Dokad idziesz 2014.01

GAZETKA PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ
P . W. WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
W JAŹWINIE
ROK VIII STYCZEŃ NR 1 / 77/2014
Przez Chrystusa,
przez wiarę i
z Chrystusem,
chrzest do
świadectwa.
w Chrystusie
OKRES BOśEGO NARODZENIA - Bóg zesłał swojego Syna . (Gal 4,4)
W
Okres Narodzenia Pańskiego jest niezwykle radosny. Dzieląc się z Wami wszystkimi
BOśONARODZENIOWĄ RADOŚCIĄ
pragnę złoŜyć świąteczne Ŝyczenia. Niech pokój Cichej Nocy , którym pragnie obdarzyć nas
przychodzący do swoich Jezus – Syn BoŜy, opromienia kaŜdy dzień, rozpala wiarę w sercach,
przyniesie ulgę cierpiącym, zdrowie chorym, będzie pomocą i natchnieniem w podejmowaniu
kaŜdych decyzji, umacnia nas w przyjaźni z ludźmi, wspomaga w pomnaŜaniu dobra.
ks. Stanisław
Wszyscy
jesteśmy zaproszeni
do przyjaźni
z Jezusem.
Nie bójcie się
pozwolić Panu
was kochać.
PapieŜ Franciszek
LITURGIA
EUCHARYSTYCZNA.
2. Prefacja. Po złoŜeniu darów ofiarnych następuje prefacja, która
rozpoczyna się dialogiem: „Pan z wami”. Wezwanie: „W górę serca” przypomina nam o słowach św. Pawła, Ŝe
nasza ojczyzna jest w niebie, i Ŝe naszymi myślami wciąŜ winniśmy trwać przy Bogu. Następujaca potem modlitwa,
zwana prefacją, zawiera określony motyw dziękczynienia składanego Bogu. Wskazuje na jedną konkretną
przyczynę, za którą winniśmy Bogu dziękować. Wdzięczność tę wyraŜamy zakorzenionym w tekstach biblijnych
hymnie: „Święty, Święty”.
3. Przeistoczenie i kolejne modlitwy. TuŜ po hymnie „Święty..” kapłan przyzywa Ducha Świętego przed najwaŜniejszym momentem Eucharystii: przed konsekracją. Stajemy wobec tajemnicy przeistoczenia chleba i wina
w prawdziwe Ciało i prawdziwą Krew Chrystusa. Przy wypowiadaniu słów wymówionych przez Chrystusa
podczas Ostatnij WieczeŜy, dokonuje się ta niezwykła przemiana, która Boga „sprowadza” na zienię. Powtarzając
słowa ustanowienia Eucharystii, wypowiedziane przez Chrystusa podczas Ostaniej Wieczerzy, kapłan kończy je
wezwaniem: „To czyńcie na moja pamiątkę”. Trzeba zastanowić się przez chwilę nad znaczeniem słowa
„pamiątka”. W języku hebrajskim, dosłownie przetłumaczony termin zikkaron naleŜałoby oddać rzeczownikiem
„uobecnienie”. „Pamiątka” odsyła nas do dawnych wydarzeń tymczasen „uobecnienie” czyni
obecnym tu i teraz to, co wydarzyło się w historii. Uczestnicząc w Eucharystii włączamy się
w ponadczasowość Boga, dla którego czas nie istnieje. Przez Jego interwencję stajemy się
uczestniami wydarzeń Ostatniej Wieczerzy, a jednocześnie śmierci i zmartwychwstania
Chrystusa. Od momentu przeistoczenia Chrystus Ŝywy i prawdziwy obecny jest pośród swego
ludu. Wobec tej świętej Obecności kapłan kontynuuje Modliwę Eucharystyczną, która zawiera
wezwania wstawiennicze: za Kościół z PapieŜem i Biskupem miejsca na czele, za chrześcijan,
za Ŝywych i zmarłych. Modlitwa Eucharystyczna kończy się uwielbieniem Boga, zwanym
doksologią: Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, BoŜe, Ojcze wszechmogący,
w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała przez wszystkie wieki wieków”. Nasze
uroczyste „Amen” po tej modlitwie wyraŜa między innymi wiarę w rzeczywistą obecność
Chrystusa w Eucharystii. Tak więc podczas Liturgii Eucharystycznej dokonuje się niezwykła w swej naturze,
niepojęta dla rozumu i nieobjęta przez serce, tajemnicza przemiana chleba i wina w prawdziwe Ciało i prawdziwą
Krew Chrystusa. (Ks.M.Rosik)
O. Pio urodził w Petrelcinie (na południu Włoch) 25 maja 1887 r. Na chrzcie otrzymał imię Franciszek.
JuŜ w dzieciństwie szukał samotności i często oddawał się modlitwie i rozmyślaniu. Gdy miał 5 lat, objawił mu się po raz pierwszy Jezus. W wieku 16 lat Franciszek przyjął habit kapucyński
i otrzymał zakonne imię Pio. Rok później złoŜyl śluby zakonne
i rozpoczął studia filozoficzno – teologiczne. W 1910 r. przyjął
święcenia kapłańskie. JuŜ wtedy od dawna miał problemy ze
zdrowiem. Po kilku latach kapłaństwa został powołany do
wojska. Ze słuŜby został zwolniony ze względu na stan zdrowia.
Pod koniec lipca 1916 r. przybył do San Giovanni Rotondo i tam
przebywał aŜ do smierci. Był kierownikiem duchowym młodych zakonników.
20 września 1918 r. podczas modlitwy przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyŜowanego o. Pio otrzymał
stygmaty. Na jego słoniach, stopach i boku pojawiły się otwarte rany – znaki męki Chrystusa. Stygmaty
i mistyczne doświadczenia o. Pio były takŜe przedmiotem wnikliwych badań ze
strony Kościoła. W związku z nimi o. Pio na 2 lata otrzymał zakaz publicznego
sprawowania Eucharystii i spowiadania wiernych. Sam zakonnik przyjął tę
decyzję z wielkim spokojem. Po wydaniu opinii przez dra Festa, który uznał, Ŝe
stygmatyczne rany nie są wytłumaczalne z punktu widzenia nauki, o. Pio mógł
ponownie sprawować publicznie sakramenty.
O.Pio był mistykiem. Często surowo pokutował, bardzo duŜo czasu poświęcał
na modlitwę. Wielokrotnie przeŜywał ekstazy, miał wizje Maryi, Jezusa i swojego Anioła StróŜa. Bóg obdarzył go równieŜ darem bilokacji – znajdowania się
jednocześnie w dwóch miejscach.
Włoski zakonnik niezwykłą czcią darzył Eucharystię. Przez długie godziny przygotowywał się do niej,
trwając na modlitwie, i długo dziękował Bogu po jej odprawieniu.
Odprawiane przez o. Pio Msze św. trwały nieraz dwie godziny. Ich uczestnicy opowiadali, Ŝe o. Pio
w ich trakcie – zwłaszcza w momencie Przeistoczenia – w widoczny sposób bardzo cierpiał fizycznie.
Kapucyn z Pietrelciny nie rozstawał się równieŜ z róŜańcem.
W 1922 r. powstała inicjatywa wybudowania szpitala w San Giovanni Rotondo. Ojciec Pio gorąco ten
pomysł poparł. „Dom Ulgi w Cierpieniu” otwarto w maju 1956 r. Kroniki zaczęły się zapełniać kolejnymi świadectwami cudownego uzdrowienia dzięki wstawienniczej modlitwie o. Pio. Tymczasem zakonnika zaczęły opuszczać siły, coraz częściej upadał na zdrowiu. Zmarł w swoim klasztorze 23 września
1968 r. Na kilka dni przed śmiercią, po 50 latach, zagoiły się stygmaty. Ojciec święty Jana Paweł II
dokonał beatyfikacji o. Pio w dniu 2 maja 1999 r., a kanonizował go 16. czerwca 2002 r.
Lista świąt nakazanych
- Świętej BoŜej Rodzicielki Maryi - Nowy Rok (1. I.)
- Objawienie Pańskie (6. I.)
- Wniebowstąpienie Pańskie - w VII Niedzielę Wielkanocy
- Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - BoŜe Ciało (czwartek po Uroczystości
Trójcy Przenajświętszej
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny - Matki Boskiej Zielnej (15. VIII.)
- Wszystkich Świętych (1. XI.)
- BoŜe Narodzenie (25. XII.)
1. W niedzielę oraz inne dni świąteczne nakazane, wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy św. oraz
powstrzymywać się od wykonywania tych prac i zajęć, które:
a. utrudniają oddawanie Bogu czci,
b. przeŜywanie radości właściwej dniowi świątecznemu,
c. utrudniają korzystanie z naleŜytego odpoczynku duchowego
i fizycznego (kan. 1247 KPK).
2. Nakazowi uczestniczenia we Mszy św. czyni zadość ten, kto bierze w niej udział, gdziekolwiek jest
odprawiana w obrządku katolickim (nie tylko rzymskim), bądź w sam dzień świąteczny, bądź teŜ
wieczorem dnia poprzedzającego (kan. 1248 KPK).
3. Jeśli z braku kapłana lub z innej powaŜnej przyczyny nie moŜna uczestniczyć w Eucharystii, zaleca się
bardzo, aŜeby wierni brali udział w liturgii Słowa, gdy jest ona odprawiana w kościele parafialnym
lub innym świętym miejscu według przepisów wydanych przez biskupa diecezjalnego, albo poświęcali odpowiedni czas na modlitwę indywidualną w rodzinie lub grupach rodzin (tamŜe, §2).
W roku 2013 ...
Ochrzczono 25 dzieci – niech wzrastają w latach, mądrości i łasce u Boga i u ludzi ku
radości ich rodziców.
Zawarto 9 sakramentalnych małŜeństw. BoŜe, umacniaj ich miłość.
Odeszło do domu Ojca 22 osoby. Daj im Panie radość oglądania Twego oblicza.
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie.
MSZE ŚW. W NIEDZIELE I ŚWIĘTA:
Jaźwina
g. 8.00 i 12.15
Uciechów g. 9.30
Stoszów g. 11.00
DUSZPASTERSTWO CHORYCH:
Chorych z posługa sakramentów
odwiedzę w Jaźwinie i Stoszowie
w piątek 3.01. od g. 10.00 ;
w Uciechowie w sobotę 4.01.
od g. 10.00
BOśE NARODZENIE
Msza Pasterska: Jaźwina 22. 00
Uciechów 24. 00
Msza w dzień: Uciechów 9.30, Stoszów
11.00
Jaźwina 12.15
ŚW. SZCZEPANA 26.12.
Jaźwina 8.00 i 12.15; Uciechów 9.30;
Stoszów 11.00
Chrzty w grudniu:
- w BoŜe Narodzenie, w Jaźwinie ,
o godz. 12.15
- chrzest naleŜy zgłosić dwa tygodnie
przed tą uroczystością.
Wymagane dokumenty:
- świadectwo urodzenia dziecka z USC;
-zaświadczenie rodziców chrzestnych,
Ŝe są praktykującymi katolikami.
Po zaświadczenie zgłaszamy się do
księdza w miejscu aktualnego zamieszkania.
- świadectwo ślubu kościelnego
jeŜeli małŜeństwo zostało zawarte
poza naszą parafią.
Chrzestni jeśli nie są z naszej parafii
powinni dostarczyć zaświadczenie od
swego Księdza Proboszcza, Ŝe spełniają
warunki, aby pełnić godność
chrzestnego. MłodzieŜ, po bierzmowaniu, zaświadczenie uczęszczania
na katechezę (od Katechety).
Śluby:
- narzeczeni zgłaszają się trzy
miesiące przed planowanym dniem
zawarcia małŜeństwa.
Wymagane dokumenty:
- dowód osobisty,
- aktualne świadectwo chrztu św.
waŜne trzy miesiące do daty ślubu,
- świadectwo bierzmowania,
- zaświadczenie o uczestnictwie
w katechezach przedmałŜeńskich.
Narzeczeni mieszkający poza
granicami Polski wszystkie sprawy
związane ze ślubem kościelnym
załatwiają w Polskiej Misji kraju,
w którym aktualnie mieszkają.
Kancelaria parafialna.
Czynna w soboty:
godz. 8.00 – 9.00
15.00 – 16.00
Sprawy pilne w kaŜdej chwili.
Uwaga: nie załatwiamy spraw
w niedziele i święta.
Jedynie sprawy pilne, losowe.
Wydawca:
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie tel. 74 893 80 20
e-mail:
[email protected]
TO, CO...
Oto co do nas najczęściej mówiono, gdy byliśmy dziećmi:
Stój prosto, ruszaj się, bądź cicho, pospiesz się,
nie dotykaj, uwaŜaj, zjedz wszystko, umyj zęby,
nie pobrudź się, pobrudziłeś się, nie mów tyle;
powtórz, co ci powiedziałem; powiedz:
przepraszam, przywitaj się, chodź tutaj, nie
chodź za mną bez przerwy, idź się pobawić, nie
przeszkadzaj, nie biegaj, nie spoć się; uwaŜaj, bo
upadniesz,; mówiłem ci, Ŝe upadniesz; to twoja
wina, nigdy nie uwaŜasz, nie potrafisz, jesteś za
mały, sam to zrobię, teraz jesteś duŜy, połóŜ się
spać, wstań, zrobisz to później, mam duŜo
roboty, pobaw się sam, okryj się, nie wychodź na
słońce, wyjdź na słońce, nie mówi się z pełnymi ustami.
A oto , co chcieliśmy usłyszeć, by do nas mówiono, gdy byliśmy dziećmi:
Kocham cię, jesteś piękny, jesteśmy szczęśliwi, Ŝe cię mamy, porozmawiajmy trochę o tobie, znajdziemy trochę
czasu tylko dla nas; jak się czujesz?; jesteś
smutny, boisz się?; dlaczego nie chcesz?,
jesteś wspaniały, jesteś delikatny, jesteś
wraŜliwy; opowiedz mi co czułeś; moŜesz
popłakać, jeśli chcesz; jesteś niezadowolony,
co cię martwi?; co cię zdenerwowało?;
moŜesz powiedzieć wszystko, co chcesz;
ufam ci, lubię cię, ty mnie lubisz; słucham cię,
jesteś zakochany; co o tym sądzisz?; lubię być z tobą, mam ochotę z tobą
porozmawiać; chcę cię wysłuchać, kiedy jesteś nieszczęśliwy; podobasz
mi się taki, jaki jesteś; jak pięknie być razem; powiesz mi jeśli nie mam
racji.
Jest wokół ciebie wielu dorosłych, którzy nadal czekają na słowa, jakie chcieli
usłyszeć, gdy byli dziećmi.
Szarpiąc nerwowo pasek torebki, pewna kobieta powiedziała: „Wiem, Ŝe mój mąŜ
potrafi być czuły i wyrozumiały. Zawsze jest taki dla naszego psa”.
Pójdźmy wszyscy do stajenki, do Jezusa i Panienki...