1. wprowadzenie - Q

SPIS TREŚCI
TREŚCI
1. WPROWADZENIE
4
1. WPROWADZENIE
1.1. WPROWADZENIE
Na rynku pracy wymagającym większej elastyczności i umiejętności dostosowania się do
zmian, coraz bardziej potrzebna staje się mobilność, gotowość do poszukiwania pracy
również za granicą. Jednym z najpilniejszych celów Unii Europejskiej jest stworzenie systemu
edukacji otwartej na świat, z której wywodzić się będą wykwalifikowani pracownicy, którzy
poza kompetencjami zawodowymi będą w stanie pracować i komunikować się za granicą. Jest
to jeden ze sposobów, w jaki Europa może dostosować się do wyzwań zglobalizowanej
gospodarki i zapewnić, by jej systemy edukacyjne były konkurencyjne.
Komisja Europejska utworzyła system europejski (ECVET), który zapewni większą
przejrzystość w systemach kwalifikacji w poszczególnych krajach. System ECVET przyczyni
się do mobilności, którą dziś postrzega się jako podstawowy element pełnego kształcenia
osób chętnych do uczenia się przez całe życie w różnych krajach i w szerszym kontekście
(formalnym, nieformalnym i pozaformalnym).
Jedną z głównych przeszkód, która została wskazana jako ograniczająca motywację do
gotowości do wyjazdu za granicę w ramach kształcenia zawodowego, rynku pracy i uczenia
się przez całe życie jest identyfikacja, uznanie i ocena kompetencji uzyskanych podczas
praktyk za granicą.
Przyszłością praktyk zawodowych za granicą jest stworzenie i wprowadzenie wspólnych
narzędzi europejskich opracowanych specjalnie dla kształcenia zawodowego na poziomie
ponadgimnazjalnym w oparciu o wspólne zasady promujące kulturę podnoszenia jakości.
Zaangażowanie wszystkich podmiotów w praktyki zagraniczne: szkół IVET, firm
przyjmujących, uczniów IVET i organizacji koordynujących (w kraju wysyłającym i
przyjmującym), to podstawowy warunek realizacji tego celu.
W badaniu europejskim “Move it: Overcoming Obstacles to Mobility for Apprentices and Other
Young People in Vocational Education and Training” opublikowanym w kwietniu 2007 przez
Komisję Europejską, Dyrekcję Generalną ds. Edukacji i Kultury, wskazano 400 przeszkód
w praktykach zagranicznych:
Czołowa dziesiątka “Top 10” najważniejszych i najbardziej palących przeszkód dla
realizacji praktyk zagranicznych IVET (bez określania priorytetów):










Brak praktyk odpowiedniej jakości.
Brak wiedzy o korzyściach z praktyk zagranicznych.
Brak pedagogicznego know-how nt. uczenia się w czasie praktyk.
Brak zrównoważonych strategii trwałej internacjonalizacji.
Brak badań nad mobilnością.
Brak doświadczonych grup wspierających organizatorów praktyk.
Przeszkody prawne i administracyjne.
Brak zainteresowania ze strony młodych ludzi.
Brak znajomości języka i wiedzy o kulturze.
Brak uznawania.”25
25
Badanie przeszkód w mobilności ponadnarodowej, jakich doświadczają praktykanci i inne młode osoby przechodzące
podstawowe szkolenie zawodowe i sposoby ich przezwyciężania zwany również Projektem MoVE-iT, kwiecień 2007r.
http://ec.europa.eu/education/more-information/doc/moveitsum_en.pdf
5
1. WPROWADZENIE
Poza badaniami i analizami europejskimi, w ramach projektu Q-Placements współpracowały
Lokalne Grupy Robocze w każdym kraju partnerskim z północy, południa, zachodu i wschodu
Europy, w celu utworzenia perspektywy pan-europejskiej (Belgia, Bułgaria, Niemcy, Polska,
Rumunia, Słowenia i Hiszpania).
Każda Lokalna Grupa Robocza składała się z:
uczniów IVET,
nauczycieli IVET,
przedsiębiorców,
przedstawicieli związków zawodowych,
przedstawicieli organów samorządu terytorialnego (edukacji
odpowiednich do tematu i działających na danym terytorium,
 przedstawicieli organizacji przedsiębiorców.





i/lub
zatrudnienia)
Dyskusje, które toczyły się w ramach Lokalnych Grup Roboczych pozwoliły na wyciągnięcie
wniosków dla każdego kraju uczestniczącego. Ponadto, we wszystkich krajach
uczestniczących stwierdzono wspólne problemy, które zostały wymienione poniżej.
Problemy dotyczące organizacji praktyk zagranicznych wskazane we wszystkich
Lokalnych Grupach Roboczych:


















Bariery językowe, zwłaszcza dotyczące firm przyjmujących.
Program praktyk nie odpowiada możliwościom, wiedzy i kwalifikacjom uczniów.
Braki w wiedzy uczniów o tym jak “zachowywać się w firmie”.
Brak czasu i zaangażowania ze strony opiekuna praktykantów w firmie.
Brak opieki prawnej (powinna być umowa o praktykach, ubezpieczenie, zapewnienie
bezpieczeństwa, itd.).
Brak długotrwałego partnerstwa (potrzeba formalnego zaangażowania).
Firmy przyjmujące nie są odpowiednie dla uczniów (na stałe lub tymczasowo).
Uczeń nie jest odpowiednio dojrzały, nie osiągnął wymaganego poziomu technicznego.
Trudności z zaawansowanymi technologiami i zachowaniami charakterystycznymi dla
danego kraju. W takich przypadkach firmy niechętnie przyjmują praktykantów z
zagranicy.
Firmy nie dostrzegają korzyści, jakie wynikają dla nich z przyjmowania zagranicznych
uczniów. Brak motywacji dla potencjalnych firm przyjmujących.
Trudno znaleźć nowe miejsca praktyk w zależności od firmy, sektora, zwłaszcza za
granicą.
Nauczyciele poświęcają prywatny czas poza godzinami pracy na koordynowanie
i nadzorowanie praktyk.
Uczeń potrzebuje kilku tygodni, aby zaadaptować się w kraju przyjmującym.
Brak wiedzy międzykulturowej u uczniów.
Brak monitorowania praktyk.
Duże przedsiębiorstwa są lepiej zaznajomione z praktykami dla uczniów z zagranicy niż
MŚP.
Trudności w pozyskaniu środków finansowych, grantów dla uczniów pokrywających
faktyczne koszty podróży i zakwaterowania.
Nie zawsze możliwy jest transfer punktów kredytowych za praktyki zawodowe
w firmach przyjmujących za granicą.
6
1. WPROWADZENIE
Pomimo, że w Europie dostępnych jest kilka publikacji, które mają przyczynić się do
podniesienia jakości zagranicznych praktyk zawodowych, nadal istnieje zapotrzebowanie na
podręcznik, który pomógłby użytkownikom łatwo przygotować i zrealizować praktyki
odpowiedniej jakości.
Podręcznik Q-Placements ma na celu wskazanie wszystkim podmiotom
zaangażowanym w mobilność wytycznych, w celu poprawy jakości,
skuteczności i efektywności projektów i działań związanych z praktykami
zagranicznymi.
7