1. Wprowadzenie

1. Wprowadzenie
W chwili obecnej z niecierpliwością oczekujemy na oficjalne wydanie standardów specyfikujących system okablowania
strukturalnego kategorii 6. Przez długi czas były dostępne jedynie drafty tychże standardów, tj. robocze teksty wydawane
przez Komitety Normalizacyjne i rozsyłane do swoich członków w celu zapoznania się i ewentualnej akceptacji. Zwykle jednak
na kolejnym posiedzeniu wprowadzano nieznaczne zmiany i proces powtarzał się od nowa. Coraz częściej pojawiają się
jednak informacje o rzekomym oficjalnym zatwierdzeniu kategorii, tak więc aktualnie dostępne drafty z dużym
prawdopodobieństwem można traktować jako wersje finalne.
Obecnie dostępne są dwa dokumenty:
- Komitet EIA/TIA wydał w marcu 2002 kolejny 11 draft tzw. Preliminary (przedwstepny) TIA/EIA-568-B.2-1 (Addendum No.
1 to ANSI/TIA/EIA-568-B.2) „Commercial Building Telecommunications Cabling Standard, Part 2: Balanced Twisted-Pair
Cabling Components, Addendum 1: Transmission Performance Specifications for 4-Pair 100Ω Category 6 Cabling”.
Zgodnie z informacją dostępną w internecie aktualny tekst draftu TIA/EIA-568-B.2-1 został zaakceptowany 24 czerwca 2002
do publikacji i będzie wydany w postaci normy. A więc można go traktować jako oficjalną normę.
- Komitet ISO/IEC wydał nowy draft FCD ISO/IEC 11801 2nd edition: IT – Cabling for customer premises z dnia25.03.2002.
Oczekuje się, iż powyższy dokument zostanie oficjalnie wydany i zatwierdzony we wrześniu 2002.
-2-
2. Porównanie
W nowo wydanych dokumentach wprowadzono wiele znaczących zmian, poniżej zostanie przedstawione porównanie ze sobą dwóch norm ISO,
najnowszego wydania (draftu) oraz pierwszego wydania z 1995 - ISO/IEC 11801:1995 „Information technology – Generic cabling for customer
premises.”
2.1. Wprowadzenie
W pierwszych rozdziałach ostatniego draftu znajdują się podstawowe informacje wprowadzające czytelnika w zagadnienia okablowania strukturalnego.
Jest tu mowa o zakresie stosowania normy oraz wykaz używanego słownictwa. W tabeli 1 podano ważniejsze różnice oraz nowości.
Problem
(Zagadnienie)
FCD ISO/IEC 11801 2nd edition: IT – Cabling for
customer premises. (DRAFT)
Przewidywany okres
„życia” instalacji
Przewiduje się, że System Okablowania Strukturalnego
będzie wykorzystywany nie krócej niż 10 lat.
[strona 11, Introduction]
Norma jest zoptymalizowana dla Systemów Okablowania
Strukturalnego w których maksymalna długość kanału
transmisyjnego wynosi 2000m. Zasady opisane w
standardzie mogę mieć zastosowanie również w bardziej
rozległych instalacjach. [strona 12, Scope]
Zakres
Nazewnictwo
Centralised optical fibre cabling – technika
scentralizowanego okablowania optycznego umożliwia
stworzenie kanału obejmującego część okablowania
pionowego oraz poziomego.
[strona 16, 3.1.17 Definitions]
Consolidation Point – Punkt konsolidacyjny, tj. punkt w
obrębie okablowania poziomego, w którym mogą łączyć
się ze sobą dwa odcinki kabla.
[strona 16, 3.1.20 Definitions]
-3-
ISO/IEC 11801:1995(E)
Information technology – Generic cabling for customer
premises.
Przewiduje się, że System Okablowania Strukturalnego
będzie wykorzystywany nie krócej niż 10 lat.
[strona ix, Introduction]
Standard ma zastosowanie w instalacjach o rozpiętości
geograficznej nie większej niż 3000m (wynika to z
dopuszczalnych odległości), powierzchni nie większej niż
1 000 000m2 oraz liczby pracowników pomiędzy 50 a
50 tys. Zalecane jest aby opisane zasady stosować również
w instalacjach przekraczających opisany rozmiar.
[strona 1, Scope]
Brak
Uwagi
Nowość
Stare wydanie normy używało nazwy „Transition Point”
Różnica
Podobieństwo
Różnica
CP cable – kabel łączący Punkt Konsolidacyjny z
Gniazdem Abonenckim.
[strona 17, 3.1.23 Definitions]
Brak
Nowość
CP link – część połączenia Permanent Link pomiędzy
Punktem Dystrybucyjnym a Punktem Konsolidacyjnym
włączając złącza z obu stron.
[strona 17, 3.1.24 Definitions]
Brak
Nowość
External network interface – punkt połączenia publicznej
sieci zewnętrznej z systemem okablowania
strukturalnego.
[strona 17, 3.1.29 Definitions]
Brak
Nowość
Fixed horizontal cable – kabel łączący Punkt
Dystrybucyjny z Punktem Konsolidacyjnym (jeśli jest
zastosowany) lub gniazdem abonenckim.
[strona 17, 3.1.30 Definitions]
Brak
Nowość
Permanent Link – część okablowania pomiędzy dwoma
Brak
interfejsami okablowania strukturalnego z wyłączeniem
kabli przyłączających urządzenia, kabli obszaru roboczego
oraz kabli krosowych ale z uwzględnieniem złączy
stosowanych na obu końcach okablowania.
[strona 19, 3.1.53 Definitions]
Nowość
Small form factor connector – złącze optyczne
zaprojektowane tak, aby obsługiwać dwa lub więcej
włókien światłowodowych posiadające wymiary zbliżone
do złącz stosowanych w systemach miedzianych.
[strona 19, 3.1.56 Definitions]
Nowość
Brak
Tabela 1. Ważniejsze nowości i różnice znajdujące się w sekcji Wprowadzenie, Zakres oraz Słownictwo.
-4-
2.2. Struktura systemu okablowania strukturalnego
Rozdział 5 zawiera podstawowe informacje na temat struktury Systemów Okablowania Strukturalnego oraz krótki opis
poszczególnych podsystemów. Generalnie w sprawach merytorycznych nie pojawiły się jakieś znaczne zmiany, w tabeli 2
zawarto najistotniejsze nowości i różnice.
Problem
(Zagadnienie)
FCD ISO/IEC 11801 2nd edition: IT – Cabling for
customer premises. (DRAFT)
Podsystemy
okablowania
strukturalnego
W porównaniu z pierwotnym wydaniem wprowadzono
dwa dodatkowe elementy a w jednym zmieniono nazwę:
-
ISO/IEC 11801:1995(E)
Information technology – Generic cabling for customer
premises.
Consolidation point cable (CP) – kabel łączący Punkt Brak
Konsolidacyjny z Gniazdem Abonenckim.
Multi-user telecommunication outlet (MUTO) a więc
Brak
jedno gniazdo abonenckieobsługujące kilku
użytkowników, którzy przyłączani są do niego długimi
kablami obszaru roboczego.
Consolidation Point (dawniej Transition point) - tj. punkt
w obrębie okablowania poziomego, w którym mogą
łączyć się ze sobą dwa odcinki kabla. Stosowany zwykle
w architekturze biurowej typu „open space” dodatkowo
uelastyczniając okablowanie strukturalne. Dopuszczalne
jest stosowanie tylko jednego CP w okablowaniu
poziomym. Nie wolno dokonywać w nim krosowania ani
przyłączać urządzeń aktywnych. W nowej wersji normy
zamieszczono nieco rozbudowaną informację na ten
temat:
-
punkty konsolidacyjne (CP) powinny być
rozmieszczone tak, aby przynajmniej jeden przypadał
na grupę roboczą;
-5-
Transition Point [strona 9, 5.1.1 Functional elements]
Uwagi
Nowość
Nowość
Różnica
-
-
jeden CP powinien obsługiwać maksymalnie 12
obszarów roboczych;
powinien być umieszczony w łatwo dostępnym
miejscu;
w przypadku stosowania skrętki odległość pomiędzy
CP a Punktem Dystrybucyjnym powinna wynosić min.
15m;
CP powinien być częścią systemu administracyjnego
Nowy standard uwzględnia wpływ Punktu
Konsolidacyjnego na parametry transmisyjne systemu.
[strona 24, 5.2 Functional elements ,strona 33, 5.7.6
Consolidation Point]
Brak
Building backbone cabling subsytem – system
okablowania pionowego. Większość informacji bez zmian,
nowością jest informacja o tym, iż kable łączące
urządzenia aktywne z systemem kablowym nie są
wliczane do podsystemu
[strona 26, 5.3.3 Building backbone cabling subsystem]
Horizontal cabling subsystem (Okablowanie Poziome) –
Brak
jak powyżej, kable przyłączające urządzenia aktywne i
terminale do systemu okablowania nie są zaliczane jako
część podsystemu.
[strona 26, 5.3.4 Horizontal cabling subsystem]
Nowość
Nowość
Okablowanie poziome może być rozpatrywane jako:
-
połączenie typu „Channel”, a więc okablowanie
poziome wraz z kablem krosowym wpiętym w panel
panel krosowy i kablem obszaru roboczego wpiętym
w gniazdo abonenckie
Bez zmian
-
połączenie typu „Permanent Link” – połączenie
Brak
pomiędzy dwoma odpowiadającymi sobie interfejsami
okablowania strukturalnego z wyłączeniem kabli
pomiarowych, kabli obszaru roboczego i połączeń
Nowość
-6-
typu „cross-connection” ale z uwzględnieniem złącz
na obydwu końcach. W przypadku okablowania
strukturalnego jest to okablowanie rozciągające się
pomiędzy panelem krosowym i gniazdem abonenckim
z wyłączeniem wpływu kabli pomiarowych a
uwzględnieniem zastosowanych złączy. Opcjonalnie
może zawierać Punkt Konsolidacyjny.
[strona 29-30, 5.6.2 Channel and permanent link]
Multi-user TO assembly – gniazdo MUTO przeznaczone
Brak
do obsługi wielu użytkowników. Tego typu rozwiązanie
było znane z amerykańskiego biuletynu TSB75, w
standardzie ISO pojawiło się po raz pierwszy. Stosowane
jest zwykle w biurach typu „open office”. Nowy draft
normy dodatkowo precyzuje następujące warunki
stosowania:
-
-
-
Gniazdo MUTO powinno być w ten sposób
umieszczane w budynku, aby jedna przestrzeń
robocza była obsługiwana przez min dwa gniazda
RJ45;
Gniazdo MUTO powinno obsługiwać nie więcej niż 12
przestrzeni roboczych;
Gniazdo powinno być w miejscu łatwo dostępnym dla
użytkowników na elementach będących trwałą
częścią budowli jak np. kolumny czy ściany
umiejscowione tak, aby nie utrudniało komunikacji;
Długość kabli powinna być ograniczona aby
zapewniać łatwość zarządzania nimi w przestrzeni
roboczej. [strona 33, 5.7.5.3 Multi-user TO assembly
Tabela 2. Ważniejsze zmiany dotyczące struktury systemu kablowego.
-7-
Nowość
2.3. Parametry transmisyjne
W stosunku do pierwotnego wydania pojawiło się szereg zmian, które zostaną przedstawione w tabeli 3.
Problem
(Zagadnienie)
FCD ISO/IEC 11801 2nd edition: IT – Cabling for
customer premises. (DRAFT)
Klasyfikacja kabli
typu skrętka
Draft przewiduje 6 klas okablowania strukturalnego:
A
B
C
D
E
F
Return Loss
(opcja channel)
do 100
do 1
do 16
do 100
do 250
do 600
ISO/IEC 11801:1995(E)
Information technology – Generic cabling for customer
premises.
Pierwotne wydanie normy przewidywało tylko 4 klasy.
MHz
MHz
MHz
MHz
MHz
MHz
A
B
C
D
do 100
do 1
do 16
do 100
MHz
MHz
MHz
MHz
Parametr wymagany tylko w przypadku klas C, D, E i F.
Klasa
loss
C
D
E
F
Pasmo
1<=f<=16
1<=f<=100
1<=f<=40
40<=f<=250
1<=f<=40
40<=f<=600
Minimalna wartość return
Różnice
Klasa
C
15dB
30-10log(f)
24-5log(f)
32-10log (f)
24-5log(f)
32-10log(f)
D
gdzie f to częstotliwość.
W nowej propozycji widać zdecydowanie dwie zmiany,
nieco zaostrzono wymagania w stosunku do kanału
transmisyjnego oraz zastosowano nowy opis limitu w
formie formuły matematycznej będące funkcją
częstotliwości, a nie w postaci przedziałów i stałej
wartości parametru.
-8-
Różnice
Pasmo
Minimalna wartość return loss
1<=f<=10
18dB (do dalszych badań)
10<=f<=16
15dB (do dalszych badań)
1<=f<=10
18dB (do dalszych badań)
10<=f<=16
15dB (do dalszych badań)
16<=f<=20
15dB (do dalszych badań)
20<=f<=100
10dB (do dalszych badań)
Insertion Loss
(opcja channel)
Klasa A f=0.1MHz
16dB
Klasa B
f=0.1MHz
5.5dB
f=1
5.8dB
Klasa C
1<=f<=16MHz
1.05*(3.238sqrt(f))=4*0.2 [dB]
MHz
0.1
1.0
4.0
10.0
16.0
20.0
31.25
62.5
100
Klasa D
1<=f<=100MHz
1.05*(1.910 8*sqrt (f)+0.022*f + 0.2/sqrt (f)) +
4*0.04*sqrt(f) [dB]
A
16dB
-
B
5.5dB
5.8dB
-
C
D
3.7dB
2.5dB
6.6dB
4.8dB
10.7dB 7.5dB
14.0dB 9.4dB
10.5dB
13.1dB
18.4dB
23.2dB
Różnice i nowości
W pierwszej wersji standardu używano określenia
Attenuation (Tłumienie) mierzonej w dB.
Klasa E
1<=f<=250MHz
1.05*(1.82*sqrt(f)+0.0169*f+0.25/sqrt(f))+4*0.02*sqrt(
f) [dB]
Klasa F
1<=f<=600MHz
1.05*(1.8*sqrt(f)+0.01*f+0.2/sqrt(f))+4*0.02*sqrt(f)
[dB]
gdzie f to częstotliwość.
NEXT
(opcja channel)
W nowej wersji standardu wprowadzono określenie
Insertion loss jako bardziej odpowiadające
charakterystyce zjawiska. Graniczna wartość parametru
w całym testowanym przedziale określona jest jako
formuła matematyczna. Pojawiły się dwie dodatkowe
klasy E i F.
Klasa A f=0.1MHz
27[dB]
Klasa B 0.1<=f<=1MHz 25-15*log(f) [dB]
Klasa C 1<=f<=16MHz 39.1-16.4*log(f) [dB]
Klasa D 1<=f<=100MHz
-20*log(10^(-0.05*(65.3-15*log(f))) + 2*10^(-
-9-
0.1
1.0
4.0
10.0
16.0
20.0
31.25
27dB
-
40dB
25dB
39dB
54dB
29dB
45dB
23dB
39dB
19dB
36dB
35dB
32dB
Różnice
0.05*(83-20*log(f)))) [dB]
62.5
100
Klasa E 1<=f<=250MHz
-20*log(10^(-0.05*(74.3-15*log(f))) + 2*10^(0.05*(94-20*log(f)))) [dB]
Klasa F
-
-
-
27dB
24dB
Norma specyfikuje wartości minimalne
1<=f<=600MHz
-20*log(10^(-0.05*(102.4-15*log(f))) + 2*10^(0.05*(102.4-20*log(f)))) [dB]
PS NEXT
(opcja channel)
Mowy standard przewiduje dwie dodatkowe klasy (E i F),
wartość graniczna parametru opisana jest matematyczną
formułą.
Dotyczy tylko klas D, E, F
Brak
Klasa D 1<=f<=100MHz
-20*log(10^(-0.05*(62.3-15*log(f)))+2*10^(-0.05*(8020*log(f)))) [dB]
Klasa E
1<=f<=250MHz
-20*log(10^(-0.05*(72.3-15*log(f)))+2*10^(-0.05*(9020*log(f)))) [dB]
Klasa F
1<=f<=600MHz
-20*log(10^(-0.05*(99.4-15*log(f)))+2*10^(0.05*(99.4-20*log(f)))) [dB]
Parametr nie był specyfikowany w pierwszym wydaniu.
Wprowadzony aby uwzględnić wpływ zakłóceń
pochodzący od wszystkich par. Grupa tego typu
parametrów została wprowadzona do standardów w
związku z pojawieniem się protokołów wykorzystujących
jednocześnie wszystkie pary w kablu np. Gigabit Ethernet
1000 Base-T
-10-
Nowość
Pair-to-pair ACR
ACR (Attenuation to crosstalk ratio) – stosunek tłumienia
do przesłuchu, wyliczany jako różnica parametru NEXT i
tłumienia.
ACRjk = NEXTjk - αk
Podobieństwo
Gdzie:
ACR[dB] = aN[dB] – a[dB]
Gdzie:
i – numer pary zakłócającej
aN – NEXT Pair-to-Pair
k – numer pary zakłócanej
NEXTik – przesłuch powstały w parze k pochodzący z pary a - Attenuation
Wartości zaczerpnięte z normy:
i
αk – Tłumienie (insertion loss)
MHz
ACR [dB]
1.0
MHz
ACR [dB]
4.0
40
35
Klasa D
Klasa E
Klasa F (2 połączenia) 10.0
16,0
30
1.0
56.0
61.0
61.0
20.0
28
16,0
34.5
44.9
57.1
31.25
23
100
6.1
18.2
44.6
62.5
13
250
N/A
-2.8
27.3
100
4
600
N/A
N/A
1.1
PS ACR
W obu dokumentach parametr jest zdefiniowany w ten
sam sposób, w przypadku nowej propozycji normy
wartości parametru zostały zaostrzone.
PS ACRk = NEXTk - αk
Brak
Gdzie:
k – numer zakłócanej pary
PS NEXTk – przesłuch zbliżny Power Sum zmierzony w
parze k
αk – Tłumienie (Insertion Loss)
MHz
1.0
16,0
PS ACR [dB]
Klasa D
53.0
31.5
Klasa E
58.0
42.3
Klasa F (2 połączenia)
58.0
54.1
-11-
Nowość
100
251
600
ELFEXT Pair-to-pair
(opcja channel)
3.1
N/A
N/A
15.4
-5.8
N/A
41.6
24.3
-1.9
Wymagania w stosunku do PS ACR są nieco złagodzone
w porównaniu z ACR z uwagi na składanie się
szkodliwego oddziaływania z trzech pozostałych par.
Wymagany tylko w klasach D, E, F.
ELFEXT (z ang. Equal-Level Far End Crosstalk) – jest to
Brak
przesłuch zdalny, mierzony po przeciwnej stronie kanału
w stosunku do sygnału zakłócającego, przy czym wartość
sygnału zakłócającego jest odniesiona do zdalnego końca
toru transmisyjnego tak, aby zniwelować wpływ tłumienia
kanału. Parametr wyznacza się następująco:
ELFEXTik = FEXTik - αk
Gdzie
i – numer pary zakłócającej
k – numer pary zakłócanej
FEXTik – wartość parametru FEXT pomiędzy parami i oraz
k
αk – tłumienie (Insertion Loss)
Parametr odnosi się tylko do klas D, E i F
Klasa D
1<=f<=100
-20*log(10^(-0.05*(63.8-20*log(f)))+4*10^(0.05*(75.1-20log(f)))) [dB]
Klasa E
1<=f<=250
-20*log(10^(-0.05*(67.8-20*log(f)))+4*10^(0.05*(83.1-20log(f)))) [dB]
Klasa F
1<=f<=600
-12-
Nowość
PS ELFEXT
-20*log(10^(-0.05*(94-20*log(f)))+4*10^(-0.05*(9015log(f)))) [dB]
PS ELFEXT – jest to parametr ELFEXT przy uwzględnieniu Brak
zakłóceń pochodzących od trzech pozostałych par (tzw.
podejście Power Sum).
Nowość
PS ELFEXTk = -10logΣni=1,i≠k 10-ELFEXT/10
Klasa D
1<=f<=100MHz
-20log(10^(-0.05*(60.8-20log (f)))+4*10^(-0.05*(72.120log(f)))) [dB]
Klasa E
1<=f<=250MHz
-20log(10^(-0.05*(64.8-20log (f)))+4*10^(-0.05*(80.120log(f)))) [dB]
Klasa F
1<=f<=600MHz
-20log(10^(-0.05*(91-20log (f)))+4*10^(-0.05*(8715log(f)))) [dB]
Current carrying
capacity
Propagation delay
(opcja channel)
Brak
Minimalna przewodność elektryczna, nowy parametr,
który pojawił się w projekcie normy. Wymaga się, aby
przewodniki kanałów transmisyjnych klasy C, D, E, F były
zdolne do przewodzenia prądu o natężeniu min. 0.175A
każdy bez względu na temperaturę otoczenia. Musi to
być uwzględnione podczas projektowania komponentów.
Opóźnienie - czas przebiegu sygnału wzdłuż kanału
Opóźnienie – czas przebiegu sygnału wzdłuż kanału
transmisyjnego, określony w µs.
transmisyjnego, określony w µs.
Klasa A
Klasa B
f=0.1
0.1<=f<=1
20.0µs
5µs
Klasa C
1<=f<=16
0.534+0.036/sqrt(f)+4*0.0025µs
Klasa
A
B
C
D
-13-
Częstotliwość testowania
0.01 MHz
1 MHz
10 MHz
30 MHz
Opóźnienie
20.0
5.0
1.0
1.0
Nowość
Różnica
Klasa D
1<=f<=100
0.534+0.036/sqrt(f)+4*0.0025µs
Klasa E
1<=f<=250
0.534+0.036/sqrt(f)+4*0.0025µs
Klasa F
1<=f<=600
0.534+0.036/sqrt(f)+4*0.0025µs
Voltage capacity
Power Capacity
Delay Skew
(opcja channel)
W porównaniu z pierwszym wydaniem normy
dopuszczalne wartości zostały nieco zaostrzone dla
wyższych klas oraz w miejsce stałej wartości dla danego
kanału wprowadzono formułę będącą funkcją
częstotliwości.
Minimalne napięcie – wymagane jest, aby każda para
kanału transmisyjnego klasy D, E, F mogła przewodzić
prąd o napięciu min.72V prądu stałego. bez względu na
temperaturę pracy. Warunek musi być uwzględniony
podczas projektowania komponentu.
Minimalna moc – wymaga się, aby każda para kanału
klasy D, E, F mogła przewodzić energię elektryczną o
mocy 10W bez względu na temperaturę pracy. Warunek
musi być uwzględniony podczas projektowania
komponentu.
Różnica opóźnień – parametr ten określa różnicę
opóźnienia transmisji pomiędzy „najszybszą” i
„najwolniejszą” parą w miedzianym kablu skrętkowym.
Przy dużych prędkościach transmisji może powstać
problem ze spójnością sygnału nadawanego wszystkimi
parami kabla skrętkowego na odległym końcu, gdyż
odbiornik nie będzie w stanie zdekodować poprawnie
informacji przychodzącej po wszystkich czterech parach
przewodnika
Klasa
Zakres[MHz]
Brak
Nowość
Brak
Nowość
Brak
Nowość
Wartość max. [µs]
-14-
A
B
C
D
E
F
f=0.1
0.1<=f<=1
1<=f<=16
1<=f<=100
1<=f<=250
1<=f<=600
0.050
0.050
0.050
0.030
Tabel 3. Zmiany dotyczące parametrów transmisyjnych (przedstawione dla opcji pomiarowej channel).
-15-
2.4. Okablowanie poziome i pionowe
W kwestii okablowania poziomego oraz pionowego wprowadzono pewne dodatkowe modyfikacje wynikające głównie ze
zwiększonych wymagań w stosunku do okablowania oraz coraz bardziej rozbudowanych modeli i parametrów je opisujących.
W przypadku okablowania poziomego sformułowano następujące wymagania:
- długość kanału transmisyjnego nie może przekraczać 100m;
- długość okablowania poziomego pomiędzy Punktem Dystrybucyjnym a Punktem Abonenckim lub Punktem Dystrybucyjnym
a Punktem Konsolidacyjnym, tzw. „fixed horizontal cable” nie powinna przekroczyć 90m. Jeśli sumaryczna długość kabli
krosowych, kabli połączeniowych oraz kabli obszaru roboczego przekroczy 10m, dopuszczalną długość okablowania „fixed
horizontal cable” należy obliczyć wg. wzorów przedstawionych w Tabeli 4.
Model Połączenia
Klasa D, kanał zbudowany z Klasa E, kanał zbudowany Klasa F, kanał
komponentów kat.5
z komponentów kat.6
zbudowany z
komponentów kat.7
H=109-FX
H=107-3-FX
H=107-2-FX
„Interconnect - TO” – połączenie zbudowane z
elementów: urządzenie aktywne, kabel krosowy,
panel krosowy, okablowanie poziome, gniazdo
abonenckie, kabel obszaru roboczego, urządzenie.
„Crossconnect - TO” – połączenie zbudowane z H=107-FX
elementów: urządzenie aktywne, kabel
połączeniowy, panel odwzorowujący urządzenie
aktywne, kabel krosowy, panel krosowy
okablowania poziomego, okablowanie poziome,
gniazdo abonenckie, kabel obszaru roboczego,
urządzenie.
H=106-3-FX
-16-
H=106-3-FX
„Interconnect – CP-TO” – połączenie
H=107-FX-CY
H=106-3-FX-CY
H=106-3-FX-CY
zbudowane z elementów: urządzenie aktywne,
kabel krosowy, panel okablowania poziomego,
okablowanie poziome, punkt konsolidacyjny, CP
kabel, gniazdo abonenckie, kabel obszaru
roboczego, urządzenie
„Crossconnect – CP-TO” – połączenie
H=105-FX-CY
H=105-3-FX-CY
H=105-3-FX-CY
zbudowane z elementów: urządzenie aktywne,
kabel połączeniowy, panel odwzorowujący
urządzenie aktywne, kabel krosowy, panel
okablowania poziomego, okablowania poziome,
punkt konsolidacyjny, CP kabel, gniazdo
abonenckie, kabel obszary roboczego, urządzenie.
Tabela 4. Formuły pozwalające na obliczenie długości okablowania poziomego, tzw. „fixed horizontal cable” [m].
gdzie:
H – maksymalna długość okablowania „fixed horizontal cable”
F – sumaryczna długość kabli krosowych, kabli połączeniowych oraz obszaru roboczego
C – długość części „CP cable”
X – stosunek tłumienia kabli krosowych do tłumienia okablowania „fixed horizontal cable”
Y – stosunek tłumienia „CP cable” do tłumienia okablowania „fixed horizontal cable”
UWAGA! Jeśli system ma pracować w temperaturze wyższej, niż 20°C, długość H powinna być zmniejszona o 0.2% na każdy stopień Celsjusza dla
kabli ekranowanych i 0.4% dla kabli nie ekranowanych.
- w systemach w których zastosowano rozwiązanie MUTO maksymalna długość obszaru roboczego nie powinna przekroczyć
20m;
- długość kabli krosowych, kabli połączeniowych nie powinna przekraczać 5m
W przypadku okablowania pionowego reguły przedstawione w pierwszej edycji normy nie uległy zmianie, w dalszym ciągu
maksymalna długość okablowania pionowego kat. 5 bądź wyższej nie powinna przewyższać długości 100m.
-17-
Nowością jest informacja że w przypadku torów transmisyjnych posiadających 4 połączenia (tj. gdy urządzenia aktywne są
odwzorowane na panelach krosowych) długość kanału nie może być mniejsza, niż 15m. Dodatkowo zostały podane formuły
pozwalające na obliczenie maksymalnej długości okablowania danej klasy zbudowanego w oparciu o komponenty określonej
kategorii (Tabela 5).
Kategoria
Klasa A
Klasa B
Klasa C
komponentów
5
2000
B=250-FX
B=170-FX
6
2000
B=260-FX
B=185-FX
7
2000
B=260-FX
B=190-FX
Tabela 5. Formuły służące do obliczenia długości okablowania pionowego.
Klasa D
Klasa E
Klasa F
B=105-FX
B=111-FX
B=115-FX
B=105-3-FX
B=107-3-FX
B=105-3-FX
gdzie:
B = długość okablowania pionowego
F = sumaryczna długość kabli krosowych oraz połączeniowych.
X = stosunek tłumienia kabli krosowych do tłumienia okablowania pionowego
UWAGA! Jeśli system ma pracować w temperaturze wyższej, niż 20°C, długość H powinna być zmniejszona o 0.2% na każdy stopień Celsjusza dla
kabli ekranowanych i 0.4% dla kabli nie ekranowanych.
-18-
2.5. Okablowanie światłowodowe
Punkt ósmy normy
pt. „Performance of optical fibre cabling” przedstawia informacje na temat okablowania
światłowodowego. Można to znaleźć kilka interesujących informacji które zostaną przedstawione w Tabeli 6.
Problem
(Zagadnienie)
FCD ISO/IEC 11801 2nd edition: IT – Cabling for
customer premises. (DRAFT)
Klasy okablowania
Nowa norma wprowadziła klasy okablowania
światłowodowego w zależności od długości kanału.
Klasa OF-300 - zapewnia pracę protokołów
przeznaczonych do pracy na danym typie włókna
światłowodowego na długości minimum 300m
ISO/IEC 11801:1995(E)
Information technology – Generic cabling for customer
premises.
Brak
Uwagi
Podsystem
Różnice
Nowość
Klasa OF-500 - zapewnia pracę protokołów
przeznaczonych do pracy na danym typie włókna
światłowodowego na długości minimum 500m
Tłumienie kanału
światłowodowego
[dB]
Typy włókna
optycznego
Klasa OF-2000 - zapewnia pracę protokołów
przeznaczonych do pracy na danym typie włókna
światłowodowego na długości minimum 2000m
[strona 55, 8.1 General]
Klasa
włókno MM
włókno SM
850nm 1300nm 1310nm 1550nm
OF-300
2.55
1.95
1.80
1.80
OF-500
3.25
2.25
2.00
2.00
OF-2000
8.50
4.50
3.50
3.50
Tłumienie okablowania przypisano do klasy okablowania,
a nie jak było w poprzednim wydaniu podsystemu.
Nowe wydanie normy specyfikuje cztery typy włókna
optycznego. Określając poszczególne typy wzięto pod
uwagę nie tylko średnicę rdzenia, ale i szerokość pasma
transmisyjnego MHz x km.
Dopuszczalne tłumienie [dB/km]
850nm
1300nm
max. dł.
1300nm
ok. poziome
ok. pionowe
ok. kampusowe
1310nm
-19-
Brak
SM
MM
1310nm 1550nm 850nm
2.2
2.7
3.6
2.2
2.7
3.6
2.5
3.9
7.4
2.2
2.6
3.6
Nowość
1550nm
OM1
3.5
OM2
3.5
OM3
3.5
OS1
1.5
1.5
1.5
1.0
1.0
Szerokość pasma transmisyjnego [MHz x km]
850nm
1300nm
OM1 50 lub 62.5um
200
200
OM2 50 lub 62.5um
500
500
OM3 50 lub 62.5um
1500
500
OS1
Odnośnie włókna jednomodowego podane są informacje,
iż:
- parametry powinny być zgodne z IEC 60793-2 typ B1
oraz ITU-T G.652.
- parametry mechaniczne powinny być zgodne z
IEC60794-2 oraz IEC 60794-3
Tabela 6 Informacje dot. okablowania światłowodowego.
-20-
2.6. Testowanie
Aneks B drugiego wydania normy zawiera informacje na temat procedur testowania. Można się z niego dowiedzieć, że
okablowanie miedziane należy testować zgodnie z normą europejską IEC 61935-1, a światłowodowe IEC 61280-4-1 wydanie
1.0 , IEC 61280-4-2 wydanie 1 oraz IEC 61280-4-3 wydanie 1.
Jednocześnie wprowadzono trzy rodzaje testów:
a) test akceptacji – tj. test potwierdzający zgodność danego okablowania z wybraną klasą gdy tor transmisyjnyjest zbudowany z
komponentów spełniających wymagania danej klasy;
b) test zgodności – test potwierdzający zgodność okablowania z określoną klasą w sytuacji, kiedy jest ono z budowane z
różnych, czasami nieznanych, komponentów;
c) test odniesienia – test przeprowadzany w warunkach laboratoryjnych wykonywany w celu porównania wyników z tymi
uzyskiwanymi z pomiarów wykonywanych w warunkach polowych. Test umożliwia sprawdzenie parametrów, których nie da
się zmierzyć w warunkach polowych.
Tabele 7 i 8 zawiera wykaz parametrów mierzonych w poszczególnych rodzajach testów
Parametr
Return Loss
Insertion Loss
NEXT
PS NEXT
ACR
ELFEXT
PS ELFEXT
DC loop resistance
Opóźnienie
Różnica opóźnień
Unbalance attenuation, near
end (TCL)
Rodzaj testu
Test zgodności
N
N
N
C
N
C
N
C
N
N
N
Test akceptacji
I
I
I
C
I
I
I
C
I
I
I
-21-
Test odniesienia
N
N
N
C
N
C
N
C
N
N
N
Coupling attenuation
Długość kanału
Mapa połączeń
Ciągłość przewodników,
ekranu, zwarcie, otwarte
obwody
I
N
N
W trakcie badań
N
N
I
N
Tabela 7 Wykaz parametrów mierzonych w poszczególnych testach (dotyczy systemów miedzianych).
Parametr
Tłumienie
Szerokość pasma MHz x km
Opóźnienie
Długość
Test poprawnej polaryzacji
Test akceptacji
N
Rodzaj testu
Test zgodności
N
Test odniesienia
N
I
C
N
N
C
N
N
C
N
Tabela 8 Wykaz parametrów mierzonych w systemach światłowodowych.
Gdzie: I – informacyjnie, N – wymagane, C – wyliczane z pozostałych parametrów
2.7. Wymagania protokołów
Aneks F zawiera informacje na temat wymagań poszczególnych protokołów w stosunku do okablowania, tj. wymaganą klasę
okablowani oraz ilość wykorzystywanych par. W tabeli 9 zebrano kilka najnowszych protokołów.
Protokół
ATM – 155 kategoria 3
ATM – 155 Kategoria 5
CSMA/CD 100BASE-T4
CSMA/CD 100BASE -T2
CSMA/CD 100BASE -TX
CSMA/CD 1000BASE -T
Piny 1&2
Klasa C
Klasa D
Klasa C
Klasa C
Klasa C
Klasa D
Piny 3&6
Piny 4&5
Klasa C
Klasa C
Klasa C
Klasa D
Klasa C
Piny 7&8
Klasa C
Klasa D
Klasa C
Klasa D
Klasa D
Tabela 9. Wymagania protokołów przeznaczonych do pracy na okablowaniu miedzianym.
-22-
3. Podsumowanie
Powyższe zestawienie ma na celu zwrócenie uwagi czytelnika na zmiany jakie zaszły w normie ISO 11801 począwszy od
pierwszego wydania. Zmian było bardzo wiele, w tekście zwrócono uwagę jedynie na te najważniejsze. Aby w pełni
zrozumieć dokument należy sięgnąć również do norm związanych mówiących o testowaniu, itp. W Polsce normę można
zamawiać w Polskim Komitecie Normalizacji, wydział Marketingu i Sprzedaży, ul. Świętokrzyska 14, 00-050 Warszawa.
LITERATURA:
1) TIA/EIA-568-B.2-1 (Addendum No. 1 to ANSI/TIA/EIA-568-B.2) „Commercial Building Telecommunications Cabling Standard,
Part 2: Balanced Twisted-Pair Cabling Components, Addendum 1: Transmission Performance Specifications for 4-Pair 100Ω
Category 6 Cabling”.
2) FCD ISO/IEC 11801 2nd edition: „IT – Cabling for customer premises”
-23-