PDFotwiera się w nowym oknie

Sygn. akt I ACa 1216/09
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 marca 2010 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SA Beata Kozłowska (spr.)
Sędzia SA Barbara Trębska
Sędzia SO (del.) Małgorzata Sławińska
Protokolant
st. sekr. sąd, Joanna Baranowska
po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2010 r. w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa […] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
przeciwko […] spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie
z dnia 4 sierpnia 2009 r.
sygn. akt XVI GC 6/09
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu
w
Warszawie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi
rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.
2
I ACa 1216/09
Uzasadnienie:
Powódka […] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła
przeciwko […] Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. pozew o zapłatę
kwoty 40.477, 92 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 17 lipca
2008 r. do dnia zapłaty tytułem dochodzonego na podstawie art. 70 ust. 1 pkt 3 lit.
b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zwanej dalej „Pr. Aut.”,
odszkodowania za zawinione naruszenie przysługujących powódce autorskich
praw majątkowych do zdjęć przedstawiających wizerunek K. S.
W uzasadnieniu swych żądań powódka wskazała, iż na podstawie zawartej
z fotografem R. C. umowy o współpracy z dnia […]sierpnia 2007 r., aneksowanej
dnia […] grudnia 2008 r., R. C. zobowiązał się do przeniesienia na nią autorskich
praw
majątkowych
do
stworzonych
w
ramach
tej
umowy
utworów
fotograficznych. W ramach tej umowy R. C. wykonał zdjęcia K. S. i w dniu
przyjęcia tych zdjęć powódka nabyła autorskie prawa majątkowe do tych zdjęć.
Zdjęcia te opublikowane zostały w nr […] z 2008 r. wydawanego przez powódkę
czasopisma „[…]”. Pozwana bez zgody powódki zamieściła w dniu […] marca
2008 r. na stronie www.[...].pl w artykule pt. „[…]” cztery zdjęcia przedstawiające
K. S., stanowiące przedruk ze stron 40 i 42 marcowego magazynu „[…]”.
Pozwana nie wskazała przy tych zdjęciach imienia, bądź pseudonimu ich autora
oraz zamieściła przy nich reklamy, czerpiąc w ten sposób dodatkowe korzyści
finansowe. Według powodowej spółki korzystanie przez pozwaną z w/w zdjęć
poprzez ich zamieszczenie na stronie internetowej, bez uzyskania stosownej
licencji, jest przejawem naruszenia praw autorskich majątkowych do zdjęć
przysługujących powódce.
Powódka podniosła także, iż publikacja zdjęć w serwisie pudelek odebrała
jej czytelników i zyski ze sprzedaży magazynu „[…]”, jak również powierzchnię
reklamową w tym magazynie. Według obliczeń powódki, w przypadku zawarcia
3
przez strony umowy o korzystanie ze zdjęć, pozwana spółka zobowiązana byłaby
do zwrotu na jej rzecz kwoty odpowiadającej co najmniej kosztom produkcji
czterech zdjęć, tj. kwocie 13.492, 64 zł. Zatem wobec tego, że działanie pozwanej
było zawinione, w oparciu o art. 79 ust. 1 pkt 3 lit b Pr. Aut. powódka domagała
się odszkodowania odpowiadającego trzykrotności tej właśnie kwoty.
Pozwana[…].pl Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., która
w toku postępowania zmieniła firmę na „[…] Sp. z o.o.” wniosła o oddalenie
powództwa. W pierwszej kolejności pozwana podniosła zarzut braku legitymacji
czynnej powódki do występowania z roszczeniem z tytułu ochrony praw
autorskich. Zdaniem pozwanej powódka nie nabyła skutecznie praw autorskich,
ani nie jest podmiotem uprawnionym z tytułu licencji wyłącznej, zatem nie
przysługują jej roszczenia z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b Pr. Aut. Podpisana bowiem
przez powódkę i R. C. umowa o współpracy może być traktowana co najwyżej
jako umowa ramowa, regulująca jedynie ogólne ramy współpracy. Pozwana
wskazała także, iż umowa o współpracy nie spełnia wymogów Pr. Aut. w zakresie
pól eksploatacji. Zaznaczyła także, iż umowa ta może być traktowana co najwyżej
jako umowa licencyjna.
W dalszej kolejności pozwana zarzuciła, iż dochodzone przez powodową
spółkę roszczenie oparte jest w pełni na zasadach odpowiedzialności deliktowej
przewidzianej w art. 415 k.c., a skoro tak, to należy uznać, iż powódka nie
wykazała przesłanek tej odpowiedzialności. Nadto, według pozwanej, wywodzenie
roszczenia z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b Pr. Aut. nie znajduje oparcia w materiale
dowodowym sprawy. Powódka nie wykazała bowiem wysokości wynagrodzenia
umownego za korzystanie z utworów w zakresie dokonanego, jej zdaniem,
naruszenia, to znaczy wynagrodzenia, jakie zostałoby zaakceptowane przez obie
strony umowy.
W kolejnych pismach procesowych powodowa spółka powołała się na
zapisy aneksu do umowy o współpracy, w szczególności w zakresie pól
eksploatacji, zaznaczając przy tym, iż samo sformułowanie zawarte w umowie o
współpracy odnoszące się do eksploatacji na wszelkich przewidzianych przez
4
prawo polach jest wystarczające i nie może prowadzić do nieważności czy
nieskuteczności umowy. Powódka podniosła, iż ukształtowanie stosunków
pomiędzy nią a R. C. oparte jest o treść art. 64 Pr. Aut. oraz wskazała, że umowa o
współpracy zawierała także 4 stronę, która nie została dołączona do pozwu, a na
której umieszczona była treść art. 50 w/w ustawy w zakresie pól eksploatacji,
podkreślając jednocześnie, iż załączona przez nią do pisma z dnia […] maja 2009
r. umowa, zawierająca 4 stronę, stanowi ten sam dokument, co umowa dołączona
do pozwu, a różnice wynikają jedynie z jakości kopii.
Wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2009 r. Sąd Okręgowy w Warszawie
oddalił powództwo oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.
Swe rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na następujących ustaleniach
faktycznych i następujących ocenach prawnych:
W dniu […] lipca 2007 r. powódka […] Polska sp. z o.o. w W. - wydawca
magazynu […], zawarła z K. S. umowę, na podstawie której K. S. zobowiązała się
do pozowania i udziału w sesji dla magazynu […]. Umowa została wykonana, tj.
zdjęcia zostały wykonane i ukazały się w marcowym magazynie […] nr […] z
2008 r.
Koszt produkcji sesji zdjęciowej z udziałem K. S. wyniósł 50.597,42 zł.
W dniu […] sierpnia 2007 r. pomiędzy powodową spółką a fotografem R.
C. zawarta została umowa o współpracy, na mocy której fotograf zobowiązał się
do
wykonywania
utworów
fotograficznych
(zdjęć,
cykli
zdjęciowych,
fotoreportaży, itp.) o tematyce, formie i objętości każdorazowo uzgodnionej przez
strony. W § 1 ust. 2 umowa przewidywała, iż R. C. miał każdorazowo uzgadniać
termin, w którym dany utwór miał być dostarczony powódce. Za dostarczone i
opublikowane utwory, zgodnie z § 2 umowy, fotograf miał otrzymywać
honorarium autorskie, którego wysokość miała być określana każdorazowo dla
danego utworu na podstawie wyceny dokonywanej przez właściwego redaktora
naczelnego. W § 5 ust. 1 umowy twórca zobowiązał się do przeniesienia na
powódkę autorskich praw majątkowych do stworzonych przez siebie w ramach
umowy utworów w zakresie ich wielokrotnej publikacji oraz eksploatacji na
5
wszelkich przewidzianych przez prawo polach. Przejście tych praw miało nastąpić
z chwilą przyjęcia danego utworu przez powódkę bez konieczności składania
dodatkowych oświadczeń woli w tym zakresie. Nadto twórca zobowiązał się do
nieudostępniania w jakikolwiek sposób innym podmiotom utworów powstałych w
wyniku wykonywania postanowień umowy.
W dniu […] grudnia 2008 r. powodowa spółka i R. C. zwarli aneks nr 1 do
w/w umowy o współpracy.
Pomiędzy R. C. a powodową spółką nie doszło do zawarcia w jakiejkolwiek
formie umowy o udzielenie licencji niewyłącznej.
W dniu […] marca 2008 r. pozwana spółka zamieściła w serwisie
internetowym www[…].pl artykuł pt. "[…]", do którego załączyła cztery zdjęcia
przedstawiające K. S. Fotografie te stanowiły przedruk z 40 i 42 strony
marcowego magazynu[…] nr […] z 2008 r. Przy tym artykule oraz na stronie
głównej, zawierającej jego zwiastun, zamieszczone były reklamy. Zdjęcia zostały
zamieszczone bez zgody i konsultacji z powodową spółką.
Pismem z dnia […] kwietnia 2008 r. powodowa spółka wezwała pozwaną
do zaniechania w terminie 3 dni roboczych wykorzystywania i zamieszczania
jakichkolwiek zdjęć publikowanych w magazynie „[…]” na stronie internetowej
oraz do usunięcia wszelkich zdjęć oraz innych materiałów pochodzących z
magazynu „[…]”, w tym w szczególności zdjęć K. S., pochodzących z marcowego
numeru magazynu. Ponadto powódka zażądała zapłaty odszkodowania w
wysokości 139.000 zł w terminie 14 dni.
Na żądanie powódki w dniu […] kwietnia 2008 r. pozwana usunęła zdjęcia
K. S. ze strony internetowej, odmówiła jednak zapłaty żądanej kwoty. Wobec
odmowy powódka pismem z dnia […] kwietnia 2008 r. wezwała pozwaną do
zapłaty kwoty 46.000 zł
Pismem z dnia […] czerwca 2008 r. powódka, po zweryfikowaniu wysokości
żądania, po raz kolejny wezwała pozwaną na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 3b Pr.
Aut. do zapłaty kwoty 40.477,92 zł, odpowiadającej trzykrotności wynagrodzenia,
które byłoby należne tytułem udzielenia pozwanej licencji na korzystanie z
6
przedmiotowych czterech zdjęć w okresie od […] marca 2008 r. do […] kwietnia
2008 r., co również spotkało się z odmową ze strony pozwanej.
Sąd Okręgowy w świetle tych ustaleń faktycznych uznał, iż powództwo jest
bezzasadne, a to z uwagi na brak po stronie powódki legitymacji czynnej do
dochodzenia ochrony majątkowych praw autorskich do zdjęć wykonanych przez
R. C.
Ocena legitymacji czynnej powoda sprowadzała się do ustalenia, czy
powodowa spółka skutecznie nabyła od R. C. majątkowe prawa autorskie do zdjęć
z wizerunkiem K. S. wykonanych podczas sesji fotograficzno-filmowej,
przygotowanej dla magazynu „[…]”, które ukazały się w wydaniu marcowym z
2008 r.
Stosownie do treści art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Pr.
Aut. umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania
formy pisemnej pod rygorem nieważności. Do elementów przedmiotowo istotnych
umowy przeniesienia autorskich praw majątkowych (essentialia negotii), należy
oznaczenie
utworu,
oznaczenie
treści
przenoszonych
praw
według
pól
eksploatacyjnych, określenie wynagrodzenia twórcy oraz określenie zobowiązania
nabywcy praw autorskich co do eksploatowania utworu. Wszystkie te elementy
treści umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych, powinny być ujęte w
formie pisemnej, wyrażone zaś w formie ustnej są nieważne.
Według powodowej spółki autorskie prawa majątkowe do zdjęć z
wizerunkiem K. S. nabyła na podstawie zawartej z fotografem R. C. umowy o
współpracy z dnia […] sierpnia 2007 r., w której R. C. zobowiązał się do
przeniesienia na nią autorskich praw majątkowych do stworzonych w ramach tej
umowy utworów fotograficznych. Według powódki w dniu przyjęcia zdjęć od R.
C. nabyła do nich prawa autorskie.
Umowa współpracy zawarta […] sierpnia 2007 r. pomiędzy powódka a R.
C. nie zawiera, zdaniem Sądu Okręgowego, wszystkich elementów przedmiotowo
istotnych, w szczególności nie zawiera oznaczenia utworu, do którego prawa
autorskie miałyby być przeniesione, ale także terminu wykonania i dostarczenia
7
utworu, czy wysokości wynagrodzenia należnego twórcy. Z § 1 ust. 1 umowy o
współpracy wynika jedynie, że powódka będzie zamawiać u twórcy utwory
fotograficzne zdjęcia, cykle zdjęciowe, fotoreportaże itp. o tematyce, formie i
objętości każdorazowo uzgodnionych przez strony. Z kolei według § 1 ust. 2
umowy twórca miał każdorazowo uzgadniać termin, w którym dany utwór miał
być dostarczony powódce, nośnik, na którym miał być zachowany utwór oraz
sposób jego przekazania osobie wskazanej przez powódkę. Za dostarczone i
opublikowane twory, wedle § 2 umowy, twórca miał otrzymywać honorarium
autorskie, którego wysokość miała być określana każdorazowo dla danego utworu
na podstawie wyceny dokonywanej przez właściwego redaktora naczelnego.
Z tych zapisów umowy, w cenie Sądu Okręgowego wynika jednoznacznie,
iż umowa ta nie odnosiła się do konkretnego, ściśle oznaczonego utworu (nie
określała, jaka ma być tematyka zdjęcia, czy cyklu zdjęć, jego forma, objętość,
termin wykonania), ale przewidywała, iż zamówienie, którego przedmiotem byłby
konkretny utwór o określonej tematyce, w określonej formie i o określonej
objętości oraz termin jego realizacji miało być każdorazowo uzgodnione przez
strony umowy o współpracy w drodze odrębnej umowy. Podobnie rzecz się miała
w zakresie wynagrodzenia należnego twórcy, które każdorazowo miało być
uzgadniane w drodze odrębnej umowy. Także przesłuchiwany w charakterze
świadka autor zdjęć – R. C. zeznał, iż zawarta z powódką w sierpniu 2007 r.
umowa dotyczyła wszelkich wykonanych przez niego na zlecenie strony
powodowej zdjęć, nie konkretyzowała osób, które miałyby zostać uwidocznione
na tych zdjęciach.
Sąd Okręgowy uznał też, iż dokonując analizy elementów przedmiotowo
istotnych, które powinna zawierać umowa skutecznie przenosząca majątkowe
prawa autorskie, należy odnieść się także do treści art. 41 ust. 2 Pr. Aut., według
którego umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz umowa o
korzystanie z utworu, zwana „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w
niej wymienione. Określenie pól eksploatacji w rozumieniu art. 50 Pr. Aut.
stanowi zatem essentialia negotii umowy przeniesienia autorskich praw
8
majątkowych. Zdaniem Sądu Okręgowego zamieszczone więc w umowie o
współpracy w § 5 ust. 1 sformułowanie, iż twórca przeniesie na powódkę autorskie
prawa majątkowe do stworzonych w ramach umowy utworów na wszelkich
przewidzianych przez prawo polach, dodatkowo przesądza o tym, iż umowa ta nie
może być uznana za skutecznie przenoszącą autorskie prawa majątkowe do zdjęć z
K. S. Użyty w umowie zwrot nie czyni bowiem zadość wymogowi „wyraźnego
wymienienia pól eksploatacji”. Oceny tej nie zmienia załączona przez powódkę do
pisma procesowego z dnia […] maja 2009 r. czwarta strona umowy o współpracy,
której nie zawierała umowa załączona do pozwu. Nawet bowiem gdyby nie uznać
tego dowodu jako sprekludowanego z uwagi na treść art. 47912 § 1 k.p.c., to i tak
dokument ten zawiera jedynie przytoczenie treści art. 50 Pr. Aut., zatem wymienia
wszystkie wymienione w ustawie pola eksploatacji, co również nie czyni zadość
wymogowi z art. 41 ust. 2 Pr. Aut. Dopiero w aneksie z dnia […] grudnia 2008 r.
do umowy o współpracy, którego podpisanie, jak zeznał R. C., zostało
zainicjowane przez powodową spółkę, strony w § 3 wyraźnie wymieniły pola
eksploatacji. Należy jednak zauważyć, iż data zawarcia tego aneksu jest
odleglejsza od daty publikacji zdjęć przez pozwaną, która miała miejsce […]
marca 2008 r., o niemal dziewięć miesięcy, dlatego też jego treść pozostaje bez
znaczenia dla oceny umowy o współpracy, czy generalnie oceny więzi prawnej
łączącej powodową spółkę i R. C. w odniesieniu do zdarzenia, jakim było
zamieszczenie przez pozwaną spółkę w serwisie internetowym www.[...].pl zdjęć
K. S.
W świetle powyższego Sąd Okręgowy zgodził się z pozwaną, iż zawarcie
umowy o współpracy pomiędzy powódką i R. C. nie doprowadziło do skutecznego
przeniesienia praw autorskich do utworów, które nie były wówczas w żaden
sposób przedmiotowo określone, w tym także do zdjęć z wizerunkiem K. S.
Poza powyższym Sąd Okręgowy wskazał, iż zawarty w § 5 ust. 1 umowy o
współpracy zapis jednoznacznie wskazuje, iż umowa wiążąca powodową spółkę z
R. C. kreuje jedynie zobowiązanie R. C. do rozporządzenia autorskim prawem
majątkowym do konkretnych utworów wytworzonych w ramach umowy o
9
współpracy (w tym przypadku fotografii z wizerunkiem K. S). Oznacza to, iż dla
osiągnięcia skutków rozporządzających, tj. przejścia autorskich praw majątkowych
na powodową spółkę niezbędne było dokonanie odrębnej czynności wyłącznie
rozporządzającej, tj. czynności, dla której zastrzeżona jest forma pisemna ad
solemnitatem.
Taka
czynność,
umowa
zawierająca
wszystkie
elementy
przedmiotowo istotne, która przenosiłaby autorskie prawa majątkowe do zdjęć z
wizerunkiem K. S., zawarta na piśmie nie została przedstawiona przez powódkę.
Tymczasem to właśnie na powódce spoczywał ciężar udowodnienia tej
okoliczności, stosownie do treści art. 6 k.c., albowiem ona wywodziła z niej skutki
prawne. Przesłuchiwany w charakterze świadka R. C. również przyznał, iż poza
umową z sierpnia 2007 r. i aneksem do niej, nie zawierał żadnych innych umów z
powódką. Niezachowanie formy pisemnej dla umowy przenoszącej na powódkę
autorskie prawa majątkowe do zdjęć z wizerunkiem K. S., w oparciu o przepis art.
73 § 1 k.c. skutkuje zatem nieważnością tej umowy. Powoływany zaś przez
powodową spółkę § 5 ust. 2 umowy o współpracy, który w ocenie powódki ma
świadczyć o skutecznym nabyciu przez nią praw autorskich do zdjęć, a
przewidujący, iż przejście autorskich praw majątkowych do stworzonych w
ramach tej umowy utworów nastąpi z chwilą przyjęcia danego utworu przez
powódkę, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli w tym
zakresie, pozostaje w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami
prawa o formie czynności prawnej, tj. z art. 53 Pr. Aut. Twierdzenie zaś
powodowej spółki, iż ukształtowanie stosunków pomiędzy nią a fotografem R. C.
jest oparte o treść art. 64 Pr. Aut. nie zasługuje, w ocenie Sądu Okręgowego, na
aprobatę. Rozwiązanie zawarte w art. 64 w/w ustawy nawiązuje do rozróżniania
tzw. umów konsensualnych i realnych. Wedle tego przepisu zawarcie umowy o
przeniesienie autorskich praw majątkowych, zarówno dotyczącej dzieła już
istniejącego, jak i przyszłego (konkretnego utworu), powoduje powstanie
zobowiązania do przeniesienia tych praw. Skutek rozporządzający takiej umowy
powstaje zaś dopiero z chwilą przyjęcia utworu przez kontrahenta twórcy.
Rozwiązanie przyjęte w art. 64 Pr. Aut. oznacza zatem, iż nabywca autorskich
10
praw majątkowych do utworu uzyskuje skuteczne erga omnes prawa nie wraz z
zawarciem umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych do oznaczonego
utworu, lecz dopiero po przyjęciu utworu. Zatem rozwiązanie, na które powołuje
się powodowa spółka, znajdowałoby uzasadnienie w świetle przepisów ustawy, ale
tylko w przypadku skutecznego zawarcia umowy o przeniesienie autorskich praw
majątkowych do zdjęć z wizerunkiem K. S. Ta jednak, jak zostało ustalone, nie
została skutecznie zawarta.
Niezależnie od powyższych ustaleń Sąd Okręgowy uznał, że powódkę i R.
C. nie łączyła umowa licencyjna wyłączna.
Sąd Okręgowy zgodził się ze stroną pozwaną, iż umowa wiążąca powódkę
z R. C. jest jedynie umową ramową, regulującą ogólne zasady współpracy między
w/w, a jej zawarcie nie doprowadziło do przeniesienia praw autorskich do zdjęć z
wizerunkiem K. S. Dla skutecznego przeniesienia tych praw na powódkę
niezbędne było zawarcie dodatkowej umowy w formie pisemnej, która nie została
jednak zawarta. Skoro zatem autorskie prawa majątkowe do wspomnianych zdjęć
nie zostały przeniesione na powodową spółkę, to nie jest ona legitymowana
czynnie do występowania w przedmiotowej sprawie. Tym samym roszczenie
powódki, która nie jest uprawniona do żądania ochrony autorskich praw
majątkowych do wspominanych już fotografii, dochodzone w oparciu o art. 79 ust.
1 ust. 3b Pr. Aut., nie znajduje uzasadnienia.
Z tych też względów powództwo Sąd Okręgowy oddalił.
Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka, zaskarżając wyrok w
całości i zarzucając:
1.
nierozpoznanie istoty sprawy polegające na niezbadaniu i nierozpoznaniu
merytorycznym przez Sąd I instancji zgłoszonego w sprawie roszczenia wobec
oparcia rozstrzygnięcia na nietrafnym zarzucie braku legitymacji czynnej powódki,
2.
naruszenie normy art. 41 ust.1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Pr. Aut.
poprzez jego niezastosowanie polegające na błędnym przyjęciu, że na mocy
umowy o współpracy z dnia[…] sierpnia 2007 r. (aneksowanej dnia […] grudnia
2008 r.) zawartej pomiędzy powódką a R. C., dalej jako "umowa o współpracy",
11
powódka nie nabyła praw autorskich majątkowych do utworów fotograficznych z
wizerunkiem Katarzyny Sowińskiej autorstwa R. C., co z kolei prowadziło do
nieprawidłowego stwierdzenia braku legitymacji czynnej po stronie powódki,
3.
naruszenie normy art. 79 ust.1 pkt 3 lit. b Pr. Aut. poprzez jego
niezastosowanie w polegające na błędnym przyjęciu, że powódka nie jest osobą
uprawnioną do dochodzenia roszczenia określonego w tym przepisie,
4.
naruszenie normy art. 43 Pr. Aut. poprzez jego niewłaściwą wykładnię
polegającą na przyjęciu, że do essentialia negotii umowy o przeniesienie praw
autorskich majątkowych należy określenie wynagrodzenia twórcy, a w
konsekwencji nieprawidłowe przyjęcie, iż umowa o współpracy nie przeniosła
praw autorskich majątkowych do zdjęć z wizerunkiem K. S. na powódkę, co z
kolei prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku legitymacji czynnej po
stronie Powódki,
5.
naruszenie normy art. 54 Pr. Aut. poprzez jego niewłaściwą wykładnię
polegającą na przyjęciu, że do essentialia negotii umowy o przeniesienie praw
autorskich majątkowych należy określenie terminu wykonania i dostarczenia
utworu, a w konsekwencji nieprawidłowe przyjęcie, iż umowa o współpracy nie
przeniosła praw autorskich majątkowych do zdjęć z wizerunkiem K. S. na
powódkę, co z kolei prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku
legitymacji czynnej po stronie Powódki,
6.
naruszenie normy art. 233 § 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie
polegające na dokonaniu nieprawidłowej oceny zeznań świadka R. C., która
skutkowała błędnym przyjęciem, iż umowa o współpracę nie zawierała essentialia
negotii umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych w postaci wskazania
objętych nią utworów, a w konsekwencji błędnym przyjęciem, iż nie doszło do
przeniesienia na Powódkę autorskich praw majątkowych do zdjęć z wizerunkiem
K. S., co z kolei prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku legitymacji
czynnej po stronie powódki,
7.
naruszenie art. 65 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające
na błędnej wykładni oświadczeń woli stron umowy o współpracy, która
12
skutkowała błędnym przyjęciem, iż umowa o współpracy nie zawierała essentialia
negotii umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych w postaci wskazania
objętych nią utworów, a w konsekwencji błędnym przyjęciem, że nie doszło do
przeniesienia na powódkę autorskich praw majątkowych zdjęć z wizerunkiem K.
S., co z kolei prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku legitymacji
czynnej po stronie powódki,
8.
naruszenie normy art. 41 ust. 2 Pr. Aut. poprzez jego niewłaściwą
wykładnię polegającą na przyjęciu, że zamieszczone w umowie o współpracy w §
5 ust. 1 sformułowanie, że twórca przeniesie na powódkę autorskie prawa
majątkowe do stworzonych w ramach umowy utworów na wszelkich
przewidzianych przez prawo polach eksploatacji nie czyni zadość wymogowi
„wyraźnego wymienienia pól eksploatacji” oraz na przyjęciu, że przytoczenie na 4
stronie umowy o współpracy treści art. 50 Pr. Aut., a zatem wymienienie
wszystkich wymienionych w ustawie pól eksploatacji nie czyni zadość wymogowi
„wyraźnego wymienienia pól eksploatacji”, a w konsekwencji nieprawidłowe
przyjęcie, iż umowa o współpracy nie przeniosła praw autorskich majątkowych do
zdjęć z wizerunkiem K. S. na powódkę, co z kolei prowadziło do nieprawidłowego
stwierdzenia braku legitymacji czynnej po stronie powódki,
9.
naruszenie normy art. 233 § 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie
polegające na dokonaniu nieprawidłowej oceny zeznań świadka R. C., która
skutkowała błędnym przyjęciem, iż umowa o współpracę nie zawierała essentialia
negotii umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych w postaci wyraźnego
wymienienia pól eksploatacji, a w konsekwencji błędnym przyjęciem, iż nie
doszło do przeniesienia na powódkę autorskich praw majątkowych do zdjęć z
wizerunkiem K. S., co z kolei prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku
legitymacji czynnej po stronie powódki,
10.
naruszenie normy art. 227 i art. 47912 § 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe
zastosowanie polegające na nieprzeprowadzeniu dowodu z czwartej strony umowy
o współpracy, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że w umowie o współpracy
nie wymieniono pól eksploatacji, w wyniku czego nie doszło do przeniesienia na
13
powódkę autorskich praw majątkowych do zdjęć z wizerunkiem K. S., co z kolei
prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku legitymacji czynnej po stronie
Powódki,
11. naruszenie art. 65 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na
błędnej wykładni oświadczeń woli Stron umowy o współpracy, która skutkowała
błędnym przyjęciem, iż umowa o współpracy nie zawierała essentialia negotii
umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych w postaci wyraźnego
wymienienia pól eksploatacji, a w konsekwencji błędnym przyjęciem, że nie
doszło do przeniesienia na powódkę autorskich praw majątkowych do zdjęć z
wizerunkiem K. S., co z kolei prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku
legitymacji czynnej po stronie powódki,
12.
naruszenie normy art. 233 § 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie
polegające na dokonaniu nieprawidłowej oceny zeznań świadków R. C., która
skutkowała błędnym przyjęciem, że §5 ust. 1 umowy o współpracy kreuje jedynie
zobowiązanie fotografa do rozporządzenia autorskim prawem majątkowym do
konkretnych utworów stworzonych w ramach tej umowy (w tym fotografii z
wizerunkiem K. S.) oraz, że dla osiągnięcia skutków rozporządzających umowy o
przeniesienie praw autorskich majątkowych zawartej pomiędzy powódką a R. C.,
niezbędne było dokonanie odrębnej czynności rozporządzającej zawarcie kolejnej
umowy zawierającej wszystkie elementy przedmiotowo istotne, która przenosiłaby
autorskie prawa majątkowe na powódkę, w formie pisemnej ad solemnitatem, a w
konsekwencji błędnym przyjęciem, iż nie doszło do przeniesienia na powódkę
autorskich praw majątkowych do zdjęć z wizerunkiem K. S., co z kolei prowadziło
do nieprawidłowego stwierdzenia braku legitymacji czynnej po stronie powódki,
13.
naruszenie art. 65 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające
na błędnej wykładni oświadczeń woli stron umowy o współpracy, która
skutkowała błędnym przyjęciem, że § 5 ust. 1 umowy o współpracy kreuje jedynie
zobowiązanie fotografa do rozporządzenia autorskim prawem majątkowym do
konkretnych utworów stworzonych w ramach tej umowy (w tym fotografii z
wizerunkiem K. S.) oraz, że dla osiągnięcia skutków rozporządzających umowy o
14
przeniesienie praw autorskich majątkowych zawartej pomiędzy powódką a R. C.,
niezbędne było dokonanie odrębnej czynności rozporządzającej - zawarcie
kolejnej umowy zawierającej wszystkie elementy przedmiotowo istotne, która
przenosiłaby autorskie prawa majątkowe na powódkę, w formie pisemnej ad
solemnitatem, a w konsekwencji błędnym przyjęciem, iż nie doszło do
przeniesienia na powódkę autorskich praw majątkowych do zdjęć z wizerunkiem
K. S., co z kolei prowadziło do nieprawidłowego stwierdzenia braku legitymacji
czynnej po stronie powódki,
14.
naruszenie normy art. 64 pr. aut. poprzez jej niezastosowanie polegające na
błędnym przyjęciu, że prawa autorskie majątkowe do utworów R. C. stworzonych
w ramach umowy o współpracę, w tym do utworów z wizerunkiem K. S., nie
zostały przeniesione na powódkę w chwili ich przyjęcia przez powódkę na mocy §
5 ust. 1 i 2 umowy o współpracy, co z kolei prowadziło do nieprawidłowego
stwierdzenia braku legitymacji czynnej po stronie powódki,
15.
naruszenie normy art. 227 i art. 47912 § l k.p.c. poprzez jego niewłaściwe
zastosowanie polegające na nie przeprowadzeniu następujących dowodów
dotyczących faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie i
zgłoszonych przez powódkę zachowaniem zasad prekluzji procesowej, tj.
dowodów z zeznań świadków K. S. i J. M., dowodów z cennika reklam w portalu
[…].pl obowiązującego w marcu i kwietniu 2008 r., cennika reklam w portalu
[…]pl obowiązującego od stycznia 2009 r., regulaminu świadczenia usług
reklamowych przez […].pl obowiązującego do […].09.2007 r., na skutek błędnego
przyjęcia braku legitymacji czynnej powódki; wydruków komputerowych ze
strony […].pl zawierających artykuły "[…]?", "[…]", umów z dnia […].12.2008 r.
i […]08.2004 r., wydruku komputerowego ze strony internetowej […].pl
zawierającej dane i adresy poczty elektronicznej wydawcy[…] spółki http. Sp. z
o.o., na skutek błędnego przyjęcia, iż nie mają istotnego znaczenia w sprawie;
dowodów z zeznań świadka A. Z. i przesłuchania T. Z. w charakterze strony
powodowej w zakresie wniosku dowodowego z pisma powódki z dnia […]
czerwca 2009 r. (błędnie datowanego na […] maja 2009 r.), na skutek błędnego
15
przyjęcia, iż czwarta strona umowy o współpracę nie ma znaczenia dla oceny
charakteru prawnego tej umowy.
Podnosząc te zarzuty powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w
całości i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania,
ewentualnie zmianę pkt 1 zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie
powództwa.
W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o oddalenie apelacji powódki.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja powódki jest zasadna.
Zgodzić się należy z zarzutem nierozpoznania przez Sąd Okręgowy istoty
sprawy na skutek błędnego uznania, iż brak jest po stronie powódki legitymacji
czynnej do dochodzenia odszkodowania z tytułu naruszenia autorskich praw
majątkowych do zdjęć K. S., wykonanych przez R. C.
Z
uzasadnienia
zaskarżonego
wyroku
wynika,
iż
zdaniem
Sądu
Okręgowego powódka nie wykazała, by skutecznie nabyła majątkowe prawa
autorskie do zdjęć K. S., albowiem umowa zawarta pomiędzy R. C., jako twórcą
zdjęć, a powódką, nie może być uznana za umowę przenoszącą majątkowe prawa
autorskie z uwagi na brak takich elementów przedmiotowo istotnych, jak
wynagrodzenie twórcy, termin wykonania i przekazania utworu, oznaczenie
utworu, do którego prawa mają być przeniesione, oraz oznaczenie treści
przenoszonych praw według pół eksploatacji.
Słusznie powódka w swej apelacji podniosła, iż brak jest podstaw do
zaliczania wynagrodzenia twórcy oraz terminów wykonania i przekazania utworu
do elementów przedmiotowo
istotnych
umowy dotyczącej
przeniesienia
majątkowych praw autorskich.
Jeśli chodzi o pierwszy z tych elementów, tj. wynagrodzenie twórcy,
wskazać należy, iż sam ustawodawca dopuścił możliwość nieodpłatnego
przenoszenia autorskich praw majątkowych, o czym świadczy chociażby fakt, iż w
16
art. 43 ust.1 Pr. Aut. ustanowione zostało jedynie domniemanie odpłatności
przeniesienia praw. W art. 43 ust. 2 Pr. Aut. określone zostały natomiast
przesłanki, w oparciu o które wynagrodzenie takie winno być ustalone w
przypadku braku uregulowania tej kwestii w umowie. Przepis art. 43 ust. 2 Pr. Aut.
znajduje zastosowanie nie tylko wówczas, gdy umowa dotycząca przeniesienia
autorskich praw majątkowych przewiduje odpłatność przeniesienia praw, ale nie
reguluje jego wysokości, ale również wówczas, gdy odpłatność przeniesienia praw
jest jedynie przedmiotem domniemania, w więc umowa nie zawiera żadnych
postanowień odnoszących się do kwestii odpłatności i wynagrodzenia twórcy.
To samo należy stwierdzić odnośnie terminu wykonania i dostarczenia
utworu. Słusznie bowiem wskazuje powódka w swej apelacji, iż o tym, że termin
wykonania i dostarczenia utworu nie należy do elementów przedmiotowo
istotnych przesądza treść art. 54 Pr. Aut., który stanowi, iż w sytuacji, gdy strony
umowy dotyczącej przeniesienia autorskich praw majątkowych nie określą terminu
dostarczenia utworu, wówczas twórca jest obowiązany dostarczyć utwór
niezwłocznie po jego ukończeniu. Żaden przepis Pr. Aut. nie wskazuje też jako
elementu przedmiotowo istotnego terminu wykonania utworu, zatem z grę winny
wchodzić w tym zakresie ogólne reguły dotyczące wykonania zobowiązań, o
których mowa w art. 455 k.c.
W tym stanie rzeczy zarzuty naruszenia art. 43 Pr. Aut. i 54 Pr. Aut. uznać
należało za zasadne.
Co do zasady zgodzić się natomiast należy ze stanowiskiem Sądu
Okręgowego, iż do elementów przedmiotowo istotnych zaliczyć należy określenie
utworów, do których autorskie prawa majątkowe mają być przeniesione. Jednakże
w ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy zbyt formalistycznie odczytuje ten
wymóg, zwłaszcza jeśli chodzi o utwory, które dopiero mają powstać w
przyszłości. W takim wypadku oczekiwanie, by strony umowy dotyczącej
przeniesienia autorskich praw majątkowych w sposób szczegółowo wyliczały
przyszłe utwory, określały ich tematykę czy formę, jest nieuprawnione. Sam
ustawodawca dopuścił możliwość zawierania umów dotyczących utworów
17
mających powstać w przyszłości, wykluczając jedynie w art. 41 ust. 3 Pr. Aut.
możliwość zawierania umów dotyczących przeniesienia praw do wszystkich
utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy
mających powstać w przyszłości, a ta ostatnia sytuacja nie zachodzi w niniejszej
sprawie. W § 5 umowy z dnia[…] sierpnia 2007 r. powódka oraz R. C.
postanowili, iż chodzi o stworzone w ramach tej umowy utwory fotograficzne,
zdjęcia, cykle zdjęciowe, fotoreportaże itp., a więc o utwory mające powstać w
przyszłości, a więc siłą rzeczy ich precyzyjne opisanie w dacie zawierania umowy
było niemożliwe. Zwrócić w tym miejscu należy uwagę na fakt, iż w tym zakresie
mają zastosowanie ogólne reguły wykładni oświadczeń woli stron umowy
wynikające z art. 65 k.c. Z zeznań świadka R. C. wynika, iż chodziło o utwory
fotograficzne i nie budziło jego żadnych wątpliwości to, iż zdjęcia K. S. były
wykonane właśnie w ramach umowy z dnia […] sierpnia 2007 r. Skoro w umowie
z dnia […] sierpnia 2007 r. mowa jest o utworach fotograficznych wykonanych
przez R. C. w ramach umowy o współpracę na zamówienie powódki, to w sytuacji,
gdy twórca potwierdził, że tymi utworami były m.in. zdjęcia K. S., i stanowisko
twórcy zdjęć potwierdza również powódka, to w ocenie Sądu Apelacyjnego,
trudno dopatrywać się w w/w sformułowaniu braku określenia utworów, których
umowa, zawarta przez powódkę i R. C., dotyczy. O zakresie tego sformułowania
nie powinno decydować
dosłowne brzmienie umowy, tj. samo literalne
sformułowanie umowy, lecz zgodny zamiar stron i cel umowy. W tym zakresie
wykładnia oparta na kryteriach subiektywnych ma decydujące znaczenie. Dopiero
w przypadku braku możliwości ustalenia jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy
dopuszczalnym byłoby ustalanie treści umowy według kryteriów obiektywnych.
Na gruncie niniejszej sprawy sięganie do kryteriów obiektywnych jest zbędne,
bowiem zarówno ze stanowiska zaprezentowanego przez powoda w niniejszej
sprawie, jak i zeznań świadka R. C. jednoznacznie wynika, iż zdjęcia K. S. były
utworami wykonanymi w ramach umowy z dnia […] sierpnia 2007 r. W tym
stanie rzeczy zgodzić się należy z zarzutami powódki, iż Sąd Okręgowy pomijając
zgodny zamiar stron i cel umowy naruszył art. 65 § 1 i 2 k.c.
18
Nie zmienia wyżej zaprezentowanej oceny fakt, iż w § 1 umowy z dnia […]
sierpnia 2007 r. mowa jest o zamawianiu przez powódkę utworu u twórcy i
każdorazowym uzgadnianiu tematyki, formy i objętości utworu. Otóż zapis ten
należy uznać jedynie za wyraz obowiązku współdziałania stron, nie stoi on
natomiast na przeszkodzie uznaniu, iż każdy utwór wykonany po takich
uzgodnieniach był utworem w rozumieniu umowy z dnia […] sierpnia 2007 r., a
co za tym idzie, z momentem przekazania go powódce, dochodziło do
przeniesienia na powódkę autorskich praw majątkowych do tego utworu.
Kolejną kwestią, która, zdaniem Sądu Okręgowego, nie została określona w
umowie z dnia […] sierpnia 2007 r. w sposób, pozwalający za uznanie tej umowy
za umowę dotyczącą przeniesienia autorskich praw majątkowych, jest kwestia
określenia pól eksploatacji. Otóż Sąd Okręgowy odwołując się do wypowiedzi
doktryny, uznał, iż użyty w § 5 ust. 1 umowy z dnia […] sierpnia 2007 r. zwrot
„prawa majątkowe do stworzonych w ramach niniejszej umowy utworów w
zakresie ich wielokrotnej publikacji i eksploatacji na wszelkich przewidzianych
przez prawo polach”, nie czyni zadość wymogowi wyraźnego wymienienia pól
eksploatacji, nawet przy uwzględnieniu treści przypisu do tego postanowienia
umowy, ujętego na złożonej dopiero w toku postępowania stronie 4 umowy, tj.
przypisu nr 1, odwołującego się do brzmienia art. 50 Pr. Aut. Zdaniem Sądu
Okręgowego dopuszczenie możliwości określania pół eksploatacji poprzez
odwołanie się do treści art. 50 Pr. Aut. oznaczałoby, że przepis art. 41 ust. 2
przestałby, w znacznej mierze, spełniać wyznaczoną mu funkcję.
Odnosząc się do tego stanowiska wskazać po pierwsze należy, iż przepis art.
50 Pr. Aut. pełni przede wszystkim funkcję ochronną praw twórcy, zatem w
sytuacji, gdy sam twórca akceptuje takie określenie pól eksploatacji, funkcja
ochronna przepisu art. 50 Pr. Aut. nie może dawać argumentów podmiotom
trzecim do kwestionowania skuteczności umowy dotyczącej przeniesienia
autorskich praw majątkowych. Po drugie, w doktrynie prezentowane są również
inne poglądy, które zdaniem Sądu Apelacyjnego wydają się bardziej przekonujące.
Otóż, odwołać się można do stanowiska zajętego przez E. Traple (System Prawa
19
Prywatnego pod redakcją J. Barty Warszawa 2007, rozdział IV, str. 145, przypis
73), która wskazuje, iż pogląd do którego dowołał się Sąd Okręgowy, jest zbyt
surowy „ gdyż wskazanie na wyliczenie zawarte w art. 50 wydaje się dostatecznie
precyzyjne”. W uzasadnieniu autorka tego poglądu wskazała właśnie na charakter
ochronny twórcy, który wynika z art. 50 Pr. Aut.
Poza tym wskazać należy na stanowisko Sądu Najwyższego, zajęte w
wyroku z dnia 3 grudnia 2008 r. w sprawie V CNP 82/08. Sąd Najwyższy wskazał,
iż w sytuacji, gdy chodzi o ustalenie pól eksploatacji, jakie obejmuje umowa,
należy odwołać się do sformułowanych w Kodeksie cywilnym reguł wykładni, nie
tracąc z pola widzenia wskazówki interpretacyjnej wynikającej z art. 41 ust. 2 Pr.
Aut., zawierającej nakaz interpretowania na korzyść twórcy tych wątpliwości,
których nie można usunąć za pomocą wskazanych reguł. Podzielając w pełni ten
pogląd Sąd Apelacyjny uznaje, iż zachodziły w niniejszej sprawie podstawy do
dokonania wykładni oświadczeń woli stron umowy z dnia […] sierpnia 2007 r. w
zakresie określenia pól eksploatacji, o których mowa w § 5 ust. 1 tej umowy i
przypisie nr 1 do tego postanowienia umowy. Zarówno ze stanowiska zajętego w
niniejszej sprawie przez powoda, jak i zeznań świadka R. C. jednoznacznie
wynika, iż zgodnym zamiarem stron umowy z dnia […] sierpnia 2007 r. było m.in.
przeniesienia praw do zdjęć K. S. również w zakresie ich publikacji w Internecie.
W tym stanie rzeczy, wobec zgodnego stanowiska stron umowy z dnia […]
sierpnia 2007 r. wątpliwości pozwanego, a nawet Sądu Okręgowego, nie mogą być
w tej mierze przesądzające.
Powódka w swej apelacji podniosła również zarzut naruszenia art. 47912
k.p.c. poprzez uznanie przez Sąd Okręgowy, iż czwarta strona umowy z dnia […]
sierpnia 2007 r. jest dowodem spóźnionym. Odniesienie się do tego zarzutu jest o
tyle utrudnione, iż Sąd Okręgowy, jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego
wyroku, z jednej strony przeprowadzanie dowodu z czwartej strony umowy uznał
za zbędne, z drugiej strony wypowiadając swój pogląd na temat prawidłowości
określenia w łączącej powódkę i R. C. umowie pól eksploatacji, odniósł się
również do treści przypisu do § 5 tej umowy, ujętego na czwartej stronie umowy,
20
złożonej do akt dopiero w toku postępowania. W ocenie Sądu Apelacyjnego
czwarta strona umowy z dnia […] sierpnia 2007 r. nie powinna być traktowana
jako odrębny dowód, w sytuacji, gdy już w pozwie powódka wnosiła o
przeprowadzenie dowodu z tej umowy i nie zawężała swego wniosku do trzech
pierwszych stron umowy, a treść przypisu, zgodnie z wolą stron, stanowiła
integralną cześć umowy. W tym stanie rzeczy odwoływanie się do reguł prekluzji
dowodowej uznać należy, wbrew stanowisku pozwanej, wyrażonym w odpowiedzi
na apelację, za nieuzasadnione.
Reasumując, wobec istnienia podstaw do uznania, iż umowa z dnia […]
sierpnia 2007 r. w sposób dostateczny precyzuje zarówno jej przedmiot, tj. utwory,
których dotyczy, jak i pola eksploatacji, które umowa ta obejmuje, również dalsza
konkluzja Sądu Okręgowego, iż brak było podstaw do zastosowania art. 64 Pr.
Aut., a co za tym idzie, że do przeniesienia na powódkę majątkowych praw
autorskich P. C. do zdjęć K. S. koniecznym było zawarcie kolejnej umowy,
przenoszącej prawa do utworów, nie zasługuje na aprobatę. Rozwiązanie zawarte
w art. 64 Pr. Aut. nawiązuje do przyjętego w nauce i praktyce rozróżniania umów
zobowiązujących oraz umów rozporządzających. Samo zawarcie umowy o
przeniesienie autorskich praw majątkowych - zarówno dotyczącej dzieła już
istniejącego, jak i przyszłego - powoduje jedynie powstanie zobowiązania do
przeniesienia tych praw. Skutek rozporządzający takiej umowy następuje dopiero
później - z chwilą przyjęcia utworu przez kontrahenta twórcy. Rozwiązanie to
odbiega zatem od zasad kodeksu cywilnego przyjętych dla umów sprzedaży,
zamiany, darowizny lub innych umów zobowiązujących do przeniesienia
własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości (art. 155 § 1 k.c.) albo przeniesienia
wierzytelności (art. 510 § 1 k.c.). Te ostatnie umowy wywołują "od razu" skutek
rozporządzający (przeniesienie własności czy wierzytelności), chyba że przepis
szczególny lub umowa stanowią inaczej.
Bezspornym w sprawie jest, iż zdjęcia K. S. zostały przekazane powódce
przez P. C. i opublikowane w nr […] magazynu „[…]” z 2008 r. Powódka zatem
21
skutecznie nabyła autorskie prawa majątkowe do tych zdjęć, może zatem
skutecznie dochodzić roszczeń, o których mowa w art. 79 Pr. Aut.
Z uwagi na fakt, iż Sąd Okręgowy wobec stwierdzenia braku legitymacji
czynnej powódki zaniechał nie tylko poczynienia ustaleń faktycznych co do
naruszenia przez pozwaną autorskich praw majątkowych do zdjęć K. S., nie
odniósł się też do wysokości zgłoszonego przez powódkę odszkodowania, Sąd
Apelacyjny podniesiony przez powódkę zarzut
nierozpoznania istoty sprawy
uznał za zasadny.
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. uchylił
zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie do
ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania apelacyjnego.