Wspania∏e Kap∏aƒstwo Aarona

David L. Beck
Generalny Prezydent Organizacji M∏odych M´˝czyzn
Wspania∏e Kap∏aƒstwo
Aarona
Istnieje pilna potrzeba, abyÊcie wype∏nili swój obowiàzek
wobec Boga. Jestem pewien, ˝e to zrobicie.
M
am zaszczyt przemawiaç dzisiejszego wieczoru do niezwyk∏ych m∏odych m´˝czyzn KoÊcio∏a. Zosta∏em pob∏ogos∏awiony tym,
˝e spotka∏em wielu z was na ca∏ym Êwiecie. Wasz entuzjazm jest zaraêliwy.
Stawiacie czo∏a wyzwaniom z niezwyk∏à si∏à i odwagà. Wyra˝am wam
swà mi∏oÊç i ufnoÊç, którà w was
pok∏adam.
Inspirujecie otaczajàcych was ludzi
bardziej, ni˝ mo˝ecie sobie wyobraziç.
Pos∏uchajcie s∏ów pewnego m∏odego
m´˝czyzny innego wyznania, próbujàcego opisaç przyjaciela, który dzier˝y
Kap∏aƒstwo Aarona. „Zauwa˝y∏em w
Luisie pewnà ró˝nic´. […] On nie jest
taki […] jak inni ludzie. Jest w nim
coÊ, co da sie zauwa˝yç. […] Nawet
nie wiem, co to jest, ale ró˝ni si´ od
wszystkich innych ludzi. Jest to coÊ, co
mo˝na poczuç; nie jest to [coÊ], […]
co mo˝na zobaczyç. Po prostu to si´
czuje”.
Jest coÊ bardzo wa˝nego, co odró˝nia Luisa i was od wszystkich innych
m∏odych m´˝czyzn. OtrzymaliÊcie
Kap∏aƒstwo Aarona. Jest to Êwi´ty dar,
a wielu nie w pe∏ni go docenia. Dzisiaj
pomog´ wam dostrzec, jak mo˝ecie
sami dla siebie odkryç wspania∏oÊç
Kap∏aƒstwa Aarona.
54
Liahona
I. Bóg ufa wam
Kiedy Bóg powierza wam Swoje
Êwi´te kap∏aƒstwo, okazuje wam
wielkie zaufanie. Wie, ˝e mo˝e na was
polegaç, wie, ˝e wykorzystacie kap∏aƒstwo do s∏u˝enia innym i ufa wam tak
samo, jak innym m∏odym m´˝czyznom, którzy wykonujà cz´Êç Jego
najwa˝niejszego dzie∏a.
Na przyk∏ad, Êwiat nie mia∏by silnego Êwiadectwa Ksi´gi Mormona o
Jezusie Chrystusie, gdyby nie by∏o
dwóch m∏odych m´˝czyzn, którym
Bóg zaufa∏. Mormon, prorok, który
zebra∏ Êwi´te kroniki, mia∏ zaledwie
10 lat, kiedy zosta∏ wyznaczony do
obserwowania dziejów, a potem spisania kroniki swego ludu. Kiedy mia∏
15 lat, zosta∏ „nawiedzony przez Pana
oraz [doÊwiadczy∏] i [pozna∏] dobroç
Jezusa” (Mormon 1:15).
Ksi´ga Mormona zosta∏a przet∏umaczona i opublikowana przez Józefa
Smitha, który by∏ powo∏any do tego
wielkiego dzie∏a, majàc 14 lat, bo
w∏aÊnie wtedy ukaza∏ mu si´ Ojciec
Niebieski i Jezus Chrystus.
Prezydent Thomas S. Monson powiedzia∏: „Wiele si´ od was oczekuje
[…]. Podobnie jak tràbka daje znak do
boju, tak Pan kieruje s∏owa do was, do
mnie i do wszystkich posiadaczy kap∏aƒstwa: ‘Przeto niech ka˝dy teraz
pozna swe obowiàzki i dzia∏a na stanowisku, na które go wyznaczono, z ca∏à
pilnoÊcià’” („Wezwanie do odwagi”,
Liahona, maj 2004, 54, 57).
II. Nowy program Obowiàzek
wobec Boga
Aby pomóc wam odpowiedzieç
na to pilne wezwanie, KoÊció∏ wprowadza nowy program Obowiàzek wobec Boga, jak wspomnia∏ wczeÊniej
Prezydent Henry B. Eyring. Jestem
podekscytowany na myÊl o tym programie. Materia∏y zostanà wys∏ane
do waszych biskupów i prezydentów
gmin na poczàtku czerwca. PowinniÊcie
zaczàç z nich korzystaç, gdy tylko je
dostaniecie.
Jako diakoni, nauczyciele i kap∏ani
b´dziecie brali udzia∏ w zaj´ciach,
które pomogà wam budowaç duchowà si∏´ oraz uczyç si´ swoich obowiàzków kap∏aƒskich i wype∏niaç je.
Ka˝de zaj´cia przebiegajà wedle tego
prostego wzorca:
Najpierw uczycie si´ o zasadzie
ewangelii lub obowiàzku kap∏aƒskim.
Odkrywacie, czego oczekuje od was
Ojciec Niebieski i staracie si´ uzyskaç
duchowe Êwiadectwo na temat tego,
dlaczego jest to wa˝ne.
Nast´pnie przygotowujecie plan
dzia∏ania zgodnie z tym, czego si´ nauczyliÊcie. Zach´ca si´ was, abyÊcie
oparli swoje plany na w∏asnych potrzebach, warunkach i mo˝liwoÊciach s∏u˝enia innym. Jest to wspania∏a okazja,
by wziàç odpowiedzialnoÊç za w∏asne
wzrastanie i rozwijanie duchowej samodzielnoÊci.
Póêniej dzielicie si´ z innymi tym,
czego si´ nauczyliÊcie i czego doÊwiadczyliÊcie. Kiedy b´dziecie to robiç,
wzmocnicie w∏asne Êwiadectwo i b´dziecie budowaç wiar´ otaczajàcych
was osób. WzroÊnie wasza zdolnoÊç
rozmawiania o ewangelii z innymi
ludêmi.
Jestem wdzi´czny pewnemu m∏odemu m´˝czyênie, który opowiedzia∏
mi o nast´pujàcym doÊwiadczeniu. On
i jeszcze jeden posiadacz Kap∏aƒstwa
Aarona zostali wyznaczeni do udzielenia sakramentu m´˝czyênie, który nie
móg∏ opuszczaç domu i by∏ bardzo
chory. Przybyli do jego domu, nie zdajàc sobie sprawy z tego, ˝e niedawne
leczenie nie pozwala∏o mu niczego
jeÊç — nawet kawa∏ka chleba sakramentalnego. Po pob∏ogos∏awieniu
chleba m∏ody m´˝czyzna poda∏ sakrament schorowanemu m´˝czyênie. Ten
wzià∏ kawa∏ek pob∏ogos∏awionego
chleba, poczeka∏ chwil´, a nast´pnie
przycisnà∏ go do swoich warg. M∏ody
m´˝czyzna powiedzia∏, ˝e kiedy zobaczy∏, jak ten wierny brat okazuje
szacunek sakramentowi, mia∏ wra˝enie, jakby ów chory ca∏owa∏ stopy
Zbawiciela. Móg∏ powiedzieç, ˝e ten
brat kocha Pana.
Tego dnia sakrament nabra∏ dla
tego m∏odego m´˝czyzny nowego
znaczenia, a wydarzenie pozostawi∏o
niezatarte wra˝enie. B´dziecie mieli
Êwi´te doÊwiadczenia tak, jak ten
m∏ody m´˝czyzna.
Wasi rodzice, przywódcy i cz∏onkowie kworum odgrywajà wa˝nà rol´ w
programie Obowiàzek wobec Boga.
Wasze niedzielne spotkania kworum
dadzà wam regularne mo˝liwoÊci
uczenia si´, dzia∏ania i dzielenia si´.
Nowy program Obowiàzek wobec
Boga poprowadzi was w waszej podró˝y do wype∏niania waszych obowiàzków wzgl´dem Boga i odkrywaniu
wspania∏oÊci Kap∏aƒstwa Aarona.
III. Wype∏niajcie swój obowiàzek
wobec Boga
W ubieg∏ym roku odby∏em podró˝,
która na zawsze zmieni∏a mój sposób
postrzegania was i Kap∏aƒstwa
Aarona. Jestem podekscytowany, kiedy
myÊl´, ˝e odkrywacie to, co ja kiedyÊ
odkry∏em. Dowiecie si´, dlaczego
Kap∏aƒstwo Aarona jest tak wa˝ne w
waszym ˝yciu i jak wa˝ne jest ono dla
KoÊcio∏a. Docenicie, dlaczego mówi
si´ o nim jako o jednej z „[wielkich
g∏ów]” kap∏aƒstwa (zob. NiP 107:6).
Lepiej zrozumiecie znaczenie kluczy
kap∏aƒskich, s∏u˝by anio∏ów i ewangelii przygotowawczej (zob. NiP 13;
84:26).
Szatan chce, abyÊcie myÊleli, ˝e jesteÊcie zbyt m∏odzi lub ˝e jest was zbyt
ma∏o, by robiç wa˝ne rzeczy zwiàzane
z Kap∏aƒstwem Aarona. Nie jest to
prawdà.
S∏owa Boga skierowane do
Moj˝esza, dzisiaj odnoszà si´ do was:
„Oto jesteÊ moim synem […] I mam
dla ciebie zadanie” (Moj˝esz 1:4, 6).
Da∏ On wam Swojà moc do dokonywania wielkich rzeczy. Kiedy b´dziecie
wykonywaç swój obowiàzek wobec
Boga, wzmocnicie i pob∏ogos∏awicie
swojà rodzin´. Jest to wasz najwi´kszy
obowiàzek kap∏aƒski. Pos∏uchajcie, jak
pewna matka opisuje wp∏yw jej syna na
rodzin´: „Leo posiada kap∏aƒstwo w
naszym domu i jest to ogromne b∏ogos∏awieƒstwo. Jest dobrym przyk∏adem
dla swojego rodzeƒstwa […]; upewnia
si´, ˝e dzieci zawsze si´ modlà. Roznosi
sakrament w niedziele. A jego m∏odszy
brat go widzi. Pomaga […] podczas
modlitwy rodzinnej. Wiem, ˝e nadal
b´dzie dla nas b∏ogos∏awieƒstwem,
kiedy b´dzie starszy. B´dzie móg∏
ochrzciç swojego m∏odszego brata.
Jest to dla nas pociecha i dar”.
Kiedy b´dziecie wype∏niaç swój
obowiàzek wobec Boga, dotrzecie
do swych przyjació∏, którzy nie sà naszej wiary i pomo˝ecie im przygotowaç si´ do przystàpienia do KoÊcio∏a.
Podobnie jak prawdziwi bracia,
b´dziecie troszczyç si´ o nich i ich
wzmacniaç. Poprowadzicie ich na ratunek innym m∏odym m´˝czyznom,
którzy zgubili drog´.
Kiedy b´dziecie wype∏niaç swój
obowiàzek wobec Boga, b´dziecie si∏à
dzia∏ajàcà ku dobru ca∏y czas i w ka˝dych warunkach. Wasz prawy przyk∏ad
i wierna s∏u˝ba kap∏aƒska b´dà pe∏nym
mocy zaproszeniem dla wszystkich,
którzy was znajà, aby przyjÊç do
Chrystusa.
W najbardziej krytycznym czasie
Nefici liczyli na m∏odego m´˝czyzn´ —
Mormona — liczyli na to, ˝e b´dzie ich
przywódcà i inspiracjà dla nich (zob.
Mormon 2:1–2). Dzisiaj liczymy na to,
˝e wy b´dziecie wielkà si∏à dla KoÊcio∏a
i si∏à dzia∏ajàcà ku dobru na ziemi. To
jest to, czego oczekuje Pan.
IV. Staƒcie si´ wiernymi m´˝czyznami
kap∏aƒstwa
Âwiadcz´, ˝e poczujecie, jak zmienia si´ wasze serce, kiedy b´dziecie
Maj 2010
55
stawaç si´ wiernymi m´˝czyznami
kap∏aƒstwa. B´dziecie starali si´
byç ca∏kowicie czyÊci i b´dziecie
udzielali sakramentu, b´dàc godnymi.
B´dziecie traktowaç ka˝dà m∏odà
kobiet´ uprzejmie i z szacunkiem.
B´dziecie szanowaç swoich rodziców.
B´dziecie unikaç obra˝ania Ducha myÊlà, s∏owem i czynem. Poznacie Pana,
któremu s∏u˝ycie, i zawsze b´dziecie
starali si´ byç takimi, jak On.
Âwiadcz´, ˝e wasza wierna s∏u˝ba
w Kap∏aƒstwie Aarona zmieni ˝ycie
osób, którym b´dziecie s∏u˝yç. Sà ludzie, którzy potrzebujà waszej s∏u˝by
kap∏aƒskiej. Wasza rodzina potrzebuje
was. Wasze kworum potrzebuje was.
KoÊció∏ was potrzebuje. Potrzebuje
was Êwiat.
Istnieje pilna potrzeba, abyÊcie wype∏nili swój obowiàzek wobec Boga.
Jestem pewien, ˝e to zrobicie.
Pewnego zimnego poranka kilka
tygodni temu biega∏em nad rzekà Tag
w Lizbonie, w Portugalii. Dotar∏em do
pomnika upami´tniajàcego odkrywców portugalskich sprzed wieków.
Zatrzyma∏em si´, kiedy wsta∏o s∏oƒce i
rozÊwietli∏o swym ciep∏ym Êwiat∏em
imponujàcy pomnik i mnie. Poczu∏em
natchnienie, kiedy patrzy∏em na determinacj´ malujàcà si´ na twarzach
odkrywców spoglàdajàcych ponad
wodà. Ci ludzie byli gotowi uczyniç to,
czego dokona∏o niewielu. Zostawili
rodziny i wygodny Êwiat, a nast´pnie
odwa˝nie wyp∏yn´li na nieznany
ocean, by odkryç nowe làdy. Zmienili
Êwiat.
Widz´ was, kiedy myÊl´ o pomniku
odwa˝nych odkrywców. Widz´ was odbywajàcych osobistà podró˝, której
podj´∏o si´ niewielu ludzi w dzisiejszym Êwiecie. Widz´, jak wype∏niacie
swój obowiàzek wobec Boga.
Modl´ si´, abyÊmy wszyscy mogli
zrozumieç wspania∏oÊç Kap∏aƒstwa
Aarona i zaufaç tym, którzy je dzier˝à;
zaufaç tak, jak ufa im Bóg. W imi´
Jezusa Chrystusa, amen. ■
56
Liahona
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
Drugi Doradca w Radzie Prezydenta KoÊcio∏a
Nie ustawajcie
w cierpliwoÊci
Lekcje, których uczymy si´ dzi´ki cierpliwoÊci, b´dà
wzbogacaç nasz charakter, podnosiç nas w ˝yciu i
pot´gowaç nasze szcz´Êcie.
W
latach 60. pewien profesor
Uniwersytetu Stanford
rozpoczà∏ nowatorski eksperyment sprawdzajàcy si∏´ woli czteroletnich dzieci. Po∏o˝y∏ przed nimi du˝e
cukierki i powiedzia∏ im, ˝e mogà je
zjeÊç od razu albo poczekaç oko∏o
15 minut, a jeÊli wytrwajà, dostanà
podwójnà porcj´.
Póêniej pozostawi∏ dzieci same i obserwowa∏ przez weneckie lustro, co si´
stanie. Niektóre z dzieci zjad∏y cukierki
od razu; inne zdo∏a∏y zaczekaç tylko
kilka minut, zanim podda∏y si´ pokusie.
Tylko 30 procent potrafi∏o zaczekaç.
To by∏ umiarkowanie ciekawy eksperyment i profesor zmieni∏ swój
obszar badaƒ, gdy˝, wed∏ug jego w∏asnych s∏ów, „liczba rzeczy, które mo˝na
zrobiç z dzieçmi starajàcymi si´ nie
zjeÊç s∏odyczy jest ograniczona”. Lecz
z up∏ywem czasu, Êledzàc ˝ycie dzieci,
zaobserwowa∏ ciekawà zale˝noÊç —
dzieci, które nie zaczeka∏y, mia∏y póêniej trudnoÊci w ˝yciu i mia∏y wi´ksze
problemy z zachowaniem, podczas
gdy te, które zdo∏a∏y zaczekaç, by∏y
bardziej pozytywnie usposobione i
mia∏y lepszà motywacj´, lepsze stopnie, wy˝sze dochody oraz zdrowsze
zwiàzki mi´dzyludzkie.
To, co zacz´∏o si´ jako eksperyment
z dzieçmi i cukierkami, sta∏o si´ kamieniem milowym sugerujàcym, ˝e zdolnoÊç do czekania — bycie cierpliwym
— by∏o kluczowà cechà determinujàcà
póêniejszy sukces w ˝yciu1.
Czekanie mo˝e byç trudne
Czekanie mo˝e byç trudne. Wiedzà
o tym zarówno dzieci, jak i doroÊli.
˚yjemy w Êwiecie barów szybkiej obs∏ugi, wiadomoÊci tekstowych, filmów
na ˝yczenie i natychmiastowych odpowiedzi na najbardziej b∏ahe czy zasadnicze pytania. Nie lubimy czekaç.
Niektórym nawet podnosi si´ ciÊnienie, kiedy ich kolejka do kasy w supermarkecie posuwa si´ wolniej ni˝ inne.
CierpliwoÊç — zdolnoÊç, aby od∏o˝yç nasze pragnienia na jakiÊ czas —
jest cennà i rzadkà cechà. Jest cz´sto
lekcewa˝ona, poniewa˝ jej nie lubimy.
Dlatego te˝, sama idea cierpliwoÊci
mo˝e wydawaç si´ nieprzyjemna lub
gorzka.
Bez cierpliwoÊci jednak nie mo˝emy zadowoliç Boga, nie mo˝emy
staç si´ doskonali. W istocie cierpliwoÊç jest oczyszczajàcym procesem,
który udoskonala zrozumienie, pog∏´bia szcz´Êcie, koncentruje nasze