Jak rozwiązywać problemy wychowawcze?

Dobra rodzina charakteryzuje się :
1.Elastycznością, ale z istniejącymi granicami między rodziną a resztą świata.
2. Podziałem ról na rodziców
i dzieci.
To rodzice kierują rodziną i są za nią odpowiedzialni, nie stosujemy ,,wychowania bezstresowego”.
3. W rodzinie decyzje podej-
mują rodzice.
Rodzice mają obowiązek jednak uwzględnić
potrzeby swoich dzieci.
4. Są jasno określone granice
dla każdego członka rodziny.
W rodzinie są ustalone dla wszystkich członków granice, których nie wolno przekraczać.
5. Otwarta komunikacja.
Członkowie rodziny otwarcie rozmawiają o
różnych sprawach, słuchają wzajemnie. Wymieniając poglądy należy wysłuchać argumentów stron. To nieprawda, że przy dzieciach nie
wolno się kłócić. Trzeba jednak zadbać także,
aby dziecko widziało jak się pogodzić i przeprosić.
Proces wychowawczy młodego
człowieka jest bardzo złożony i trudny.
W procesie tym uczestniczą: rodzice,
szkoła, środowisko rówieśnicze, w
którym na co dzień przebywają
uczniowie oraz prasa, radio, telewizja .
Jednak podstawową rolę w
wychowaniu spełnia rodzina.
Rod z i c e p owi n n i być
konsekwentni w postępowaniu
wobec dzieci, szanować swe
słowa, nie ulegać dzieciom pod
pretekstem, że to wyjątkowa
sytuacja ( okłamujemy wtedy
samych siebie) lub kiedy nie
dajemy sobie rady ("dziecko
wchodzi nam na głowę").
Dzieci są mądre i szybko się
uczą; każde odstępstwo od
zasad bez omówienia tego z
dzieckiem będzie miało
niekorzystne dla rodziców skutki.
Wychowanie dzieci jest sztuką ogromnie
trudną. Niewątpliwie pasjonującą i dającą
satysfakcje tym rodzicom, którzy kochają
swoje dzieci mądrą miłością.
Mądra miłość rodzicielska jest
gwarantem powodzenia w
wychowaniu. Wydaje się, że gdyby
każdy miał świadomość czym
charakteryzuje się dobra rodzina ,
w sensie psychologicznym - nie
byłoby tylu przypadków krzywdzenia.
Błędy są rzeczą ludzką. Wszyscy je popełniamy.
Błędy w dziedzinie wychowania popełniają
nawet specjaliści od wychowania, czyli
pedagodzy.
Ważne jest jednak, abyśmy mieli świadomość ,
że niektóre nasze zachowania, reakcje czy brak
reakcji mogą mieć konsekwencje
wychowawcze. Powinniśmy wiedzieć co jest
błędem a co nim nie jest. Wiedza ta z kolei
powinna nieść za sobą refleksję, czy mogę
postępować unikając błędów wychowawczych,
choć pierwsze pytanie powinno chyba brzmieć czy chcę?
Ucz dzieci magicznych słów:
Gdy twoje dziecko sprawia
trudności wychowawcze...
Nie udawaj, że twoje dziecko nie
sprawia trudności wychowawczych, jeżeli są na niego skargi,
jeżeli późno wraca do domu,
jeżeli kłamie.
Poznaj prawdę o swoim dziecku
i przyjmij ją.
Postaraj się szukać przyczyn
złego zachowania. Nie broń
dziecka na siłę, nie obwiniaj innych za jego naganne czyny.
Ucz go odpowiedzialności za to,
co robi.
Kary stosuj z umiarem, przemyśl
dokładnie, jak i za co karzesz,
bądź konsekwentny.
Szukaj pomocy u fachowców: w
szkole, w poradni pedagogiczno-psychologicznej.
Rozmawiaj o problemach wychowawczych z innymi rodzicami.
Czytaj fachową literaturę pedagogiczno-psychologiczną.
Bądź odpowiedzialnym
rodzicem.
Pamiętaj, że skuteczni są tylko ci
rodzice, którzy łączą swoje słowa z
jednoznaczną postawą moralną.
Bądź wzorem dla swojego dziecka!
Właściwe postawy
rodzicielskie:
-
akceptacja dziecka - rodzice kochają
dziecko
takim, jakie jest, chwalą, a kiedy
zachowuje się niewłaściwie, ganią jego zachowanie, nie odrzucając i nie potępiając
osoby; dają mu poczucie bezpieczeństwa;
współdziałanie z dzieckiem
rodzice pozwalają na udział dziecka w życiu
domowym, pracach domowych i rozrywkach
- na miarę jego możliwości;
-
zapewnienie dziecku rozsądnej swobody - rodzice stwarzają okazje
-
do zaspokajania dziecięcej potrzeby aktywności i samodzielności;
- uznawanie różnych
praw dziecka - rodzice unikają przesadnej dyscypliny i rygoru, oczekują od
dziecka dojrzałego zachowania i zawsze
chętnie mu w tym pomagają; przejawiają
szacunek dla jego indywidualności.
Proszę, Przepraszam, Dziękuję
Pamiętajmy , że to są nawyki, które
wymagają ćwiczeń i dużej ilości
powtórzeń zanim staną się naturalnym
zachowaniem człowieka kulturalnego.
I pamiętajmy także , że dzieci uczą się
szybko a najskuteczniej przez naśladowanie.
Zlecaj dziecku prace na rzecz
rodziny.
Nie wyręczaj dziecka w samodzielnym wykonywaniu różnych czynności (,,bo zrobisz to lepiej i szybciej”), może to zrobić gorzej, ale samo. To będzie jego sukces.
Wyznaczaj i konsekwentnie egzekwuj wykonanie np. zmywania naczyń, odkurzania, sprzątania własnego pokoju itp. Ustal ze starszymi
dziećmi stałe obowiązki domowe.
Nie wymagaj jedynie, aby dziecko
się uczyło. Im więcej ma obowiązków, tym lepiej zorganizuje sobie
czas.
Mów dzieciom , że są mądre,
piękne, kochane, świetnie coś
robią itp. Dasz swym dzieciom
poczucie wartości !