Kilka uwag na temat wagarów.

Kilka uwag na temat wagarów.
Uczęszczanie do szkoły jest obowiązkiem ucznia, który wynika z ustawy o systemie
oświaty ( art.15.1 tejże ustawy). Zatem młody człowiek do 18 roku życia jest prawnie
zobowiązany do wywiązywania się z tego obowiązku.
Na przestrzeni różnych faz rozwojowych człowieka zmienia się podstawowy rodzaj
jego aktywności. W początkowym okresie życia najważniejsza jest zabawa i wszystko co się
z nią wiąże np. zabawki, rówieśnicy. Wraz z rozwojem intelektualnym w kręgu zainteresowań
pojawiają się również gry. Przestrzeganie reguł gier czy też umownych zasad staje się bardzo
ważne. Dzieci potrafią bardzo skrupulatnie wymagać ich przestrzegania od innych
uczestników. Zarówno zabawy i gry pozytywnie wpływają na rozwój dziecka na różnych
płaszczyznach. Są one ważnym czynnikiem rozwojowym przede wszystkim w sferach
społecznej i intelektualnej. W okresie wieku szkolnego takim czynnikiem staje się szkoła.
W klasach początkowych w nauczaniu zintegrowanym dzieci wykazują duże zainteresowanie
nauką. Autorytet nauczyciela jest niepodważalny, czasem większy od autorytetu rodzica.
Z reguły dzieci chętnie uczęszczają do szkoły. Niestety, gdy przybywa przedmiotów, zadań,
nauki, gdy pojawiają się nowe obiekty zainteresowania, u niektórych uczniów obserwujemy
spadek zainteresowania swoją edukacją. Pamiętać przy tym należy, że uczniowie posiadają
różne możliwości intelektualne, różne predyspozycje do nauki z poszczególnych
przedmiotów. Program nauczania jest dostosowany do przeciętnych możliwości. Nie wszyscy
uczniowie radzą sobie z przyswajaniem wiedzy i umiejętności. Pojawiają się niepowodzenia
szkolne, które zniechęcają uczniów do nauki i systematycznego uczęszczania na zajęcia
szkolne. Pojawiają się wagary. Jeśli w tym momencie uczeń nie uzyska konkretnej pomocy,
wsparcia i zrozumienia dla swoich problemów taki rodzaj zachowania się utrwali. Możliwość
uniknięcia kolejnego niepowodzenia i siedzenia na lekcji bez jej zrozumienia, staje się tak
atrakcyjna, że uczeń
z czasem nie umie się jej oprzeć. W starszych klasach szkoły
ponadgimnazjalnej spotykam się z wyjaśnieniami uczniów wagarujących, że bardzo by
chcieli być na wszystkich lekcjach, ale jest to dla nich tak trudne, że uciekają. To tak jakby
uzależnili się od tego rodzaju zachowania. Oczywiście uczeń faktycznie nie ma żadnych
korzyści z wagarów, ale w jego ocenie tę korzyść stanowi tymczasowe pozbycie się
problemu. Tymczasem kłopoty i zaległości nawarstwiają się. Nieobecność na poszczególnych
zajęciach pogłębia braki w nauce, pojawiają się nowe, co dodatkowo zniechęca ucznia do
podejmowania zachowań pożądanych. Gdy do naszej szkoły przychodzi uczeń z nawykiem
wagarowania z poprzednich etapów edukacyjnych to już w pierwszym miesiącu nauki
zauważamy jego niewłaściwy stosunek do obowiązku nauki. Wychowawcy podejmują wtedy
pierwsze kroki zapobiegawcze.
1. Zawiadamiają rodziców, proszą o przybycie do szkoły. Następuje wtedy
wymiana informacji na temat ucznia. Zdarza się, że dobra współpraca
rodziców i szkoły przynosi efekty i uczniowie przestają wagarować.
2. W przypadku uczniów ZSZ powiadamiani są również pracodawcy.
Oni podejmują działania dyscyplinujące uczniów np. potrącanie
z wynagrodzenia za wszystkie nieobecności również w szkole.
3. Gdy nie pomagają w/w działania z uczniem rozmawia pedagog szkolny, który
podejmuje się diagnozy problemu i prowadzi elementy terapii psychologiczno
– pedagogicznej.
4. W przypadku gdy uczeń nadal wagaruje, sprawę rozpatruje dyrektor szkoły.
5. Zdarza się, że pomimo podjętych wymienionych wyżej działań uczeń nadal
wagaruje. Jeśli jest to uczeń niepełnoletni to wagarowanie przyjmuje się jako
objaw demoralizacji i sprawę kieruje się do Sądu Rodzinnego. Natomiast
uczeń pełnoletni może zostać skreślony z listy uczniów.