Generuj PDF - Ogólnopolskie Stowarzyszenie Rodzina Policyjna

Ogólnopolskie Stowarzyszenie Rodzina Policyjna 1939 w
Kielcach
Źródło: http://www.osrp.swietokrzyska.policja.gov.pl/rp1/aktualnosci/9638,Stanislawa-Paleolog-Pierwsza-Policjantka.html
Wygenerowano: Środa, 8 marca 2017, 08:15
Stanisława Paleolog – Pierwsza Policjantka
Komendant Główny Policji Państwowej 26.02.1925 r. wydaje rozkaz o utworzeniu Policji Kobiecej. Na
jej czele staje asp. Stanisława Filipina Paleolog, która ukończyła kurs oficerski w Szkole Oficerów
Policji Państwowej w Warszawie.
Komendantka Stanisława Filipina Paleolog urodziła się 4 maja 1892 w Rumnie w woj. lwowskim. Ukończyła pensję dla
dziewcząt, prowadzoną przez siostry sakramentki, a następnie podjęła studia na Akademii Handlowej we Lwowie. Po
wybuchu I wojny światowej wstąpiła w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej, w której pełniła funkcję sanitariuszki
i łączniczki. Czynnie uczestniczyła w obronie Lwowa jako kurierka liniowa
i wywiadowczyni przy
Wojskowej Komendzie Uzupełnień oraz w Milicji Obywatelskiej Kobiet we Lwowie, a następnie w Ochotniczej Legii Kobiet. W
marcu 1920 r. została przydzielona jako adiutantka do ppłk. Aleksandry Zagórskiej. Została awansowała do stopnia
porucznika. Po rozformowaniu Ochotniczej Legii Kobiet w 1922 r. wyjechała do Krakowa podejmując pracę urzędniczki. W
1923 r. powróciła do Warszawy i przystąpiła do organizacji zajmujących się walką z handlem kobietami i dziećmi,
zaangażowała się w utworzenie kobiecych struktur w Policji. Została szefową Centralnego Biura dla Międzynarodowego
Zwalczania Handlu Kobietami i Dziećmi w RP w III Departamencie MSW. Jej wieloletnie doświadczenie i zaangażowanie spawy
handlu „żywym towarem” spowodowało, że właśnie ona została Komendantką Policji Kobiecej. Początkowo była dowódcą
kompani szkolnej, następnie kierownikiem Brygady Sanitarno - Obyczajowej w Urzędzie Śledczym przy ul. Daniłowiczowskiej
w Warszawie. Od 1935 r. do 1939 r. kierowała referatem ds. oficerów i szeregowych Policji Kobiecej w Centrali Służby
Śledczej Komendy Głównej Policji Państwowej. 1 stycznia 1939 r. została mianowana na stopień komisarza. Bardzo dbała aby
kobiety wstępujące do służby zdobyły dogłębne wykształcenie specjalistyczne i ogólno policyjne na wysokim poziomie. Na
kursach, które odbywały się w Głównej Szkole Policji Państwowej w Warszawie z jej inspiracji do wakacji 1939 r. ponad 300
kobiet zostało policjantkami. Jej praca była ceniona na zachodzie, szczególnie przez policję angielską.
Po wybuchu II wojny światowej ewakuowała się na Wołyń ze sztabem KG PP. Po pewnym czasie odłączyła się od
sztabu i z częścią kompanii szkolnej policjantek wstąpiła w
szeregi armii gen. Franciszka Kleberga. Po rozbiciu jego armii powróciła do Warszawy. Pozostała w służbie utworzonej przez
Niemców Policji Polskiej Generalnej Guberni. Podjęła pracę konspiracyjną w ZWZ Armii Krajowej, pracowała w
kontrwywiadzie Okręgu Warszawskiego i kierowała brygadą obserwacyjno - wywiadowczą oraz żeńskimi grupami wywiadowczo ‑ dywersyjnymi. Była współorganizatorką Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa. W październiku 1944 r. została
awansowana na stopień majora AK. Po wybuchu powstania warszawskiego służyła w jednostce I Obwodu „Radwan”
(Śródmieście), w zgrupowaniu „Chrobry II” jako oficer informacyjny. Po upadku powstaniu wraz z ludnością cywilną opuściła
Warszawę .
Zagrożona aresztowaniem, 10 sierpnia 1946 roku, opuściła Polskę i znalazła się w 2 Korpusie Polskim stacjonującym we
Włoszech. Została mianowana komendantką oddziału Pomocniczej Wojskowej Służby Kobiet i skierowana do pełnienia służby
w Foxley w Anglii.
Jej doświadczenie zawodowe oraz dawne uznanie spowodowały, że została zaproszona do współpracy z londyńskim Scotland
Yardem, dzieląc się wiedzą i doświadczeniem m.in. w zakresie tworzenia struktur Policji Kobiecej oraz zwalczaniu handlu
kobietami i dziećmi.
Po rozformowaniu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie zgłosiła się do dyspozycji Rządu RP. W 1957 r. została mianowana
ministrem bez teki w emigracyjnym Rządzie RP. W 1957 roku wydała w Anglii monografię policji kobiecej w Polsce pod
tytułem „The women Police of Poland 1925 to 1939”.
Stanisława Filipina Paleolog ps. „Zofia”, „Łucka”, „Monika”, pierwsza i jedyna kobieta– oficer policyjny w II RP,
działaczka niepodległościowa, major WP RP, komisarz Policji Państwowej, funkcjonariuszka Policji Polskiej GG, kapitan AK,
minister w pierwszym rządzie Antoniego Pająka na uchodźstwie zmarła 3 grudnia 1968 r. w Penley, po długoletniej chorobie.
W uznaniu jej zasług dla Ojczyzny została odznaczona:
- Krzyżem Obrońców Lwowa,
- Krzyżem Niepodległości,
- Krzyżem Walecznych (1937 r. )
- Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944 r. )
- Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski - Polonia Restituta (1957 r.).
(zdjęcie; NAC)
Ocena: 0/5 (0)
Tweetnij