Meksyk Zatoka Kalifornijska

Meksyk
Stolica:
Mexico City
Powierzchnia:
1 972 550 km²
Ludność:
112 336,5 tys.
Waluta:
peso meksykańskie (MXN), 1 MXN = 100 centavos
Napięcie:
110 V
Język:
hiszpański
Wiza:
wiza nie jest wymagana
Regiony:
Acapulco, Baja California, Cancun, Jukatan, Mexico City, Playa del Carmen, Puerto
Vallarta, Sierra Madre del Sur, Sierra Madre Wschodnia, Sierra Madre Zachodnia,
Wyżyna Meksykańska, Zatoka Kalifornijska, Zatoka Meksykańska, Zatoka
Tehuantepec
Zatoka Kalifornijska
Krótka informacja
Perła Zatoki Kalifornijskiej z pięknymi plażami oraz raj dla miłośników wędkarstwa i nurkowania.
Informacje ogólne
Zatoka Kalifornijska jest ciekawym regionem geograficznym, gdyż dysponuje wielkim potencjałem, nie do końca wykorzystywanym przez masową
turystykę. Chociaż jałowy krajobraz może wydawać się monotonny, w niektórych rejonach przybrzeżnych można znaleźć interesujące miejsca
zarówno pod względem wypoczynkowym, jak i turystycznym. W regionie swój początek bierze najpiękniejsza linia kolejowa świata Ferrocarril
Chihuahua al Pacifico, imponująca rozmiarem budowy i uważana za wybitne osiągnięcie sztuki inżynierskiej, a także znajduje się jeden z
piękniejszych kurortów tej części Meksyku – Mazatlan. Jeżeli ktoś zwiedził wcześniej pozostałą część kraju z pewnością nie będzie zawiedziony
podróżowaniem po nieco dziewiczej, ale wciągającej krainie. Region można scharakteryzować krótko jako mieszankę pięknych plaż, wybornych
owoców morza wyłowionych z rozległej zatoki i bogactwa fauny występującej tylko w tej części kontynentu.
Region Zatoki Kalifornijskiej (zwanej także Morzem Korteza) obejmuje swym zasięgiem północno-zachodnie tereny Meksyku oblewane przez wody
wschodniego Pacyfiku. Zatoka o długości ponad 1000 km i średniej szerokości około 150 km dzieli się na dwie części wyznaczone przez wyspy Angel
de la Guarda i Tiburon. Północna część jest stosunkowo płytka, natomiast południowa głęboka i rozszerzająca się wraz z końcem Półwyspu
Kalifornijskiego, z którym zatoka graniczy od zachodu. Pod względem turystycznym Zatoka Kalifornijska od północy sąsiaduje z amerykańskimi
stanami California i Arizona, od wschodu z regionem Sierra Madre Zachodniej, natomiast od południa z Sierra Madre del Sur. Do zatoki wpadają takie
rzeki jak Kolorado, Rio Fuerte, Mayo i Sonora, znajdują się tam bogate łowiska ryb stwarzające idealne warunki do wędkowania oraz pojawiają się
migrujące gatunki ssaków morskich zachęcające do obserwacji.
Oficjalnie Zatoka Kalifornijska została odkryta w 1532 r. przez hiszpańskich konkwistadorów pod wodzą Nuneza de Guzmana, chociaż początkowo
odkrywcy nie zdawali sobie sprawy z tego, że rozległy akwen jest zatoką. Kolejna ekspedycja z Hernanem Cortesem na czele przedostała się co
prawda na Półwysep Kalifornijski, ale dopiero Francisco Uloy ze swoją flotyllą w 1539 r. udowodnił, że półwysep nie jest wyspą. Regionem
zainteresowali się dopiero w XVII w. misjonarze szerzący chrześcijaństwo wśród plemion zamieszkujących okolicę wybrzeża, chociaż z Indianami na
dobre rozprawili się żądni zysków Hiszpanie. Najważniejsze miasto w regionie – Hermosillo, założyli w 1852 r. Francuzi próbujący podbić tę część
Meksyku. Region był jeszcze niejednokrotnie doświadczany bitwami rewolucji meksykańskiej z początku XX wieku, której echa rozbrzmiewają w wielu
miastach.
Największym miastem w regionie jest Hermosillo otoczone ogrodami warzywnymi, sadami i polami uprawnymi. Turyści traktują miejscowość raczej
jako przystanek w trakcie zwiedzania regionu, chociaż można tam zobaczyć kilka neogotyckich zabytków w postaci katedry czy pałacu rządowego.
Jedynym miejscem godnym turystycznej uwagi jest wzgórze Cerro de la Campana, z którego roztacza się piękny widok na okolicę.
Mazatlan – bez wątpienia nadmorski kurort jest wakacyjną stolicą tej części wybrzeża Zatoki Kalifornijskiej. Wzdłuż całego miasta rozciągają się
piękne, złociste plaże, na których nigdy nie brakuje miejsca, a orzeźwienie gwarantują krystalicznie czyste wody smagane delikatnym wiatrem.
Mazatlan położony jest zaledwie kilkanaście kilometrów od Zwrotnika Raka i zapewnia ciepłą pogodę praktycznie przez cały rok. Większość
meksykańskich miast ma swoich odkrywców. Tak jest też z Mazatlanem zamieszkiwanym przez Indian w czasach prekolumbijskich. Pierwszy w tym
miejscu w 1576 r., pojawił się Hernand de Bazana chociaż właściwe miasto powstało kilkadziesiąt lat później i dosyć często padało łupem piratów
szalejących po wodach Zatoki Kalifornijskiej. W miejscu, gdzie kiedyś cumowały pirackie okręty, obecnie pływają luksusowe jachty, skutery wodne i
motorówki, a turyści wygrzewający się na plażach z drobnym piaskiem spoglądają na wyspy Pajaros, Lobos i Venados. Najpopularniejsze plaże
znajdują się w tzw. Złotej Strefie na północ od Cypla Krewetek, natomiast najlepszym wybrzeżem do uprawiania szerokiej gamy sportów wodnych jest
Playa las Brujas. Baza noclegowa na bardzo wysokim poziomie oferuje turystom szereg wakacyjnych dogodności. Wzdłuż wybrzeża rozciągają się
spacerowe promenady naszpikowane najlepszymi tawernami, restauracjami i barami otwartymi do późnych godzin. W ciągu dnia można tam spotkać
ulicznych artystów, obnośnych handlarzy i sprzedawców muszelek, a wieczorami rozbawionych turystów poszukujących rozrywki. W kurorcie panuje
zabawowa i wakacyjna atmosfera, którą można przerywać wycieczkami do wspaniałego Aquario Mazatlan, gdzie w przestronnych akwariach pływają
setki gatunków egzotycznych ryb. Interesujący jest także bazar Mercado Pino Suarez z unikalnymi pamiątkami, Muzeum Archeologicznego
opowiadające dzieje okolicy oraz jedna z najwyższych na świecie latarni morskich. Koniecznie trzeba zaglądnąć na wybrzeże, gdzie znajduje się
punkt widokowy El Mirador i przespacerować się po zabytkowym śródmieściu z XIX-wieczną zabudową. Lokalne agencje turystyczne oferują rejsy po
zatoce i na okoliczne rozlewiska z Kamienną Wyspą, wyprawy na ryby oraz zwiedzanie okolicznych miasteczek i górniczych osad.
Puerto Penasco– szerokie, piaszczyste plaże, wakacyjna atmosfera i baza noclegowa na wysokim poziomie charakteryzują kurort założony przez
poławiaczy krewetek w latach dwudziestych XX wieku. Miasto jest czyste, dysponuje rozwiniętą infrastrukturą hotelową i portem, z którego można
wypływać na rejsy po Zatoce Kalifornijskiej. Czas w tym miejscu płynie wyjątkowo wolno, a każdą wolną chwilę można poświęcić na plażowanie,
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/5
wędkowanie czy uprawianie sportów wodnych.
Bahia Kino– spokojny kurort wybrzeża Zatoki Kalifornijskiej sąsiaduje z wioskami rybackimi Kino Viejo i Kino Nuevo, do których zaglądają najczęściej
miłośnicy sufowania i sportów wodnych. Przy plaży ulokowały się hotele, rezydencje, apartamenty i kompleksy mieszkalne na każdą kieszeń. Nazwa
miejscowości pochodzi od nazwiska misjonarza Eusebio Francisco Kino, który w okolicy założył w XVI wieku najwięcej misji chrześcijańskich i był
prekursorem tezy, że Baja California jest półwyspem, a nie wyspą. Na piaszczystych plażach najczęściej wypoczywają turyści z USA doceniający
piękno regionu. Lokalną atrakcją, której warto poświęcić chwilę uwagi jest Muzeum Regionalne eksponujące kulturę i obyczaje Indian Seri. Naturalnym
widokiem z pięknych plaż jest dziewicza Wyspa Rekinów – Isla Tiburon, którą można zwiedzić po uzyskaniu stosownego pozwolenia.
San Carlos– niewielkie, usytuowane nad malowniczą zatoką centrum turystyczne, do którego najchętniej zaglądają miłośnicy żeglarstwa, nurkowania
i wędkowania. Kurort położony jest w malowniczej okolicy. Tłem dla niewielkiej, ale przyjemnej bazy noclegowej są wysokie góry Sierre de
Bacochibampo. Z miejscowej mariny można wybrać się na krótki rejs po okolicznych wysepkach lub zaopatrzyć się w odpowiednią ilość napojów
chłodzących i ruszyć na podbój kilku przepięknych plaż rozrzuconych w sąsiedztwie.
Guaymas – miasto portowe zawdzięczające swój urok imponującemu górskiemu krajobrazowi oraz skalistemu cyplowi, który dzieli stały ląd na dwie
zatoki: San Carlos i Bacochibampo. Powodem założenia portu były w 1700 r. misje chrześcijańskie krzewiące chrześcijaństwo wśród tubylców. Dwie
zatoki od lat przyciągały piratów, poszukiwaczy przygód, francuskie ekspedycje i turystów poszukujących dogodnego miejsca na wypoczynek.
Chociaż nie ma tam interesujących zabytków można znaleźć kilka ustronnych zatoczek kąpielowych oraz doskonałe miejsca do nurkowania zarówno
w masce z rurką, jak i pełnym akwalungu. Okoliczne agencje turystyczne organizują wyprawy dla doświadczonych nurków w okolice tzw. rowu
Guaymas o głębokości sięgającej 1500 m.
Kuchnia
Meksykańskie potrawy charakteryzuje pewna skrajność, co z pewnością zauważą turyści zwiedzający ten zaskakujący kraj. Z jednej strony są to
proste dania niewyróżniające się niczym specjalnym. Z drugiej jednak strony można trafić na skomplikowane zestawienia, które z pewnością zwrócą
uwagę kulinarnych podróżników. Na pewno będzie ostro, co nie powinno zaskoczyć miłośników meksykańskiego kina, którzy na niejednym filmie
widzieli twardych Meksykanów krzywiących się po spożyciu jakiegoś dania. Typowo meksykańskie potrawy są bardzo pikantne i aromatyczne, a
niekwestionowaną królową przypraw jest chili. Przy spożywaniu papryki warto przemyśleć stare, indiańskie wierzenia, według których jedzenie
dużych jej ilości wzmaga potencję seksualną, dając przy tym możliwość rzucania czarów na inne osoby. Bogactwo odmian tej rośliny z pewnością
zaskoczy wielu globtroterów. Poblano, ancho, cascabel, jalapeno, guajillo czy habanero to zaledwie czubek „góry lodowej”, który objawia się w trakcie
pokonywania kulinarnych bezdroży.
Na meksykańską kuchnię wpływ miały różne kultury pozostawiające po sobie podstawowe składniki takie jak: fasola, kukurydza, indyk, ryby i
dziczyzna, obok których na stołach bardzo często można spotkać pomidory, awokado, różne gatunki kaktusów oraz tropikalne owoce. Upodobania
kulinarne mieli także konkwistadorzy, którzy z Hiszpanii sprowadzili wieprzowinę, kurczaki, wołowinę, ser, pszenicę, oliwę, czosnek i cebulę, a z
wypraw do Chin przywieźli ryż i przyprawy. Z kolei ciasta i desery to zasługa Francuzów, również goszczących w Meksyku przez pewien czas.
Z podstawowych rzeczy należy zapamiętać, że śniadania el desayuno składają się najczęściej z kawy, słodkiej bułki lub jajek, tortilli, fasoli czy chleba,
wzbogaconych o zestaw owoców. Obiad la comida lub el almuerzo spożywany między 14 a 16 występuje przeważnie w wersji pierwszego dania i
może to być przykładowo zupa (caldo) oraz ryż – sopa de arroz, po którym podawane jest danie główne w postaci jakiegoś mięsa lub ryby w sosie z
nieodłączną fasolą. Kolacja la cena spożywana w godzinach 20-22 składa się z czegoś lekkiego, np.: kanapki z dżemem czy tacos – jednego z
najpopularniejszych dań składającego się z tortilli wykonanej z mąki kukurydzianej, najczęściej z dodatkiem mięsa wołowego, cebuli, przypraw i
pomidorów. W niektórych restauracjach tacos podaje się jako przystawkę. Turyści podróżujący po kraju bardzo często zaopatrują się w drobnych
punktach sprzedających tacos, zwanych taquerias. Warto pamiętać, że w wielu miejscach tortillas, a nawet chleb, zastępują sztućce – ciasto
rozrywane jest na kawałki, na które nabiera się poszczególne składniki dania.
Dla turystów z Europy znakiem rozpoznawalnym meksykańskiej kuchni jest tortilla, która może występować pod różnymi postaciami. Tradycyjne
tortille wypieka się z mąki kukurydzianej, a ich wszystkich nazw nie jest w stanie wymienić nawet rodowity Meksykanin. Quesadillas to tortilla z serem
lub innym nadzieniem smażona na ruszcie, w Tacos mogą znaleźć się różne rodzaje farszu podawane z posiekaną cebulką, kolendrą i ananasem, do
Tostadas dodaje się podsmażoną fasolę, sałatę, kurczaka, pomidory, chili, cebulę, awokado i śmietanę lub ser, Enchilades zawiera serowy, mięsny
lub rybny farsz podawany z kurczakiem, pikantnym sosem, śmietaną i serem, z kolei Spoa de tortilla to zupa z dodatkiem smażonych pasków tortilli, z
pomidorami, chili i awokado. Innym rodzajem popularnych placków jest masa – ciasto z drobno mielonej kukurydzy, służące do wyrobu zbitych,
prostokątnych placków z nadzieniem, zawijanych w łuski kukurydzianych kolb lub liście bananowca. Zarówno tortille jak i masa uwielbiane są przez
turystów pod postacią zakąsek botana lub antojito.
Przypominające hiszpańskie tapas, meksykańskie antojitos to smakowite przekąski, które można dostać wszędzie. Mogą to być przykładowo
sprzedawane przez ulicznych handlarzy kolby kukurydzy lub też chipsy kukurydziane z sosem guacamole. Turystycznemu węchowi nie powinny
także ujść smakowite tortas – nadziewane bułeczki. Antojito podaje się najczęściej składane – taco lub zwijane – enchilada. Rozpoznawalnym daniem
jest chociażby tortille enchilada – zawijany placek maczany w sosie chili. W menu bardzo często pojawia się burrito, czyli pszeniczna tortilla zawinięta
wokół farszu.
Na równi z tortillą stawia się również chili zwane „pieprzem meksykańskim”, które ma wiele odmian i jest niezwykle aromatyczne. Przyprawa trafia na
stoły posiekana, zmiksowana, surowa, gotowana lub w połączeniu z cebulą, czosnkiem czy kolendrą. Najpopularniejsze jest chile serrano, na surowo
jada się chile de arbol, łagodny i słodkawy smak ma chile ancho, a chile habanero uważane jest za najostrzejszą paprykę świata. Ostry smak łagodzi
najlepiej łyk zimnego piwa lub kęs suchego chleba. A dobrych piw w Meksyku nie brakuje. Warto sięgnąć przykładowo po Pacifico, Montejo czy Leon
Negro, chociaż w upały pragnienie gasi także orzeźwiający napój horchata przyrządzany z wody ryżowej, cukru i cynamonu. Z kolei po sytym
obiedzie najlepiej uraczyć się butelką słabego, ale wybornego wina pulque wyrabianego z agawy. W upalny dzień nie zaszkodzi sięgnąć po
szklaneczkę aquas frescas, czyli wody smakowej wyrabianej z limonki, melona, hibiskusa czy tamarynda. Jest jeszcze jedna alkoholowa powinność,
którą powinien spełnić każdy turysta przemierzający meksykańskie pustkowia. Ten charakterystyczny trunek piją tam wszyscy i nawet w wielu
europejskich krajach nikt nie przechodzi obok niego obojętnie. Tequila! Narodowe dobro Meksyku pędzi się z błękitnej agawy, przy czym po
szklaneczkę najprawdziwszego shota najlepiej sięgnąć w ojczyźnie alkoholu, czyli mieście Tequila w stanie Jalisco. Dopełnieniem rytuału picia
tequili jest skonsumowanie robaka, który zalega na dnie najlepszych gatunków tego alkoholu i prowokuje do kulinarnej konfrontacji. Jeżeli ktoś nie
przepada za alkoholem, z pewnością doceni wspaniałe kawy: cafe de olla – parzoną z cynamonem, cafe americana – serwowaną w kawiarniach
stylizowanych na amerykańskie czy piloncillo – aromatyczny napar z brązowym cukrem.
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/5
Obyczaje
Chociaż Meksyk kojarzy się przeważnie z tequilą, tortillą, burrito i sombrero, dla turystów z Europy może okazać się fascynującym krajem z kilku
względów. Różnorodność kultury i obyczajów odzwierciedla odmienność etniczna mieszkańców kraju, którzy bardzo często prowadzą prekolumbijski
styl życia. Można tam spotkać tradycyjnych Indian Nahua, Otomi i Mazahua, a także Murzynów, Azjatów i potomków związków zapoczątkowanych
przez białych mężczyzn z Indiankami. W poszczególnych regionach żyją także Indianie Tarahumara, Seri, Cora, Taraskowie, Totonakowie i wiele
innych. Tak czy inaczej wszystkie te grupy i mieszanki ras nastawione są na wspólnotę i kultywują specyficzny sposób życia oparty na rodzinie,
przyjaciołach, spotkaniach towarzyskich, hucznie obchodzonych świętach i przyjaznym nastawieniu do turystów.
Przez wiele stuleci w Meksyku dominowała kultura oparta na machismo, czyli męskości i chociaż na prowincji można dostrzec wyższość mężczyzn
nad kobietami, w większych miastach taki podział zanika. Charakterystyczni są natomiast charros – kowboje, których charyzma wywodzi się jeszcze z
czasów kolonialnych i związana jest z historią Meksyku. Obecnie charros uchodzą za romantyków, wielbicieli kobiet i pasjonatów rodeo bezgranicznie
oddanych swojemu hobby. Charreria, czyli impreza w stylu rodeo jest niemalże sportem narodowym przyciągającym swoją oprawą także turystów.
Na popularnych zawodach można obserwować między innymi ujeżdżanie dzikich koni, walki byków i konkurencje z wykorzystaniem lassa.
Wizerunek Meksykanów związany jest także z religią. Większość jest katolikami czczącymi przede wszystkim Matkę Boską z Guadalupe. Wizerunki
patronki kraju widoczne są wszędzie, a do bazyliki w Meksyku pielgrzymują co roku miliony wiernych.
Meksykanie uwielbiają zabawę, dlatego hucznie obchodzą wiele świąt i często udzielają się w lokalnych fiestach. Dużą popularnością cieszą się
przykładowo obchody dnia patrona jakiegoś miasta, kiedy obok mszy i procesji nierozerwalnym elementem są huczne zabawy, tańce do białego rana
i fajerwerki. W kalendarzu meksykańskim można znaleźć aż kilka tysięcy fiest będących ważną częścią życia społecznego. Głównie widać tam
wpływy hiszpańskie, chociaż duża część rytuałów pochodzi z czasów prekolumbijskich oraz związana jest z obrządkami plemion indiańskich. Dla
turystów z Europy ciekawym obrządkiem może być przykładowo Święto Zmarłych, kiedy Meksykanie idą na cmentarze i na grobach stawiają
ulubione dania nieżyjących krewnych i urządzają swoiste pikniki. Do najbardziej rozpoznawalnych meksykańskich świąt należy Wielki Tydzień,
Wniebowstąpienie Najświętszej Marii Panny, święto Marii Panny w Guadalupe oraz Festiwal Cervantino. Podobnie jest z muzyką, którą słychać
dosłownie wszędzie. Muzyka jest różnorodna, ale niezwykle charakterystyczna. W wielu miejscach można wsłuchać się w rytmy salsy czy też
wyruszyć w muzyczną podróż z corridos wygrywaną na gitarach, kontrabasach i bębnach przez grupę grajków znaną jako mariachi.
Spędzając urlop w Meksyku można zauważyć, że jedną z cnót narodowych jest cierpliwość. Wszyscy podchodzą bardzo luźno do punktualności,
korków w miastach i codziennego funkcjonowania, żyjąc w myśl idei manana – „jutro”.
Ważną dziedziną życia związaną z tradycjami sięgającymi czasów jeszcze sprzed przybycia Hiszpanów jest rękodzielnictwo. Techniki wytwarzania
misternych dzieł sztuki przekazywane są z pokolenia na pokolenie i kuszą swoim pięknem turystów poszukujących cennych pamiątek. W
poszczególnych regionach można znaleźć różne rękodzieła sztuki ludowej tworzone najczęściej przez lokalne plemiona. W meksykańską kulturę
wpisały się także murale, czyli monumentalne malowidła zdobiące ściany gmachów publicznych i nie tylko, w każdym zakątku kraju. Arcydzieła
malarskie związane są najczęściej z historią Meksyku naznaczoną rewolucją z 1919 r. i bywają nacechowane religijnie.
W większości kurortów turystycznych obowiązuje luźna atmosfera i nikt nie zwraca uwagi na ubiór, niemniej mieszkańcy miast nieufnie podchodzą
do przesadnie roznegliżowanych turystów, szczególnie w czasie trwania świąt. W przypadkowych rozmowach lepiej nie wypowiadać się z
dezaprobatą o kogoś rodzinie. Mężczyźni przy powitaniu ściskają sobie dłonie lub jeśli znają się bardzo dobrze, przyjaźnie klepią się po plecach.
Warto pamiętać, że zwyczaje meksykańskie nie pozwalają zaprzeczać gościom ani na ich pytania odpowiadać negatywnie, a więc nie należy się
dziwić, kiedy w trakcie rozmowy ktoś cały czas „przytakuje”. W dobrym tonie leży prawienie komplementów, a rozmawianie z nieznajomymi uważane
jest za naturalne.
W restauracjach daje się zwykle napiwki sięgające 10-15% rachunku, jeżeli chce się zostawić po sobie dobre wrażenie. W barach, restauracjach i
kawiarniach napiwki nie są wliczane w rachunek.
Aktywny wypoczynek
Wiele ciekawych i nieodkrytych miejsc mogą znaleźć miłośnicy nurkowania. Za najlepsze tereny nurkowe uchodzą okolice Wyspy Rekinów (Isla
Tiburon), wody zatoki San Carlos oraz bardzo głęboki rów Guaymas. Zatoka Kalifornijska słynie z barwnego i niezwykle bogatego świata podwodnej
flory i fauny, więc na nurkowych wyprawach można trafić na unikalne stworzenia morskie. Ciekawą formą aktywnego spędzania wolnego czasu są
dalekomorskie połowy ryb, między innymi serioli, marlinów, strzępieli i żaglic. W najważniejszych kurortach bez problemu można wynająć sprzęt do
jachtingu, sailboardingu, kajaki i skutery wodne.
Wycieczki Fakultatywne
Wyspa Rekinów – największa wyspa Meksyku wynurzająca się ze wzburzonych wód Zatoki Kalifornijskiej w bliskiej odległości od wybrzeża. Pierwszy
w tym miejscu stopę postawił w 1540 r. Fernando de Alarcon odkrywający północ Meksyku. Przez kilka stuleci mieszkali tam jedynie Indianie Seri,
zmuszeni do przeniesienia się na wybrzeże, kiedy w 1976 r. teren objęto rezerwatem przyrody. Na wyspę najlepiej wybrać się wraz z rdzennymi Seri,
którzy pełnią rolę przewodników i bardzo chętnie opowiadają turystom o dziejach wyspy zwanej Tiburon. Okoliczne wody doskonale nadają się do
nurkowania, kąpieli i wypraw kajakowych.
Chihuahua – źródłem niezwykłego bogactwa w mieście pełnym szerokich bulwarów i urokliwych budynków jest wydobycie srebra oraz hodowla bydła.
W języku Indian nazwa miasta oznacza „miejsce suche i piaszczyste”, chociaż turystom może kojarzyć się raczej z psami rasy Chihuahua. Historia
miejscowości sięga 1709 r., kiedy pierwszą osadę o nazwie San Francisco de Cuellar założyli hiszpańscy kolonizatorzy. Sto lat później miasto stało
się kolebką meksykańskiej rewolucji. Właśnie w tym miejscu zginął narodowy bohater walczący o niepodległość kraju, Miguel Hidalgo y Costilla.
Chihuahua jeszcze kilkukrotnie była świadkiem walk, chociaż zachowała swoją tożsamość i historyczny charakter, z którego zadowoleni są turyści
mogący zwiedzić między innymi dwuwieżową katedrę z fasadą ozdobioną wizerunkami 12 apostołów oraz ołtarzem głównym wyrzeźbionym z
wapienia i marmuru. Na uwagę miłośników historii zasługuje także cela Hidalga z mini-muzeum, w której narodowy bohater był więziony, a także
Museo de la Revolucion szczegółowo opowiadające dzieje rewolucji. Oprócz pozostałych muzeów warto zobaczyć imponujący rządowy budynek
Palacio del Gobierno z rzeźbami (muralami) przedstawiającymi wydarzenia sprzed lat oraz dworek Quinta Gameros z bogato zdobionym wnętrzem i
wystawą antyków. Miasto można zwiedzić zaledwie w kilka godzin, a jeżeli ktoś chce zatrzymać się tam na dłużej, by zwiedzać pustkowia Sierra
Madre Zachodniej lub podróżować najpiękniejszą koleją świata, może skorzystać z bardzo dobrej bazy noclegowej na każdą kieszeń.
El Pinacate – wyjątkowe miejsce wyłaniające się ze spalonej słońcem pustyni, utworzone przez popękane kratery wulkaniczne i przenoszone przez
wiatr wydmy czarnego piachu. Na turystów czeka gama rozmaitych barw i księżycowy krajobraz doceniany najbardziej przez miłośników geologii i
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/5
fotografii. Ten magiczny rezerwat wpisany na listę biosfery UNESCO zachowuje na swoim ogromnym obszarze najwięcej na ziemi kraterów i stożków
wulkanicznych utworzonych przez potężną erupcję datowaną na 4-5 mln lat wstecz. Jeżeli ktoś będzie miał wystarczająco siły i odwagi, by wspiąć się
na górę sięgającą ponad 1000 m n.p.m. oraz zajrzeć w budzącą grozę przestrzeń, zda sobie zapewne sprawę z przewagi natury nad człowiekiem.
Podobne wrażenia można odczuć podczas wędrówki podziemnymi tunelami lawowymi, w których niemalże słyszy się głos boga podziemnego świata
zmarłych Hadesa czy pojękiwania dusz uwięzionych pod ziemią za niecne postępki. Wyjście z „piekła” budzi niewyobrażalną ulgę, tym bardziej że
można złapać oddech świeżego powietrza i dalej podziwiać unikalną roślinność i biegające na wolności antylopy pustorogie.
Paquime – podróżując po północno-zachodnim Meksyku nie sposób pominąć interesujące ruiny, które pozostawiła po sobie cywilizacja Mogollon.
Pierwotne plemiona wybudowały przed setkami lat domostwa w postaci lepianek charakterystycznych dla Indian Puebla. Zadaniem ciekawych chat o
grubych murach była ochrona zarówno przed nocnym chłodem, jak i pustynnymi upałami. Turyści mogą obecnie przechadzać się po istnym labiryncie
zabudowań wkomponowanych w ziemię i zwiedzać poszczególne pomieszczenia, najbardziej rozbudowane w Mezoameryce systemy
rozprowadzające wodę, miejsca pochówku i przestrzenie rytualne. Wygląd dawnego miasta najlepiej eksponuje doskonale przygotowane i
zorganizowane Museo de las Culturas del Norte.
Miedziany Kanion– w górach Sierra Tarahumara, gdzie nadal żyją rdzenni mieszkańcy Sierra Madre Zachodniej i działają misje chrześcijańskie,
turyści mogą odbyć jedyną w swoim rodzaju podróż zadziwiającą linią kolejową Ferrocarril Chihuahua al Pacifico. Pociągi jeżdżą na trasie między
Chihuahua a Los Mochis i zatrzymują się na kilkunastu stacjach. Po drodze mija się takie miasta jak El Fuerte, Bahuichivo, Bar Ranchas czy Creel i
każde z nich jest godne odwiedzenia za sprawą rozmaitych zabytków, kolonialnej architektury, kopalni srebra i punktów widokowych. Podróż może
trwać nawet kilka dni i zależy od planu wycieczki. Kolej Miedzianego Kanionu tworzy system obejmujący kilkadziesiąt widokowych mostów i tuneli,
wspinający się na wysokość ponad 2 tys. m n.p.m. i swoją długością sięgający blisko 700 km. Po drodze można z zachwytem obserwować wyniosłe
szczyty, gęste lasy sosnowe, mroczne jary i wodospady ukryte w buszu. Dla panoramy jedynego w swoim rodzaju cudu natury, jakim jest Miedziany
Kanion, warto poświęcić jak najwięcej czasu.
El Fuerte– interesujące miasto będące jednym z przystanków na szlaku kolejowym Ferrocarril Chihuahua al Pacifico. Jego nazwa pochodzi od
dawnego fortu, który zrekonstruowano na jednym ze wzniesień. Właśnie stamtąd rozpościerają się najpiękniejsze widoki na okolicę. Warto
przespacerować się po pięciokątnym rynku z XIX-wieczną estradą otoczoną palmami i skorzystać z miejscowych przewodników, którzy zabierają
turystów do miejsc z malowidłami ściennymi wykonanymi przez pradawne indiańskie plemiona.
Las Cuarenta Casas – chociaż do ciekawego miejsca wiedzie długa droga, miłośnicy archeologii znajdą w tzw. „Czterdziestu domach” jaskiniowe
domostwa pochodzące prawdopodobnie z XII-XIII w. Według archeologów był to obóz wojskowy indiańskiego plemienia Paquime, który został
wybudowany w trudnodostępnych, ale bardzo malowniczych okolicach.
Hidalgo del Parral – jedno z najbogatszych górniczych miast północnego Meksyku, położone między pustynią Chihuahua a podnóżem Sierra Madre,
co świadczy o niezwykłej malowniczości i pięknych widokach. Swój urok miejscowość zawdzięcza kilku kościołom wybudowanym przez miejscowych
potentatów przy użyciu surowej lub oczyszczonej rudy. Nad miastem góruje świątynia Templo de Nuestra Senora de Fatima poświęcona Matce
Boskiej Fatimskiej, z kolei kościół El Rayo z XVIII w. jest popularnym celem pielgrzymek Indian. Uliczki z bogatymi rezydencjami ozdobionymi
kunsztownie wykonanymi portalami i fasadami zachęcają do krótkiego spaceru, natomiast dłuższą chwilę można poświęcić na wizytę w Muzeum
Generała Francisco Villa. Narodowy bohater rewolucji meksykańskiej zginął z rąk zamachowców w roku 1923 na jednej z ulic Parral.
Durango – rolnicze miasto położone w dolinie Guadiana u wschodnich podnóży Sierra Madre Zachodniej szczyci się kolonialną przeszłością, ciekawą
zabudową i prowincjonalnym kolorytem, którego próżno szukać w popularnych ośrodkach turystycznych. Piętno na Durango wywarły liczne konflikty
między hiszpańskimi kolonizatorami a lokalnymi Indianami, które w konsekwencji na początku XX wieku wpłynęły na rozwój miasta i budowę linii
kolejowej. Turystyczną uwagę z pewnością przyciągnie główny plac Plaza de Armas otoczony zieleńcami i fontannami oraz barokowa katedra, z której
miała rzucić się wybranka francuskiego żołnierza, dowiedziawszy się wcześniej o jego śmierci. Wśród najciekawszych budynków należy wymienić
Palacio de Gobierno ozdobiony muralami opowiadającymi o dziejach regionu oraz ciekawy gmach Teatro Ricardo Castro. Miłośnicy amerykańskich
westernów pewnie wiedzą, że w okolicy Durango nakręcono mnóstwo filmów o tej tematyce używając jako scenografii kilku wiosek, które z ciekawości
warto odwiedzić (najpopularniejsza jest słynna Villa de Oeste z salonem, kościołem i cmentarzem). Turyści zwiedzający Durango zaglądają także nad
okoliczne jeziora oraz korzystają z pobliskich kąpielisk termalnych zawierających lecznicze związki żelaza i siarki.
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy jechać nad Zatokę Kalifornijską?
Zatoka Kalifornijska jest kierunkiem całorocznym, niemniej termin podróży najlepiej zgrać z planami dotyczącymi samego pobytu. Typowy sezon
turystyczny trwa od listopada do Wielkanocy i wtedy można się spodziewać największego obłożenia w hotelach. Letnie miesiące bywają najczęściej
bardzo gorące, duszne i obfitujące w opady. Temperatury są znośne we wrześniu, październiku i maju, a ceny w tym okresie są nieco niższe niż w
sezonie. Przez większą część roku jest ciepło, więc turyści nastawieni głównie na zwiedzanie mogą się tam wybrać w dowolnym czasie. Warto
pamiętać, że średnio letnia temperatura w ciągu roku, w okolicach Mazatlanu wynosi około 35°C, a dalej na północ wybrzeże zmienia się częściowo w
pustynię z jeszcze gorętszym latem.
Jeżeli chodzi o kalendarz imprez, w Mazatlanie najlepiej jest pojawić się przed wielkim postem w trakcie trwania karnawału, który jest ogromnym
wydarzeniem kulturalnym, rodzinnym i turystycznym. Po ozdobionym mieście poruszają się wtedy barwne korowody i platformy z muzyką na żywo, a
spektakle i koncerty na stadionie przyciągają najwięcej chętnych do zabawy. Jednym z finałowych wydarzeń jest ogromna bitwa morska
inscenizowana na zatoce Olas Altas. Parada w Mazatlanie uchodzi za jedną z największych na świecie, która trwa bez przerwy pięć dni i pięć nocy.
Jaka waluta obowiązuje w Meksyku i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Meksyku jest peso meksykańskie (MXN), 1 MXN = 100 centavos. Ceny w Meksyku są porównywalne do polskich, chociaż różnią się w
zależności od regionów turystycznych. Północ Meksyku uchodzi za nieco droższą od południa, natomiast w kurortach letnich ceny utrzymują się na
stałym, wyższym poziomie.
Gdzie i jakie pamiątki kupić w Meksyku?
Bez wątpienia Meksyk jest skarbnicą wyszukanych pamiątek związanych najczęściej z indiańskim rękodziełem. Misterne wyroby najlepiej jest
kupować bezpośrednio u twórców lub na targowiskach. Przed pójściem na targ warto wstąpić do jakiegoś sklepu z pamiątkami, by zorientować się
cenach. Najlepiej rozglądać się za pamiątkami i przedmiotami codziennego użytku wyrabianymi przez lokalne plemiona indiańskie. W każdym regionie
można znaleźć unikatowe skarby, których próżno szukać w wielkich centrach handlowych. W całym kraju można kupić ceramikę, repliki sztuki
prekolumbijskiej, wyroby z drewna (między innymi misternie wykonane figurki i artykuły gospodarstwa domowego), wyplatane koszyki i indiańskie
malowidła na korze. W wielu sklepach można nabyć wełniane ubrania najwyższej jakości, ręcznie tkane pasy czy spódniczki farbowane naturalnymi
barwnikami. Sztuka ludowa bardzo często łączy w sobie elementy hiszpańskie i meksykańskie, tworząc niepowtarzalną mieszankę. Przykładem mogą
być interesujące przedmioty z gliny zwane „talavera”, których sztuka wytwarzania pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego. Niektóre sklepy specjalizują się w
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/5
sprzedaży biżuterii, szczególnie srebrnej, wyrobów miedzianych (dzbany, tace, patelnie) czy wyrobów z onyksu. Ciekawą pamiątką lub pomysłem na
prezent może być butelka tequili, gitara czy prawdziwe, meksykańskie sombrero.
Jaki czas obowiązuje w Meksyku?
W Meksyku czas polski cofamy o 7 godzin.
Jak poruszać się po Meksyku?
Komunikacja autobusowa jest bardzo dobrze rozwinięta i powszechnie uważa się, że tam, gdzie jest droga można dojechać autobusem –
najpopularniejszym środkiem transportu zwanym „camion”. Działa tam wiele przedsiębiorstw autobusowych i nie ma problemu z przemieszczaniem
się. Liczne trasy łączą miasta w centrum kraju z granicami i wybrzeżami. Autobusy są stosunkowo tanie, mają I, II i luksusową klasę oraz kursują
często. Meksyk nie może pochwalić się zbyt dobrze rozwiniętymi i utrzymanymi liniami kolejowymi, więc pokonując znaczne odległości lepiej korzystać
z samolotów i autobusów.
Stan dróg jest zróżnicowany w zależności od regionu i dzieli się na płatne drogi w dobrym stanie – „cuota” oraz bezpłatne – „libre”, po których
najgorzej jeździ się w porze deszczowej. Generalnie podróżowanie samochodem po Meksyku uchodzi za popularną formę zwiedzania i warto
zastanowić się nad wypożyczeniem auta, by chociażby na własną rękę zwiedzić najbliższą okolicę. Z wynajęciem samochodu nie ma problemu, gdyż
wypożyczalnie działają w większości dużych miast i w prawie każdym liczącym się ośrodku turystycznym. Wystarczy tylko karta kredytowa, wiek
powyżej 25 lat i prawo jazdy (międzynarodowe prawo jazdy nie jest wymagane, ale taki dokument warto posiadać w razie kolizji drogowej). Na
podstawie polskiego prawa jazdy meksykańskie władze mogą wystawić odpowiednie zaświadczenie równoważne z międzynarodowym prawem jazdy.
Jeżeli ktoś nie chce zawracać sobie głowy wypożyczaniem samochodu, może wynająć taksówkę, której koszt pracy w ciągu dnia jest zbliżony do
wynajmu auta.
Jakie plaże są w regionie Zatoki Kalifornijskiej?
Mazatlan jest perłą Zatoki Kalifornijskiej, dlatego tam skupia się cała baza turystyczna i znajdują się najpiękniejsze plaże z drobnym piaskiem.
Najpopularniejsze plaże zlokalizowane są w tzw. Złotej Strefie na północ od Cypla Krewetek, natomiast najlepszym wybrzeżem do uprawiania
szerokiej gamy sportów wodnych jest Playa las Brujas. Na północ od tej plaży, po drugiej stronie przylądka znajduje się Playa Cerritos (Plaża Małych
Wzgórz), na której doskonale będą się czuć miłośnicy długich spacerów i joggingu. Można się tam dostać komunikacją publiczną i taksówkami.
Najdłuższa w mieście promenada rozciąga się wzdłuż Playa Norte, która położona jest na południe od strefy Zone Dorada. W północnej części miasta
najpopularniejszymi plażami są: Olas Altas, Las Gaviotas, Sabalo i El Delfin. Szerokie i piaszczyste plaże można także znaleźć w kurortach Puerto
Penasco, Bahia Kino i San Carlos. Kilka ustronnych zatoczek kąpielowych z drobnym piaskiem znajduje się w okolicy Guaymas.
Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego
wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.
Jakie są ograniczenia celne są w Meksyku?
Do Meksyku można wwieźć bez deklaracji 10 tys. USD w gotówce lub równowartość w innych walutach, przedmioty i sprzęt elektroniczny do użytku
osobistego, do 20 paczek papierosów i 3 l dowolnych napojów alkoholowych oraz towary nie budzące podejrzeń władz w ilościach niehandlowych.
Obowiązuje zakaz wwozu świeżych artykułów spożywczych, żywności, roślin i nasion. Surowy zakaz obejmuje wywożenie zwierząt oraz przedmiotów
przedstawiających wartość archeologiczną.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Meksyku?
Chociaż w Meksyku nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczenia osobowego warto wykupić polisę od kosztów leczenia w jakimś towarzystwie
ubezpieczeniowym z przedstawicielstwem w USA lub Meksyku. Praktykuje się, że osoby, które są hospitalizowane na terenie kraju nie zawsze są
wypuszczane ze szpitala przed uiszczeniem należności za leczenie. Najlepiej skorzystać z ubezpieczeń oferowanych w ramach poszczególnych
pakietów wycieczkowych proponowanych przez większość dużych agencji podróży, ale przed wyborem należy dokładnie sprawdzić warunki polisy. W
innym wypadku koszty leczenia pacjent pokrywa z własnej kieszeni. Warto także posiadać ważną kartę płatniczą, gdyż nawet posiadanie
ubezpieczenia medycznego w firmach europejskich nie gwarantuje, że szpital podejmie leczenie pacjenta. Najlepszym rozwiązaniem jest posiadanie
ubezpieczenia typu „płatne natychmiast w czasie leczenia za granicą”, niż polisy refundowanej po powrocie do kraju.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny
niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie
wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.
Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed
wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne
zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej:
www.pis.gov.pl
Ważne informacje MSZ
Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Meksyku jest paszport ważny przynajmniej 6 miesięcy. Od turystów nie jest wymagana wiza,
natomiast obowiązuje karta turystyczna dostępna na pokładzie samolotu, w porcie wjazdowym lub w biurze podróży.
Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Meksyku:
www.meksyk.polemb.net
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Meksykańskich Stanach Zjednoczonych
Meksyk, Meksyk, Cracovia 40, Col. San Angel , 01000
Tel.: +52 55 54812050 wew.102 Faks: +52 55 56167314
[email protected]
www.meksyk.polemb.net
Wydruk ze strony http://www.travelland.com.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 5/5