B∏ogos∏awieƒstwo pism Źwi´tych

Starszy D. Todd Christofferson
Kworum Dwunastu Aposto∏ów
B∏ogos∏awieƒstwo
pism Êwi´tych
Kluczowym celem wszystkich pism Êwi´tych jest wype∏nianie
naszych dusz wiarà w Boga Ojca i w Jego Syna Jezusa
Chrystusa.
6
paêdziernika 1536 roku, z lochu
zamku Vilvoorde pod Brukselà,
w Belgii, wyprowadzono budzàcà politowanie postaç. Przez prawie
pó∏tora roku cz∏owiek ten by∏ odizolowany w ciemnej, wilgotnej celi. Teraz,
poza murami zamku, wi´zieƒ zosta∏
przywiàzany do s∏upa. Mia∏ czas, by na
g∏os wypowiedzieç swà ostatnià modlitw´: „Panie, otwórz oczy królowi
Anglii”, a nast´pnie zosta∏ uduszony.
Od razu jego cia∏o zosta∏o spalone na
stosie. Kim by∏ ten cz∏owiek i za jaki
wyst´pek zarówno w∏adze polityczne,
jak i koÊcielne go pot´pi∏y? Nazywa∏ si´
William Tyndale, a jego wyst´pkiem
by∏o dokonanie przek∏adu i wydanie
Biblii w j´zyku angielskim.
Tyndale urodzi∏ si´ w Anglii w czasie, kiedy Kolumb ˝eglowa∏ do nowego Êwiata. Wykszta∏cenie zdoby∏
na Oxfordzie i w Cambridge, a nast´pnie sta∏ si´ cz∏onkiem katolickiego duchowieƒstwa. Pos∏ugiwa∏
si´ biegle oÊmioma j´zykami, m.in.
grekà, hebrajskim i ∏acinà. Tyndale
by∏ oddanym studentem Biblii, a
wszechobecna nieznajomoÊç pism
Êwi´tych, którà zaobserwowa∏ zarówno u kap∏anów, jak i poÊród
ludu, wielce go martwi∏a. W za˝artej
32
Liahona
dyskusji z duchownym, który opowiada∏ si´ przeciwko udost´pnieniu pisma Êwi´tego zwyczajnym ludziom,
Tyndale poprzysiàg∏: „A jeÊli Bóg
oszcz´dzi moje ˝ycie, sprawi´, ˝e
pewnego dnia ch∏opiec od p∏uga b´dzie zna∏ Pismo Âwi´te lepiej ni˝ sam
Papie˝!”
Szuka∏ poparcia wÊród hierarchów
koÊcio∏a, by przygotowaç przek∏ad
Biblii na angielski, ˝eby wszyscy mogli
czytaç i stosowaç s∏owo Bo˝e. Nie
udzielono mu go — przewa˝a∏ poglàd, ˝e bezpoÊredni dost´p do
pism Êwi´tych dla kogokolwiek z wyjàtkiem duchowieƒstwa zagra˝a∏ autorytetowi koÊcio∏a i by∏ równoznaczny
z „[rzucaniem] pere∏ […] przed wieprze” (Ew. Mateusza 7:6).
Tyndale podjà∏ jednak wyzwanie
pracy nad przek∏adem. W 1534 roku
pojecha∏ do Niemiec pod przybranym
nazwiskiem, gdzie przez wi´kszoÊç
czasu ukrywa∏ si´, b´dàc nieustannie
zagro˝ony aresztowaniem. Przy pomocy oddanych przyjació∏ Tyndale
wyda∏ angielski przek∏ad Nowego
Testamentu, a nast´pnie Starego
Testamentu. Egzemplarze Biblii zosta∏y
przemycone do Anglii, gdzie by∏o na
nie wielkie zapotrzebowanie i gdzie
by∏y bardzo cenione przez tych, którym uda∏o si´ je zdobyç. Powszechnie
dzielono si´ nimi — w tajemnicy.
W∏adze pali∏y wszystkie kopie, jakie
tylko uda∏o im si´ znaleêç. Tym niemniej, w ciàgu trzech lat od Êmierci
Tyndale’a, Pan otworzy∏ oczy króla
Henryka VIII i po opublikowaniu ksi´gi
zwanej „Wielkà Biblià”, pisma Êwi´te w
j´zyku angielskim by∏y powszechnie
dost´pne. Praca Tyndale’a by∏a podwalinà dla niemal wszystkich przysz∏ych
angielskich przek∏adów Biblii, a w
szczególnoÊci wersji króla Jakuba1.
William Tyndale nie by∏ ani pierwszym, ani ostatnim poÊród tych, którzy w wielu krajach poÊwi´cili si´,
nawet do tego stopnia, ˝e oddali swe
˝ycie, by wydobyç s∏owo Boga z ciemnoÊci. Mamy wobec nich wszystkich
wielki d∏ug wdzi´cznoÊci. Mamy, byç
mo˝e, nawet wi´kszy d∏ug wobec
tych, którzy z wiarà zapisywali i zachowywali te s∏owa na przestrzeni czasów,
cz´sto sumiennie pracujàc i poÊwi´cajàc si´, takich jak: Moj˝esz, Izajasz,
Abraham, Jan, Pawe∏, Nefi, Mormon,
Józef Smith i wielu innych. Co oni wiedzieli o wa˝noÊci pism Êwi´tych i co
my powinniÊmy równie˝ wiedzieç? Co
rozumieli ludzie w szesnastowiecznej
Anglii, którzy p∏acili du˝e sumy pieni´˝ne i nara˝ali si´ na wielkie osobiste niebezpieczeƒstwo za dost´p do
Biblii, i co my powinniÊmy równie˝
zrozumieç?
Wkrótce przed Êmiercià prorok
Alma powierzy∏ Êwi´te zapisy ludu
swemu synowi Helamanowi.
Przypomnia∏ Helamanowi, ˝e pisma
Êwi´te „pog∏´bi∏y pami´ç tego ludu,
przekona∏y wielu o niew∏aÊciwoÊci ich
post´powania i umo˝liwi∏y im poznanie Boga, doprowadzajàc do zbawienia ich dusz” (Alma 37:8). Nakaza∏
Helamanowi, by zachowa∏ zapisy, tak
aby poprzez nie Bóg móg∏ „okazaç
swà moc przysz∏ym pokoleniom”
(Alma 37:14).
Poprzez pisma Êwi´te Bóg zaprawd´ „okazuje swà moc” doprowadzajàc do zbawienia i wyniesienia
Swych dzieci. Poprzez Jego s∏owa, jak
powiedzia∏ Alma, pog∏´bia On naszà
pami´ç, rzuca Êwiat∏o na fa∏sz i b∏´dy
i sk∏ania nas do pokuty i radowania
si´ w Jezusie Chrystusie, naszym
Odkupicielu.
Pisma Êwi´te pog∏´biajà naszà pami´ç
Pisma Êwi´te pog∏´biajà naszà pami´ç, pomagajàc nam zawsze pami´taç
o naszym Panu i o naszym pokrewieƒstwie z Nim i Ojcem. Przypominajà
nam to, co wiedzieliÊmy w naszym
przedziemskim ˝yciu. I pog∏´biajà naszà pami´ç pod innym wzgl´dem, nauczajàc nas o epokach, ludziach i
wydarzeniach, w których nie braliÊmy
osobiÊcie udzia∏u. Nikt z nas nie by∏
tam osobiÊcie, gdy Morze Czerwone
rozstàpi∏o si´ i nikt z nas nie przeszed∏
razem z Moj˝eszem na drugi brzeg,
pomi´dzy Êcianami wody. Nie byliÊmy
tam, gdy wyg∏aszane by∏o Kazanie na
Górze, nie widzieliÊmy, jak ¸azarz powsta∏ z martwych, nie widzieliÊmy
cierpienia Zbawiciela w ogrodzie
Getsemane i nie widzieliÊmy Go na
krzy˝u ani razem z Marià nie s∏yszeliÊmy, jak anio∏owie Êwiadczyli przy pustym grobowcu, ˝e Jezus powsta∏ z
martwych. Ani wy, ani ja nie szliÊmy naprzód jeden za drugim poÊród rzeszy
w kraju ObfitoÊç w odpowiedzi na zaproszenie Zbawiciela, aby dotknàç ran
po gwoêdziach i oblewaç Jego stopy
∏zami. Nie kl´czeliÊmy obok Józefa
Smitha w Êwi´tym lasku i nie wpatrywaliÊmy si´ w Ojca i Syna. Jednak
wiemy o tych rzeczach i jeszcze o
wielu innych, poniewa˝ mamy zapisy
pism Êwi´tych, aby pog∏´bia∏y naszà
pami´ç i uczy∏y nas o tym, czego nie
wiemy. I gdy te rzeczy przenikajà do
naszych umys∏ów i serc, nasza wiara w
Boga i Jego Ukochanego Syna zaczyna
si´ zakorzeniaç.
Pisma Êwi´te równie˝ pog∏´biajà naszà pami´ç, pomagajàc nam nie zapominaç tego, czego my i wczeÊniejsze
pokolenia dowiedzieliÊmy si´. Ci,
którzy albo nie majà, albo ignorujà zapisane s∏owo Boga, z czasem przestajà
w Niego wierzyç i zapominajà o celu
swego istnienia. B´dziecie pami´taç,
jak wa˝ne by∏o dla ludu Lehiego zabranie mosi´˝nych p∏yt razem z sobà, gdy
opuszczali Jerozolim´. Pisma Êwi´te
by∏y kluczem do ich wiedzy o Bogu i
do odkupienia Chrystusa, które mia∏o
nadejÊç. Inna grupa, która „wysz∏a z
Jerozolimy” wkrótce po Lehim, nie
mia∏a z sobà pism Êwi´tych i kiedy potomkowie Lehiego napotkali ich jakieÊ
trzysta czy czterysta lat póêniej, zapisano, ˝e „ich j´zyk uleg∏ zwyrodnieniu,
[…] i zaprzeczali istnieniu swego
Stworzyciela” (Omni 1:15, 17).
W czasach Tyndale’a, nieznajomoÊç
pism Êwi´tych by∏a powszechna, poniewa˝ ludzie nie mieli dost´pu do
Biblii, szczególnie w j´zyku, który
mogliby zrozumieç. Obecnie Biblia i
inne pisma sà w zasi´gu r´ki, a mimo
to wzrasta analfabetyzm dotyczàcy
pism Êwi´tych, poniewa˝ ludzie nie
otwierajà tych ksiàg. W konsekwencji
zapominajà rzeczy, o których wiedzieli
ich dziadkowie.
Pisma Êwi´te wyznaczajà standardy
odró˝niania prawdy od b∏´du
Bóg u˝ywa pisma Êwi´tego, by zdemaskowaç b∏´dny sposób myÊlenia,
Maj 2010
33
fa∏szywe tradycje i grzech wraz z jego
niszczàcymi konsekwencjami. Jest On
troskliwym rodzicem, który chce zaoszcz´dziç nam niepotrzebnego cierpienia
i bólu i jednoczeÊnie chce pomóc nam
osiàgnàç nasz boski potencja∏. Na przyk∏ad, pisma Êwi´te podwa˝ajà staro˝ytnà filozofi´, która ponownie sta∏a si´
modna w naszych czasach — filozofi´
Korihora, ˝e nie ma doskona∏ych moralnych standardów, ˝e „ka˝demu w
tym ˝yciu powodzi si´ wed∏ug jego talentu i zwyci´˝a zale˝nie od swej si∏y, a
cokolwiek czyni, nie jest wyst´pkiem”
i „˝e gdy cz∏owiek umiera, nast´puje
koniec jego istnienia” (Alma 30:17–
18). Alma, który mia∏ do czynienia z
Korihorem, nie pozwoli∏, aby jego w∏asny syn, Korianton, mia∏ wàtpliwoÊci co
do realnoÊci i istoty boskiego kodeksu
moralnego. Korianton by∏ winien pope∏nienia grzechu moralnego i jego ojciec przemówi∏ do niego z mi∏oÊcià,
ale bez ogródek: „Czy˝ nie wiesz,
mój synu, ˝e grzech ten jest wstr´tny
Panu, wstr´tniejszy ni˝ wszystkie inne
grzechy z wyjàtkiem tylko przelania
niewinnej krwi i przeciwstawienia si´
34
Liahona
Duchowi Âwi´temu?” (Alma 39:5).
W ca∏kowitym odró˝nieniu od tego,
co myÊlano wiek temu, obecnie wielu
dyskutuje z Almà o powadze niemoralnoÊci. Inni mogà spieraç si´, ˝e to
wszystko jest wzgl´dne lub ˝e mi∏oÊç
Boga jest pob∏a˝liwa. Mówià, ˝e je˝eli
istnieje Bóg, to wybacza On wszystkie
grzechy i przest´pstwa za sprawà Jego
mi∏oÊci do nas — i nie ma potrzeby
odpokutowania. Lub co najwy˝ej wystarczy proste przyznanie si´ do winy.
Wyobra˝ajà sobie Jezusa, który chce,
aby ludzie pracowali dla sprawiedliwoÊci spo∏ecznej, ale nie wymaga niczego
od nich ani w ˝yciu osobistym, ani w
zachowaniu2. Lecz Bóg mi∏oÊci nie pozostawia nas, abyÊmy uczyli si´ przez
przykre doÊwiadczenia, ˝e „czynienie
z∏a nigdy nie by∏o szcz´Êciem” (Alma
41:10; zob. tak˝e Helaman 13:38). Jego
przykazania sà g∏osem rzeczywistoÊci i
naszà ochronà przed zadawanym sobie
bólem. Pisma Êwi´te sà miernikiem
poprawnoÊci i prawdy i jasno mówià,
˝e prawdziwe szcz´Êcie nie polega na
zaprzeczeniu sprawiedliwoÊci Boga
czy na próbie uchylania si´ od
konsekwencji grzechu, lecz polega
ono na odpokutowaniu i otrzymywaniu wybaczania poprzez zadoÊç czyniàcà ∏ask´ Syna Boga (zob. Alma 42).
Pisma Êwi´te uczà nas zasad i wartoÊci moralnych kluczowych dla zachowania cywilizowanego spo∏eczeƒstwa,
takich jak: uczciwoÊç, odpowiedzialnoÊç, bezinteresownoÊç, wiernoÊç i
mi∏osierdzie. W pismach Êwi´tych znajdujemy szczegó∏owe opisy b∏ogos∏awieƒstw wynikajàcych z przestrzegania
prawdziwych zasad, jak równie˝ czytamy o prawdziwych tragediach spadajàcych na poszczególne osoby i ca∏e
cywilizacje, które te zasady odrzucajà.
Tam, gdzie prawdy z pism Êwi´tych sà
ignorowane lub porzucone, podstawowa ostoja moralna spo∏eczeƒstwa
jest bliska rozpadu i zanikni´cia. Z
czasem nie pozostaje nic, co wspiera
instytucje b´dàce wsparciem dla spo∏eczeƒstwa.
Pisma Êwi´te prowadzà nas do
Chrystusa, naszego Odkupiciela
Ostatecznie, kluczowym celem
wszystkich pism Êwi´tych jest wype∏nianie naszych dusz wiarà w Boga Ojca i w
Jego Syna Jezusa Chrystusa — wiarà,
˝e Oni istniejà, wiarà w plan Ojca dotyczàcy naszej nieÊmiertelnoÊci i ˝ycia
wiecznego, wiarà w ZadoÊçuczynienie i
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa,
które umo˝liwia wype∏nienie tego
planu szcz´Êcia, wiarà, by uczyniç ewangeli´ Jezusa Chrystusa sposobem na nasze ˝ycie, i wiarà, aby poznaç „jedynego
prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa,
którego [pos∏a∏]” (Ew. Jana 17:3).
S∏owo Boga, jak to powiedzia∏ Alma,
jest jak nasiono zasiane w naszych sercach i wydaje ono wiar´, gdy zaczyna
w nas wzrastaç (zob. Alma 32:27–43;
zob. tak˝e List do Rzymian 10:13–17).
Wiara nie przyjdzie poprzez studiowanie staro˝ytnych tekstów jako typowo
akademickie zaj´cie. Nie przyjdzie poprzez wykopaliska czy odkrycia archeologiczne. Nie przyjdzie poprzez
naukowe doÊwiadczenia. I nawet nie
przyjdzie poprzez doÊwiadczanie cudów. Te rzeczy mogà potwierdzaç
wiar´ lub czasami byç dla niej
wyzwaniem, ale nie przyczyniajà si´ do
powstania wiary. Wiara przychodzi poprzez Êwiadectwo Ducha Âwi´tego do
naszych dusz, Duch do ducha, gdy s∏yszymy lub czytamy s∏owo Boga. I wiara
dojrzewa, gdy nadal napawamy si´ tym
s∏owem.
Zapisy w pismach Êwi´tych o wierze
ludzi sà po to, abyÊmy wzmacniali naszà w∏asnà wiar´. Przypomnijmy wiar´
setnika, która pozwoli∏a Chrystusowi
na uzdrowienie jego s∏ugi, kiedy nawet
nie widzia∏ go (zob. Ew. Mateusza
8:5–13) i uzdrowienie córki niewiasty
kananejskiej, poniewa˝ ta pokorna
matka przyj´∏aby, w przenoÊni, nawet
okruchy ze sto∏u Mistrza (zob. Ew.
Mateusza 15:22–28; Ew. Marka
7:25–30). S∏yszymy wo∏anie cierpiàcego Joba: „On mnie zabije, [i tak Mu
zaufam]” (Ks. Joba 13:15) i wyznajàcego ze ∏zami: „Wiem, ˝e Odkupiciel
mój ˝yje i ˝e jako ostatni nad prochem
ziemi stanie; […] [i] b´d´ oglàda∏
Boga” (Ks. Joba 19: 25–26). S∏yszymy i
bierzemy przyk∏ad z odwagi i determinacji wra˝liwego ch∏opca–proroka
znienawidzonego i srodze przeÊladowanego przez tak wielu doros∏ych —
„mia∏em wizj´, by∏em tego pewny i
wiedzia∏em, ˝e Bóg wie i nie mog∏em
temu zaprzeczyç, ani te˝ bym si´ nie
oÊmieli∏ tego uczyniç” (Józef Smith —
Historia 1:25).
Jako ˝e pisma Êwi´te wyjaÊniajà
doktryn´ o Chrystusie, towarzyszy im
Duch Âwi´ty, którego rolà jest sk∏adanie Êwiadectwa o Ojcu i o Synu (zob.
3 Nefi 11:32). Zatem czytanie pism
Êwi´tych jest jednym ze sposobów
otrzymywania Ducha Âwi´tego.
OczywiÊcie, najpierw pisma sà dane
poprzez Ducha Âwi´tego (zob. II List
Piotra 1:21 i NiP 20:26–27; 68:4) i ten
sam Duch mo˝e zaÊwiadczyç o ich
prawdzie i wam, i mnie. Studiujcie
pisma Êwi´te uwa˝nie i nieÊpiesznie.
Rozwa˝ajcie je i módlcie si´ na ich temat. Pisma Êwi´te sà objawieniem i sà
êród∏em dalszych objawieƒ.
Rozwa˝ajcie znaczenie naszego b∏ogos∏awieƒstwa, ˝e mamy Bibli´ Âwi´tà
i dodatkowe 900 stron pisma Êwi´tego,
∏àcznie z Ksi´gà Mormona, Naukami i
Przymierzami oraz Per∏à Wielkiej
WartoÊci. Dodatkowo rozwa˝ajcie
s∏owa wypowiedziane przez proroków
pod natchnieniem Ducha Âwi´tego w
podobnych do dzisiejszych okolicznoÊciach, które to Pan nazywa pismem
Êwi´tym (zob. NiP 68:2–4), a które nap∏ywajà do nas niemal nieustannie
przez telewizj´, radio, Internet, satelit´, p∏yty CD, p∏yty DVD oraz w formie
drukowanej. Przypuszczam, ˝e nigdy w
dotychczasowej historii ludzie nie byli
pob∏ogos∏awieni takà iloÊcià Êwi´tego
pisma. Ponadto ka˝dy m´˝czyzna, kobieta i dziecko mo˝e mieç i studiowaç
swà w∏asnà kopi´ tych Êwi´tych tekstów, wi´kszoÊç w swym ojczystym j´zyku. Jak˝e to by∏oby niesamowite dla
ludzi z czasów Williama Tyndale’a i dla
Âwi´tych z wczeÊniejszych dyspensacji!
Z pewnoÊcià przy pomocy tego b∏ogos∏awieƒstwa Pan mówi nam, ˝e nasza
potrzeba nieustannego odwo∏ywania
si´ do pism Êwi´tych jest znacznie
wi´ksza ni˝ w minionych czasach.
Nieustannie napawajmy si´ s∏owami
Chrystusa, które wyjawià nam
wszystko, co mamy czyniç (zob. 2 Nefi
32:3). Studiowa∏em i rozwa˝a∏em pisma Êwi´te w tym Wielkanocnym czasie i sk∏adam wam moje Êwiadectwo o
Ojcu i Synu, tak jak jest o Nich mowa
w pismach Êwi´tych, w imi´ Jezusa
Chrystusa, amen. ■
PRZYPISY
1. Skorzystano z nast´pujàcych êróde∏ dotyczàcych informacji o Williamie Tyndale’u:
David Daniell,The Bible in English (2003),
140–157; Lenet Hadley Read, How We Got
the Bible (1985), 67–74; S. Michael Wilcox,
Fire in the Bones: William Tyndale, Martyr,
Father of the English Bible (2004); John
Foxe, The New Foxe’s Book of Martyrs
(1997), 121–133; William Tyndale, http://
en.wikipedia.org/wiki/William_Tyndale,
udost´pniono 28 lutego 2010 r. Bible
Dictionary, “Bible, English.”
2. Zob. wywiad Richarda Neitzela Holzaphela,
w Michael De Groote, „Questioning the
Alternative Jesus”, Deseret News, 26 list.
2009 r., M5.
Maj 2010
35