TEMAT 3: Współdziałanie Boga z czynnościami stworzeń

TEMAT 3: Współdziałanie Boga z czynnościami stworzeń
Flp 2,13 - Albowiem to Bóg jest w nas sprawcą i chcenia i działania zgodnie z
Jego wolą.
J 15,5 - Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja
w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.
I Kor 12,6 - Różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca
wszystkiego we wszystkich.
Już u początku stworzenia człowiek jest określony (stworzony) na obraz Boży.
Rdz 1,27 - Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go
stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Oznacza to, że obdarzony rozumem i wolną wolą jest panem świata
stworzonego. Jest przedziwnym połączeniem materii i ducha. Stanowi ich
zasadą jednoczącą. Jako istocie rozumnej i wolnej Bóg otwarł mu perspektywę
kontynuacji dzieła stworzenia. Jako duch bowiem należy do Boga, a jako
materia jest powiązany ze światem, który stworzony w formie elementarnej ma
być przez niego kształtowany do wymiaru doskonałego i ostatecznego. Idąc
dalej możemy wysunąć wniosek, że taki właśnie obraz stworzenia zakłada, a nie
tylko umożliwia działalność i postęp człowieka, który ostatecznie jest zgodny z
wolą Bożą.
Prawda ta u Ojców Kościoła jest ujmowana jedynie ogólnie i ukazuje Boga
pomagającego wszystkim stworzeniom w życiu i działaniu. Rozważając prawdę
filozoficznie zauważmy, że stworzenie dokonując jakiejś czynności przechodzi z
możności do aktu. Ponieważ każde stworzenie jest bytem przygodnym nie
posiada samo z siebie mocy do przejścia z możności do aktu, musi więc ją
czerpać w ostateczności od bytu koniecznego jakim jest Bóg. Tu musimy
wprowadzić rozróżnienie dwóch płaszczyzn działania stworzenia:
płaszczyzny moralnej
płaszczyzny fizycznej
(tu może stworzenie działać samodzielnie - por. grzech pierworodny)
(tu Bóg współdziała z czynnościami
stworzeń w sposób bezpośredni i jest
to współdziałanie powszechne)
Ks. prof. Roman E. Rogowski