PRZEPISY POMIAROWE Ż500

STOWARZYSZENIE KLASY „śAGLE 500”
Przepisy pomiarowe klasy "śagle 500"
Autor: Jerzy Pieśniewski
Współpraca: Jacek Centkowski, Wojciech Pawlik, Piotr Adamowicz
Uwaga:
1. W przypadkach nie objętych poniŜszymi przepisami naleŜy odwołać się do przepisów ISAF.
2. Niniejsze przepisy mogą być udoskonalane, jednakŜe w taki sposób, aby ewentualne zmiany nie
dyskwalifikowały jachtów zbudowanych wg starszych wersji przepisów.
ROZDZIAŁ 1:
Niniejsze przepisy pomiarowe zostały utworzone w celu powołania do Ŝycia klasy niewielkich,
trwałych, tanich, bezpiecznych i łatwo transportowalnych jachtów do Ŝeglugi weekendowej (typu "day
boat") po wodach śródlądowych i morskich przybrzeŜnych oraz, przede wszystkim, umoŜliwienia ich
załogom ścigania się w czasie rzeczywistym. Klasa „śAGLE 500” są klasa ograniczoną, pozwalającą
na rywalizację róŜnych konstrukcji jachtów, zarówno budowanych seryjnie, jak i amatorsko, według
poniŜszych przepisów.
01.00.00 OGRANICZENIA PODSTAWOWE
Jachty muszą spełniać niŜej przedstawione warunki ograniczające.
01.00.01. Długość pomiarowa jachtu "L" nie moŜe przekraczać 5,00 m:
L ≤ 5,00 m
01.00.02. Masa jachtu w trymie pomiarowym: minimum 330 kg.
01.00.03. Zanurzenie "T": maksimum 1,00 m:
T ≤ 1,00 m
01.00.04. Maksymalna szerokość kadłuba: "Bmax" mniejsza od 2,00 m:
Bmax ≤ 2,00 m
01.00.05. Minimalna wysokość wolnej burty : H > 0.5 m na długości min. 4,00 m od przedniej bazy
pomiarowej L (szkic)
01.00.06. Maksymalna powierzchnia pomiarowa oŜaglowania (grot + fok): 15,0m2.
01.00.07. Maksymalna powierzchnia pomiarowa genakera : 20,0 m2.
01.00.08. Stateczność jachtu musi odpowiadać kryteriom podanym w rozdziale I, paragraf VII oraz
przedstawionym na rys. 2.
01.00.09. Dopuszcza się jedynie pasy balastowe w kokpicie, wyłączając wszystkie inne urządzenia jak
trapezy, deski balastowe itp. wystające poza obrys kadłuba. Balastowanie z nogami wystawionymi
poza obrys jachtu jest zabronione.
01.00.10. Liczbę osób załogi ustala się na 2. Skład załogi powinien być stały w trakcie trwania regat,
jedynie w wyjątkowych sytuacjach losowych, Jury moŜe wyrazić zgodę na zmiany w składzie załogi.
01.00.11. Jacht musi pomieścić we wnętrzu, pod pokładem Ŝagle oraz bom, wkładane od strony
kokpitu przez główny otwór wejściowy. Pod pokładem powinna się znajdować przestrzeń wolna od
1
zabudowy o kształcie prostopadłościanu o podstawie 800 (w poprzek osi jachtu) x 700 (wzdłuŜ osi
jachtu) oraz wysokości 850 mm. Wewnątrz tej przestrzeni dopuszcza się jedynie pilers podmasztowy,
genakerbom i linki do obsługi osprzętu.
01.00.12. Zabrania się stosowania ciągłej regulacji takielunku z wyjątkiem regulacji napięcia
achtersztagu.
01.00.13. Dopuszcza się jedynie jachty z masztami zamocowanymi swą piętą na pokładzie
(zabronione są maszty postawione piętą na dnie jachtu, przechodzące przez opętnik w pokładzie).
Zabronione są teŜ bomy o zmiennej długości (składane).
01.01.00 PARAGRAF I: MASA JACHTU w trymie pomiarowym.
01.01.01. Warunki pomiaru – trym pomiarowy.
Masa jachtu w trymie pomiarowym będzie ustalona poprzez waŜenie w następujących warunkach:
kadłub z masztem, bomem, genakerbomem, takielunkiem stałym i ruchomym, swoim sterem, swoimi
okuciami i swoim balastem.
01.01.02. Z pomiarów masy są wyłączone: Ŝagle, ruchome elementy wyposaŜenia,
szoty foka, genakera, lina halsu genakera), środki bezpieczeństwa ( kamizelki asekuracyjne i koło
ratunkowe) i wzywania pomocy, kotwica, pagaje, bosak, wiadro, lina kotwiczna, lina holownicza,
silnik, przyrządy nawigacyjne, Ŝywność, ubrania i rzeczy osobiste załogi jak równieŜ wszelkie ciecze i
paliwo.
01.01.03. Balast wewnętrzny musi być nieruchomy i przylaminowany do struktury kadłuba.
01.02.00. PARAGRAF II: ZANURZENIE
01.02.01. Zanurzenie nie moŜe być większe niŜ 1,00 m, w trymie pomiarowym jachtu: T ≤ 1,00 m
01.02.02. Ruch miecza lub podnoszonej płetwy balastowej musi być ograniczony w najniŜszym swym
połoŜeniu za pomocą nieprzestawialnego ogranicznika-blokady z moŜliwością plombowania na czas
wyścigu. Nie wolno podnosić płetwy balastowej lub miecza w trakcie trwania wyścigu. Płetwa
sterowa jest brana pod uwagę przy pomiarach zanurzenia jachtu w pozycji opuszczonej.
01.03.00. PARAGRAF III: SZEROKOŚĆ MAKSYMALNA
01.03.01. Szerokość kadłuba włącznie z okuciami nie moŜe przekraczać 2,00 :
Bmax ≤ 2,00 m (rys.1)
01.04.00. PARAGRAF IV: PŁETWA STEROWA
01.04.01. W przypadku steru zewnętrznego zamocowanego do pawęŜy, zamocowania nie bierze się
pod uwagę przy pomiarach długości kadłuba o ile krawędź natarcia płetwy sterowej nie wystaje
więcej niŜ 100 mm poza tylną granicę pomiarową. Grubość płetwy sterowej nie moŜe przekraczać 40
mm, zaś kształt, w Ŝadnym przypadku nie moŜe, w sposób sztuczny, powiększać długości linii wodnej
kadłuba lub jego objętości.
2
01.05.00. PARAGRAF V: OśAGLOWANIE
01.05.01. Dopuszcza się jedynie oŜaglowanie typu slup Marconi.
01.05.02. Zabrania się stosowania Ŝagli o podwójnym liku przednim, masztów obrotowych,
drzewc giętych w sposób ciągły lub za pomocą urządzeń mechanicznych oraz w inny
sztuczny sposób. Normalna regulacja oŜaglowania podczas wyścigu nie jest uwaŜana za
mechaniczne gięcie masztu.
01.05.03. Grot moŜe być refowany tylko na liku dolnym.
01.05.04. Jeśli bom nie jest wyposaŜony w urządzenie do refowania obrotowego (refpatent),
to grot musi posiadać przynajmniej jedną refbantę.
01.05.05. Dopuszcza się podwójne rogi halsowe (Cunningham) zarówno w grocie jak i w
fokach.
01.06.00 PARAGRAF VI: WYMIARY KADŁUBA (rys 1)
01.06.01. śadna część jachtu nie moŜe wystawać poza przednią granicę pomiarową kadłuba z
wyjątkiem ucha holowniczego, końcówki wsuniętego genakerbomu i kołnierzy połączenia kadłuba z
pokładem włącznie z odbojnicą (o ile wymiar poziomy kołnierzy z odbojnicą nie jest większy niŜ 40
mm) pod warunkiem, Ŝe punkt przecięcia się osi sztagu z powierzchnią pokładu nie będzie wychodził
poza przednią bazę pomiarową. Kołnierze połączenia kadłuba i pokładu oraz końcówka
genakerbomu nie mogą wystawać więcej niŜ 100 mm poza przednią granicę pomiarową.
01.06.02. śadna z części jachtu, z wyjątkiem zawiasów steru, zaczepów achtersztagu , drabinki,
zawieszenia silnika nie moŜe wystawać poza tylną granicę pomiarową. Zawiasy steru i zaczepy
achtersztagu nie mogą wystawać więcej niŜ 50mm poza tylną granicę pomiarową.
01.07.00. PARAGRAF VII: STATECZNOŚĆ
01.07.01. Stateczność przy 90º przechyle (końcowa):
Przy zawieszonym cięŜarze o masie 10 kg na maszcie, na dolnej krawędzi górnej opaski pomiarowej,
jacht przechylony o 90º na kaŜdą z burt musi zachować dodatni moment prostujący (rys. 3). Pomiaru
dokonuje się gdy jacht jest w trymie pomiarowym. Załoga jest zobowiązana do przedstawienia jachtu
w stanie umoŜliwiającym sprawdzenie stateczności jachtu.
01.07.02. Podczas pomiarów stateczności przy 90º przechyłu jacht powinien spełniać następujące
warunki:
a) Jacht musi być w trymie pomiarowym (patrz pkt. 01.01.00)
b) miecze i płetwy balastowe podnoszone powinny być zablokowane w pozycji najniŜszej
c) bom zamocowany do masztu, a drugi koniec oparty o podłogę kokpitu (ściągnięty talią grota)
ROZDZIAŁ 2.
02.00.00. POMIARY śAGLI.
Zgodnie z instrukcją pomiaru Ŝagli ISAF "Sail Measurement Instructions", pomiary wszystkich Ŝagli
powinny być dokonywane bez naciągania tkaniny między punktami pomiarowymi, po jej wygładzeniu
3
tak, aby nie pojawiły się Ŝadne fałdy w poprzek linii pomiaru i jednocześnie, aby mierzona była cała
tkanina znajdująca się między tymi punktami. W rogach Ŝagli pomiary będą dokonywane między
przecięciami brzegów zewnętrznych Ŝagla, ewentualnie przedłuŜonych, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Wszystkie inne pomiary będą dokonywane do granicy zewnętrznej liku lub krawędzi Ŝagla.
02.01.00. PARAGRAF I: POMIARY GROTA (rys 3a)
02.01.01. Powierzchnia pomiarowa grota (SMGV):
SMGV= P x (HB+2MGT+3MGU+4MGM+4MGL+2E) / 16
Gdzie:
P – długość liku przedniego grota, mierzona między dwiema opaskami o minimalnej szerokości 25
mm namalowanymi trwałą farbą kontrastową na maszcie. Krawędź dolna opaski górnej odpowiada
wierzchołkowi głowicy grota. Krawędź górna opaski dolnej odpowiada górnej krawędzi bomu w
pozycji prostopadłej do tylnej krawędzi masztu.
HB - szerokość głowicy grota
MGT- pomiar na wysokości 7/8 grota
MGU- pomiar na wysokości 3/4 grota
MGM- pomiar na wysokości 1/2 grota
MGL- pomiar na wysokości 1/4 grota
E- długość liku dolnego grota
02.01.02 Wysokości określa się na zasadzie podziału tylnego liku grota.
02.01.03. Po wybraniu Ŝagla fałem wierzchołek głowicy grota nie moŜe być wyŜej niŜ dolna krawędź
opaski górnej.
HB jest największą szerokością głowicy.
Pomiar E dokonywany jest wzdłuŜ bomu pomiędzy tylną krawędzią masztu a wewnętrzną krawędzią
opaski pomiarowej namalowanej farbą kontrastową na bomie.
02.01.04. Pomiary są dokonywane od krawędzi zewnętrznej lików i tkaniny, gdy grot został rozłoŜony
na płaskiej powierzchni.
02.01.05. Jeśli na liku tylnym grota, między listwami istnieją wklęsłości, pomiary obwodów
pomiarowych M będą brane od teoretycznego punktu, znajdującego się na prostej łączącej wierzchołki
listew lub punktów ich wyjścia z tkaniny.
02.01.06. Do powierzchni grota wlicza się powierzchnię rzutu masztu na płaszczyznę symetrii jachtu
gdy powierzchnia ta przekracza 0,70 m2.
02.01.07. Ogranicza się ilość listew grota do 5 szt. o dowolnej długości i rozmieszczeniu.
02.01.08. Na grocie musi znajdować się znak klasy „śagle500” (rys.3a) oraz ewentualnie znak typu
4
jachtu. Jacht musi takŜe mieć na grocie numer rejestracyjny przydzielony przez narodowe władze
Ŝeglarskie lub inne rejestracyjne.
02.02.00. PARAGRAF II: POMIARY FOKA (rys 3a)
02.02.01. Za foka uwaŜa się przedni Ŝagiel trójkątny, którego lik tylny nie moŜe być wypukły.
Szerokość rogu fałowego mierzona prostopadle do liku przedniego nie moŜe przekraczać 30 mm.
02.02.02. Powierzchnia pomiarowa foka (SMF):
SMF = 0,5 x JL x LP.
02.02.03. Do powierzchni foka zalicza się powierzchnię rzutu owiewki foka na płaszczyznę symetrii
jachtu gdy powierzchnia ta jest większa niŜ 0,15 m2.
02.02.04. Zabrania się stosowania w fokach listew i płyt.
02.02.05.Podstawą pomiarów jest przecięcie się przedłuŜonych zewnętrznych krawędzi Ŝagla, jeśli
zachodzi taka konieczność.
02.02.06. Ogranicza się strzałkę wybrzuszenia liku dolnego do 150 mm.
02.03.00. PARAGRAF III: POMIARY GENAKERA (rys 3b)
02.03.01. Powierzchnia pomiarowa genakera moŜe wynieść maksimum 20,00 m2
i jest obliczana ze wzoru:
SB = 0,75 x 0,5(SL1 + SL2) x 0,5(SMG + SF)
02.03.02. Pomiar parametrów SL1, SL2, SF naleŜy wykonywać po krawędzi obrysu Ŝagla, pomiar
parametru SMG- po prostej o najmniejszej długości oraz po stycznej do płaszczyzny Ŝagla.
02.03.03. Wskazane jest równieŜ umieszczenie numeru rejestracyjnego na genakerze.
02.04.00. PARAGRAF IV: LICZBA śAGLI.
02.04.01. Podczas regat na jachcie są dozwolone i powinny się na nim znaleźć tylko następujące
Ŝagle: 1 grot, 1 fok , 1 genaker.
02.04.02. Na kaŜdym z jachtów dopuszcza się tylko jeden Ŝagiel kaŜdego typu, jaki moŜna
przedstawić do pomiarów. Na jachcie mogą znajdować się tylko Ŝagle ostemplowane przez
mierniczego klasy.
5
02.05.00. PARAGRAF V: DŁUGOŚĆ GENAKERBOMU (rys. 1)
02.05.01. Dopuszcza się stosowanie jednego genakerbomu z jednym końcem zamocowanym do
kadłuba jachtu o ile długość czynna "LG" w pozycji uŜytkowania nie będzie większa niŜ 75 %
odległości "J" mierzonej w poziomie między punktem przecięcia się przedłuŜenia przedniej krawędzi
masztu, w jego skrajnym przednim połoŜeniu, z zewnętrzną powierzchnią poszycia pokładu a
punktem przecięcia się przedłuŜenia przedniej krawędzi sztagu foka, w jego skrajnym tylnym
połoŜeniu, z przedłuŜeniem zewnętrznej powierzchni poszycia pokładu. Genakerbom w pozycji
spoczynkowej (wsunięty) nie moŜe wystawać więcej niŜ 100 mm przed przednią granicę pomiarową.
02.05.02. Pomiar "LG" naleŜy wykonywać w poziomie, w płaszczyźnie symetrii jachtu pomiędzy
przednią granicą pomiarową, a pionem umieszczonym na zewnątrz najdalej wysuniętego elementu
genakerbomu. Dopuszcza się przesuwanie genakerbomu wzdłuŜ jego osi oraz w płaszczyźnie
prostopadłej do płaszczyzny symetrii jachtu.
.
02.06.00. PARAGRAF VI: SPOSÓB STAWIANIA śAGLI.
Zgodnie z przepisami ISAF
ROZDZIAŁ 3:
03.00.00. KONSTRUKCJA JACHTU.
03.00.01. Jachty powinny mieć konstrukcję odpowiednio wytrzymałą i bezpieczną dla załogi,
posiadać materiał wypornościowy w ilości wystarczającej, aby zapewnić pływalność awaryjną.
Minimalna objętość materiału wypornościowego w (dm3) powinna być równa masie pomiarowej
jachtu w (kg). Zalecane rozmieszczenie materiału wypornościowego pokazano na rys.4.
03.00.02. Spełnienie kryterium szczelności wymaga szczelności znajdujących się w kabinie skrzynek
mieczowych otwartych od góry, które powinny sięgać co najmniej 250 mm ponad wodnicę pływania
jachtu w trymie pomiarowym.
03.00.03. Pokłady i kokpity muszą być szczelne i szybkoodpływowe tak, aby mogły się szybko
opróŜnić z wody.
03.00.04. Zejściówka powinna być bryzgoszczelna.
03.00.05 Do budowy jachtu dopuszcza się uŜycie następujących materiałów: , laminat poliestrowoszklany, drewno, pianka poliuretanowa, pianki PCV, włókniny np.: FIRET-COREMAT i inne,
aluminium, ołów, Ŝeliwo, stal, tkanina poliestrowa – dakron i nylon. Kompozyty wysokiej
wytrzymałości mogą być stosowane jedynie na olinowanie ( za wyjątkiem want ), przedłuŜacz rumpla
i „wędkę” achtersztagu. Balasty mogą być wykonane z materiałów, których gęstość jest równa lub
mniejsza od gęstości ołowiu.
03.00.06.Przestrzenie określone przez konstruktorów jako pływalnościowe powinny zostać
wypełnione materiałami litymi i nie degradującymi się, nie wchłaniającymi więcej niŜ 8% wody
6
(pianka poliuretanowa, PCV, styropian w szczelnych workach foliowych, wielokomorowa
konstrukcja powietrzna składająca się z minimum 10 komór).
03.00.07. Balast wewnętrzny musi być nieruchomy i przylaminowany do struktury kadłuba.
03.00.08. Ogranicznik-blokada ruchu płetwy balastowej (mieczowej) powinien być skuteczny w
kaŜdych warunkach. Blokady muszą być nieprzestawialne podczas Ŝeglugi i pewne w działaniu oraz
mieć moŜliwość „plombowania” na czas regat.
Mogą one zostać zdemontowane na czas transportu jachtu jak równieŜ w przypadkach
nadzwyczajnych z inicjatywy organizatorów regat, zgodnie ze wskazaniami instrukcji Ŝeglugi.
03.00.09. Dolna krawędź zejściówki do kabiny powinna znajdować się na wysokości nie mniejszej niŜ
150 mm (rys.1) powyŜej dna kokpitu w tym rejonie oraz co najmniej 300 mm ponad wodnicą
pływania jachtu w trymie pomiarowym.
ROZDZIAŁ 4:
04.00.00. BEZPIECZEŃSTWO
04.00.01. Podczas regat na pokładzie jachtów musi się znajdować obowiązkowe wyposaŜenie zgodne
z przepisami dotyczącymi strefy, w jakiej odbywają się regaty.
04.00.02. W przypadku braku ściślejszych przepisów lokalnych jachty muszą mieć na pokładzie:
-2 kamizelki asekuracyjne załogi,
-1 koło ratunkowe
-1 kotwicę o masie minimum 3,0 kg i połączoną z nią w sposób trwały linę o długości min. 20 m i
średnicy 8 mm
-1 bosak,
-2 wiosła ( pagaje) o długości min. 1,20 m
-1 wiadro o pojemności 5 l minimum
-1 linę holowniczą o długości min. 10 m i średnicy 6 mm
Objętość komór wypornościowych, ich rozmieszczenie i materiał wypełniający podlega kontroli
mierniczego klasowego.
ROZDZIAŁ 5:
05.00.00 Postanowienia końcowe
05.00.01 Zmiany w przepisach muszą być ogłoszone przez Zarząd SK „śAGLE 500”do 30 listopada
roku poprzedzającego ich wprowadzenie.
05.00.01 Wszelkie problemy związane z interpretacją przepisów pomiarowych rozstrzyga Mierniczy
Klasy „śAGLE 500” powołany przez Zarząd.
05.00.03 W trakcie regat, w przypadku nieobecności Mierniczego Klasy „śAGLE 500” sprawy
pomiarowe rozstrzyga Delegat Klasy reprezentujący Zarząd SK „śAGLE 500”, który powołuje i
przewodniczy Komisji Technicznej Regat i sporządza sprawozdanie z regat do Mierniczego SK
„śAGLE 500”.
4.2. Komisja Techniczna Regat: składa się z trzech (włącznie z Delegatem) członków SK „śAGLE
500”. Jej zadaniem jest rozwiązywanie problemów związanych z interpretacją przepisów ogólnych i
klasowych.
7
4.3. Mierniczy Klasy „śAGLE 500”: dokonuje pomiarów kontrolnych jachtów Klasy „śAGLE 500”,
wystawia Świadectwo Klasyfikacyjne i prowadzi rejestr formularzy pomiarowych.
ROZDZIAŁ 6:
06.00.00. ŚWIADECTWO KLASYFIKACYJNE
06.01. Świadectwo Klasyfikacyjne jest dokumentem toŜsamości jachtu Klasy „śAGLE 500”, musi
zawierać format i dane określone wzorcem:
06.02. Numer Świadectwa Klasyfikacyjnego jest przypisany do danego jachtu, nie moŜe być
przenoszony na inny jacht.
06.03. Wymiana Świadectwa Klasyfikacyjnego moŜe nastąpić tylko w przypadku zmiany nazwy
jachtu, zmiany numeru rejestracyjnego lub właściciela.
060.4. Jacht moŜe być pozbawiony Świadectwa Klasyfikacyjnego, gdy przestanie spełniać przepisy
SK „śAGLE 500”. Decyzję taką podejmuje Zarząd SK„śAGLE 500” na wniosek Mierniczego Klasy
lub Delegata Klasy.
06.05. Świadectwo Klasyfikacyjne nieodpłatnie uzyskuje jacht spełniający przepisy SK „śAGLE
500”, którego właścicielem jest członek SK „śAGLE 500”.
06.06. Świadectwo Klasyfikacyjne odpłatnie uzyskuje jacht spełniający przepisy SK „śAGLE 500”,
którego właścicielem nie jest członek SK „śAGLE 500”, oraz w przypadku określonym w pkt 6.4.
Wysokość tej opłaty ustala Zarząd SK „śAGLE 500” na kaŜdy sezon regatowy.
06.07. KaŜdy jacht oprócz Świadectwa Klasyfikacyjnego musi posiadać Formularz Pomiarowy,
wystawiony przez Mierniczego Klasy.
Zatwierdzono przez Zarząd SK„śAGLE 500”
Za Zarząd
Prezes Maciej Jaskuła
Zegrze dnia 09.01.2007
8