opis techniczny

-1-
OPIS TECHNICZNY
do projektu budowlanego architektury
1. PODSTAWA OPRACOWANIA
1.1. Zlecenie i program określony przez Inwestora.
1.2. Wizja lokalna i pomiary inwentaryzacyjne.
1.3. Ekspertyza budowlana opracowana w styczniu 2015 r. przez rzeczoznawcę
budowlanego mgr. inż. Andrzeja Banasia (upr. rzecz. nr 2400).
1.4. Uzgodnienia robocze z Inwestorem, Miejskim Konserwatorem Zabytków
i Plastykiem Miejskim.
1.5. Mapa ewidencyjna terenu.
2. PRZEDMIOT OPRACOWANIA
Przedmiotem opracowania jest remont konserwatorski z kolorystyką elewacji frontowej
budynku mieszkalnego wielorodzinnego na terenie nieruchomości nr ewid. 83/4
w obrębie 96 przy ulicy Melchiora Wierzbickiego 3 w Bydgoszczy.
3. CHARAKTERYSTYKA STANU ISTNIEJĄCEGO
Nieruchomość stanowi budynek na planie prostokąta usytuowany w zwartej zabudowie
przyulicznej południowej pierzei ulicy Wierzbickiego, trzykondygnacyjny częściowo
podpiwniczony, bez poddasza, kryty dachem płaskim jednospadowym.
Zrealizowany na przełomie XIX i XX wieku, w technologii tradycyjnej, na którą składają
się ściany murowane z cegły, zwężające się z wysokością, stropy ceramiczne nad piwnicą,
wyżej drewniane, schody drewniane, dach o konstrukcji drewnianej, kryty papą.
Elewacja od strony ulicy jest dwunastoosiowa, z płytkim jednoosiowym cofnięciem po
stronie wschodniej mieszczącym w przyziemiu wejście główne, wyżej okna klatki
schodowej. Część wysuniętą buduje rytm okien mieszkalnych o wykrojach prostokątnych,
zasadniczo biforyjnych oraz na flance zachodniej pojedynczych.
Elewacja jest w całości otynkowana, wzbogacona detalami architektonicznymi, na które
składają się:
• gzyms cokołowy,
• gzyms kordonowy nad parterem,
• gzymsy parapetowe pojedyncze lub łączące po dwa okna w poziomie parteru oraz
ciągłe obejmujące całą szerokość elewacji pod oknami I piętra i II piętra,
• gzymsy nadokienne w poziomie parteru wsparte na pilastrach łączące odpowiednio
okna podwójne oraz na skraju zachodnim podwójne i pojedyncze,
• gzymsy nadokienne w poziomie drugiego piętra pojedyncze lub łączące po dwa okna,
-2-
• gzyms nadokienny obejmujący całą szerokość elewacji w poziomie II piętra, wyłamany
naprzemiennie trójkątnie lub półkoliście,
• gzyms attykowy,
• profilowane opaski wokół okien, z wyłączeniem trzech okien w poziomie parteru.
Na powierzchni elewacji frontowej nie stwierdzono poważniejszych pęknięć ani innych
uszkodzeń natury mechanicznej. Zinwentaryzowano natomiast zniszczenia okładziny
cokołowej, wypraw tynkarskich i wykończeń, złą jakość opierzeń, zatracenie części detalu
architektonicznego.
Stan techniczny elewacji frontowej pozwala na przeprowadzenie projektowanych
robót remontowych.
Przewidziany zakres robót nie zwalnia z obowiązku wykonania prac naprawczych
pozostałych uszkodzonych elementów budynku wskazanych w przywoływanej
ekspertyzie budowlanej (patrz pkt 1.3).
4. STAN PRAWNY
Budynek stanowi własność Wspólnoty Mieszkaniowej WIERZBICKIEGO 3.
5. ZAKRES OGÓLNY PRAC
Projekt przewiduje:
• wykonanie izolacji wodochronnej ściany cokołowej elewacji frontowej i wyłożenie
płytami kamiennymi,
• remont konserwatorski elewacji frontowej powyżej cokołu z odtworzeniem detalu
architektonicznego,
• wszelkie prace uzupełniające, jak przełożenie rozprowadzeń instalacyjnych, wymiana
blacharki, konserwacja elementów stalowych, wymiana akcesoriów elewacyjnych,
przełożenie nawierzchni przyściennej, itp.
6. WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ
Obiekt kwalifikuje się do kategorii ZLIV zagrożenia ludzi oraz z uwagi na
wysokość trzech kondygnacji do budynków niskich (N).
Zakres robót sprowadzający się do remontu elewacji frontowej nie zmienia istniejących
uwarunkowań w zakresie wymogów przeciwpożarowych.
7. INFORMACJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY
ZDROWIA (BIOZ)
Zgodnie z art. 21a ust. 1a Prawa Budowlanego inwestycja zalicza się do przedsięwzięć
wymagających sporządzenia planu BIOZ, z uwagi na:
• przewidywany czas trwania robót powyżej 30 dni i liczbę pracowników,
-3-
• charakter robót, organizację i miejsce prowadzenia stwarzające ryzyko powstania
zagrożenia bezpieczeństwa i zdrowia ludzi w szczególności:
–
–
–
–
przygniecenia lub uderzenia przedmiotem spadającym,
upadku z wysokości,
uszkodzenia ciała (złamania, skaleczenia, zachlapania oczu, itp.),
porażenia prądem.
Potencjalnymi źródłami zagrożeń związanymi z inwestycją są:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
transport i rozładunek materiałów,
roboty z użyciem maszyn budowlanych i elektronarzędzi,
roboty w czynnym obiekcie,
roboty w pasie dróg komunikacji publicznej,
roboty przy granicach z nieruchomościami sąsiadów,
roboty w wykopie (izolacja wodochronna ścian piwnicznych/cokołowych),
roboty na wysokości (na rusztowaniach i drabinach),
roboty rozbiórkowe (demontaż blacharki, rozbiórka okładzin, skuwanie tynku),
roboty naprawcze murów (ewentualne przemurowania i wzmocnienie nadproży),
roboty dociepleniowe, tynkarskie i malarskie,
roboty kamieniarskie,
roboty związane z ułożeniem nawierzchni,
roboty ślusarskie.
Przed przystąpieniem do robót kierownik budowy winien sporządzić lub zapewnić
sporządzenie planu BIOZ, następnie dopilnować wdrożenia jego ustaleń, zwłaszcza:
• wyznaczenia i oznakowania granic budowy w celu zabezpieczenia przed dostępem
osób postronnych,
• wyznaczenia stref komunikacyjnych i składowych, z uwzględnieniem zmiany
organizacji ruchu ulicznego,
• umieszczenia na budowie tablicy informacyjnej o planie BIOZ,
• przeprowadzenia instruktażu pracowników w zakresie wykonywanych przez nich robót
i wynikających z nich zagrożeń,
• wyposażenia pracowników w sprzęt ochrony osobistej,
• sprawowania ciągłego nadzoru nad prowadzonymi robotami,
• prowadzenia dokumentacji budowy.
Należy dopilnować, aby prace na wysokości prowadzone były z rusztowań stojących,
posiadających aktualny certyfikat na znak bezpieczeństwa, zmontowanych zgodnie
z instrukcją producenta. Rusztowania winny być odebrane przez kierownika budowy
po ustawieniu oraz podlegać codziennemu przeglądowi.
8. CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA BUDYNKU
Projektowany wycinkowy charakter robót polegający na remoncie elewacji frontowej
(z wykluczeniem docieplenia) zwalnia z obowiązku sporządzania charakterystyki
energetycznej.
-4-
9. PARAMETRY BUDYNKU
–
–
–
–
–
długość elewacji frontowej
szerokość budynku
wysokość elewacji frontowej od terenu do attyki
powierzchnia zabudowy
kubatura (z piwnicami)
–
–
–
–
–
27,92 m
ok. 13,80 m
14,50÷14,60 m
385,00 m2
5 500,00 m3
10. ROZWIĄZANIA BUDOWLANE
STAN ISTNIEJĄCY
Patrz pkt. 3.
10.1. REMONT,
IZOLACJA WODOCHRONNA ŚCIAN PIWNICZNYCH ELEWACJI FRONTOWEJ,
WYŁOŻENIE PŁYTAMI KAMIENNYMI
a) Ściany odkryć odcinkami do poziomu ław fundamentowych. Zdjąć istniejące płyty
okładzinowe partii cokołowej, skuć pozostałości tynków do gołej cegły.
b) Wyremontować uszkodzenia techniczne na zasadzie analogii ze ścianami
nadziemia (patrz pkt 10.2d). Uszkodzenia płytkie uzupełnić jedną z zapraw
CERESIT
CX5
lub CX15. Z zastosowaniem tych zapraw wykonać również fasety (wyokrąglenia)
na narożnikach wklęsłych. Powierzchnie oczyścić mechanicznie z luźnych
elementów, odpylić, zmyć wodą pod ciśnieniem, osuszyć i zagruntować emulsją
CP41.
c) Wykonać hydroizolację pionową z dwóch warstw masy bitumicznej CERESIT
CP48Xpress (alt. CP44 lub PP43) z umieszczoną między nimi siatką szklaną,
począwszy od spodu ław do odsadzki cokołowej.
d) Zaizolowane powierzchnie zabezpieczyć warstwą filtrującą z geowłókniny
przyklejaną na 10÷15 cm zakład klejem STYRBIT.
Geowłókninę ułożyć również na dnie wykopu.
e) Wykop wzdłuż izolowanych ścian zasypać grubym żwirem.
f) Powierzchnie powyżej terenu do poziomu parapetów okiennych wyłożyć płytami
kamiennymi:
– płyty mocować specjalistyczną zaprawą o zwiększonej wytrzymałości
i elastyczności,
– wyspoinować fugą elastyczną o możliwie najmniejszej grubości,
– okładzinę zabezpieczyć impregnatem chroniącym przed szkodliwym działaniem
wody.
10.2. REMONT KONSERWATORSKI ELEWACJI FRONTOWEJ POWYŻEJ COKOŁU
ZAKRES PRAC:
Remont uwzględniający naprawę uszkodzeń technicznych, wymianę tynków,
odtworzenie i uzupełnienie elementów detalu architektonicznego, malowanie
powierzchni tynkowanych farbą silikatową. Wykluczone jest docieplanie.
-5-
a) Tynki skuć w całości do gołej cegły.
Pozostawić, tam gdzie to możliwe tynki na detalach architektonicznych.
b) Zdemontować wszelkie elementy obce, wprowadzone w trakcie eksploatacji
budynku.
c) Przeprowadzić przegląd rozprowadzeń instalacyjnych:
– nieużyteczne mocowania i instalacje usunąć,
– konieczne dla dalszej eksploatacji przełożyć zgodnie z wymogami technicznymi,
z uwzględnieniem ukrycia w bruzdach pod tynkiem.
d) Wyremontować uszkodzenia techniczne ścian:
– cegły luźne umocować, skorodowane partie muru wymienić zgodnie z załączoną
technologią napraw (patrz załącznik do opisu) z użyciem cegły ceramicznej
pełnej kl.15 i zapraw jednoskładnikowych o niskim module elastyczności,
– przemurować ewentualne pęknięcia konstrukcyjne, w tym nadproża okienne,
według zasady jw., pod nadzorem Inspektora.
e) Po wykonaniu prac naprawczych ściany oczyścić mechanicznie z luźnych
elementów, odpylić, zmyć wodą pod ciśnieniem, osuszyć i zagruntować.
f) Otynkować (w koordynacji z naprawą detali – patrz ppkt g) w technologii jn.:
– gruntowanie podłoża,
− obrzutka z tynku podkładowego CERESIT CR 61 z dodatkiem emulsji
kontaktowej CERESIT CC81, grub. warstwy ok. 0,5 cm,
− tynk renowacyjny specjalistyczny CERESIT CR 62, grub. ok. 2x1,0 cm,
– gruntowanie całej powierzchni ścian,
– wykończenie tynkiem cienkowarstwowym mineralnym gładkim CERESIT CT34,
ziarno 0 ÷ 0,6 mm, gr. warstwy 0 ÷ 3,0 mm.
g) Naprawić detale architektoniczne istniejące i zrekonstruować zatracone na podstawie
detali i śladów zachowanych oraz dyspozycji rysunkowych:
– profile pasmowe odtworzyć metodą ciągniętą przy pomocy wzorników,
z użyciem specjalnych lekkich, plastycznych zapraw mineralnych
do wykonywania nowych detali i naprawy ubytków,
– zadbać o staranne wyprowadzenie płaszczyzn, krawędzi i linii oraz
wycyzelowanie poszczególnych form,
– elementy sztukatorskie naprawić przy użyciu zapraw jw. oraz szybkowiążącej
mineralnej zaprawy do odlewów,
– uszlachetnić tynkiem cienkowarstwowym mineralnym gładkim CERESIT CT34,
ziarno 0 ÷ 0,6 mm, gr. warstwy 0 ÷ 3,0 mm.
h) Tynki, także detale, zagruntować preparatem KEIM SPEZIAL FIXATIV
i pomalować dwukrotnie farbą silikatową KEIM GRANITAL z palety KEIM
EXCLUSIV (stosując technikę krzyżową).
10.3. ROBOTY BLACHARSKIE
a) Całą blacharkę elewacyjną wymienić uwzględniając uzupełnienie opierzeń na
przewieszonych detalach architektonicznych.
b) Zastosować blachę stalową ocynkowaną gr. 0,7 mm. Układać na przekładce z folii
lub papy.
-6-
10.4. ELEMENTY DODATKOWE
a) Odświeżyć szafki i podejścia instalacyjne:
− powierzchnie oczyścić ze złuszczonych i odspojonych powłok malarskich i rdzy,
przeszlifować, odpylić i odtłuścić,
− pomalować farbą chlorokauczukową przeciwrdzewną gruntującą, podkładową
i nawierzchniową.
b) Ścienne kratki
Pomalować jw.
wentylacyjne
wyremontować
metodami
konserwatorskimi.
– wym. ok. 20x20 cm – 6 szt.
c) Wymienić uchwyty na flagi i numer policyjny.
Zastosować elementy systemowe, w tym numer policyjny podświetlany.
d) Wzdłuż remontowanej ściany odtworzyć nawierzchnię chodnika z zastosowaniem
kostki betonowej z demontażu. Wyprofilować ze spadkiem od ściany budynku,
w nawiązaniu do istniejących poziomów.
11. KOLORYSTYKA ELEWACJI
Budynek malować zgodnie z kartą kolorów i planszami rysunkowymi projektu.
UWAGA:
Podana kolorystyka bazuje na wyrobach i symbolach kolorów firmy Keim z palety KEIM
EXCLUSIV.
Numery kolorów wyrobów innych firm nie pokrywają się, stąd w przypadku zmiany należy
dokonać stosownej korekty, posługując się oryginalnym próbnikiem.
Z uwagi na zafałszowanie koloru wynikające z niedoskonałości wydruku, przy wyborze
kolorów kierować się wyłącznie podaną numeracją. Przed przystąpieniem do malowania
należy wykonać próby na fragmentach elewacji pozwalające na ostateczne uściślenie kolorów
w uzgodnieniu z Konserwatorem Zabytków.