Płyta warstwowa, zwłaszcza elewacyjna oraz sposób jej wytwarzania

TWÓRCY:dr hab. Kazimierz Piszczek, prof. nadzw. UTP,
dr hab. Włodzimierz Urbaniak, prof. nadzw. UTP,
dr hab. Stanisław Zajchowski, prof. nadzw. UTP,
dr hab. inż. Jolanta Tomaszewska, prof. nadzw UTP,
mgr inż. Krzysztof Lewandowski,
mgr inż. Katarzyna Skórczewska,
mgr inż. Damian Marks
WYDZIAŁ TECHNOLOGII I INŻYNIERII CHEMICZNEJ
ul. Seminaryjna 3, 85-326 Bydgoszcz, tel.+(48 52) 374-90-52, 374-90-33
ZAKŁAD CHEMII KOORDYNACYJNEJ, ZAKŁAD TECHNOLOGII POLIMERÓW
Płyta warstwowa, zwłaszcza elewacyjna
oraz sposób jej wytwarzania
Charakterystyka wynalazku
Płyty warstwowe w budownictwie stosowane są najczęściej jako elewacyjne elementy dekoracyjne, które spełniają także funkcję izolacji termicznej. Jako warstwę izolacyjną stosuje się styropian, spienione poliuretany lub spienione żywice fenolowo-formaldehydowe
z różnymi napełniaczami.
Do wytwarzania warstwy polimerowej stosowane są różnorodne tworzywa termoplastyczne, takie jak: polietylen, polistyren, terpolimer akrylonitrylu z butadienem i styrenem
i inne.
W płycie warstwowej warstwą izolacyjną jest kompozyt poliolefinowy, który jest mieszanką
90 do 20% poliolefin, w szczególności polietylenu, polipropylenu lub ich kopolimerów, zarówno pierwotnych jak i recyklatatów oraz 10 do 80% zmodyfikowanego włókna szklanego
w postaci 98,0% +/- 0,5% włókna szklanego pokrytego warstwą depozytu węglowego w ilości 2,0% +/- 0,5%. Korzystnie jest stosować kompozyt poliolefinowy w postaci granulatu
lub arkuszy.
Włóknisty charakter napełniacza pozwala na stosowanie go w dużych ilościach bez istotnego obniżenia właściwości mechanicznych kompozytu. Wysoki udział frakcji mineralnej
między innymi znacznie obniża pełzanie (płynięcie na zimno) oraz palność kompozytu.
Dzięki korzystnym właściwościom mechanicznym kompozytów w porównaniu z tworzywami, które nie posiadają napełniaczy, można zmniejszać grubość rdzenia polimerowego bez
utraty właściwości konstrukcyjnych. Przez zastosowanie dużych ilości napełniacza można dowolnie zwiększyć grubość rdzenia poprawiając właściwości izolacyjne bez istotnego
zwiększenia kosztów. Stosowane w kompozycie włókna szklane modyfikowane depozytem
węglowym wpływają na obniżenie chłonności wody przez kompozyt, która jest zdecydowanie niższa niż w przypadku kompozytów otrzymanych z włókna szklanego niemodyfikowanego lub włókna szklanego modyfikowanego silanami.
VERTE
Projekt Współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego
Płyta warstwowa, zwłaszcza elewacyjna
oraz sposób jej wytwarzania
KONTYNUACJA ZE STRONY 1.
Kompozyty stanowią warstwę wewnętrzną i nie muszą spełniać wysokich wymogów estetycznych takich jak jednolitość barwy, faktury itp. Kompozyty mogą być wykonywane z recyklatów tworzyw sztucznych a także z napełniaczy włóknistych pochodzących z recyklingu.
Zastosowanie w praktyce
Zastosowanie odpadowych materiałów lub materiałów z recyklingu pozwala na ponowne wykorzystanie uciążliwych odpadów i obniżenie kosztów wykonania płyt warstwowych.
Płyty warstwowe można otrzymywać poprzez sprasowanie warstwy granulatu z kompozytu poliolefinowego wzmocnionego włóknem szklanym modyfikowanym depozytem węglowym, który jest ułożony między różnej grubości arkuszami metalu w formie płyt lub
folii. Można także wykonać sprasowanie otrzymanych przez wytłoczenie za pomocą płaskiej głowicy szczelinowej lub za pomocą walcowania, arkuszy kompozytu poliolefinowego wzmocnionego włóknem szklanym modyfikowanym depozytem węglowym, z arkuszami
metalu w formie płyt lub folii. Połączenie tworzywa polimerowego z blachą osiąga się metodą klejenia lub zgrzewania.
Potencjalni odbiorcy
Przedstawione rozwiązanie może być zastosowane w przemyśle budowlanym.
ul. Ks. A. Kordeckiego 20, 85-789 Bydgoszcz | wspolpraca.utp.edu.pl
Bezpłatny materiał informacyjny