).
Analogicznie Bóg współczuje wszystkim prześladowanym chrześcijanom. Jednak bywa i tak, że wolą
Bożą jest aby chrześćijanie cierpieli a nawet umierali.


2 Tym. 3:12 Tak i wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą
prześladowani.
1 Piotra 3:17 Lepiej bowiem – jeśli taka jest wola Boga – cierpieć
Tak jak wedle swego upodobania Bóg dopuszcza w życiu chrześcijan prześladowania, cierpienia i
śmierć, tak też i dopuszcza choroby. Gdyby Bóg pragnął aby wszyscy chrześcijanie byli zawsze zdrowi,
po co wogóle zezwala na choroby?
Stwierdzenie, że Jezus Chrystus jest wczoraj i dziś ten sam na wieki świadczy o Jego Boskiej
niezniszczalnej i wiecznej naturze a nie o Jego niezmiennym sposobie działania.
.
4. Uniwersalne obietnice
Obietnica mocy czynienia cudów ma charakter uniwersalny, podobnie jak inne obietnice Boże i
dotyczy wszystkich chrześcijan






Jan 14:12 Kto wierzy we mnie, dzieł, których ja dokonuję, i on będzie dokonywał, i większych
od tych dokona, bo ja odchodzę do mego Ojca.
Jan 6:35 Kto przychodzi do mnie, nie będzie głodny, a kto wierzy we mnie, nigdy nie będzie
odczuwał pragnienia.
Jan 7:38 Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza.
Jan 11:25 Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył.
Jan 12:44 Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mnie posłał.
Jan 12:46 aby każdy, kto wierzy we mnie, nie pozostał w ciemności.
I widzimy większe dzieła w Dziejach np. masowe nawrócenia, i tego typu rzeczy. Jednak wcześniejsze
wersy mówią o cudach jakich uczniowie dokonywali.

Jan 14:13 A o cokolwiek będziecie prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w
Synu. 14 Jeśli o coś będziecie prosić w moje imię, ja to uczynię.
.
Odpowiedź
Wszyscy wierzymy, że Bóg może dokonywać cudów czy Go o to prosimy, czy nie, jest to zależne tylko
od Jego suwerennej woli. Bóg nie potrzebuje ludzkich agentów aby uzdrawiać czy dokonywać innych
cudów. Większe dzieła o jakich Jezus naucza w Jana 14:12 to nie większe cuda. Większe dzieła zostały
zdefiniowane wcześniej przez Jezusa w 6 rozdziale ewangelii Jana:

Zgrodzmadzeni w liczbie kilkunastu tysięcy przyszli do Jezusa aby się najeść chlebem, który
wcześniej im stworzył. Chcieli ponownego stworzenia chleba.
25 Kiedy znaleźli go po drugiej stronie morza, zapytali: Mistrzu, kiedy tu przybyłeś? 26 Jezus im
odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście
cuda, ale dlatego, że jedliście chleb i nasyciliście się.

Jezus odpowiada im: cóż z tego, że się najecie do syta i zostaniecie na ciele uzdrowieni, jeśli się
nie nawrócicie?
27 Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa ku życiu wiecznemu, który
wam da Syn Człowieczy. Jego bowiem zapieczętował Bóg Ojciec.

Tłum chciał dokonywać cudów. Skoro Jezus nie chciał im stworzyć chleba, tłum chciał poznać w
jaki sposób można dokonywać takich cudów:
28 Wtedy zapytali go: Cóż mamy robić, abyśmy wykonywali dzieła (εργα erga) Boga?

Pan Jezus odmawia im odpowiedzi na to pytanie i kieruje ich myśli na właściwe tory, definiuje
dzieło Boże.
29 Odpowiedział im Jezus: To jest dzieło (εργον ergon) Boga, abyście wierzyli w tego, którego on
posłał.


I głosi spragnionym cudów prawdziwą ewangelię wersy 33-41
Żydzi są ślepi na ewangelię, oni przyszli po chleb i cuda, nie po nawrócenie, wersy 25-27
41 Wtedy szemrali Żydzi o nim, bo powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba.
.
Dalej obserwujemy ponowne głoszenie ewangelii przez Pana Jezusa, wersy 47-58
.
Żydzi powtórnie odmawiają przyjęcia ewangelii.


60 Wielu więc z jego uczniów, słysząc to, mówiło: Twarda to jest mowa, któż jej może słuchać?

Jezus odmówił Żydom chleba, cudów i udzielenia mocy czynienia cudów oraz wskazał, że jedyny
cud jakiego doświadczą będzie nawrócenie. W odpowiedzi Żydzi opuścili Pana Jezusa.
66 Od tego czasu wielu jego uczniów zawróciło i więcej z nim nie chodziło.
5. Dynamis – moc Boża
Spójrzmy na to czym jest moc Boża i jak się przejawia









Łuk. 1:35 Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Poczęcie w mocy
Łuk. 4:14 Jezus zaś wrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicy.
Wyjście z dziczy w mocy (Jezus)
Łuk. 5:17 A moc Pana była obecna, aby ich uzdrawiać. Moc ku uzdrawianiu (Jezus)
Łuk. 6:19 moc wychodziła z niego i uzdrawiała wszystkich. Moc ku uzdrawianiu (Jezus)
Łuk. 8:46 Ktoś mnie dotknął, bo poczułem, że moc wyszła ze mnie. Moc ku uzdrawianiu
(Jezus)
Łuk. 24:29 A oto ja ześlę na was obietnicę mego Ojca, a wy zostańcie w mieście Jerozolimie,
aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka. (Apostołowie)
Dzieje 1:8 Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi
świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi. (Apostołowie)
Dzieje 4:43 Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana
Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi (Apostołowie)
1 Kor. 2:4-5 4 A moja mowa i moje głoszenie nie opierały się na powabnych słowach ludzkiej
mądrości, ale na ukazywaniu Ducha i mocy; 5 Aby wasza wiara nie opierała się na mądrości
ludzkiej, ale na mocy Boga. (Apostołowie)
Kiedy dynamis zmieniło się? Skoro jeden aspekt mocy Boga się zmienił to być może aspekt
ewangelizacyjny też? Moc była udzielona wielu ludziom. Szczepan czynił cuda tą samą mocą więc nie
była ona tylko dla Apostołów. W Dziejach 2:17-39 setka osób działała w mocy.
Odpowiedź
Już same powyżej cytowane fragmenty w pewnym stopniu odpowiadają na pytanie. Poczęcie w mocy
odbyło się raz w historii wszechświata i nigdy więcej przejaw tej mocy nie został powtórzony.
Również wyjątkowa moc czynienia cudów towarzyszyła Jezusowi i Apostołom, nie miała charakteru
inkluzywnego lecz ekskluzywny (Jezus, 72 wysłanników, 12 Apostołów i Paweł oraz niektórzy
wierzący, na których to Apostołowie położyli ręce).
Moc Ducha Świętego jest niezmienna. Niezmiennie nieskończona i niezmiennie nieograniczona.
Jednak Duch Święty w różny sposób działa, przydzielając każdemu z osobna dary jak chce. To Duch
Święty decyduje, które dary i kiedy będą udzielane, nie człowiek.
1 Kor. 12:11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu (ἑκάστῳ hekastō) z
osobna (ἰδίᾳidia), jak chce (καθὼς βούλεται kathōs bouletai)
ἕκαστος hekastos – wszyscy, każdy (bez wyjątku), każdy osobiście
ἴδιος idios – szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny
καθὼς βούλεται kathōs bouletai – według swojej woli

Duch dokonuje suwerennego wyboru jakościowego darów według swojej woli a nie woli
człowieka. Nie pomija nikogo, dary otrzymują wszyscy, każdy bez wyjątku, każdy osobiście,
zgodnie z suwerenną wolą Ducha. Przydziela suwerennie każdemu wierzącemu wybrany dar,
który jest szczególny, specyficzny, osobisty, czyjś własny, będący kombinacją różnych
możliwości służenia kościołowi.
..






Dary w postaci znaków i cudów takie jak mówienie zagranicznymi językami, uzdrawianie
chorych przez nakładanie rąk, prorokowanie udzielane były w sposób następujący:
Apostołowie nakładali ręce, a Duch rozdzielał dary wedle swojej woli
Hebr. 2:3-4 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone
na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli?4 Którym i Bóg dał
świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego
według swojej woli
fdsa
.
W Dziejach 2:1-13 zostaje powołany Kościół, którego członkowie zostają zanurzeni
(ochrzczeni) w Duchu Świętym a potem wypełnieni mocą Ducha Świetego czemu towarzyszy
mówienie zagranicznymi językami,
fsda
..
W Dziejach 10:44-48 podobnie dzieje się z Korneliuszem i jego domownikami, w celu
potwierdzenia że poganie także są dopuszczeni do zbawienia; przy wydarzeniu tym obecny
jest Apostoł Piotr.
Fdsa
..
Poza tymi przypadkami widzimy, że moc Ducha Świętego w postaci prorokowania,
rozróżniania duchów, uzdrawiania, mówienia wieloma zagranicznymi językami, tłumaczenia
języków, wyganiania nieczystych duchów, picia trucizn bez ponoszenia szkody i brania węży
Duch Święty udzielał przez ręce Apostołów (sami Apostołowie od Boga byli również darem)
Dzieje 8:17-18, Dzieje 19:6, 2 Tym. 1:6
fea
..
Był to tak zwany dar apostolski (nakładanie rąk aby dana osoba została wypełniona Duchem
Świętym) ustanowiony dla dwunastu w Jana 20:21-23 i Marka 16:17-18. Nie jest to chrzest w
Duchu Świętym (ten dział się przy nawróceniu i jest suwerennym dziełem Boga) lecz
wypełnienie Duchem Świętym czyli jego mocą.
fsa
..
Dzieje 8:5-19 mówią wyraźnie, że darów tych nie mógł udzielić diakon Filip choć sam był
pełen Ducha Świętego i dokonywał wielu cudów (uzdrawiał, wypędzał nieczyste duchy).
Dopiero Apostołowie Jan i Piotr po przybyciu do Samarii nałożyli ręce na wierzących aby ci
uzyskali wyżej wymienione dary. Daru apostolskiego nie można było nikomu udzielić
(pochodził on wprost od Boga)
Dzieje 8:18-19 18 A gdy Szymon zobaczył, że Duch Święty był udzielany przez nakładanie rąk
apostołów, przyniósł im pieniądze; 19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na kogo nałożę
ręce, otrzymał Ducha Świętego.

Jeszcze w czasie działalności Apostołów widać zanik niektórych darów (np.
Uzdrawiania Dzieje 19:11-12, Gal. 4:13 rok 55, Filip. 2:25-27 rok 62, 1 Tym. 5:23 rok 62, 2
Tym. 4:20 rok 63) aby po ich śmierci i spisaniu Pisma Świętego zostawić miejsce na głoszenie
ewangelii opartej na Słowie Bożym.
Księga Joela przewiduje dwukrotne wylanie Ducha, któremu będą towarzyszyć masowe przejawy
mocy w postaci możliwości wykonywania cudów i znaków. W Dziejach widać było przedsmak tego, co
nastąpi po Jom Jahwe.
Pięćdziesiątnica (przed Jom Jahwe) – pierwsze udzielenie mocy czynienia cudów i znaków
(przedsmak)


częściowe wypełnienie się proroctwa z Joela 2:10-28
nie nastąpiły zapowiedziane przez to proroctwo kataklizmy
Okres Łaski











Daniel 9:24 – wstrzymanie i zapieczętowanie proroctw i objawienia
1 Kor. 13:10 – języki ustaną same z siebie przed nastaniem doskonałości
Judy 1:3 – cała wiara przekazana raz świętym
Obj 22:18 – koniec objawienia, kanon zostaje zamknięty
1 Kor. 4:6 – nie wolno wykraczać ponad to, co jest napisane
1 Piotra 4:11 – Jeśli ktoś przemawia, niech mówi na podstawie Pisma
2 Tes. 2:14 – trzymać się nauk zawartych w Piśmie
1 Kor. 11:2 – nie dodawać nic do nauki Apostołów
Gal. 3:15 – nie wolno dodawać do Słowa Bożego
Judy 1:17 – nauka Apostołów jedyną nauką
Zach. 13:1-6 – w okresie łaski każde pozabiblijne proroctwo jest fałszywe
Jom Jahwe



Izajasz 13:9 – zapowiedź Jom Jahwe
Joel 2:10-11 – kataklizmy
powrót proroctw Obj. 14:6-7 – prorokujący anioł, Obj. 11:3-7 – dwóch proroków
Tyciącletnie Królestwo



Joel 2:25-27 – przywrócenie Izraela
Joel 2:28 – wylanie Ducha na Izraela
pełne wypełnienie się proroctwa z Joela 2:10-28 drugie udzielenie mocy czynienia cudów i
znaków
.
6. Skąd zmiany?
Dlaczego modlitwa z Dziejów jaką wszyscy uczniowie podnieśli do Pana nie może być zmówiona i
dzisiaj? Cuda i znaki wskazują na to kim Jezus jest.

Dzieje 4:2-30 29 A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić
twoje słowo; 30 Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów
przez imię twego świętego Syna, Jezusa.
.
Odpowiedź
Moc czynienia cudów nie była dostępna wszystkim. Była w Apostołach i na niektórych wierzących, na
których Apostołowie nałożyli ręce


Dzieje 4:33 Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana
Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.
Dzieje 5:12 A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów wśród ludu. (I byli
wszyscy jednomyślnie w przedsionku Salomona.
Moc jaką posiadał Jezus, siedemdziesięciu dwóch wysłanników, Apostołowie i niektórzy ich najbliżsi
współracownicy potwierdzała wiarygodność wypowiadanych przez nich słów. Dzisiaj mamy
kompletne i spisane objawienie w postaci Słowa Bożego, nie ma potrzeby uwiarygadniać cudami i
znakami nikogo więcej..
7. Chrześcijanie mają prosić o cuda i znaki
Paweł nakazuje aby Koryntianom nie brakowało żadnego daru

1 Kor. 1:7 Tak że żadnego daru nie brakuje wam, którzy oczekujecie objawienia naszego Pana
Jezusa Chrystusa.
Odpowiedź
Paweł stwierdza fakt, że Koryntianom nie brakuje żadnego daru łaski. To nie jest nakaz poszukiwania
cudownych darów. Pismo Święte nie zawiera nigdzie nauki o zabieganiu o cudowne dary i znaki (w
sensie pozyskania tych darów). Wszyscy oczekujemy objawienia Pana Jezusa Chrystusa, lecz
przykładowo dar proroctwa (w rozumieniu głoszenia nowego objawienia) jest całkowicie zbędny,
ponieważ mamy w pełni wystarczalne i kompletne objawienie zwane Pismem Świętym.
..
8. Kanon nie oznacza ciszy
Pismo nie zna koncepcji, że po powstaniu kanonu powstanie wielka przerwa w objawieniach
.
Odpowiedź
400 lat ciszy po zamknięciu kanonu Starego Testamentu powinno dać do myślenia. W tym okresie
Bóg milczał. Koncepcja czterowiekowego milczenia Boga nie była nikomu objawiona. A jednak miała
miejsce.
.
9. Nie ma różnicy w darach
Paweł nie czyni żadnego rozdzielenia między proroczymi darami i innymi, stwierdzając, że wszystkie
służą do budowy kościoła zatem wsyzstkie muszą w kościele występować.
Odpowiedź
Cuda i znaki potwierdzały wiarygodność przekazu (nowego objawienia) głoszonego przez Apostołów i
proroków. W ten sposób Bóg przekazał całą niezbędną teologię, jaka jest potrzebna kościołowi. W
ten sposób powstał fundament wiary, kanon został zamknięty. Dalsze objawienie jest zbędne.
Funkcje Apostołów i proroków zostały zastąpione ewangelistami i nauczycielami. Cuda i znaki nie są
potrzebne w kościele, ponieważ nie ma co więcej uwiarygadniać. Słowo Boże jest w pełni
wiarygodne.

Judy 1:3 uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną
świętym

Obj 22:18 Oświadczam zaś każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: Jeśli ktoś dołoży
coś do tego, dołoży mu też Bóg plag opisanych w tej księdze

Przysłów 30:6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się
kłamcą.

5 Mojż. 4:2 Nie przydacie do słowa, które ja wam rozkazuję, ani ujmiecie z niego, abyście
strzegli przykazań Pana, Boga waszego, które ja wam rozkazuję.

5 Mojż. 12:32 Cokolwiek ja wam rozkazuję, tego strzedz będziecie, abyście czynili; nie
przydasz nic do tego, ani też ujmiesz z tego.

1 Kor. 4:6 To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na
was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane,
żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.

1 Piotra 4:11 Jeśli ktoś przemawia, niech mówi jak wyroki Boga

2 Piotra 1:20 To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu
wykładowi.

2 Tes. 2:14 Dlatego, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanych nauk, o
których zostaliście pouczeni czy to przez (naszą) mowę, czy przez nasz list.

1 Kor. 11:2 A chwalę was, bracia, za to, że we wszystkim o mnie pamiętacie i zachowujecie
nauki tak, jak je wam przekazałem.

Gal. 3:15 Bracia, mówię po ludzku: Przecież nawet zatwierdzonego testamentu człowieka nikt
nie obala ani do niego nic nie dodaje.

Judy 1:17 Wy zaś, umiłowani, pamiętajcie słowa wcześniej wypowiedziane przez apostołów
naszego Pana Jezusa Chrystusa
.
10. Argumentum ad numerum
600 milionów charyzmatyków nie może się mylić!
Odpowiedź
Jest to podstawowy błąd logiczny, zakładający, że słuszność jakiegoś poglądu jest wprost
proporcjonalna do liczby tych, którzy go popierają. Idąc za tym tokiem rozumowania, 1 miliard
katolików i 1 miliard muzułmanów nie może się mylić. Owszem, 600 milionów neomontanistów może
się mylić, i myli się oraz tkwi w doktrynalnym zwiedzeniu.
Ostrzeżenie
Oparta o postprawdy zielonoświątkowa postteologia to odejście od zdrowej nauki Pisma Świętego na
rzecz błędu. Zdrowy rozsądek zostaje zastąpiony emocjonalnością uniemożliwiającą właściwe
rozeznawanie prawdy. Prowadzi to do wielu herezji:









Ponad 150 milionów zielonoświątkowców i charyzmatyków (czyli co czwarty) odrzuca
doktrynę Boga Trójjedynego. Jest to inny bóg – szeroka brama.
Większość zielonoświątkowców wierzy w powodzenie finansowe, spełnienie życiowe i
zdrowie jako konieczne przejawy Bożego błogosławieństwa w życiu wierzącego. To inna
ewangelia – szeroka droga.
Wszyscy zielonoświątkowcy wierzą w tzw. chrzest Duchem jako wydarzenie, które ma
miejsce po zbawieniu. Jest to inny duch i inna ewangelia.
Wszyscy zielonoświątkowcy wierzą, że mogą być opętani przez demony. To bezpośrednie
zaparcie się mocy krzyża. (więcej tutaj).
Większość zielonoświątkowców wierzy w grzech pokoleniowy. To odrzucenie nowego
przymierza. (więcej tutaj).
Większość zielonoświątkowców zapominając o wystarczalności ofiary Chrystusa, a Ojcu nie
wspominając w ogóle, stawia w centrum uwielbienia idola Ducha Świętego, obdarzającego
wyznawców niebiblijnymi darami. To hierarchizacja Trójjedynego Boga i oddawanie czci
stworzeniu czyli bałwochwalstwo.
Znaczna część zielonoświątkowców wierzy w ewangelię plus. Jest to inna droga. (więcej
tutaj).
Większość zielonoświątkowców wyznaje łatwe-wierzenie, ewangelię pozbawioną owoców
upamiętania (więcej tutaj). To szeroka droga.
Większość zielonoświąkowców słucha głosu obcego ducha i jest zwiedziona duchem
fałszywych cudów i znaków, co w przypadku braku upamiętania z tego grzechu oznacza, że
nie jest zbawiona (por. Jan. 10:4-5, Mat. 24:24, 2 Kor. 11:14).
Postteologia oparta o postprawę w rezultacie prowadzi do postwiary. Zielonoświątkowa postwiara
jest przekonaniem opartym nie o Pismo, lecz o subiektywne emocje. To nie przekonanie wynikające
ze zrozumienia, lecz silny afekt do wyobrażenia o prawdzie.
Wzywamy zatem wszystkich zielonoświątkowców do opuszczenia ich błędnych nauk, upamiętania z
grzechu zielonoświątkowstwa i nawrócenia się do Jezusa Chrystusa objawionego w Piśmie Świętym.
Copyright © 2017 Marcin Kozera
Autorzy zezwalają na kopiowanie i rozpowszechnianie treści zawartych w pracy,
jednakże nie wyrażają zgody na dokonywanie w niej zmian.