prezentujemy raport
Transkrypt
prezentujemy raport
RAPORT Z KONSULTACJI Wspieranie kreatywności i innowacyjności w organizacjach młodzieżowych) A. Opis konsultacji: Konsultacje zostały zorganizowane przez Sieć Organizacji Młodzieżowych Warmii i Mazur 5 lutego 2012 podczas Zlotu Sieci w Morągu. Spotkanie trwało 3,5 godziny, wzięło w nim udział ok. 40 osób reprezentujących 15 organizacji i grup młodzieżowych z rożnych stron województwa. Spotkanie skierowane było zarówno do wolontariuszy, którzy dopiero zostali zarażeni aktywnością i działalnością w organizacjach pozarządowych, jak i bardziej doświadczonych pracowników młodzieżowych, którzy zrealizowali już swoje pierwsze projekty z młodzieżą, bądź pracują z nią zawodowo. Znaczna większość osób uczestniczących w konsultacjach to młodzież w wieku 15-20 lat mieszkańcy małych miejscowości i terenów wiejskich, uczniowie i studenci. Ok. ¾ uczestników podczas ostatnich wyborów samorządowych, parlamentarnych, prezydenckich i do parlamentu europejskiego nie mogła jeszcze głosować. Z grupy uprawnionej do głosowania większość brała udział w wyborach, pojedyncze osoby nie głosowały lub nie pamiętały. B. Metoda konsultacji: W trakcie konsultacji wykorzystane były interaktywne metody, pozwalające uczestnikom aktywnie włączyć się w spotkanie Uczestnicy mieli okazję pracować zarówno w małych grupach, jak i indywidualnie. Odpowiednie zróżnicowanie zajęć odgrywało istotną rolę, umożliwiało bowiem osobom uczestniczącym w konsultacjach wyrażenie swojego zdania na różnym poziomie szczegółowości. Opinie uczestników nie były komentowane ani też podsumowywane przez osoby prowadzące spotkanie. Kluczowe znaczenie miało, aby nie sugerować odpowiedzi ani też nie naprowadzać na żaden konkretny tor myślenia. W ramach zajęć uczestnicy m.in. uzupełniali niedokończone zdania; przechodzili do odpowiedniego miejsca w sali, na którym zaznaczona była odpowiedź najbliższa poglądom uczestników. Poza tym w ramach konsultacji wykorzystana została metoda ‘drzewa potrzeb”. Dzięki niej osoby uczestniczące w spotkaniu mogły zagłębić się w to, co w istocie ma dla nich największe znaczenie w pobudzaniu kreatywności. Na zakończenie pozostawiona została przestrzeń do wymiany poglądów w formie moderowanej dyskusji. W tej części szczególnie ważne były opinie pracowników młodzieżowych, dzielących się doświadczeniem ze zrealizowanych przez siebie projektów. Uczestnicy konsultacji mieli również możliwość napisania indywidualnych kartek pocztowych do podmiotów organizujących konsultacje w Polsce. Zostały napisane 3 kartki, dołączone do raportu. Równolegle prowadzono również indywidualne wywiady z pracownikami młodzieżowymi działającymi w organizacjach Sieci, ich stanowiska są dołączone do raportu. C. Promocja konsultacji: Informacje o konsultacjach pojawiły się na stronie domowej Sieci Organizacji Młodzieżowych Warmii i Mazur o zasięgu regionalnym www.atomywsieci.pl: 1. Ogólna informacja o konsultacjach i dialogu usystematyzowanym odsyłająca po więcej informacji do strony młodzież.org.pl: http://atomywsieci.pl/artykul.php?a=2274 2. Zaproszenie do wzięcia udziału w konsultacjach: http://atomywsieci.pl/artykul.php?a=2295 3. Podsumowanie konsultacji wraz z opublikowaniem raportu http://atomywsieci.pl/artykul.php?a=2304 Podczas konsultacji został wystawiony stolik z nieodpłatnymi publikacjami i plakatami dotyczącymi polityki młodzieżowej, zaangażowania młodzieży i kreatywności przygotowany przez Regionalny Punkt Informacji Europejskiej Eurodesk w Elblągu. Dostępne były m.in. Europa dla aktywnych, przewodniki i publikacje FRSE oraz wiele innych. Wszystkie materiały zostały rozkolportowane. D. Wnioski z konsultacji Proszę o opisanie wniosków z konsultacji wraz z pytaniami źródłowymi, tak aby było wiadomo, do którego pytania z konsultacji są wnioski. Jakie powinny być główne zasady finansowania organizacji młodzieżowych, aby były one zdolne do angażowania swoich członków w kreatywną i innowacyjną pracę młodzieżową? W jaki sposób finansowo wspierać organizacje młodzieżowe, aby te mogły efektywnie zajmować się pracą z młodzieżą? Niezbędne jest funkcjonowanie zróżnicowanych funduszy grantowych finansujących projekty młodzieżowe. Dla rozwoju kreatywności i talentów młodych ludzi niezbędne są małe granty rozdawane lokalnie, do których dostęp będzie jak najszerszy. Pozwoli to większej liczbie młodych osób spróbować swoich sił w zorganizowaniu różnego rodzaju akcji, inicjatyw, przedstawień itp. Dla organizacji i młodzieży, która zdobyła już pierwsze doświadczenia w realizacji projektów i chce swoje zaangażowanie kontynuować i pogłębiać powinny być dostępne większe granty, umożliwiające zaplanowanie cyklicznej, długofalowej pracy z młodymi ludźmi/rówieśnikami. Szczególnego wsparcia wymagają organizacje, które dopiero co się usamodzielniły. Powstały z grup nieformalnych po z sukcesem zrealizowanym projekcie wspieranym przez większą organizacje. W usamodzielnieniu widzieli szanse dla siebie i dla dalszych działań i często nie mogą przebrnąć przez skomplikowaną biurokracje, nie mają wkładu własnego. Często członkami założycielami są studenci, którzy chcieliby kontynuować swoje zaangażowanie, wciąż dzielić się zdobytym wcześniej doświadczeniem i wiedzą a stają przed trudnym zadaniem wejścia na rynek pracy. Często tacy ludzie muszą rezygnować z działalności w organizacjach i w środowiskach lokalnych na rzecz pracy zawodowej. Organizacje w ten sposób tracą potencjalną kadrę. Na Warmii i Mazurach naturalnym jest odpływ młodzieży do większych miast, bardzo często do innych regionów i za granicę. Jak Ci, którzy chcą zostać i pracować dalej z młodzieżą muszą wybierać innego rodzaju prace to jest to stratą dla organizacji, ilości i jakości działań młodzieżowych. Fundusze grantowe dla profesjonalizujących się organizacji powinny umożliwiać zatrudnienie pracowników młodzieżowych. Takie rozwiązanie przyniosłoby wiele korzyści. Młodzież, która zdobyła już doświadczenie w pracy z młodzieżą, na rzecz środowiska lokalnego, realizowała już pierwsze projekty, ma doświadczenie wolontariackie, umie prowadzić warsztaty, dzielić się wiedzą i wyraża chęć do dalszej pracy może z łatwością pełnić funkcje liderów i animatorów nowych działań i inicjatyw, motywując i ciągną za sobą znajomych. Szansa zatrudnienia w projektach: - urzeczywistnia twierdzenie, że praca wolontariacka i zdobyte w ten sposób doświadczenie może prowadzić do zatrudnienia, - jest to naturalna selekcja osób do profesjonalnej pracy z młodzieżą, zatrudnienie znajdują Ci, którzy „wyrośli” z organizacji, chcą i mają predyspozycje by aminować, przewodzić grupie, - uczy odpowiedzialności pozwala się usamodzielniać, rozwijać w twórczych dziedzinach; młodzi którzy chcą zmieniać otaczającą rzeczywistość nie musieliby wybierać odtwórczej pracy dorywczej (promocje w hipermarketach itp.), a mogliby sobie pozwolić na angażowanie się w działania rozszerzające horyzonty, - zatrudnianie „naturalnych liderów” wyłaniających się z grup młodzieżowych jest najprostszą i najbardziej skuteczną metodą docierania do niezrzeszonej młodzieży (są to osoby z „wewnątrz”, którym młodzi ufają, mówią tym samym językiem). W trakcie omawiania poszczególnych elementów pojawiła się także kwestia wsparcia organizacji poprzez przyznawanie grantów instytucjonalnych. Przedstawiciele organizacji widzą w nich szansę na profesjonalizację prowadzonych działań i zajęcie się regularnym wspieraniem młodych ludzi a nie koncentracji na pozyskiwaniu środków. Przedstawiciele organizacji podkreślali, że w działalności i rozwijaniu się organizacji młodzieżowych potrzebne jest im wsparcie merytoryczne – dostępność indywidualnych konsultacji oraz szkoleń. Młodzież w szkoleniach, oprócz celu edukacyjnego, wskazała również na wartość, jaką daje poznanie innych osób realizujących podobne działania, wymiana doświadczeń, „doładowanie baterii” i możliwość wspólnego planowania, dlatego ważne jest, by organizowane szkolenia zostawiały przestrzeń dla młodzieży do spotkań, rozmów, dbały o proces grupowy, umożliwiały jednej grupie wielokrotnie się spotkać np. podczas kolejnych zjazdów w ramach jednego cyklu szkoleniowego. Wyraźnie zaznaczono potrzebę kontaktu z profesjonalistami z różnych dziedzin, których znajomość niezbędna jest do realizacji projektów (finanse, prawo itp.), ale również podkreślono rolę animatorów, z którymi najczęściej młodzi mają styczność, którzy motywują do działania, inspirują, pokazują gdzie szukać pomysłów, albo pomagają zrealizować te, które wydają się młodzieży nierealne! Małe, nowe organizacje młodzieżowe chciałyby mieć „swoje miejsce” – zaplecze do planowania i realizowania inicjatyw, przechowywania wspólnego sprzętu, organizowania spotkań, warsztatów, prób, do którego ma się dostęp w różnych godzinach, również wieczorowych, nocnych, weekendowych w zależności od potrzeb i realizowanych działań. W zależności od poziomu rozwoju organizacji chciałyby one posiadać własne biuro, drukarkę, komputer, sofę, pufy i móc finansować utrzymanie biura np. z grantów lub mogłoby to być centrum organizacji młodzieżowych, pełniące rolę inkubatora (świadczące usługi takie jak rozliczenia księgowe, graficzne przygotowanie logo, wizualizacji organizacji; organizator szkoleń, doradztwa, użyczanie miejsca w „młodzieżowych” godzinach, czyli również wieczornych, weekendowych) Przy czym wiele organizacji nie ma zapewnionych podstawowych elementów pozwalających na sprawne i efektywne funkcjonowanie oraz rozwój takich jak biuro, dostęp do Internetu, drukarka, fax itp. , dlatego w trakcie konsultacji wyraźnie wskazano potrzebę tworzenia centrów organizacji młodzieżowych i „mówiących ich językiem”. Dla organizacji młodzieżowych oraz aktywnych młodych osób istotna jest możliwość spotkania z ekspertami, którzy rozumieją specyfikę realizacji projektów młodzieżowych i problemy, jakie pojawiają się podczas ich realizacji. Lokalne centra młodzieżowe rozumiane są także jako przestrzeń, w której młodzi ludzie mogą swobodnie się spotykać i pracować nad wspólnymi inicjatywami mając przy tym dostęp do podstawowych sprzętów. Ważna jest też możliwość organizacji spotkań kilkudniowych. Nie potrzeba do tego młodzieży specjalnego projektu, oni sami umieją się zorganizować. Do tego potrzebna jest przychylność władz instytucji i organizacji lokalnych, które nieodpłatnie udostępniałyby miejsce na nocleg i spotkanie (sala w szkole, bibliotece, świetlicy lub centrum organizacji młodzieżowych). Młodzież często za pierwszym razem nie wie do kogo się zwrócić o pomoc w organizacji wydarzenia. Wspomóc by ich mogli lokalni animatorzy lub rzecznicy młodzieży, którzy pomogą przetrzeć ścieżki, napisać pismo, uzyskać zgodę, poprzeć prośbę. Taki rzecznik, animator powinien działać w każdej gminie, a nawet szkole, być dostępny dla młodzieży, mobilny i elastyczny, by towarzyszyć ich działaniom, nawet tym organizowanym wieczorami i w weekendy, pomóc przewieźć sprzęt niezbędny do organizacji itp. Ludzi gotowych wykonywać taką pracę można rekrutować właśnie spośród tych „wychowanych na projektach młodzieżowych” – zrobią to z przyjemnością i będą czerpać wielką satysfakcje nie rozliczając czasu pracy co do godziny i nie wychodząc z biura równo z zegarkiem. Pracę z chęcią będą dokańczać wolontariacko poza zakontraktowanym czasem pracy, widząc w pracy sens i zysk dla siebie. Podczas duńskiej prezydencji zostaną przedyskutowane wieloletnie ramy finansowe UE. W jaki sposób powinien zostać zaprojektowany program młodzieżowy, aby był bardziej przyjazny dla młodych ludzi i wspierał działania organizacji młodzieżowych, dialogu usystematyzowanego. Projekty powinny być oparte na zrozumiałych zasadach, zachęcać do działania i w przejrzysty sposób prezentować cele, być elastyczne i umożliwiać młodym ludziom wszechstronny rozwój. Jako istotny problem w tworzeniu projektów przez młodzież postrzegany jest wkład własny, który trzeba zapewnić przy aplikowaniu o fundusze (tak w programach lokalnych, jak i unijnych). Zarówno młodzi ludzie realizujący projekty, jak i organizacje pozarządowych rozumieją sens wkładu własnego i założenia leżące u jego podstaw, jednak postrzegają go jako istotną przeszkodę w ubieganiu się o środki finansowe. Szczególnie małe organizacje oparte na pracy wolontarystycznej nie są w stanie zapewnić odpowiedniego współfinansowania. Dlatego wielokrotnie zostało powtórzone, by w małych projektach wkład własny nie był wymagany. Małe organizacje młodzieżowe wykazują też potrzebę przekazywania 100% transzy na realizację projektu przed jego rozpoczęciem, gdyż wyłożenie 20% wysokości dofinansownia, jak to obecnie wymaga program Młodzież w działaniu, jest często zaporowe dla organizacji bez „funduszu żelaznego”. W tym kontekście pojawiła się również kwestia wyceny pracy wolontarystycznej. Przedstawiciele organizacji dostrzegają potrzebę uregulowania kwestii wyceny pracy społecznej na rzecz danego projektu, potrzebują w tym wskazówek i pomocy. Bardzo często nie wiedzą ile warta jest ich praca, jak ją liczyć. Warto byłoby opracować broszurę z przykładową wyceną różnego rodzaju prac wolontariackich (organizator, asystent, ale również trener prowadzący szkolenie, warsztaty, opracowujący materiały dydaktyczne) i różnym systemem jej rozliczania (np. za godzinę, dzień, dzieło). Broszura powinna być ogólnie dostępna, rozdysponowywana przez centra, organizacje młodzieżowe, gminy, organizacje grantodawcze. Zauważana jest potrzeba finansowania dojazdów uczestników i organizatorów projektów możliwości założenia w budżetach odpowiedniej kwoty na transport. Bardzo często brak jest możliwości ich rozliczenia w projekcie. Przez to część młodych ludzi nie może uczestniczyć w wydarzeniach do niej skierowanych. Jest to szczególnie ważne prowadząc działania na Warmii i Mazurach, gdzie większość terenów to tereny obszary i małe miasteczka. Dodatkowo dla organizacji istotna jest możliwość zakupienia sprzętu w ramach projektu. Buduje on jej potencjał i pozwala w większym stopniu wspierać młodych ludzi. Organizacje, które występują o środki na sprzęt, który pozostanie po zrealizowaniu działania nie chcą być postrzegane jako te, którym zależy tylko na zwiększaniu swojego staniu posiadania, sprzęt bowiem nawet po zakończeniu działania wykorzystywany jest do realizacji celów statutowych. Większość inicjatyw młodzieżowych realizowana jest bezfinansowo, z wykorzystaniem zasobów, jakie dotychczas udało się pozyskać młodzieży. Zatem jednorazowy zakup bębnów, sprzętu do tańca z ogniem, strojów, aparatów fotograficznych pozwoli wielokrotnie prowadzić kolejne próby, warsztaty, pokazy nawet po zakończeniu projektu. W jaki sposób powinny zostać przygotowane kolejne programy? Czego powinny dotyczyć, aby wspierały organizacje młodzieżowe i projekty, które mają na celu zaangażowanie młodzieży niezrzeszonej w życie społeczne i obywatelskie? Proszę o wskazanie rozwiązań. Młodzi ludzie biorący udział w konsultacjach jednoznacznie wskazali, że pożądanym dla nich rozwiązaniem byłoby funkcjonowanie kilku wyraźnie sprofilowanych programów grantowych (dla małych organizacji i grup nieformalnych oraz dla tych, które profesjonalnie zajmują się pracą z młodzieżą. Żadnej z grup nie straszna jest wielość terminów czy zasad, stawiają tu na dobrą informację dostarczoną na czas. Dostrzegają natomiast zagrożenie w łączeniu programów w jeden. Ich główną obawę budzi fakt, że brak wyspecjalizowanych programów w znaczącym stopniu zmniejszy środki na działania istotne dla młodzieży i zmarginalizuje je oraz, że w sięganiu po te same środki będą konkurować z doświadczonymi pracownikami różnych instytucji (szkół, świetlic, bibliotek) Dostrzegana jest potrzeba realizacji projektów zarówno lokalnych, jak i międzynarodowych. Przy czym nie odosobnione były głosy, iż projekty międzynarodowe są trudniejsze w realizacji i warto nabierać doświadczenia realizując działania w lokalnej społeczności. Projekty międzynarodowe są atrakcyjne dla młodzieży, chcieliby brać w nich udział, lecz boją się je sami tworzyć. Zapytaliśmy także o przykładowe działania na jakie młodzi ludzie chcieliby pozyskiwać fundusze. Wskazali oni m.in. wyjazdy szkoleniowe, warsztatowe, integracyjne, organizacje wydarzeń służących przeprowadzeniu zbiórek charytatywnych, organizacje warsztatów cyklicznych na miejscu służących rozwojowi ich zainteresowań, szeroko pojęte działania służące integracji młodzieży takie jak zloty młodzieżowe, wyjazdy wakacyjne. Wymieniono także wydarzenia kulturalne takie jak np. koncerty, pokazy, teatr uliczny, taniec z ogniem. Osoby biorące udział w konsultacjach opowiadały się raczej za rozdzielaniem grantów na poziomie lokalnym. Wśród przytaczanych argumentów wskazywano: większą znajomość decydentów lokalnych uwarunkowań, łatwiejszy dostęp do osób zaangażowanych w przeprowadzanie konkursów a co za tym idzie możliwość konsultacji pomysłów. W dyskusji wskazano jednak także zagrożenia płynące z takiego rozwiązania. W szczególności nieuczciwą konkurencję, znajomości. Konkretnym przykładem na angażowanie nowych osób w działania młodzieżowe, który funkcjonuje w naszych organizacjach jest organizacja warsztatów albo zlotów animacyjnych (takich jak ten, na którym jesteśmy). Jedna grupa przygotowuje spotkanie jedno albo kilkudniowe: warsztaty, gry animacyjne, noclegi, wyżywienie itp. i zaprasza inne grupy do siebie. Grupy, organizacje, które chcą przyjechać organizują sobie transport i się dzieje! Na spotkanie dodatkowo zapraszamy nowych uczestników, jak tym razem: podopiecznych z domu dziecka i tym sposobem zarażamy nowych ludzi do działania. We wszystkim młodzież jest wspierana przez pracowników młodzieżowych: animatorów, opiekunów itp. Największe doświadczenie w organizacji takich spotkań, którym zarażane są kolejne organizacje, ma młodzież działająca przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci z Morąga (członkowie MKISU, którzy działają w grupach nieformalnych, wspierani przez animatorkę Adę Sałak). Podobnie działają drużyny harcerskie, które organizują sobie zimowiska i biwaki we własnym zakresie (program, nocleg, przejazd itp.), są wspierani przez instruktorów harcerskich Jakie konkretne działania są niezbędne, aby wspierać kreatywność młodych ludzi, ich zdolności innowacyjne i talent postrzegane jako narzędzia do ich aktywnego zaangażowania w życie społeczne? Uczestnicy wskazali liczne elementy takie jak: dostęp do animatorów, motywację, finanse, akceptację i wsparcie lokalnej społeczności, grupa rówieśnicza, z którą można pracować, własny rozwój, miejsce spotkań, widoczne rezultaty działań, wsparcie materiałowe. Spośród wymienionych elementów uczestnicy konsultacji wskazali trzy mające ich zdaniem kluczowe znaczenie były to: finanse, motywacja oraz grupa rówieśnicza, której chce się działać. W podtrzymywaniu ich motywacji i pobudzaniu do działania po raz kolejny podkreślona została rola animatora. Dostęp do takich ludzi jest kluczowy w celu rozwoju, młodzi doceniają tych, którzy pomagają im spełniać swoje pomysły, ale też, po osiągnięciu swoich sukcesów, chcą takie role w swoich społecznościach pełnić. Młodzi ludzie wskazali, że realizacja inicjatyw młodzieżowych jest szansą na rozwój pasji i zdobycie nowych umiejętności, są możliwością na upust kreatywności i sprawdzenie się w praktyce. Projekty tego typu odpowiadają na realne potrzeby młodych ludzi i są najbliższe ich zainteresowaniom. W trakcie konsultacji inicjatywy młodzieżowe określono niejednokrotnie jako ‘inwestycję w przyszłość’. Uczestnicy konsultacji podkreślali także, że realizacja inicjatyw daje im cel i umożliwia realizacje marzeń, wskazywali także, że młodzi ludzie mają świeże spojrzenie na wiele kwestii i decydują się podejmować innowacyjne działania – podpatrzone na różnych wyjazdach i szkoleniach z powodzeniem powielają w swoich miastach, wsiach, szkołach. W celu umożliwienia realizacji inicjatyw powinny funkcjonować lokalne fundusze młodzieżowe przydzielające małe granty i stypendia (500-1500 zł) z uproszczonym do minimum wnioskiem aplikacyjnym, dostępne dla grup nieformalnych i osób indywidualnych, nie wymagające wkładu własnego, środki na realizacje przekazane w całości z góry. W realizacji projektów młodzież powinna móc uzyskać wsparcie w centrach młodzieżowych. Tam też powinna móc nieodpłatnie skorzystać z Sali, komputera, ksera, wypożyczyć rzutnik itp. Jak przez następne programy grantodawcze wpływać na wzrost liczby wolontariuszy oraz młodzieży zorganizowanej w organizacjach i poprzez to działanie rozwijać i wzmacniać aktywność obywatelską? Uczestnicy konsultacji zapytani zostali o to, co ich motywuje do działania w organizacjach, do pracy wolontariackiej. Jako kluczowe wskazano następujące kwestie: przynależność do grupy, czucie się ważnym możliwość uczestnictwa w spotkaniach, warsztatach, wyjazdach, szkoleniach również możliwość organizacji czegoś dla innych, sprawdzenie się w roli organizatora, lidera włączanie w planowanie i realizowanie razem z kadrą organizacją, odpowiadanie za jakieś działanie realizacja ciekawych, atrakcyjnych działań, do których normalnie nie mieli by dostępu możliwość rozwoju, szkolenia powierzanie coraz bardziej odpowiedzialnych zadań, wyzwań, zdobycie doświadczenia zawodowego, pierwszej pracy, szansa na spotkanie przyszłych pracodawców bycie docenionym, nagrodzonym, zauważonym jasne zdefiniowanie celu działania i drogi do jego realizacji; danie wolontariuszom szansy realizowania się i rozwijania swoich pasji podczas pracy na rzecz innych; jasne określenie zasad współpracy; wykazywanie aktywności ze strony organizatorów wolontariatu, odpowiadanie na potrzeby wolontariuszy. Młodym ludziom zależy, aby doświadczenie, jakie nabywają pracując jako wolontariusze było traktowane poważnie. Liderzy młodzieżowy cały czas bardzo często spotykają się z opinią, że to co robią jest zabawą. Chcieliby, by to co robią w organizacjach było docenione i rozpoznane jako wartość przez przyszłych pracodawców, ale również co ważniejsze przez nauczycieli, wychowawców, rodziców. Warto przy tym wyraźnie zaznaczyć, że młodzi ludzie chętnie realizują działania młodzieżowe jako wolontariusze. Widzą ich celowość, czują, że dokonują zmiany. Jednak po zakończeniu edukacji, gdy chcą się usamodzielnić i nie mają perspektywy zamienienia pracy społecznej na pracę zarobkową muszą zacząć przeliczać i niejednokrotnie pomimo bardzo bogatego doświadczenia rezygnują z funkcji animatora społecznego/młodzieżowego. Kontynuowanie pracy z młodzieżą i zapewnienie jej odpowiednio wysokiej jakości, a co za tym idzie poświęcanie jej odpowiedniej ilości czasu bez możliwości otrzymania za nią wynagrodzenia uniemożliwia podjecie dodatkowej pracy i utrzymanie się. Elbląg, 9 lutego 2012 Raport sporządziły: Agnieszka Mróz Anna Śledzińska Uczestnicy konsultacji: Grupa nieformalna Error działająca przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci w Morągu Adrianna Kilińska Jakub Horoszczuk Magdalena Chojnacka Patryk Gonera Weronika Markiewicz Marta Smutek Kinga Domżała Sylwester Majewski Grupa nieformalna Jambe Team działająca przy Morąskim Stowarzyszeniu Wspierania Rodzin Magdalena Dutkowska Monika Dutkowska Hufiec Elbląg ZHP Magdalena Witkowska Morąskie Stowarzyszenie Wspierania Rodzin Kornelia Jabłońska Marzena Nowakowska Stowarzyszenie Aktywne Społeczeństwo AS Dybich Karol Stowarzyszenie „roZruSZnik” przy ZSZ w Piszu Jakub Łoszewski Joanna Duda Marlena Szok Kinga Bialik Stowarzyszenie Elbląg Europa Aneta Dorsz Łukasz Marcinkowski Emilia Kalinowska Anna Śledzińska Beata Nowak Stowarzyszenie Morena w Gdańsku Agnieszka Mróz Stowarzyszenie na Rzecz Młodzieży w Braniewie Bogdan Płonka Daniel Wojtas Martyna Drozdowicz Piotr Paszkiewicz Żaneta Sak Urszula Kulesza Ada Jakubowska Jakub Pleskot Łukasz Palczewski Stowarzyszenie Partnerstw Sztuk w Gołdapi Magdalena Engelbardt Stowarzyszenie Strefa Działań Kreatywnych w Elblągu Kacper Bork Laura Murkowska Stowarzyszenie Wspierania Aktywności Lokalnej „Kuźnia Pruska” Aleksandra Przygoda Łukasz Pietrucha Przemyslaw Gajczewski Adam Makarewicz Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Oddział w Morągu Adriana Sałak