Instytut Psychologii Uniwersytet Wrocławski

Instytut Psychologii
Uniwersytet Wrocławski
ROK AKADEMICKI 2011/2012
Tryb studiów
Studia stacjonarne
Kod przedmiotu 2.3 /12
PODSTAWY POMOCY PSYCHOLOGICZNEJ
ROZMOWA I WYWIAD
Nazwa
przedmiotu
Status
przedmiotu
Przedmiot kierunkowy
Autor
programu
dr Iwona Krosny-Wekselberg, mgr Zofia Olesiak, mgr Jacek Rydlewski
Rok
II
Semestr
3
Liczba godzin
30
Forma zajęć
Warsztat
Prowadzący
dr Agnieszka Widera-Wysoczańska, mgr Jacek Rydlewski
Wymagania
wstępne
Brak
Założenia i cele
Zajęcia mają uświadomić etyczne problemy i konsekwencje działalności
diagnostycznej, profilaktycznej i terapeutycznej. Celem przedmiotu jest
dostarczenie studentom wiedzy na temat podstawowych pojęć, koncepcji
teoretycznych i specyficznych problemy etycznych dotyczących różnych
zastosowań psychologii.
Udział w zajęciach powinien pozwolić na lepsze zrozumienie zagrożeń
wynikających z naruszania zasad etycznych w pracy własnej jak i krytyczną
recepcję cudzych działań.
Ocena
Formy
zaliczenia
Warunki
zaliczenia
przedmiotu

ECTS
3
Pozytywna ocena z kolokwium pisemnego
Treści programowe:
1. Zajęcia organizacyjne. Przemiany w modelach poradnictwa a wymagania
diagnostyczne.
1
2. Kontakt interpersonalny w wywiadzie diagnostycznym. Technika nawiązywania
kontaktu.
3. Techniki podtrzymywania kontaktu. Ćwiczenia: odróżnianie komunikacji efektywnej
od nieefektywnej.
4. Rzeczywisty i pozorny kontakt diagnostyczny – właściwości i przyczyny. Osobowość
diagnosty i jej wpływ na przebieg kontaktu diagnostycznego.
5. Opór osoby badanej. Techniki radzenia sobie z oporem.
6. Źródła oporu i sposoby ich przepracowywania. Inne podejście teoretyczne.
7. Problem anonimowości diagnosty. Jak racjonalizować nierealistyczne oczekiwania
klienta/pacjenta? Techniki prowadzenia wywiadu; reguły budowania pytań. Strategia
budowania całości wywiadu.
8. Ćwiczenia: przesłuchanie taśmy z wywiadem z matką dziecka. Analiza treści wywiadu
pod kątem przestrzegania poznanych reguł budowania wywiadu.
9. Cel wywiadu i właściwości osoby badanej a strategia budowania całości wywiadu.
Język wywiadu. Rejestrowanie przebiegu wywiadu.
10. Problemy etyczne związane z prowadzeniem wywiadu. Ćwiczenie umiejętności
zadawania pytań w zależności od kontekstu diagnostycznego.
11. Technika wywiadu. Planowanie kategorii diagnostycznych. Charakterystyka informacji
dostępnych w wywiadzie.
12. Doświadczanie bycia w roli osoby badanej i diagnosty. Analiza i porównanie swoich
odczuć na forum grupy (pomoce do ćwiczeń: materiały własne).
13. Kolokwium.
Literatura
obowiązkowa




Literatura
uzupełniająca

Szustrowa T. (red.). (1991). Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i
obserwacja. Skrypt dla studentów psychologii. Warszawa: Wydawnictwa
Uniwersytetu Warszawskiego
Enright J. (1984). Poradnictwo i terapia bez oporu, w: J. Santorski (red.).
Nowe strategie i techniki pomocy psychologicznej. Warszawa: Polskie
Towarzystwo Higieny Psychicznej.
Gerstmann S. (1985). Rozmowa i wywiad w psychologii. Warszawa:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Okun B. (2002). Skuteczna pomoc psychologiczna. Warszawa: IPZ
Popkiewicz – Ciesielska M. (1994). Psychologiczne wyznaczniki zachowań
człowieka w trakcie rozwiązywania krytycznych sytuacji życiowych.
Niepublikowana praca doktorska (fragmenty)
2