Kilka uwag na temat wagarów.
Transkrypt
Kilka uwag na temat wagarów.
Kilka uwag na temat wagarów. Uczęszczanie do szkoły jest obowiązkiem ucznia, który wynika z ustawy o systemie oświaty ( art.15.1 tejże ustawy). Zatem młody człowiek do 18 roku życia jest prawnie zobowiązany do wywiązywania się z tego obowiązku. Na przestrzeni różnych faz rozwojowych człowieka zmienia się podstawowy rodzaj jego aktywności. W początkowym okresie życia najważniejsza jest zabawa i wszystko co się z nią wiąże np. zabawki, rówieśnicy. Wraz z rozwojem intelektualnym w kręgu zainteresowań pojawiają się również gry. Przestrzeganie reguł gier czy też umownych zasad staje się bardzo ważne. Dzieci potrafią bardzo skrupulatnie wymagać ich przestrzegania od innych uczestników. Zarówno zabawy i gry pozytywnie wpływają na rozwój dziecka na różnych płaszczyznach. Są one ważnym czynnikiem rozwojowym przede wszystkim w sferach społecznej i intelektualnej. W okresie wieku szkolnego takim czynnikiem staje się szkoła. W klasach początkowych w nauczaniu zintegrowanym dzieci wykazują duże zainteresowanie nauką. Autorytet nauczyciela jest niepodważalny, czasem większy od autorytetu rodzica. Z reguły dzieci chętnie uczęszczają do szkoły. Niestety, gdy przybywa przedmiotów, zadań, nauki, gdy pojawiają się nowe obiekty zainteresowania, u niektórych uczniów obserwujemy spadek zainteresowania swoją edukacją. Pamiętać przy tym należy, że uczniowie posiadają różne możliwości intelektualne, różne predyspozycje do nauki z poszczególnych przedmiotów. Program nauczania jest dostosowany do przeciętnych możliwości. Nie wszyscy uczniowie radzą sobie z przyswajaniem wiedzy i umiejętności. Pojawiają się niepowodzenia szkolne, które zniechęcają uczniów do nauki i systematycznego uczęszczania na zajęcia szkolne. Pojawiają się wagary. Jeśli w tym momencie uczeń nie uzyska konkretnej pomocy, wsparcia i zrozumienia dla swoich problemów taki rodzaj zachowania się utrwali. Możliwość uniknięcia kolejnego niepowodzenia i siedzenia na lekcji bez jej zrozumienia, staje się tak atrakcyjna, że uczeń z czasem nie umie się jej oprzeć. W starszych klasach szkoły ponadgimnazjalnej spotykam się z wyjaśnieniami uczniów wagarujących, że bardzo by chcieli być na wszystkich lekcjach, ale jest to dla nich tak trudne, że uciekają. To tak jakby uzależnili się od tego rodzaju zachowania. Oczywiście uczeń faktycznie nie ma żadnych korzyści z wagarów, ale w jego ocenie tę korzyść stanowi tymczasowe pozbycie się problemu. Tymczasem kłopoty i zaległości nawarstwiają się. Nieobecność na poszczególnych zajęciach pogłębia braki w nauce, pojawiają się nowe, co dodatkowo zniechęca ucznia do podejmowania zachowań pożądanych. Gdy do naszej szkoły przychodzi uczeń z nawykiem wagarowania z poprzednich etapów edukacyjnych to już w pierwszym miesiącu nauki zauważamy jego niewłaściwy stosunek do obowiązku nauki. Wychowawcy podejmują wtedy pierwsze kroki zapobiegawcze. 1. Zawiadamiają rodziców, proszą o przybycie do szkoły. Następuje wtedy wymiana informacji na temat ucznia. Zdarza się, że dobra współpraca rodziców i szkoły przynosi efekty i uczniowie przestają wagarować. 2. W przypadku uczniów ZSZ powiadamiani są również pracodawcy. Oni podejmują działania dyscyplinujące uczniów np. potrącanie z wynagrodzenia za wszystkie nieobecności również w szkole. 3. Gdy nie pomagają w/w działania z uczniem rozmawia pedagog szkolny, który podejmuje się diagnozy problemu i prowadzi elementy terapii psychologiczno – pedagogicznej. 4. W przypadku gdy uczeń nadal wagaruje, sprawę rozpatruje dyrektor szkoły. 5. Zdarza się, że pomimo podjętych wymienionych wyżej działań uczeń nadal wagaruje. Jeśli jest to uczeń niepełnoletni to wagarowanie przyjmuje się jako objaw demoralizacji i sprawę kieruje się do Sądu Rodzinnego. Natomiast uczeń pełnoletni może zostać skreślony z listy uczniów.