STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont

STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA TYNKI , OKŁADZINY ŚCIENNE
l. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania ogólne dotyczące wykonania i
odbioru robót tynkarskich, okładzinowych ścian i sufitów dla zadania: „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w Łańcucie
przy ul. Paderewskiego”
1.2. Zakres stosowania SST.
Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przy realizacji robót
wymienionych w pkt. 1.1.
1.3. Zakres robót objętych SST.
Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na
celu wykonanie tynków wewnętrznych, okładzin ścian z płytek ceramicznych
wg poniższego
wykazu :
Tynki wewnętrzne cementowo-wapienne oraz gładzie gipsowe
Ceramiczne okładziny ścienne wewnętrzne.
Obudowa pionów CO,wod-kan płytami gips-karton na ruszcie
1.4. Określenia podstawowe.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją
projektową, SST i poleceniami Inspektora
2. Materiały.
UWAGA:
Określone w dokumentacji, przedmiarach robót i specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót
typy materiałów i urządzeń podano dla wyznaczenia standardu technicznego. Wykonawcy robót
przysługuje prawo ich zastąpienia przez materiały i urządzenia, o co najmniej równoważnych
parametrach technicznych pod warunkiem osiągnięcia założonych standardów technicznych..
Wykonawca proponujący materiały i urządzenia zamienne odpowiedzialny jest za sprawdzenie
możliwości ich zastosowania w realizacji przedmiotu zamówienia pod każdym względem (w tym np:
właściwości, wymiarów, ciężaru, sposobu transportu i montażu).
1
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
Materiały budowlane stosowane do wykonywania przedmiotu zamówienia muszą spełniać wymogi
art. 10 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane. Wykonawca, który powołuje się na
rozwiązania równoważne jest obowiązany wykazać, że oferowane przez niego materiały spełniają
wymagania określone przez Zamawiającego.
2.1. Woda (CPN-EN 1008:2004)
Do przygotowania zapraw stosować można każdą wodę zdatną do picia, oraz wodę z rzeki lub
jeziora.Niedozwolone jest użycie wód ściekowych, kanalizacyjnych bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze.
2.2. Piasek (PN-EN 13139:2003)
2.2.1. Piasek powinien spełniać wymagania obowiązującej normy przedmiotowe,
a w szczególności:
nie zawierać domieszek organicznych,
mieć frakcje różnych wymiarów, a mianowicie: piasek drobnoziarnisty 0,25-0,5 mm, piasek
średnioziarnisty 0,5-1,0 mm, piasek gruboziarnisty 1,0-2,0 mm
2.2.2. Do spodnich warstw tynku należy stosować piasek gruboziarnisty, do warstw wierzchnich średnioziarnisty
2.2.3. Do gładzi piasek powinien być drobnoziarnisty i przechodzić całkowicie przez sito o
prześwicie 0,5 mm.
2.3. Zaprawy budowlane cementowo-wapienne
Marka i skład zaprawy powinny być zgodne z wymaganiami normy państwowej.
Przygotowanie zapraw do robót murowych powinno być wykonywane mechanicznie.
Zaprawę należy przygotować w takiej ilości, aby mogła być wbudowana możliwie wcześnie po
jej przygotowaniu tj. ok. 3 godzin.
Do zapraw tynkarskich należy stosować piasek rzeczny lub kopalniany.
Do zapraw cementowo-wapiennych należy stosować cement portlandzki z dodatkiem żużla lub
popiołów lotnych 25 i 35 oraz cement hutniczy 25 pod warunkiem, że temperatura otoczenia w
ciągu 7 dni od chwili zużycia zaprawy nie będzie niższa niż +5°C.
Do zapraw cementowo-wapiennych należy stosować wapno sucho gaszone lub gaszone w postaci
ciasta wapiennego otrzymanego z wapna niegaszonego, które powinno tworzyć jednolitą i
jednobarwną masę, bez grudek niegaszonego wapna i zanieczyszczeń obcych. Skład
objętościowy zapraw należy dobierać doświadczalnie, w zależności od wymaganej marki
zaprawy oraz rodzaju cementu i wapna.
2
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
2.4. Płytki ceramiczne wg PN-EN 177:1999 i PN-EN 178:1998
Wymagania:
Barwa - wg wzorca producenta
Nasiąkliwość po wypaleniu 10-24%
Wytrzymałość na zginanie nie mniejsza niż 15,0 MPa
Odporność szkliwa na pęknięcia włoskowate - odporne
Pozostałe wymagania zgodnie z „Informacją techniczną” w załaczeniu.
2.5. Gładzie szpachlowe
ACRYL-PUTZ® FS 20 FINISZ gładź szpachlowa wykończeniowa
Polimerowa formuła.Wypełniacze płytkowe - łatwo się nakłada i szlifuje.
Do nakładania ręcznego i maszynowego.
ACRYL-PUTZ® FS 20 FINISZ to gładź szpachlowa najwyższej jakości szczególnie polecana do ost
atecznego,wykończeniowego wygładzania powierzchni ścian i sufitów metodą ręczną i maszynową.
ACRYL-PUTZ®FS20 FINISZ w czasie stosowania zachowuje stałą konsystencję, dzięki czemu
może być używana przez długi okres czasu.
Niezużyta, szczelnie zamknięta zachowuje przydatność do dalszego stosowania. Po wyschnięciu
wyjątkowo łatwo się szlifuje zachowując bardzo dobre parametry wytrzymałościowe. Pozostawia śni
eżnobiałe i idealnie gładkie do malowania powierzchnie. Może być stosowana wewnątrz
pomieszczeń na podłożach betonowych, cementowo wapiennych , gipsowych,
gipsowo-kartonowych z wyjątkiem pomieszczeń , gdzie stała wilgotność względna powietrza
przekracza 70% .
•
Lepkość (kubek pod obciążeniem 5kg Ø 6 mm), 20°C = 30÷40 (s)
•
Gęstość, najwyżej = 1,75±0,05 g/cm3
•
Czas schnięcia powłoki w temp. 20±2°C przy wilgotności wzg. pow. 55±5%
,
stopień 3, najwyżej = 4 godz
4. Transport.
Materiały i elementy mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu. Podczas transportu
materiały i elementy konstrukcji powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniami lub utratą
stateczności.
3
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
5. Wykonanie robót.
5.1. Ogólne zasady wykonywania tynków.
a) Przed przystąpieniem do wykonywania robót tynkowych powinny być zakończone wszystkie
roboty stanu surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone
ościeżnice drzwiowe i okienne.
b) Tynki należy wykonywać w temperaturze nie niższej niż +5°C pod warunkiem, że w ciągu doby
nie nastąpi spadek poniżej 0°C.
W niższych temperaturach można wykonywać tynki jedynie przy zastosowaniu odpowiednich
środków zabezpieczających, zgodnie z „Wytycznymi wykonywania robót budowlano-montażowych
w okresie obniżonych temperatur".
d) Zaleca się chronić świeżo wykonane tynki zewnętrzne w ciągu pierwszych dwóch dni przed
nasłonecznieniem dłuższym niż dwie godziny dziennie. W okresie wysokich temperatur świeżo
wykonane tynki powinny być w czasie wiązania i twardnienia, tj. w ciągu l tygodnia, zwilżane wodą.
5.2. Przygotowanie podłoży
5.2.1. Spoiny w murach ceglanych.
W ścianach przewidzianych do tynkowania nie należy wypełniać zaprawą spoin przy zewnętrznych
licach na głębokości 5-10 mm. Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoże należy oczyścić z kurzu
szczotkami oraz usunąć plamy z rdzy i substancji tłustych. Plamy z substancji tłustych można usunąć
przez zmycie 10% roztworem szarego mydła lub przez wypalenie lampą benzynową. Nadmiernie
suchą powierzchnię podłoża należy zwilżyć wodą.
5.2.2.Podłoże pod gładzie szpachlowe:
•
Podłoże do szpachlowania powinno być mocno związane, wolne od kurzu i zatłuszczeń
•
Podłoża mocno chłonne i słabe przed szpachlowaniem pomalować ACRYL-PUTZ® GP 41 GR
UNT POLIMEROWY GŁĘBOKO PENETRUJĄCY lub ACRYL-PUTZ® GU 40
GRUNT POLIMEROWY UNIWERSALNY w zależności od chłonności podłoża
•
Duże nierówności i ubytki zaleca się uzupełnić szpachlówką ACRYL-PUTZ® ST 10 START lu
b, ACRYL-PUTZ® ST 11 START S
•
Pęknięcia naprawić przy użyciu taśmy papierowej lub masy naprawczej ACRYL-PUTZ® FX 2
3 FLEX
5.3. Wykonywanie tynków i gładzi szpachlowych
5.3.1. Tynk trójwarstwowy powinien być wykonany z obrzutki, narzutu i gładzi. Narzut tynków
wewnętrznych należy wykonać według pasów i listew kierunkowych.
4
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
5.3.2. Gładź należy nanosić po związaniu warstwy narzutu, lecz przed jej stwardnieniem. Podczas
zacierania warstwa gładzi powinna być mocno dociskana do warstwy narzutu.
Należy stosować zaprawy cementowo-wapienne - w tynkach nie narażonych na zawilgocenie o
stosunku 1:1:4, - w tynkach narażonych na zawilgocenie oraz w tynkach zewnętrznych o stosunku
1:1:2.
5.3.3.przygotowanie
Masę przed użyciem dokładnie mieszarką wolnoobrotową z mieszadłem koszykowym aby nie dopu
ścić do zapowietrzenia masy.Szpachlowanie ręczne –stosować w postaci handlowej.
W przypadku zgęstnienia wyrobu, wysokiej temperatury powietrza podczas pracy lub wysokiej chło
nności podłoża wyrób rozcieńczyć dodając do 50% czystej wody
Szpachlowanie maszynowe – w zależności od użytego urządzenia rozcieńczyć
masę dodatkiem do 5% czystej wody
Spoinowanie płyt gipsowo-kartonowych za pomocą taśmy papierowej –
do „zatapiania” taśmy zaleca się rozcieńczenie masy szpachlowej 5% dodatkiem czystej
wody.
Nakładanie
Proces szpachlowania i spoinowania prowadzić przy temp. podłoża i otoczenia powyżej +10°C
Jednorazowo nanosić warstwy grubości 1-3mm
Kolejne warstwy namościć po utwardzeniu warstwy poprzedniej
Suche powierzchnie wygładzić papierem ściernym lub siatką, odpylić i pomalować- Zalecana gradac
ja materiału ściernego – 150
W przypadku korekt bardzo gładkich tynków gipsowych (wykończonych filcem) przed szpachlowan
iem zagruntować podłoże emulsją podkładową Śnieżka GRUNT.
Lamperie olejno-ftalowe zmatowić i przed szpachlowaniem pomalować ACRYL-PUTZ® GK 41
GRUNT POLIMEROWY KONTAKT
5.4.Wykonywanie okładzin ściennych z płytek
Powierzchnie narażone na okresowy lub krótkotrwały kontakt z woda pochodzącą z rozprysków
zaliczane są do I klasy wodoodporności i muszą być odpowiednio uszczelnione.
Przygotowanie podłoża
Podłoża nasiąkliwe należy zagruntować głęboko penetrującym gruntem bezrozpuszczalnikowym
Ceresit CT 17.
5
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
Uszczelnienie podłoża
Nałożyć rozcieńczalną przeponę uszczelniającą jednoskładnikową Ceresit CL 51 za pomocą wałka
futrzanego, pędzla lub pacy (lub przeponę uszczelniającą CL 50). Szczeliny dylatacyjne i połączenia
zabezpieczyć taśmą uszczelniającą Ceresit CL 52 wklejaną w świeżo ułożoną pierwszą warstwę
przepony. Drugie nakładanie Ceresit CL 51 można przeprowadzić już po 2 godzinach. Przejścia rur
należy zabezpieczyć ściennymi kołnierzami uszczelniającymi Ceresit CL 53 lub podłogowymi CL
54. Do dokładnego uszczelniania narożników należy użyć narożników uszczelniających
wewnętrznych CL 56 i zewnętrznych Ceresit CL 57.
Mocowanie okładziny ceramicznej
Glazurę należy mocować na cienkiej warstwie zaprawy klejacej "flex" Ceresit CM 117
(alternatywnie można zastoswać zaprawę klejącą "flexibel" Ceresit CM 17 lub zaprawę klejącą
"EasyFlex" Ceresit CM 18 lub zaprawy klejące Ceresit CM 11 i CM 12 ale z dodatkiem emulsji
elastycznej Ceresit CC 83).
Spoinowanie
Ściany należy spoinować używając spoiny wąskiej Ceresit CE 33 SUPER. Podłogi należy spoinować
używając spoiny szerokiej Ceresit CE 35 SUPER lub spoiny uelastycznionej, szarej Ceresit CE 37.
Szczeliny w narożach ścian i w połączeniach ścian z posadzką, dylatacje i miejsca połączeń z
elementami ceramiki sanitarnej i armaturą uszczelnić silikonem sanitarnym Ceresit CS 25.
Okładzina elementów (piony, kanały wentylacyjne, zaślepianie otworow okiennych wewn)
płytami gips-karton
Rodzaj i grubość płyt oraz sposób ich mocowania zależą od wymagań technicznych stawianych
okładzinie i przeznaczenia pomieszczenia, w których są montowane.
W pomieszczeniach bez wymagań odporności ogniowej, a także izolacyjności akustycznej, o niskim
ryzyku uszkodzenia ściany i wilgotności powietrza nie przekraczającej 70% można stosować płyty
NIDA Zwykła o grubości 12,5 mm. W przypadku wymagań odporności ogniowej wymagane jest
stosowanie płyt typu NIDA Ogień . Do pomieszczeń łazienkowych lub innych o podwyższonej
wilgotności należy stosować płyty NIDA Woda. Zastosowanie płyt typu NIDA Woda Ogień
pozwala spełnić wymagania podwyższonej odporności ogniowej w pomieszczeniu o zwiększonej
wilgotności powietrza.
Konstrukcja nośna
Konstrukcje nośne ścianek działowych należy wykonywać z ocynkowanych profili stalowych o
nominalnej grubości blachy 0,55 mm, a po uwzględnieniu ujemnej tolerancji – 0,3 mm, nie
cieńszych niż 0,52 mm.
6
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
Zastosowanie profili wykonanych z cieńszej blachy może powodować negatywne skutki (pękanie
spoin, wypaczanie płyt). Stosowanie oryginalnych profili NIDA zapewni odpowiednią grubość
blachy oraz bezusterkowe użytkowanie ścian z płyt g-k. W przypadku konstrukcji szkieletowych
budynku dopuszcza się stosowanie rusztu i łat drewnianych.
Standardowe odległości pomiędzy słupkami pionowymi wynoszą 600 mm. Ze względow
konstrukcyjnych można je rozmieszczać gęściej (300 lub 400 mm), np. przy ściankach o większej
wysokości.
Profile stalowe powinny być przycinane za pomocą nożyc do blachy. Cięcie profili za pomocą
narzędzi mechanicznych (piły, szlifierki kątowe) jest niedozwolone ze względu na występowanie
wysokich temperatur, ktore uszkadzają warstwę ocynku na powierzchni profila wywołując jego
poźniejszą korozję.
Mocowanie płyt gipsowo-kartonowych
Płyty gipsowo-kartonowe mogą być mocowane na konstrukcjach nośnych metalowych lub
drewnianych, bądź też przyklejane do pionowych elementow budowlanych za pomocą klejow
gipsowych, np. NIDA Ansetzgips 60.
Płyt g-k nie wolno przyklejać klejem gipsowym do powierzchni innych niż pionowe, czyli do
powierzchni skośnych (na poddaszach) lub poziomych. Wkręty systemowe powinny być oddalone:
a) od krawędzi wzdłużnych (pokrytych kartonem) – co najmniej 10 mm,
b) od krawędzi ciętych (bez powłoki kartonowej) – co najmniej 15 mm.
Wkręty mocujemy prostopadle do lica płyty tak głęboko, aby łeb wkręta nie przebił powierzchni
kartonu i jednocześnie nie wystawał ponad lico płyty. Należy unikać powstawania deformacji i
wybrzuszeń płyt.
Wkręty muszą przenikać profile metalowe na głębokość większą niż 10 mm.
Długość elementow mocujących zależy od sumarycznej grubości mocowanych okładzin.
Maksymalne dopuszczalne rozstawy pomiędzy wkrętami przy konstrukcji
nośnej z profili metalowych [mm]:
ścianka 250*
sufit 170**
* Przy okładzinach wielokrotnych (kilkuwarstwowych)rozstawy pomiędzy elementami mocującymi w
warstwach wewnętrznych mogą być zwiększone:
– w wypadku ścianek - trzykrotnie,
– w wypadku sufitow - dwukrotnie.
* Przy wymaganiach ogniowych maksymalne rozstawy wynoszą 150 mm.
7
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
Minimalna głębokość osadzenia wkrętow w metalową konstrukcję nośną wynosi 10 mm.
Przy okładzinach jednowarstwowych ścianek działowych należy wzmocnić styki poziome
szpachlując je z użyciem taśmy zbrojącej (najlepiej papierowej). W przypadku, gdy budowana
ściana będzie ulegała dużemu obciążeniu, zaleca się umieszczenie pod spoiną profilu metalowego.
Przy jednowarstwowym pokryciu ścianek pionowe styki płyt gipsowo-kartonowych powinny być po
obu stronach ścianki wzajemnie przesunięte o wielkość rowną odległości pomiędzy osiami
sąsiednich słupkow pionowych (z reguły jest to 600 mm).Nie wolno wykonywać spoin krzyżowych.
Płyty g-k należy mocować pozostawiając szczelinę około 10 mm między podłożem a dolną
krawędzią płyty (przy montażu ustawić płyty na paskach z płyt g-k). Szczelinę tę należy wypełnić
masą szpachlową lub zamaskować listwą przypodłogową.
Jeżeli wysokość pomieszczenia jest większa od długości płyty, to konieczne będzie wykonanie
stykow poziomych płyt. Styki poziome sąsiadujących płyt należy przesunąć względem siebie o min.
400 mm.
6. Kryteria oceny jakości i odbioru.
sprawdzenie zgodności z dokumentacją techniczną ułożenia okładzin
sprawdzenie odbiorów międzyoperacyjnych podłoża i materiałów,
sprawdzenie dokładności spoin wg normy PN-72/B-06190.
7. Kontrola jakości.
7.1. Materiały ceramiczne.
Przy odbiorze należy przeprowadzić na budowie:
sprawdzenie zgodności klasy materiałów z zamówieniem,
próby doraźnej przez oględziny, opukiwanie i mierzenie:
wymiarów i kształtu płytek
liczby szczerb i pęknięć,
odporności na uderzenia,
W przypadku niemożności określenia jakości płytek przez próbę doraźną należy ją poddać
badaniom laboratoryjnym (szczególnie co do klasy i odporności na działanie mrozu w
przypadku wykładziny zewnętrznej).
7.2. Zaprawy.
W przypadku gdy zaprawa wytwarzana jest na placu budowy, należy kontrolować jej markę i
konsystencję w sposób podany w obowiązującej normie. Wyniki odbiorów materiałów i wyrobów
powinny być każdorazowo wpisywane do dziennika budowy.
8
STWiOR –SST tynki okładziny ścian i sufitów dla zadania „Remont pomieszczeń CM,
schodów zewnętrznych oraz parkingu przy budynku Centrum Medycznego, położonego w
Łańcucie przy ul. Paderewskiego”
8. Obmiar robót.
Dla tynków, gładzi i okładzin ścian :według wymagań ogólnych
9. Odbiór robót.
9.1. Odbiór podłoża
Odbiór podłoża należy przeprowadzić bezpośrednio przed przystąpieniem do robót tynkowych.
Podłoże powinno być przygotowane zgodnie z wymaganiami w pkt. 5.2.1. Jeżeli odbiór podłoża
odbywa się po dłuższym czasie od jego wykonania, należy podłoże oczyścić i zmyć wodą.
9.2. Odbiór tynków.
9.2.1. Ukształtowanie powierzchni, krawędzie przecięcia powierzchni oraz kąty dwuścienne
powinny być zgodne z dokumentacją techniczną.
9.2.2. Dopuszczalne odchylenia powierzchni tynku kat. III od płaszczyzny i odchylenie krawędzi od
linii prostej - nie większe niż 3 mm i w liczbie nie większej niż 3 na całej długości łaty kontrolnej 2
m. Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku:
pionowego - nie większe niż 2 mm na l m i ogółem nie więcej niż 4mm w pomieszczeniu,
poziomego - nie większe niż 3 mm na l m i ogółem nie więcej niż 6 mm na całej powierzchni
między przegrodami pionowymi (ściany, belki itp.).
9.2.3. Niedopuszczalne są następujące wady:
wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynków roztworów soli
przenikających z podłoża, pilśni itp.,
trwałe ślady zacieków na powierzchni, odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek
niedostatecznej przyczepności tynku do podłoża.
10. Podstawa płatności.
Według wymagań ogólnych
Przepisy związane.
PN-85/B-04500
Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych
PN-70/B-10100
Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze.
PN-EN 1008:2004
Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja. Pobieranie próbek
PN-EN 459-1:2003
Wapno budowlane.
9