Drodzy Rodzice! - Przedszkole Karmelitanek w Ksawerowie

Drodzy Rodzice!
Jak wiadomo, ludzie wokół nas zachowują się bardzo różnie. Nie wszyscy
wzbudzają sympatię, nie wszyscy są życzliwi, nie wszyscy są gotowi nieść
pomoc. Ale każdy z nas, przynajmniej od czasu do czasu, potrzebuje
życzliwości lub jakiejś formy pomocy od innych. Łatwiej jest ją przyjmować
od ludzi życzliwych i łatwiej okazywać ludziom przyjaźnie nastawionym.
Czasem jednak stajemy w sytuacji, gdy pomocy potrzebuje ten mniej
życzliwy. I być może jesteśmy jedynymi osobami, które mają możliwość
wyciągnięcia pomocnej dłoni. Co wówczas zrobimy? Czy będziemy gotowi
przezwyciężyć niechęć, wznieść się ponad pamięć przykrych doświadczeń
i okazać pomoc? Czy też „odpłacimy złem za zło”? Funkcjonowanie w grupie
rówieśniczej stwarza sytuacje, w których dzieci mają możliwość ćwiczyć się
w okazywaniu współczucia, życzliwości i pomagania. A tej pomocy czasami
potrzebują ci, którzy niekoniecznie na tę pomoc „zasługują”. Jak wówczas
zachowają się dzieci? To w dużej mierze zależy od przykładu, jaki widzą
w dorosłych. Lekcja życzliwości jest inwestycją w całe przyszłe życie.
Jak wspierać dziecko?
Warto na co dzień ćwiczyć umiejętność posługiwania się liczebnikami
głównymi (jeden, dwa, trzy...) i porządkowymi (pierwszy, drugi, trzeci...)
w dostępnym dla dziecka zakresie. Im więcej ćwiczeń, tym wzrasta swobodne
posługiwanie się liczebnikami i rozumienie, na czym polega ustawianie po
kolei i numerowanie. Chodzenie po schodach to okazja do liczenia
i numerowania schodów, jazda windą – do wymieniania kolejnych numerów
pięter, wskazywania tych, które są wyżej i tych, które są niżej. Ustawianie
zabawek może być jednocześnie ćwiczeniem umiejętności tworzenia szeregu
od najwyższego do najniższego lub odwrotnie.
Warto porozmawiać o... tym, co to znaczy żyć w zgodzie z innymi!
W grupie rówieśniczej pojawia się wiele sytuacji, w których nie jeden raz
trzeba powiedzieć „przepraszam”. Dzieci traktują przebaczenie niejako
instynktownie. Kłócą się, czasami biją, a za chwilę znowu razem się bawią!
Czują wielką potrzebę bycia razem! Zwykle wystarczy uśmiech, podanie ręki,
by wspólna zabawa trwała. Dobre nastawienie wobec życia i ludzi należy
utrwalać. Warto o takich sytuacjach rozmawiać i wspólnie je „przepracować”.
Przebaczenie jest uporządkowaniem uczuć względem siebie samego
i innych. Ale nie tyko, jest też głęboko chrześcijańską postawą.
Z pamięcią w modlitwie przy żłóbku Maleńkiego Jezusa
Siostry