Czy w Biblii są błędy? Część III Ew. Jana i Nowy Testament

1
Autor: Dr David A.Dewitt
Tłumaczył(a): Gillner
Czy w Biblii są błędy?
Część III Ew. Jana
i Nowy Testament
Dr. David A. DeWitt
Celem tego opracowania jest pokazanie, że krytyka Nowego Testamentu jest sprzeczna z tym,
co sam Nowy Testament twierdzi o sobie, mianowicie, że jest nieomylnym Słowem Bożym
(J 21,24; 2 Tm 3,16; Hbr 4,12; 2 Pt 3,15-16; 4,21; Ap. 22,19). W historii najnowszej liberalni
krytycy zasugerowali, że Nowy Testament, tak jak reszta Biblii, po ewangeliach
synoptycznych pełny jest błędów. Broszura ta odpowie na ich zarzuty.
(1) Zarzut: Czy J 8 nie jest tekstem wątpliwym i czy nie stoi w sprzeczności z Rz 13,4; Kpł
20,10 i Pwt 22,24?
Odpowiedź: Jan 7,53 - 8,11 został ominięty w wielu manuskryptach. Historia jest
prawdopodobnie autentyczna (styl pasuje do apostoła Jana), ale prawdopodobnie nie jest
częścią jego ewangelii. Opowiadanie to nie stoi jednak w konflikcie z karą śmierci, o której
mówi Rz 13,4; Kpł 20,10 i Pwt 22,24. Wręcz przeciwnie, potwierdza. Fragmenty powyższe
mówią o prawie rządu i odpowiedzialności za pozbawienie życia w wyniku sądu. Grupa
oskarżycieli z J 8 nie stanowiła sądu, ale wzięła wymierzanie kary śmierci w swoje ręce. To
miał na myśli Jezus, mówiąc, że nie mamy sądzić (tzn. zajmować się karą cielesną), (Mt 7,1).
Jezus nie zaprzeczał winie tej kobiety, ani jej grzechu ani temu, że podlega ona egzekucji, ale
dał do zrozumienia, że nie ta grupa powinna się zająć takim zadaniem.
(2) Zarzut: Czyż Jezus nie powiedział, że ludzie są „bogami” w J 10,34?
Odpowiedź: Jezus używa tu sformułowania z Ps 82,6, chcąc pokazać słuchaczom niespójność
ich oskarżenia Go o bluźnierstwo (w. 36), o nazwanie siebie synem Bożym. Z pewnością
Żydzi usiłujący ukamienować Go, nie ukamienowaliby psalmisty za te same słowa
określające Izraelitów należących do Boga. Chodziło Chrystusowi o to, że: jeżeli psalmista
używa słowa „bóg” (Elohim, ogólne słowo nazywające Boga) na określenie człowieka
reprezentującego Boga, dlaczego nie miałby też tego zrobić? W kontekście: jasne jest, że
Jezus nie afirmuje boskości wszystkich ludzi ani nie zaprzecza swojej własnej boskości.
(3) Zarzut: Dlaczego między Mk 15,25 a J 19,14 istnieje niezgodność na temat czasu
ukrzyżowania Jezusa?
Odpowiedź: Nie ma tam rozbieżności. Mateusz, Marek i Łukasz posługują się żydowskim
sposobem liczenia czasu, gdzie dzień zaczyna się o szóstej rano. Jan używa sposobu
rzymskiego, gdzie dzień rozpoczyna się o północy (tak jak u nas).
(4) Zarzut: Czy nie ma sprzeczności między Dz 7,4 a Rdz 12,4, ponieważ, według
stwierdzenia Szczepana, Abraham miałby 135 lat, nie 75, kiedy opuścił Haran (205-70=135,
Rdz 11,26,32)?
Odpowiedź: Konflikt zaistniałby, gdybyśmy przyjęli, że Abraham był pierworodnym Teracha,
czego nie stwierdza Rdz 11,26. Kiedy Haran umarł jako pierwszy, prawdopodobnie był
pierworodny, a Abraham wymieniony jest tu jako pierwszy, ponieważ o nim traktuje ten
fragment. Gdyby Abraham był najmłodszy, Rdz 12,4 i Dz 7,4 pasują do siebie.
(5) Zarzut: W Dz 7,17 Szczepan mówi, że 75 osób z rodziny Józefa przywędrowało do
Egiptu, jednak Wj 1,1-5 twierdzi, że Józef miał 70 potomków.
Artykuły do ściągnięcia: http://www.biblia.polok.pl/
lub w dziale Download http://www.iwportal.net
2
Autor: Dr David A.Dewitt
Tłumaczył(a): Gillner
Odpowiedź: Szczepan używa LXX (Septuaginta - greckie tłumaczenie Starego Testamentu) i
liczby 75, co oznaczałoby, że dolicza tu potomków dzieci Józefa.
(6) Zarzut: W Dz 7,16 Szczepan twierdzi, że synowie Jakuba pochowani byli w kawałku
ziemi nabytej przez Abrahama, jednak Joz 24,32 mówi, że Józef został pochowany w ziemi
kupionej przez Jakuba.
Odpowiedź: Obaj mogli nabyć to w innym czasie. Ma znaczenie to, że po przeminięciu kilku
pokoleń Jakub mógł odkupić tę samą ziemię, którą przedtem nabył jego dziadek.
(7) Zarzut: Dlaczego istnieje różnica między Dz 7,43, a stwierdzeniem Szczepana, w którym
odnosi się on do Am 5,26?
Odpowiedź: Szczepan cytuje Septuagintę (LXX). Być może tłumacz źle przeczytał hebrajski
tekst, celem jednak Szczepana nie było dokonywanie krytycznej oceny tekstu Septuaginty. W
obliczu męczeńskiej śmierci Szczepan chciał ogłosić swoim zabójcom to, kim jest Chrystus,
nie zaś krytykować standardowe greckie tłumaczenie hebrajskiego tekstu.
(8) Zarzut: Czy nie ma nieporozumienia między Dz 9,7 a 22,9 na temat tego, czy towarzysze
Pawła słyszeli głos czy nie?
Odpowiedź: Kiedy to słowo greckie występuje w dopełniaczu, tak jak to jest w Dz 9,7,
wtedy oznacza jakiś dźwięk (hałas). Kiedy oznacza ono głos, występuje w bierniku, tak jak to
jest w Dz 22,9. Tak więc towarzysze Pawła słyszeli hałas, ale nie głos, np.
jakieś
nierozpoznawalne dźwięki.
(9) Zarzut: Czy służba apostoła Pawła w Efezie trwała dwa lata (Dz 19,10) czy trzy (Dz
20,31)?
Odpowiedź: Nie ma tu sprzeczności. Z Dz 19,10 wiemy, że Paweł przez dwa lata uczył w
szkole Tyranosa w Efezie. Tekst z Dz 20,31 mówi, że Paweł przebywał w tym mieście w
sumie przez trzy lata.
(10) Zarzut: Czy Paweł nie był przypadkiem nieposłuszny Duchowi Świętemu, wybierając
się do Jerozolimy (Dz 21,4)?
Odpowiedź: Biorąc pod uwagę tekst powyższy i dalszy kontekst ( w. 10-14), Duch Święty nie
dawał przykazania, by Paweł tam nie szedł, ale ostrzegał o uwięzieniu, w razie, gdyby tam
poszedł. Gdybyśmy nawet stwierdzili, że Paweł był nieposłuszny, nie ma to żadnego związku
z nieomylnością tekstu Pisma. Paweł był zdolny do grzechu tak samo jak każdy inny
chrześcijanin (Rz 7,15-25).
(11) Zarzut: Jak Paweł mógł mieć rację cytując Hi 5,13, kiedy jest to cytowanie wypowiedzi
Elifaza, któremu Bóg powiedział, że był w błędzie (np. Hi 42,7)?
Odpowiedź: Na podstawie tego, że jakaś wypowiedź Elifaza była błędna, nie możemy
twierdzić, że wszystko, co on powiedział, było złe. Mogę skrytykować coś w książce, która
zawiera inne dobre rzeczy. Godne uwagi jest to, że Bóg wynagrodził Hioba, chociaż nie
wszystko, co on mówił, było właściwe (przykład: Hi 10,3).
(12) Zarzut: Skoro Paweł pisał natchnione przez Boga słowa, jak może przedstawiać swoje
opinie w 1 Kor 7,12 i 7,40?
Odpowiedź: Opinia Pawła - skoro znajduje się w tych listach - była natchnionym słowem
Boga (2 Pt 3,15-16). Paweł nie ogłasza tu, że nie jest to słowo natchnione, ale twierdzi, że nie
ma spisanej wypowiedzi Jezusa traktującej o tej sprawie.
Artykuły do ściągnięcia: http://www.biblia.polok.pl/
lub w dziale Download http://www.iwportal.net
3
Autor: Dr David A.Dewitt
Tłumaczył(a): Gillner
(13) Zarzut: Dlaczego 1 Kor 10,8 i Wj 32,28 podają sprzeczne liczby?
Odpowiedź: Księga Wyjścia relacjonuje, że 3000 osób zostało zabitych przez lewitów na
polecenie Mojżesza. 1 Kor mówi, że w sumie było 23000 zabitych. Wj 32,35 podaje, że Bóg
zabił więcej niż Mojżesz i lewici - przez plagę. Jeżeli w 1 Kor znajduje się całkowita liczba,
więc 20000 zostało zgładzonych przez plagę i nie ma tu sprzeczności.
(14) Zarzut: Dlaczego Paweł usprawiedliwia chrzczenie się za zmarłych?
Odpowiedź: To, że Paweł wypowiada się na temat chrztu za zmarłych, nie oznacza, że
popiera to. Samo zdanie jest niejasne. Może oznaczać chrzest (1) zamiast zmarłego; (2) z
powodu świadectwa zmarłego; lub (3) jako zastępstwo za zmarłego. Jakakolwiek by jednak
nie była praktyka w Koryncie, Paweł wypowiada się na temat cielesnego zmartwychwstania,
czemu zaprzeczali greccy filozofowie.
(15) Zarzut: Co zrobić z takimi fragmentami, które są nieścisłymi cytatami zmieniającymi
intencje autorów Starego Testamentu?
Odpowiedź: Autor Nowego Testamentu zwykle przywołuje jakieś zdanie ze Starego
Testamentu dlatego, że jest on znany a nie dlatego, że chce przestawić ten fragment.
Amerykanie na przykład wypowiadają zdania z Deklaracji Niepodległości („Wszyscy ludzie
są stworzeni jako równi ...” lub: „z ludzi, przez ludzi, dla ludzi ...”) bez analizowania ich
kontekstu. Używają ich, bo są znane.
(16) Zarzut: Czy nie należałoby podsumować, że 2 List Piotra jest oszustwem z powodu
swojego stylu i treści?
Odpowiedź: Styl i słownictwo 2 listu Piotra jest inny, ponieważ Piotr korzystał z pomocy
Sylwana, kiedy pisał swój pierwszy list (1 Pt 5,12). Drugi napisał sam. Chropowata greka
tego listu pasuje do charakteru i pochodzenia Piotra.
(17) Zarzut: Czyż Juda nie popełnił błędu, cytując niebiblijne źródła w w. 9 i 14?
Odpowiedź: Temat tych dwóch wersetów nie znajduje się w Starym Testamencie. Nie
oznacza to jednak, że Juda cytuje inne źródła. Chociaż - ma do tego prawo. Celem Judy nie
jest ogłaszanie autorytetu innych żródeł tylko dlatego, że on ich używa.
(18) Zarzut: Dlaczego Bóg pozwolił na błędy w kopiowaniu swoich nieomylnych
oryginałów?
Odpowiedź: By uniknąć błędów w kopiowaniu, trzeba by cudu. Nikt nie może oczekiwać od choćby najbardziej skrupulatnego - skryby, by skopiował tekst w sposób doskonały. Cud
dokonany przez Chrystusa i Jego apostołów polega na napisaniu oryginału, nie na
skopiowaniu go. Ponieważ manuskrypty to teksty pisane
ręcznie, błędy w przepisywaniu były nieuniknione. Tak samo Bóg Ojciec uczynił Chrystusa
doskonałym, ale naśladowanie oryginalnego przekazu i odtworzenie go zależy od nas.
[Wiele odpowiedzi zosta³o zaczerpniêtych z Encyclopedia of Bible Difficulties - Gleason L.
Archer, Grand Rapids, Zondervan, 1982.]
Artykuły do ściągnięcia: http://www.biblia.polok.pl/
lub w dziale Download http://www.iwportal.net
4
Autor: Dr David A.Dewitt
Tłumaczył(a): Gillner
___________________________________________________________________________
Autor - David A. DeWitt ukoñczy³ Michigan State University (B.S) i Dallas Theological
Seminary (Th.M., D.Min.). Jest prezesem Relational Concepts, Inc. w Grand Rapids,
Michigan i zajmuje siê wyposa¿aniem uczniów w Relational Concepts’ School of
Discipleship. Jest żonaty, ma troje dzieci.
Artykuły do ściągnięcia: http://www.biblia.polok.pl/
lub w dziale Download http://www.iwportal.net