rak 2

Rak z przerzutami
Najczęściej punktem wyjścia raka jest boczna ściana jamy nosowo-gardłowej: zachyłek
Rosenmüllera szczelinowata przestrzeń połoŜona tuŜ za ujściem gardłowym trąbki słuchowej lub teŜ
sama okolica jej ujścia. MoŜe on rozwijać się takŜe na górnej ścianie części nosowej gardła czyli na
stopie gardła.
Guz rozwija się najczęściej rosnąc w głąb podłoŜa (endofitycznie) rzadko przybierając postać
kalafiorowatą (egzofityczną). Rośnie on takŜe często pod niezmienioną błoną śluzową. Z tego
powodu bardzo szybko dochodzi do naciekania mięśni podniebienia a szczególnie m. dźwigacza
podniebienia miękkiego.
Lampa
http://pu.i.wp.pl/?k=NDY3NTM2MzQsODc4ODQ5&f=Schemat_budowy_lampy_HPS.pdf
Rak części nosowej gardła charakteryzuje się duŜą złośliwością miejscową. Wynika ona
między innymi z "krytycznego" połoŜenia części nosowej gardła: punktem wyjścia zwykle jest
szczelinowata przestrzeń na ścianie bocznej, początkowo "niema klinicznie": nie dająca objawów i
trudno dostępna badaniu laryngologicznemu. Ku górze od części nosowej gardła znajduje się
podstawa czaszki a w niej liczne otwory i szczeliny zawierające nerwy czaszkowe, które bez trudu
ułatwiają ekspansje nowotworu na sąsiadujące tkanki.
Dokładnie w rzucie przyczepu bocznej ściany gardła do podstawy czaszki znajduje się otwór
poszarpany a nieco do boku od niego otwór owalny. Zajęcie przez szerzący się naciek nowotworowy
wymienionych otworów wraz z ich zawartością daje charakterystyczne zespoły objawów
neurologicznych (patrz niŜej).
Brak barier anatomicznych ułatwia takŜe rozprzestrzenianie się raka nosogardła ku dołowi w
kierunku podniebienia. Powierzchowna ekspansja raka do boku powoduje łatwe zajęcie trąbki
słuchowej z jej zatkaniem i dalszymi następstwami klinicznymi. Ku tyłowi i takŜe do boku naciek
guza jest częściowo spowolniony przez barierę anatomiczną jaką stanowi powięź gardłowopodstawna. Jednak znajdują się w niej miejsce, przez które rak moŜe się łatwo rozprzestrzeniać. Jest
to zatoka Morgagniego.
Po jej przekroczeniu rak powoduje zajęcie głębokich przestrzeni trzewnych w okolicy
podstawy czaszki (górna część przestrzeni przygardłowej i wczesne przerzuty do węzłów chłonnych
przestrzeni zagardłowej a później do węzłów chłonnych głębokich szyi. Rak części nosowej gardła
posiada takŜe zdolność do niszczenia kości (osteolizy) co ułatwia mu przechodzenie do sąsiadujących
okolic anatomicznych.
W takich przypadkach najczęściej dochodzi do zniszczenia stoku i ekspansję do jamy czaszki
z naciekaniem opony twardej. Rak jamy nosowo-gardłowej rozprzestrzenia się ku przodowi w
kierunku nozdrzy tylnych i jamy nosowej. Z powodu endofitycznego charakteru wzrostu guza
"zatkanie" (obturacja) jamy nosowej w przypadku guza rosnącego podśluzówkowo jest moŜliwa po
długim czasie wzrostu.
DuŜo częściej w tej okolicy rak nosogardła szerzy się do boku i przez otwór klinowopodniebienny wnika do dołu skrzydłowo-podniebiennego a stamtąd przez szczelinę oczodołową
dolną szerzy się do szczytu oczodołu a do boku osiąga dół podskroniowy. Dalej ku przodowi w
kierunku bocznym na wysokości jamy nosowej moŜe on wchodzić do błędnika sitowego oraz takŜe
do oczodołu.
Obraz GIF
http://pu.i.wp.pl/?k=NDY3NTM2MzQsODc4ODQ5&f=14_1_.gif
Początek