Twoim zadaniem jest wykonanie tabeli

Twoim zadaniem jest wykonanie tabeli opisującej rośliny wykorzystywane w eliksirach na
podstawie poniższych informacji. Zadanie możesz wykonać również za pomocą punktów. Masz
dokonać opisu hasłowego, a więc bez budowy zdań np. wysokość: do 120 cm (zamiast roślina
osiąga 120 cm) lub okwiat: biały (zamiast: roślina charakteryzuje się białym okwiatem). Całość
do godz. 19:45 proszę wysłać sową na adres [email protected] nie zapominając o
podpisie.
Punkty:
a) Wysokość
b) Okwiat, okres kwitnienia
c) Wygląd
d) Pochodzenie
e) Wykorzystywanie
f) Właściwości
g) Pozostałe informacje
Dziurawiec zwyczajny
Dziurawiec występuje w Europie i Azji, a także w północnej
Afryce. Jego pojawienie się w Ameryce, Australii oraz na
Dalekim Wschodzie ma charakter sztuczny. Osiąga do
jednego metra wysokości, najczęściej jednak od 30 do 80
centymetrów. Jest wieloletnią rośliną zielną, która
drewnieje u spodu. Ulistnienie naprzeciwległe, liście
długości około 3 centymetrów, posiadają olejki eteryczne.
Kwiatostanem jest baldachogrono, a owocem torebka, w
której znajdują się czarne nasiona. Okwiat żółty,
pięciopłatkowy. Roślina kwitnie od maja do początków
jesieni.
Ma wiele nazw w tym: ziele św. Jana, krzyżowe ziele, arlika,
ziele świętojańskie czy też ruta polna.
Surowiec zielarski stanowią kwiatostany oraz liście. Dziurawiec stosowany jest jako lek przeciw
depresji oraz przeciw nerwicy. Ułatwia również zasypianie i niweluje chroniczne bóle głowy o
niskim natężeniu. Pobudza trawienie, działa dezynfekcyjnie i antybakteryjnie. Przy stosowaniu
tej rośliny należy uważać, ponieważ zwiększa ona wrażliwość skóry na słońce. Raczej nie stosuje
się o osób o jasnej karnacji.
Dziurawiec ma swoje miejsce w magii, nie tylko w eliksirach. Potrafi on w odpowiednio
przygotowanym amulecie odpędzać złe czary o niskiej szkodliwości, a także chroni ciężarne
czarownice przed złymi mocami.
Tojad żółty, akonit, tojad lisi
Nazywany również tojadem lisim, tojad żółty
pochodzi z Eurazji, gdzie występuje w
warunkach naturalnych. Główne występowanie
tojadu na terenach Syberii, Mongolii, w Chinach i
Azji Środkowej, zaś w Europie głównie w
rejonach południowych. Jest rośliną wieloletnią,
która w zależności od regionu, może mieć łodygę
zieloną, półzdrewniałą lub zdrewniałą.
Kwiaty tojadu żółtego są bladożółte, białawe lub
żółtozielone. Kwiatostan groniasty. Owocem jest
mieszek, w którym znajdują się czerniawe
nasiona.
Rozmnażanie następuje wyłącznie przez
nasiona, a sama roślina kwitnie od czerwca do
sierpnia. Jest rośliną silnie trującą, dlatego
mugole czasem uprawiają ją wyłącznie jako
roślinę ozdobną.
Bylica piołun
Jest kilka nazw bylicy piołun, z których najczęściej spotykane to:
piołun, psia ruta, absynt, wermut. Roślina pochodzi z Eurazji, skąd
przedostała się również na tereny Afryki Północnej. Na pozostałe
tereny została przywieziona przez kupców.
Roślina wytwarza kłącza, które ułatwiają wzrost rośliny po
zimowaniu. Łodyga zielona czasem o zdrewniałej nasadzie. Liście o
długich ogonkach, pierzaste, ciemnozielone. Kwiaty zebrane w
koszyczki o kwiatach rurkowatych, żółtych. Owocem jest niełupka.
Bylina ta kwitnie od lipca do września, jest wiatropylna. Lubi
stanowiska słoneczne i suche, dlatego popularna jest na
kamiennych zboczach czy przydrożach.
Znana już w starożytności jako przyprawa, w średniowieczu jako
aromat przy produkcji piw. Obecnie stosowana wyłącznie do
produkcji ziołowych napojów alkoholowych, przede wszystkim gorzkich likierów. Aromatyzuje
się nią również wódkę. Liście tej rośliny mają działanie lekko narkotyczne, gdy są palone. Ziele
piołunu i jego liście zawierają olejki lotne, które pobudzają trawienie, zwiększają apetyt, a także
stosowane są jako lek na pasożyty takie jak: owsiki, świerzbowce oraz wszy, na które to działa
toksycznie.