Dobiegł końca proces sądowy w sprawie XVK 309/08 dotyczącej
Transkrypt
Dobiegł końca proces sądowy w sprawie XVK 309/08 dotyczącej
Dobiegł końca proces sądowy w sprawie XVK 309/08 dotyczącej wyodrębnionych wątków katastrofy w ruchu lądowym, do której doszło w ostatnim dniu września 2005 roku na drodze relacji Białystok – Warszawa w pobliżu miejscowości Jeżewo. Tego dnia zderzył się autobus przewożący białostockich licealistów jadących z pielgrzymką do Częstochowy z ciągnikiem siodłowym, w wyniku czego autobus stanął w płomieniach, życie straciło 13 osób, a wiele innych doznało poważnych uszkodzeń ciała. W wyniku postępowań kontrolnych przeprowadzonych w agencji turystycznej, która organizowała wyjazd młodzieży do Częstochowy wykryto szereg nieprawidłowości, które mogły mieć wpływ na zaistnienie katastrofy. Tytułem przypomnienia należy wskazać, że prokuratorskie śledztwo przeciwko kierowcom autokaru przewożącego uczniów zostało umorzone z uwagi na śmierć osób podejrzanych. Na ławie oskarżonych zasiadło 10 osób: lekarz, księgowa, kadrowa, osoby odpowiedzialne za prowadzenie dokumentacji dotyczącej czasu pracy kierowców oraz osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo i higienę pracy. Sprawy dwóch z nich – jednego oskarżonego o fałszerstwo dokumentów i poświadczenie nieprawdy oraz drugiego, któremu zarzucono poświadczenie nieprawdy-wyłączono do odrębnego rozpoznania, ponieważ oskarżeni ci przyznali się do popełnienia postawionych zarzutów i złożyli wnioski o dobrowolne poddanie się karze. Zostali oni skazani prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XV K 415/08 - pierwszy z nich na 2 lata pozbawienia wolności z zawieszeniem na 3 lata oraz grzywnę w wysokości 20.000 zł, drugi zaś na 10 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem na 2 lata oraz karę grzywnę w wysokości 2.000 zł. W stosunku do pozostałych 8 osób toczyło się postępowanie sądowe w pełnym zakresie. Pięciu z tych osób prokuratura zarzuciła popełnienie – w różnych konfiguracjach – następujących przestępstw: fałszerstwa dokumentów i poświadczenia nieprawdy – za które grozi kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, użycia sfałszowanego dokumentu zagrożonego karą pozbawienia wolności do lat 2 oraz złożenia fałszywych zeznań, za co grozi kara pozbawienia wolności do lat 3. Trzej kolejni oskarżeni stanęli pod zarzutami, także w różnych konfiguracjach, sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym i narażenia pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. W przypadku tych przestępstw Kodeks karny przewiduje zróżnicowane sankcje karne w zależności od tego czy zostały one popełnione umyślnie, czy nieumyślnie. Za przestępstwo sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym popełnione umyślnie grozi kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. W przypadku tego przestępstwa popełnionego nieumyślnie grozi kara pozbawienia wolności do lat 3. Z kolei za przestępstwo narażenia pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu - w przypadku gdy zostało popełnione umyślnie grozi kara pozbawienia wolności do lat 3, zaś gdy zostało popełnione nieumyślnie, sprawcy grozi grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzuconych im czynów. W dniu 11 marca sędzia pouczył strony procesu o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynów, co może mieć wpływ na treść wyroku. Rozprawa została odroczona na wniosek obrońcy jednego z oskarżonych do dnia 19 marca. W dniu 19 marca sędzia zamknął przewód sądowy. Po wysłuchaniu głosów stron Sąd odroczył wydanie wyroku do dnia 24 marca 2009roku do godziny 11.00. W dniu 24 marca 2009r. został ogłoszony wyrok. W stosunku do sześciorga z ośmiu osób, których dotyczyło postępowanie Sąd orzekł kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, jedna osoba została uniewinniona od popełnienia zarzuconego czynu, zaś co do jednej umorzono postępowanie z powodu upływu okresu przedawnienia. Orzeczenie jest nieprawomocne