spotkanie 15 dla dzieci starszych

CZCIJ RODZICÓW
„Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi
egipskiej, z domu niewoli. Czcij ojca twego i matkę twoją,
abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie”
(por. Wj 20, 2.12).
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Czcij. Oddawaj cześć. Co znaczy to słowo? Jakim innym słowem byś go zastąpił? Powiesz być może: szanuj, słuchaj, bądź posłuszny, staraj się naśladować…
Czujesz jednak, że każde z wymienionych określeń mieszczą się w słowie czcij, ale
go nie zastępują. Bo słowo to ma w sobie coś takiego… Bożego. Zwraca myśli w
kierunku czegoś wielkiego, świętego. Określa postawę wynikającą z wiary. Zapewne pamiętasz również, że w poprzednich spotkaniach mówiliśmy o tym, że tylko
Bóg jest święty i tylko Jemu należy oddawać cześć. Czyżby kolejne słowa, skierowane przez Boga do Mojżesza na Górze Synaj, zaprzeczały tym poprzednim? Albo
Pan Bóg jakoś tak mało precyzyjnie formułował swoje przykazania?
Na pewno nie. Pan Bóg przekazuje swoją wolę bez pomyłek. To my musimy
dobrze odczytać to, co do nas mówi. Jeśli Pan Bóg używa słowa „czcij” w stosunku
do rodziców to znaczy, że ta cześć oddawana rodzicom, jest tak naprawdę czcią
oddawaną Jemu. Pytasz: w jak sposób, dlaczego?
Bóg mówi: Ja jestem jest Pan, twój Bóg. On jest twoim Panem, twoim Bogiem.
Bo jest twoim Stwórcą, Dawcą i Źródłem twojego życia. Bez Boga, bez Jego miłości, świat - a więc Kosmos i cała przyroda, ale też ja i ty, i nasi rodzice – nie istniałby, ani przez chwilę.
Bóg w swojej mądrości stworzył prawa biologii, fizyki czy chemii, o których
uczysz się w szkole. Według nich funkcjonuje Wszechświat i rozwija się człowiek,
ale to nie one powołały to wszystko do istnienia. One jedynie sprawiają, że to co
Bóg stwarza jest piękne, mądre, godne podziwu, bo napełnione Jego mądrością,
dane ludziom z miłości.
Bóg sprawił, że aby mogło narodzić się dziecko, potrzebni są dla niego rodzice.
Oni przekazują mu życie dane przez Stwórcę, kochają je, opiekują się nim, troszczą
o wszystkie jego potrzeby. Ale mogą być rodzicami, mogą przekazywać życie nowemu człowiekowi, dlatego że Pan Bóg im tak bardzo zaufał, że powołał ich, aby
stali się Jego współpracownikami.
Gdy Pan Bóg mówi czcij rodziców, pragnie, aby każdy człowiek, bez względu
na to, ile ma lat, odpowiedział miłością na tę wielką miłość i zaufanie Boga. Aby
oddawał cześć tej Bożej mądrości, która sprawia, że kobieta i mężczyzna, stają się
mamą i tatą, czyli przyjmują ten ogromny Boży dar przekazywania życia danego
przez Boga. Nakazuje również, aby każdy tak żył, tak troszczył się o siebie i o
świat, aby – kiedy przyjdzie na to czas i Pan Bóg go do tego powoła – mógł z miłością przyjąć od Boga dar przekazywania życia i troszczenia się o nie.
Jest jeszcze coś ważnego w słowach, które Bóg dał dla nas Mojżeszowi. To
obietnica: abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. Tylko przy tym
drogowskazie do Bożego królestwa są takie słowa. I wcale nie chodzi w nich o to,
że jak będziesz słuchał rodziców to dożyjesz stu lat. Ta ziemia, którą twój Bóg da
tobie, to nie kraj, w którym żyjesz czy działka pod własny dom. To jest – mówiąc
najkrócej i najprościej – radość i szczęście, pokój i wolność, które otrzymujemy,
gdy zachowujemy Boże prawo i oddajemy należną Bogu cześć. Bo wtedy zachowujemy taki porządek na świecie, który On sam ustanowił po to, abyśmy byli najszczęśliwszymi istotami pod słońcem.
W jaki sposób należy czcić rodziców? Tak jak czcisz Pana Boga - myślą, słowem i postępowaniem. Czyli … oddajesz cześć rodzicom, dziadkom i innym osobom, które pomagają w twoim wychowaniu, poprzez serdeczne o nich myślenie,
szacunek w relacjach z nimi, grzeczne zachowanie, prawdomówność, dostrzeganie
ich potrzeb, pomaganie im na miarę twoich możliwości, modlitwę w ich intencji
oraz posłuszeństwo.
Pan Jezus, gdy wędrował po palestyńskiej ziemi, wiele razy mówił o tym przykazaniu. Najważniejszą jednak nauką jest Jego życie i postępowanie. Także On
narodził się w rodzinie. Miał na ziemi Mamę i Tatę. Kochał ich. I - jak zapisał w
swojej Ewangelii św. Łukasz - był im posłuszny (przeczytaj: Łk 2,51). Pokazał w
ten sposób, jak ważne jest posłuszeństwo. Wcale nie dlatego, że dorośli wiedzą
lepiej. Zazwyczaj tak bywa, bo dorośli mają więcej doświadczenia. Ale to jeszcze
nie jest ten podstawowy sens posłuszeństwa. Posłuszeństwo nigdy nie jest ślepym
podporządkowaniem. Nikt nie ma prawa kazać – nawet dziecku – postępować źle.
Pan Jezus, gdy diabeł kusił Go na pustyni, odpowiedział mu, że tylko Bogu
człowiek ma być posłuszny. Jemu samemu ma służyć (przeczytaj: Mt 4,10). I że
bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi (przeczytaj: Dz 5,29). Każde posłuszeństwo
wtedy ma sens, gdy wynika z posłuszeństwa Bogu. Pan Jezus był posłuszny Maryi i
Józefowi, bo to byli Jego ziemscy Rodzice, których dał Mu Bóg Ojciec. Dziecko
ma być posłuszne rodzicom, bo oni są mu dani przez Pana Boga. Można powiedzieć, że oni Go „reprezentują” wobec dziecka. Od Pana Boga otrzymali zadanie,
aby je wychować i nauczyć wiary.
Poza tym posłuszeństwo wobec rodziców, nauczycieli, katechetów i innych dorosłych, którzy pomagają rodzicom, ma jeszcze jeden cel. Uczy cnoty - czyli
sprawności duchowej - posłuszeństwa, która jest potrzebna w dorosłym życiu. Dopiero ta sprawność pozwala dobrze korzystać z wolności, bo uczy podporządkowania się temu co słuszne, mądre, roztropne, zauważania innych i okazywania im należnego szacunku. Gdy nauczysz się być posłusznym i z szacunkiem odnosić się do
dorosłych, w przyszłości będziesz umiał właściwie pokierować życiem swoich
dzieci i – gdy zostaniesz przełożonym np. w pracy - innych ludzi.
W tym spotkaniu są z tobą kolejni przyjaciele: bł. Laura Vicuña, bł. Zefiryn
Namuncurá i św. Jan Bosco. Laura jest przykładem wielkiej troski dziecka o mamę.
Bardzo przeżywała to, że jej mama źle postępowała. Aby pomóc jej zmienić życie
ofiarowała swoje Panu Bogu. Zmarła mając 13 lat. Zefiryn to 16 – letni Indianin z
plemienia Araukanów, który uczył się, by ratować Indian. Chce cię nauczyć posłuszeństwa rodzicom. Św. Jan Bosko natomiast zaprasza cię, abyś poznał nie tylko
jego relację z mamą, ale też troskę jego mamy o chłopców, którymi on się opiekował.
Przeczytaj „Kartkę piętnastą z Pamiętnika Tosi Franka”.
Również przed adoracją wytnij drzwi do tego spotkania, wklej je do zeszytu
i na lewym ich skrzydle, na zewnętrznej stronie napisz tekst czwartego
przykazania Dekalogu.
Po wewnętrznej stronie tego skrzydła napisz króciutką modlitwę. Podziękuj
w niej Panu Bogu za czwarte przykazanie i za to, czego ono cię uczy.
W drugim tygodniu, przed drugą adoracją, poszukaj informacji o świętych:
(lub o tym z nich, którego wybierasz). Poproś rodziców lub katechetę, aby
ci pomogli.
Przeczytaj również „Wspomnienia Anioła Stróża o…”. Zastanów się, czego
chcesz się nauczyć od tych świętych (lub od tego, którego wybrałeś).
Również zanim pójdziesz na adorację naklej na zewnętrznej stronie prawego skrzydła twoich drzwi portrety tych świętych (lub portret tego wybra-
Słuchaj i rozmawiaj z Panem Jezusem
nego).
W pierwszym tygodniu weź na adorację tekst z Pisma Świętego dany ci w
tym spotkaniu. Pomyśl nad nim. Gorąco podziękuj Panu Jezusowi za ten
drogowskaz do Bożego królestwa.
Porozmawiaj też z Nim o tym, co dla ciebie, w przypadku tego Bożego
przykazania, jest „ziemią egipską i domem niewoli”, czyli co najbardziej
przeszkadza ci czcić rodziców. Pomyśl, co zmienisz, nad czym będziesz pracować,
aby twoje zachowanie wobec rodziców było równocześnie pogłębianiem przyjaźni
z Panem Jezusem. Powtarzaj Panu Jezusowi: Dziękuję Ci Panie Jezu za to, że
uczyniłeś ludzi swoimi współpracownikami. Dziękuję Ci za rodziców.
W drugim tygodniu idź na adorację ze świętymi, których poznałeś przed tą
adoracją (albo jednym z nich, tym, którego wybrałeś).
Zastanów się, co w ich życiu chcesz naśladować, w czym chcesz, aby ci
pomagali. Dziękuj Panu Jezusowi za ich obecność, za dar świętych obcowania, czyli za możliwość duchowej przyjaźni z nimi. Powtarzaj Panu Jezusowi:
Uwielbiam Cię Jezu w twoich świętych. Dziękuję Ci za świętych (świętego) …
Po powrocie z drugiej adoracji na drugiej stronie tego skrzydła drzwi napisz
króciutką modlitwę do tych świętych (tego świętego). Postaraj się ją w tym
tygodniu codziennie odmawiać.
Zrób
Zanim pójdziesz na pierwszą adorację przeczytaj tekst tego spotkania. Porozmawiaj o nim z rodzicami.
Pomyśl dlaczego przestrzeganie nakazu Pana Boga: Czcij rodziców jest wyrazem twojej miłości do Stwórcy i odpowiedzią na Jego miłość.
Na zakończenie pracy z tym „spotkaniem”, w otwartych drzwiach napisz
modlitwę, w której podziękujesz Panu Bogu za swoich rodziców i za to,
że uczynił ludzi swoimi współpracownikami w dziele stworzenia.
Postaraj się nauczyć się jej na pamięć i powtarzaj ją przez cały ten tydzień.
Możesz ją zapisać na małej, ładnej karteczce i powiesić ją nad biurkiem lub
włożyć do swojej książeczki do nabożeństwa.
Nie zapomnij o naklejaniu znaczków na kluczu.
Poproś dorosłych, aby:
- pomogli ci wydrukować ze strony internetowej potrzebne pomoce: treść „spotkania 15”, „kartkę piętnastą z pamiętnika Tosi i Franka” i „drzwi do spotkania 15”,
„Wspomnienia Anioła Stróża o…”, portrety świętych do naklejenia na drzwi,
znaczki do naklejania na kluczu;
- porozmawiali z tobą o treści tego spotkania;
- pomogli ci znaleźć informacje o wybranych świętych.